Επιστροφές Καταστροφές

Όπως ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος έτσι και οι Γευσιχώστες ενδέχεται να επιστρέψουν σε εστιατόρια που έχουν ξαναπάει. Και κάπου εδώ σαν να ακούω την ερώτηση "Μα καλά, με τόσα καινούργια εστιατόρια που ανοίγουν συνεχώς εσείς πάτε στα ίδια;". Η απάντηση είναι η εξής. Μπορεί να έχουμε μείνει υπέρ του δέοντος ικανοποιημένοι από ένα μαγαζί και έτσι μετά από καιρό του δίνουμε την ευκαιρία να αποδείξει ξανά την αξία του. Στο εν λόγω μαγαζί εκτός του ότι είχα μείνει σχετικά ικανοποιημένος την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα στη Θεσσαλονίκη απ' όπου "κατάγεται" ο δεύτερος λόγος είναι ότι το συγκεκριμένο σημείο που βρίσκεται για πολλούς είναι "καταραμένο". Για πολλά χρόνια, ακόμα και στη χρυσή εποχή της παντοκρατορίας της Ζησιμοπούλου στην νυχτερινή διασκέδαση της Γλυφάδας, ότι άνοιγε εκεί έκλεινε τάχιστα. Για αυτό και μου προξενεί εντύπωση ότι Το Ελληνικό (έτσι είναι το όνομα του μαγαζιού) έχει ήδη πέντε, μπορεί και έξι, χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο. Ειδικά δε αν αναλογιστεί κανείς ότι άνοιξε εν μέσω κρίσης και βρίσκεται αντιμέτωπο με τη θέα του καμένου κτιρίου (Ζησιμοπούλου & Λαζαράκη γωνία) που βρίσκονταν τα ιατρεία του ΙΚΑ απέναντι του τόσα χρόνια. Σαν περιοχή κάποτε είχε πολλές καφετέριες κοντά και τα θρυλικά Cinepolis. Τώρα κατηφορίζεις τη Ζησιμοπούλου από Μεταξά προς Λαζαράκη και σε πιάνει η ψυχή σου από την κατάντια. Τρίτη βράδυ και βρήκα θέση πάρκινγκ έξω ακριβώς από το μαγαζί που κάποτε έκανες τάμα για να βρεις.

Αρκετά όμως με τα ιστορικά στοιχεία και ας μιλήσουμε για φαΐ. Παρέα με τον Ακόρεστο Μουσικάντη, Ζαμπόνις και ΓεωΠόνος δυστυχώς δε μπόρεσαν να βρίσκονται μαζί μας, κάτσαμε σε ένα ψηλό τραπέζι έξω και πάλι καλά που ήταν για τέσσερα άτομα αλλιώς δε θα χωρούσαν τα πιάτα. Σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη είναι πολύ ευρύχωρο μαγαζί, τόσο ευρύχωρο που με δέκα παρέες να βρίσκονται εκεί και ήταν άδειο. Σαν διακόσμηση φανταστείτε ένα παντοπωλείο, που είναι και πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Η εξυπηρέτηση ήταν πολύ γρήγορη και οι σερβιτόροι ευγενικοί.

Ο κατάλογος προσφέρει πολύ μεγάλη ποικιλία σε ορεκτικά, σαλάτες, κυρίως πιάτα και ποτά οπότε όλοι πιστεύω θα βρουν κάτι που να τους αρέσει. Εμείς πήραμε μία σαλάτα με ρόκα, σπανάκι, λιαστή ντομάτα και παρμεζάνα η οποία ήταν πολύ γευστική, μία μερίδα πατάτες τηγανητές και μία κολοκυθάκια. Τα κολοκυθάκια μου άρεσαν πολύ (και δεν είμαι μεγάλος φαν) ενώ οι πατάτες αν και φαινόντουσαν φρέσκες δεν ήταν. Μια κοπανιστή, η οποία στην ουσία ήταν τυροκαυτερή, χωρίς να καίει ιδιαίτερα, τυροσαλάτα δηλαδή. Επίσης παστουρμαλί (παστουρμαδοπιτάκια) που ήταν πολύ ωραία σε ψήσιμο και γεύση, ένα σαγανάκι με αρσενικό Νάξου που δεν ήταν άσχημο αλλά έχω φάει και καλύτερα. Όλα έπαιξαν στη μέση όπως καταλάβατε, το ίδιο έγινε και με τα κυρίως πιάτα ένα χιουγκάρ πεγερντί (μοσχάρι κοκκινιστό με πουρέ μελιτζάνας) ενώ το μοσχάρι ήταν πολύ ωραία μαγειρεμένο ο πουρές ήταν πολύ βαρύς και χοιρινά μελωμένα φιλετάκια τα οποία ήταν μέτρια καθώς είχαν μια απλή σως από σόγια και μέλι και ήρθαν στο τραπέζι κάπως "στεγνά".

Για όλα αυτά μαζί με 2 μπύρες, ένα μπουκάλι νερό ενός λίτρου (1.80€!) και το κουβέρ (ωραίο μαύρο ψωμί είχαν) πληρώσαμε 58€. Δεν το λες φτηνό για 2 άτομα.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο που έχει μείνει μόνο του σαν την καλαμιά στον κάμπο αλλά αντέχει στις "καιρικές συνθήκες", ευρύχωρο και ωραία διακοσμημένο, πολύ καλό σέρβις, συμπαθητικό φαγητό και τσιμπημένες τιμές.

