Ο Φάνης με τα Καραμανλίδικα του

Όπως ξέρετε (και αν δεν ξέρατε, τώρα το ξέρετε) είμαστε πάντα ανοιχτοί σε προτάσεις για καλά μέρη για φαγητό. Και είχαμε σχετικά πρόσφατα από έναν αναγνώστη του blog και φαν της σελίδας μας στο facebook μια πρόταση για ένα καλό μαγαζί σε μέρος σχετικά μακριά από τα συνήθη μέρη "κυνηγιού" μας. Ευκαιρία, λοιπόν, να αλλάξουμε παραστάσεις.

Το μαγαζί λέγεται «Τα καραμανλίδικα του Φάνη». Δε ξέρω τι σημαίνει αυτό το πράγμα, αλλά αν έχει καλό φαγητό, ούτε που με νοιάζει. Το μέρος είναι λίγο... ασυνήθιστο. Είναι κάτω από την Βαρβάκειο. Δεν το λες και πολύ must σαν περιοχή, αν και πρακτικά είναι σε μια μέση απόσταση ανάμεσα στην Ομόνοια και το Μοναστηράκι και πάνω από του Ψυρρή. Σαν περιοχή δε λέει πολλά, εκτός και αν έχετε ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική δομή του κέντρου οπότε... πάλι δε λέει πολλά αλλά ποιος είμαι εγώ να σας χαλάσω χατήρι. Ένα πράγμα λίγο περίεργο βέβαια... δεν έχει (ή τουλάχιστον το Σάββατο που πήγαμε δεν είχε) πρόβλημα παρκινγκ. Παρκάραμε 100 μέτρα μακριά και θα μπορούσαμε να βρούμε και έξω από το μαγαζί. Αν πάς εκεί μεσημέρι... πρέπει να κάνεις αίτηση για να παρκάρεις κάπου κοντά στο Σύνταγμα...

Το μαγαζί αν ήταν σε άλλη περισσότερο πολυσύχναστη περιοχή δε θα το έβλεπες. Αλλά εκεί που είναι, εκτός του ότι το βρίσκεις πολύ εύκολα, φαίνεται ένα σκαλί πάνω από ότι άλλο υπάρχει. Και είναι ένα σκαλί πάνω... μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στο εσωτερικό του κυριαρχεί μια μεγάλη βιτρίνα με τυριά, αλαντικά κτλ, γιατί εκτός από φαγάδικο είναι και μπακάλικο. Εκτός του ότι τρως εκεί, ότι φας και σου άρεσε μπορούσες να το πάρεις για να το πας σπίτι. Πολύ ωραίο αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα πάντα παρασκευάζονται μπροστά σου, η κουζίνα ήταν ανοιχτή, δίνει πολλούς πόντους στο μαγαζί. Ωστόσο σε πρώτη εντύπωση, παρόλο που το μαγαζί είναι ωραία διακοσμημένο και πολύ ευχάριστος χώρος, φαίνεται ένα αρνητικό. Τα τραπέζια του είναι πολύ κοντά μεταξύ τους και ο κόσμος φαίνεται (και λογικά είναι) πολύ στριμωγμένος. Ναι μεν είναι λογικό, όταν η βιτρίνα και η κουζίνα πιάνουν κοντά τα 2/3 του μαγαζιού, αλλά είναι άβολο πράγμα να τρως με έναν αγκώνα στη πλάτη σου.

Εκεί βέβαια λογάριαζα χωρίς τον Φάνη, γιατί το μαγαζί έχει έναν ωραίο νεωτερισμό. Πίσω από το μαγαζί (δεν φαίνεται απέξω) υπάρχει ένα σοκάκι κλειστό από πάνω (πρακτικά είναι έξω από το μαγαζί, θέλεις ένα μπουφάν αν κάνει κρύο) στο οποίο υπάρχουν επίσης τραπέζια. Μεγάλα τραπέζια δε μπορούν να μπουν εκεί, αλλά τουλάχιστον δεν είναι στριμωγμένα. Επιπλέον το σοκάκι αυτό έχει μια αύρα από την παλιά (καλή) Αθήνα. Περιμένεις να ανοίξει η πόρτα να βγει ο γείτονας και να τον καλέσεις για ένα μεζεδάκι. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το πράγμα, ένα από τα μεγαλύτερα θετικά του μαγαζιού κατά την άποψή μου.

