28/7/16

Πήγαμε για ένα Χασάπικο

Και όχι δεν εννοούμε την Φραγκοσυριανή. Εννοούμε ένα νέο μαγαζί που ονομάζεται Χασάπικο και άνοιξε στα κοντά μας, στην Λεωφόρο Κύπρου στην Αργυρούπολη.

Λίγα λόγια για την περιοχή του μαγαζιού. Είναι σε σημείο που δεν μαζεύει πολύ κόσμο, τουλάχιστον όταν μιλάμε για ημέρες και ώρες εξόδου. Πολύ κοντά του άνοιξε και μια νέα και πολύ καλή καφετέρια, δε ξέρω αν αυτό δείχνει μια μεταφορά του σημείου εξόδου στην περιοχή, όπως έγινε στην Γλυφάδα πριν μερικά χρόνια με την ανάδειξη του νέου κέντρου της. Σε ώρες που τα καταστήματα είναι κλειστά, υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις παρκαρίσματος, που είναι ακόμα περισσότερες αν δεν σας ενοχλεί να παρκάρετε πάνω στην Κύπρου. Σε μέρες και ώρες με τα καταστήματα ανοιχτά... όχι, θα δυσκολευτείτε λίγο να βρείτε θέση. Το ίδιο το μαγαζί είναι πολύ προσεγμένο και φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ δουλειά για αυτό. Πολύ ωραίος εξωτερικός χώρος, άλλωστε το εσωτερικό του είναι αρκετά μικρό, πολύ ευχάριστος για να κάτσεις και να φας.

Στον κατάλογο μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι πέραν των αναμενόμενων επιλογών για ένα σουβλατζίδικο, έχουν προστεθεί μερικές επιλογές ακόμα, όπως μπριζολάκι χοιρινο και σεφταλιά. Ναι σεφταλιά, στην οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Επιπλέον έχετε την επιλογή να πάρετε Κυπριακή πίτα αντί για ελληνική σε όλα. Η δική μας παραγγελία ήταν μια κυπριακή με σεφταλιά και μια ελληνική με καλαμάκι χοιρινό, μια κυπριακή με κεμπάπ και μια ελληνική με μπριζολάκι χοιρινό για τον Κοιλιόδουλο, μια μερίδα πατάτες με σως, μια τυροκαυτερή, δύο πίτες κομμένες και μια μπύρα.

Θα ξεκινήσω με την κριτική της κυπριακής πίτας. Αν κάποιος έχει φάει στην Κύπρο θα ξέρει ότι η μια κυπριακή αντιστοιχεί σε τουλάχιστον δύο ελληνικές από άποψη του τι χωράει μέσα. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε κυπριακές που ακολουθούν μεν το κλασσικό στυλ της Κυπριακής, αλλά όχι το μέγεθος. Είναι πίτες σε σχήμα οβάλ και όχι στρογγυλό, ανοίγουν και δεν τυλίγονται όπως οι ελληνικές αλλά μέχρι εκεί. Σε μέγεθος είναι όσο μια ελληνική και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις ούτε τόσο. Αυτό το είδος κυπριακής πίτας έχει και το μαγαζί, αναμενόμενο μεν, αλλά η ελπίδα θα πέθαινε τελευταία. Η τυροκαυτερή ήταν αξιοπρεπέστατη. Στην αρχή μας φάνηκε τυροσαλάτα, αλλά τελικά άφηνε ένα ευχάριστο, αν και διακριτικό σε επίπεδα να μπορεί να την φάει άνθρωπος, κάψιμο. Όσο για τις πατάτες, κομμένες στο χέρι, με σωστές ποσότητες σως πάνω τους, μας κάνανε ευχάριστη παρέα μαζί με τις πίτες για να δοκιμάσουμε την τυροκαυτερή.

Η σεφταλιά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Όχι δεν ήταν τόσο καλή όσο η σπιτική που φτιάχνει η θεία μου, ούτε όσο αν τα έπαιρνες σε ένα μαγαζί στην Κύπρο, αλλά ήταν πολύ καλά. Ίσως τα πιο αξιοπρεπή που έχω φάει στην Ελλάδα, ενώ μπορώ να πω ότι θα στέκονταν ακόμα και στην Κύπρο. Το καλαμάκι το χοιρινό ήταν καλά ψημένο και με ευχάριστη γεύση που δεν την κάλυπτε καθόλου η γέμιση. Το ίδιο καλό ήταν και το μπριζολάκι, ενώ το κεμπάπ, δεν τον ενθουσίασε τον Κοιλιόδουλο, χωρίς ωστόσο να είναι κακό. Απλά προτιμήσαμε τα άλλα. Να παρατηρήσω ότι το μαγαζί έχει και μια ευχάριστη καυτερή σως, ενώ η γέμιση σε όλα ήταν πολύ καλή ώστε και την γευόσουν αλλά και δεν έκλεβε την παράσταση από το κρέας όπως γίνεται συχνά.

Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, πλησιάζει και η ώρα της πληρωμής. Το συνολικό κόστος ήταν 10 € το κεφάλι, που ήταν περίπου αυτό που περιμέναμε για ότι πήραμε. Ούτε ακριβό ούτε φτηνό, το μαγαζί είναι δίκαιο στην τιμολόγησή του. Να πω βέβαια ότι εγώ προσωπικά θεωρώ ότι το να χρεώνεις αυτήν την Κυπριακή 3€ είναι λάθος, αλλά το κάνουν όλοι, οπότε δεν το κρατάω σαν αρνητικό, κάθε άλλο έχω δει πολύ πιο κουλές και άδικες τιμολογήσεις.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο όχι τόσο δημοφιλές αλλά καλό, με θέσεις για παρκάρισμα ανάλογα του πότε θα πας, με προσεγμένο χώρο και διακόσμηση, με πολύ καλό φαγητό και εξυπηρέτηση (άλλωστε για αυτό δεν ακούσατε τίποτα για αυτό, τα παιδιά ήταν εξαιρετικά) και απόλυτο λογικό και τίμιο σε αυτά που χρεώνει. Σίγουρα το προτείνω, ειδικά σας προτείνω να δοκιμάσετε το πικάντικό του αν σας αρέσουν τα πικάντικα, ενώ για όσους δεν την ξέρουν, θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσετε σεφταλιά. Η καλύτερη θα ήταν στο σπίτι της θείας μου, αλλά που να σας βάλουμε όλους;

Το Χασάπικο
Λεωφόρος Κύπρου 26, Αργυρούπολη
Υ.Γ. Έχει κλείσει

25/7/16

Χύμα στο ΧΗ.ΜΑ.

Όταν μας πρότεινε να πάμε σε ένα μαγαζί που λέγεται ΧΗ.ΜΑ. δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη. Η απάντηση φυσικά ήταν ναι. Και πως θα μπορούσαμε να μην πάμε αφού είμαστε το πιο ΧΥΜΑ blog γευσιγνωσίας...

Υπάρχει που λέτε ένα μαγαζί εκεί στη γειτονιά του Αλίμου, κοντά στο σπίτι μου, που το λέμε εδώ και χρόνια "καταραμένο"... Έχουν γίνει άπειρες απόπειρες και έχουν κατά καιρούς ανοίξει διάφορα εστιατόρια αλλά ποτέ δε ρίζωσε κανένα, μέχρι τώρα.

Περνώντας λοιπόν πριν αρκετό καιρό απ’έξω, για άλλη μια φορά βλέπω συνεργεία να το ετοιμάζουν και έναν οργασμό από μαστόρους και άλλους πουκαμισάτους να έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, και στην ταμπέλα "ΧΗ.ΜΑ". Άντε λέω, γνωστό brand, ας ελπίσουμε να πιάσει μπας και φύγει η ρετσινιά από το μέρος. Και πάει, και παραπάει, και χρόνο έκλεισε, και φαγητάρες έχει, και σε γενικές γραμμές έχει συνέχεια κόσμο! Δε γίνεται λέω, μιλάω με Κοιλιόδουλο και Ζαμπόνις λέγοντας τους πως "έχουμε θέμα" και κανονίζουμε εξόρμηση στο "ΧΗ.ΜΑ".

Γεια σας λοιπόν, είμαι ο Ακόρεστος Μουσικάντης και με μεγάλη μου χαρά αναλαμβάνω για 2η φορά το "χώσιμο" σε αυτόν τον ιστότοπο.


ΧΗ.ΜΑ λοιπον...


Για να μη κρυβόμαστε ένας άλλος λόγος που ήθελα να πάω ηταν η Β. Η Β. όμως "μας την έκανε" τη μέρα που πήγαμε, άρα, με λυτούς τους ζυγούς και χωρίς άγχος έπεσα με τα μούτρα στο φαγητό!! Φυσικά μαζί μου ήταν Zαμπόνις - Kοιλιόδουλος και ο αδερφός μου, ο "Pastaman" (τα ζυμαρικά και οι πάστες είναι το forte του).