Το Ελληνικό
Στρατηγού Καλλάρη 9, Θεσσαλονίκη
Λαζαράκη 28, Γλυφάδα

Μυστήρια στο Πεκίνο της Κέρκυρας

Ναι οι Γευσιχώστες πάνε διακοπές! Αλλά μόνο από τις δουλειές τους, το φαΐ δεν το σταματάμε ποτέ (ποιος το κάνει άλλωστε) και για αυτό επανερχόμαστε από την Κέρκυρα σε νέες περιπέτειες.

Αρχικά, όσοι πιάσατε την αναφορά στο επιτραπέζιο, αφενός συγχαρητήρια, γνωρίζετε ένα από τα πρώτα και εξαιρετικά επιτραπέζια μυστηρίου, αφετέρου… παιδιά μεγαλώσαμε… Το Πεκίνο ή Peking βρίσκεται σε ένα χωριό στην Κέρκυρα, τον Ύψο. Τουριστικό μέρος (παίζει να είμαστε οι μόνοι Έλληνες σε αυτό το χωριό που δε δουλεύουν αυτή τη στιγμή) με μεγάλη πληθώρα αποσπάσεων για έναν επισκέπτη.

Βέβαια μιλάμε για καλοκαίρι, για χειμώνα θα σας γελάσω. Το μαγαζί είναι κινέζικο (αν δεν το καταλάβατε από το όνομα… αν και σας δίνω ένα δίκιο γιατί το Πεκίνο στα αγγλικά είναι Beijing και όχι Peking, αλλά τέλος πάντων) και φημίζεται ότι έχει πολύ καλή κουζίνα. Εγώ με τον Κοιλιόδουλο και τρία άτομα ακόμα {2 φίλες και μια παλιά φίλη μας που θα την λέμε από τώρα «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)»} αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε.

Σαν χώρος και εξυπηρέτηση το μαγαζί ήταν περίπου ότι περιμένει κανείς από ένα μαγαζί αυτού του τύπου σε μια περιοχή τουριστική. Τίποτα το ιδιαίτερο ή εξεζητημένο, αλλά ένα ωραίο σύνολο που δένει με την κουζίνα και το όνομα του μαγαζιού. Οι σερβιτόροι άψογα ντυμένοι και εξυπηρετικοί, ήταν λίγο πιο σοβαροί από ότι είχαμε συνηθίσει εμείς, αλλά οφείλεται στο είδος του μαγαζιού και όχι σε δικό τους σφάλμα.

Για φαγητό παραγγείλαμε στη μέση, άλλωστε για δοκιμή πήγαμε, και πήραμε 5-6 πιάτα που σε γενικές γραμμές είναι σήμα κατατεθέν της κουζίνας αυτής. Δεν με ενθουσίασε κάποιο από αυτά, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι βρήκα κάποιο σφάλμα. Κάθε άλλο, ήταν όλα γευστικότατα και όπως θα έπρεπε να είναι προκειμένου για να ικανοποιήσουν τον πελάτη, εκτός αν αυτός είναι υπερβολικά απαιτητικός. Σαν μερίδες τα φαγητά ήταν επίσης κανονικά, ούτε μεγάλες ούτε μικρές μερίδες, ενώ υπάρχει μια ωραία ποικιλία από ποτά, με πολλές ελληνικές και μάλιστα τοπικές μπύρες.

Πηγαίνοντας στην λυπητερή, πληρώσαμε τελικά περίπου 15€ το άτομο. Για 5 άτομα δεν το λες πολύ, αν και να παρατηρήσω ότι δεν χορτάσαμε. Ωστόσο θα το έλεγα τουλάχιστον αναμενόμενο για ένα τέτοιο μαγαζί και σίγουρα δεν κλάψαμε τα λεφτά μας. Άλλωστε ποιος πάει σε κινέζικο για να χορτάσει; Αν χορταίνανε οι κινέζοι έτσι θα ήτανε;

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα καλό μαγαζί σε ένα τουριστικό προορισμό με διάφορα πράγματα για να κάνει κανείς (αλλά για πάρκινγκ…. Ξανασκεφτείτε το και ελάτε με ποδήλατο αν γίνεται) πολύ καλό σέρβις, συμπαθητικό χώρο, ωραίο αλλά όχι εξαιρετικό φαγητό και φυσιολογικές αναμενόμενες τιμές. Δεν ξέρω αν θα ξαναπάμε στο μαγαζί αυτό όσο είμαστε εδώ πέρα, αλλά σίγουρα δεν είναι μια κακή επιλογή αν σας αρέσει η κουζίνα ή απλά θέλετε να βάλετε λίγο ποικιλία στην διατροφή σας.

Υ.Γ. Όπως θα καταλάβατε η συγκεκριμένη Γευσιχωσία γράφτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο νησί αλλά ανέβηκε αφού επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη.

Peking
Ύψος, Κέρκυρα

Σάββατο κι Απόβραδο...

Και αν σκεφτήκατε «και ασετυλίνη» συγχαρητήρια έχουμε περίπου την ίδια ηλικία.