Πάμε τώρα στο φαγητό που προσφέρει το μαγαζί, το οποίο είναι, όπως και το ίδιο, κάπως ιδιαίτερο. Άλλωστε είμαστε σε μπακαλοταβέρνα, οπότε κυρίως για ορεκτικά και πιάτα στη μέση μιλάμε και όχι για μερίδες. Από άποψη ποικιλίας, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία με ορεκτικά κρύα και ζεστά, που τα περισσότερα βασίζονται στα αλλαντικά (και κυρίως στον παστουρμά), αρκετές επιλογές από σαλάτες και κάποια ψάρια.

Μια και είμαστε σε μεζεδοπωλείο είπαμε με Κοιλιόδουλο να θυμηθούμε πατρίδα και να πάρουμε ένα τσιπουράκι, το οποίο συνοδέψαμε με ανάμικτη σαλάτα (πράσινη με σως (πασκιτάν) και σαλάμι Δράμας), παστουρμαδοπιτάκια, ένα σαχανάκι (όπως το αναφέρει ο κατάλογος) με αυγό, ντομάτα καραμανλίδικο παστουρμά και σουτζούκι και μια μερίδα λουκάνικα κεφτέ. Να ξεκινήσω από την σαλάτα, η οποία μας άρεσε πολύ. Χωρίς υπερβολές και εμφανίσεις υπερπαραγωγή, μια απλή σαλάτα, δροσερή με φρέσκα υλικά. Μας κράτησε ευχάριστη συντροφιά, μαζί με τα παστουρμαδοπιτάκια, μέχρι να έρθουν τα υπόλοιπα. Τα παστουρμαδοπιτάκια είχαν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Καθόλου σχεδόν λάδι. Αυτό βοήθησε και το φύλλο τους να είναι πιο τραγανό, και επιπλέον το εσωτερικό τους να έχει περισσότερη γεύση. Συνοδεύονταν με γιαούρτι... και όλοι ξέρουνε (ακόμα και αυτοί που δε μας διαβάζουν ξέρουν) την σχέση μας με το γιαούρτι. Συνδυασμός ποίημα. Συνεχίζουμε στην μίξη μας με το αυγό. Ζεστό ορεκτικό, πάλι χωρίς παρουσίαση, αλλά ποιος τα χρειάζεται αυτά; Οι γεύσεις έδεναν πάρα πολύ καλά και μπορώ να πω ότι σε συνδυασμό με το κάψιμο από το τσίπουρο έδεσε πολύ ωραία. Το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι όταν κρύωσε έχασε λίγο σε υφή και ελάχιστα λιγότερο σε γεύση. Αλλά αυτό σημαίνει ότι απλά δε πρέπει να του δώσεις ευκαιρία να κρυώσει. Κλείνουμε με τα λουκανικάκια, τα οποία ήρθαν σε πιατελίτσα, συνοδευόμενα από πίτες κομμένες, λίγη μουστάρδα, λίγη ντοματούλα και λίγο κρεμμυδάκι και... γιαούρτι! Αρχικά να πω ότι πολύ σωστά οι πίτες ήταν κάτω από τα λουκάνικα, με αποτέλεσμα να απορροφήσουν και ζουμί και να γίνουν φανταστικές. Τα λουκάνικα σαν κρέας δε μου έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση. Δε λέω ότι δεν ήταν καλά ή σωστά μαγειρεμένα, απλά δε μου έκαναν κάτι το εξαιρετικό.

