Μη φάτε στου Antonio!

Θα χρησιμοποιήσω αυτό το βήμα που τόσο δημοκρατικά μου έχει δοθεί για να εκφράσω την οργή και την αγανάκτησή μου για μια αναίσχυντη κλοπή στην οποία έπεσα θύμα τις προάλλες. Πήγα κουνάμενος σινάμενος την Παρασκευή το βράδυ να φάω στο ιταλικό εστιατόριο Antonio στην πλατεία Εσπερίδων στη Γλυφάδα με όρεξη, κέφι και καλή διάθεση αλλά κατέληξα να σιχτιρίσω την ώρα που πάτησα το πόδι μου εκεί μέσα. Πολύ γλυκός ο χώρος, ευγενέστατος ο σερβιτόρος αλλά what the fuck man? Μου χρεώνεις 6 ευρώ δυο ψωροψωμάκια και μια κουταλίτσα από πολτό ελιάς με το καλημέρα σας? Έστω από ευγένεια ρώτα με πρώτα αν τα θέλω και μετά πέταξέ τα μου στο τραπέζι και καραχρέωσέ τα. Και μου ανοίγεις κι ένα Αύρα και μου το χρεώνεις 3 ευρώ. Δηλαδή με το που κάθεσαι έχεις χρεωθεί 9 ευρώ! Ας φόραγαν κουκούλες να μου έχωναν κι ένα πιστόλι στον κρόταφο και να μου τράβαγαν το πορτοφόλι, αυτό θα ήταν μια αξιοπρεπής ληστεία τουλάχιστον!

Θα μου πεις πληρώνεις το χώρο και το μέρος. Fuck me, είχε δέκα κάδρα πολύ ωραία σιγά τα αυγά, βάλε μου έστω στο λογαριασμό χρέωση για τα κάδρα μη μου βάζεις χρέωση για τα 2 ψωμάκια! Η βραδιά όπως θα φαντάζεσαι συνεχίστηκε στο ίδιο κλίμα με μια μικρή μαρουλοσαλάτα με ντομάτα και κρεμμύδι (στο μενού αυτή λεγόταν ανάμεικτη) η οποία χρεώθηκε 10 ευρώ και 4 ραβιόλια σαν κυρίως πιάτο από τα οποία έφαγα τα 3 με το ζόρι. I hate Antonio.

 Υ.Γ. Έχει κλείσει

Piazza di Pasta

Αργυρούπολη. Σάββατο βράδυ. Πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό για φαγητό ήταν το Ριγανάτο, που μπορείτε να διαβάσετε για αυτό σε προηγούμενη ανάρτηση, το οποίο τελικά ήταν φίσκα στον κόσμο. Κάνοντας μια βόλτα τριγύρω για χάζεμα πέρασα έξω από το Piazza di Pasta, ένα μαγαζί που είχα να επισκεφτώ το λιγότερο δύο χρόνια. Αμέσως το αποφάσισα και μπήκαμε μέσα. Βρήκαμε εύκολα να κάτσουμε αν και μικρό το μαγαζί, μάλλον το timing ήταν πολύ καλό. Ο χώρος όπως πάντα προσεγμένος και φιλική εξυπηρέτηση από το προσωπικό. Φυσικά πας να φας ζυμαρικά εκεί πέρα, αλλά πρώτα πρέπει να ξεκινήσεις (κατά τη γνώμη μου) με Crostini alla piazza δηλαδή ψωμί (λογικά) ψημένο στο φούρνο που πάνω έχει ντομάτα τυρί και σκόρδο και το οποίο είναι απίστευτα νόστιμο. Μετά θα διαλέξετε κάτι από τη μεγάλη ποικιλία σε ζυμαρικά σε διάφορες ωραίες παραλλαγές και που θα σας έρθει σε αρκετά μεγάλη μερίδα που μπορεί και να ζητήσετε το υπόλοιπο να σας το βάλουν πακέτο για το σπίτι άμα δεν καταφέρετε να το τελειώσετε. Πάμε και σε αυτά που με χαλάσανε τώρα. Κάποτε πήγαινες να φας και με 30 ευρώ έπαιρνες και ορεκτικό, και 2 μερίδες φαγητό ακόμα πιο μεγάλες από αυτές που σερβίρει τώρα, κρασί και γλυκό ενώ τώρα με τα ίδια λεφτά πήραμε μόνο ένα ορεκτικό και δύο κυρίως πιάτα. Και στο τέλος σε κερνούσανε και ένα limoncello ή fragolino. Για την ακρίβεια δώσαμε €28.50. Πάντως ακόμα παραμένει μία πολύ καλή επιλογή για φαγητό, σαφώς καλύτερη από τη La Pasteria.

 Piazza di Pasta

 Δωδεκανήσου 1 & 28ης Οκτωβρίου, Αργυρούπολη

Για σουβλάκι Ριγανάτο

Καινούργια άφιξη στην Αργυρούπολη και είναι ένα σούβλατζίδικο που άνοιξε εκεί που ήταν το Rib's (και για όποιον θέλει να μάθει τι ήταν το Rib's ας κοιτάξει προηγούμενες αναρτήσεις μας) το οποίο τελικά έκλεισε γιατί όπως πολύ σωστά είχαμε αναφέρει ήταν πολύ κυριλέ για μια περιοχή όπως η Αργυρούπολη και είχαμε δεχτεί "βολές" για αυτό μας το σχόλιο. Τέσπα το concept έχει παραμείνει το ίδιο με το Rib's δηλαδή ίδια πιάτα κλπ και στο κυρίως θέμα αυτό που θα φάτε είναι καλαμάκι κοτόπουλο, καλαμάκι χοιρινό και κεμπάπ. Τουλάχιστον αυτά φάγαμε εμείς. Δεν θυμάμαι τι άλλο είχε ο κατάλογος. Σίγουρα δεν είχε γύρο και τυλιχτά σουβλάκια. Το σίγουρο είναι ότι πήραμε 2 καλαμάκια χοιρινά, ένα κοτόπουλο, 2 κεμπάμ, 1 μερίδα πατάτες, 4 πιτούλες (εξαιρετικές) και 2 μπύρες και πληρώσαμε 2 άτομα 13€. Τα καλαμάκια ήταν χορταστικά και εύγευστα ενώ το κεμπάπ μας άφησε αδιάφορους. Πάντως μια πολύ καλή επιλογή για φαγητό και ο χώρος είναι προσεγμένος.