Σάββατο δεν ήταν, αλλά στο Απόβραδο πήγαμε, χάρη στην επιμονή της «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)» που μας είπε ότι δεν έπρεπε να φύγουμε από την Κέρκυρα αν δεν έχουμε φάει εκεί.

Το μαγαζί βρίσκεται σε ένα μέρος που το λένε Κομμένο (δε ξέρω γιατί, δεν είδα τίποτα κομμένο εκεί), το οποίο είναι σχετικά μακριά από την πόλη, αν και βασικά σχεδόν τα πάντα είναι σχετικά μακριά από την πόλη. Γενικά στην Κέρκυρα όρεξη να έχετε να κάνετε βόλτες.

Εκεί θα πάτε μόνο για να φάτε ή να πιείτε στο μαγαζί αυτό. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε σχετικά κοντά, αλλά το σχετικά κοντά σημαίνει απόσταση με αυτοκίνητο. Τώρα για παρκάρισμα, δεν μπορώ να σας βοηθήσω ακριβώς, επειδή η περιοχή είναι κομμάτι... ελεύθερη να το πω; Άναρχη να το πω; Τέλος πάντων, εμείς βρήκαμε σχετικά εύκολα αν και υπήρχαν αρκετά αυτοκίνητα στην περιοχή. Δεν ήμασταν σε High Season όμως, οπότε δε ξέρω πως θα είναι αν πάτε μέσα Αυγούστου ας πούμε.

Το μαγαζί, σαν μαγαζί και διακόσμηση ήταν διακριτικά διακοσμημένο, με ένα τρόπο που έδειχνε γούστο και όχι υπερβολή. Πολύ ωραίος χώρος, αλλά η διακριτική διακόσμηση οφειλόταν και σε κάτι ακόμα. Απλά αφού έμπαινες μέσα στο μαγαζί, δεν την κοίταζες ποτέ, επειδή η θέα του μαγαζιού δεν υπάρχει. Μαγευτικό τοπίο και σκηνικό (και φανταστείτε ότι πήγαμε βράδυ, που να πηγαίναμε και με φως) σίγουρα στους λάτρεις της θέας την ώρα του φαγητού θα αρέσει. Όχι μόνο θα αρέσει... θα το λατρέψετε.

Στο θέμα του φαγητού, μιλάμε για ένα εστιατόριο προσεγμένο (αλλά όχι υπερβολικά κυριλέ) με έναν αντίστοιχο κατάλογο, ο οποίος διαθέτει αρκετές επιλογές, τόσο από ορεκτικά – σαλατικά όσο και από κυρίως. Γενικά όλοι θα βρούνε μέσα κάτι να τους αρέσει. Εμείς βρήκαμε αρκετά, αλλά πήραμε 1 σαλάτα, 1 χαλούμι (για λόγους που έχουμε συχνά πει) και 1 ποικιλία κρεατικών για τη μέση. Και ναι φυσικά και μια τυροκαυτερή.

Από άποψη ποιότητας πρώτα, όλα ήταν σωστότατα και άψογα, η τυροκαυτερή κρατάει την παράδοση του νησιού ψηλά, η σαλάτα ήταν φρεσκότατη και το χαλούμι πολύ καλής ποιότητας. Όλα τα κρέατα στην ποικιλία ήταν καλής ποιότητας και ψημένα σωστά, με το κοτόπουλο να διατηρεί τη ζουμερότητά του και τη πανσέτα να μην έχει γίνει σόλα όπως γίνεται αρκετές φορές. Θέλω να σταθώ και λίγο στην ποσότητα, η οποία με εξέπληξε ευχάριστα. Σε ένα τέτοιο μαγαζί, όσο κι αν δεν φαίνεται για ελιτίστικο, δεν περιμένεις κάτι περισσότερο από το αποδεκτό. Η αλήθεια είναι ότι οι μερίδες ήταν αρκετά μεγαλύτερες από ότι περίμενα. Εντάξει, μιλάμε για εμένα και τον Κοιλιόδουλο, αλλά παραδέχομαι ότι ήταν ικανοποιητικότατες για νορμάλ ανθρώπους.

Λένε ότι όλα τα καλά τελειώνουν, αλλά πριν τελειώσουν έρχεται και ο λογαριασμός. Για το σύνολο της παραγγελίας μαζί με κάτι νερά, 1 μπύρα, 1 κοκα κόλα και το πατροπαράδοτο κουβέρ, πήγαμε στα 20€ περίπου το άτομο. Μπορεί να μην το λες φτηνό, αλλά εντάξει, δεν πήγαμε και σε ταβέρνα, σε καλό μαγαζί με θεάρα πήγαμε. Εγώ, πιστεύω και οι άλλοι, είμαι πολύ ικανοποιημένος από ότι πλήρωσα σε σχέση με το τι έφαγα και το συνολικό πακέτο του μαγαζιού. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για νησί, όπου το ποσό των 20€ το άτομο θεωρείται σχετικά λογικό για οτιδήποτε δεν είναι σουβλατζίδικο (και για μερικά που είναι).

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί ωραία διακοσμημένο και προσεγμένο (για εξυπηρέτηση δε μιλάω γιατί αφενός ήταν σωστότατη, αλλά αφετέρου η «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)» ήταν γνωστή εκεί, οπότε δεν θα ήταν αντικειμενικό το σχόλιο), με απίστευτη θέα και πολύ καλό φαγητό σε ποσότητες ικανοποιητικές, σε τιμές που είναι λίγο παραπάνω από το κανονικό αλλά πλήρως αποδεκτές για αυτό που προσφέρει. Σίγουρα ένα μαγαζί που πρέπει να επισκεφτείτε αν σας βγάλει ο δρόμος (ή το κύμα) προς την Κέρκυρα.