Γενικά όλα τα φαγητά ήταν μαγειρεμένα καλά και συνόδευαν το τσίπουρο ευχάριστα. Να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον παστουρμά. Φρεσκότατος, ήταν από τους καλύτερους που έχω δοκιμάσει (πικάντικος και εύγευστος), και από τις ατραξιόν του μαγαζιού. Θα έχω να το λέω, όταν ξαναπάω θα πάρω ότι υπάρχει σε παστουρμά εκεί μέσα (ο Κοιλιόδουλος πήρε και για το σπίτι... την περιμένω την παστουρμαδόπιτα από τη μητέρα σου μη ξεχνιόμαστε). Βέβαια αυτό έχει και τα μειονεκτήματά του. Μια φίλη που από σύμπτωση πετύχαμε στο δρόμο και την πετάξαμε μέχρι το σπίτι της κόντεψε να λιποθυμήσει... αλλά τι να κάνουμε, ας ερχόταν μαζί μας να φάει. Κλείσαμε με ένα μπακλαβαδάκι, μικρό σε μέγεθος κι όχι μόνο μικρό για έναν Γευσιχώστη, ίσα για να σου αλλάξει τη γεύση που αυτό είναι και ο λόγος που υπάρχει. Δεν έχει κάτι άλλο σε γλυκό, άλλωστε κυρίως για φαγητό και ποτό πας κι όχι τόσο για γλυκό.

Πάμε τώρα στις τιμές, για τις οποίες δε ξέραμε όταν πήγαμε τι να περιμένουμε. Το μαγαζί αν και σε περιοχή περίεργη, είναι προσεγμένο και ωραία φτιαγμένο και η ποιότητα των προϊόντων είναι αδιαμφισβήτητη. Οπότε αξίζει το κάτι παραπάνω. Στο τέλος κλείσαμε γύρω στα 17 ευρώ το άτομο. Λίγο δε το λες, αλλά δε μπορώ να πω ότι για το σύνολο της βραδιάς ήταν και πάρα πολύ. Θα το έκρινα από μέσο προς τα πάνω. Φυσικά περιλαμβάνεται και το τσίπουρο και το γλυκό και πήραμε για 2 τσίπουρα περισσότερα πράγματα από ότι το πίσω τραπέζι των 6. Αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε ανύποπτο σημείο, με ωραίο σκεπτικό λειτουργίας και διακόσμηση, λίγο στρίμωγμα αν είσαι μεγάλη παρέα και αν δεν είσαι στο σοκάκι, σέρβις (που δεν το ανέφερα γιατί δεν είχα κάτι να πω) καλό, πολύ καλό φαγητό, ειδικά τα παστουρμοειδή και μέσες τιμές με λίγο τσίμπημα. Πολύ ευχάριστη βραδιά, αν σας αρέσει το είδος μπορεί και να το κάνετε συνήθεια, προσωπικά (αν δεν ήταν λίγο μακριά για μένα) πιστεύω ότι μια φορά το μήνα θα πήγαινα.

Τα Καραμανλίδικα του Φάνη
Σωκράτους 1 & Ευρυπίδου 52, Αθήνα

Keep Woking

Είναι μεσημέρι και είμαι στο γραφείο. Εκεί που κοιτάω το υπερπέραν και σκέφτομαι ότι πεινάω (γενικά, όχι μόνο τη συγκεκριμένη στιγμή) πετάει μια συνάδελφος μια ιδέα. Να παραγγείλουμε. Συμφωνώ απόλυτα, αλλά τι; Και πέφτει νέα ιδέα... Κινέζικο!

Η παραγγελία έγινε από το μαγαζί Keep Woking στη Γούναρη. Τώρα να πω την αμαρτία μου, το κινέζικο φαΐ το φοβόμουν. Δέχτηκα γιατί είμαι πάντα ανοιχτός στο να δοκιμάζω κάτι νέο (στο φαγητό κυρίως). Βλέπετε για κάτι σκάρτο μπορεί οι νέες γενιές να έχουν την έκφραση "από τα Lidl" αλλά η δική μου είχε την έκφραση "κινέζικο".