Το μαγαζί ειναι όμορφο, περιποιημένο. Θα το χαρακτήριζα ένα "κυριλέ μπριζολάδικο". Έχει ασύμμετρες αυλές με πλακόστρωτο, όμορφο φωτισμό και πολλά λουλούδια. Στο εσωτερικό κυριαρχεί το retro "μπακαλόγατος" style αλλά με πολύ προσεγμένο τρόπο.

Στον κατάλογο υπήρχαν αρκετές νόστιμες επιλογές από ορεκτικά - ψιψιψονια - ποικιλίες αλλά και κυρίως πιάτα. Εμείς αρκεστήκαμε σε - τυροκαυτερή, πατάτες τηγανιτές με τυράκι, μαστέλο Χίου, σαλάτα με ρόκα - παρμεζάνα - λιαστή ντομάτα - μπαλσάμικο, ποικιλία κρεατικών, "το πιάτο του χασάπη" μπύρες και επιδόρπια.

Πάμε σιγά - σιγά,

Οι πατάτες με τυρί ηταν ακριβώς όπως οι πατάτες με τυρί(!!), δε μπορώ να σας γράψω πολλά γι’ αυτό το πιάτο, η τυροκαυτερή δε, ήταν πραγματικά το κάτι άλλο, στις γεύσεις τις δικές μου, ίσως η καλύτερη αλοιφή που έχω δοκιμάσει. Έσκασε και το μαστέλο που ήταν τέλειο και ήταν καλή μερίδα, δε το λες και τούβλο - παντόφλα αλλά σε σχέση με άλλα μαγαζιά, ήταν καλό κομμάτι τυριού. Το σαλατικό (μαρούλια - ρόκα - παρμεζάνα - μπαλσάμικο) ήρθε και έδεσε με όλα τα υπόλοιπα καθώς μας δρόσιζε από όλες τις "καφρίλες" που είχαμε πάρει.

Και τα λέγαμε, και γελάγαμε, και πίναμε τις μπύρες μας και σκάει και η ποικιλία κρεατικών και το πιάτο του χασάπη και ξεκινάει το party.

Στην ποικιλία είχαμε λίγο σαλατικό γαρνιτούρα, πατάτες, πιτούλες και από κρεατικά:


Κομμάτια χοιρινού μαριναρισμένα: Νόστιμα, σωστά ψημένα με ελαφρώς γλυκοπικάντικη γεύση. Ήταν πολύ σωστά στη γεύση τους, απλώς εγώ θα προτιμούσα το κλασικό λαδολέμονο - αλάτι -πιπέρι -ρίγανη και άγιος ο Θεός.

Κομμάτια κοτόπουλου μαριναρισμένα: Στην όψη τους σε έκαναν να θες να τα ρημάξεις, και όντως είχαν πολύ καλή γεύση, απλώς νομίζω, τους ξέφυγε λίγο στο ψήσιμο γιατί είχε λίγο στεγνώσει. Δε με χάλασε κάτι ιδιαίτερα, απλώς έχει τύχει να έχω δοκιμάσει και αρκετά πιο τρυφερό.

Πανσέτες: Απλές νόστιμες πανσέτες, δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να σας πω αλλά φυσικά ούτε κάτι αρνητικό.


Kebup: Δε νοείται kebup χωρίς αρνίσιο κιμά, και εδώ είχαμε! Πολύ νόστιμα και ζουμερά!


Λουκάνικα: Γενικά τα αποφεύγω γιατί ξέρω ακριβώς πως φτιάχνονται (παντού, δεν αναφέρομαι μόνο στο "ΧΗ.ΜΑ") αλλά εδώ, είχαν λουκάνικο που η γεύση του σου έμενε. Πάρα πολύ νόστιμα - σε κάτι που συμφώνησε όλο το τραπέζι.

Για 4 άτομα η ποικιλία ήταν πολύ καλή, δεν αισθανθήκαμε πως μας "κλέβουν". Περιποιημένη, καλή μερίδα και καλές γεύσεις!


Το πιάτο του χασάπη το πήραμε με δική μου πρωτοβουλία καθώς αποτελείται από αρνίσια συκωταριά και είναι προσωπικό αγαπημένο πιάτο. Είναι ένα πιάτο που στο σπίτι, παραδοσιακά πριν την Ανάσταση, το φτιάχνει ο πατέρας μου και η μάνα μου φωνάζει γιατί δε περιμέναμε να αναστήσουμε τον Κύριο πρώτα. Κάθε χρόνο τα ίδια!

