30/4/12

Είδα στο Λεμόνι τον Ζαμπόνι που τα χώνει!

Κυριακή μεσημέρι και μετά από ένα διασκεδαστικό αγώνα ποδοσφαίρου με τον Κοιλιόδουλο, (θεατές μη νομίζετε πολλά πράγματα, πρέπει να κρατάμε τη δύναμή μας για άλλα πράγματα) είπαμε μιας και μεσημέριασε να πάμε για φαΐ (ναι είμαι σίγουρος ότι σας ξάφνιασα...).

Στόχος μας αυτή τη φορά το Λεμόνι, ένα μαγαζί στη Γλυφάδα, πίσω από το κολυμβητήριο. Ουσιαστικά είναι ένα σουβλατζίδικο, λίγο πιο κυριλέ από το μέσο όρο, αλλά όχι αυτό που αποκαλούμε στο blog σουβλακερί. Είναι απλά λίγο πιο προσεγμένο από ότι είναι ένα συνοικιακό μαγαζί.

Στο θέμα της διακόσμησης το μαγαζί έχει κάνει μια ενδιαφέρουσα μίξη βιομηχανικού και παραδοσιακού στυλ. Για την ακρίβεια, ενώ οι τοίχοι και οι γραμμές του μαγαζιού, ακόμα και το χρώμα του τοίχου, παραπέμπουν σε βιομηχανικό στυλ και εργοστάσιο (σε καλή κατάσταση βέβαια όχι ερείπιο όπως βλέπουμε στις ταινίες), όλος ο τοίχος πίσω από τους ψήστες αλλά και ένα μέρος του χώρου του καταστήματος είναι διακοσμημένος παραδοσιακά, με ξύλο, ραφάκια με υλικά, σκόρδα και άλλα τσαμπιά. Ένα επιπλέον θετικό του χώρου είναι η αμφιθεατρική διαμόρφωση του, η οποία επιτρέπει και σε κάποιον που είναι καθισμένος μέσα να βλέπει στον δρόμο μπροστά από το μαγαζί. Εντάξει μπορεί να μην έχει και θέα θάλασσα, αλλά δε βλέπεις τραπέζια και παρέες να μασαμπουκώνουν σε κάθε πλευρά.
Να πούμε και 2 λόγια για τις τουαλέτες του μαγαζιού, στις οποίες πήγαμε και είναι σε άριστη κατάσταση, από τις καθαρότερες και περισσότερο λειτουργικές που έχω δει σε τέτοιου είδους μαγαζί.

Περνώντας στο σέρβις, μόλις φτάσαμε έφτασε μια κανάτα νερό (τα σερβίτσια ήταν ήδη πάνω στο τραπέζι γυρισμένα ανάποδα για να μη σκονίζονται), ενώ και οι κατάλογοι ήταν ήδη πάνω. Τα γκαρσόνια εξυπηρετικότατα, πάντα ευγενικότατα και ότι τους έλεγες να το φέρουν ερχόταν. Αυτό που οφείλω να παρατηρήσω είναι ότι στο τέλος (οπότε βέβαια και το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο) μια παραγγελία που κάναμε έξτρα για να δοκιμάσουμε το πιάτο καθυστέρησε λίγο. Αλλά δεδομένου ότι είχαν πολύ κόσμο να εξυπηρετήσουν, δε μπορώ να το περιλάβω στα αρνητικά, αλλά οφείλω να το πω.

