K Grill απλά, προσεγμένα και νοικοκυρεμένα

Πρόσφατα και για λόγους εργασίας άρχισα να κοιτάω μερικά γνωστά, κυριλέ και funky (μη με ρωτήσετε τι σημαίνει αυτό) εστιατόρια της Αθήνας. Ένα από αυτά ανήκει σε έναν γνωστό όμιλο εστιατορίων στην Ελλάδα, κάτω από την ομπρέλλα του οποίου ανήκει ένα ακόμα μαγαζί, πιο κοντά στα γούστα μας. Και αυτό είναι το K Grill στη Βούλα (σ.Κ. και στην Καλλιθέα).

Ας ξεκινήσουμε με το που είναι αυτό. Είναι πάνω στη Βασιλέως Παύλου, στον κεντρικό δρόμο της Βούλας ακριβώς στην πλατεία δίπλα σε πολλά ακόμα μαγαζιά για φαγητό και για έξοδο. Πολύ καλό σημείο, με το σύνηθες πρόβλημα αυτών των σημείων να είναι το παρκάρισμα. Για να καταλάβετε, Πέμπτη βράδυ με όλη τη Βούλα άδεια, παρκάραμε ένα στενό μακριά και πάλι καλά.

Το ίδιο το μαγαζί όταν το πρωτοβλέπεις το αποκαλείς σουβλακερί πολύ εύκολα. Και αυτό γιατί είναι ιδιαίτερα προσεγμένο και προσεγγίζει περισσότερο εστιατόριο (χωρίς να μπαίνει όμως στην κατηγορία του κυριλέ) παρά σουβλατζίδικο. Και η αλήθεια είναι ότι ο χώρος είναι πολύ ωραία στολισμένος (Χριστούγεννα έρχονται) και ευχάριστος για να καθήσεις. Επίσης δεν υπάρχει στρίμωγμα στα τραπέζια που έχουν χώρο να αναπνεύσουν, ενώ μου άρεσε το Industrial στυλ στις τουαλέτες. Τέλος πολύ καλό ήταν και το μουσικό χαλί που έπαιζε από πίσω, ευχάριστο και διακριτικό ταυτόχρονα.
 
Τα παιδιά που εξυπηρετούν είναι ευχάριστα και φιλικά, σου δίνουν την πρώτη αίσθηση ότι το μαγαζί δεν είναι όπως τα μεγάλα του αδέρφια (τα κυριλέ εστιατόρια) αλλά περισσότερο στα μέτρα του μέσου ανθρώπου. Ο κατάλογος είναι φτιαγμένος καλά με μία ενδιαφέρουσα ποικιλία, και σίγουρα έχει όλα όσα θα περίμενε κανείς να βρει σε ένα σουβλατζίδικο.

Εμείς πήραμε μια τυροκαυτερή (αν μας διαβάζετε πρώτη φορά να το συνηθίσετε. Θα δείτε πολλές ακόμα σε παραγγελία), μια μερίδα πατάτες τηγανητές, μια ποικιλία κρεατικών (ονομαζόταν γύρων, αλλά γύρο δεν είχε μέσα, περισσότερα για αυτό παρακάτω), 2 πίτες κομμένες, μια ολικής και μια κανονική και μια μπύρα για τον Κοιλιόδουλο.

Θα ξεκινήσω με τις πατάτες γιατί μας έκαναν εντύπωση. Ο λόγος είναι ότι ενώ προφανώς δεν ήταν κομμένες στο χέρι, ήταν σίγουρα πολύ καλύτερες και ανώτερης ποιότητας από τις προτηγανισμένες που έχουμε δει σε άλλα μαγαζιά. Πιθανολογούμε ότι έρχονται μεν σε τσουβάλι, αλλά δεν είναι προτηγανισμένες, είναι απλά κατεψυγμένες. Αλλά δεν μας πείραξε καθόλου, παραδέχομαι ότι ήταν σχεδόν όσο καλές όσο οι κομμένες στο χέρι αλλού. Μπράβο στον προμηθευτή, να τον πάρουνε και άλλοι. Η τυροκαυτερή μας άρεσε, χωρίς να είναι φοβερά καυτερή, άφηνε ένα ευχάριστο κάψιμο μετά που εκτιμήσαμε πολύ και την κατατάσουμε στις πολύ καλές. Οι πίτες ήταν... ότι θα περιμένατε από πίτες... Ωραίες και παραδέχομαι πολύ καλά ψημμένες, όσο έπρεπε να μην είναι τραγανές (αν σας αρέσουν τραγανές να το ζητήσετε, γούστα είναι αυτά).

Πάμε τώρα στην ποικιλία. Ήταν μια ποικιλία γύρων (έτσι λεγότανε) (σ.Κ. εγώ πιστεύω ότι καταλάθος μας έφεραν την ποικιλία κρεατικών αντί για γύρων) για 2 άτομα. Μέσα είχε πανσέτες, φιλέτο κοτόπουλο (με την πέτσα του, ωραίος νεωτερισμός), φτερούγες κοτόπουλου, ένα κεμπάπ και ένα λουκάνικο, πατάτες wedged ή deluxe ανάλογα πως τις λέει ο καθένας, 2 πίτες κομμένες, ψημμένη ντομάτα και τρεις σως, συγκεκριμένα τζατζίκι, μουστάρδας και του ψήστη. Μιλάμε πρώτα για τις σως που είναι εύκολες, του ψήστη δεν ξέρω τι είχε μέσα αλλά μας άρεσε, σαν υφή, σαν γεύση, σαν ένα ελάχιστο κάψιμο, ήταν μακράν η πιο ευχάριστη από τις τρεις. Το τζατζίκι ήταν αρκετά ελαφρύ, αλλά λογικό σε ένα τέτοιο μαγαζί, ενώ η σως μουστάρδας, χωρίς να είναι κακή γευστικά, ήταν πάρα πολύ ρευστή, με αποτέλεσμα να μην την ευχαριστηθούμε όσο τις άλλες. Ωστόσο δεν της έλειπε τίποτα από γεύση οπότε αν δεν σας ενοχλεί η ρευστή υφή, τότε ναι είναι αξιολογότατη.

Τα κρέατα γενικά ήταν καλά ψημένα, μας άρεσε αρκετά το κεμπάπ (το οποίο το είχανε ξεχάσει όταν την έφεραν αλλά μας το είπανε μόνοι τους και το φέρανε αμέσως μετά μόνο του, εντάξει ανθρώπινα τα λάθη) και ομολογώ ότι και το κοτόπουλο ήταν ωραία ψημένο και η πέτσα ήταν πολύ νόστιμη. Γενικά πολύ ευχάριστη η κατανάλωσή της χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζότανε η βραδιά.

Σε γενικές γραμμές το φαγητό ήταν αξιολογότατο, χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό. Εκεί που θα μας τα χάλαγε, αν μας τα χάλαγε, ήταν ο λογαριασμός, ένα κακό που έχουν όλες οι σουβλακερί. Τελικά λοιπόν παραδέχομαι ότι το μαγαζί το είχαμε αδικήσει. Συνολικά ότι πήραμε έκανε 28 ευρώ περίπου. Η ποικιλία έκανε 16 ευρώ, λογική τιμή για κάτι που για δύο άτομα έχει αρκετά πράγματα μέσα, η τυροκαυτερή έκανε 4, ίσως λίγο τσιμπημένο, αλλά όχι υπερβολικό. Γενικά για αυτά που πήραμε θεωρώ το μαγαζί πάρα πολύ λογικό στις τιμές του, έστω και αν είναι ένα κλικ παραπάνω από ένα κλασσικό παλαιομοδίτικο σουβλατζίδικο.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε πολύ καλό σημείο, με δύσκολο πάρκινγκ ειδικά σε ώρες αιχμής, με καλή εξυπηρέτηση, πολύ καλό χώρο, ικανοποιητικότατο φαγητό και φυσιολογικές τιμές. Το είχαμε αδικήσει και αφαιρούμε την ένδειξη σουβλακερί, είναι ένα μαγαζί αξιόλογο και το προτείνω σίγουρα αν βρίσκεστε στην περιοχή.

K Grill
Βασιλέως Παύλου 78, Βούλα

ΜΙΑΣ "ΔΕΚΑΡΑΣ" ΠΟΝΟ. ΑΠΟ ΤΟΝ γεωΠΌΝΟ

Πρόλογος: Έχουμε γενέθλια σήμερα!

Για όσους μας διαβάζουν καιρό θα το ξέρουν, για τους νεότερους της παρέας είναι ώρα να το μάθουν. Κι έτσι κάθε χρόνο, από πρόπερσι, ανεβάζουμε μία επετειακή Γευσιχωσία. Φέτος την γράφει ο ΓεωΠΌΝΟΣ.

Ως λάτρεις του φαγητού αποφασίσαμε με την γνωστή ομάδα Γευσιχωσίας μας δηλαδή: τον Ζαμπόνις, τον Κοιλιόδουλο και τον Ακόρεστο Μουσικάντη να επισκεφτούμε το Φαγοποτείον Δεκάρα στον Κορυδαλλό. Βασική αφορμή ήταν το γεγονός πως με 10 ευρώ το άτομο τρως όσο θες και ό,τι θες από τον κατάλογο, εξαιρούνται τα ποτά που χρεώνονται extra, οπότε ως γνωστοί λιτοδίαιτοι που ΔΕΝ είμαστε ξεκινήσαμε και πήγαμε.

 

Ως προς την περιοχή το μαγαζί είναι στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στον Κορυδαλλό. Παρκινγκ βρήκαμε σε πολύ κοντινή απόσταση αλλά ενδεχομένως το Σαββατοκύριακο (πήγαμε Πέμπτη) να είναι πιο δύσκολο λόγω των πολλών μαγαζιών που βρίσκονται περιμετρικά της πλατείας. Σε περίπτωση που θέλετε πρώτα (ή μετά) να πάτε για ένα καφέ ή ένα ποτό υπάρχουν πολλά μαγαζιά γύρω από τη πλατεία που ενδεικνύονται.

Στο μαγαζί ένωσε τις δυνάμεις του μαζί μας για φαγητό το νέο μέλος μας που θα τον αποκαλούμε ο Έσκασε Μύτη.

 

Το περιβάλλον απλό στα πρότυπα κλασικής κρασοταβέρνας και με ελληνική ρεμπέτικη μουσική. Ο κατάλογος είχε μια ικανοποιητική ποικιλία πραγμάτων με χιουμοριστικές και επίπονες πολλές φορές ονομασίες (πχ ΈΝΦΙΑ). Επειδή δεν πεινάγαμε πολύ παραγγείλαμε από όλα τουλάχιστον από 2 φορές, έτσι για να τσιμπήσουμε. Και επειδή δεν μπορούσε τόσο φαγητό να πάει σκέτο είπαμε να πάρουμε και μερικές μπυρίτσες και αναψυκτικά. Σε γενικές γραμμές και για την τιμή του και την προσφορά του το φαγητό ήταν ικανοποιητικό.

 

Στα αρνητικά θα τοποθετήσουμε τρία πιάτα: το μπριζολάκι το οποίο μας σερβιρίστηκε κρύο, το λουκάνικο που δεν είχε καλή γεύση αλλά επιφυλάσσομαι γιατί το λουκάνικο είναι ιδιαίτερος μεζές και δεν τον αντιλαμβάνονται όλοι το ίδιο, και τέλος την τηγανιά που είχε αρκετό λίπος.

Στα πολύ θετικά θα τοποθετήσουμε δύο πιάτα: τις "Αλανιάρες" Μπουκιές μια προσωπική μου επιλογή που ήταν μπουκιές κοτόπουλο ψημένες σε σάλτσα μουστάρδας μαζί με πιπεριές και σερβίρετε σε πήλινο, δεν μας άρεσε καθόλου για αυτό το πήραμε τρεις φορές και δεν έμεινε μπουκιά. Επίσης θα τοποθετήσουμε και τους Πράσινους Κεφτέδες (κολοκυθοκεφτέδες) οι οποίοι ήταν πολύ γευστικοί και αφράτοι.

Συνοψίζοντας λοιπόν θα πούμε ότι για την τιμή του και την ποιότητα του το μαγαζί είναι ικανοποιητικό μεν αλλά χρήζει βελτιώσεων δε.

Συνολικά πληρώσαμε 63 ευρώ 5 άτομα (10 ευρώ το άτομο για φαγητό Χ 5 = 50 ευρώ και 13 ευρώ 3 μπύρες και 3 λουξ) . Είναι ένα πάρα πολύ καλό ποσό δεδομένου ότι χρειαζόμασταν σίγουρα μια σόδα μετά από τόση ποσότητα φαγητού που καταναλώσαμε (συνολικά καταναλώσαμε 20 με 25 πιάτα περίπου) και οι τιμές των ποτών είναι κανονικές.

Με μια βαθμολογία στα 10 και αξιολογώντας την εξυπηρέτηση, την τιμή, την ποσότητα, τις γεύσεις και το περιβάλλον θα βαθμολογήσουμε το μαγαζί με 7 -7,5 στα 10. Σας προτρέπουμε λοιπόν αν πεινάτε (πολύ) να περάσετε μια μέρα από την Δεκάρα.

H δεκάρα

Πόντου 16, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Κορυδαλλός

Έχωσε ο γεωΠΌΝΟΣ

Πάω Ψάθα με έναν όρο, φύγαμε για Cavo D’ Oro

Και όχι δεν λέμε για το γεωγραφικό μέρος, μιλάμε για μια ψαροταβέρνα στην Ψάθα (ναι ξαναπήγα, η φίλη που λέγαμε δε μαθαίνει με τίποτα...).

Το Cavo D’ Oro είναι ένα μαγαζί που βρίσκεται στα δεξιά όπως κοιτάς την κύρια παραλία στην Ψάθα, την παραλία που είναι λίγα λεπτά μετά το Αλεποχώρι κοντά στα Μέγαρα. Σαν περιοχή είναι πολύ ωραία για διακοπές, βέβαια στην περίοδο της υψηλής κίνησης μαζεύει πολύ κόσμο, παρόλαυτα τα πράγματα είναι αρκετά οργανωμένα, ακόμα και με ένα ιδιωτικό πάρκινγκ. Εκτός από θέση να παρκάρετε έχετε στη διάθεσή σας μια ολόκληρη παραλία με ελεύθερη πρόσβαση. Υπάρχουν κάποια παραλιακά μαγαζιά για όποιον θέλει την ομπρέλλα του και τον καφέ του (ξαπλώστρες κτλ δεν χρεώνονται), ενώ υπάρχει και μεγάλο κομμάτι της παραλίας που είναι εντελώς ελεύθερο. Γενικά είναι πολύ καλό σημείο για χαλαρές διακοπές μεν, αλλά χωρίς να νιώθεις μοναξιά στην παραλία.

Το ίδιο το μαγαζί είναι αρκετά ευρύχωρο και σχετικά παραδοσιακά διακοσμημένο. Θυμίζει νησί, είναι 15 μέτρα μακριά από την θάλασσα (κυριολεκτικά το νούμερο, τόσο ήταν το τραπέζι μας από το κύμα) και η εξυπηρέτηση γίνεται από τους ιδιοκτήτες (τους οποίους όπως θα μαντέψατε αν έχετε διαβάσει το Il Desto τους ήξερε η φίλη μας, στην οποία πρέπει να βρούμε παρατσούκλι κάποια στιγμή...) και γενικά τα πράγματα, ειδικά την περίοδο που πήγαμε, ήταν αρκετά χαλαρά και ευχάριστα.
 