Απόβραδο
Κομμένο Κέρκυρας

Η ομορφιά είναι η καλύτερη σύσταση

Το είπε ο Αριστοτέλης και το κλέβω εγώ για να αναφερθώ στην Παλιά Περίθεια. Τόσο στο χωριό όσο και στην ταβέρνα με το ίδιο όνομα. Η οποία ταβέρνα λειτουργεί ανελλιπώς από το 1863. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να μην επισκεφτούμε έναν τόπο με τέτοια ιστορία.

Ένα μεσημέρι που έβρεχε (και φυσικά την μια εβδομάδα που θα έχω άδεια θα βρέχει...) είπαμε να βάλουμε μαγιώ (αισιοδοξία) και να πάμε προς την Παλιά Περίθεια. Αν ο καιρός έφτιαχνε θα κάναμε μπάνιο σε μια παραλία εκεί κοντά, αν όχι θα πηγαίναμε για φαγητό στο χωριό. Ο Τουρίστας εαυτός μου έμεινε με το παράπονο, ο Γευσιχώστης όχι.

Η Παλιά Περίθεια είναι ένας αρχαίος οικισμός στα βόρεια της Κέρκυρας (τόσο βόρεια που οι άλλοι 2 πιάνανε αλβανικό σήμα στο κινητό. Μόνο το δικό μου κινητό (που είναι κινέζικο) έδειξε γνήσια ελληνική ψυχή!). Μπορείς να κάνεις βόλτα είτε στον οικισμό, είτε στα γύρω βουνά ή... να πας να φας σε μια από τις αρκετές ταβέρνες. Και φυσικά αν δεν βρέχει έχει και παραλίες σχετικά κοντά.

Μια και να κάνουμε βόλτα μέσα στη βροχή (αν και... μαγιώ φοράγαμε... έπρεπε να είστε σε μια μεριά να δείτε τον Κοιλιόδουλο με μπουφάν από πάνω και μαγιώ από κάτω... priceless…) δεν έπαιζε, ε είπαμε αφού ήρθαμε έως εδώ να φάμε. Δύσκολη πρόσβαση, αρκετή ώρα οδήγηση, αλλά η περιοχή εξαιρετική, η θέα και τα σκηνικά δεν υπάρχουν.

Η ταβέρνα που πήγαμε είχε επίσης καταπληκτική θέα, είχε φήμη ότι έχει πολύ καλά παϊδάκια και είχε και έναν σερβιτόρο, τον γιο ή τον εγγονό του ιδιοκτήτη προφανώς, που ήταν όλα τα λεφτά. Μπράβο στον μικρό, ήταν άψογος και έδειξε επαγγελματισμό που άλλοι με χρόνια εμπειρίας δεν δείχνουν.

Ο κατάλογος έχει διάφορες επιλογές, αλλά επειδή πήγαμε καρφί για τα παϊδάκια (τα είχε προτείνει με θέρμη η «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)» που ήταν και μαζί μας) δεν είδαμε πολλά πράγματα. Οπότε, νερό, μια κοκα κόλα, μία μπύρα, μια σαλάτα χωριάτικη, μια τυροκαυτερή (απίστευτο ε;), ένα πιάτο με σαλάμι αέρος και νούμπουλο (ένα αλλαντικό σαν το προσούτο αλλά στο πιο ωραίο), μια μερίδα πατάτες και ένα κιλό παιδάκια αρνίσια για να "πάρει φωτιά" το τραπέζι.

Σε γενικές γραμμές το φαγητό ήταν πάρα πολύ καλό (η τυροκαυτερή ακολουθούσε την παράδοση της Κέρκυρας και ήταν αξιολογότατη), υψηλού επιπέδου. Και παραδέχομαι ότι τα παϊδάκια εκτός του ότι ήταν πολύ καλά ψημένα, είχαν πολύ λίγα κόκκαλα και λίπη, τιμιότατα.

Οι τιμές, αν και περιμέναμε κάτι τρελό στο μέρος αυτό, ήταν κάτι λιγότερο από 18€ το άτομο. Η αλήθεια είναι ότι με αυτά που πήραμε είναι λίγο ακριβά, αλλά το περιμέναμε. Δεν θα πω ότι τα κλάψαμε, αλλά δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω και φτηνό.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε μαγευτικό σκηνικό, με έναν μικρό στην εξυπηρέτηση που βάζει κάτω πολύ κόσμο και πιστεύουμε ότι θα συνεχίσει την παράδοση της οικογένειας, ωραίο φαγητό και τιμές σχετικά υψηλές, αλλά σε αναμενόμενα επίπεδα. Σίγουρα προτείνεται αν βρεθείτε από τα μέρη της Παλιάς Περίθειας.

Παλιά Περίθεια (Ταβέρνα)

Παλιά Περίθεια, Κέρκυρα

Παραδοσιακά άψογο!