Πάμε στο κυρίως πιάτο (κυριολεκτικά και μεταφορικά), στο φαγητό. Πρώτη εντύπωση, δηλαδή η ποικιλία, ο κατάλογος είναι ένα Α4 διπλωμένο στη μέση περίπου. Ωστόσο είναι πραγματικά γεμάτο και βρίσκεις ότι περιμένεις να βρεις σε ένα τέτοιο μαγαζί, σουβλάκια τυλιχτά και μη, μερίδες γύρο, ντονέρ, σούβλες με χοιρινό, μοσχάρι, αρνί και κοτόπουλο.
Η δική μας παραγγελιά ήταν μια (τ)Υροκαυτερή (το οποίο ήταν και το μόνο τυπογραφικό λάθος στο κατάλογο), η οποία ήταν αρκετά καλή, αλλά όχι και τόσο καφτερή για να είμαστε ειλικρινείς. Βέβαια εμένα μου αρέσει το τσίλι σκέτο, οπότε κρίνετε μόνοι σας. Μια μερίδα πατάτες, φρέσκες και όχι προτηγανισμένες βιομηχανικές, κάτι που το βρήκαμε μεγάλο ατού, και ένα ψητό χαλούμι, το οποίο προτίμησα από την φέτα λόγω καταγωγής και το οποίο παραδέχομαι ότι είναι από την καλύτερη ποιότητα που έχω βρει στην Ελλάδα. Ενδεικτικά ακόμα και όταν κρύωσε λίγο δεν έγινε λάστιχο, όπως, συνηθίζει να κάνει το χαλούμι χαμηλής ποιότητας, αλλά παρέμεινε σχεδόν στην αρχική του συνοχή.
Μετά τα ορεκτικά πήραμε μια μερίδα ντονέρ για μένα, στην οποία περιλαμβανόταν λίγο τζατζίκι σε κιουπάκι, πατάτες, ντομάτα και κρεμμύδι (πολύ κρεμμύδι και λιγότερη ντομάτα αλλά εμένα μου αρέσει το κρεμμύδι και δε παραπονιέμαι). Το μέγεθος ήταν ικανοποιητικό και μου άρεσε το γεγονός ότι την παράσταση στο πιάτο έκλεβε το ντονέρ που είναι και ο πρωταγωνιστής, ενώ τα συνοοδευτικά ήταν απλά συνοδευτικά όπως πρέπει. Επιπλέον είχε μια έντονη γεύση που χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο είναι ακριβώς ότι περιμένεις από το πιάτο που παραγγέλνεις. Το μόνο που δεν ήταν στο αναμενόμενο επίπεδο στο πιάτο ήταν το τζατζίκι, το οποίο ήταν πολύ ελαφρύ. Είναι λογικό ότι σε ένα μαγαζί στη μέση της Γλυφάδας δε θέλεις να έχεις το τζατζίκι που βάζουν στα Καλύβια ή στα Βλάχικα, αλλά με την έντονη γεύση του ντονέρ, το τζατζίκι χανότανε λίγο και αυτό το θεωρώ προσωπικά αρνητικό.
Ο Κοιλιόδουλος παρήγγειλε μια σούβλα χοιρινό μαριναρισμένο,
για την οποία το φαίνεσθαι είναι ακριβώς το ίδιο με την δική μου. Επιπλέον ότι το κρέας ήταν πολύ καλά ψημένο και μαριναρισμένο, με αποτέλεσμα να παραδέχομαι ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο το πιάτο του κοιλιόδουλου (ναι με έριξε εκείνη τη μέρα...αλλά θα πάρω το αίμα μου πίσω μη νομίζετε....). Το αρνητικό της μερίδας του Κοιλιόδουλου είναι ότι δεν περιείχε κάποιου είδους σως (τζατζίκι ή τυροκαυτερή ή οτιδήποτε). Όχι ότι το φαγητό ήταν στεγνό και τη χρειαζότανε, κάθε άλλο, αλλά αν υπήρχε θα έπαιρνε πολύ καλύτερο βαθμό για εμένα.
Επειδή σκεφτήκαμε ότι πρέπει να κάνουμε μια επισταμένη μελέτη (για εσάς που μας διαβάζετε, όχι ότι πεινάγαμε μη νομίζετε), πήραμε και το Σουβλιστό Λεμόνι, που περιέχει μοσχάρι, χοιρινό και αρνί. Τα ίδια ισχύουν για το φαίνεσθαι, το κρέας ήταν πολύ ωραίο και προσωπικά σε σειρά αγαπημένου ήταν Μοσχάρι (πραγματικά πολύ νόστιμο), Αρνί (επίσης πολύ καλό και δε βρίσκεις συχνά καλό αρνί έξω) και χοιρινό (τρίτο μόνο γιατί είναι πολύ κοινό να βρεις καλό χοιρινό).
Σαν μέγεθος οι μερίδες που πήραμε ήταν ατομικές και μπορεί να μην ήταν τεράστιες, αλλά ήταν ικανοποιητικές. Για ένα φυσιολογικό άνθρωπο (γιατί άλλο ο Γευσιχώστης, καταλαβαίνετε....) είναι αρκετή για να χορτάσει.

Πηγαίνοντας στο λυπητερό κομμάτι της λυπητερής.... Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες, όχι παραπάνω από ότι θα περίμενες στη Γλυφάδα. Ενδεικτικά οι μερίδες και οι σούβλες είναι από 8 μέχρι 9,50€, ενώ η μερίδα οι πατάτες είναι 3€. 2 άτομα (που βέβαια τρώνε γενναία) πληρώσαμε 40€, αλλά ομολογουμένως χορτάσαμε.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα ωραίο μαγαζί με ιδιαίτερο στήσιμο, με καλό φαγητό που δε θα κλαις τα λίγο παραπάνω λεφτά που θα δώσεις για να φας. Επιπλέον εμείς που πήγαμε εκεί μια Κυριακή με πολύ ωραίο καιρό, πιάσαμε άνετα τη συζήτηση και η ώρα πέρασε ευχάριστα (και εποικοδομητικά με τα φαγητά στη μέση) χωρίς να το καταλάβουμε.

Ενδείκνυται πραγματικά να το επισκεφτείτε, μπορεί να βρείτε και εμάς μέσα, αφού με τον Κοιλιόδουλο έχουμε πει ότι θα ξαναπεράσουμε για μια ακόμα....βόλτα... (κοινώς να πάρουμε ότι άλλο έχει μείνει στο κατάλογο).


Λεμόνι Grill House
Κύπρου 65 (απέναντι από το κολυμβητήριο), Γλυφάδα