28/12/09

Ούτε Λάδι ούτε και Ρίγανη

Να’μαι κι εγώ… Να σας συστηθώ είμαι ο Xoiromeris κι είμαι ο τρίτος της παρέας. Ναι το παρόν blog δεν είναι προϊόν της αρρωστημένης φαντασίας ενός, αλλά τριών ανθρώπων!
Ο φίλος Koiliodoulos είναι κάτι σαν τα μυρμήγκια, πώς αυτά μπορούν να σηκώσουν 11 φορές το βάρος του σώματός τους? Ε έτσι κι αυτός μπορεί να φάει 11 φορές το μεγεθός του! Impressive guy… Ο Koiliodoulos έγραψε για το waffle house (όχι δεν του ανήκει το μαγαζί κι έκανε διαφήμιση, μάλλον θα γουστάρει καμιά σερβιτόρα γιαυτό ανέφερε μόνο τα καλά - το μόνο κακό στο μαγαζί είναι ότι δε φέρνουν νερό, στουμποκολιάζεις με τόσα κιλά παχύρρευστης σοκολάτας στη βάφλα κι όταν ζητάς να σου αφήσουν μια κανάτα για μια παρέα 5 ατόμων σε ενημερώνουν πως για όλο το μαγαζί έχουν μόνο 3 μικρές κανάτες που τις πηγαινοφέρνουν και όποιος πρόλαβει… το νερό γέμισε!).
Ο δεύτερος ο φίλος Zamponis είναι η χειρότερη παρέα για να τρως μαζί του, όχι επειδή σου τρώει απ'το φαί σου αλλά γιατί είναι τόσο αστείος που δε θα σου κατέβει μπουκιά αλλά θα γελάς τόσο και θα εκσφενδονίζονται τα κομμάτια χιλιόμετρα μακριά!
Εγώ είμαι ο Xoiromeris κι είμαι ο τρίτος ο μακρύτερος (σε μέγεθος... ποστ). Λοιπόν μιας και συστηθήκαμε όλοι, θέλω να σου πω πως αφιέρωσα αρκετά δευτερόλεπτα σκέψης για το ποιο μέρος θα ήταν το πρώτο στο οποίο θα έκανα γευσιχωσία και κατέληξα να μιλήσω γι'αυτό για το οποίο έχω μεγαλύτερη πείρα (μετά από τις γυναίκες -γέλασε κανείς?). Τα σουβλάκια. Όχι όμως όπου κι όπου. Θα μιλήσουμε για μια σουβλακερί στη Γλυφάδα.
Καταρχάς το μαγαζί που φτιάχνει σουβλάκια λέγεται σουβλαΤΖΙΔΙΚΟ κι όχι σουβλαΚΕΡΙ. Είναι σαν να θες να εξωραΐσεις ένα μπουρδέλο και να το λες μπουρδεκλερί, ε δε γίνεται ρε άνθρωπε, δε πα να 'σαι και σε γλυφάδες και σε κολωνάκια, το σουβλάκι φτιάχνεται σε σουβλατζίδικο και έχει τζατζίκι που αποπνέει σκορδίλα κι όχι σως. Το σουβλατζίδικο που θα αναλύσουμε λέγεται Λάδι και Ρίγανη και είναι το πιο κεντρικό από τα λίγα σουβλατζίδικα της Γλυφάδας.
Λοιπόν, αν δεις τους αναρτημένους καταλόγους έχουν δώσει διάφορες ονομασίες στα πιάτα τους, ψιλοεκλεπτυσμένες που είναι τόσο αδιάφορες που δε θυμάμαι ούτε μία να σου πω για παράδειγμα. Σουβλάκι ήρθα να φάω στην τελική όχι να διαβάσω τις μεταφορές και παρομοιώσεις από ποιήματα του Σολωμού. Πιστεύω ότι πήγαν να κάνουν παρόμοια προσπάθεια με το Ντερλικατέσεν στο Κολωνάκι και στην Κηφισιά αλλά παπάρια, ενώ στο Ντερλικατέσεν έπιασε στο Λάδι και Ρίγανη απέτυχαν.
Το σουβλάκι άσχημο δεν το λες, αλλά είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ η τιμή του, αγγίζει τα 2,80 και είναι σε μέτριο προς μικρό μέγεθος! Fuck me δηλαδή, ας φόραγαν κουκούλες να μας λήστευαν κατευθείαν με το που μπαίναμε!
Δεν είμαι προκατειλημμένος σοβαρά, μόλις το έβλεπα να ανοίγει ήθελα να είναι καλό το μαγαζί για να το κάναμε στέκι. Αλλά ατυχήσαμε ή μάλλον ατύχησαν. Την πρώτη φορά που δοκιμάσαμε το χαρακτηρίσαμε μέτριο το σουβλάκι κι εξωφρενική την τιμή. Αποφάσισα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Πήγα ένα μεσημέρι να πάρω ένα σουβλάκι στο χέρι. Το (ακριβό)πλήρωσα στο ταμείο και μετά πήγα στον ψήστη να του πω την παραγγελία. 12.30 το μεσημέρι, με μόνο ένα άλλο άτομο στην ουρά και 2 παραγγελίες μόνο να τρέχουν ο τύπος έκανε 20 λεπτά να μου το φτιάξει! 20 λεπτά για ένα σουβλάκι! Ήταν τα ζώα μου αργά κι ήθελε τρομάρα του να τυλίγει τα σουβλάκια με αλουμινόχαρτο μην χαλάσει η φρεσκάδα τους. Τελικά δε μου το έφτιαξε ο ψήστης, μου το έφτιαξε ο τύπος στο ταμείο που με είδε να περιμένω σαν τον μαλάκα και φιλοτιμήθηκε να με εξυπηρετήσει. Ο κύριος που περίμενε πίσω μου όταν ρώτησε τον ψήστη αν θα αργήσει κι άλλο ο ψήστης με υφάκι του είπε να περιμένει στη σειρά του και θα τον φωνάξει, δε μπορεί να σκοτωθεί έχει κι άλλες παραγγελίες.
Μόνο plus στο μαγαζί είναι η preinstalled αλάδωτη πίτα, κάτι που κι αυτό χωράει συζήτηση γιατί το σουβλάκι είναι εξ'ορισμού βρώμικο κι αν αρχίζεις να το παίρνεις με αλάδωτες πίτες ή χωρίς τζατζίκια άστο και πήγαινε φάε κανα σούσι.
Anyway, fuck it, αν θες σουβλάκι προσπέρασε το Λάδι και Ρίγανη, προχώρα ευθεία προς τα Everest κάνε δεξιά στο στενό στα 30 βήματα θα βρεθείς στο σουβλατζίδικο (σκέτο) Ρίγανη με χώρο να κάτσεις, διπλάσιο σουβλάκι σε μέγεθος κι ένα ευρώ (σχεδόν) πιο κάτω.