Ριγανάτο
Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου, Αργυρούπολη

Υ.Γ. Το Ριγανάτο στην Αργυρούπολη ήταν franchise. Μετά έγινε Άλφιτας και τώρα τελευταία ξαναέγινε το Ριγανάτο μου. Εκεί πρέπει να οφείλεται οποιαδήποτε αλλαγή στην ποιότητα (κι εμείς φυσικά δε φέρουμε καμία ευθύνη για αυτό, ότι γράφουμε ισχύει όταν πάμε εμείς, μεταγενέστερες μεταβολές δε μπορούμε να τις γνωρίζουμε).
Υ.Γ. Έχει κλείσει

Πράσινος Λόφος

Αν και ξέρω οτι αναρωτιέστε πώς και έκανα τόσο πολύ καιρό να βγώ έξω για φαγητό.... ε δεν έκανα ακόμα σαν gay (sic) τρώω, αλλά απλά πήγαινα σε μέρη λίγο πολύ γνωστά. Πρόσφατα και με μια καλή παρέα, πήγαμε σε ένα εστιατόριο που δεν ήξερα καν πως υπάρχει και ντρέπομαι να πώ είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου.

Πράσινος Λόφος λοιπόν, πέμπτη βράδυ και παρέα 10 ατόμων. Πρώτη ερώτηση, υποθέτω, είναι το που είναι. Λοιπόν αν και δεν ξέρω το όνομα του δρόμου, θα σας πώ εύκολα. Είναι πίσω ακριβώς απο τα Lidl στην Αλίμου. Στο φανάρι δίπλα απο το κατάστημα. Ναι ούτε εγώ ήξερα οτι έχει εκεί εστιατόριο. Αλλά όσο ζω.... μαθαίνετε.

Πρώτη πολύ καλή εντύπωση, ο χώρος του μαγαζιού είναι καταπληκτικός. Είναι πραγματικά σε ένα λόφο και αν εξαιρέσουμε το μαγαζί, ο λόφος είναι όντως πράσινος. Νιώθεις οτι τρώς μέσα σε ένα πάρκο. Επιπλέον το μαγαζί είναι διακοσμημένο λιτά αλλά ωραία, με τρόπο που να μην κανιβαλίζει το περιβάλλον γύρω του αλλά αντίθετα να το αναδεικνύει. Αν θέλετε να πάτε μια γυναίκα για ένα ρομαντικό δείπνο το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Το σέρβις αφήνει επίσης πολύ καλές εντυπώσεις. Μόλις φτάσαμε ήρθε ένας σερβιτόρος για να μας ρωτήσει τι χρειαζόμαστε, μας φέρανε καταλόγους, ενώ τις παραγγελίες τις έπαιρνε μια Hostess (πώς το παίζω το αγγλικό, ξέρω) πολύ ευγενική και εξυπηρετική (παρά τις ψιλοανόητες ερωτήσεις που κάναμε μερικές φορές. Θα καταλάβετε). Γενικά μπορώ να πώ οτι δε μας έλειψε τίποτα που μπορούσαμε να ζητήσουμε (γιατί νομίζω σε όλους λείπουν μερικά εκατομμύρια αλλά τι να κάνουμε τώρα....)

Απο άποψη φαγητού το μαγαζί είναι ημί-αραβικό και ημί-κυριλέ. Έχει πολλά αραβικά πιάτα αλλά τίποτα χτυπητά αραβικό. Τα γνωστά κεμπάπ, ένα πιάτο με αρνάκι σε φούρνο με ξύλα, πολύ καλό ομολογώ και κρίμα γιατί το πήρε μια φίλη που δεν μπόρεσε να το εκτιμήσει πλήρως, και μερικά αντίστοιχα συνοδευτικά. Τα φαγητά ήταν νόστιμα και μείναμε ευχαριστημένοι, αν και δεν βρήκα κάτι να με συγκλονίσει, το οποίο βέβαια δεν είναι και εύκολο. Αυτό που εμένα δε μου άρεσε (αλλά είμαι και λίγο περίεργος σε αυτά) είναι οτι το πικάντικο κεμπάπ που πήρα, δεν ήταν και τόσο πικάντικο. Γενικά οι γεύσεις ήταν καλές αλλά δεν ήταν ακριβώς αραβική κουζίνα (και είχαμε μαζί και μια κοπέλα απο το Λίβανο, οπότε είχαμε και κριτή αξιόπιστο.) Ωστόσο αν κάποιον δεν τον χαλάει αυτό (και εμένα δε με χάλασε απλά πρέπει να το πώ) δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό στο φαγητό.

Απο ποτά υπάρχει μια αρκετά εκτεταμένη ποικιλία κρασιού, ούζο και άλλα ποτά, ακόμα και μαστίχα βρήκαμε. Η μουσική διακριτική και ότι πρέπει για φαγητό, αν και να σας πώ την αλήθεια δεν την πρόσεξα και πολύ γιατί είχαμε πιάσει τη συζήτηση. Το οποίο, φυσικά, είναι και αυτό ένα ατού. Ομολογώ οτι προς το τέλος οι μουσικές επιλογές ήταν λίγο..... αφύσικες αλλά είχε πάει 2 η ώρα και το δικαιολογώ. Μην νομίζετε οτι το πήραμε χαμπάρι και εμείς.

Απο άποψη τιμών, αν και είναι λίγο πιο πάνω απο το μέσο όρο, πιστεύω οτι για αυτό που προσφέρει σαν σύνολο, δηλαδή η συνολική εμπειρία και όχι μόνο το φαγητό, είναι σε καλά επίπεδα. Ενδεικτικά πληρώσαμε περίπου 20 € το άτομο, ενώ οι μερίδες που μας έφεραν ήταν ικανοποιητικότατες. Πήραμε και 3-4 μπουκάλια κρασί.

Σε γενικές γραμμές ένας πολύ ωραίος χώρος, με πολύ καλό σέρβις και κουζίνα καλή αν και όχι ακριβώς αυτό που διαφημίζει το μαγαζί. Λογικές τιμές και χορταστικές μερίδες κλείνουν το σύνολο. Ένας χώρος που προτείνετε και για μια παρέα που θέλει να φάει κάπου ήρεμα και καλά για να κάνει μια συζήτηση, αλλά και για ζευγάρια. Αν δεν είστε λάτρης του ΠΟΛΥ έντονου αραβικού στοιχείου θα μείνετε ευχαριστημένος.

Πράσινος Λόφος,

Οσίου Λαυρεντίου, Λόφος Τρούμπαρι, Αργυρούπολη.
(Λεωφόρος Αλίμου, πίσω απο τα Lidl).

