Μας μάθανε και στον Ταΰγετο...

Και όχι, δεν πήγαμε στον Ταΰγετο για φαγητό (όχι ότι δεν θα μας το είχα, έχουμε κάνει άλλα κι άλλα...), αλλά πήγαμε στην Γουρουνοπούλα του Γιώργη Ταϋγέτου και θα μας μάθουνε και εκεί. Το μαγαζί είναι ουσιαστικά υποκατάστημα, καθώς το κεντρικό μαγαζί βρίσκεται στον Νέο Κόσμο, κοντά στον Σταυρό του Νότου και είχε κάνει εντύπωση στον Κοιλιόδουλο (που ναι περνάει αρκετό από τον καιρό του στην περιοχή) ότι δεν το βρίσκει εύκολα ανοιχτό.

Υ.Γ. Χρόνια μας πολλά, να ζήσουμε να μας χαιρόμαστε και να μας χαίρεστε (διαβάζετε) κι εσείς. Σας τη "σκάσαμε" φέτος και αποφασίσαμε να κάνουμε δύο επετειακές Γευσιχωσίες. Τη δεύτερη μπορείτε να τη διαβάσετε ακριβώς από κάτω.

Το νέο υποκατάστημα στην Άνω Γλυφάδα, στην Λεωφόρο Γούναρη, είναι αρκετά κοντά μας, οπότε βρήκαμε την ευκαιρία να περάσουμε μια βόλτα με ένα πρόχειρο σώμα εκστρατείας με εμένα, τον Κοιλιόδουλο και έναν φίλο που τρώμε καιρό μαζί, αλλά πρώτη φορά εμφανίζεται σε κριτική μας και θα τον λέμε Γελαστό Ουρανίσκο. Όχι δεν είναι Ινδιάνος, απλά κάθε φορά ψάχνει κάτι για να "γαργαλήσει τον ουρανίσκο του". Και ναι τον δουλεύω πολύ συχνά για αυτό που λέει... τέλος πάντων, πάμε στην κριτική...

Το μαγαζί βρίσκεται σε μια περιοχή που είναι με τις μέρες της για το παρκάρισμα. Άλλες φορές θα βρείτε σχεδόν απέξω, άλλες φορές θα δυσκολευτείτε λίγο. Είναι ανάλογα με τις ημέρες, καθώς η περιοχή έχει σχετικά ενεργή αγορά, οπότε αν πάτε ώρες καταστημάτων θα είναι λίγο πιο δύσκολο για να βρείτε. Ωστόσο έχει μερικές, λίγες είναι αλήθεια, επιλογές και για κάτι παραπάνω εκτός από φαγητό, αν είστε άτομο που σας αρέσει να συνδυάζεται τις εξόδους σας. Θέλει λίγο ψάξιμο, αλλά θα βρείτε κάτι να κάνετε.

Το ίδιο το μαγαζί είναι αρκετά απλό, θα έλεγε κανείς ότι είναι κάπως Industrial σε στυλ, κάτι που δεν περιμένεις αρχικά από ένα τέτοιο μαγαζί. Γενικά αν σας αρέσει η "παραδοσιακή" διακόσμηση δεν θα σας αρέσει το μαγαζί, αν και η μουσική υπόκρουση ήταν πάρα πολύ καλή, τόσο από άποψη ακουσμάτων, όσο και από άποψη επιπέδου του ήχου. Επίσης να παρατηρήσω ότι το μαγαζί είναι αρκετά καινούργιο και είχε κάπως κρύο όταν πήγαμε, οπότε μείναμε στον εσωτερικό του χώρο. Ο εξωτερικός χώρος είναι αρκετά μεγάλος και πολύ ωραίος, οπότε πιστεύω ότι το μαγαζί την άνοιξη θα είναι αρκετά ανώτερο από την άποψη της ατμόσφαιρας. Ένα θέμα που παρατηρήσαμε είναι ότι είναι κάπως δύσκολο να το δείτε από τον δρόμο, καθώς δεν υπάρχει κάποια πινακίδα κάθετα στον δρόμο που να διαβάζεται εύκολα. Όχι ότι είναι χωμένο το μαγαζί, έχει σημαντική πρόσοψη, αλλά αν δεν πάτε συγκεκριμένα για αυτό, είναι λίγο πιο δύσκολο να το εντοπίσετε, κάτι που ελπίζω ότι σύντομα θα διορθωθεί.