Ακριβώς λόγω χαλαρότητας, δεν είδαμε ποτέ τον κατάλογο, απευθείας ρωτήσαμε τις προτάσεις της ιδιοκτήτριας που ήταν εκεί. Επειδή δε θέλαμε κάτι για τη μέση, είπαμε να πάρουμε μεζέδες για τη μέση και να τσιμπήσουμε... Να αναφέρω ότι στην 7μελή παρέα, ήταν μέσα η Ξανθιά Τιμωρός και ο ΓεωΠΟΝΟΣ. Και είχαμε και άλλα γερά πιρούνια... γενικά το τσιμπήσουμε το είπα σαν αστείο...

Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογούμε και πεινάμε κιόλας, πήραμε πατάτες, γαρίδες σαγανάκι, γαύρο μαρινάτο, μαρίδα, φάβα, κολοκυθάκια και μελιντζάνα τηγανητή, πράσινη σαλάτα, χταποδάκι ψητό και καλαμάρι ψητό, τυροκαυτερή (ναι δεν την παίρνω μόνο με τον Κοιλιόδουλο, είμαι πιστός) τζατζίκι (με ψάρι... αφού ο κόσμος το ήθελε) και πατάτες τηγανητές. Το μαγαζί έχει και κρεατικά για να προσφέρει σε όσους το θέλουν, απλά εμείς είχαμε πάει με συγκεκριμένο (κακό για την θαλάσσια ζωή) σκοπό.

Δε θα τα πάω ένα ένα (είναι και πολλά βλέπετε) θα το πάω λίγο πιο γενικά. Όλα τα τηγανητά ήταν σωστά τηγανισμένα, ενώ είχαν ελάχιστο έως καθόλου λάδι πάνω τους, πράγμα πολύ καλό. Επιπλέον τα κολοκυθάκια και οι μελιτζάνες ήρθαν με επιπλέον σκορδαλιά για την πάρτη τους, η οποία ήταν πάρα πολύ καλή και διακριτική αν και με έντονη γεύση. Επίσης, πατάτες κομμένες στο χέρι, κάτι που το περιμέναμε σε ένα τέτοιο μαγαζί, αλλά πάντα είναι καλό.

Όλα τα ψαρικά ήταν καλής ποιότητας, φρέσκα και καλομαγειρεμένα, κάτι που η Τιμωρός και ένας φίλος που έχει ψαροταβέρνα (και πολύ καλή μάλιστα) επιβεβαίωσαν. Μια μόνο παρατήρηση του ΓεωΠΟΝΟΥ ότι το καλαμάρι θα μπορούσε να έχει ψηθεί λίγο παραπάνω, ήταν σωστή, αλλά με κανέναν τρόπο δεν μείωσε το πιάτο. Το μόνο που το μείωσε ήταν... τα πιρούνια μας...

Όλες οι αλοιφές, που λένε και στα Βόρεια σε λέω, ήταν πολύ καλές, η τυροκαυτερή χωρίς να είναι πολύ πικάντικη ήταν αξιοπρεπής και το τζατζίκι διακριτικό αλλά με πολύ καλή γεύση. Η φάβα ακριβώς ότι έπρεπε και γευστικά και σαν παρουσίαση ενώ η σαλάτα μου άρεσε πάρα πολύ και παραδέχομαι ότι αν και τώρα τελευταία το συνηθίζω, πήρα και δεύτερο τσιμπολόγημα από την σαλάτα.

Ωραία φάγαμε, ωραία ήπιαμε, ωραία τα είπαμε, να μην είχαμε και να πληρώσουμε ωραία θα ήταν. Αλλά επειδή το σωστό πληρώνεται, είπαμε κι εμείς να ζητήσουμε λογαριασμό. Και αυτός ήρθε. Το σύνολο του λογαριασμού ήταν 135€, αν και εμάς μας το άφησαν 120€ λόγω της φίλης χωρίς παρατσούκλι που λέγαμε. Να παρατηρήσω ότι τα περισσότερα από αυτά που έγραψα τα πήραμε διπλά. Να αναφέρω και ότι οι μερίδες ήταν ικανοποιητικότατα μεγάλες, το ίδιο και το ψωμί που φέρανε. Θα πω ότι και οι 7 ήμασταν υπέρ.... εεεε, εννοώ φάγαμε ικανοποιητικά. Επιπλέον υπολογίστε στην τιμή και ένα λίτρο κρασί και λίγα αναψυκτικά. Προσωπική μου άποψη, το μαγαζί είναι μέτριο προς τσιμπημένο σε τιμή, αλλά αξίζει σίγουρα και είναι value for money και σαν ποιότητα και σαν ποσότητες. Πρακτικά δείτε το ότι για να χορτάσεις με ψαρομεζέδες, 20€ το άτομο είναι πάνω κάτω στα φυσιολογικά και εμείς φτάσαμε εκεί περίπου χωρίς την έκπτωση.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε πολύ ωραίο σημείο για μπάνιο και διακοπές (και καφέ αργότερα στις καφετέριες δίπλα στη θάλασσα), με ωραία διακόσμηση και πολύ χώρο, φιλική εξυπηρέτηση, πολύ καλό φαγητό και ικανοποιητικές μερίδες για ψαρικά και μέτριες τιμές για αυτό που προσφέρει. Σίγουρα μια πολύ καλή επιλογή αν βρεθείτε στην περιοχή και σίγουρα ένα μαγαζί που θα ξανατιμήσουμε αν ξαναπάμε στη Ψάθα (μιας και η φίλη που με φιλοξενεί δεν φαίνεται να πτοείται από τις ποσότητες φαγητού που κατεβαίνουν... δεν θέλω μετά να μου λέει για ελλείψεις στην περιοχή, εγώ προειδοποίησα αυτή με καλεί ακόμα...)

Προχτές αργά, στο Παστουρμά Μπαρ το Ναυάγιο...

Εντάξει δεν ήταν προχτές. Και εντάξει δεν ναυαγήσαμε και τόσο. Αλλά στο Παστουρμά Μπαρ πήγαμε, εξ ου και ο τίτλος και φύγαμε και αργά, οπότε δεν είπα πολλές ανακρίβειες, εντάξει είμαστε.

Το Παστουρμά (ή Παστιρμά) Μπαρ είναι ένα σχετικά νέο μαγαζί που έχει ανοίξει στην Γλυφάδα, (κοντά) στην γνωστή σε όλους Μπιφτεκούπολη (ή για όσους μας διαβάζετε καιρό, δύο πόρτες κάτω από το Μαύρο Πρόβατο που δυστυχώς έχει κλείσει καιρό τώρα). Περιοχή περίεργη λίγο για τον απλό λόγο του ότι βρίσκεται κοντά σε σημαντικούς χώρους πάρκινγκ, αρκετά κοντά σε άλλα φαγάδικα και στην αγορά της πόλης, αλλά αρκετά μακριά από διαφορετικούς τύπους διασκέδασης, π.χ. καφετέριες και μπαρ. Δε θα βρείτε να παρκάρετε έξω από το μαγαζί αλλά σίγουρα θα παρκάρετε κοντά, ότι μέρα και να πάτε (εμείς πήγαμε Παρασκευή). Απλά αν έχετε στο μυαλό σας να το συνδυάσετε με κάτι άλλο, να ξέρετε ότι είτε θα περπατήσετε, είτε θα πρέπει να μετακινήσετε το αυτοκίνητο σε άλλη θέση... όπου βρείτε...

Το μαγαζί είναι της συνομοταξίας μπακαλοταβέρνα, αλλά απίστευτα πιο προσεγμένη από την κλασσική ταβέρνα του είδους. Αν θέλετε μέτρο σύγκρισης θα σας μεταφέρω στα Καραμανλίδικα του Φάνη στο κέντρο. Το εσωτερικό του μαγαζιού (εξωτερικό δεν έχει) είναι πολύ καλά διακοσμημένο με θέματα μπακαλοταβέρνας (π.χ. υπάρχουν κρεμασμένα σουτζούκια γύρω γύρω από το μαγαζί μαζί με άλλα παρόμοιου τύπου εδέσματα). Αν και η μεγάλη βιτρίνα του μπακάλικου δεσπόζει στο κέντρο του μαγαζιού, τα τραπέζια δεν είναι στριμωγμένα γιατί ο χώρος το επιτρέπει. Εντάξει μπορεί να ακουμπήσεις τη καρέκλα του πίσω σου αν το παρακάνεις στον χώρο που παίρνεις, αλλά καμία σχέση με στρίμωγμα. Έχω ακόμα δύο πράγματα για να αναφέρω για το εσωτερικό. Το πρώτο είναι ότι τα τραπέζια, ανεξαρτήτως μεγέθους, δεν είναι μονοκόμματα, αλλά αποτελούνται από «διπλά» τραπέζια. Δηλαδή ένα τραπέζι των 6 (σαν το δικό μας) είναι τρια τραπέζια για δύο. Αυτό εκτός από ευελιξία, δίνει κάτι ακόμα. Κανένας δεν κάθεται στο σημείο που ενώνονται τραπέζια. Αφάνταστα εκνευριστική η θέση, καλύτερα που λείπει. Το δεύτερο είναι το ευχάριστο μουσικό χαλί που σου επιτρέπει να φας και να συζητήσεις με την ησυχία σου, όπως και να το απολαύσεις αργότερα που θα χεις πιει και το κάτι τις σου.

Πριν πάω στην παραγγελία, να αναφέρω ότι εκτός από τον Κοιλιόδουλο ήταν μαζί μας παρέα ένας αγαπημένος φίλος και συνεργάτης (εκτός blog), τον οποίο από σήμερα θα λέμε Τσιπουροκτόνο. Όχι δε τρώει τσιπούρες... πίνει τσίπουρα...

Πάμε στα δικά μας. Ένας κατάλογος πολύ καλής ποιότητας και με αρκετές επιλογές, με χωριστά τα ορεκτικά σε ζεστά και κρύα, πάντα καλή επιλογή. 6-7 επιλογές σε σαλάτες, όπου πήραμε μια ανάμικτη με μαρούλι, ρόκα και προσούτο, ένα τσιρμπίρι (θα σας εξηγήσω και εγώ δεν ήξερα, ρώτησα), μια τυροκαυτερή (ναι ξέρω δε το περιμένατε με τίποτα), μια μερίδα λουκάνικο-κεφτεδάκι, μια παστουρμαδοπιτάκια, μια ομελέτα με παστουρμά (το όνομα θα το θυμηθεί ο Κοιλιόδουλος)(σ.Κ. Σαγανάκι Bar Παστουρμά), μια συκωτάκια, μια μερίδα πατάτες... αυτά νομίζω... και φυσικά τσιπουράκι... για να πάνε τα φαρμάκια κάτω...

Ξεκινάμε από την τυροκαυτερή για λόγους παλαιότητας (υπάρχει στο τραπέζι μας από παιδιά). Είναι ευρείας κατανάλωσης μεν, χωρίς όμως να μπορείς να την πεις τυροσαλάτα. Ικανοποιητική και σαν γεύση και σαν υφή και με διακριτικό αλλά εμφανές πικάντικο στοιχείο. Οι πατάτες ήταν κομμένες σε τετράγωνα, όχι στο κλασσικό σχήμα, κάτι που μου άρεσε πολύ γιατί ήταν διαφορετικό και επιπλέον ήταν καλά τηγανισμένες χωρίς να έχουν πολύ λάδι. Η σαλάτα πολύ καλή, με ωραία φτιαγμένο dressing και φρέσκα υλικά. Κλείνοντας τα γνωστά πιάτα, τα συκωτάκια μας άρεσαν παρα πολύ, ήταν ωραία ψημένα και με την προσθήκη από το λεμόνι, η σάλτσα τους έκανε την ιδανική παπάρα, ενώ τα παστουρμαδοπιτάκια ήταν καλά ψημένα και τραγανά, χωρίς λάδι σχεδόν πάνω τους, πολλά μπράβο στον μάγειρα, ενώ ταίριαζαν άψογα με το γιαούρτι που ερχόταν συνοδευτικό (σε όσα πιάτα είχαν κρέας πάνω τους εκτός από την ομελέτα).

Πάμε τώρα στα άλλα, που θέλουν λίγο επεξήγηση. Ξεκινάμε με την ομελέτα η οποία είχε μέσα εκτός από αυγό τηγανητό (για αυτό την λέω ομελέτα, είπαμε το σωστό ο Κοιλιόδουλος πιο πάνω), παστουρμά, γίγαντες, σάλτσα και άλλα υλικά που δεν τα θυμάμαι όλα, αλλά δένανε πάρα πολύ καλά μαζί και έδιναν ένα πολύ ωραίο γευστικό και οπτικό αποτέλεσμα. Πάρα πολύ ωραίο πιάτο, το τιμήσαμε ιδιαίτερα. Συνεχίζουμε με το Τσιρμπίρι, το οποίο είναι παστουρμάς, πάνω σε αυγό μάτι, πάνω σε βάση από γιαούρτι με λίγο λάδι στη μέση. Δε ξέρω πως σας ακούγεται αυτό, αλλά εγώ που το έφαγα μου άρεσε πολύ. Να σας δώσω μια συμβουλή. Κόψτε πρώτα κομμάτια το αυγό. ΘΑ βοηθήσει πολύ, εμείς δεν το κάναμε... Τελειώνουμε με το λουκάνικο-κεφτεδάκι, που δεν μπορώ να σας το περιγράψω ακριβώς... βασικά είναι ένας λουκανικοειδής κεφτές... πρέπει να το φάτε για να καταλάβετε. Και σας το προτείνω γιατί και εμάς μας άρεσε, πήγαινε πολύ με το γιαούρτι και συνοδεύεται και αυτό από πατάτες.

Λίγα λόγια για το σέρβις. Θέλω να πω αρχικά ότι κατά λάθος στο τραπέζι ήρθαν τα φαγητά πριν από το νερό και το ψωμί. Αλλά με εξαίρεση αυτού, που γίνεται και στα καλύτερα μαγαζιά, άνθρωποι είναι κι αυτοί, το σέρβις ήταν σωστότατο. Ο σερβιτόρος εκτός από εξυπηρετικός ήταν και ευχάριστος (βοήθησε το γεγονός ότι νόμιζε ότι μας ήξερε... ε, μας έμαθε μετά) και εκτός από την βοήθεια στις αρκετές ερωτήσεις μας, μας έκανε και ενδιαφέρουσες προτάσεις. Επιπλέον μας υποσχέθηκε ότι όταν ξαναπάμε με τον Τσιπουροκτόνο θα μας βγάλει και μερικά πικάντικα πιάτα τα οποία ο Τσιπουροκτόνος δεσμεύτηκε οτι θα φάει... ναι το έγραψα και εδώ, δεν την γλυτώνεις! Επιπλέον και προς το τέλος της βραδιάς, ο ιδιοκτήτης πέρασε μια βόλτα από τα τραπέζια, μας είδε, πιάσαμε την κουβέντα μας και μας κέρασε εκτός από το τελευταίο τσίπουρο και άλλο ένα τσιπουροειδές, αλλά παλαιωμένο σε βαρέλι για δέκα χρόνια.... αφήστε το άλλο να σας λέω... Όταν ξαναπάμε εκεί με τον Τσιπουροκτόνο δε θα μας μείνει άντερο... ή μάλλον, συκώτι... Γενικά αυτός είναι ο τρόπος και να εξυπηρετείς και να διευθύνεις ένα τέτοιο μαγαζί και μπράβο τους.