Εδώ λοιπόν είχαμε τηγανητά ψιλοκομμένα τα "σωθικά" από το αρνάκι (όσο πιο light μπορώ να το θέσω για αυτούς που διαβάζουν και λένε "ιιιιιοοοουυυυ"). Ήταν παρατηγανισμένα όμως, αρκετά σκληρά, απο γεύση όμως, με τη προσθήκη λεμονιού, δε χάλασε κανέναν μας.

Και πάνω που τελειώναμε και τους έλεγα πόσο θα ομόρφαινε ο χώρος αν ηταν εδώ η Β., μας έρχεται ο σερβιτόρος και μας προτείνει επιδόρπια. Λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή...; Εννοείται πήραμε: ένα καζάν ντιπί, ένα cheesecake και ένα σουφλέ σοκολάτας.


Το cheesecake και το σουφλέ, ναι, ήταν πολύ καλά αλλά το καζάν ντιπί ήταν έπος. Έγω πίεσα τον bro να το παραγγείλει, αν και θα προτιμούσε πιο ευχάριστα μια πάστα μου είπε... Έγω το λάτρεψα!


Σε γενικές γραμμές ένα όμορφο μαγαζί με πολύ καλές γεύσεις και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Στις τιμές του, ίσως κάποιοι να το 'λεγαν "τσιμπημένο", αλλά μεταξύ μας, όπου έχω πάει και σου έχουν κάτω από 10€ τη ποικιλία..., τότε είναι που τα κλαίω με τα ας πούμε εδέσματα τους. To μαγαζί, αξίζει να το επισκεφθείτε. Και αν πάρετε κάτι διαφορετικό από εμάς, να μας πείτε τη γνώμη σας γιατί εμείς θα ξαναπάμε σίγουρα... Ελπίζω με τη Β. παρέα... (τι τραβάτε κι εσείς...)

ΧΗ.ΜΑ.
Βαλλιάνου & Θεοτόκη 1, Άλιμος

22/7/16

Το μπριζολάδικο στην Πάρο

Έχετε σε ένα αυτοκίνητο δύο Γευσιχώστες και έναν Ξιπόλυτο. Είναι μεσημέρι, κάνει ζέστη και έχουν κάνει την βόλτα τους στο πολύ όμορφο νησί της Πάρου. Μαντέψτε τι σκέφτονται. Ναι σωστά, σκέφτονται που θα φάνε. Και ενώ έχουν στο μυαλό τους ένα σχέδιο γενικό, σκάει στο ραδιόφωνο διαφήμιση για ένα μαγαζί κοντά στο λιμάνι της Πάρου, στην Παροικιά. Και το όνομα αυτού, Μπριζολάδικο. Το μαγαζί βρίσκεται πάνω στην πασαρέλα της παραλίας, σε κοντινή (θεωρητικά... ο Κοιλιόδουλος και ο Ξιπόλυτος μου λέγανε ότι είναι δίπλα... οκ πας με τα πόδια, δίπλα δεν είναι) απόσταση από το λιμάνι. Τα τραπέζια είναι έξω στο δρόμο, δίπλα στη θάλασσα. Ωραίο μέρος, απλά θα ήθελα να πω ότι τα τραπέζια είναι πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Νιώθεις ότι στριμώχνεσαι ενώ κάθεσαι έξω. Κατά τα άλλα το μέρος είναι εξίσου ωραίο με όλη την υπόλοιπη Πάρο, αν σας αρέσει το γενικό στήσιμο του νησιού, θα σας αρέσει και εκεί. Στην εξυπηρέτηση, θέλω επίσης να πω ότι ήθελε λίγο συντονισμό καλύτερο, καθυστερήσαμε λίγο να δώσουμε παραγγελία και υπήρχε μια μικρή ασυνενοησία μεταξύ των σερβιτόρων. Πρέπει να τους δώσουμε όμως το ελαφρυντικό ότι το μαγαζί ήταν γεμάτο και ότι ήταν απόγευμα και πριν φύγουν τα καράβια από το λιμάνι. Λογικό να μην είναι στο 100% της απόδοσης, ώρα περίεργη και πολύς κόσμος.