Παίρνουμε τον κατάλογο (έχουμε ολόκληρο ευρετήριο στο γραφείο, είμαστε οργανωμένοι βλέπετε) και ρίχνουμε μια ματιά. Ενδιαφέρουσα ποικιλία και όχι υπερβολική για να μη μπορείς να διαλέξεις. 7 ορεκτικά, 2 σαλάτες, 2 σούπες και 2 επιλογές από γλυκά. Και μετά έχει τα κυρίως, τα οποία χωρίζονται σε αρκετές κατηγορίες (έχει μέχρι και wok burger... δε το δοκίμασα να σας πω την αλήθεια). Αυτό που μου άρεσε στις επιλογές είναι ότι στα noodles και τα wok (που άλλωστε είναι η ατραξιόν) σου έχει κάποιες προτάσεις από τον σεφ, αλλά σου έχει και το σύνολο των υλικών που μπορεί να βάλεις μέσα για να φτιάξεις το δικό σου προσωπικό πιάτο. Σαν το σάντουιτς των Everest με σκιστά μάτια. Και κίτρινο... καλά καταλάβατε...
Η παραγγελία ήταν ένα Spring Roll με λαχανικά, ένα Super Thailand Wok για μένα, ένα Super Malaysia για το ένα αφεντικό και ένα προσωπικό για τη κοπέλα που πέταξε την ιδέα.

Ήρθαν αρκετά γρήγορα οπότε πάμε στο ζουμί. Τα Spring rolls (3 στον αριθμό, το γράφει και στο κατάλογο) ήταν τραγανά, όχι κάτι το τρομερό αλλά ευχάριστο ορεκτικό. Συνοδεύονταν από μια ημί-μπάρμπεκιου - ημι-καυτερή σως, πολύ ευχάριστη. Όση έμεινε την πέταξα στα noodles. Έδεσε. Το Super Thai είχε καυτερή Thai sauce, ριζονούντλς που λένε και στο χωριό μου, κρεμμύδι, μανιτάρια, πιπεριά, καλαμπόκι και γαρίδες. Πολύ ωραίο, όχι ιδιαίτερα καυτερό, αλλά πικάντικο. Με τη σως που του έβαλα μέσα έδεσε πολύ ωραία. Το Super Malaysia επίσης καυτερό (για αυτό με έχει προσλάβει το αφεντικό, τα βρίσκουμε στο φαΐ...) είχε αυγονούντλς (που λένε στο δικό του χωριό) malaysia sauce, επίσης καυτερή, καλομπόκι, μπαμπού, μαύρο μανιτάρι, babycorn, αυγό και κοτόπουλο. Συμφώνησε με μένα, δεν ήταν καυτερό αλλά ευχάριστα πικάντικο το φαγητό, αλλά επίσης του άρεσε. Δε ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό που πήρε η συνάδελφος, πάντως μου είπε ότι της άρεσε πολύ.

Να κλείσω με κάτι σημαντικό. Όταν ήρθαν τα φαγητά, το μέγεθος δε μου γέμισε το μάτι. Το κουτάκι που μου έφεραν μου φάνηκε μικρό. Αλλά τελικά τα φαινόμενα απατούν. Δε λέω ότι έσκασα, αλλά η ποσότητα ήταν καλή χωρίς να της φαίνεται και έμεινα ευχαριστημένος (καλά η συνάδελφος χόρτασε με το μισό... γυναίκες... και μάλιστα μινιόν...).

Τώρα στις τιμές, το μαγαζί δεν βαράει όπως θα περίμενε κανείς από κινέζικο και γενικά "εξωτικό" φαγητό. Οι μερίδες είναι 6 ή 7€ ανάλογα τι βάζεις μέσα, τα ορεκτικά κυμαίνονται από 2 μέχρι 4€ οι σαλάτες 5€, σούπες γλυκά στα 4€. Πολύ φυσιολογικές τιμές για κινέζικο Γλυφάδας. Είχε και κάτι πιάτα με σουβλάκι (skewer το λέει γιατί έτσι το λένε μάλλον στο δικό του χωριό...) αλλά δεν έδωσα σημασία.

Ανακεφαλαιώνοντας μια πολύ καλή επιλογή, με σχετικά καλές τιμές και πολύ ωραίο φαγητό. Το delivery το προτείνω, για τον χώρο θα πάω (αν προλάβω) να δω για να σας πω. Η αλήθεια είναι ότι με τα λεφτά που θα δώσεις μπορείς να φας 2-3 σουβλάκια και κάτι ψιλά ακόμα, αλλά για κάτι διαφορετικό και με τις μερίδες που δίνει, είναι τίμια επιλογή.

