Φταις δε φταις, πάει ο κεφτές

Και ο λόγος για ένα μαγαζί με όνομα μελωδικό και ενδιαφέρον, Κεφτές και δε φταις, στη Νέα Σμύρνη. Σε αυτό το μαγαζί πήγαμε για να πάρουμε έμπνευση από την μούσα μας (τελικά φάγαμε τα μούσια μας, άσχετο αυτό) μια παρέα γνωστή, Κοιλιόδουλος, γεωΠΟΝΟΣ και εγώ, με μια φιλική συμμετοχή, ένα άτομο που πλέον από εδώ και πέρα θα αποκαλούμε Γλυκιά Επιρροή, γιατί και γλυκιά είναι και μας επηρέασε να πάμε για γλυκό... καλά δε μας τράβηξε και από το αυτί, αλλά τέλος πάντων. Για όποιον γνωρίζει, είναι η υπεύθυνη για τις Γευσιχωσίες της Ψάθας (ναι ακόμα δεν έχει σταματήσει να μας κάνει παρέα...).

Για όποιον δεν το έχει ακούσει είναι ένα μαγαζί με το μοντέλο που εγώ λέω all inclusive, δηλαδή πληρώνεις ένα συγκεκριμένο ποσό και παραγγέλνεις ότι θέλεις και όσο θέλεις από ένα συγκεκριμένο μενού. Συνήθως κάποια ποτά είναι στη τιμή, ενώ κάποια άλλα είναι επιπλέον. Σε γενικές γραμμές αυτό το μοντέλο είναι ιδιαίτερα συμφέρον, ειδικά για άτομα με τις δικές μας διατροφικές συνήθειες (ΣτΚ όχι για το μαγαζί όμως) και όταν το μαγαζί κρατάει ένα επίπεδο στην ποιότητα των φαγητών που προσφέρει, όλα πάνε καλά.

Το μαγαζί είναι κοντά στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, το οποίο σημαίνει ότι μπορείτε να το συνδυάσετε με πολλά πράγματα ακόμα. Φυσικά σημαίνει επίσης ότι χρειάζεστε ένα μικρό ευχέλαιο για να παρκάρετε κοντά, αλλά τι να κάνουμε, αυτά τα μέρη τα έχουν αυτά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Το ίδιο το μαγαζί είναι διακοσμημένο με τρόπο που να ξεχωρίζει, αλλά χωρίς να είναι υπερβολικά χτυπητό. Με στυλ μοντέρνο χωρίς υπερβολές είναι ένας χώρος ευχάριστος για να μπορείς να φας με την ησυχία σου. Τα τραπέζια μου φάνηκαν λίγο κοντά, αλλά δεν είχε τόσο πολύ κόσμο όταν πήγαμε οπότε δε μπορώ να σας πω αν αυτό θα επηρέαζε την εμπειρία αν το μαγαζί ήταν γεμάτο. Το σέρβις δεν το σχολιάζω γιατί ήταν καλό και σωστό, ειδικά αν σκεφτούμε ότι για το σύνολο του εξωτερικού (ΣτΚ και του εσωτερικού) χώρου υπήρχε ένα μόνο άτομο. Προς τιμή του (της για την ακρίβεια) τα κατάφερε πολύ καλά.

Πάμε στον κατάλογο, ο οποίος, όπως και στα περισσότερα αυτού του μοντέλου μαγαζιά, είναι σχετικά απλός και χωρίς να έχει τεράστιο αριθμό επιλογών, σε βάζει λίγο σε σκέψεις για το τι να παραγγείλεις. Βασικά, εσάς, εμείς τον παραγγείλαμε σχεδόν όλο. Κυριολεκτικά.