Ποιος είπε ότι εμείς οι Γευσιχώστες δεν είμαστε της παράδοσης; Ειδικά όταν μιλάμε για παραδοσιακά καλό φαγητό είμαστε πιο παραδοσιακοί και από Πάσχα στη Χίο (ή στην Ελλάδα γενικότερα).

Όταν λοιπόν μια γλυκύτατη γιαγιά (που δεν της φαίνεται με τίποτα για γιαγιά) μας πρότεινε ένα μαγαζί για φαγητό και μας είπε ότι είναι άψογο, ε δε μπορούσαμε να μην πάμε. Αφενός επειδή την εμπιστευόμαστε, αφετέρου επειδή θέλαμε να δούμε αν αξίζει τόσο καλά λόγια.

Το μαγαζί, Το Παραδοσιακόν, βρίσκεται σε ένα από τα καντούνια της Κέρκυρας. Για όσους δε ξέρετε από το νησί, παρκάρετε κάπου έξω από το κέντρο, το πόσο κοντά θα βρείτε είναι άλλο θέμα... εγώ πάντως πάρκαρα συνέχεια μπροστά στην είσοδο του κέντρου, μου είπαν ότι άλλοι δεν είναι τόσο τυχεροί... Οπότε εκεί θα πάτε περπατώντας. Αλλά αν δεν έχετε περπατήσει στα καντούνια του νησιού, ε να το κάνετε, είναι πανέμορφο μέρος. Όπως καταλαβαίνετε, την επίσκεψη στο μαγαζί μπορείτε να την συνδυάσετε με ότι μπορεί να βάλετε στο μυαλό σας (εμείς π.χ. είχαμε πάει στο Παλιό Φρούριο και μετά καθήσαμε να φάμε και μετά πήγαμε για μπάνιο... ωραία πράγματα, θυμίστε μου γιατί γύρισα;...)

Εξωτερικά το μαγαζί δείχνει ιδιαίτερα προσεγμένο και είναι αλήθεια ότι και να μην μας το είχαν προτείνει, αν το βλέπαμε απλά, θα μας έκανε αίσθηση να φάμε εκεί. Δεν είναι ούτε το υπερβολικά προσεγμένο έως δήθεν «τουριστικό» μαγαζί, ούτε η ταβέρνα αμφιβόλου ποιότητας. Την καλή εντύπωση συμπληρώνουν οι σερβιτόροι που εκτός από ευγενικότατοι και εξυπηρετικότατοι, είναι ομοιόμορφα αλλά χωρίς υπερβολές ντυμένοι και μάλιστα με τρόπο που να ταιριάζουν τόσο με το νησί, όσο και με το μαγαζί, άλλωστε τι Παραδοσιακόν θα ήτανε;

Ο κατάλογος προσφέρει πολλές επιλογές, ικανές να καλύψουν όλα τα γούστα. Εμάς μας χτύπησε στο μάτι το τμήμα του καταλόγου που αφορά τα παραδοσιακά φαγητά της Κέρκυρας. Η παραγγελία μας περιελάμβανε μια τυροκαυτερή (αν ξαφνιαστήκατε είστε νέος εδώ, θα μάθετε), ένα χαλούμι που εντάξει δε το λες παραδοσιακό της Κέρκυρας, αλλά από την ποιότητα στο χαλούμι καταλαβαίνεις πολλά για ένα μαγαζί, ένα σοφρίτο και μια παστιτσάδα. Δεν ήπιαμε κάτι γιατί πέραν του ότι είχαμε πάθει αφυδάτωση σχεδόν οπότε ο οργανισμός θα απέριπτε οτιδήποτε εκτός από νερό (δοκιμάστε να ανέβετε μεσημέρι στον φάρο του Παλιού Φρουρίου και θα μας νιώσετε) είχαμε και οδήγηση μπροστά μας.

Ξεκινώντας από τα ορεκτικά οφείλουμε για άλλη μια φορά (και ιδιαίτερα χαιρόμαστε για αυτό) να δώσουμε συγχαρητήρια στην Κέρκυρα για την τυροκαυτερή τους. Εξαιρετική και όχι κάποια ευρείας κατανάλωσης τυροσαλάτα που έχουμε δει αλλού. Και πάμε στο χαλούμι που θα σταθώ λίγο παραπάνω. Αρχικά να πω, μεγάλο συν στο εστιατόριο, ότι εκτός από σωστά ψημένο ήταν και πολύ καλής ποιότητας, το οποίο δείχνει ότι το εστιατόριο προσέχει την ποιότητα των υλικών του και μπράβο. Αλλά θα σταθώ και στο ότι για πρώτη φορά το χαλούμι συνοδευόταν από μια μικρή ποσότητα μαρμελάδας, η οποία με ξάφνιασε επειδή όχι μόνο δεν είχα ξαναφάει μαρμελάδα με χαλούμι, αλλά γιατί ταίριαζε άψογα. Δε ξέρω ποιος σκέφτηκε αυτό τον συνδυασμό, αλλά του λέω από τώρα ότι θα τον πάω στους συγγενείς μου στη Κύπρο.

Πάμε στα παραδοσιακά πιάτα. Εμφάνιση; Άψογα. Γεύση; Εξαίσια. Το φαγητό ήταν σαν να το είχε μαγειρέψει Κερκυραία γιαγιά (αργότερα μάθαμε ότι όντως εκεί μαγειρεύει Κερκυραία γιαγιά και όχι κάποιος μάγειρας), το δέσιμο των υλικών δεν υπήρχε. Μπράβο και πάλι μπράβο, δεν είμαι κάποιος ειδήμων της παστιτσάδας και του σοφρίτο, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη γεύση ή παρουσίαση σε αυτά τα πιάτα πλέον.