Πάμε τώρα στα φαγητά. Ο λόγος που πήγαμε εκεί, αντί να ακολουθήσουμε το αρχικό μας σχέδιο, ήταν ότι στην διαφήμιση ακούσαμε ότι υπήρχανε σεφταλιά. Έχω καταγωγή από την Κύπρο και τα σεφταλιά είναι το αγαπημένο φαγητό (ναι γυρνάω 5 κιλά περισσότερα κάθε φορά που πάω...), ενώ και ο Κοιλιόδουλος έχει δοκιμάσει τα σπιτικά της θείας μου και τα εκτιμάει ιδιαίτερα. Το μαγαζί εκτός από σεφταλιά έχει έναν εντυπωσιακά μεγάλο κατάλογο, από κοκορέτσι μέχρι κοντοσούβλι κτλ κτλ. Ωστόσο όταν εμείς πήγαμε εκεί, το μεγαλύτερο μέρος των «περίεργων», κοκορέτσι π.χ., δεν ήταν ακόμα διαθέσιμο. Δε λέω, λογικό ήταν, όπως σας είπα ήταν μια ώρα περίεργη και εμείς δε μπορούσαμε να πάμε πιο αργά γιατί θέλαμε να προλάβουμε το καράβι. Αλλά εμένα μου χτύπησε λίγο άσχημα να διαφημίζεις 20 φαγητά, να είσαι γεμάτος και να έχεις διαθέσιμα μόνο τα κλασσικά του σουβλατζίδικου.

Τέλος πάντων τέτοια ώρα, πεινάγαμε κιόλας, πήραμε 2 σουβλάκια με πίτα ο καθένας και δύο πατάτες, τη μία με σως και τυριά και διάφορα. Και φυσικά μια τυροκαυτερή για να μην ξεχνιόμαστε. Το φαγητό ήταν καλό, οι πατάτες κομμένες στο χέρι και σωστά τηγανισμένες χωρίς καθόλου λάδι πάνω τους, η τυροκαυτερή αξιοπρεπής και τα σουβλάκια σωστά γεμισμένα και ψημένα. Παράπονο δεν υπήρχε. Δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό μεν, αλλά ήταν παραπάνω από αξιοπρεπές για να φας για μια μέρα.

Σαν λογαριασμός, ήταν αναμενόμενα τσιμπημένος. 2,40 € τα σουβλάκια, 3,20 € οι πατάτες και 4 € οι πατάτες με σως τυρί. Ακριβό μεν, λογικό δε για το σημείο του. Μη ξεχνάμε ότι πρακτικά μιλάμε για τιμές τουριστικές.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε καλό σημείο, μεγάλη ποικιλία φαγητού αν πας την σωστή ώρα να φας, αξιοπρεπές φαγητό και τιμές αναμενόμενες για το σημείο που βρίσκεται. Ακόμα και με τα μικροπροβληματάκια στο σέρβις, είναι ένα μαγαζί που αξίζει να πας να φας έστω για μια φορά, ή ενδεχομένως να τρως συχνά αν βρεθείς στην Πάρο και δεν σκοπεύεις να το ψάξεις πολύ. Παραδέχομαι ότι αν είχα μέρες να κάτσω, θα ξαναπήγαινα για να δοκιμάσω τα διάφορα άλλα που διαφήμιζε.

Μπριζολάδικο
Παροικιά, Πάρος
Οδός Γιάννη Πάριου Βαρθακούρη;

8/7/16

Πήγαμε στο TAOS και φέραμε το ΧΑΟΣ

Καλά υπερβάλλω λίγο, άλλωστε είναι δύσκολο σε αυτό το μαγαζί να φέρεις το χάος. Και αυτό γιατί δεν είναι μαγαζί μόνο, είναι και ένα είδος συλλόγου για γιόγκα και λοιπά πνευματικά, πράγματα που εγώ δεν ακολουθώ ή καταλαβαίνω αλλά έχω μάθει να σέβομαι την πνευματική τους υπόσταση.

Το ΤΑΟΣ είναι ένα μαγαζί στην Πάρο σε σημείο ιδιαίτερα απομακρυσμένο. Την μέρα είναι ναός κάποιοι είδους (σέβομαι μεν, δεν είπα ότι καταλαβαίνω κιόλας), ενώ το βράδυ γίνεται εστιατόριο με γεύσεις από Ανατολίτικη κουζίνα. Το όνομα του μαγαζιού προδιαθέτει σε Ταϋλάνδη αλλά δεν έχει κουζίνα μόνο από εκεί. Το σημείο του, αν και σχετικά δύσκολο να το φτάσετε, έχει πάρα πολύ ωραία θέα, ενώ έχει και ένα ευρύχωρο παρκινγ στο οποίο θα παρκάρετε άνετα... βλέπετε το παρκάρισμα στο κέντρο της Αθήνας ή της Πάρου μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά παραδόξως είναι εξίσου δύσκολο και στη μέση του πουθενά...