Υ.Γ. Έχει κλείσει

13/12/09

Taste dive: Μεγάλη Βρετανία

Με αφορμή ένα γάμο που είχα την τιμή να παρευρεθώ και του οποίου η δεξίωση έγινε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία είπα να κάνω μία μικρή γαστρονομική περιπλάνηση. Καταρχάς φυσικά το όλο ξενοδοχείο είναι τίγκα στη χλίδα με το χρυσό σαν χρώμα να κυριαρχεί παντού. Μέχρι και στην τουαλέτα. Οι οποίες τουαλέτες στις δύο απο τις τρείς που χρησιμοποίησα ήταν βρώμικες, χωρίς σε αυτό να φταίει το προσωπικό αλλά ο υπόλοιπος κόσμος που δεν είναι προσεκτικός. Σ' αυτό που έχει να κάνει με το ξενοδοχείο είναι ότι είχαν σχετικά έντονη την μυρωδιά των περιττωμάτων (sic) κάτι που πρέπει να έχει να κάνει με την αποχέτευση. Πάμε στο κυρίως θέμα τώρα, από τα πολλά φαγητά που είχε θα σχολιάσω τα λίγα που δοκίμασα ξεκινώντας από το ψωμί το οποίο υπήρχε σε αφθονία κλασσικό, σε μπαγκέτα, μαύρο και πολύσπορο και μπορούσες να το συνοδεύσεις με βούτυρο Isigny Ste Mere το οποίο μου φάνηκε ένα κλασσικό βούτυρο. Είχε σολωμό με τυρί ρικότα που μου φάνηκε συμπαθές χωρίς να ενθουσιαστώ κιόλας. Το μοσχαρίσιο φιλέτο με πιπεράτη σως ήταν καλά ψημένο αλλά θα προτιμούσα η σως να έχει πιο έντονη την γεύση του πιπεριού.Μετά δοκίμασα φιλέτο από χοιρινό ψητό πάνω σε ξηρά φρούτα με σως από καλβάντος (που δεν ξέρω τι είναι) που ήταν και αυτό καλά ψημένο αλλά η σως από καλβάντος σα γεύση ήταν ανύπαρκτη. Στη συνέχεια δοκίμασα κοτόπουλο ψητό "γκραντ μερ" με μανιτάρια κρεμμύδια γλασέ και μπέικον όπου τα μανιτάρια τα κρεμμύδια και το μπέικον δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Είχε αρνάκι και αρνάκι ραγού με το πρώτο να σώζεται από την πιπεριά που είχε σαν γέμιση ενώ το δεύτερο ήταν αυτό που άξιζε περισσότερο απ' όλα και είχε καρότο και μανιτάρια στην σάλτσα που το συνόδευε. Το κρασί ήταν Κανένας του Τσάνταλη το λευκό απο ποικιλίες Μοσχάτο Αλεξανδρείας και Chardonnay ενώ το κόκκινο, χμμ, τέσπα δε θυμάμαι τώρα τις ποικιλίες αλλά ίσως κάποια στιγμή να δείτε μια γευστική δοκιμή στις Οινολογίες http://oinologies.blogspot.com/ Επίσης είχε φρούτα που δε δοκίμασα και τρουφάκια με κακάο τα οποία ήταν εξαιρετικά. Σαν σύνοψη λοιπόν και γνωρίζοντας οτι η Μεγάλη Βρετανία είναι από τα κορυφαία μας ξενοδοχεία περίμενα καλύτερο φαγητό, μπορεί βέβαια να φταίει ότι δεν τα σκάσαμε για να φάμε όπως θα γινόταν αν τρώγαμε στο εστιατόριο της.