Καλή η ατμόσφαιρα και η θέση, αλλά το βασικό είναι το φαγητό, ας περάσουμε στις επιλογές που θα έχετε και οι οποίες δεν είναι πολλές. Και δεν το λέω για κακό αυτό. Δύο επιλογές για σαλάτες, τρία κυρίως (Κοντοσούβλι κοτόπουλο, λουκάνικο και φυσικά Γουρουνοπούλα) και τέσσερα ή πέντε πιάτα ορεκτικά είναι το σύνολο του καταλόγου. Ουσιαστικά δεν υπάρχει κατάλογος, ο (ιδιαίτερα συμπαθής και πολύ εξυπηρετικός) σερβιτόρος έρχεται και σας λέει τι υπάρχει διαθέσιμο (κρατήστε το αυτό, θα το εξηγήσω μετά). Εμείς, επειδή είμαστε εμείς, πήραμε όλα από τα κυρίως, μια τυροκαυτερή, μια μερίδα με γραβιέρα που μας πρότειναν και μια μερίδα μπουρεκάκια και εδώ να πω ακόμα ένα θετικό του σερβιτόρου. Μας πρότεινε, για να μην πάρουμε μερίδα πατάτες, να κάνει το κοντοσούβλι και το λουκάνικο μερίδες, που έχουν μέσα πατάτες, για να μην μας χρεώσει μερίδα. Το εκτιμήσαμε πολύ, καθώς δεν το βλέπουμε να γίνεται συχνά στα μαγαζιά, αυτή η ειλικρίνεια πρέπει τόσο να εκτιμάται, όσο και να ανταμοίβεται.

Και πάμε στο ζουμί της υπόθεσης... Με εξαίρεση την τυροκαυτερή, που ήταν πάρα πολύ light για τα γούστα μας, αλλά έχει εξήγηση παρακάτω (κρατήστε και αυτό, δεύτερο κρατούμενο), όλα τα υπόλοιπα ήταν εξαιρετικά. Τα μπουρεκάκια καθόλου λαδερά και με πολύ καλή γέμιση, η γραβιέρα ήταν επική στην γεύση της, το ψωμάκι κομμένο σε μικρά κομμάτια για μπουκίτσες, ωραία σκέψη είναι αλήθεια, το λουκάνικο να δείχνει ότι είναι ποιότητας και όχι της σειράς, το κοντοσούβλι ζουμερότατο και όλο γεύση, οι πατάτες κομμένες στο χέρι (επιτέλους μετά από καιρό). Όσο για την γουρουνοπούλα... τι να σας τα λέω, μου έχει τύχει πολλές φορές η γεύση να μαζεύεται στην πέτσα και το κρέας να είναι απλά διαδικαστικό, αλλά εδώ κάθε μπουκιά, ότι και αν είχε μέσα, ήταν γεμάτη γεύση. Το ψήσιμο, το ίδιο και στα υπόλοιπα κρεατικά, ήταν άψογο και φαινόταν ότι το έκανε άτομο που εκτιμάει το καλό φαγητό.

Και εδώ ήρθε η ώρα να διευκρινίσω τα δύο κρατούμενα που σας είπα νωρίτερα. Είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε τον ίδιο τον Γιώργη, με τον οποίο είχαμε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση που αφορούσε το φαγητό και όχι μόνο. Από τον Γιώργη μάθαμε ότι ο λόγος που η τυροκαυτερή ήταν τόσο light, αν και φτιαγμένη από τους ίδιους, ήταν ότι κάποιος τους είχε κάνει παράπονα ότι είχε καεί πολύ και το μειώσανε για να μην έχουν άλλους τέτοιους... αυτούς που μας χαλάνε την πιάτσα... τον ψάχνουμε να ξέρετε, έχουμε φτιάξει σκίτσο με τον Κοιλιόδουλο... Ωστόσο, μας είπε ότι θα φτιάξει μια πιο.... αντρική τυροκαυτερή και θα την έχει σαν διπλή επιλογή στο μέλλον, το οποίο μας κάλυψε (και μας δίνει δικαιολογία να ξαναπάμε... όχι ότι χρειάζεται δικαιολογία, αλλά λέμε τώρα...). Όσο για το ότι μας λέει ο σερβιτόρος το τι είναι διαθέσιμο... το μαγαζί δεν αγοράζει υλικά από χοντρέμπορους. Τα αγοράζει από συγκεκριμένους προμηθευτές, τους οποίους ο Γιώργης έχει ανακαλύψει μόνος του, ψάχνοντας για την δική του κουζίνα και όχι για το μαγαζί. Π.χ. το λουκάνικο είναι χειροποίητο και επειδή το άτομο που τα κάνει τα φτιάχνει για την πάρτη του κυρίως, δεν υπάρχει πάντα διαθέσιμο. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με άλλα υλικά στο μαγαζί. Οπότε ο σερβιτόρος ενημερώνει κάθε φορά τι είναι διαθέσιμο, καθώς κάτι μπορεί να λείπει.