Πως ζυγίζεται Ο Ζυγός

Χαιρετώ τα πλήθη των απανταχού καλοφαγάδων. Επιστρέφω δριμύτερος (και παχύτερος αλλά αυτό είναι άλλο) με ένα νέο Taste Dive σε ένα μαγαζί στα Βόρεια. Στην Πάρνηθα για την ακρίβεια.


Τώρα για όποιον αναρωτιέται τί έκανα εγώ στην Πάρνηθα.... Μεγάλη ιστορία αλλά συνοπτικά, είχα πάει με τους γονείς μου για να παραστούμε στην εκδήλωση του Σωματείου του πατέρα μου. Ουσιαστικά ο πατέρας μου πήγε για να παραστεί εγώ για το φαί πήγα. Η μητέρα μου φαντάζομαι βαριόταν να κάτσει μόνη στο σπίτι Κυριακάτικα.


Ξεκινάμε με τα απλά, είναι εύκολο να βρείς το μαγαζί, ακόμα και αν δεν έχεις διεύθυνση (εγώ θα σας δώσω μην τρομάζετε). Ουσιαστικά στρίβεις απο εθνική για πάρνηθα και το βρίσκεις στην ευθεία. Απλό ε; Το 2ο καλό στην υπόθεση είναι οτι έχει πάρκινγκ για 100 αυτοκίνητα πράγμα που εκτίμησα δεόντως. (ο πατέρας μου να πάει με εμένα σε εκδήλωση με δωρεάν ποτά και να οδηγήσει; ΧΑ!)


Μπαίνοντας στο μαγαζί βλέπεις οτι χωρίς να είναι κάτι το εξεζητημένο, είναι αρκετά προσεγμένο μέρος. 2 αίθουσες, μια για εμάς (εκδήλωση) και άλλη μια για κάποιον που μπορεί να ήθελε να φάει χωρίς τις φανφάρες και τις παπαρολογίες. Απο ένα πρόχειρο υπολογισμό έχει χώρο για να φάνε 300 άτομα (ναι λέω ψέμματα απλά το είδα στο φυλλάδιο που μας μοιράσανε μετά το φαί....). Για να πούμε και τη μαύρη αλήθεια, είμασταν λίγο στριμωγμένα, αλλά τίποτα σαν το αίσθημα της σαρδέλας σε άλλες ταβέρνες, είμασταν σχετικά με το χώρο μας, άνετα.


Οι σερβιτόροι ντυμένοι ομοιόμορφα, για την ακρίβεια ακόμα και οι βοηθοί τους φορούσαν λευκές μπλούζες "Ζυγός" ενώ οι σερβιτόροι γκρίζες. Αρκετά άτομα προσωπικό και ομολογουμένως αν κάτι αργούσε έφταιγε το γεγονός ότι ήταν πολλά τα άτομα και οι άνθρωποι έχουν 2 χέρια. Ακόμα και με αυτό το κόσμο πάντως δεν βρήκαμε κάτι για να παραπονεθούμε. Επιπλέον οι σερβιτόροι ήταν ευγενικότατοι, σε σημεία όπου εγώ θα είχα προ πολλού χάσει την ψυχραιμία μου (και ο άλλος κανένα αυτί ή δάχτυλο). Βέβαια απο την άλλη εγώ δεν φημίζομαι και για την ψυχραιμία μου αλλά..... τέλος πάντων τους παραδέχτηκα.


Δεν παραγγείλαμε εμείς γιατί το μενού ήταν προαποφασισμένο, πάντως όλα ήρθαν στην ώρα τους και μάλιστα ζεστά, το οποίο μου έκανε εντύπωση δεδομένου τον αριθμό των ατόμων στην αίθουσα. Φρέσκα τα ορεκτικά, μπιφτέκι, σουτζουκάκια και τυροπιτάκια, φέτα, τζατζίκι μια καλή χωριάτικη σαλάτα και κοντοσούβλι. Το κυρίως πιάτο ήταν μπριζόλα χοιρινή πολύ καλά ψημένη (ομολογώ ότι είναι λίγα τα μαγαζιά στα οποία να έχω φάει καλύτερη, αν υπάρχουν), και επιπλέον μια μερίδα αρνί στη σούβλα επίσης καλοψημένο, σαν να το είχα ψήσει με τον πατέρα μου το Πάσχα. Μια ακόμα νότα είναι οτι μαζί με το ψωμί σου φέρνουν και μερικά κομμάτια τσουρέκι για όποιον το προτιμάει.


Αυτό που δυστυχώς δεν μπορώ να σχολιάσω είναι οι τιμές, γιατί πολύ απλά όπως είπα παραπάνω, τα πάντα ήταν προαποφασισμένα και προπληρωμένα. Ούτε τον κατάλογο δεν είδαμε, για να μπορώ να κάνω μια εκτίμηση. Απο το χώρο θα το κατέτασα στα μάλλον μέτρια προς ακριβά μαγαζία, αλλά απο την άλλη τα φαινόμενα απατούν. Αν πάει ή έχει πάει ήδη κάποιος και μπορεί να πεί κάτι για τις τιμές θα το εκτιμούσα.


Συνοπτικά ένας πολύ ωραίος χώρος με πολύ καλό προσωπικό και φανταστικό φαγητό. Αν μένετε στην περιοχή ή θέλετε να πάτε κάπου διαφορετικά απο τα κοντινά σας το συνιστώ. Επίσης το συνιστώ πριν απο μια επίσκεψη στο καζίνο, ένας Θεός ξέρει πότε θα ξαναφάτε αν πάτε εκεί.


"Ο Ζυγός"
20ο χιλιόμετρο Λεωφόρος Πάρνηθας,
Πάρνηθα

Taste dive: Ribs (All you can eat)

Όπως ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος έτσι και οι Γευσιχώστες επέστρεψαν στο Ribs. Δευτέρα βράδυ λοιπόν και το Ribs έχει προσφορά με

 Σόρρυ, με

όσα παϊδάκια (Baby back) μπορείτε να φάτε συν σαλάτα συν φρέσκιες (καλό αυτό) τηγανιτές πατάτες αν και από ότι είδα στο site τους η σωστή τιμή πλέον είναι η πρώτη φωτογραφία ενώ εμείς όταν πήγαμε πληρώσαμε όσο λέει η δεύτερη.

Τα παϊδάκια είναι συμπαθητικά αν και δεν είναι από το μέρος του ζώου που εγώ προσωπικά έχω συνηθίσει, και επίσης έχει και πέντε σάλτσες να επιλέψεις που δεν τις θυμάμαι τώρα γιατί έχει περάσει και καιρός από όταν πήγαμε, σίγουρα η μία λεγόταν Florida on fire.