Keep Woking
Δ.Γούναρη 70, Γλυφάδα
2110122801

Συν-Εστία-ση με τους Γευσιχώστες

Κυρίες και κύριοι, με μεγάλη μου χαρά σας παρουσιάζω τον Τρίκαλο!

Όπου Τρίκαλος είναι ένας φίλος που ήρθε "απόψε" απ' τα παλιά που λέει κι ένα παλιό τραγούδι. Τον οποίο Τρίκαλο έτυχε να τον γνωρίσουμε διαμέσου του ίντερνετ, αρκετά χρόνια πίσω πλέον, και επειδή είχαμε να βρεθούμε κάπου έξι χρόνια από κοντά αποφασίσαμε μαζί με τον Ζαμπόνις για να γιορτάσουμε τα πέντε (5) μας χρόνια ως Γευσιχώστες (ναι σήμερα κλείνουμε τα πέντε και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό) να τον προσκαλέσουμε σε ένα "ελαφρύ" γεύμα μαζί μας και να έχουμε την τιμή και τη χαρά να μας γράψει αυτός την κριτική.

Οπότε, και επειδή ξέρω ότι σας κούρασα ήδη, ότι θα διαβάσετε από εδώ και κάτω είναι δια χειρός Τρίκαλου.

Μία, παραδόξως, ζεστή Κυριακή του Νοέμβρη με προσκάλεσαν οι Γευσιχώστες σε ένα μεσημεριανό τσιμπούσι μαζί τους. Μου ζήτησαν να διαλέξω το μέρος στο οποίο θα πηγαίναμε, μιας κι έχουν εμπιστοσύνη στις διατροφικές επιλογές μου. Τα, έστω λίγα, παραπάνω κιλά μου το δείχνουν αυτό άλλωστε.

Το πρώτο μαγαζί που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η Εστία, ένα πολύ ωραίο ρακάδικο στο Νέο Ηράκλειο, το οποίο είναι στα 20 μέτρα από το σταθμό του ΗΣΑΠ του Νέου Ηρακλείου. Βρεθήκαμε με τα παιδιά και πήγαμε κατευθείαν στο μαγαζί, μετά από 5’ ψαξίματος για πάρκινγκ. Μιας και η μέρα ήταν πολύ καλή, αποφασίσαμε να καθίσουμε έξω.

Το μαγαζί διαθέτει 2 μέρη. Ένα εσωτερικό, με αρκετά τραπέζια και ένα εξωτερικό, απέναντι στο δρόμο (αδιέξοδο, το οποίο κατά συνέπεια έχει ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων) με θέσεις για περίπου 40 άτομα.

Ο σερβιτόρος ήρθε να μας εξυπηρετήσει μετά από λίγα λεπτά. Μας έφερε τον κατάλογο απ’ όπου κι αποφασίσαμε να πάρουμε μία γενναία ποσότητα φαγητών, αντάξια της φήμης των Γευσιχωστών (sic). Σαλάτα, κρέας, αλοιφές, πατάτες, πήλινα και 2 μπύρες γέμισαν το τραπέζι μας μέσα σε λίγα λεπτά.

Παραγγείλαμε σαλάτα “Εστία” (μαρούλι, ρόκα, κομματάκια χοιρινού, σος μελιού) για αρχή, καθότι θεωρώ πως ένα καλό γεύμα πρέπει πάντα να περιλαμβάνει μία σαλάτα. Τα παιδιά δεν είναι υπέρ αυτής της λογικής, αλλά αυτά είναι γούστα του καθενός. Η σαλάτα ήταν πολύ γευστική και πολύ ευπαρουσίαστη. Το κακό ήταν στο ανακάτεμα, καθώς πολλά κομμάτια φεύγανε αριστερά και δεξιά στο τραπέζι, αλλά ίσως να ευθύνεται και το γεγονός πως είμαι λίγο μπουνταλάς σε αυτά τα πράγματα. :-P


