27/6/14

Παν μέτρον... Αρίστος

Μάθαμε από τους κατασκόπους μας (ωραία θα ήταν να έχουμε αλλά...) ότι άνοιξε νέο μαγαζί στη Γλυφάδα με ειδικότητα στα κεμπάπ. Και το όνομα αυτού (Εξοχικόν Κεμπαπτζίδικον) Κυρ Αρίστος. Πήγαμε λοιπόν και εμείς να δούμε αν θα του δώσουμε αριστείο ή όχι. Πρώτη καλή εντύπωση είναι το μέρος. Κοντά στο Δημαρχείο της Γλυφάδας, δίπλα στο τεράστιο πάρκινγκ που βρίσκεται εκεί. Σπάνιο να μη βρείτε να παρκάρετε κοντά στο μαγαζί. Επιπλέον το μαγαζί δεν βρίσκεται πάνω σε κάποιον κεντρικό δρόμο, το οποίο σημαίνει ότι από άποψη κίνησης είναι αρκετά ήσυχο.

Δεύτερη καλή εντύπωση είναι το μαγαζί σαν διακόσμηση και χώρος. Είναι μια παλιά μονοκατοικία με μεγάλο κήπο, που έχει προσαρμοστεί σε εστιατόριο (γιατί σουβλατζίδικο δε το λες, σουβλακερί δε το λες, κάτι σε ταβερνούλα κάνει). Ο μεγάλος κήπος έχει αρκετά τραπέζια, αλλά όχι τόσα ώστε να είναι στριμωγμένα ενώ το μαγαζί έχει και εσωτερικό χώρο, προφανώς για τον χειμώνα. Σαν σύνολο είναι πολύ ωραίο μαγαζί, προσεγμένο αλλά χωρίς υπερβολές και επιτήδευση όπως έχουμε δει σε αρκετά. Δεν θέλει να εντυπωσιάσει, θέλει να αρέσει και τα καταφέρνει.

Τρίτη καλή εντύπωση είναι το σέρβις. Το μαγαζί είναι αρκετά μεγάλο, αλλά ο αριθμός των σερβιτόρων, μέτρησα τουλάχιστον 6-7, βοηθάει στο να μη μείνει κανείς παραπονεμένος. Η αλήθεια είναι ότι λόγω αριθμού σερβιτόρων και πελατών γίνονται μερικά μικρολαθάκια που και που (δεν έγινε σε εμάς, το ακούσαμε) αλλά είναι πταίσματα, άλλωστε το μαγαζί είναι καινούργιο, τα παιδιά θέλουν λίγο χρόνο να το ρολάρουν. Κατά τ' άλλα περιποίηση σαν εστιατόριο ακριβό, άδειαζε η κανάτα με το νερό και σε χρόνο dt ερχόταν άλλη. Χωρίς να νιώθεις ότι σε παρακολουθούν.

Πάμε τώρα στο αγαπημένο μας κομμάτι. Στο φαΐ. Η ποικιλία δεν είναι τεράστια, αν και στα ορεκτικά είχαμε σοβαρό θέμα με τον Κοιλιόδουλο. Είναι πολλά και τόσο ενδιαφέροντα που δεν μπορείς να αποφασίσεις τι να πάρεις. Κατά τα άλλα το μαγαζί διαθέτει 3 είδη κεμπάπ και 3 είδη σούβλας είτε κατά μόνας είτε σε συνδυασμούς, είτε σε μερίδες. Εδώ να πω εμένα τι μου άρεσε πολύ στο μενού του μαγαζιού. Δεν είχε πουθενά κεμπάπ τυλιχτό. Κρατάει χαρακτήρα, δεν είναι σουβλατζίδικο, είναι κεμπαπτζίδικο. Εγώ στη φέρνω την πίτα, αλλά δε στο τυλίγω, αν το θες κάντο μόνος σου. Η παραγγελία μας ήταν αρκετά λογική για εμάς. Μια τυροκαυτερή (σας ξαφνιάσαμε το ξέρω), μια μερίδα πατάτες, μια μερίδα πίτες και μια μερίδα-ποικιλία Αρίστος. Αν σας φαίνονται λίγα εκ πρώτης όψεως είναι γιατί την ποικιλία την διαλέξαμε επειδή είχε 6 επιλογές κρέατος και δύο ορεκτικά (παστουρμά και σουτζούκι). Πρακτικά μυαλά κύριοι... απλά δουλεύουν μόνο στο φαΐ.