 Η εσωτερική διακόσμηση είναι ενδιαφέρουσα και διαφορετική, άλλωστε όπως ανέφερα είναι και ένα είδος ναού-λέσχης, οπότε αν σας αρέσουν αυτά τα πράγματα θα σας ενθουσιάσει. Εμένα απλά μου φάνηκε ωραία και διαφορετική. Τα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν ευγενικότατοι. Και εδώ θέλω να πω κάτι που μου έκανε εντύπωση. Το μαγαζί κλείνει την κουζίνα του στις 11:30. Εμείς, ένεκα που οι κουμπάροι μου εκείνη την ώρα σχολάνε (στην καλύτερη περίπτωση) δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε νωρίτερα... βασικά 12 στη καλύτερη. Τους πήρανε τηλέφωνο, τους εξήγησαν την κατάσταση και τους αφήσανε να κάνουνε την παραγγελία νωρίτερα για να τα έχουν έτοιμα και να μας τα σερβίρουν όταν φτάσουμε. Μπράβο στο μαγαζί για την εξυπηρέτηση και την προθυμία να βοηθήσουν, να τα λέμε αυτά.

Να μην τα πολυλογούμε άλλο, να πάμε στο προκείμενο. Η κουζίνα του μαγαζιού είναι ανατολική. Άρα πάμε για την γεύση και όχι για να σκάσουμε στο φαί, οι Έλληνες έχουμε σίγουρα διαφορετικά στομάχια. Η παραγγελία μας είχε 2 πιατέλες σούσι, 2 είδη σούπας, η μια με τζίντζερ, άρα καυτερή, διάφορα ψωμάκια και πίτες, κοτόπουλο Kung Pao ημικαυτερό και διάφορα άλλα που δε τα λέω γιατί αφενός δε τα θυμάμαι και αφετέρου ήταν αρκετά.

Στην κριτική του φαγητού θα πω ότι ήταν όλα πολύ καλά φτιαγμένα και με ιδιαίτερη γεύση, ενώ τα καυτερά του, αν και όντως αρκετά πικάντικα, ήταν περισσότερο για ευρεία κατανάλωση και όχι τόσο... πιστά αντίγραφα. Βέβαια είχαν φέρει μαζί με μερικά ντιπ που είχαμε πάρει και ένα που ήταν δυναμίτης, το οποίο εγώ, ο Κοιλιόδουλος και ο κουμπάρος μου το τιμήσαμε ιδιαίτερα. Γενικά όλα τα ντιπ τους ήταν πολύ καλά, γλυκόξινα και καυτερά και απλά. Επίσης εντύπωση μου έκανε η σούπα με τζίντζερ, που χωρίς να είναι καυτερή, ήταν αρκετά πικάντικη (εντάξει η κοπέλα δίπλα μου πέθανε λίγο... ίσως για τους άλλους να είναι λίγο καυτερή...) και είχε μια πολύ ωραία γεύση.

Θα αφιερώσω μια ξεχωριστή παράγραφο για το σούσι. Αν μας διαβάζετε συχνά θα ξέρετε ότι έχω ένα θέμα με αυτό το συγκεκριμένο είδος φαγητού και θέλω πράγματα συγκεκριμένα. Λέω ότι ένα μαγαζί που προσφέρει σούσι δεν θα πρεπε να προσφέρει τίποτα άλλο αν γίνει παραγγελία για αυτό. Επιπλέον υπάρχει μια συγκεκριμένη σειρά στο σερβίρισμα κτλ κτλ. Είπαμε, είμαι περίεργος. Το Tao's σπάει τους κανόνες για σερβίρισμα. Ωστόσο φέρνει ξυλάκια για να το φας, ευτυχώς γιατί αν δω άνθρωπο να τρώει σούσι με πιρούνι θα τον πιρουνιάσω. Επιπλέον η παρουσίαση της πιατέλας μπορεί να μην ήταν σωστή με βάση την σειρά, αλλά ακολουθούσε όλους τους υπόλοιπους κανόνες, με το γουασάμπι, το τζίντζερ και εμφανώς διαχωρισμένα τα διαφορετικά είδη. Το ίδιο το σούσι ήταν πολύ καλά φτιαγμένο και γευστικότατο. Αν έπρεπε να του βάλω βαθμό στα 10 θα έβαζα 7.5, όπου οι χαμένοι βαθμοί θα ήταν κυρίως λόγω της περιέργειας που είπα και όχι από άποψη γεύσης. Αυτά... παραλήρημα τέλος.