Στη συνέχεια μας φέρανε πατάτες τηγανητές και τυροκαυτερή (πραγματική τυροκαυτερή και όχι τυροσαλάτα όπως φέρνουν σε κάτι άλλα μαγαζιά). Οι πατάτες ήταν πολύ ωραίες, φρεσκοτηγανισμένες, καθόλου μαυρισμένες, με χοντρό αλάτι πασπαλισμένο επάνω τους, κάτι που μου άρεσε πολύ, καθώς μπορούσες εύκολα να το τινάξεις άμα δεν ήθελες πολύ αλάτι. Μαζί με αυτά ήρθαν και μοσχαράκι σε πήλινο με κομματάκια γραβιέρας και φέτα, ντομάτα, πιπεριά και το μπουγιουρντί (σε πήλινο επίσης) τα οποία και συνιστώ ανεπιφύλακτα. Προσοχή, μην ακουμπήσετε το πήλινο με τα χέρια σας διότι καίει διαβολεμένα.

Στο τέλος μας φέρανε και την ποικιλία κρεατικών 4 ατόμων που παραγγείλαμε. Η ποσότητα κρέατος μας φάνηκε λίγη στην αρχή, αλλά τελικά αποδείχτηκε πως πέσαμε έξω στους υπολογισμούς μας. 3 μεγάλα κομμάτια στήθος κοτόπουλου, 3 πανσέτες, 3 μπιφτέκια, 3 λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης, πατάτες, μουστάρδα, κέτσαπ, BBQ σος, ήταν αρκετά για να φάει μία παρέα 4 ατόμων. Στο τέλος, επειδή είχαμε παραγγείλει και τα υπόλοιπα, αφήσαμε κάποια κομμάτια κρέας, αναγκαστικά.

Ο λογαριασμός ήρθε περίπου στα 51 ευρώ για όλα αυτά. Θεωρώ πως για τις ποσότητες που παραγγείλαμε, καθώς και για την ποιότητα του φαγητού ότι οι τιμές τους ήταν αρκετά καλές.

Θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία. Το μαγαζί στο εσωτερικό του, ήταν γεμάτο και απ’ ό,τι μας είπε ο σερβιτόρος είχε έρθει μία παρέα 40 ατόμων η οποία είχε κλείσει για 25. Παρ’ όλ’ αυτά, το μαγαζί αντεπεξήλθε στην εξυπηρέτηση των ατόμων τόσο μέσα όσο και έξω. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και στο ρυθμό που έπρεπε να είναι.

Το ψωμί που μας έφεραν ήταν κομμένες φέτες, ελαφρώς ψημένες, με λίγο λάδι και ρίγανη, τέλειο για βουτιές στο πήλινο αλλά και για επάλειψη με την τυροσαλάτα.

Το κοτόπουλο ήταν τέλεια ψημένο. Αν ο ψήστης το είχε βγάλει 1’ νωρίτερα θα ήταν ελαφρώς ωμό, ενώ 2’ αργότερα θα ήταν στεγνό. Αντίθετα, ήταν καλοψημένο και ζουμερό, κάτι που δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς. Και επίσης ταίριαζε πολύ ωραία με τη BBQ σος.

Τα υπόλοιπα της ποικιλίας χωρίς να εντυπωσιάζουν, όπως το κοτόπουλο που θα μπορούσα να πω ότι έκλεψε την παράσταση, στάθηκαν επάξια στο ύψος των περιστάσεων.

Δυστυχώς, υπάρχουν και 2-3 αρνητικά σημεία. Το πρώτο είναι πως δεν είχαν χαρτοπετσέτες και αλατοπίπερο στο τραπέζι κι αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε. Δεν είναι και κάτι το τρομερό, αλλά θα προτιμούσα να μας το είχε φέρει ο σερβιτόρος όταν μας έφερνε το ψωμί με τα μαχαιροπίρουνα.

Το δεύτερο ήταν στο αλάτι. Το φαγητό ήταν πολύ αλατισμένο για τα γούστα μου, με αποτέλεσμα να πίνω νερό και μπύρα σε ταχείς ρυθμούς. Βέβαια, η ποσότητα του αλατιού στο φαγητό είναι υποκειμενική για τον καθένα, ειδικά άμα σκεφτεί κανείς ότι στα φαγητά που μαγειρεύω βάζω ελάχιστο έως καθόλου αλάτι.