Ξεκινάμε από την τυροκαυτερή, η οποία ήταν καλή, όχι τόσο καυτερή βέβαια όπως συνήθως γίνεται, ωστόσο την τιμήσαμε δεόντως. Οι πατάτες κομμένες στο χέρι και χωρίς σχεδόν καθόλου λάδι, όπως πρέπει να είναι, το ίδιο και οι πίτες, αλάδωτες και με αλατάκι, ρίγανη και κόκκινο πιππέρι τόσο ώστε να μην καίνε, αλλά να έχει μια ευχάριστη αλλαγή γεύσης. Γενικά τα ορεκτικά έκαναν καλή εντύπωση. Εδώ επίσης θα προσθέσω και τον παστουρμά και το σουτζούκι, τα οποία ναι μεν ήρθαν σαν κυρίως και με το κυρίως, αλλά πρακτικά είναι στα ορεκτικά. Και τα δύο πολύ καλά, κανένα ιδιαίτερα καυτερό, αλλά καθαρά, σωστά κομμένα και καλά ψημένα. Ειδκά ο παστουρμάς παίζει πολύ στα ορεκτικά, έχει 3 ή 4 παραλλαγές, οπότε τον προτείνουμε άνετα.

Το κρέας που μας ήρθε, αρνί, μοσχάρι και κοτόπουλο, ήταν ψημένο καλά και είχε κρατήσει και το ζουμί που έπρεπε. Συνοδευόταν από ντομάτα και πιπεριά ψητές και κρεμμυδάκι με άνιθο και λίγο κόκκινο πιππέρι. Επιπλέον η ποικιλία από κάτω της έχει 3 πίτες, οι οποίες επειδή απορροφούν ότι ζουμί φύγει από το κρέας και από τα λαχανικά γίνονται λουκούμι. Κατά τα άλλα τα κρέατα μας άρεσαν πάρα πολύ και τα εξοντώσαμε εύκολα.

Όπως πάντα τελευταίο, επειδή θέλουμε να τον ξεχάσουμε αλλά μας θυμάται αυτός, έχουμε τον λογαριασμό. Ο οποίος δεν ήταν και τόσο τρομακτικός. Μαζί με το tip για τα παιδιά που κάνανε τόσο καλή δουλειά 15 € το άτομο. Οι τιμές μπορεί να είναι ένα σκαλί (ίσως λιγότερο) πιο πάνω από ένα σουλβατζίδικο αλλά το μαγαζί είναι εξειδικευμένο και δε το λες παράλογο. Ειδικά για Γλυφάδα είναι αρκετά καλές τιμές. Και να πω και κάτι που δε περίμενα ποτέ ότι θα γράψω. Με τα 15 αυτά ευρώ χορτάσαμε. Δε σκάσαμε, αλλά χορτάσαμε. Να πούμε ότι στο τέλος το μαγαζί κερνάει και ένα σφηνάκι μαστίχα για τη χώνεψη. Και δε ξέρω αν το κάνουν σε όλα τα τραπέζια, σε εμάς έφεραν και ένα σφηνάκι λεμοντσέλο. Τώρα το κάνουν σε όλους, το κάνανε σε εμάς που μας είδαν μάχιμους; Δε ξέρω, θα ξαναπάω να σας πω. 

Ανακεφαλαιώνοντας, Άριστα στο σημείο, Άριστα στο χώρο και τη διακόσμηση, Άριστα στην εξυπηρέτηση. Το φαγητό πολύ καλό και οι τιμές αρκετά χαμηλότερες από αυτό που θα μπορούσαν να είναι. Ο Κυρ Αρίστος αρίστευσε.



Εξοχικόν Κεμπαπτζίδικον Κυρ Αρίστος
Σάββα Λαζαρίδη 3, Γλυφάδα

Υ.Γ. Ο Κυρ Αρίστος έγινε Πρόεδρος. Κοινώς μετονομάστηκε από Κυρ Αρίστος σε Ο Πρόεδρος, στις 17-09-2014. Εγώ προσωπικά (Κοιλιόδουλος) προτιμούσα την παλαιά ονομασία αλλά αυτά απ'ότι καταλαβαίνω είναι θέματα του franchise. Αλλά ευελπιστώ να κρατήσει τα καλά χαρακτηριστικά που διακρίναμε.

10/6/14

Το βαποράκι στο βουνό (Σύρος)

Και εγώ, όπως και πολύς κόσμος ακόμα, αποφάσισα να φύγω μακριά από την Αθήνα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Προορισμός μου το νησί της Σύρου που όπως θα έχετε καταλάβει το τιμάμε και το εκτιμάμε αρκετά εγώ και ο Ζαμπόνις ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κι έτσι Παρασκευή βράδυ έφτασα στο νησί. Ας κάνω όμως εδώ μια παρένθεση και να πω ότι τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε και γράφουμε μετά μπορεί να έχουν βελτιωθεί μέχρι να τύχει να ξαναπάμε (αν ξαναπάμε γιατί με τόσα μαγαζιά που υπάρχουν δεν είσαι ποτέ σίγουρος ότι θα καταφέρεις να ξαναπάς), να έχουν γίνει χειρότερα σε κάποιους τομείς ή ακόμα και να έχουν κλείσει. Αυτό το λέω για να το έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού ότι εμείς γράφουμε όταν γράφουμε και αυτό με την πάροδο του χρόνου μπορεί να έχει αλλάξει. Πάμε και στο θέμα μας τώρα και ας μεταπηδήσουμε από την Παρασκευή στην Κυριακή και να βρεθούμε σΤο βαποράκι.