Κλείνουμε με το αναγκαίο κακό σε όλες αυτές τις ευχάριστες βραδιές και δηλαδή τον λογαριασμό. Το σύνολο για όλα αυτά και 2 τσίπουρα ήταν περίπου 67,00€. Χοντρά χοντρά 22,50€ το άτομο. Με βάση ότι το τσίπουρο είναι ακριβό και είμαστε και στη Γλυφάδα μη ξεχνάμε, το μαγαζί χωρίς να είναι φτηνό δεν το λες ιδιαίτερα ακριβό. Είναι σίγουρα κατά την άποψή μου value for money. Να πω απλά, ότι το ψωμί που φέρανε (ναι άργησε αλλά ήρθε) ήταν κοντά μια φραντζόλα ολόκληρη. Και γενικά οι μερίδες ικανοποιητικές σε μέγεθος. Πληρώνοντας δεν αισθάνθηκα λεπτό ότι πληρώνω πολλά, κάθε άλλο.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε καλό σημείο αλλά μακριά από άλλου είδους διασκέδαση, με πολύ καλό χώρο και ταιριαστό στο είδος του, άριστη εξυπηρέτηση και πολύ καλό φαγητό με φυσιολογικές, ειδικά για την θέση του, τιμές. Για τους λάτρεις των καραμανλίδικων μεζέδων στα νότια προάστεια είναι σίγουρα μια πολύ καλή επιλογή και ένα μαγαζί που σίγουρα θα επισκεφτώ ξανά με παρέα για να πιούμε ένα καραφάκι (ή δύο... ή... καλά ξέρετε αρκετά).

Bar Παστουρμά
Κωνσταντινουπόλεως 7, Γλυφάδα
Υ.Γ. Έχει κλείσει

Μια γουρουνοπούλα Μάνι Μάνη!

Τίτλος με πολλαπλό νόημα... Και γουρουνοπούλα φάγαμε, και μάνι μάνι εξαφανίστηκε και στο Μάνι Μάνη πήγαμε. Περιεκτικότατος είμαι το ξέρω, απορώ γιατί γράφω το υπόλοιπο άρθρο. Αλλά μιας και το άρχισα...

Το Μάνι Μάνη είναι ένα μαγαζί που βρίσκεται πάνω στην Γερουλάνου στην Αργυρούπολη. Το μαγαζί θεωρητικά είναι σουβλατζίδικο, αλλά πρακτικά εκεί θα πας για άλλο λόγο... τη γουρουνοπούλα του. Την γουρουνοπούλα μανιάτικου στυλ, την βάζει και σε σουβλάκι αν θέλεις, αλλά εντάξει, όταν πας εκεί δεν πας για σουβλάκι... μην δουλευόμαστε μεταξύ μας.

Σαν περιοχή το Μάνι Μάνη έχει ένα μεγάλο καλό και ένα μεγάλο κακό. Βρίσκεται σε απόσταση περπατήματος από το κέντρο της Αργυρούπολης με τις πολλές καφετέριες, αρκετά κοντά για να πας, αλλά όχι αρκετά μακριά για να βρίσκεις εύκολα πάρκινγκ σε μέρες περίεργες, δηλαδή Παρασκευή και Σάββατο. Είναι μεν πιο εύκολο από το να ψάχνεις για να πας για καφέ αλλά πάλι θεωρείται δύσκολο. Βέβαια το καλό είναι ότι εφόσον παρκάρεις, μπορείς να πας και για καφέ... την ίδια απόσταση θα κάνεις πάνω κάτω.

Στο μαγαζί έχουμε πάει άλλη μια φορά αλλά δεν γράψαμε επειδή του είχε τελειώσει η γουρουνοπούλα και είπαμε να το τιμήσουμε σωστά. Όταν πήγαμε ήταν ένα μικρό μαγαζί σε στυλ σουβλατζίδικου, τίποτα προσεγμένο, τίποτα φαντεζί. Όχι ότι τώρα είχε, αλλά τώρα έχει πάρει και ένα διπλανό ανοιχτό χώρο (υποθέτω για το καλοκαίρι, αν και ο χώρος έχει ένα βασικό σκέπαστρο, δε ξέρω πόσο εφικτό θα είναι να φας εκεί τον χειμώνα), τον οποίο τον είχε φτιάξει λίγο με μια βασική διακόσμηση. Δεν είναι κάτι το κυριλέ, δεν το λες ούτε προσεγμένο, το λες καθαρά βασικό, επιστροφή στις ρίζες της παλιάς ελληνικής ταβέρνας και το λάτρεψα. Και μάλιστα καθαρότατο και με αρκετό χώρο ανάμεσα στα τραπέζια. Βάλτε και την διακριτική παλιά ελληνική μουσική υπόκρουση και έχετε ένα χώρο που σε πάει σε ταβέρνες από ταινίες του ‘60-’70 μέσα στην Αργυρούπολη του 2016.

Δεν πήγαμε μόνοι μας εκεί, ήμασταν τρείς. Εγώ, ο Κοιλιόδουλος που φυσικά δε θα έλειπε και ένας πολύ καλός φίλος, που από εδώ και πέρα θα τον λέμε ο γεωΠΟΝΟΣ. Γιατί και γεωπόνος είναι και όταν πρόκειται για φαγητό δίνει ΠΟΝΟ. Τώρα τρια φαγανά άτομα δεν κάναμε καμία τεράστια παραγγελία. Ένα κιλό γουρουνοπούλα, μια μερίδα πατάτες, μια χωριάτικη, μια τυροκαυτερή (είπα να την γράψω παρόλο που εννοείται), πέντε κομμένες πιτούλες, μια σως (για να γλυστράει) και 2 μπύρες και μια κόκα κόλα (zero μη χέσω). Δε θα ξεχωρίσω κάτι γιατί όλα ήταν πάρα πολύ καλά. Αξιοπρεπέστατη η γουρουνοπούλα και πολύ καλά ψημένη, με τραγανότατη πέτσα και πολύ μαλακό κρέας, όλα όσα πήραμε φαίνονταν φρέσκα και ταιριάξανε πολύ καλά. Για να σας πω την αλήθεια, ένα τέτοιο μαγαζί δε θέλει διθυράμβους. Πήγαμε, φάγαμε καλά και περάσαμε καλά.

Θέλω να πω δύο πράγματα για την εξυπηρέτηση. Όχι δεν ήταν κακή, κάθε άλλο. Όταν πας σε μαγαζί στυλ ταβέρνας του ’60, περιμένεις και εξυπηρέτηση ταβέρνας του ’60, δηλαδή ημιερασιτεχνική. Μέχρι και ο ιδιοκτήτης (ή υπεύθυνος, τέλος πάντων κάποιον ρόλο βάραγε, σερβιτόρος δεν ήταν) ήταν έξω στους πελάτες και βοηθούσε στα τραπέζια. Ε σε αυτό το σκηνικό και με κόσμο στο μαγαζί και με σερβιτόρους να πάνε και να έρχονται, ανθρώπινο είναι να γίνονται κάποια λάθη, όπως σε εμάς που οι πατάτες και η τυροκαυτερή ήρθαν μετά την γουρουνοπούλα. Βασικά ήρθαν πατάτες και τζατζίκι και μετά η τυροκαυτερή. Αλλά όχι μόνο δε μας ενόχλησε, το πήραμε και στην πλάκα γιατί και το κλίμα και οι σερβιτόροι σε βοηθάνε πολύ να σου φτιάξει η διάθεση. Και προφανώς βοήθησε και η παρέα.

Πάμε τώρα στην λυπητερή, στην οποία πέσαμε μέσα με εκνευριστική ακρίβεια (έχουμε πείρα βλέπετε όπως παραδέχτηκε και ο γεωΠΟΝΟΣ). Όλο το πανηγύρι πήγε 12 € το άτομο (αφήνοντας και κάτι για τους σερβιτόρους). Για αυτό που φάγαμε και για την ποιότητά του, πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ καλά. Αν προσθέσω μέσα και την συνολική εμπειρία, μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί επιστροφή στις ρίζες με ωραίο στήσιμο και σε καλό σχετικά σημείο, με πολύ καλή εξυπηρέτηση και φαγητό, τίμιο στις τιμές του και που προσφέρει μια πολύ καλή εμπειρία. Το μόνο που κρατάω σαν πισινή είναι ότι δε ξέρω κατά πόσο ο έξω χώρος που τόσο μου άρεσε θα είναι διαθέσιμος και τον χειμώνα, ειδικά όταν χαλάσει ο καιρός με τις βροχές. Κατά τα άλλα το μαγαζί και σαν φαγητό και σαν χώρο το προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι βέβαιο ότι θα ξαναπάμε.

Μάνι Μάνη
Μαρίνου Γερουλάνου & Κωνσταντινουπόλεως,
Αργυρούπολη

Il Desto... Βρε για δέστο...

Ξεκινάω με μια απολογία. Το μαγαζί το ανακάλυψα (γιατί τα παιδιά που πήγα μαζί το ξέρανε καιρό) κοντά στον καιρό που έκλεινε. Τη στιγμή που γράφω αυτή τη κριτική το μαγαζί δεν λειτουργεί και θα ανοίξει πάλι κοντά στο Πάσχα. Του χρόνου πλέον...

Επιπλέον το μαγαζί βρίσκεται μακριά από τα συνήθη πεδία κυνηγιού μας. Είναι ανάμεσα στην Ψάθα και το Αλεποχώρι (κοντά στα Μέγαρα). Χοντρά χοντρά μια ώρα από την Αθήνα ανάλογα και από που ξεκινάμε. Αλλά τι να κάνω, εκεί πήγα διακοπές. Πάντως το καλό είναι ότι υπάρχει εύκολο πάρκινγκ κοντά, άλλωστε είστε σε ένα δρόμο μπροστά στη θάλασσα, δεν είναι ότι θα εμποδίσετε την κίνηση αν παρκάρετε πάνω στον δρόμο...

Το μαγαζί όπως υπονοεί (ή μάλλον φωνάζει) το όνομά του έχει ιταλική κουζίνα. Είναι προέκταση ξενοδοχείου, το οποίο βρίσκεται πίσω του, δίπλα στη πισίνα και σχεδόν μπροστά στη θάλασσα. Επιπλέον δεν υπάρχει, ή αν υπάρχει δεν μου τον έδειξαν, εσωτερικός χώρος, είναι όλο ανοιχτό στον κήπο του ξενοδοχείου. Σαν χώρος είναι πολύ ωραίος, καθώς με ελάχιστη διακόσμηση σου προσφέρει ένα πολύ ωραίο περιβάλλον.

Επειδή η φίλη με την οποία είχαμε πάει γνωρίζει τους ιδιοκτήτες (βασικά τους πάντες) εκεί πέρα, δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για την εξυπηρέτηση γιατί πολύ απλά ήμασταν γνωστοί. Οπότε ναι μεν όλα ήταν αψογα, αλλά δε ξέρω να σας πω αν αυτό γίνεται σε όλους. Σαν κατάλογος, εκτός από κλασσικά πίτσα και ζυμαρικά, υπάρχουν και επιπλέον επιλογές της ώρας. Προφανώς καθόλου μαγειρευτά.

Πήγαμε 2-3 φορές εκεί πέρα οπότε δε θα μιλήσω για συγκεκριμένα πιάτα, αλλά για την γενική εντύπωση που έχω. Όλα τα ζυμαρικά είναι πολύ καλά, αν και όχι χειροποίητα. Δεν μας ενόχλησε, αλλά οφείλω να το αναφέρω για κάποιους που είναι απαιτητικοί. Ωστόσο το βράσιμο και το δέσιμο της σάλτσας είναι πολύ καλό και δείχνει ότι η κουζίνα είναι προσεγμένη και δίνει σημασία στις λεπτομέρειες. Οι πίτσες είναι πάρα πολύ καλές, με τα υλικά να είναι φρεσκότατα και την ζύμη, αν και όχι λεπτή όπως η κλασσική ιταλική πίτσα, να μην είναι ιδιαιτέρως φουσκωτική. Από τις πολύ καλές πίτσες σε τέτοιου είδους μαγαζί. Γενικά όλα τα πιάτα ήρθανε πολύ προσεγμένα, τόσο στο ψήσιμο, όσο και στην παρουσίασή τους. Το μαγαζί προσφέρει επίσης αρκετά γλυκά, ενώ το παγωτό του είναι επίσης σε κορυφαίο επίπεδο.

Σε άποψη τιμών, πάλι δε θα αναφέρω ακριβείς τιμές. Θα πω απλά ότι το σύνολο ερχόταν περίπου 15 με 20 € το άτομο πάνω κάτω (συνήθως κάτω από 20) για τρία άτομα. Ναι είναι λίγο τσιμπημένο, αλλά εντάξει, ωραίος χώρος, ξενοδοχείο, πισίνα και δίπλα στη θάλασσα τι περιμένατε; Άλλωστε μπορώ να πω ότι το φαγητό το αξίζει.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα πολύ προσεγμένο μαγαζί με ωραίο χώρο και εξυπηρέτηση, πολύ καλό και προσεγμένο φαγητό και τιμές λογικά ανεβασμένες. Εγώ σε 6 μέρες στη Ψάθα πήγα εκεί 3 φορές (σύνολο γιατί ήταν σπαστές) και όταν ανοίξει θα ξαναπάω (αν με ξαναπάρει η φίλη μας να πάμε Ψάθα... τώρα που είδε πόσο τρώω δε ξέρω κατά πόσο θα το κάνει).

Πήγαμε για ένα Χασάπικο

Και όχι δεν εννοούμε την Φραγκοσυριανή. Εννοούμε ένα νέο μαγαζί που ονομάζεται Χασάπικο και άνοιξε στα κοντά μας, στην Λεωφόρο Κύπρου στην Αργυρούπολη.

Λίγα λόγια για την περιοχή του μαγαζιού. Είναι σε σημείο που δεν μαζεύει πολύ κόσμο, τουλάχιστον όταν μιλάμε για ημέρες και ώρες εξόδου. Πολύ κοντά του άνοιξε και μια νέα και πολύ καλή καφετέρια, δε ξέρω αν αυτό δείχνει μια μεταφορά του σημείου εξόδου στην περιοχή, όπως έγινε στην Γλυφάδα πριν μερικά χρόνια με την ανάδειξη του νέου κέντρου της. Σε ώρες που τα καταστήματα είναι κλειστά, υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις παρκαρίσματος, που είναι ακόμα περισσότερες αν δεν σας ενοχλεί να παρκάρετε πάνω στην Κύπρου. Σε μέρες και ώρες με τα καταστήματα ανοιχτά... όχι, θα δυσκολευτείτε λίγο να βρείτε θέση. Το ίδιο το μαγαζί είναι πολύ προσεγμένο και φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ δουλειά για αυτό. Πολύ ωραίος εξωτερικός χώρος, άλλωστε το εσωτερικό του είναι αρκετά μικρό, πολύ ευχάριστος για να κάτσεις και να φας.