Δεν μπορούμε να σας πούμε ακριβώς πόσο ήρθε ο λογαριασμός στο τέλος, επειδή η γλυκύτατη γιαγιά (και η κόρη της που οφείλουμε να αναφέρουμε επίσης) είχε ήδη συννενοηθεί και το γεύμα ήταν κερασμένο από εκείνη χωρίς να το ξέρουμε. Ωστόσο, με την ματιά που ρίξαμε στις τιμές στον κατάλογο, μπορώ να σας πω ότι χωρίς να είναι φτηνό (άλλωστε ποιος θα το περίμενε;) οι τιμές είναι παραπάνω από λογικές. Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο value for money στην πόλη.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένας πολύ ωραίος χώρος στα καντούνια της πόλης της Κέρκυρας, με εξαιρετικό σέρβις, φοβερό φαγητό και ποιότητα στα υλικά, φυσιολογικές τιμές και ευχάριστο περιβάλλον. Επειδή έτυχε (αφού είχαμε κοινό γνωστό) να γνωρίσουμε και να μιλήσουμε και λίγο με τον ιδιοκτήτη, που φάνηκε άνθρωπος αξιόλογος και που το πονάει το μαγαζί του και τη δουλειά του, μπορώ να πω ότι όχι μόνο το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσει να είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο και θα το επισκεφτούμε χωρίς δεύτερη σκέψη όταν ξαναπάμε στην Κέρκυρα. Αν βρεθείτε Κέρκυρα και δεν πάτε στο Παραδοσιακόν, έχετε χάσει την μισή γαστριμαργική ομορφιά του νησιού.

Το Παραδοσιακόν,
Διονυσίου Σολωμού 20, Κέρκυρα

Ρε άει πάνε ε Σουβλάκι!

Τώρα αυτό είναι τίτλος ή βρισιά; Καλή ερώτηση, αλλά ταιριάζει και στα 2, καθώς το όνομα του μαγαζιού είναι Pane e Souvlaki.

Το μαγαζί βρίσκεται στην πόλη της Κέρκυρας, πάνω σε μια πάρα πολύ ωραία πλατεία. Όσοι έχετε πάει στην Κέρκυρα ξέρετε, να μην ρωτήσετε για πάρκινγκ, αλλά για εσάς που δεν έχετε πάει, η πόλη έχει κάποιους χώρους εκτός του κέντρου, ενώ όλο το κέντρο είναι κλειστό για οχήματα και τα καντούνια σας περιμένουν να τα περπατήσετε. Οπότε μην περιμένετε να βρείτε πάρκινγκ εκεί κοντά, θα το αφήσετε όπου το αφήσετε και θα περπατήσετε έτσι κι αλλιώς. Για να είστε εκεί άλλωστε, (και) για περπάτημα πήγατε. Βέβαια σίγουρα έχει πάρα πολλά πράγματα για να δείτε και να κάνετε τριγύρω.

Το μαγαζί το βρήκαμε μέσω Google. Δε μας το πρότεινε κανείς. Εμείς όμως θέλαμε να πάμε να το δούμε, οπότε μια ωραία μέρα με φεγγάρι (ε;... μάλλον δεν κάνω για ποιητής...) και πολύ ζέστη, κατηφορίσαμε (ή ανηφορίσαμε... ακόμα ψάχνομαι για το που είναι το πάνω και το κάτω στη Κέρκυρα) και καθήσαμε στο μαγαζί.

Το μαγαζί έχει 2 χώρους, έναν μέσα (σε έναν ημιόροφο) και λίγα τραπεζάκια έξω. Τα έξω τραπεζάκια δεν είναι και τόσο βολικά, είναι πάνω στην πλατεία, η οποία έχει μια ελαφριά κλίση, τα πιάνει ήλιος, κάνει ζέστη, γενικά δεν είναι ο καταλληλότερος χώρος για φαγητό. Πάνω, υπάρχει άνεση, φυσιολογική διακόσμηση και φυσικά κλιματισμός. Εμείς λοιπόν κάτσαμε... κάτω... γιατί δε ξέραμε για τα πάνω, δεν μας το είπε κανείς και το μάθαμε όταν πήγαμε στο μπάνιο για να πλύνουμε χέρια πριν φάμε...

Το σέρβις χωρίς να είναι κακό... δε μπορώ να πω ότι το εκτιμήσαμε. Ευγενικοί ήταν, εξυπηρετικοί ήταν, αλλά προσωπικά διέκρινα μια... σταγόνα αδιαφορίας ας το πω. Δεν ήταν τόση όσο να μας ενοχλήσει, αλλά ήταν τόση όσο να το παρατηρήσω.