Φυσικά όλα τα ωραία τελειώνουν και μετά έρχονται τα άσχημα, ήτοι ο λογαριασμός. Εντάξει περιμέναμε να πληρώσουμε κάτι παραπάνω είναι η αλήθεια, το καταλάβατε και μόνοι σας όταν σας περιέγραψα το μαγαζί. Απόμακρο, ωραία θέα, ιδιαίτερη κουζίνα, πνευματισμός, όλα αυτά σου λένε ότι θα πρέπει να ξηλωθείς. Και η αλήθεια είναι ότι πληρώσαμε περίπου 25 € το άτομο χωρίς να πούμε ότι χορτάσαμε. Αν και να πω την αλήθεια δε φταίνε τόσο τα μεγέθη των μερίδων, όσο το ότι υποτιμήσαμε τον αριθμό των ατόμων, ήμασταν 10 άτομα σύνολο, και πήραμε λιγότερα, ενώ την ώρα που πήγαμε δεν μπορούσαμε να πάρουμε συμπλήρωμα. Επιπλέον να αναφέρω ότι ένα γενναίο μέρος του λογαριασμού ήταν οι μπύρες του Κοιλιόδουλου και του Ξυπόλητου... Αυτοί είδαν ανατολή και γίνανε νίντζα... μόνο που οι κανονικοί εξαφανίζονται οι ίδιοι, ενώ οι δικοί μου εξαφανίζανε μπύρες...

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο απομακρυσμένο αλλά πολύ όμορφη θέα, όπου θέλει λίγη προσπάθεια να πας αλλά θα σε αποζημιώσει όταν το βρεις. Καλή εξυπηρέτηση, ωραία διακόσμηση και ιδιαίτερη, ωραίο φαγητό με ιδιαίτερες γεύσεις αλλά λίγο τσιμπημένο, σε λογικά τουλάχιστον πλαίσια. Δε θα σκάσετε αλλά είναι ευχάριστη επιλογή ειδικά για όσους είναι της κουζίνας ή του πνευματισμού. Το προτείνω σίγουρα για μια επίσκεψη αν βρεθείτε κατά Πάρο μεριά (αν και καλό θα ήταν να πάτε με έτερο ήμισυ και όχι με παρέα. Ακούστε τον παλιό).

Tao's Center
Πάρος

1/7/16

Στου Πέπε για Σουβλάκι, μετά το ταξιδάκι

Γιατί ναι και οι Γευσιχώστες κάνουν διακοπές που και που. Μετά από το ταξίδι για την ωραία Πάρο λοιπόν, που την προτείνουμε σαν νησί, να την επισκεφτείτε, είχαμε και μια λιγουρίτσα, είχαμε και παρέα οπότε λέμε να ξεκινήσουμε πατροπαράδοτα και να πεταχτούμε στο λιμάνι για ένα σουβλάκι.

Ο λόγος που επιλέξαμε τον Πέπε (αν και κανονικά πρέπει να τονίζεται Πεπέ όπως ακούσαμε σε μια διαφήμιση στο τοπικό ραδιόφωνο) είναι απλός. Αφενός τον πρότεινε η πολυαγαπημένη μου κουμπάρα (που είχε κανονίσει πολλές από τις λεπτομέρειες του ταξιδιού και την ευχαριστούμε), αφετέρου... την ώρα που φτάσαμε δεν είχε και τίποτα άλλο ανοιχτό. Απλά πράγματα.

Το μαγαζί είναι πάνω στην παραλία, το πολύ πέντε (δέκα) λεπτά περπάτημα από εκεί που σε αφήνει το καράβι. Μπροστά του έχει την μαρίνα της Παροικιάς, με αποτέλεσμα να έχει τραπέζια τόσο μέσα στο μαγαζί, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό από άποψη διακόσμησης, όσο και έξω πάνω στην παραλία και την μαρίνα. Προφανώς εαν έχετε επιλογή, θα επιλέξετε τα έξω τραπέζια, τόσο για την δροσιά, όσο για θέα και το περιβάλλον που είναι πάρα πολύ ωραίο. Άλλωστε σε νησί ήρθατε, γιατί να φάτε μέσα;