Το βαποράκι είναι ένα μαγαζί στη "μέση του πουθενά", σε ένα βουνό, εξού και ο τίτλος. Και για να γίνω πιο ακριβής είναι στο δρόμο που φεύγει από την Άνω Σύρο και πάει προς Σα Μιχάλη για να δεις το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του νησιού. Κάπως έτσι το ανακαλύψαμε και εμείς. Και λέω εμείς γιατί ήμασταν παρέα τεσσάρων ατόμων. Και αρκετά πεινασμένοι οι δύο από τους τέσσερις.

Πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι ότι το μαγαζί έχει ένα θεματάκι με το πάρκινγκ μιας και έχει μόνο δύο θέσεις και η μία ήταν πιασμένη από τα άτομα του εστιατορίου, οπότε θα πρέπει να παρκάρεις πάνω στο δρόμο που λόγω στενότητας είναι λίγο επικίνδυνο αλλά ευτυχώς που ο δρόμος δεν είναι πολυσύχναστος.
Το μαγαζί είναι λευκό με λίγο μπλε και λιτή διακόσμηση αλλά έχει πολύ ωραία θέα στην Ερμούπολη. Όταν πήγαμε ήμασταν μόνοι μας στο μαγαζί, εντάξει, υπήρχαν και οι άνθρωποι του μαγαζιού οι οποίοι ήταν ευγενικοί.

Πάμε στο φαγητό όπου πήραμε τυροσαλάτα σε χάχλα, (αντιγράφω από τη σελίδα του εστιατορίου στο facebook: Ο τραχανάς από τη Λέσβο υπάρχει και στη μορφή της χάχλας, μεταφέρεται σε μικρές ποσότητες σε ταράτσες όπου γίνεται το πλάσιμο της "χάχλας" από τις γυναίκες, μικρές πιτούλες σε σχήμα πολύ μικρού και σχετικά κλειστού πιάτου.) η οποία ήταν αρκετά γευστική, λουκάνικο Μυκόνου το οποίο ήταν αρκετά πικάντικο (για τον Ζαμπόνις είμαι σίγουρος ότι δε θα ήταν) πατάτες τηγανιτές οι οποίες ήταν χοντροκομμένες και με τη φλούδα και ήρθαν καυτές, μια πολύχρωμη πικάντικη σαλάτα που θα την ήθελα λίγο ακόμα πιο πικάντικη αλλά είχε μέσα ντομάτα, κρεμμύδι, αγγούρι, πιπεριά κάπαρη και άλλα που ίσως δεν τα θυμάμαι τώρα, ταλαγάνι Καλαμάτας που είναι σαν το χαλούμι με σπιτική μαρμελάδα φράουλα που "έδεναν" πολύ ωραία για αυτό και είχαμε και δεύτερο γύρο. Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στο πολύ καλοψημένο ψωμί με λάδι και ρίγανη σαν κουβέρ (που δεν χρεώθηκε) και όταν ζητήσαμε μια επανάληψη χρεώθηκε με μόλις €0.25 το άτομο.

Από κυρίως πήραμε δύο μερίδες μπιφτεκάκια (με 3 μπιφτέκια σε κάθε μερίδα) και μία σπαλομπριζόλα μοσχαρίσια γιατί ο σερβιτόρος είπε ότι είναι για δύο άτομα (εγώ την έτρωγα και μόνος μου). Τα μπιφτεκάκια μου φάνηκαν γευστικά αλλά κάπως άψητα ενώ η μπριζόλα μιας και μας ρώτησε πως τη θέλουμε ήρθε όπως του είπαμε μέτρια (αν την έπαιρνα μόνος μου θα έλεγα καλοψημένη). Επίσης να αναφέρω ότι πήραμε μία γκαζόζα και ενάμισι λίτρο κρασί, χύμα εννοείται, αλλά ήταν από τα πιο καλά χύμα που έχω πιει κι απ'οτι μας είπε ο σερβιτόρος ήταν Cabernet-Merlot που για να είμαι 100% σίγουρος θα έπρεπε να έχω μαζί τα παιδιά από τις Οινολογίες.

Πάμε και στη λυπητερή τώρα που ήταν και δεν ήταν λυπητερή γιατί δώσαμε €79 για όλα αυτά. Πήραμε πολλά είναι η αλήθεια αλλά θεωρώ ότι η σαλάτα και τα μπιφτέκια που και τα δύο κοστολογούνται €8.50 θα μπορούσαν να είναι πιο φτηνά και τα δύο.

Το βαποράκι
Φοινικιά Άνω Σύρου