Εν κατακλείδι μια ικανοποιητική επιλογή για Δευτέρα βράδυ.

Υ.Γ. Έχει κλείσει

Ανακαλύψαμε τον κήπο της Εδέμ

Όχι δεν πήγα στον παράδεισο (και δεν το βλέπω να πηγαίνω αν υπάρχει...) πήγα σε ένα λιβανέζικο εστιατόριο στη Γλυφάδα. Το είχα βάλει στόχο καιρό να πάω και Σάββατο βράδυ βρήκα την ευκαιρία.


Είχα ακούσει καλά λόγια για το μέρος, αν και ομολογουμένως όχι απο πηγή αξιόπιστη. Δεν είναι ψεύτης το παιδί, απλά είχε δουλέψει σαν σερβιτόρος εκεί παλιά. Πάω λοιπόν να δώ και ιδίοις όμμασι! (πως το παίζω το αρχαίο ε;)


Το πρώτο πράγμα που (δεν) μου έκανε εντύπωση είναι η διακόσμηση. Όχι οτι ήταν άσχημη, απλά δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό. Μερικές γλάστρες (δέντρα όχι μοντέλα), μια όμορφη σύνθεση της χαρτοπετσέτας στα τραπέζια (κωνική), ένα λουλουδάκι εδώ και εκεί, μερικά υφάσματα. Δηλαδή διακριτικό μεν αλλά όχι καρφωτά λιβανέζικο. Περί ορέξεως βέβαια αλλά εγώ θα προτιμούσα να υπάρχει κάτι που να δηλώνει, να φωνάζει δηλαδή την ταυτότητα ενός μαγαζιού που δεν βρίσκει κανείς εύκολα στην Ελλάδα. Τέλος πάντων ο άνθρωπος προτίμησε να είναι διακριτικός. Ένα σημαντικό πράγμα είναι η τοποθεσία του μαγαζιού. Είναι ακριβώς έξω απο το πάρκινγκ του δημαρχείου της Γλυφάδας. Δηλαδή για να μην βρείτε πάρκινγκ εκεί πρέπει να είστε ΠΟΛΥ γκαντέμης. Και όχι δεν κόλλησε το caps.


Δεν είδα κατάλογο γιατί ο φίλος μου που μου είχε πει για το μέρος το πήρε πάνω του για να κάνει αυτός την παραγγελία. Είχε δουλέψει εκεί οπότε σκεφτήκαμε όλοι (6 άτομα) να τον αφήσουμε, σίγουρα μια φορά κάτι παράνω απο εμάς θα ξέρει για την κουζίνα. Στο ενδιάμεσο (αν και έπρεπε να μπει στην παράγραφο της ατμόσφαιρας αλλά τι να κάνουμε το ξέχασα....) εμφανίστηκε και μια χορεύτρια οριεντάλ και έκανε ένα μικρό πρόγραμμα, συμπαθητικό το έλεγες. Όχι δεν μου έκανε εντύπωση. Δε ξέρω γιατί, άλλες φορές μπορεί και να πήγαινα ξανά μόνο και μόνο για το χορό. Σοβαρεύτηκα μάλλον. Περίεργο.....


Πρώτη διαφορά με το κλασσικό εστιατόριο-ταβέρνα που ξέρουμε. Δεν φέρνουν ψωμί, στην θέση του φέρνουν αραβικές πίτες. Μου άρεσε πολύ που τις φέρανε σε σφραγισμένο σακουλάκι να τις ανοίξεις εσύ, ότι καλύτερο για να δείξουν οτι είναι φρέσκες. Τα ορεκτικά που πήραμε (ή τέλος πάντων μας πήραν και μας φέρανε, δε κολλάμε εκεί) ήταν χούμους με κουκουνάρι, γιαούρτι με δυόσμο λάδι και ντομάτα, μελιτζανοσαλάτα, σαγανάκι καυτερό, σαγανάκι σε αραβική πίτα και ένα είδος κεφτεδάκι γεμιστό με χούμους και κουκουνάρι. Όλα πολύ νόστιμα και με έντονο το λιβανέζικο στοιχείο και με ωραία παρουσίαση. Ειδικά τα κεφτεφάκια θα μπορούσαμε να πάρουμε άλλη μια μερίδα.


Για κυρίως πιάτο αποφασίσαμε(νε) να πάρουμε 2 mix grill με γενικά κρεατικά μέσα. Εκεί ήρθε δυστυχώς και η πρώτη απογοήτευση. Ήρθε ένα πιάτο στο οποίο βρίσκονταν και οι 2 μερίδες, κάτι το οποίο ειλικρινά με απογοήτευσε γιατί το βρήκα (και όχι μόνο εγώ) πολύ μικρό. Είχε μέσα 2 κεμπάπ, 2 σουβλάκια κοτόπουλο και 2 ακόμα μερίδες κρέας (δεν θυμάμαι τι είδος). Δεν είχα κανένα παράπονο απο άποψη γεύσης, ήταν όλα υπέροχα, ακόμα και η παρουσίαση ήταν πολύ καλή. Το κρέας συνοδευόταν απο ρύζι με κουκουνάρι και σαλάτα. Επιμένω όμως οτι σαν μερίδα ήταν πολύ μικρή. Υποτίθεται οτι πήραμε 2 μερίδες για 6 άτομα και η μερίδα που φέρανε θα ήταν ζήτημα για 2 καλοφαγάδες. Δηλαδή εγώ με τον κοιλιόδουλο και τον χοιρομέρη την είχαμε μόνοι μας άνετα και μπορεί να ζητάγαμε και δεύτερη.


Εκεί πρέπει να παρατηρήσω οτι το μαγαζί δίνει τη δυνατότητα να πάρεις και ναργιλέ με διάφορες γεύσεις σαν επιλογή, αλλά δυστυχώς όταν πήγαμε εμείς (λίγο αργά ομολογουμένως) χρησιμοποιούνταν ήδη όλοι. Είναι ωστόσο κάτι ωραίο (για μερικούς, εμένα προσωπικά δε μου αρέσει να κάνω. Ναι χοιρομέρη το παράκανα σταμάτα να γελάς.....) για μετά το φαγητό.


Τελειώνοντας να πω για τις τιμές. Και εκεί δυστυχώς δεν μπορώ να πω τα καλύτερα. Με αυτά που πήραμε πληρώσαμε 16 € το άτομο και δεν χορτάσαμε. Είναι αλήθεια οτι δεν πήραμε ο καθένας την μερίδα του και πήραμε αρκετά ορεκτικά, αλλά 22 € για την μερίδα κρέας που μας φέρανε είναι πολλά όπως και να το κάνεις. Στο φινάλε πάω να πάρω 2 κεμπάπ σε σουβλατζίδικο και τα πληρώνω 1,80 € το ένα.