Το τρίτο ήταν στο λογαριασμό. Έκαναν περίπου 10’ να μας τον φέρουν. Κατανοώ πως μπορεί να άργησαν λόγω του πολύ κόσμου που είχε το μαγαζί, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι ίδιο.

Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως επειδή έχω ξαναπάει στο μαγαζί, ακόμα κι όταν είχε πολύ κόσμο, αυτά τα αρνητικά δεν ίσχυαν τότε, οπότε και τα θεωρώ μεμονωμένα και μη επαναλαμβανόμενα γεγονότα.

Εστία
Κηφισίας 1, Νέο Ηράκλειο

Καλαμάκι; Καλό. Πεϊνιρλί; Καλό. Και τα 2; Γουάου!

Ο τίτλος ήταν η αντίδρασή μου όταν μια μέρα στο facebook κάποιος γνωστός κοινοποίησε την ύπαρξη αυτού του μαγαζιού. Όπως καταλαβαίνετε οι Γευσιχώστες δε μπορούσαν να μην το δοκιμάσουν. Ντροπή. Μια νύχτα με φεγγάρι (θα σας γελάσω αλλά λέμε τώρα) και μετά από μια βόλτα στο θέατρο (γιατί το φαΐ και η κουλτούρα είναι τρόπος ζωής) μαζί με μια φίλη μας κινήσαμε για τη νέα "μάχη".

Το Καλαμάκι-Πεϊνιρλί του Σπύρου είναι ένα μικρό μαγαζί σε κεντρικό δρόμο της Καισαριανής. Κακό πράγμα για το πάρκινγκ γιατί πολύ απλά αυτή η έννοια δε πρέπει να υπάρχει στην περιοχή. Για να είμαι δίκαιος και εμείς πηγαίναμε ψάχνοντας και παρκάραμε όπου βρήκαμε, αλλά ένα θεματάκι η περιοχή το έχει. Το δεύτερο... αυτό δε το λες κακό, είναι ότι το μαγαζί είναι πολύ low-profile. Αν δεν το πρόσεχε η κοπέλα που είχε δει την πρόσοψη (και την χαρακτηριστική ριγέ τέντα) σε φωτογραφία στο Facebook, παίζει ακόμα να το ψάχναμε.

Αλλά ξεπερνώντας αυτά, το μαγαζί είναι πολύ ωραίο, αρκετά μικρό (4-5 τραπέζια για 4 άτομα, σύνολο να χωράει 20-25 άτομα συνολικά) ζεστό περιβάλλον, ούτε επιτήδευση ούτε τίποτα υπερβολικό. Ήρθες για το φαΐ και αυτό θα σε κερδίσει.

Ένα μεγάλο ατού του μαγαζιού είναι ότι η κουζίνα είναι ανοιχτή. Δηλαδή ΟΤΙ πάρεις θα το δεις να ετοιμάζεται μπροστά στα μάτια σου. Μεγάλο πράγμα αυτό, μπράβο. Τα παιδιά που δουλεύουν μέσα (γιατί προφανώς εκτός από την σερβιτόρα πλέον μιλάς και με τους "μάγειρες") είναι φιλικά, με τη κουβέντα και το χωρατό τους, νιώθεις ότι ήρθες να φας σε φίλους σου. Βοήθησε βέβαια ότι σε ηλικία είμασταν όλοι πάνω κάτω στα ίδια, αλλά την κουβέντα την πιάσαμε εύκολα.

Πάμε τώρα στο φαγητό. Όπως λέει και το όνομα του μαγαζιού, η βάση του μαγαζιού είναι το πεϊνιρλί.

Πάνω σε αυτό προσθέτουν ότι ζητήσεις. Σου έχουν μια επιλογή από 6-7 "έτοιμες" συνθέσεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορείς να αφήσεις και το δικό σου σημάδι φτιάχνοντας ότι θέλεις εσύ. Ενδεικτικά να πω τα βασικά συστατικά: Καλαμάκι χοιρινό και κοτόπουλο, κεμπαπ, σουτζούκι. Από εκεί και πέρα... φαντασία να υπάρχει.