2/12/09

Deus

Σάββατο βράδυ στον Ωρωπό και όπως συνήθως, σαν παιδιά και εμείς, πεινάμε. Θα παραγγέλναμε αλλά το σπίτι είναι σε ένα απόμερο σημείο που δεν υπάρχει ούτε στον νεότερο χάρτη GPS οπότε αναγκαστικά κατεβαίνουμε στο χωριό. Δεν είχαμε φάει και πολύ στον Ωρωπό οπότε δεν ξέραμε τι παίζει στην περιοχή, με λίγα λόγια πηγαίναμε ψάχνοντας (να παρατηρήσω οτι αυτό συμβαίνει σπάνια....).


Στην πλατεία του Ωρωπού στην αρχή της "πασαρέλας" πίσω απο ένα ζαχαροπλαστείο (αν δεν το βρείτε στείλτε μου mail να σας πω τέλος πάντων) είδαμε το Deus. Καλό μαγαζί φαινότανε, προσεγμένο. Ευχάριστη διακόσμηση, συμπαθητική μουσική αν και λίγο στενόχωρο να είμαι ειλικρινής. Ο λόγος που λέω στενόχωρο είναι οτι είχε λίγα τραπέζια για παρέες άνω των τεσσάρων ατόμων. Κατά τα άλλα ωστόσο ο χώρος ήταν καλός και διέθετε και μπαρ στη μέση, αν και μάλλον λειτουργούσε ως χώρος αναμονής και όχι σαν μπαρ αυτό καθεαυτό.


Το τραπέζι που κάτσαμε αν και για 4 άτομα είχε μετά βίας χώρο για 3 (είμαστε large... τύποι). Θα μιλήσω περισσότερο αργότερα θα καταλάβετε. Οι σερβιτόροι εξυπηρετικότατοι, ντυμένοι casual και όχι ομοιόμορφα, το οποίο αν και έδινε ένα παρεϊστικο στυλ στο μαγαζί ερχότανε λίγο σε αντίθεση με τη διακόσμηση που το έδειχνε κυριλέ. Βέβαια εμένα δε με τραβάνε τόσο πολύ τα κυριλέ οπότε περί ορέξεως.... Και μιλώντας περί ορέξεως ο κατάλογος ήταν πλήρης. Είχε μια ευχάριστα μεγάλη ποικιλία φαγητού, ορεκτικών και ποτών, ήταν κάτι ανάμεσα σε μπυραρία και εστιατόριο, με τιμές που κυμαίνονταν σε λογικά επίπεδα με πιάτα για όλες τις τσέπες.