Στον κατάλογο μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι πέραν των αναμενόμενων επιλογών για ένα σουβλατζίδικο, έχουν προστεθεί μερικές επιλογές ακόμα, όπως μπριζολάκι χοιρινο και σεφταλιά. Ναι σεφταλιά, στην οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Επιπλέον έχετε την επιλογή να πάρετε Κυπριακή πίτα αντί για ελληνική σε όλα. Η δική μας παραγγελία ήταν μια κυπριακή με σεφταλιά και μια ελληνική με καλαμάκι χοιρινό, μια κυπριακή με κεμπάπ και μια ελληνική με μπριζολάκι χοιρινό για τον Κοιλιόδουλο, μια μερίδα πατάτες με σως, μια τυροκαυτερή, δύο πίτες κομμένες και μια μπύρα.

Θα ξεκινήσω με την κριτική της κυπριακής πίτας. Αν κάποιος έχει φάει στην Κύπρο θα ξέρει ότι η μια κυπριακή αντιστοιχεί σε τουλάχιστον δύο ελληνικές από άποψη του τι χωράει μέσα. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε κυπριακές που ακολουθούν μεν το κλασσικό στυλ της Κυπριακής, αλλά όχι το μέγεθος. Είναι πίτες σε σχήμα οβάλ και όχι στρογγυλό, ανοίγουν και δεν τυλίγονται όπως οι ελληνικές αλλά μέχρι εκεί. Σε μέγεθος είναι όσο μια ελληνική και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις ούτε τόσο. Αυτό το είδος κυπριακής πίτας έχει και το μαγαζί, αναμενόμενο μεν, αλλά η ελπίδα θα πέθαινε τελευταία. Η τυροκαυτερή ήταν αξιοπρεπέστατη. Στην αρχή μας φάνηκε τυροσαλάτα, αλλά τελικά άφηνε ένα ευχάριστο, αν και διακριτικό σε επίπεδα να μπορεί να την φάει άνθρωπος, κάψιμο. Όσο για τις πατάτες, κομμένες στο χέρι, με σωστές ποσότητες σως πάνω τους, μας κάνανε ευχάριστη παρέα μαζί με τις πίτες για να δοκιμάσουμε την τυροκαυτερή.

Η σεφταλιά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Όχι δεν ήταν τόσο καλή όσο η σπιτική που φτιάχνει η θεία μου, ούτε όσο αν τα έπαιρνες σε ένα μαγαζί στην Κύπρο, αλλά ήταν πολύ καλά. Ίσως τα πιο αξιοπρεπή που έχω φάει στην Ελλάδα, ενώ μπορώ να πω ότι θα στέκονταν ακόμα και στην Κύπρο. Το καλαμάκι το χοιρινό ήταν καλά ψημένο και με ευχάριστη γεύση που δεν την κάλυπτε καθόλου η γέμιση. Το ίδιο καλό ήταν και το μπριζολάκι, ενώ το κεμπάπ, δεν τον ενθουσίασε τον Κοιλιόδουλο, χωρίς ωστόσο να είναι κακό. Απλά προτιμήσαμε τα άλλα. Να παρατηρήσω ότι το μαγαζί έχει και μια ευχάριστη καυτερή σως, ενώ η γέμιση σε όλα ήταν πολύ καλή ώστε και την γευόσουν αλλά και δεν έκλεβε την παράσταση από το κρέας όπως γίνεται συχνά.

Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, πλησιάζει και η ώρα της πληρωμής. Το συνολικό κόστος ήταν 10 € το κεφάλι, που ήταν περίπου αυτό που περιμέναμε για ότι πήραμε. Ούτε ακριβό ούτε φτηνό, το μαγαζί είναι δίκαιο στην τιμολόγησή του. Να πω βέβαια ότι εγώ προσωπικά θεωρώ ότι το να χρεώνεις αυτήν την Κυπριακή 3€ είναι λάθος, αλλά το κάνουν όλοι, οπότε δεν το κρατάω σαν αρνητικό, κάθε άλλο έχω δει πολύ πιο κουλές και άδικες τιμολογήσεις.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο όχι τόσο δημοφιλές αλλά καλό, με θέσεις για παρκάρισμα ανάλογα του πότε θα πας, με προσεγμένο χώρο και διακόσμηση, με πολύ καλό φαγητό και εξυπηρέτηση (άλλωστε για αυτό δεν ακούσατε τίποτα για αυτό, τα παιδιά ήταν εξαιρετικά) και απόλυτο λογικό και τίμιο σε αυτά που χρεώνει. Σίγουρα το προτείνω, ειδικά σας προτείνω να δοκιμάσετε το πικάντικό του αν σας αρέσουν τα πικάντικα, ενώ για όσους δεν την ξέρουν, θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσετε σεφταλιά. Η καλύτερη θα ήταν στο σπίτι της θείας μου, αλλά που να σας βάλουμε όλους;

Το Χασάπικο
Λεωφόρος Κύπρου 26, Αργυρούπολη
Υ.Γ. Έχει κλείσει

Χύμα στο ΧΗ.ΜΑ.

Όταν μας πρότεινε να πάμε σε ένα μαγαζί που λέγεται ΧΗ.ΜΑ. δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη. Η απάντηση φυσικά ήταν ναι. Και πως θα μπορούσαμε να μην πάμε αφού είμαστε το πιο ΧΥΜΑ blog γευσιγνωσίας...

Υπάρχει που λέτε ένα μαγαζί εκεί στη γειτονιά του Αλίμου, κοντά στο σπίτι μου, που το λέμε εδώ και χρόνια "καταραμένο"... Έχουν γίνει άπειρες απόπειρες και έχουν κατά καιρούς ανοίξει διάφορα εστιατόρια αλλά ποτέ δε ρίζωσε κανένα, μέχρι τώρα.

Περνώντας λοιπόν πριν αρκετό καιρό απ’έξω, για άλλη μια φορά βλέπω συνεργεία να το ετοιμάζουν και έναν οργασμό από μαστόρους και άλλους πουκαμισάτους να έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, και στην ταμπέλα "ΧΗ.ΜΑ". Άντε λέω, γνωστό brand, ας ελπίσουμε να πιάσει μπας και φύγει η ρετσινιά από το μέρος. Και πάει, και παραπάει, και χρόνο έκλεισε, και φαγητάρες έχει, και σε γενικές γραμμές έχει συνέχεια κόσμο! Δε γίνεται λέω, μιλάω με Κοιλιόδουλο και Ζαμπόνις λέγοντας τους πως "έχουμε θέμα" και κανονίζουμε εξόρμηση στο "ΧΗ.ΜΑ".

Γεια σας λοιπόν, είμαι ο Ακόρεστος Μουσικάντης και με μεγάλη μου χαρά αναλαμβάνω για 2^η φορά το "χώσιμο" σε αυτόν τον ιστότοπο.

ΧΗ.ΜΑ λοιπον...

Για να μη κρυβόμαστε ένας άλλος λόγος που ήθελα να πάω ηταν η Β. Η Β. όμως "μας την έκανε" τη μέρα που πήγαμε, άρα, με λυτούς τους ζυγούς και χωρίς άγχος έπεσα με τα μούτρα στο φαγητό!! Φυσικά μαζί μου ήταν Zαμπόνις - Kοιλιόδουλος και ο αδερφός μου, ο "Pastaman" (τα ζυμαρικά και οι πάστες είναι το forte του).

Το μαγαζί ειναι όμορφο, περιποιημένο. Θα το χαρακτήριζα ένα "κυριλέ μπριζολάδικο". Έχει ασύμμετρες αυλές με πλακόστρωτο, όμορφο φωτισμό και πολλά λουλούδια. Στο εσωτερικό κυριαρχεί το retro "μπακαλόγατος" style αλλά με πολύ προσεγμένο τρόπο.

Στον κατάλογο υπήρχαν αρκετές νόστιμες επιλογές από ορεκτικά - ψιψιψονια - ποικιλίες αλλά και κυρίως πιάτα. Εμείς αρκεστήκαμε σε - τυροκαυτερή, πατάτες τηγανιτές με τυράκι, μαστέλο Χίου, σαλάτα με ρόκα - παρμεζάνα - λιαστή ντομάτα - μπαλσάμικο, ποικιλία κρεατικών, "το πιάτο του χασάπη" μπύρες και επιδόρπια.

Πάμε σιγά - σιγά,

Οι πατάτες με τυρί ηταν ακριβώς όπως οι πατάτες με τυρί(!!), δε μπορώ να σας γράψω πολλά γι’ αυτό το πιάτο, η τυροκαυτερή δε, ήταν πραγματικά το κάτι άλλο, στις γεύσεις τις δικές μου, ίσως η καλύτερη αλοιφή που έχω δοκιμάσει. Έσκασε και το μαστέλο που ήταν τέλειο και ήταν καλή μερίδα, δε το λες και τούβλο - παντόφλα αλλά σε σχέση με άλλα μαγαζιά, ήταν καλό κομμάτι τυριού. Το σαλατικό (μαρούλια - ρόκα - παρμεζάνα - μπαλσάμικο) ήρθε και έδεσε με όλα τα υπόλοιπα καθώς μας δρόσιζε από όλες τις "καφρίλες" που είχαμε πάρει.

Και τα λέγαμε, και γελάγαμε, και πίναμε τις μπύρες μας και σκάει και η ποικιλία κρεατικών και το πιάτο του χασάπη και ξεκινάει το party.

Στην ποικιλία είχαμε λίγο σαλατικό γαρνιτούρα, πατάτες, πιτούλες και από κρεατικά:

Κομμάτια χοιρινού μαριναρισμένα: Νόστιμα, σωστά ψημένα με ελαφρώς γλυκοπικάντικη γεύση. Ήταν πολύ σωστά στη γεύση τους, απλώς εγώ θα προτιμούσα το κλασικό λαδολέμονο - αλάτι -πιπέρι -ρίγανη και άγιος ο Θεός.

Κομμάτια κοτόπουλου μαριναρισμένα: Στην όψη τους σε έκαναν να θες να τα ρημάξεις, και όντως είχαν πολύ καλή γεύση, απλώς νομίζω, τους ξέφυγε λίγο στο ψήσιμο γιατί είχε λίγο στεγνώσει. Δε με χάλασε κάτι ιδιαίτερα, απλώς έχει τύχει να έχω δοκιμάσει και αρκετά πιο τρυφερό.

Πανσέτες: Απλές νόστιμες πανσέτες, δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να σας πω αλλά φυσικά ούτε κάτι αρνητικό.

Kebup: Δε νοείται kebup χωρίς αρνίσιο κιμά, και εδώ είχαμε! Πολύ νόστιμα και ζουμερά!

Λουκάνικα: Γενικά τα αποφεύγω γιατί ξέρω ακριβώς πως φτιάχνονται (παντού, δεν αναφέρομαι μόνο στο "ΧΗ.ΜΑ") αλλά εδώ, είχαν λουκάνικο που η γεύση του σου έμενε. Πάρα πολύ νόστιμα - σε κάτι που συμφώνησε όλο το τραπέζι.

Για 4 άτομα η ποικιλία ήταν πολύ καλή, δεν αισθανθήκαμε πως μας "κλέβουν". Περιποιημένη, καλή μερίδα και καλές γεύσεις!

Το πιάτο του χασάπη το πήραμε με δική μου πρωτοβουλία καθώς αποτελείται από αρνίσια συκωταριά και είναι προσωπικό αγαπημένο πιάτο. Είναι ένα πιάτο που στο σπίτι, παραδοσιακά πριν την Ανάσταση, το φτιάχνει ο πατέρας μου και η μάνα μου φωνάζει γιατί δε περιμέναμε να αναστήσουμε τον Κύριο πρώτα. Κάθε χρόνο τα ίδια!

Εδώ λοιπόν είχαμε τηγανητά ψιλοκομμένα τα "σωθικά" από το αρνάκι (όσο πιο light μπορώ να το θέσω για αυτούς που διαβάζουν και λένε "ιιιιιοοοουυυυ"). Ήταν παρατηγανισμένα όμως, αρκετά σκληρά, απο γεύση όμως, με τη προσθήκη λεμονιού, δε χάλασε κανέναν μας.

Και πάνω που τελειώναμε και τους έλεγα πόσο θα ομόρφαινε ο χώρος αν ηταν εδώ η Β., μας έρχεται ο σερβιτόρος και μας προτείνει επιδόρπια. Λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή...; Εννοείται πήραμε: ένα καζάν ντιπί, ένα cheesecake και ένα σουφλέ σοκολάτας.

Το cheesecake και το σουφλέ, ναι, ήταν πολύ καλά αλλά το καζάν ντιπί ήταν έπος. Έγω πίεσα τον bro να το παραγγείλει, αν και θα προτιμούσε πιο ευχάριστα μια πάστα μου είπε... Έγω το λάτρεψα!

Σε γενικές γραμμές ένα όμορφο μαγαζί με πολύ καλές γεύσεις και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Στις τιμές του, ίσως κάποιοι να το 'λεγαν "τσιμπημένο", αλλά μεταξύ μας, όπου έχω πάει και σου έχουν κάτω από 10€ τη ποικιλία..., τότε είναι που τα κλαίω με τα ας πούμε εδέσματα τους. To μαγαζί, αξίζει να το επισκεφθείτε. Και αν πάρετε κάτι διαφορετικό από εμάς, να μας πείτε τη γνώμη σας γιατί εμείς θα ξαναπάμε σίγουρα... Ελπίζω με τη Β. παρέα... (τι τραβάτε κι εσείς...)

ΧΗ.ΜΑ.
Βαλλιάνου & Θεοτόκη 1, Άλιμος

Το μπριζολάδικο στην Πάρο

Έχετε σε ένα αυτοκίνητο δύο Γευσιχώστες και έναν Ξιπόλυτο. Είναι μεσημέρι, κάνει ζέστη και έχουν κάνει την βόλτα τους στο πολύ όμορφο νησί της Πάρου. Μαντέψτε τι σκέφτονται. Ναι σωστά, σκέφτονται που θα φάνε. Και ενώ έχουν στο μυαλό τους ένα σχέδιο γενικό, σκάει στο ραδιόφωνο διαφήμιση για ένα μαγαζί κοντά στο λιμάνι της Πάρου, στην Παροικιά. Και το όνομα αυτού, Μπριζολάδικο. Το μαγαζί βρίσκεται πάνω στην πασαρέλα της παραλίας, σε κοντινή (θεωρητικά... ο Κοιλιόδουλος και ο Ξιπόλυτος μου λέγανε ότι είναι δίπλα... οκ πας με τα πόδια, δίπλα δεν είναι) απόσταση από το λιμάνι. Τα τραπέζια είναι έξω στο δρόμο, δίπλα στη θάλασσα. Ωραίο μέρος, απλά θα ήθελα να πω ότι τα τραπέζια είναι πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Νιώθεις ότι στριμώχνεσαι ενώ κάθεσαι έξω. Κατά τα άλλα το μέρος είναι εξίσου ωραίο με όλη την υπόλοιπη Πάρο, αν σας αρέσει το γενικό στήσιμο του νησιού, θα σας αρέσει και εκεί. Στην εξυπηρέτηση, θέλω επίσης να πω ότι ήθελε λίγο συντονισμό καλύτερο, καθυστερήσαμε λίγο να δώσουμε παραγγελία και υπήρχε μια μικρή ασυνενοησία μεταξύ των σερβιτόρων. Πρέπει να τους δώσουμε όμως το ελαφρυντικό ότι το μαγαζί ήταν γεμάτο και ότι ήταν απόγευμα και πριν φύγουν τα καράβια από το λιμάνι. Λογικό να μην είναι στο 100% της απόδοσης, ώρα περίεργη και πολύς κόσμος.