Διαλέξαμε το τραπεζάκι μας έξω, οι σερβιτόροι (μπορεί και κάποιος από αυτούς να ήταν ιδιοκτήτης να σας πω την αλήθεια, πολύ φιλική και χαλαρή εξυπηρέτηση είναι η αλήθεια) ήρθαν αμέσως και όλα δρομολογήθηκαν σωστά. Βέβαια ήμασταν το μόνο τραπέζι εκείνη την ώρα και είχαμε και το κονέ... η πολυαγαπημένη κουμπάρα δουλεύει σε ξενοδοχείο και μάλιστα εξυπηρέτηση πελατών, οπότε όπως καταλαβαίνετε έχει κάνει μερικές ενδιαφέρουσες γνωριμίες. Τέλος πάντων αρκετά με την εισαγωγή, πάμε στο προκείμενο. Ο κατάλογος είναι ο κλασικός τυπικός κατάλογος για ένα σουβλατζίδικο. Τίποτα που να μην το περιμένεις, αλλά όλα όσα χρειάζονται. Επειδή κι εμείς δεν είμαστε των εκπλήξεων, πήραμε κλασσικά πράγματα γύρο κοτόπουλο και χοιρινό. Συνολική παραγγελία ήταν 6 σουβλάκια με γύρο, μια σαλάτα χωριάτικη, μια τυροκαυτερή, μια μερίδα πατάτες, ένα κιλό κρασί και 2 μπύρες.

Αρχίζουμε με τα απλά, με την σαλάτα. Χωρίς να είναι κάτι το τρομερό, ήταν καλή και φαινόταν ότι τα υλικά ήταν φρέσκα, το οποίο μου έκανε εντύπωση γιατί την ώρα που πήγαμε δεν το περίμενα. Οι πατάτες στο χέρι, σωστότατες και η τυροκαυτερή ήταν περισσότερο για τους τουρίστες παρά για έλληνες. Καλά για εμάς και τον κουμπάρο μου που τρώμε αναμμένη βενζίνη, ούτε τυροσαλάτα δεν ήταν. Θα σας φτιάξει μια ο κουμπάρος και θα καταλάβετε (έχει και αυτός κριτική, αλλά όχι από εμένα για προφανείς λόγους).

Ο γύρος ήταν καλός, τίποτα το εξαιρετικό αλλά ευχάριστος για να μασουλήσεις λίγη ώρα. Επίσης μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ζητήσαμε τα 3 από τα 6 σουβλάκια καυτερά (2 για εμένα και ένα για τον κουμπάρο, είπαμε αν δεν ταιριάζαμε δεν θα κουμπαριάζαμε), και όχι μόνο ήταν καυτερά, αλλά ευχάριστα καυτερά σε πολύ καλό επίπεδο. Μετά την τουριστική τυροκαυτερή δεν το περίμενα, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα.

Περνάμε τώρα στον λογαριασμό. Για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, πληρώσαμε 40 € (και κάτι ψιλά). Αν ήμουν στην Αθήνα θα έλεγα απευθείας ότι είναι πολλά. Αλλά δεν είμαι, είμαι στην Πάρο. Ναι είναι αλήθεια ότι είναι σχετικά τσιμπημένα, υπολογίζουμε 2,40 ή 2,60 € το σουβλάκι με έναν πρόχειρο υπολογισμό, αλλά ρίχνοντας (αργότερα) μια ματιά στις τιμές των υπόλοιπων στην περιοχή, πιστεύω ότι πέσαμε στον μέσο όρο. Φτηνό δεν το λες, αλλά πιστεύω ότι θα χρειαστεί αρκετό ψάξιμο για να βρεις φτηνότερο μαγαζί από αυτό σε μια τουριστική περιοχή.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε ωραίο σημείο (πάρκινγκ θα βρείτε δύσκολα αν πάμε μέρα με αμάξι, την νύχτα παλεύεται όμως, τουλάχιστον όταν δεν είχε πολύ κόσμο), με σωστή και φιλική εξυπηρέτηση. Προσφέρει ότι θα περίμενε κανείς, σε ποιότητα τίμια. Ωστόσο οι τιμές του και μερικά ακόμα μικροπράγματα (το μέγεθος της μερίδας της τυροκαυτερής ας πούμε), δείχνουν ότι πρωτεύων στόχος του είναι οι τουρίστες. Μια τίμια επιλογή στην Παροικιά της Πάρου για ένα γεύμα.

Το σουβλάκι του Πεπέ,
Λιμάνι Παροικιάς Πάρος