Πριν πάω στο κομμάτι του λογαριασμού θέλω να πω το εξής. Τα μαγαζιά και οι άνθρωποι σαν τον Γιώργη λείπουν πάρα πολύ από την αγορά, ειδικά τελευταία. Ο άνθρωπος ήρθε μόνος του να ρωτήσει αγνώστους του πως τους φάνηκε το φαγητό και έκανε μαζί τους μια κουβέντα σοβαρή, στην οποία φάνηκε πόσο πονάει το φαγητό και πόσο γουστάρει την ποιότητα και όχι τις πωλήσεις. Ο λόγος που στον Νέο Κόσμο το μαγαζί δεν το πέτυχε ποτέ ο Κοιλιόδουλος ανοιχτό είναι ότι ξεπουλάει τόσο γρήγορα και αρνείται να κάνει μεσοβέζικα πράγματα για να αυξήσει την παραγωγή του. Χίλια μπράβο και στον ίδιο και στο προσωπικό που είδαμε και γνωρίσαμε και μακάρι να ανοίξει άλλα εκατό τέτοια μαγαζιά του ευχόμαστε.

Μην νομίζετε ότι τα λέω αυτά επειδή μας κέρασε το τραπέζι ή μας έκανε καμία μεγάλη έκπτωση στον λογαριασμό. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν έχει ιδέα ποιοι είμαστε (ίσως αν το διαβάσει αυτό να έχει), ούτε ήξερε κανείς ότι θα γράφαμε κριτική. Μας κέρασε από ένα παγωτάκι, είναι δώρο λένε σε όσους τρώνε όλο τους το φαί (δεν μου απάντησε ποτέ τι κερδίζουμε αν φάμε και το φαί των διπλανών... θα περιμένω...). Ο λογαριασμός για μια μερίδα κοντοσούβλι, μια μερίδα λουκάνικα (τρία λουκάνικα), τα μπουρεκάκια, την τυροκαυτερή, την γραβιέρα και περίπου 600 γρ γουρουνοπούλα, μαζί με 2 μπύρες, 2 αναψυκτικά και το κουβέρ, βγήκε στο σύνολο 63 ευρώ, δηλαδή 21 € το άτομο. Πράγμα αστείο, σε σουβλατζίδικο να πας πλέον, 15 ευρω (μίνιμουμ) θα τα δώσεις. Επιπλέον, αν πάτε για takeaway, έχει πολύ ενδιαφέρουσες προσφορές που για να πω την αλήθεια, θα εκμεταλλευτώ πολύ σύντομα.

Για να ανακεφαλαιώσουμε, ένα μαγαζί σε ωραία περιοχή με κυμαινόμενο επίπεδο διαθέσιμου πάρκινγκ, απλή διακόσμηση αλλά ωραία ατμόσφαιρα, εξαιρετική εξυπηρέτηση και φοβερό φαγητό σε αξιοπρεπέστατες τιμές. Όχι απλά το προτείνουμε, σίγουρα θα ξαναπάμε, τα είπαμε, τέτοια μαγαζιά αξίζουν και με το παραπάνω την στήριξή μας. Και ας μας μάθουν και οι γουρουνοπούλες στον Ταΰγετο, τι να γίνει; Ας προσέχανε να μην είναι τόσο νόστιμες...

 

Γουρουνοπούλα του Γιώργη Ταϋγέτου,

Δημητρίου Γούναρη 68Α, (Άνω) Γλυφάδα

Φραντζή 8, Νέος Κόσμος

Στον ναό του κρέατος a.k.a. Basegrill

 Να 'μαστε πάλι εδώ αναγνώστες μας! Ακόμα μία χρονιά πέρασε (κυριολεκτικά μιας και έχουμε να γράψουμε από πέρυσι) οπότε είπαμε με τον Ζαμπόνις να γιορτάσουμε τα φετινά μας γενέθλια με την (γνωστή καλή) παρέα του Ακόρεστου Μουσικάντη, της Έφεσης και της Μέρι Eatmas. Κλείνουμε τα 15 και, αν και είμαστε λαϊκά παιδιά, θέλαμε έτσι κάτι λίγο πιο γκράντε. Τελικά μας βγήκε αρκετά πιο γκράντε που ίσως να ταίριαζε περισσότερο στην ενηλικίωση μας αλλά θα καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ παρακάτω.