Επειδή δε θα ήθελα να πάω για ένα ένα τα πιάτα (γιατί μετά δε θα ήταν κριτική, διατριβή θα ήταν), θα δώσω μερικά γενικά σχόλια. Το επίπεδο και η ποιότητα σίγουρα άνω του μετρίου, αλλά όχι στο εξαιρετικό επίπεδο, πράγμα αναμενόμενο και θεμιτό άλλωστε με το μοντέλο αυτό. Δεν υπήρχε κάτι που να μην μας αρέσει, ενώ ο καθένας είχε και το αγαπημένο του. Το γεγονός ότι μπορείς να παραγγείλεις ότι θέλεις και όσο θέλεις, σου επιτρέπει να επιλέξεις τα αγαπημένα σου και να πας περισσότερο στοχευμένα στον δεύτερο γύρο (ή και τρίτο, ή και τέταρτο... λέμε τώρα...). Να θυμάσται ότι τα πιάτα με τα κεφτεδάκια έχουν μέσα 4 ενώ οι κεφτέδες είναι ουσιαστικά ένα πιάτο με ένα κανονικό μπιφτέκι. Όχι ότι έχει σημασία όταν μπορείς να παραγγείλεις 4 μαζί, αλλά το λέω για να υπολογίσετε μερίδες αν είστε αρκετά άτομα.

Προφανώς για το κόστος δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. 10 € το άτομο, συν 3-4 αναψυκτικά που πήραμε έξτρα (οι μπύρες είναι μέσα στη τιμή.... ναι ο Κοιλιόδουλος το εκτίμησε) για να φάμε περισσότερο από ικανοποιητικά τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα. Σίγουρα δε το λες κακό.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο πολύ καλό αλλά με το γνωστό θέμα στο παρκινγκ, καλή διακόσμηση και εξυπηρέτηση, με φαγητό μέτριο προς καλό αλλά σίγουρα αξιόλογο για το επιχειρηματικό μοντέλο που έχει. Είναι μαγαζί που το προτείνουμε σίγουρα για μια επίσκεψη και ενδεχομένως να ξαναπάμε και εμείς αρκετά σύντομα.

Κεφτές και δε φταις
Ελευθερίου Βενιζέλου 91, Νέα Σμύρνη

Ταξίδι στο Αιγαίο....

Δυστυχώς από τη μία, όχι δεν εννοούμε ότι αρχίσαμε τα ταξίδια και τις διακοπές. Ευτυχώς από την άλλη, Αιγαίο Πέλαγος είναι το όνομα ενός καταστήματος στον Άλιμο, στο οποίο πήγαμε οι γνωστοί άγνωστοι για να φάμε.

Το μαγαζί έχει ένα τρόπο λειτουργίας που βλέπω όλο και περισσότερο τελευταία. Συγκεκριμένα σου δίνει το δικαίωμα να παραγγείλεις ότι θέλεις (από μια συγκεκριμένη λίστα που υπάρχει) όσες φορές θέλεις, εφόσον πληρώσεις ένα συγκεκριμένο ποσό ανά άτομο (14€ στην προκειμένη περίπτωση). Το συγκεκριμένο μαγαζί περιλαμβάνει και αρκετά ποτά στη λίστα του, ενώ έχει και ένα τμήμα του καταλόγου, το οποίο χρεώνεται ξεχωριστά (και σημειώνεται ευκρινώς στον κατάλογο για να ξεχωρίζει).

Πάμε για θέση που έχει ένα καλό και ένα κακό... βασικά 2 κακά... θα εξηγηθώ. Το καλό είναι ότι είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Πιάσε παραλιακή και μόλις φτάσεις Αμφιθέας είναι στη γωνία. Ή κατέβα Αμφιθέας και πριν βγεις παραλιακή το έχεις βρει. Απλούστατο. Το κακό είναι ότι είναι πάνω στη παραλιακή, οπότε αν δεν είσαι γαϊδούρι που παρκάρει όπου βρει, ίσως ταλαιπωρηθείς λίγο να παρκάρεις, αν και δεν είναι σε σημείο που μαζεύει τον πολύ κόσμο για να πεις ότι έχει πρόβλημα η περιοχή. Εμείς βρήκαμε αρκετά εύκολα σε καθημερινή. Το τρίτο κακό είναι ότι πολύ απλά τρως με όλη την κίνηση της παραλιακής στα μούτρα σου. Δε θυμάμαι πόσες φορές σταματήσαμε να μιλάμε γιατί μια μηχανή πέρασε με την εξάτμισή της να ουρλιάζει. Εντάξει, αν είναι κλειστό υποθέτω ότι δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα αυτό, αλλά εμείς που πήγαμε καλοκαίρι, το βρήκαμε θέμα. Κατά τα άλλα το μαγαζί είναι δικαοσμημένο στα πρότυπα νησιού (του Αιγαίου, προφανώς...) και η μουσική ακολουθεί τα πρότυπα αυτά για να κάνει το χώρο όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο για φαγητό.