Συνοψίζοντας ένας ωραίος χώρος με διακριτική διακόσμηση, νόστιμο φαγητό καλό σέρβις (δεν ήταν κάτι το τρομερό, απλά καλό. Εξυπηρετικοί άνθρωποι και μάλλον όλοι απο το Λίβανο κάτι που προσθέτει στο μαγαζί), πάντα χαμογελαστοί και υπομονετικοί στις ερωτήσεις των άσχετων (ναι για μας μιλάω) απο λιβανέζικη κουζίνα. Το κακό είναι οτι οι μερίδες του κυρίως φαγητού (και των ορεκτικών αλλά σε χαμηλότερο βαθμό) ήταν πολύ μικρές. Επιπλέον οι τιμές σε σχέση με την ποσότητα είναι μάλλον τσιμπημένες. Με 16€ εμείς μπορούσαμε να φάμε ακόμα (και μάλιστα πήγαμε για παγωτό).


Τελικά ένας χώρος που θα μπορούσε κάποιος να επισκεφτεί για να δει κάτι το διαφορετικό. Σίγουρα δεν είναι μαγαζί που θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς στέκι. Είναι μια ικανοποιητική ενναλακτική για αυτούς που τρώνε συχνά έξω και έχουν βαρεθεί τα ίδια.


Ο Κήπος της Εδέμ
Ναπ. Ζέρβα 12, Γλυφάδα
(Απέναντι απο το Δημαρχείο Γλυφάδας)

Υ.Γ. Έχει κλείσει

σΤο κουτούκι του Γρίλη

Η γιορτή του Αγ. Γεωργίου είναι μεγάλη γιορτή για την Ελλάδα. Γιατί πολύ απλά η μισή Ελλάδα γιορτάζει (η άλλη μισή του Αγ. Ιωάννου). Και φυσικά πώς γιορτάζουν οι έλληνες; Μα τρώγοντας φυσικά.


Ένας φίλος μου Γιώργος λοιπόν αποφάσισε να μας κάνει το τραπέζι σε ένα μαγαζί που ήξερε στον Ταύρο (είναι ο ίδιος με τον οποίο πήγα στα Πετράλωνα τις προάλλες. Ναι, δεν ξέρω που τα βρίσκει.)


Το κουτούκι του Γρίλη λοιπόν είναι μια συμπαθητική ταβέρνα στον Ταύρο ακριβώς δίπλα στο σταθμό. Αναξαγόρα 7 είναι η διεύθυνση για όποιον αναρωτιέται. Το καλό με αυτή τη ταβέρνα είναι οτι έχεις να επιλέξεις που θα κάτσεις. Μέσα ή έξω. Η διαφορά είναι απλή. Έξω είναι λίγο πιο απλόχωρα αλλά μέσα έχει live μουσική. Λαϊκή μουσική (μπουζουκάκι, κιθάρα και ένα ντέφι) και τραγουδάει..... ο Γρίλης. Δε κάνω πλάκα, ο ιδιοκτήτης τραγουδάει. Όχι δεν έβαλε μέσον, έχει καλή φωνή. Αρκετά αυτά όμως, πάμε διακόσμηση, η οποία είναι πολύ καλή (καθήσαμε μέσα προφανώς) καθώς σε όλους τους τοίχους έχει αντικείμενα απο την επαρχία. Μια γκλίτσα και μια φλογέρα είχε πίσω μου τα υπόλοιπα δεν τα παραθέτω γιατί θα μας πάρει ώρα. Επίσης έχει ένα μέρος με 4 τραπέζια υπερυψωμένο, ενώ απο κάτω έχει βαρέλια με κρασί τα οποία έχουν όντως κρασί μέσα και μπορεί κάποιος να ζητήσει να του βάλουν απο εκεί. Βέβαια πρέπει να έχει γίνει το κρασί για να του βάλουν και ακόμα δεν είχε γίνει οπότε δε μπορώ να σας πω για γεύση.


Περνάμε στο μενού (αν και δεν το είδα καλά) το οποίο περιλαμβάνει όλα τα γνωστά εδέσματα της ώρας. Ε, ξέρετε τώρα ταβέρνα είναι τι να έχει, κρεατικά. Εννοείται οτι απο ψαρικό δεν υπάρχει ούτε για αστείο στο μαγαζί. Οπότε όσοι θέλετε ψαράκι ακόμα πρέπει να πηγαίνετε μικρολίμανο λυπάμαι. Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εξεζητημένο, τα γνωστά, μπιφτέκια γεμιστά και γεμιστό ψαρονέφρι. Πήραμε παϊδάκια αρνίσια και κοτόπουλο, μερικά ορεκτικά και ένα ψαρονέφρι γεμιστό για τη μέση. Όλα πολύ καλά ψημένα, πάλι όχι κάτι το εξεζητημένο αλλά ακριβώς αυτό που πρέπει για να είναι νόστιμα χωρίς να χάνουν τίποτα. Οφείλω να σταθώ στο ψαρονέφρι το γεμιστό, το οποίο πραγματικά θα το καταβρόχθιζα αν δεν ήταν για τη μέση. Πολύ νόστιμη η σάλτσα και το κρέας ήταν υπέροχο με το λιωμένο τυρί για γέμιση.


Και το σέρβις αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις. Αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο και είχε μόνο 4 σερβιτόρους, αφού ο ιδιοκτήτης τραγούδαγε, ποτέ δεν περιμέναμε για κάτι. Μόλις το ζήταγες στο φέρνανε και αν αργούσανε λίγο ήταν μόνο και μόνο γιατί κάποιος άλλος ζήτησε κάτι πριν απο σένα και οι άνθρωποι έχουν 2 χέρια. Πολύ καλή εντύπωση απο το σέρβις και πρέπει να παρατηρήσω οτι είναι και πολύ διακριτικοί, αφού την ώρα που κλείνανε και εμείς είμασταν ακόμα εκεί ( όταν βγαίνω με αυτό τον φίλο μου δε γυρίζω ποτέ σπίτι πρίν τις 4. Και ποτέ νηφάλιος....) απλά ήταν αόρατοι αν και καταλάβαμε οτι περιμένανε να φύγουμε για να πάνε και αυτοί στο σπίτι τους. Ναι φύγαμε δεν είμαστε και γαϊδούρια...... Και το κρασί του μαγαζιού ήταν πολύ καλό, το κόκκινο ξηρό όσο έπρεπε και με μια ελαφρά ξινή γεύση, δηλαδή όπως πρέπει να είναι το κόκκινο, το λευκό δροσερό και ελαφρύ και το ροζέ μια πολύ καλή μίξη των δύο. Ναι δοκίμασα απο όλα (είπαμε ποτέ νηφάλιος).