Παρασκευή βράδυ λοιπόν και η πεντάδα που προανέφερα συν τον Μπεκρίατρο (καθότι ιατρός ο άνθρωπος) βρίσκεται στο σχετικά καινούργιο Basegrill που άνοιξε στη Γλυφάδα. Για όσους τυχόν δε ξέρουν το Basegrill πρωτοάνοιξε το 2005 στο Περιστέρι και θεωρείται ο ναός του κρέατος και κάθε κρεατόφιλος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να πάει τουλάχιστον μία φορά. Εμείς, δηλαδή εγώ και ο Ζαμπόνις, στα τόσα χρόνια λειτουργίας του δεν το είχαμε επισκεφτεί ποτέ γιατί που να τρέχεις τώρα από τα νότια στα δυτικά. Αλλά πλέον δεν υπήρχε αυτή η "δικαιολογία" οπότε βρεθήκαμε να καθόμαστε στον περιποιημένο χώρο του εστιατορίου στη Γλυφάδα.

Πριν περάσουμε στα του φαγητού θα ξεκινήσω από τα αρνητικά, γενικά και ειδικά. Ένα είναι το σημείο που έχει ανοίξει, απέναντι διαγώνια από το εδώ και δέκα χρόνια καμένο κτίριο το οποίο ευτυχώς πλέον έχει καλυφθεί με πράσινα πανιά. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οσονούπω θα μετατραπεί σε ξενοδοχειακή μονάδα ενώ άλλες λένε ότι θα το κατεδαφίσει ο δήμος. Ίδωμεν αν ισχύει κάτι από αυτά. Εκτός αυτού σαν σημείο έχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα στο παρκάρισμα, στα όρια του πρέπει να έχω κάνει τάμα για να βρω μία θέση στάθμευσης. Αν βρείτε έξω από το μαγαζί, συγχαρητήρια!, είναι η τυχερή σας μέρα και σας προτείνω να παίξετε Τζόκερ. Στα αρνητικά του μαγαζιού τώρα, το πρώτο είναι ότι πρέπει να έχετε κάνει κράτηση αλλιώς δύσκολα θα βρείτε διαθέσιμο τραπέζι. Τώρα θα μου πείτε γιατί το θεωρείς αρνητικό αυτό και θα έχετε και δίκιο. Επειδή ακόμα και κράτηση που κάναμε στην ερώτηση "προτιμάτε μέσα ή έξω;" ενώ η απάντηση ήταν έξω (μιας και ο καιρός ακόμα ήταν καλός όταν πήγαμε) μας έβαλαν να κάτσουμε στον εσωτερικό χώρο του καταστήματος, και μάλιστα επέμεναν ότι εμείς ζητήσαμε μέσα. Και εδώ έρχεται το δεύτερο αρνητικό το οποίο είναι ότι δεν ανοίγουν τον κλιματισμό με αποτέλεσμα να υποφέρεις από τη ζέστη. Αλλά για να είμαι απολύτως ειλικρινής κάποια στιγμή τον άνοιξαν και έτσι έγιναν ανθρώπινες οι συνθήκες (μάλλον κάποιος παραπονέθηκε για τη ζέστη) ενώ πιο μετά ανέβασαν την θερμοκρασία κι έτσι επανήλθε σχετικά η δυσφορία (πιθανώς κάποιος άλλος έκανε παράπονο ότι κρυώνει).