Τέλος πάντων, αφήνουμε τη θέση για να δούμε τα βασικά πράγματα, δηλαδή το φαγητό. Το μαγαζί θεωρείται ψαροταβέρνα, ωστόσο διαθέτει και μια (σχετικά περιορισμένη και λογικότατο αυτό, θεωρώ προσόν που την έχει και μόνο) επιλογή σε κρεατικά. Εμείς ωστόσο πήγαμε να δούμε τον πραγματικό του χαρακτήρα οπότε οι επιλογές μας ήταν καθαρά θαλασσινές.

Δε θα αναφέρω όλα όσα φάγαμε, κι αυτό γιατί πήραμε αρκετά πράγματα. Θα αναφέρω αρχικά τα αχνιστά μύδια, γιατί ήταν το καλύτερο πιάτο του μαγαζιού και άξιζε όντως πολύ, ενώ θα συνεχίσω με τα καλαμαράκια που προσωπικά μου άρεσαν και το σαγανάκι ήταν λίγο διαφορετικό από ότι βρίσκεις αλλού. Τα υπόλοιπα πιάτα, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, ήταν ανεκτά και στέκονταν αξιοπρεπώς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την χαμηλή τιμή τους. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στην καβουροσαλάτα, στην οποία έχω αδυναμία και η οποία χαίρομαι να πω ότι δε με απογοήτευσε. Δυστυχώς έχουμε και δύο χρυσά βατόμουρα όμως. Το πρώτο ήταν η τυροκαυτερή που ήταν μια τυροσαλάτα με πιπέρι από πάνω. Πανάθλιο απλά, όχι απλά δεν ήταν ευρείας κατανάλωσης, κοροϊδία ήταν. Και το δεύτερο ήταν τα γαριδάκια, που ουσιαστικά ήταν αυτά που βάζουνε για δόλωμα οι ψαράδες. Τα πιάτα αυτά έφυγαν σχεδόν άγγιχτα όπως ήρθαν.

Να πω και μια κουβέντα για την εξυπηρέτηση. Οι σερβιτόροι είναι εξυπηρετικοί και κάνουν ότι μπορούν, αλλά υπάρχουν στιγμές που σε «ξεχνάνε» όπως π.χ. την δεύτερη Pepsi που παρήγγειλε ο Κοιλιόδουλος και ακόμα έρχεται (αν τον βρούνε και του την πάνε σήμερα ή αύριο, αυτό το κομμάτι θα το αλλάξω... όλα κι όλα). Με εξαίρεση αυτό το μελανό σημείο, το σέρβις ήταν καλό, απλά παρατηρώ ότι η σάλα είναι αρκετά μεγάλη και εκείνη τη μέρα ήταν λιγότερο από τη μισή γεμάτη, οπότε σε περίπτωση που γεμίσει, δε μπορώ να ξέρω τι έχει να γίνει. Επιπλέον, η κουζίνα ήταν αρκετά γρήγορη όταν είμασταν μόνοι μας, αλλά όταν άρχισε να έρχεται κόσμος (όπου πάμε προκαλούμε πανικό, τι να κάνουμε) (Σ.τ.Κ. πανικό, πανικό!) ήταν φανερά τα σημάδια της καθυστέρησης. Λογικό από τη μια, αλλά είναι κάτι που πρέπει να προσέξουνε.

Σαν Value for Money το μαγαζί είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Πληρώσαμε 14€ το άτομο και φάγαμε και ήπιαμε σε βαθμό ικανοποιητικό. Μπορείς άλλωστε να παραγγέλνεις μέχρι να χορτάσεις, οπότε σίγουρα δε θα φύγεις πεινασμένος από εκεί, ούτε θα χρειαστεί να πληρώσεις περισσότερα, εκτός αν θέλεις κάτι από τον ξεχωριστό κατάλογο (παραδέχομαι ότι αν και είχε ενδιαφέρουσες επιλογές, ο κατάλογος που περιλαμβάνεται στην προσφορά είναι υπέραρκετός για να φας καλά).