Πάμε τώρα στα φαγητά. Ο λόγος που πήγαμε εκεί, αντί να ακολουθήσουμε το αρχικό μας σχέδιο, ήταν ότι στην διαφήμιση ακούσαμε ότι υπήρχανε σεφταλιά. Έχω καταγωγή από την Κύπρο και τα σεφταλιά είναι το αγαπημένο φαγητό (ναι γυρνάω 5 κιλά περισσότερα κάθε φορά που πάω...), ενώ και ο Κοιλιόδουλος έχει δοκιμάσει τα σπιτικά της θείας μου και τα εκτιμάει ιδιαίτερα. Το μαγαζί εκτός από σεφταλιά έχει έναν εντυπωσιακά μεγάλο κατάλογο, από κοκορέτσι μέχρι κοντοσούβλι κτλ κτλ. Ωστόσο όταν εμείς πήγαμε εκεί, το μεγαλύτερο μέρος των «περίεργων», κοκορέτσι π.χ., δεν ήταν ακόμα διαθέσιμο. Δε λέω, λογικό ήταν, όπως σας είπα ήταν μια ώρα περίεργη και εμείς δε μπορούσαμε να πάμε πιο αργά γιατί θέλαμε να προλάβουμε το καράβι. Αλλά εμένα μου χτύπησε λίγο άσχημα να διαφημίζεις 20 φαγητά, να είσαι γεμάτος και να έχεις διαθέσιμα μόνο τα κλασσικά του σουβλατζίδικου.

Τέλος πάντων τέτοια ώρα, πεινάγαμε κιόλας, πήραμε 2 σουβλάκια με πίτα ο καθένας και δύο πατάτες, τη μία με σως και τυριά και διάφορα. Και φυσικά μια τυροκαυτερή για να μην ξεχνιόμαστε. Το φαγητό ήταν καλό, οι πατάτες κομμένες στο χέρι και σωστά τηγανισμένες χωρίς καθόλου λάδι πάνω τους, η τυροκαυτερή αξιοπρεπής και τα σουβλάκια σωστά γεμισμένα και ψημένα. Παράπονο δεν υπήρχε. Δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό μεν, αλλά ήταν παραπάνω από αξιοπρεπές για να φας για μια μέρα.

Σαν λογαριασμός, ήταν αναμενόμενα τσιμπημένος. 2,40 € τα σουβλάκια, 3,20 € οι πατάτες και 4 € οι πατάτες με σως τυρί. Ακριβό μεν, λογικό δε για το σημείο του. Μη ξεχνάμε ότι πρακτικά μιλάμε για τιμές τουριστικές.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε καλό σημείο, μεγάλη ποικιλία φαγητού αν πας την σωστή ώρα να φας, αξιοπρεπές φαγητό και τιμές αναμενόμενες για το σημείο που βρίσκεται. Ακόμα και με τα μικροπροβληματάκια στο σέρβις, είναι ένα μαγαζί που αξίζει να πας να φας έστω για μια φορά, ή ενδεχομένως να τρως συχνά αν βρεθείς στην Πάρο και δεν σκοπεύεις να το ψάξεις πολύ. Παραδέχομαι ότι αν είχα μέρες να κάτσω, θα ξαναπήγαινα για να δοκιμάσω τα διάφορα άλλα που διαφήμιζε.

Μπριζολάδικο
Παροικιά, Πάρος
Οδός Γιάννη Πάριου Βαρθακούρη;

Πήγαμε στο TAOS και φέραμε το ΧΑΟΣ

Καλά υπερβάλλω λίγο, άλλωστε είναι δύσκολο σε αυτό το μαγαζί να φέρεις το χάος. Και αυτό γιατί δεν είναι μαγαζί μόνο, είναι και ένα είδος συλλόγου για γιόγκα και λοιπά πνευματικά, πράγματα που εγώ δεν ακολουθώ ή καταλαβαίνω αλλά έχω μάθει να σέβομαι την πνευματική τους υπόσταση.

Το ΤΑΟΣ είναι ένα μαγαζί στην Πάρο σε σημείο ιδιαίτερα απομακρυσμένο. Την μέρα είναι ναός κάποιοι είδους (σέβομαι μεν, δεν είπα ότι καταλαβαίνω κιόλας), ενώ το βράδυ γίνεται εστιατόριο με γεύσεις από Ανατολίτικη κουζίνα. Το όνομα του μαγαζιού προδιαθέτει σε Ταϋλάνδη αλλά δεν έχει κουζίνα μόνο από εκεί. Το σημείο του, αν και σχετικά δύσκολο να το φτάσετε, έχει πάρα πολύ ωραία θέα, ενώ έχει και ένα ευρύχωρο παρκινγ στο οποίο θα παρκάρετε άνετα... βλέπετε το παρκάρισμα στο κέντρο της Αθήνας ή της Πάρου μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά παραδόξως είναι εξίσου δύσκολο και στη μέση του πουθενά...

 Η εσωτερική διακόσμηση είναι ενδιαφέρουσα και διαφορετική, άλλωστε όπως ανέφερα είναι και ένα είδος ναού-λέσχης, οπότε αν σας αρέσουν αυτά τα πράγματα θα σας ενθουσιάσει. Εμένα απλά μου φάνηκε ωραία και διαφορετική. Τα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν ευγενικότατοι. Και εδώ θέλω να πω κάτι που μου έκανε εντύπωση. Το μαγαζί κλείνει την κουζίνα του στις 11:30. Εμείς, ένεκα που οι κουμπάροι μου εκείνη την ώρα σχολάνε (στην καλύτερη περίπτωση) δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε νωρίτερα... βασικά 12 στη καλύτερη. Τους πήρανε τηλέφωνο, τους εξήγησαν την κατάσταση και τους αφήσανε να κάνουνε την παραγγελία νωρίτερα για να τα έχουν έτοιμα και να μας τα σερβίρουν όταν φτάσουμε. Μπράβο στο μαγαζί για την εξυπηρέτηση και την προθυμία να βοηθήσουν, να τα λέμε αυτά.

Να μην τα πολυλογούμε άλλο, να πάμε στο προκείμενο. Η κουζίνα του μαγαζιού είναι ανατολική. Άρα πάμε για την γεύση και όχι για να σκάσουμε στο φαί, οι Έλληνες έχουμε σίγουρα διαφορετικά στομάχια. Η παραγγελία μας είχε 2 πιατέλες σούσι, 2 είδη σούπας, η μια με τζίντζερ, άρα καυτερή, διάφορα ψωμάκια και πίτες, κοτόπουλο Kung Pao ημικαυτερό και διάφορα άλλα που δε τα λέω γιατί αφενός δε τα θυμάμαι και αφετέρου ήταν αρκετά.

Στην κριτική του φαγητού θα πω ότι ήταν όλα πολύ καλά φτιαγμένα και με ιδιαίτερη γεύση, ενώ τα καυτερά του, αν και όντως αρκετά πικάντικα, ήταν περισσότερο για ευρεία κατανάλωση και όχι τόσο... πιστά αντίγραφα. Βέβαια είχαν φέρει μαζί με μερικά ντιπ που είχαμε πάρει και ένα που ήταν δυναμίτης, το οποίο εγώ, ο Κοιλιόδουλος και ο κουμπάρος μου το τιμήσαμε ιδιαίτερα. Γενικά όλα τα ντιπ τους ήταν πολύ καλά, γλυκόξινα και καυτερά και απλά. Επίσης εντύπωση μου έκανε η σούπα με τζίντζερ, που χωρίς να είναι καυτερή, ήταν αρκετά πικάντικη (εντάξει η κοπέλα δίπλα μου πέθανε λίγο... ίσως για τους άλλους να είναι λίγο καυτερή...) και είχε μια πολύ ωραία γεύση.

Θα αφιερώσω μια ξεχωριστή παράγραφο για το σούσι. Αν μας διαβάζετε συχνά θα ξέρετε ότι έχω ένα θέμα με αυτό το συγκεκριμένο είδος φαγητού και θέλω πράγματα συγκεκριμένα. Λέω ότι ένα μαγαζί που προσφέρει σούσι δεν θα πρεπε να προσφέρει τίποτα άλλο αν γίνει παραγγελία για αυτό. Επιπλέον υπάρχει μια συγκεκριμένη σειρά στο σερβίρισμα κτλ κτλ. Είπαμε, είμαι περίεργος. Το Tao's σπάει τους κανόνες για σερβίρισμα. Ωστόσο φέρνει ξυλάκια για να το φας, ευτυχώς γιατί αν δω άνθρωπο να τρώει σούσι με πιρούνι θα τον πιρουνιάσω. Επιπλέον η παρουσίαση της πιατέλας μπορεί να μην ήταν σωστή με βάση την σειρά, αλλά ακολουθούσε όλους τους υπόλοιπους κανόνες, με το γουασάμπι, το τζίντζερ και εμφανώς διαχωρισμένα τα διαφορετικά είδη. Το ίδιο το σούσι ήταν πολύ καλά φτιαγμένο και γευστικότατο. Αν έπρεπε να του βάλω βαθμό στα 10 θα έβαζα 7.5, όπου οι χαμένοι βαθμοί θα ήταν κυρίως λόγω της περιέργειας που είπα και όχι από άποψη γεύσης. Αυτά... παραλήρημα τέλος.

Φυσικά όλα τα ωραία τελειώνουν και μετά έρχονται τα άσχημα, ήτοι ο λογαριασμός. Εντάξει περιμέναμε να πληρώσουμε κάτι παραπάνω είναι η αλήθεια, το καταλάβατε και μόνοι σας όταν σας περιέγραψα το μαγαζί. Απόμακρο, ωραία θέα, ιδιαίτερη κουζίνα, πνευματισμός, όλα αυτά σου λένε ότι θα πρέπει να ξηλωθείς. Και η αλήθεια είναι ότι πληρώσαμε περίπου 25 € το άτομο χωρίς να πούμε ότι χορτάσαμε. Αν και να πω την αλήθεια δε φταίνε τόσο τα μεγέθη των μερίδων, όσο το ότι υποτιμήσαμε τον αριθμό των ατόμων, ήμασταν 10 άτομα σύνολο, και πήραμε λιγότερα, ενώ την ώρα που πήγαμε δεν μπορούσαμε να πάρουμε συμπλήρωμα. Επιπλέον να αναφέρω ότι ένα γενναίο μέρος του λογαριασμού ήταν οι μπύρες του Κοιλιόδουλου και του Ξυπόλητου... Αυτοί είδαν ανατολή και γίνανε νίντζα... μόνο που οι κανονικοί εξαφανίζονται οι ίδιοι, ενώ οι δικοί μου εξαφανίζανε μπύρες...

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο απομακρυσμένο αλλά πολύ όμορφη θέα, όπου θέλει λίγη προσπάθεια να πας αλλά θα σε αποζημιώσει όταν το βρεις. Καλή εξυπηρέτηση, ωραία διακόσμηση και ιδιαίτερη, ωραίο φαγητό με ιδιαίτερες γεύσεις αλλά λίγο τσιμπημένο, σε λογικά τουλάχιστον πλαίσια. Δε θα σκάσετε αλλά είναι ευχάριστη επιλογή ειδικά για όσους είναι της κουζίνας ή του πνευματισμού. Το προτείνω σίγουρα για μια επίσκεψη αν βρεθείτε κατά Πάρο μεριά (αν και καλό θα ήταν να πάτε με έτερο ήμισυ και όχι με παρέα. Ακούστε τον παλιό).

Tao's Center
Πάρος

Στου Πέπε για Σουβλάκι, μετά το ταξιδάκι

Γιατί ναι και οι Γευσιχώστες κάνουν διακοπές που και που. Μετά από το ταξίδι για την ωραία Πάρο λοιπόν, που την προτείνουμε σαν νησί, να την επισκεφτείτε, είχαμε και μια λιγουρίτσα, είχαμε και παρέα οπότε λέμε να ξεκινήσουμε πατροπαράδοτα και να πεταχτούμε στο λιμάνι για ένα σουβλάκι.

Ο λόγος που επιλέξαμε τον Πέπε (αν και κανονικά πρέπει να τονίζεται Πεπέ όπως ακούσαμε σε μια διαφήμιση στο τοπικό ραδιόφωνο) είναι απλός. Αφενός τον πρότεινε η πολυαγαπημένη μου κουμπάρα (που είχε κανονίσει πολλές από τις λεπτομέρειες του ταξιδιού και την ευχαριστούμε), αφετέρου... την ώρα που φτάσαμε δεν είχε και τίποτα άλλο ανοιχτό. Απλά πράγματα.

Το μαγαζί είναι πάνω στην παραλία, το πολύ πέντε (δέκα) λεπτά περπάτημα από εκεί που σε αφήνει το καράβι. Μπροστά του έχει την μαρίνα της Παροικιάς, με αποτέλεσμα να έχει τραπέζια τόσο μέσα στο μαγαζί, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό από άποψη διακόσμησης, όσο και έξω πάνω στην παραλία και την μαρίνα. Προφανώς εαν έχετε επιλογή, θα επιλέξετε τα έξω τραπέζια, τόσο για την δροσιά, όσο για θέα και το περιβάλλον που είναι πάρα πολύ ωραίο. Άλλωστε σε νησί ήρθατε, γιατί να φάτε μέσα;

Διαλέξαμε το τραπεζάκι μας έξω, οι σερβιτόροι (μπορεί και κάποιος από αυτούς να ήταν ιδιοκτήτης να σας πω την αλήθεια, πολύ φιλική και χαλαρή εξυπηρέτηση είναι η αλήθεια) ήρθαν αμέσως και όλα δρομολογήθηκαν σωστά. Βέβαια ήμασταν το μόνο τραπέζι εκείνη την ώρα και είχαμε και το κονέ... η πολυαγαπημένη κουμπάρα δουλεύει σε ξενοδοχείο και μάλιστα εξυπηρέτηση πελατών, οπότε όπως καταλαβαίνετε έχει κάνει μερικές ενδιαφέρουσες γνωριμίες. Τέλος πάντων αρκετά με την εισαγωγή, πάμε στο προκείμενο. Ο κατάλογος είναι ο κλασικός τυπικός κατάλογος για ένα σουβλατζίδικο. Τίποτα που να μην το περιμένεις, αλλά όλα όσα χρειάζονται. Επειδή κι εμείς δεν είμαστε των εκπλήξεων, πήραμε κλασσικά πράγματα γύρο κοτόπουλο και χοιρινό. Συνολική παραγγελία ήταν 6 σουβλάκια με γύρο, μια σαλάτα χωριάτικη, μια τυροκαυτερή, μια μερίδα πατάτες, ένα κιλό κρασί και 2 μπύρες.