Το μόνο που δεν μπορώ να πώ οτι ήταν πολύ καλό ήταν οι τιμές. Όχι δεν ήταν πολύ ακριβό και οι μερίδες του ήταν ικανοποιητικά μεγάλες, αλλά έχω πάει και σε φτηνότερα. Δηλαδή 12 άτομα περίπου, χωρίς να πάρουμε μερίδες αλλά μόνο με πράγματα για τη μέση και κρασί (ομολογουμένως αρκετό κρασί) πληρώσαμε περίπου 200 €. Ενδεικτικά ας πω αυτό που θυμάμαι, το κιλό τα παϊδάκια κόστιζε 32 €.


Συνοψίζοντας, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον με ζωντανή μουσική (και μάλιστα με πολύ κέφι. Αν δεν είχα τις πατερίτσες θα γινόταν χαμός.....), καλό σέρβις, νόστιμα φαγητά. Είναι μια πολύ καλή επιλογή για αυτούς που τους αρέσει το στυλ κουτούκι, να πάνε με μια παρέα να φάνε να πιούν το κρασάκι τους και να περάσουν καλά. Για τιμές μπορώ να πώ οτι χορταίνεις με 20 € το άτομο. Αν μένετε στον Ταύρο καλό είναι να περάσετε μια βόλτα απο αυτή τη ταβέρνα, ιδίως αν είστε του λαϊκού ρεπερτορίου.


Το κουτούκι του Γρίλη: Αναξαγόρα 7, Ταύρος

Ένας Σαντορινιός στα Πετράλωνα

Παρασκευή βράδυ και με παρέα φιλική αποφασίζουμε να πάμε για φαΐ παραδοσιακά. Επειδή είμαστε από όλη την Αθήνα λέμε να πάμε σε μια ταβέρνα στα Πετράλωνα. Φτάνουμε λοιπόν στον Σαντορινιό. Το πρώτο καλό πράγμα που είδα στο μαγαζί είναι η θέση του. Είναι ακριβώς έξω απο το σταθμό του ηλεκτρικού (Πετράλωνα προφανώς). Επιπλέον έχει και θέσεις για πάρκινγκ στην περιοχή παρ'όλο που ήταν Παρασκευή βράδυ.

Από έξω το μαγαζί δε λέει και πολλά (ε καλά λέει Σαντορινιός προφανώς αλλά καταλάβατε τι εννοώ). Δείχνει σαν παλιό σπίτι ουσιαστικά σε καλή κατάσταση. Μόλις μπαίνεις υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος (σαν αυλή του παλιού σπιτιού) ο οποίος δεν ήταν ανοιχτός εκείνη τη στιγμή γιατί έκανε κρύο, αλλά φαντάζομαι οτι το καλοκαίρι θα είναι ονειρικός απλά. Το μαγαζί έχει 2 αίθουσες, μια μικρή και μια μεγάλη. Εμείς παρέα 8-9 ατόμων βολευτήκαμε στη μικρή χωρίς να στριμωχτούμε καθόλου.

Εδώ πρέπει να μιλήσουμε για το σέρβις και το πόσο ευγενικοί ήταν οι άνθρωποι του μαγαζιού. Επειδή είχα ένα πρόβλημα στο πόδι εγώ περπάταγα με πατερίτσες (κάτι το οποίο παραδόξως δεν έχω πάθει απο το πολύ φαΐ αλλά αντίθετα από τρέξιμο. Ε φταίω που τρώω;). Μόλις το είδαν οι άνθρωποι εκεί κοίταξαν να δουν ποιο τραπέζι είναι το πιο ευρύχωρο για να μπορώ να κάτσω άνετα και γενικά ήταν πολύ εξυπηρετικοί παρ'όλες τις διαβεβαιώσεις μου για το πόσο καλά ήμουν. Γενικά το σέρβις ήταν γρήγορο και εξυπηρετικό (με μια μικρή εξαίρεση όταν ο σερβιτόρος ξέχασε να φέρει λίγο ψωμί που του ζητήσαμε, αλλά αυτά είναι μικρά πράγματα. Το ξαναείπαμε και ήρθε αμέσως.).

Και τώρα πάμε στο φαΐ. Επειδή είχαμε φτάσει πρώτοι (3 μαντράχαλοι οι υπόλοιποι 5 ήταν γυναίκες οπότε την αργοπορία την είχαμε μάλλον σίγουρη. Και έτσι έγινε.), είπαμε να πάρουμε ένα μισόκιλο κρασάκι και ένα μεζεδάκι στη μέση μέχρι να έρθουν και τα κορίτσια. Λουκάνικα σπέσιαλ και κοκκινέλι λοιπόν με τα λουκάνικα να είναι γαρνιρισμένα με τυρί φέτα και κασέρι λιωμένα και με μια κόκκινη σάλτσα ημι-καυτερή. Πολύ ωραία ομολογώ. Το κρασί είχε μια γεύση μπρούσκου λίγο ξινό καλό για αυτούς που το προτιμούν έτσι.

Όταν ήρθαν τα κορίτσια αποφασίσαμε να παραγγείλουμε σοβαρά. Γεμιστές πιπεριές, λουκάνικα σπέσιαλ, πατάτες, κεφτεδάκια σπέσιαλ (κεφτέδες που μπαίνουν πρώτα στο τηγάνι, μετά στο φούρνο και μετά γαρνίρονται όπως τα λουκάνικα), σκαλτσόνι τα ορεκτικά. Εγώ προσωπικά για κυρίως πιάτο πήρα το Ηφαίστειο της Σαντορίνης (μου το πρότεινε ο φίλος που πρότεινε και το μαγαζί, ήταν άλλωστε στις σπεσιαλιτέ) ενώ παραγγείλαμε και μια ποικιλία για τη μέση. Όλα τα ορεκτικά ήταν πολύ καλά, και μάλιστα σε μέγεθος μερίδας φαγητού. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Η ποικιλία ήταν τούμπανο με παϊδάκια και μπιφτέκια, ακόμα και με φιλέτο κοτόπουλο, πράγμα που δεν το περίμενα. Το γιατί θα σας το πώ μετά. Το ηφαίστειο σαντορίνης είναι φιλέτο βοδινό, γεμιστό με καρότο και πιπεριά γαρνιρισμένο με σάλτσα ημι-καυτερή και πατάτες τηγανιτές για συνοδευτικό. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω, θα έπαιρνα και ένα για το σπίτι. Συνοψίζοντας το φαγητό ήταν πολύ καλό, σε μερίδες φυσιολογικότατες και πάντα με τη γαρνιτούρα που έπρεπε σε αφθονία. Α και το ψωμί ήταν ψημένο αλλά όχι λαδωμένο που να μην μπορείς να το πιάσεις.