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε θέση περίεργη, αλλά με ένα μοντέλο που συνήθως έχει επιτυχία, καλό σέρβις που απλά χρειάζεται λίγο προπόνηση και φαγητό μέτριο σε γενικές γραμμές αλλά σίγουρα Value for Money, ειδικά αν δεν κυνηγάτε τη ποιότητα. Η αλήθεια είναι ότι αν και τίμιο μαγαζί, δύσκολα θα ξαναπάμε, όχι γιατί δεν μας άρεσε κάτι (εκτός από την Τυροκαυτερή, έχουμε αγάπη, καταλαβαίνετε) αλλά γιατί απλά δεν βρήκαμε κάτι που να μας τραβήξει τόσο ώστε να ξαναπάμε εκεί. Αυτό βέβαια είναι πάντα υποκειμενικό, οπότε μια επίσκεψη θα σας δείξει.

Αιγαίο Πέλαγος,
Ποσειδώνος & Ελευθερίας (Αμφιθέας) 
Άλιμος
Υ.Γ. Έχει κλείσει

Δε μας ξένισε; η Ξενία

Και ο λόγος περί του εστιατορίου Ξενία στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή.

Μια παρέα 5 συνολικά ατόμων αποφάσισε να επεκτείνει τους πολιτιστικούς της ορίζοντες και να πάει να δει αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη (Ειρήνη) στην Επίδαυρο. ΟΚ πήγαμε, την είδαμε, δεν είχα ξαναπάει Επίδαυρο οπότε ήταν μια εμπειρία (το έργο βέβαια ήταν άλλου είδους εμπειρία, αλλά τέλος πάντων δεν γράφω κριτικές για θέατρο).

Η ώρα περασμένη, η παρέα ψιλο-φαγανή και είπαμε από το να περιμένουμε να φύγουμε μαζί με τις χιλιάδες (και δεν υπερβάλλω) κόσμου και να πάμε για φαγητό κάπου έξω (στις 11 και κάτι ψιλά το βράδυ, τρέχα γύρευε τι θα ήταν ανοιχτό), να μείνουμε στο Ξενία, το εστιατόριο που είναι μέσα στις εγκαταστάσεις του θεάτρου.

Σαν χώρος το εστιατόριο είναι πάρα πολύ ωραίο, κι επιπλέον έχει μια ποικιλία χώρων για όλα τα γούστα. Έχει και χώρο στο γρασίδι (που εκεί κάτσαμε) και σε υπόστεγο και σε χώμα, έχεις επιλογές να καθήσεις, το μαγαζί είναι αρκετά μεγάλο. Οι ομοιόμορφα ντυμένοι σερβιτόροι είναι εξυπηρετικοί, βέβαια αρκετά τυπικοί και με ελάχιστα χαμόγελα, το οποίο το ρίχνω κυρίως στο χώρο και τον χαρακτήρα που θέλει να δώσει το εστιατόριο. Επιπλέον τα τραπέζια είναι τοποθετημένα με αρκετό κενό ανάμεσά τους, ώστε να είσαι αρκετά άνετος στο φαγητό.

Για πάρκινγκ δε μιλάω, όσοι ξέρετε από Επίδαυρο ξέρετε, όσοι δε ξέρετε υπαρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αλάνες που χωράνε τεράστιο αριθμό αυτοκινήτων, αλλά αν πάτε σε μέρα παράστασης (που σιγά μη δε πάτε...) ο κόσμος θα είναι τόσο πολύς που θα πρέπει να έχετε φτάσει τουλάχιστον 1μιση ώρα πριν για να παρκάρετε κοντά (εμείς φτάσαμε μισή ώρα πριν και παρκάραμε... τέρμα Θεού αρχές διαβόλου... παρόλαυτά, βρήκαμε άνετα).

Πάμε στο φαγητό και συγκεκριμένα στην ποικιλία και τον κατάλογο, που είναι αρκετά μεγάλη. Ο κατάλογος σου προσφέρει επιλογή από πολλές γεύσεις και μάλιστα όλες είναι αρκετά δελεαστικές. Επίσης σημαντική ποικιλία υπάρχει και στην επιλογή ποτών.