Αρχίζουμε με τα απλά, με την σαλάτα. Χωρίς να είναι κάτι το τρομερό, ήταν καλή και φαινόταν ότι τα υλικά ήταν φρέσκα, το οποίο μου έκανε εντύπωση γιατί την ώρα που πήγαμε δεν το περίμενα. Οι πατάτες στο χέρι, σωστότατες και η τυροκαυτερή ήταν περισσότερο για τους τουρίστες παρά για έλληνες. Καλά για εμάς και τον κουμπάρο μου που τρώμε αναμμένη βενζίνη, ούτε τυροσαλάτα δεν ήταν. Θα σας φτιάξει μια ο κουμπάρος και θα καταλάβετε (έχει και αυτός κριτική, αλλά όχι από εμένα για προφανείς λόγους).

Ο γύρος ήταν καλός, τίποτα το εξαιρετικό αλλά ευχάριστος για να μασουλήσεις λίγη ώρα. Επίσης μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ζητήσαμε τα 3 από τα 6 σουβλάκια καυτερά (2 για εμένα και ένα για τον κουμπάρο, είπαμε αν δεν ταιριάζαμε δεν θα κουμπαριάζαμε), και όχι μόνο ήταν καυτερά, αλλά ευχάριστα καυτερά σε πολύ καλό επίπεδο. Μετά την τουριστική τυροκαυτερή δεν το περίμενα, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα.

Περνάμε τώρα στον λογαριασμό. Για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, πληρώσαμε 40 € (και κάτι ψιλά). Αν ήμουν στην Αθήνα θα έλεγα απευθείας ότι είναι πολλά. Αλλά δεν είμαι, είμαι στην Πάρο. Ναι είναι αλήθεια ότι είναι σχετικά τσιμπημένα, υπολογίζουμε 2,40 ή 2,60 € το σουβλάκι με έναν πρόχειρο υπολογισμό, αλλά ρίχνοντας (αργότερα) μια ματιά στις τιμές των υπόλοιπων στην περιοχή, πιστεύω ότι πέσαμε στον μέσο όρο. Φτηνό δεν το λες, αλλά πιστεύω ότι θα χρειαστεί αρκετό ψάξιμο για να βρεις φτηνότερο μαγαζί από αυτό σε μια τουριστική περιοχή.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε ωραίο σημείο (πάρκινγκ θα βρείτε δύσκολα αν πάμε μέρα με αμάξι, την νύχτα παλεύεται όμως, τουλάχιστον όταν δεν είχε πολύ κόσμο), με σωστή και φιλική εξυπηρέτηση. Προσφέρει ότι θα περίμενε κανείς, σε ποιότητα τίμια. Ωστόσο οι τιμές του και μερικά ακόμα μικροπράγματα (το μέγεθος της μερίδας της τυροκαυτερής ας πούμε), δείχνουν ότι πρωτεύων στόχος του είναι οι τουρίστες. Μια τίμια επιλογή στην Παροικιά της Πάρου για ένα γεύμα.

Το σουβλάκι του Πεπέ,
Λιμάνι Παροικιάς Πάρος

Μία χαρ στου Bahaar

Μια ωραία μέρα με ήλιο και αέρα που λέει και το τραγούδι, έστω και αν αέρα δεν πολυείχε και είχαμε πάει βραδάκι, αποφασίσαμε και μετά από μια προσφορά που βρήκε ο Κοιλιόδουλος στο YellowDay, να πάμε στο μαγαζί αυτό που κοντά μας είναι και όλο λέμε να πάμε και ευκαιρία δε βρίσκουμε. Μετά από μια δημοκρατική προσέγγιση του θέματος (θα πάμε τότε και να πάνε να πνιγούνε όλα τα άλλα), φτάνουμε στο μαγαζί που 100 ονόματα έχει αλλάξει μέχρι να πάμε αλλά τώρα το λένε Bahaar.

Η θέση του μαγαζιού είναι λίγο... περίεργη ας το πω. Είναι μακριά σχετικά από το κέντρο της Γλυφάδας, αλλά σχετικά κοντά στη πλατεία Εσπερίδων, λίγο πιο κάτω από τον Αγ. Νικόλαο. Έχει πολύ εύκολη πρόσβαση και σαν περιοχή είναι εύκολο να βρεις να παρκάρεις (εμείς βρήκαμε απέξω ακριβώς), τουλάχιστον σε φυσιολογικές μέρες. Αν πάτε μόνο για αυτό, όπως εμείς, είναι πολύ βολικό σημείο, αν πάτε με σκοπό να συνεχίσετε στη Γλυφάδα, έχετε επιλογές να παρκάρετε κάπου στη μέση, αλλά θα περιλαμβάνουν αρκετό περπάτημα από το ένα σημείο στο άλλο. Καλό το περπάτημα βέβαια, χωνεύεις κιόλας...

Σαν διακόσμηση, το μαγαζί είναι ένας πολύ προσεγμένος και ωραίος χώρος. Ξύλινα τραπέζια και καρέκλες, ενώ κάθε καρέκλα γράφει από πίσω και ένα όνομα, κυρίως γυναικεία βέβαια, υπερτερούν πολύ σε σχέση με τα αντρικά. Υπάρχει χώρος μέσα στο μαγαζί και έξω ημι-υπαίθριος. Εμείς κάτσαμε στον έξω χώρο, οπότε δε μπορώ να πω πολλά για το εσωτερικό, αλλά αν ήταν τόσο προσεγμένο όσο το εξωτερικό θα ήταν ένας πολύ καλός χώρος για φαί. Κλείνοντας για τον χώρο να πω ότι στο εξωτερικό υπάρχει και η κουζίνα που είναι ανοιχτή και μπορούν όλοι να βλέπουν τι γίνεται μέσα.

Από άποψη σέρβις, δεν είχαμε κανένα παράπονο. Υπήρχε ένας μόνο σερβιτόρος μεν, αλλά την μέρα που πήγαμε δεν υπήρχε και πολύς κόσμος (βασικά εμείς και άλλες 2 παρέες και αυτές μικρές σαν εμάς) και δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Κατά τα άλλα ήταν ευγενικότατος και σωστός στην δουλειά του, είχε και την υπομονή να μας εξηγήσει το μενού που είχαμε κλείσει μέσω της προσφοράς.

Τώρα είναι η δική μου σειρά να το περιγράψω. Το μενού που είχαμε κλείσει περιελάμβανε μια σαλάτα (με επιλογή από 2), ένα ορεκτικό (με επιλογή από 3 ή 4) και μια ποικιλία κρεατικών για 2. Επιπλέον το μαγαζί έβαζε σαν ορεκτικό μερικά ψωμάκια με μελιτζανοσαλάτα και λίγο σαλάμι αέρος, μέχρι να έρθουν τα βασικά φαγητά.

Οι επιλογές μας ήταν μια σαλάτα πράσινη, μια μερίδα φαλάφελ (άλλωστε το μαγαζί όπως υπονοεί το όνομά του είναι περισσότερο αραβική - λιβανέζικη κουζίνα) και την ποικιλία, ενώ πήραμε και δύο μπύρες, έτσι για την γεύση. Η σαλάτα μας άρεσε πάρα πολύ, ειδικά το ντρέσινγκ της ήταν πολύ καλό και ήταν μια ευχάριστη ασχολία μέχρι να έρθει η ποικιλία. Το φαλάφελ ήταν επίσης καλό, ήρθε με τη δική του σως για βούτηγμα που ταίριαζε πολύ με αυτό. Επιπλέον ήταν με σκληρό εξωτερικό και όχι μαλακό σαν κεφτεδάκι όπως τα βρίσκουμε μερικές φορές, κάτι που εγώ το προτιμώ.

Πάμε τώρα στην ποικιλία που είναι και η κύρια ατραξιόν της βραδιάς. Η ποικιλία είχε, μαζί με ντομάτα ψητή, κρεμμυδάκι και κανα δύο πίτες κομμένες, ένα σις κεμπάπ (αρνί), μια σούβλα κοτόπουλο και τέσσερα κεμπάπ πολίτικα. Το αρνί ήταν πολύ ωραίο, ήταν το προσωπικό μου αγαπημένο, το κοτόπουλο επίσης καλό, ήταν το αγαπημένο του Κοιλιόδουλου (βλέπετε γιατί τρώω με αυτόν τον άνθρωπο έτσι; Δεν τσακωνόμαστε ποτέ...) και τα πολίτικα ήταν κάπου στη μέση. Αλλά εδώ για να είμαι δίκαιος θα πρέπει να κάνω μια μικρή ανάλυση.

Το κεμπάπ εκτός από το κρέας του, έχει μέσα και μπαχαρικά. Όταν εγώ γεύομαι πολλά μπαχαρικά, έχω πάντα στο μυαλό μου ότι σκοπός τους είναι να κρύψουν κάτι, συνήθως μια υπερβολική ή ότι άλλο μυρωδιά στο κρέας. Γενικά είμαι υπέρ του κεμπάπ με όσο το δυνατόν λιγότερα μπαχαρικά. Ωστόσο το συγκεκριμένο είχε πολύ λίγα. Από την μια είναι καλό γιατί δείχνουν ότι δεν έχουν να κρύψουν κάτι από άποψη ποιότητας κρέατος, από την άλλη, ήταν λίγο έντονη η γεύση του κρέατος στο κεμπάπ. Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές (αν έχει ξανασυμβεί, δε θυμάμαι) που θα ήθελα περισσότερο μπαχαρικό στο κεμπάπ μου. Βέβαια να σημειώσω ότι συν τοις άλλοις, το πολίτικο κεμπάπ υποτίθεται ότι είναι και πικάντικο, ενώ ούτε εγώ ούτε ο Κοιλιόδουλος το βρήκαμε έτσι. Και δεν φταίμε εμείς που τρώμε αναμμένη βενζίνη, πραγματικά δεν ήταν καθόλου πικάντικο.

Ακόμα και με τα παράπονα που έκανα παραπάνω, το φαγητό ήταν καλό. Μας άρεσε σαν γεύση και ήταν ευχάριστο, ενώ το διακριτικό μουσικό χαλί βοηθούσε στην συζήτηση. Γενικά ήταν μια βραδιά ευχάριστη. Αλλά δυστυχώς πρέπει να πούμε κάτι ακόμα. Και ναι όπως καταλάβατε μιλάμε για τον λογαριασμό.

Με την προσφορά που πήραμε (δεν περιελάμβανε τα ποτά) το κόστος αυτών που πήραμε ήταν 31 €. Βάλτε και άλλα 9 € για τις μπύρες, πάμε στα 40. Δηλαδή 20 € το άτομο. Μιλάμε για 40 € για μια σαλάτα, πέντε φαλάφελ που είχε η μερίδα και μια ποικιλία με 4 μικρά (αρκετά μικρά) κεμπάπ και τρία κομμάτια αρνί και άλλα τρία κοτόπουλο. Πολλά τα λες; Να σας θυμίσω ότι πήραμε προσφορά; Το κανονικό αντίτιμο που θα πληρώναμε για αυτά αν είχαμε πάει χωρίς την προσφορά είναι 56 €! Δηλαδή για τα ίδια ακριβώς που ακούσατε θα πληρώναμε 28 € το άτομο! Εντάξει είναι Γλυφάδα και είναι ιδιαίτερο φαγητό, αλλά όχι και πάλι για αυτό που φάγαμε είναι πάρα πολύ.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε καλό σημείο, αν δεν σας ενοχλεί το περπάτημα ή αν πάτε μόνο για αυτό, με καλή εξυπηρέτηση και πολύ ωραίο ντεκόρ, κατάλληλο για συζήτηση. Το φαγητό χωρίς να είναι υποψήφιο για βραβείο είναι πολύ καλό και γευστικό αλλά δυστυχώς το μέγεθος της μερίδας και το κόστος της δεν το κάνουν καθόλου value for money. Αν είχα κάποια στιγμή παρέα που της άρεσε αυτού του είδους η κουζίνα σίγουρα θα ήταν στο μυαλό μου σαν πιθανή επιλογή, αλλά 100% δεν θα πλησίαζα την ποικιλία (βέβαια δεν είδαμε και πολύ τον κατάλογο αλλά πιστεύω ότι θα υπάρχουν επιλογές οικονομικότερες) και σίγουρα δεν θα ξαναπάμε μόνοι μας. Βέβαια ενδεχομένως να κάνουμε άλλη μια καταδρομική για να δούμε αν έχουν βελτιωθεί οι τιμές του ή αν υπάρχει δυνατότητα να φας καλύτερα με λιγότερα χρήματα.

Bahaar
Αρτέμιδος 22, Γλυφάδα
Υ.Γ. Έχει κλείσει

Due Pentole σημαίνει ποιότητα...

Βασικά σημαίνει δύο τηγάνια, το οποίο επίσης ακούγεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά ποιος κολλάει στις λεπτομέρειες τώρα.

Το Due Pentole είναι ένα μαγαζί, προφανώς Ιταλικής κουζίνας, στα σύνορα Αλίμου με Μπραχάμι, στην Θεομήτορος, το οποίο συστεγάζεται με το Shopping House. Όπως καταλαβαίνετε είναι εύκολο να το βρείτε και αρκετά εύκολο να παρκάρετε, εφόσον βέβαια πηγαίνετε βράδυ που είναι κλειστά τα μαγαζιά. Δεν έχω πάει σε άλλες ώρες στην περιοχή, οπότε δε μπορώ να σας πω πως θα είναι το παρκινγκ. Το μόνο «κακό» με την περιοχή είναι ότι δεν έχει τίποτα άλλο εκεί κοντά, οπότε αν πάτε προς τα εκεί θα πάτε μόνο για το μαγαζί και δεν θα το συνδυάσετε με κάτι άλλο «εκεί κοντά». Εκτός και αν το συνδυάσετε με shopping οπότε μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας γιατί απ'οτι μάθαμε λειτουργεί και ως καφέ μπαρ.

Η διακόσμηση του μαγαζιού προδιαθέτει ακριβώς για τον χαρακτήρα του. Είναι ένα κοσμικό, προσεγμένο προς το κυριλέ μαγαζί, με μεγάλη σημασία στην λεπτομέρεια. Τόσο το μουσικό χαλί όσο και η διακόσμηση είναι πολύ προσεγμένα και χαλαρωτικά, ακριβώς ότι πρέπει για λίγη ηρεμία και ένα ευχάριστο γεύμα με συζήτηση. Επιπλέον υπήρχε μια μικρή ορχήστρα που τραγούδαγε ζωντανά, τραγούδια παλιά και νέα με θέμα τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δυστυχώς (επειδή ήταν πολύ καλοί και η κοπέλα ήταν φωνάρα) δεν είναι καθημερινό φαινόμενο, νομίζω γίνεται μόνο Σάββατα και πάλι όχι κάθε Σάββατο γιατί κάνει διάφορες μουσικές βραδιές. Αυτό θα το διορθώσει ο Κοιλιόδουλος που ξέρει.