Και τώρα πάμε στη λυπητερή. Βασικά δεν ήταν και τόσο λυπητερή. Θα καταλάβετε. Το πιάτο μου έκανε 7 €. Η ποικιλία έκανε 8 € (και ήταν και ο λόγος που δεν την περίμενα τόσο τούμπανο). Τα συνοδευτικά απο 4-6 €. Με λίγα λόγια τα πάντα ήταν ΠΟΛΥ φτηνά. Όχι στο πολυ δεν κόλλησε το caps, επίτηδες το έκανα. Με φαγητά συνοδευτικά, κρασιά κτλ πληρώσαμε 13 € το άτομο. Και φάγαμε. Πολύ. Και καλά.

Συνοψίζοντας ένα πολύ ωραίο μαγαζί, με πολύ εξυπηρετικό σέρβις ( οικογενειακή επιχείρηση, το καλύτερο πράγμα. Μια ηλικιωμένη κυρία έβγαινε κάθε τόσο απο τη κουζίνα για να ρωτήσει άν είμαστε ευχαριστημένοι και αν θέλουμε κάτι άλλο. Και στα Fridays γίνεται το ίδιο αλλά την ειλικρίνεια της γυναίκας τη νιώθαμε όλοι.). Το φαγητό είναι πολύ καλό, από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει σε εστιατόριο και τα συνοδευτικά και τα ορεκτικά σε ποσότητα και ποιότητα που πρέπει. Όσο για τιμές ας πούμε απλά ότι με 12 € χορταίνεις και μάλιστα παίζει και να αφήσεις και φαγητό στο πιάτο.

Τελικά ο Σαντορινιός είναι μια πολύ καλή επιλογή για φαγητό και όχι μόνο (και το κρασί του είναι καλό, πήραμε και ένα λευκό ξηρό μετά. Ε, μόνο ένα :-P. Όχι δεν ήμουν μεθυσμένος τα εννοώ αυτά που λέω). Λογικές τιμές και ένας πολύ καλά διακοσμημένος χώρος και φαγητό για όλα τα (ελληνικά) γούστα.

Καλή απόλαυση.

Σαντορινιός: Δωριέων 8, Πετράλωνα.

Φάγαμε την κόκκινη ντομάτα

Επειδή δεν είμαστε εδώ μόνο για να τα χώνουμε αλλά και για να επαινούμε τα καλά ανακαλύψαμε μια ωραία ταβέρνα (ναι, ταβέρνα) στο Νέο Ηράκλειο. Βασικά μεζεδοπωλείο τσιπουράδικο γράφει η ταμπέλα στην είσοδο του μαγαζιού. Αν και πήγαμε Σάββατο βράδυ έβρισκες άνετα να κάτσεις, και έρχεται μια κυριούλα να σου πάρει παραγγελία που θυμάται απ' έξω το μενού που έχουν. Στα αναφέρει κι εσύ αποφασίζεις τι θες. Εμείς πήραμε 2 τυροκαυτερές που ήταν πολύ καλοφτιαγμένη, ένα τζατζίκι που θα το προτιμούσα λίγο πιο "βρωμερό" (κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε) μία μερίδα πατάτες οι οποίες ήταν φρέσκιες κι όχι προτηγανισμένες κάτι που είναι στα πολύ συν του μαγαζιού μία μερίδα κολοκυθοκεφτέδες οι οποίοι στην αρχή μας ήρθαν άψητοι αλλά τους δώσαμε πίσω και ξαναήρθαν ολόκληρη μερίδα. Μία σαλάτα λάχανο καρότο τεράστια (το καρότο ήταν πολύ λεπτοκομμένο, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό αυτό).
Και πάμε στα κυρίως πιάτα τώρα τα οποία ήταν μία σπαλομπριζόλα χοιρινή, μία μερίδα φιλετάκια χοιρινά, μία μοσχαρίσια γάλακτος, ένα ψαρονέφρι και μία χοιρινή λαιμού όπου όλες οι μερίδες ήταν καλοψημένες και μεγάλες εκτός από την λαιμού που ήταν η πιο μικρή σε μέγεθος αλλά όλες έρχονταν με φρέσκιες πατάτες και μπόλικες μάλιστα.
Και για όλα αυτά μαζί με 2 τσίπουρα και μια κανάτα κόκκινο κρασί πληρώσαμε κάτι περισσότερο από €100!
Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη.
Η κόκκινη ντομάτα: Θράκης 2, Νέο Ηράκλειο.

Taste dive: Ribs

Δύσκολοι καιροί για τα οικονομικά (και) των Γευσιχωστών παρ'όλα αυτά είμαστε εδώ για να σας προσφέρουμε γευσιχωσίες ποιότητας. Βράδυ Τρίτης λοιπόν κι όχι Σαββάτου που λέει το γνωστό τραγούδι κι οι Γευσιχώστες είναι κάπου. Που κάπου; Στο Ribs. Το Ribs είναι (κυριλέ) εστιατόριο στο πιο κεντρικό σημείο της Αργυρούπολης, ακριβώς στην κεντρική πλατεία. Το κόκκινο κυριαρχεί ενώ τα κεράκια είναι βαλμένα μέσα σε κορμούς δέντρων!
Μεγάλη ποικιλία από ορεκτικά για προθέρμανση και από σαλάτες για να πάθεις σαλατοταραχή όπως γράφει το μενού. Επίσης συναδευτικά όπως πατάτες (κυρίως) και λαχανικά αλλά και πολλές σάλτσες για να διαλέξεις. Πάμε στο κυρίως πιάτο τώρα.
  Με επιλογές ανάμεσα σε κρέας και κοτόπουλο, δεν είδα να γράφει τιμές στα θαλασσινά το μενού για αυτό δεν τα αναφέρω, και σε σάντουιτς με ψωμί κάτι σαν μπαγκέτα εμείς επιλέξαμε BBQ Chicken (Zamponis) το οποίο είναι μαριναρισμένο τρυφερό στήθος Κοτόπουλου στη σχάρα, περιχυμένο με σος BBQ,
Hickory Smoked Pulled Pork (Xoiromeris) το οποίο είναι λεπτά κομμάτια Χοιρινού μαγειρεμένο αργά με την πλούσια σάλτσα Kentucky Bourbon. Η μπαγκέτα έχει επικάλυψη πιπεράτης σος Caesar, τυρί Προβολόνε, Coleslaw το οποίο είναι τριμμένο κόκκινο και άσπρο λάχανο σε σος μαγιονέζας, κόκκους μουστάρδας και μηλόξυδο, και Onion Rings και
Buffalo fried Chicken Bites (Koiliodoulos) το οποίο είναι τραγανές μπουκιές Κοτόπουλου πανέ με πικάντικη σάλτσα Buffalo (Ήπια, Καυτερή ή Επικίνδυνη), καπνιστό Μπέικον, Μαρούλι και Ντομάτα με επιλογή σάλτσα Ranch ή Blue Cheese