Εμείς ξεκινήσαμε με μια φέτα ψητή και μια μερίδα πατάτες (είχαμε πει με σως και ήρθαν σκέτες, αλλά δε πειράζει δε το παρατηρήσαμε καν). Δε γράφω τυροκαυτερή γιατί δεν είχε... είχαν την ειλικρίνεια να γράψουν τυροσαλάτα.

Για τα ορεκτικά να πω τα εξής καλά. Πατάτες κομμένες στο χέρι... να πω την αλήθεια από το ζεστό και φιλικό κλίμα του μαγαζιού το περίμενα. Καλοψημένες χωρίς λαδίλα. Φέτα καταπληκτική, από τις καλύτερες που έχω φάει σε μαγαζί με τη σωστή ποσότητα σάλτσας και τα έξτρα της. Μπράβο στα παιδιά.

Και πάμε τώρα στα πεϊνιρλί... ξεκινάμε: 1. με καλαμάκι χοιρινό 2. με καλαμάκι κοτόπουλο 3. καγιανάς (αυγό, φέτα, τοματίνια, σουτζούκι, κρεμμύδι και μαϊντανός) 4. με κρέμα γάλακτος και καπνιστή πανσέτα 5. με σουτζούκι.

Το παρακάναμε λίγο αλλά δε βαριέσαι (αν και ο Κοιλιόδουλος ήθελε να το παρακάνει κι άλλο και να πάρει ένα ακόμα). Τα καλαμάκια ήταν πολύ καλά ψημένα και δέσανε με τη βάση (τυρί) του πεϊνιρλί. Μας άρεσαν πολύ. Δε μας ενθουσίασαν, αλλά ήταν μια ευχάριστη αλλαγή όπως και να το κάνουμε. Ο καγιανάς ήταν επίσης πολύ καλός (αν κρίνω από την ταχύτητα με την οποία το κατέβασε ο Κοιλιόδουλος). Η κρέμα γάλακτος με την καπνιστή πανσέτα ήταν επίσης πολύ καλή, αλλά θα προτιμούσα να υπήρχε λίγο περισσότερο κρέας μέσα (είχε κομματάκια αλλά αρκετά αραιά). Κλείνοντας το σουτζούκι ήταν πολύ καλό, σε κανονικά επίπεδα πικάντικο. Είχα προσθέσει και μανιτάρια και τυροσαλάτα... και ταιριάζανε πολύ. Να αναφέρω εδώ ότι τα μανιτάρια δε τα βάζουν από πάνω, αλλά τα περνάνε στη βάση του πεϊνιρλί μαζί με το τυρί. Πολύ καλή εκτέλεση σε αυτά, δε μπορώ να πω.

Πάμε τώρα στο κόστος, το οποίο ήταν σε επίπεδα φυσιολογικά χαμηλά. Αν σκεφτεί κανείς οτι ένα πεϊνιρλί έξω έχει 2,50€ πάνω κάτω, τα 3 που ζητούσανε τα παιδιά για να στο φτιάξουν μπροστά σου και να σου βάλουν και καλαμάκι πάνω δεν είναι πολλά. Τα 3,00€ είναι ένας μέσος όρος φυσικά, η διακύμανση είναι από 1,90€ (το πιο απλό) μέχρι 4,40€ (εκτός κι αν φτιάξεις το δικό σου). Αλλά δε μπορώ να πω ότι δεν άξιζαν τα λεφτά τους.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα πολύ ζεστό και φιλικό περιβάλλον, στο οποίο βοηθάει το προσωπικό, με καλό φαγητό και σε φυσιολογικότατες τιμές. Μόνο πρόβλημα είναι το πάρκινγκ, αλλά και πάλι αν μένετε κοντά... έχει και delivery... τυχεροί... Πάντως αν είστε κοντά στη περιοχή και θέλετε κάτι χαλαρό και σχετικά φτηνό, το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.

Καλαμάκι Πεϊνιρλί του Σπύρου
Εθνικής Αντιστάσεως 36, Καισαριανή
 Υ.Γ. Έχει κλείσει (δυστυχώς).