Να σταθώ και λίγο στο σέρβις, όπου με το μαγαζί ουσιαστικά γεμάτο είχαμε πάντα πρόσβαση σε κάποιον σερβιτόρο, ενώ ο σεφ-ιδιοκτήτης του μαγαζιού έβγαινε από την κουζίνα και ερχόταν για να δει αν στα τραπέζια ήταν όλα εντάξει. Μπορώ να πω ότι ήταν από τα καλύτερα, για να μην πω το καλύτερο και αδικήσω κάποιο, σέρβις που έχω δει σε τέτοιο μαγαζί. Περνάμε στον κατάλογο, όπου υπάρχει μια ευχάριστη ποικιλία τόσο από άποψη κατηγορίας (πάστα, ριζότο, πίτσα, σαλάτες, ορεκτικά και άλλα) όσο και από άποψη επιλογών. Επίσης υπάρχει ένας ευχάριστα μεγάλος κατάλογος κρασιών, τα οποία μπορείς να παραγγείλεις είτε σε ποτήρι είτε σε μπουκάλι, ενώ δεν λείπει και το χύμα.

Στα δικά μας τώρα, παραγγείλαμε μια σαλάτα Caprese, μια πίτσα Due Pentole, μια μακαρονάδα με θαλασσινά (Linguine ai frutti di mare) και μια με κοτόπουλο και πανσέτα (Tagliatelle al pollo e dragoncello). Επίσης πήραμε ένα μπουκάλι κρασί (Moscato d’ Asti).

Πάμε σε ένα ένα τα φαγητά. Αρχίζουμε με την πίτσα. Παραδέχομαι ότι η επιλογή ήταν αρκετά δύσκολη. Όλες οι πίτσες φαίνονταν πολύ καλές. Τελικά επιλέξαμε αυτήν που είχε το όνομα του μαγαζιού, αποκλειστικά και μόνο για αυτό. Η πίτσα ήταν ιταλική, δηλαδή λεπτή ζύμη, αν και όχι το χαρτί που βλέπεις στην Ιταλία. Πάλι ήταν αρκετά πιο λεπτή από τις «κλασσικές» πίτσες στην Ελλάδα. Τα υλικά πάνω ήταν φρεσκότατα, το ψήσιμο σωστό και η υφή άριστη. Από τις τοπ πίτσες που έχω φάει στην Ελλάδα, ότι πιο κοντά στην Ιταλική. Στον βαρύ «Ελληνάρα» μπορεί να ξενίσει η έλλειψη ψωμιού, αλλά για αυτούς που τρώνε πίτσα για την γεύση και όχι για το ψωμί θα είναι παράδεισος.

Συνεχίζουμε με την σαλάτα. Για όσους ξέρουν θα αναρωτηθούν γιατί να πάρουμε μια σαλάτα που έχει μόνο ντομάτα, μοτσαρέλα και μια ελαφριά σως. Ο λόγος είναι απλός. Έχω πολύ φρέσκια στο μυαλό μου την ιταλική μοτσαρέλα και θα ήθελα να δω αν ένα εστιατόριο που φέρεται ιταλικό έχει μεριμνήσει για τα υλικά του. Με λίγα λόγια... ναι έχει μεριμνήσει πολύ σωστά. Η ντομάτα φρέσκια, καλοκομμένη και ζουμερή, η μοτσαρέλα πάρα πολύ καλή, τόσο που να τολμώ να την συγκρίνω με την Ιταλική και η σως φτιαγμένη για γεύση και όχι για ένταση, πολύ ευχάριστη και έδενε με την σαλάτα.

Πάμε στην μακαρονάδα με θαλασσινά, πιάτο που ίσως καταλάβατε ότι προτίμησε η Ξανθιά Τιμωρός (η πίτσα ήταν του Κοιλιόδουλου). Βρασμένο τέλεια το λινγκουίνι, πολλά θαλασσινά από πάνω και πολύ ευχάριστη η σάλτσα της, ήταν πολύ ψηλά στα πιάτα με θαλασσινά που έχω φάει (και δεδομένου ότι η Τιμωρός είναι λίγο περίεργη στα θαλασσινά, το ότι της άρεσε πολύ λέει πολλά).

Και κλείνω με το δικό μου. Απλά άριστο. Το βράσιμο βάζω στοίχημα ότι έγινε με χρονόμετρο, η σάλτσα έδενε με το πιάτο, δεν ήταν ούτε πηχτή ούτε ρευστή, ήταν ένα με τις ταλιατέλες. Φανταστικό πιάτο, μακράν το καλύτερο που έχω φάει στο είδος αυτό. Το κοτόπουλο, η πανσέτα και τα μανιτάρια υπήρχαν στο πιάτο σε ποσότητα που να δίνουν γεύση και όχι να κλέβουν την παράσταση και έδεναν το σύνολο του πιάτου. Απλά συγχαρητήρια σε αυτόν που το μαγείρεψε.

Πριν περάσω στα επόμενα, να αναφέρω ότι στην αρχή το μαγαζί φέρνει ψωμάκια και δύο ντιπ τυριού και λευκής σάλτσας. Πολύ καλά και μάλιστα υπήρχε ποικιλία στα ψωμάκια, δεν ήταν όλα το ίδιο. Ωραία λεπτομέρεια. Χρεώνονται μεν, αλλά το κόστος τους (1 € ανά άτομο) είναι πολύ μικρό σχετικά με το τι φέρνουν.

 Αφού τσακίσαμε τα φαγητά όταν ζητήσαμε λογαριασμό μας ρώτησαν αν θέλουμε κάποιο χωνευτικό και από τις επιλογές ήμασταν ανάμεσα σε λιμοντσέλο και λιμοντσέλο σορμπέ. Τελικά επιλέξαμε το δεύτερο και δεν κάναμε καθόλου άσχημα καθότι ήταν πολύ γευστικό και δροσερό και όχι μόνο αυτό αλλά δεν ήταν το κλασσικό σφηνοπότηρο αλλά ήταν ένα μπουκάλι με τα ανάλογα με τα άτομα σφηνοπότηρα να το συνοδεύουν. Περιττό να πούμε ότι η Ξανθιά Τιμωρός το τίμησε υπέρ του δέοντος.

Πάμε τώρα στην λυπητερή. Μέχρι τώρα έχετε διαβάσει, Ιταλικό, προσεγμένο, καλά υλικά, καλή κουζίνα, άψογη εξυπηρέτηση... ναι όλα αυτά μαζί όχι νιάου νιάου, κοπανάνε τα κεραμίδια μέχρι να πέσουν κάτω. Αλλά μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν. Το συνολικό κόστος για αυτά ήταν κάτι παραπάνω από 75 €. Και παρατηρήστε ότι σημαντικό μέρος αυτών ήταν ένα μπουκάλι κρασί και 4 ποτά. Περίπου 25 € ανά άτομο λοιπόν, δεν είναι καθόλου παράλογη τιμή, κάθε άλλο, ειδικά με ένα μπουκάλι κρασί για 3 άτομα μέσα. Δεν το λες φτηνό σίγουρα, αλλά είναι πολύ μακριά από ότι θα περίμενε κανείς να χρεώνει.

Να παρατηρήσω επίσης ότι μέχρι να αποφασίσουμε να ζητήσουμε το λογαριασμό και ενώ σκεφτόμασταν να πάρουμε ή όχι ένα γλυκό για την μέση, ο ιδιοκτήτης ήρθε και μας έκανε δώρο μια «ποικιλία» γλυκών, με τιραμισού (ο Κοιλιόδουλος δεν άφησε κόκκο να πάει χαμένος), κορμό σοκολάτα (κοινή επίθεση σε αυτό) και σουφλέ πορτοκάλι (αυτός που νόμιζε ότι η Καταιγίδα της Ερήμου ήταν γρήγορη επιχείρηση, προφανώς δεν ήξερε τι μπορούν να κάνουν τρία άτομα με κουτάλια σε ένα τόσο καλό γλυκό). Επιπλέον σε όλα ήταν και μπάλες παγωτού, απαλού στην υφή και γευστικότατου.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε μέρος λίγο μοναχικό αλλά εύκολα προσβάσιμο, με πολύ καλή ατμόσφαιρα και σέρβις, καταπληκτικό φαγητό και μέτριες προς τσιμπημένες τιμές, αλλά σίγουρα value for money. Θα πω απλά το εξής. Είναι σίγουρα από τα καλύτερα εστιατόρια που έχουμε πάει και είναι σίγουρα το καλύτερο ιταλικό που έχω πάει εγώ προσωπικά.

Due Pentole
Θεομήτορος 41, Άλιμος

Mutfak. Επιτέλους...

Η ιστορία μας μοιάζει με Οδύσσεια μόνο που στο τέλος αντί να μας φάει ο Κύκλωπας τρώμε εμείς έναν Κύκλωπα... και τον Οδυσσέα, αλλά ποιος τα κοιτάει αυτά;

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί σκοπός ήταν να φάμε σε ένα μεξικάνικο στο Παγκράτι, το οποίο ήταν κλειστό, μετά πήγαμε σε ένα μεξικάνικο (ΣτΚ βλέπε Rincon Mexicano) στην Ακρόπολη το οποίο όμως είχε live τους Sons Latinos (τα ξέρω τα παιδιά πολύ καλοί) και ήταν τίγκα. Τελικά είπαμε να γυρίσουμε προς τα μέρη μας και να πάμε Γλυφάδα και μας ήρθε στο μυαλό με τον Κοιλιόδουλο ότι καιρό τώρα θέλαμε να γράψουμε για αυτό το μαγαζί, είχαμε έρθει ήδη 2 φορές αλλά αυτός που ήταν να την γράψει (ΣτΚ Χοιρομέρις) τιμητικά... ακόμα γράφει (τώρα την γευσιχωσία, εμάς... θα σας γελάσω).

Να μην τα πολυλογούμε αυτά, καταλήξαμε μια παρέα με εμένα, τον Κοιλιόδουλο, την Ξανθιά Τιμωρό και έναν φίλο ακόμα να καθόμαστε στο μαγαζί. Λίγα λόγια για το μαγαζί. Η κουζίνα του είναι πολίτικη και βρίσκεται ανάμεσα σε 2 μεγάλες πλατείες της Γλυφάδας, Εσπερίδων και Νυμφών (Κολυμβητηρίου), εκεί που παλιά ήταν τα BnB της Γλυφάδας. Σαν περιοχή πολύ καλή, με πολλά πράγματα να κάνεις, αλλά σαν παρκάρισμα... ε αν πάτε Σάββατο (ΣτΚ Εμείς πήγαμε Πέμπτη) μαζί με Οδύσσειες κτλ θα παίξετε και σε ένα δράμα. Αλλά τι να κάνουμε, η καλή περιοχή πάει μαζί με αυτό το πρόβλημα.

Το ίδιο το μαγαζί είναι πολυτελώς διακοσμημένο, όχι όμως σε σημείο που να χτυπάει άσχημα. Μπαίνεις και ξέρεις ότι έχεις μπει σε χώρο προσεγμένο, ενώ η διακριτική μουσική υπόκρουση είναι πολύ καλή και παίζει σαν χαλί από πίσω χωρίς να σε αποσπάει. Για την εξυπηρέτηση ότι και να πω είναι λίγο, η αλήθεια είναι ότι το παιδί που μας εξυπηρέτησε είναι φίλος οπότε μας πρόσεξε, αλλά να πούμε ότι και τις 3 φορές που έχουμε πάει εκεί ποτέ δεν είχαμε παράπονο και δεν μας έλειψε τίποτα. Οκ, φίλος φίλος, αλλά να λέμε τα πάντα σωστά... και ευτυχώς στην περίπτωσή μας είναι όλα καλά.

Ο κατάλογος, που είναι επίσης ένα σκαλί πάνω από την έγχρωμη εκτύπωση που βλέπουμε αλλού, είπαμε είναι αρκετά πολυτελές μαγαζί, έχει αρκετά μεγάλη ποικιλία. Όχι σε σημείο να χάνεσαι, αλλά σίγουρα σε σημείο να χρειάζεσαι λίγο χρόνο να αποφασίσεις. Μου άρεσε που χώριζαν τα ορεκτικά σε ζεστά και κρύα, πολύ πρακτικό.

Εμείς ξεκινήσαμε χαλαρά με 1 μαντί (θα σας πω σε λίγο), μια ντολμαδάκια γιαλαντζί, μια πίτα ψημένη και ένα λαχματζούν. Ξεκινάω με τα εύκολα, μακράν τα καλύτερα ντολμαδάκια που έχω φάει εδώ και καιρό, ενώ και το λαχαμτζούν ήταν πάρα πολύ καλό. Η ψημένη πίτα δεν νομίζω να χρειάζεται συστάσεις. Το μαντί είναι κιμάς μοσχαρίσιος μέσα σε χειροποίητο ζυμαρικό σερβιρισμένο με σως. Ήταν λίγο κρύο είναι αλήθεια, ωστόσο εγώ το βρήκα καλό. Όχι εξαιρετικό, αλλά καλό. Η Ξανθιά Τιμωρός από την άλλη επιμένει ότι δεν της άρεσε καθόλου. Είναι πολίτισσα η ίδια, οπότε καταλαβαίνω ότι έχει υψηλά στάνταρ. Για τους υπόλοιπους τρεις, χωρίς να είναι κάτι που θα ξαναπαίρναμε σίγουρα, ήταν καλό σαν ορεκτικό.

Στα κυρίως δεν κάναμε την έκπληξη. 2 γιαουρτλού κεμπάπ, 1 άδανα κεμπάπ και 1 σουβλάκι (σούβλα ουσιαστικά) κοτόπουλο. Το κοτόπουλο ήταν ψημένο καλά αλλά δυστυχώς είναι το μόνο που μπορώ να πω για αυτό, δεν ξεχώρισε με κανέναν άλλο τρόπο. Επίσης το ρύζι με το οποίο συνοδεύεται ήταν κατά την Ξανθιά Τιμωρό (που το πήρε) πολύ κακό. Δε ξέρω τι φταίει, είχαμε ξαναπάρει ρύζι στο μαγαζί και μας άρεσε άλλη φορά, αλλά όπως είπαμε, να τα λέμε όλα. Το άδανα κεμπάπ, καυτερό υποτίθεται, ήταν πολύ καλό, όχι και τόσο καυτερό βέβαια. Αυτό υποθέτω ότι γίνεται γιατί απευθύνεται και σε κόσμο που δεν θεωρεί ότι καυτερό σημαίνει να πετάει φλόγες από το στόμα του. Δεν είχε όμως τίποτα στραβό, ήταν μια πολύ τίμια επιλογή. Τώρα στο γιαουρτλού, να αναφέρω ότι δεν είναι κεμπάπ όπως το έχουμε μάθει στα σουβλατζίδικα. Είναι περισσότερο κομμάτια κρέατος, σαν γύρος, με καυτερή κόκκινη σάλτσα και σως γιαουρτλού δίπλα. Πολύ καλά ψημένο, πολύ ταιριαστός ο συνδυασμός, πιστεύω ότι πήρα (όχι τυχαία... έχουμε ξαναπάει, θυμάστε; ) μακράν το καλύτερο πιάτο της βραδιάς μαζί με τον φίλο που με εμπιστεύτηκε (και καλά κάνει).