Ο κατάλογος είναι τυπικός κατάλογος σουβλατζίδικου με μια διαφορά. Τα τυλιχτά (αν έχουν) τα δίνουν μόνο στο χέρι και δεν τα σερβίρουν στο τραπέζι. Δε ξέρω γιατί, μη με ρωτάτε, με ξένισε αρκετά είναι αλήθεια. Αλλά εντάξει, δικαίωμά του του κάθε μαγαζιού να λειτουργεί όπως θέλει. Οπότε, μια τυροκαυτερή, μια μερίδα πατάτες και 2 μερίδες καλαμάκια (κοτόπουλο και χοιρινό) έφτασαν στο τραπέζι μας. Υπήρχαν επιλογές στο κατάλογο, όχι ιδιαίτερα πολλές βέβαια, άλλωστε μιλάμε μόνο για μερίδες, απλά εμείς προτιμήσαμε να μείνουμε στα παραδοσιακά μας.

Το φαγητό που ήρθε ήταν καλό. Εντάξει όχι κάτι που θα μας ενθουσιάσει, αλλά σωστά ψημένο το κρέας, η τυροκαυτερή αξιοπρεπέστατη και οι πατάτες χωρίς λάδι. Εδώ, να πω κάτι που πρέπει για να αποκατασταθεί η αλήθεια. Σε όσα μαγαζιά πήγαμε στην Κέρκυρα, οι πατάτες ήταν προτηγανισμένες. Σε άλλα μέρη θα το έλεγα φάουλ, αλλά εκεί, με την αυξημένη κίνηση καταλαβαίνω ότι είναι πιθανό να μην προλαβαίνεις σε πολλές περιπτώσεις να κόβεις πατάτες στο χέρι. Στο μαγαζί αυτό διαφημίζει κιόλας ότι έχει πατάτες στο χέρι, το οποίο θέλαμε να δούμε ακριβώς για το λόγο αυτό. Και οι πατάτες του... είναι προτηγανισμένες, απλά κομμένες με διαφορετικό τρόπο. Σίγουρα δεν είναι στο χέρι και σίγουρα δεν είναι φρέσκες. Έχουμε δει και σε άλλα μαγαζιά αυτή τη πρακτική, που μπορεί να ξεγελάει κάποιον τουρίστα ή κάποιον που δεν ασχολείται και πολύ με τον κλάδο, αλλά όχι εμάς.

Πάμε τώρα στην λυπητερή, που ήταν σίγουρα λυπητερή. Για όλα αυτά και λίγο νερό και ένα αναψυκτικό, πληρώσαμε περίπου 23€. Ναι μεν το φαγητό ήταν καλό, αλλά 11,5€ το άτομο για 2 μερίδες από 3 καλαμάκια μια πατάτες και μια τυροκαυτερή είναι πολλά. Και να φανταστείτε ότι οι μερίδες που πήραμε είναι οι φτηνότερες στο κατάλογο.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε θέση πολύ καλή και τουριστική, που θα πετύχετε σίγουρα σε κάποια βόλτα, με 2 χώρους, έναν καταλληλότατο για φαγητό και έναν πιο... αγροτικό αν θέλετε, σέρβις ικανό αλλά όχι άψογο για εμένα, φαγητό αρκετά καλό και σίγουρα όχι «τουριστικό» από άποψη ποιότητας αλλά σίγουρα ακριβό για αυτό που προσφέρει. Είναι σίγουρα πολύ καλό για τουρίστες που ακούνε σουβλάκι και τρέχουν τα σάλια τους, αλλά Έλληνας που ξέρει να φάει δύσκολα θα μείνει ευχαριστημένος εκεί. Σίγουρα δεν είναι ένα μαγαζί που θα ξαναεπισκεφτούμε. Και για του λόγου το αληθές, πάρτε και μια ακόμα άποψη από το Google (και την μετάφρασή της που είναι όλα τα λεφτά).

Pane e Souvlaki
Γκύλφορδ 77, Πλατεία Σαν Τζάκομο/Δημαρχείου
Κέρκυρα

Το Κάστρο των Ιπποτών της Στρογγυλής Κοιλιάς

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν δύο Γευσιχώστες που είχαν πάει διακοπές στο υπέροχο νησί της Κέρκυρας. Εκεί όμως, τους περίμενε μία κακιά μάγισσα που την λέγανε Πείνα. Οι Γευσιχωστο-ιππότες μας δεν ξέρανε τι να κάνουν στην περιοχή, ώσπου μια όμορφη πριγκίπισσα (που θα την πούμε “Γαριδοτσίπα (δεν έχει)” εντελώς τυχαία) τους ενημέρωσε για το Κάστρο.

Το οποίο αν δεν μας διαβάζετε πρώτη φορά θα έχετε καταλάβει ότι φυσικά δεν είναι κανονικό κάστρο, αλλά το όνομα του μαγαζιού που μας πρότειναν για φαγητό.

Το Κάστρο είναι ψητοπωλείο – σουβλατζίδικο, ανάμεσα στον Ύψο και την Δασσιά στο νησί της Κέρκυρας. Η περιοχή του είναι λίγο... αμφιλεγόμενη. Ο λόγος είναι ότι πολύ απλά βρίσκεται πάνω στο δρόμο ανάμεσα στις 2 παραλίες, με αποτέλεσμα να μην έχει τίποτα σε απόσταση περιπάτου, αλλά οτιδήποτε θελήσετε σε απόσταση 5 ή λιγότερων λεπτών με αυτοκίνητο. Όσο για παρκάρισμα, τις 2 φορές που πήγαμε (ναι πήγαμε ξανά), δεν είχαμε πρόβλημα, ουσιαστικά όλοι παρκάρουνε πάνω στον δρόμο και υπάρχει υπεραρκετός χώρος.