Είμασταν (με σκαμπανεβάσματα αλλά ας μην το ψάξουμε τώρα δεν έχει σημασία) 4 άτομα, οπότε παραγγείλαμε 4 πιάτα, ένα ορεκτικό, μια μπύρα, μισό κιλό κρασί και ένα αναψυκτικό. Και εδώ ξεκινάει το θέμα χώρου. Μας έφεραν 4 ποτήρια για νερό (κολωνάτα και εδώ είναι το κυριλέ που λέγαμε) και 3 ποτήρια για κρασί. Αν βάλετε και το εμφιαλωμένο νερό και τα 4 πιάτα με το κουβέρ το τραπέζι ήταν σχεδόν γεμάτο. Και ναι δεν είχαν έρθει ακόμα τα πιάτα με το φαγητό. Όταν ήρθε και το ορεκτικό τα πράγματα έγιναν πολύ στριμοκ.... εεε καταλάβατε μας διαβάζουν και μικρά παιδιά (ελπίζω).


Πάμε τώρα στο θέμα του φαγητού, απο το οποίο πρέπει να πω οτι έμεινα σχετικά ικανοποιημένος. Καταρχάς σού έφερναν ψωμάκι ψημένο με λίγο λάδι και ρίγανη από πάνω το οποίο ήταν ζεστό και αφράτο, είχε τέτοια επιτυχία δε ανάμεσα στους συνδαιτημόνες που ζητήσαμε και έξτρα. Για ορεκτικό πήραμε μανιτάρια πλευρώτους νόστιμα μεν αλλά πρέπει να ειπωθεί οτι μερικά (περίπου το 40% στο πιάτο) ήταν παραψημένα. Το κυρίως πιάτο ήταν 2 χάμπουργκερ, μακαρονάδα του αγρού και μία μπριζόλα. Για τα χάμπουργκερ που δοκίμασα έχω να πώ τα καλύτερα απο άποψη γεύσης και χορταστικότητας, μεγάλο με ζουμερό μπιφτέκι και αφράτο ψωμάκι. Αυτό που παρατήρησα αρνητικά ήταν οτι ήταν απλά συνοδευόμενα απο μερικές πατάτες προτηγανισμένες, περίπου το 1/3 μιας κανονική μερίδας, ένα άνοστο ξεροψημένο πράγμα (χάθηκαν οι φρέσκιες;) και μια σως μπάρμπεκιου. Θα μπορούσαν να συνοδεύονται καλύτερα (ή τουλάχιστον να δείχνει λίγο πιο πλούσιο το πιάτο). Η σώς είχε πολύ έντονη γεύση και την άφησα στην άκρη, δεν μπορώ να πώ βέβαια οτι δεν ήταν ωραία, αν και ήταν πολύ πηχτή σαν κέτσαπ. Γούστα είναι αυτά. Η χοιρινή μπριζόλα στη λαδόκολλα ήταν νόστιμη και ζουμερή αν και θα μπορούσε να ψηθεί λίγο περισσότερο, χωρίς αυτό να την κάνει undercooked. Ομολογουμένως η παρουσίασή της στο πιάτο ήταν πολύ καλύτερη απο την αντίστοιχη του burger. Είχε από πάνω λιωμένη παρμεζάνα αν και μέρος της είχε μείνει πάνω στη λαδόκολλα χωρίς αυτό να επηρρεάζει το συνολικό γευστικό αποτέλεσμα μιας και εκτός από παρμεζάνα είχε σκόρδο και θυμάρι που έδιναν ωραία γεύση και μυρωδιά. Για τη μακαρονάδα δε μπορώ να εκφέρω γνώμη γιατί δε τη δοκίμασα αλλά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν μεγάλη η πιατέλα.


Κλείνοντας η μουσική ήταν διακριτική (αν και με τις μαλ...ιες που λέγαμε δεν μου ήταν εύκολο να διακρίνω τι ακριβώς έπαιζε, ελπίζω να θυμάται κάποιος άλλος) κατάλληλη για φαγητό. Ακόμα και οι τουαλέτες (τι έτσι θα σας αφήναμε, φυσικά και το κοιτάξαμε) ήταν περιποιημένες.


Σε γενικές γραμμές ένα καλό εστιατόριο και ένα μέρος που θα σας πρότεινα αν τύχει ποτέ να πάτε στον Ωρωπό για φαγητό. Αν είμαι και εγώ στον Ωρωπό μπορεί να βρείτε και εμένα μέσα.
Υ.Γ. Μιας και μας ζητήθηκε η "λυπητερή" να αναφέρουμε ότι ήταν €63 για 5 άτομα.
Υ.Γ.2. Έχει κλείσει