Πάμε και στο μενού τώρα όπου υπάρχει μία πολύ μεγάλη ποικιλία από κρέατα ενώ στον κατάλογο σου προτείνουν κιόλας τον τρόπο ψησίματος (ενώ από θαλασσινά όπως λένε και οι ίδιοι έχουνε μόνο αλάτι), από ορεκτικά a.k.a. μπιχλιμπίδια (1) έχει κάποια τυριά, τζατζίκι και τυροκαυτερή ή τυροκαφτερή όπως την αναγράφουν στον κατάλογο. Στα άλλα ορεκτικά a.k.a. μπιχλιμπίδια (2) έχει πατάτες κ.α. τα οποία δε θα σας τα αναφέρω εκτενώς εδώ, ούτως ή άλλως μπορείτε να μπείτε στην ιστοσελίδα τους και να τα δείτε όλα (όπως και όλο το μενού). Από σαλάτες έχεις δώδεκα επιλογές που όλες φαίνονται ενδιαφέρουσες είναι η αλήθεια. Από ορεκτικά κρεάτων a.k.a. μπιχλιμπίδια με κρέας επίσης υπάρχουν ωραίες επιλογές. Λοιπόν, εμείς πήραμε μία σαλάτα πανδαισία λαχανικών, η οποία περιέχει λάχανο, άγρια ρόκα, μαρούλι, διάφορα φύλλα λαχανικών, τριμμένη ντομάτα, ξηρούς καρπούς μαριναρισμένη με γαλοτύρι (σαν τούρτα είναι...). Επειδή όντως είναι σαν τούρτα η εμφάνιση της κι όχι σαν σαλάτα εμένα αυτό με ξένισε λίγο αλλά κατά τ' άλλα είναι μία τίμια γευστική επιλογή. Επίσης μία τυροκαυτερή ή οποία είναι τόσο όσο καυτερή (εκτός κι αν φάτε και την τσίλι πιπεριά που τη συνοδεύει). Ακόμα αυγά σαν τα μάτια μου τα οποία είναι φωλιά πατάτας σε sticks με δύο ή τέσσερα αυγά και είναι ένα πιάτο για το οποίο οι απόψεις διίστανται, σε κάποιους άρεσε σε άλλους αρέσει καλύτερα όταν οι πατάτες είναι κανονικές.
Από ορεκτικά κρέατος πήραμε λουκάνικο μαύρου χοίρου το οποίο είναι κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα λουκάνικα που ξέρουμε σαν γεύση και ταιριάζει ωραία με τη σαλτσούλα που το συνοδεύει και ένα βοδινό καρπάτσιο με γραβιέρα Ίου (το νησί) και άγρια ρόκα. Φανταστείτε ένα ντολμαδάκι όπου τον ρόλο του αμπελόφυλλου τον παίζει το καρπάτσιο.
Πάμε και στα κυρίως, μία Simmental T-bone, μία πικάνια Ισπανίας και μία family a.k.a. ελληνική (μιας και δεν είχαμε χορτάσει με τα πρώτα δύο). Αυτό που πρέπει να ξέρετε, αν δεν το ξέρετε ήδη δηλαδή, είναι ότι η ποσότητα κρέατος που θα παραγγείλετε δεν έχει σχέση με την ποσότητα που θα φτάσει στο τραπέζι σας καθώς το κρέας χάνει μέρος από τη μάζα του κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Στο διά ταύτα, ωραίες κοπές, σωστά ψησίματα, πλούσιες γεύσεις. Δε περιμένεις κάτι λιγότερο από το Basegrill άλλωστε. Εγώ προσωπικά εκτίμησα περισσότερο την ελληνική πικάνια σε ψήσιμο και γεύση ενώ ο Ζαμπόνις την ισπανική ενώ για την T-bone συμφωνήσαμε ότι ήταν γευστικότατη αλλά μας πήρε χρόνο να την καθαρίσουμε τελείως (πάλευε η έρμη Μέρι Eatmas να την "καθαρίσει"). Η εξυπηρέτηση ήταν ικανοποιητική, η κουζίνα ήταν γρήγορη, πολύ ευγενικό το προσωπικό, υπήρχε μία δυσκολία να βρεις κάποιον να ζητήσεις κάτι έξτρα π.χ. ένα τρίτο μπουκάλι νερό που θέλαμε δεν το παραγγείλαμε ποτέ για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Επίσης ο sommelier ήταν πολύ πρόθυμος να σου προτείνει τι θα πιεις, μη διστάσετε να τον συμβουλευτείτε ή τον κατάλογο αν πίνετε πολύ καθώς οι περισσότερες μπύρες είναι 330ml.

Για όλα αυτά, μαζί με κουβέρ, τέσσερις μπύρες και δύο νερά πληρώσαμε 423,25 ευρώ, δηλαδή περίπου εβδομήντα ευρώ το άτομο. Το λες και πανάκριβο αλλά είμαστε και φαγανοί a.k.a. δε χορταίνουμε με τίποτα πανάθεμα μας. Λογικά με πενήντα ευρώ το άτομο θα χορτάσετε. Για να τα διαχωρίσουμε κάπως 58 ευρώ έκαναν μόνο τα ποτά και το κουβέρ.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε ένα σημείο της Γλυφάδας που κάποτε (θα) ήταν talk of the town, με τεράστια δυσκολία στην εύρεση πάρκινγκ, εξυπηρέτηση που σε μέρες και ώρες αιχμής προσπαθεί για το καλύτερο χωρίς να το καταφέρνει πάντα, πολύ υψηλής ποιότητας κρέατα και ψησίματα και τιμές που κυρίως απευθύνονται σε γεμάτα πορτοφόλια αλλά αξίζει να κάνεις οικονομία αν θέλεις να το επισκεφτείς για μία φορά.

Basegrill
Ζησιμοπούλου 5 & Λαζαράκη,
Γλυφάδα