Η παραγγελία μας ήταν 3 μοσχαράκια με σάλτσα μελιού, 1 φιλέτο κοτόπουλο, 1 ντολμαδάκια με γιαούρτι (ορεκτικό κανονικά, αλλά η μια φίλη μας δεν πείναγε πολύ) και 1 σαλάτα (παρμάτι; Παρμαφούτι; Κάπως έτσι) Στις γεύσεις να πω ότι και το φιλέτο και τα μοσχαράκια ήταν απίστευτα, όχι μόνο σωστά ψημένα αλλά και οι γεύσεις της dressing τους κολλάγανε φανταστικά, ακόμα και τα λαχανικά του φιλέτου κοτόπουλου ήταν ψημένα σωστά. Τα ντολμαδάκια δε τα δοκίμασα, αλλά η φίλη που τα πήρε τα βρήκε καλά, ενώ το γιαούρτι αν και καλό και δροσερό, είχε λίγο πιο βαριά γεύση από ότι πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει.

Αφήνω μια ξεχωριστή παράγραφο για την σαλάτα. Γιατί η σαλάτα που στον κατάλογο έγραφε ότι έχει διάφορα πράγματα μέσα (κοτόπουλο ένα εκ των οποίων), είτε τελείωσε πριν προλάβω να την δοκιμάσω, είτε είχε... ένα κομμάτι συνολικά από ότι έλεγε (ειδικά κοτόπουλο, ούτε που το είδα). Τέλος πάντων, αυτή η σαλάτα για αυτή τη τιμή ήταν ουσιαστικά ένας υπερεκτιμημένος όγκος από μαρούλι, με ωραία dressing και γενικές γεύσεις μεν, αλλά μέχρι εκεί. Δε θα την έπαιρνα με τίποτα δεύτερη φορά, σε αντίθεση με όλη την υπόλοιπη παραγγελία.

Τώρα περνάμε στη λυπητερή. Καλά για αυτό μπορώ να γράφω για μέρες... Θα σας πω το εξής για να καταλάβετε. Με μόνο 2 μπουκάλια νερό και 2 μικρά (250 ml) μπουκάλια Coca Cola, ο λογαριασμός έφτασε στα 12€. 3,50€ το μπουκαλάκι και 2,50€ το μπουκάλι το νερό (των 700 ml παρακαλώ, σιγά μη φέρνανε και εναμισάλιτρο...). Τα υπόλοιπα και με εξαίρεση τη σαλάτα (11€ για αυτό που ήρθε ήταν απλά υπερβολή) ήταν σε φυσιολογικές γραμμές, 11 ή 12€ το πιάτο (υπάρχουν και ακριβότερα, υπάρχουν και φτηνότερα) και σε επίπεδο τσιμπημένου ορεκτικού τα ντολμαδάκια. Ενδεικτικά να σας πω ότι πληρώσαμε 15€ το άτομο περίπου. Για 4 κυρίως, ένα ορεκτικό (σαν κυρίως) και μια σαλάτα με 2 μπουκάλια νερό και 2 μικρά αναψυκτικά.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο εξειδικευμένο (δε θα πάτε ποτέ αν δε πάτε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου για κάποιο λόγο), πολύ ωραίο εξωτερικό και καλή εξυπηρέτηση (ήταν και πολλοί σερβιτόροι), μεγάλη ποικιλία και προσεγμένο φαγητό, αλλά αρκετά ακριβό (καλά τη σαλάτα δε τη σχολιάζω άλλο). Ναι μεν φάγαμε ικανοποιητικά με τα χρήματα που δώσαμε, αλλά ικανοποιηθήκαμε κυρίως από άποψη γευστική και όχι την ποσότητα του φαγητού. Δεν μπορώ να πω αν θα ξαναπάω στο μαγαζί αυτό ή αν θα προτιμήσω να φάω κάτι στο δρόμο για Αθήνα, κυρίως λόγω τιμών και όχι λόγω ποιότητας φαγητού.



Ξενία Επιδαύρου,
Αρχαιολογικός χώρος Επιδαύρου