όπως έλεγε το μενού και όπως βλέπετε είναι μικρό σε μέγεθος (όπως και σε όλα τα κυριλέ εστιατόρια δεν είναι καλή η σχέση ποσότητας τιμής) το μπεϊκον ήταν λίγο παραψημένο οι πατάτες ήταν ωραίες κι επειδή είμαστε extreme τύποι η σάλτσα ήταν επικίνδυνα καυτερή η οποία δε συστήνεται παρά μόνο αν πραγματικά αντέχετε!
Εγώ σαν Zamponis έχω να παρατηρήσω ότι ήταν πολύ ωραίο περιβάλλον και πρέπει να παραδεχτούμε και πολύ καλό σέρβις. Το μαγαζί ήταν ψιλοάδειο βέβαια, ήταν και η μέρα περίεργη, αλλά ο σερβιτόρος ήταν πολύ εξυπηρετικότερος απο πολλά μέρη όταν είναι άδεια.

Μια και έχουμε ήδη πει τα γενικά μένω μόνο στη μερίδα μου, το BBQ Chicken. Καταρχήν να αναφέρουμε κάτι το οποίο εγώ ειδα πολύ θετικά. Αν παραγγείλεις μια μερίδα κανονική, μαγειρευτού ή ψητού φαγητού, σου δίνεται η δυνατότητα να επιλέξεις και 2 συνοδευτικά. Εννοείται περιλαμβάνονται στην τιμή. Αν και υπήρχε μεγάλη ποικιλία απο συνοδευτικά να διαλέξει κανείς επέλεξα το συνδυασμό που δε χάνει ποτέ, δηλαδή μαγειρευτή ντομάτα και πατάτες τηγανιτές. Better safe than sorry.

Όταν ήρθε το πιάτο προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα.Όχι δεν είχε κάτι η εμφάνισή του, το μέγεθος είχε. Τώρα δε ξέρω αν έφταιγε το πιάτο αλλά φαινόταν πολύ άδειο. Η μερίδα του κρέατος (κοτόπουλο για να μη ξεχνιόμαστε) ήταν ικανοποιητικά μεγάλη, μπορώ να πώ οτι έφαγα περισσότερο απο τους άλλους 2 της παρέας. Το πρόβλημα ήταν τα συνοδευτικά. Και όταν λέω πρόβλημα εννοώ οτι όχι μόνο δε γεμίζανε το πιάτο, αλλά αντίθετα αναδεικνύανε το πόσο άδειο ήταν. Δηλαδή ανάμεσα στις πατάτες και το κρέας υπήρχε περίπου τόσος χώρος όσο ανάμεσα στις πατάτες και την ντομάτα ( η οποία ήταν σε ένα μικρό δοχείο και όχι χύμα, καλό μεν αλλά ενέτεινε την οπτασία του άδειου).

Απο γεύση δεν έχω πραγματικά τίποτα να πώ. Ήταν νοστιμότατο και η σώς απο τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει. Το κοτόπουλο ήταν πραγματικά πολύ καλά ψημένο, όπως και οι πατάτες με τη ντομάτα. Η BBQ σώς μου θύμισε λίγο Jack Daniel's σως για όποιον την ξέρει, σε μια περισσότερο καυτερή (και φυσικά καθόλου γλυκιά) γεύση.

Συνοψίζοντας ένα πολύ ωραίο γευστικά πιάτο σε ένα πολύ ωραίο χώρο με πολύ καλή εξυπηρέτηση. Το μόνο μεμπτό που βρίσκω να πώ είναι αυτή η αίσθηση οτι μου φέρανε μισή μερίδα και όχι ολόκληρη. Αίσθηση στην οποία περισσότερη ευθύνη φέρουν τα συνοδευτικά και λιγότερο το μέγεθος της μερίδας.

Για το γλυκό έχω να πώ οτι ήταν πολύ καλό (cheescake σε spring roll), αλλά εκεί η μερίδα ήταν απογοητευτικά μικρή. Δηλαδή τόσο μικρή που θα μπορούσα να πάω και για μια βάφλα μετά.Και δε λέω, είναι πολλές οι περιπτώσεις που θα μπορούσα να τσακίσω μια βάφλα μετά, αλλά σε αυτή μπορώ να πώ οτι το ήθελα, ίσως το χρειαζόμουνα. Δε το λές μερίδα γλυκού αυτό. Αν δεν ήταν κυριλέ το μαγαζί θα το έτρωγα όλο μια μπουκιά και τέρμα. Σοβαρά. Κρίμα γιατί το υπόλοιπο κομμάτι ήταν πολύ προσεγμένο.

Υ.Γ. Έχει κλείσει

Ολίγη από Ζάχο

Κι οταν λέμε ολίγη εννοούμε ένα σουβλάκι στα γρήγορα κι οταν λεμε Ζάχο εννοούμε τη γνωστη αλυσίδα σουβλατζίδικων των νοτίων προαστίων. Εγώ επισκέφτηκα το κατάστημα της Γλυφάδας παρεμπιπτόντως. Κι οταν λέμε σουβλάκι εννοούμε κανονικό μέγεθος καλά τυλιγμένο, χορταστικό με γεύση κι όχι αυτό το ανεκδιήγητο πράγμα που πουλάνε πανάκριβα στο λάδι και ρίγανη και προσπαθούν να στο πασαρουν για σουβλάκι και για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στην πιο κάτω ανάρτηση.
Έτσι, το σουβλάκι που φτιάχνουν στο Ζάχο ήταν καλό αλλά θα προτιμούσα την πίτα όχι τόσο ξεροψημένη και να είχε λίγο περισσότερο κρεμμύδι. Κατά τ' άλλα και ο γύρος του ήταν καλός και χορταστικό και το κυριότερο σε νορμάλ τιμή.