Δε ξέρω πόσοι έχετε δει αυτή τη σπάνια ράτσα των Γευσιχωστών, αλλά εγώ και ο Κοιλιόδουλος είμαστε πιο λευκοί και από ασπρόπετρα. Εύκολο αποτέλεσμα αυτού σε μια τουριστική περιοχή είναι ότι όλοι οι σερβιτόροι μας περνάνε για τουρίστες και συνήθως οι χαιρετισμοί γίνονται στα αγγλικά (ή Ιταλικά στην περιοχή εκεί). Αφού πέρασε η πρώτη αμήχανη στιγμή που μας μιλάνε στα Αγγλικά και τους απαντάμε Ελληνικά (εγώ ήθελα να το τρολάρω με την προφορά μου, δε με αφήσανε, να το εκτιμήσετε αυτό παιδιά αν μας διαβάζετε), η εξυπηρέτηση ήταν άψογη, ίσως βοήθησε και το γεγονός ότι σε ένα μαγαζί γεμάτο με ξένους ήμασταν οι μόνοι Έλληνες που δε δουλεύαμε.

Πάμε στον κατάλογο, ο οποίος ήταν ευχάριστα γεμάτος με διάφορες επιλογές. Πασιφανώς περίοπτη θέση είχαν τα ψητά και τα σουβλάκια, αλλά υπάρχαν κι άλλες επιλογές (μέχρι και χορτοφαγίας... τι μπορεί να έκανε ένας χορτοφάγος εκεί δε ξέρω).

Επειδή πήγαμε δύο φορές {την δεύτερη μας συνόδεψε και η Όμορφη Πριγκίπισσα aka Γαριδοτσίπα (δεν έχει)} θα αναφέρω γενικά ότι πήραμε τυλιχτά γύρο και καλαμάκια και κοντοσούβλι κοτόπουλο και χοιρινό. Και ήταν όλα άψογα. Εντάξει δεν ήταν κάτι που θα έχω να λέω στα εγγόνια μου, αλλά ήταν πολύ παραπάνω από ικανοποιητικά. Επίσης εδώ να αποτίσω φόρο τιμής στην τυροκαυτερή που πήραμε (όχι θα το ξεχνάγαμε) που ήταν πάρα πολύ καλή. Γενικά, η τυροκαυτερή στο νησί είναι πολύ καλή, την εκτιμήσαμε δεόντως.

Δύο πράγματα που πρέπει να ξέρετε αν δεν είστε Κερκυραίοι. Πρώτον, στο σουβλάκι, μαζί με την εκάστοτε σως ή το τζατζίκι, βάζουν και σάλτσα, αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος ξέρει σαν σάλτσα κοκκινιστού. Και να πω την αλήθεια μου, ειδικά με το τζατζίκι που χρησιμοποιούν ταιριάζει πάρα πολύ και δε το περίμενα. Αλλά να το δοκιμάσετε σίγουρα, είναι γεύσεις που συμπληρώνονται πολύ καλά. Το δεύτερο είναι ότι οι πίτες εκεί λέγονται ζυμάρια. Οπότε 2 πίτες κομμένες είναι 2 ζυμαράκια κομμένα. Απλά για να ξέρετε γιατί εμείς μέχρι να συννενοηθούμε μας πήρε κανα 2 λεπτά.

Μπορεί στα παραμύθια οι Ιππότες να τα παίρνουν όλα τσάμπα και να είναι και πάμπλουτοι (μάλλον γιατί παίρνουν τα πάντα δωρεάν), αλλά στην ζωή όταν τρως πληρώνεις (δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα στην οικονομία, μου τα λέγανε στο Πανεπιστήμιο αλλά ακόμα ελπίζω). Μιλάμε για περιοχή τουριστική, και μάλιστα σε νησί σχετικά απομακρυσμένο (στα σύνορα βασικά), οπότε είναι λογικό να υπάρχει ένα τσίμπημα στις τιμές. Το τσίμπημα υπάρχει αλλά είναι λογικότατο. Με 2.40 την πίτα το σουβλάκι και 2.60 την πίτα κοντοσούβλι, το μαγαζί παίζει να έχει τις πιο λογικές τιμές στην περιοχή (δεν πήγαμε σε πολλά άλλα, ωστόσο αυτό μας φάνηκε, χωρίς να θέλω να βάλω σε ένα τσουβάλι όλα τα καταστήματα της περιοχής). Είναι σίγουρα πιο πάνω από αρκετά μαγαζιά της Αθήνας, αλλά το είπαμε... αναμενόμενο...

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο με εύκολη πρόσβαση (έχει μέχρι και στάση λεωφορείου απέξω) και διάφορες άλλες δραστηριότητες κοντά, πολύ καλή εξυπηρέτηση, πολύ καλό φαγητό (και τυροκαυτερή) και τιμές τσιμπημένες αλλά λογικές για τα επίπεδα νησιού. Σίγουρα προτείνεται αν μένετε κάπου κοντά, είναι παραπάνω από τίμια επιλογή για να φάτε στο νησί. Η κακιά μάγισσα ηττήθηκε για μια ακόμα φορά!

 Το Κάστρο (Δασσιά)
Σκριπερό Κέρκυρας