Πάμε τώρα στο μπουγιουρντί, για να μαστε και στο κλίμα. Για όλα τα παραπάνω και 1 νερό, μισό λίτρο κρασί και μια Sprite, το σύνολο βγήκε σε λίγο πάνω από 20€ ανά άτομο. Ακριβό σίγουρα, (ΣτΚ έχουμε πληρώσει και πιο πολλά την πρώτη φορά) αλλά είπαμε, πολυτελές μαγαζί, κέντρο γλυφάδας... τι περιμένατε; Προς τιμήν του μαγαζιού, μας κέρασε και ένα γλυκό. Υπάρχει μια εκτίμηση στον πελάτη, πρέπει να το παραδεχτούμε.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε πολύ καλό σημείο αλλά με δύσκολο πάρκινγκ, ακροβατεί στα όρια του πολυτελούς και του προσεγμένου για την περιοχή που βρίσκετε, με κουζίνα διαφορετική και καλά φαγητά σαν κανόνα (αλλά παράπονα όπως είδατε υπάρχουνε), αλλά λίγο ακριβό. Δεν είναι μαγαζί που θα γίνει στέκι, ούτε θα πάτε για να θυμηθείτε Σμύρνη καθώς το φαγητό είναι για περισσότερο ευρεία κατανάλωση, αλλά σίγουρα αξίζει να το δοκιμάσετε τουλάχιστον μια φορά. Πιστεύω ότι θα είναι περισσότερες.
 

Mutfak
Λαοδίκης 36-38, Γλυφάδα

Ρεμούτσικο το ατιμούτσικο!

Ρεμούτσικο είναι το όνομα μιας ταβέρνας που την έχει σε μεγάλη εκτίμηση η Ξανθιά Τιμωρός και το είχαμε βάλει στόχο για πολύ καιρό. Τελικά καταφέραμε να παμε μια βολτίτσα να το δούμε.

Το μαγαζί βρίσκεται πάνω στην Αγ. Δημητρίου, πολύ κοντά στην εκκλησία, συγκεκριμένα λίγο μετά το σημείο όπου η Αγ. Δημητρίου γίνεται μονής κατεύθυνσης και πάει προς Βουλιαγμένης. Αυτό το σημείο έχει ένα καλό και ένα κακό: Το καλό είναι ότι είναι εύκολο να το βρεις. Δε μπορείς να το χάσεις. Το κακό είναι... διπλό... πάρκινγκ βράστα... αλλά βράστα... και εκεί κοντά (με το κοντά να είσαι σε απόσταση περπατήματος) δεν υπάρχει κάτι άλλο. Άρα πας για αυτό συγκεκριμένα. Όχι ότι εμάς μας ενοχλεί, το να βγούμε για φαγητό είναι ικανοποιητική βραδινή έξοδος για εμάς.

Με το που θα μπεις το μαγαζί έχει αυλή, χωράει μερικά τραπέζια αλλά ήταν κλειστή γιατί εκτός από το κρύο, ψιλοέβρεχε κιόλας. Μέσα το μαγαζί είναι ωραία φτιαγμένο, χωρισμένο σε καπνιστές και μη καπνιστές, μη φανταστείτε τεράστια διαφορά βέβαια, με διακόσμηση ευχάριστη και διακριτική. Μου άρεσε πολύ το τζάκι που έχει στη μέσα αίθουσα και του δίνει μια θαλπωρή περισσότερο οικογενειακή. Το μουσικό χαλί και η εξυπηρέτηση πολύ καλή, οφείλω να παραδεχτώ ότι κανένα παράπονο δεν υπήρχε για κανένα από τα δύο.

Μόλις μπαίνεις στο μαγαζί στο δεξί σου χέρι, υπάρχει μια βιτρίνα με κρεατικά. Αυτό προδιαθέτει ότι το μαγαζί έχει μια... αγάπη στο κρέας. Και μιας και έχουμε τόσα κοινά είπαμε να το δοκιμάσουμε. Παραγγελία ήταν τζατζίκι, τυροκαυτερή, φέτα ψητή, κοντοσούβλι (ορεκτικό), 2 πατάτες, παστουρμαδοπιτάκια, 1 κιλό παιδάκια, 1 αναψυκτικό και κρασάκι.

Πριν πάω στο κρέας, να πω στα γρήγορα ότι το τζατζίκι μου άρεσε, η τυροκαυτερή ήταν πιο πολύ τυροσαλάτα παρά τυροκαυτερή (αλλά συμβαίνει συχνά σε μαγαζιά που πηγαίνουν και ερασιτέχνες), η φέτα ήταν πολύ καλή και οι πατάτες... χμμμ εδώ να πω κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα. Οι πατάτες δεν ήταν στο χέρι, αλλά δεν ήταν και προτηγανισμένες. Ήταν βέβαια καλές. Δε ξέρω αν ήταν έτοιμες ή έχουν κάποιο μηχάνημα στη κουζίνα που τις κόβει συμμετρικά, αλλά να σας πώ την αλήθεια δε με νοιάζει. Ήταν καλές και στο τέλος αυτό έχει σημασία.

Τα παστουρμαδοπιτάκια ήταν αρκετά καλά, αν και τα καλύτερα τα χαμε φάει κοντά στη Βαρβάκειο για όποιον θυμάται, αλλά είχαν αρκετό λάδι. Πιστεύω ότι αν τα σέρβιραν πάνω σε λίγο χαρτί για να το τραβήξει θα ήταν ακόμα καλύτερα. Όχι ότι δε τα φάγαμε δηλαδή... σχεδόν αμάσητα φύγανε...

Πάμε τώρα στο κρέας. Τα παϊδάκια ήταν πάρα πολύ καλά, μπορώ να πω από τα καλύτερα που έχω φάει στην Αθήνα. Σαν σπιτικά. Αλλά εκεί που θα σταθώ είναι το κοντοσούβλι. Μακράν το καλύτερο που έχω φάει στην Αθήνα, μπορεί και σε αρκετά άλλα μέρη. Σωστά ψημένο, σωστά μαριναρισμένο, ήταν καταπληκτικό και πραγματικά λυπήθηκα που δεν το είχαμε πάρει για κυρίως. Γενικά παραδέχομαι ότι η Ξανθιά Τιμωρός είχε δίκιο. Τα κρεατικά του μαγαζιού είναι πολύ καλής ποιότητας και οι άρχοντες της κουζίνας ξέρουν τι κάνουνε και πως να τα μαρινάρουν και να τα ψήνουνε.

Τώρα πάμε στα της τσέπης. Το σύνολο του λογαριασμού (υπάρχει και κέρασμα γλυκού στο τέλος, χαλβάς πολύ καλός) ήταν 71 €. Για 3 άτομα ήταν τσιμπημένο. Φάγαμε καλά, δεν θα λεγα ότι σκάσαμε, αλλά όχι και ότι μείναμε νηστικοί. Μαζί με το κρασάκι ήταν λίγο παραπάνω από ότι σε μια άλλη ταβέρνα κάπου κοντά. Να πω την αλήθεια μου, η διαφορά στη ποιότητα των κρεάτων θα λεγα ότι το άξιζε.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε εύκολο σημείο αλλά με δύσκολο πάρκινγκ, με καλή εξυπηρέτηση και ήρεμη, ευχάριστη διακόσμηση, με πολύ καλή ποιότητα στο κρέας, άπαιχτο κοντοσούβλι, αλλά με τιμές λίγο τσιμπημένες. Θα ξαναπήγαινα χωρίς δεύτερη σκέψη, ειδικά Τετάρτη που έχουν και ζωντανή μουσική. Αλλά μια συμβουλή... κλείστε τραπέζι από πριν... έκλεισα παρασκευή για σάββατο και βρήκα το τελευταίο... για Τετάρτη... τρέχα γύρευε...

Το Ρεμούτσικο
Αγίου Δημητρίου 120, Άγιος Δημήτριος

Το ψήσαμε για Μπακαλιάρο

Ε όχι συγκεκριμένα για μπακαλιάρο αλλά γενικά για θαλασσινά. Αλλά είχαμε το πρόβλημα που έχετε όλοι. Ωραία τα θαλασσινά, αλλά ακριβά. Κι αν δεν είναι ακριβά όπως διαφημίζονται μάλλον θα είναι σαν το Ocean Basket (ψάξτε την αντίστοιχη ανάρτηση). Και ήρθε σαν από μηχανής θεός ένας συνάδελφος από το γραφείο, ο οποίος μας ενημέρωσε για μια ψαροταβέρνα με ένα ιδιότυπο και πολύ φτηνό επιχειρηματικό μοντέλο (για να φαίνονται και οι σπουδές στα οικονομικά, όχι μόνο το φαΐ!). Και όταν συνειδητοποίησα ότι το ίδιο μαγαζί το είχε προτείνει και ο Κοιλιόδουλος πριν αρκετό καιρό δε χρειάστηκα δεύτερη σκέψη για να πάω asap.

Και το όνομα αυτού Ψητός Μπακαλιάρος! Το μαγαζί βρίσκεται σε ένα σημείο με πολύ ενδιαφέρον. Είναι στον πλαϊνό δρόμο των Everest της Γλυφάδας, πολύ κοντά στη Μεταξά. Σημείο καλό με την έννοια ότι μόνο αν γίνεται χαμός δε θα βρείτε να παρκάρετε, κακό γιατί ναι μεν είναι κοντά σε φαγάδικα, αλλά είναι μακριά από κάθε τι άλλο. Το οποίο αν το παρακάνετε μπορεί να σας βγει σε καλό, να περπατήσετε λίγο να πέσει η κοιλιά...

Το στήσιμο του μαγαζιού είναι απλό, στυλ απλής ψαροταβέρνας με μια δόση μοντέρνου. Η μουσική υπόκρουση σαν χαλί από πίσω πάρα πολύ καλή και διακριτική, ότι πρέπει για να συζητήσεις. Οι σερβιτόροι απλοί και φιλικοί, ωστόσο να πω ότι επειδή έτυχε να είναι φίλοι της κοπέλας μου, δεν μπορώ να κρίνω 100% αντικειμενικά. Μπορώ να πω ότι δεν μας έλειψε τίποτα ενώ το μαγαζί ήταν κυριολεκτικά γεμάτο.

Πάμε τώρα στο... ευχάριστα περίεργο. Το μαγαζί σου φέρνει έναν κατάλογο από τον οποίο μπορείς να παραγγείλεις ότι θέλεις. Ότι και να παραγγείλεις και όσες φορές και να το πάρεις η τιμή είναι σταθερή. 13€ το άτομο. Με την υποσημείωση ότι άμα δούνε οτι το παρακάνεις δε θα σου ξαναφέρουν π.χ. άμα ξαναπαραγγείλεις κάτι που το έχεις ήδη στο τραπέζι και δεν το έχεις φάει.

Πάμε στην ποικιλία. Ο κατάλογος είναι ένα Α4 (κατάλληλα διαρυθμισμένο), το οποίο σου προσφέρει αρκετές επιλογές είναι η αλήθεια. Από μαρίδα και γαύρο και γαρίδα μέχρι ψάρι ημέρας και καλαμαράκια. Το μόνο κακό σε αυτό είναι το εξής: Σε μια μέρα με πολύ κόσμο, όπως ήταν αυτή που πήγαμε, είναι πολύ πιθανό μερικά πράγματα να έχουν τελειώσει. Όχι όλα, νηστικός δε φεύγεις, αλλά για παράδειγμα εμείς που θέλαμε πατατοσαλάτα είχε τελειώσει. Αλλά τι να κάνεις, σε αυτού του είδους τα μαγαζιά αυτά συμβαίνουν. Είναι πολύ πιθανό να προκαλέσαμε και εμείς μια έλλειψη. Θα καταλάβετε.
 
Δε θα κρίνω ένα ένα τα πιάτα γιατί πολύ απλά τα πήραμε όλα. Και κυριολεκτώ... ότι δεν είχε τελειώσει το δοκιμάσαμε. Όλα ήταν από καλά εώς πολύ καλά, κανένα παράπονο δεν έχουμε, ούτε καν η Ξανθιά Τιμωρός που ήταν μαζί μας και είναι αρκετά απαιτητική στα θαλασσινά (τα οποία άλλωστε τιμωρεί και από αυτά πήρε το όνομά της). Θα σταθώ λίγο περισσότερο στο γαύρο μαρινάτο, από τον οποίο πρέπει να πήραμε τουλάχιστον 10 φορές. Φανταστικός, δεν προλαβαίνανε να τον φέρνουν (και εδώ κυριολεκτώ).

Μια παρατήρηση μόνο. Οι μερίδες που έρχονταν ήταν πολύ μικρές. Για 2 άτομα ίσως ήταν καλές αλλά εμείς ήμασταν 5 και τελειώνανε πολύ γρήγορα. Οι πατάτες ας πούμε, ήταν σε μέγεθος μισής μερίδας έξω και όχι μιας. Δεδομένου ότι μπορείς να παραγγείλεις όσες φορές θέλεις, αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία ή επίπτωση στο πόσο μπορείς να φας ή στο λογαριασμό, και στο φινάλε ας πάρεις περισσότερες μερίδες. Αλλά το λέω γιατί στην αρχή και μέχρι να το συνηθίσουμε για να το υπολογίζουμε, προκάλεσε κάποιες ελλείψεις (και μαντέψτε που... ναι στο γαύρο...)
Τώρα για τιμές μιλήσαμε οπότε τι να πούμε πάλι. Ήμασταν 5 άτομα, πληρώσαμε 13€ το άτομο. Φάγαμε ότι υπήρχε. Να παρατηρήσω ότι μέσα στην τιμή είναι ΚΑΙ τα ποτά, εκτός αν θέλετε κάτι εκτός καταλόγου, οπότε φαντάζομαι ότι τα πράγματα αλλάζουν. Εμείς φάγαμε, ήπιαμε το κρασάκι και το ουζάκι μας και μπορώ να πω ότι σε σχέση τιμής - ποιότητας το μαγαζί πάει πολύ καλά.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί ευχάριστο και με κατάλληλη ατμόσφαιρα, καλή εξυπηρέτηση ακόμα και όταν έχει πολύ κόσμο, καλό φαγητό (όχι για βραβείο, αλλά καλό) με σταθερή τιμή, η οποία πιστεύω ότι είναι πολύ καλή για αυτό που προσφέρει. Αν σας αρέσουν τα θαλασσινά και σας κάνει η ποικιλία του (γιατί υπάρχουν και περίεργοι σε αυτά και αυτή είναι σχετικά περιορισμένη σε σχέση με άλλα μαγαζιά), είναι πολύ πιθανό ότι θα πηγαίνετε πολύ συχνά εκεί. Εγώ πάντως θα το έχω σίγουρα στα υπ όψιν μου όταν θα θέλω να... μυρίσω θάλασσα.

Ο ψητός μπακαλιάρος
Μαραγκού 4, Γλυφάδα

Γιατί Koi σημαίνει αγάπη!

Και μιλάμε κυριολεκτικά γιατί όντως η ακριβής μετάφραση σημαίνει όντως αυτό.

Για όσους δεν το ξέρουν, είναι ένα Sushi Bar στη Βούλα. Αν δε κάνω λάθος υπάρχουν και αλλού μαγαζιά με το ίδιο όνομα, συνδεδεμένα μάλλον, αλλά εγώ θα μιλήσω για αυτό γιατί σε αυτό πήγα να φάω τι να κάνουμε!

Μια νύχτα με φεγγάρι λοιπόν (υποθέτω δεν κοίταγα στον ουρανό θα σκοτωνόμουνα) με μια παρέα χορευτική (γιατί φύγαμε καπάκι από το μάθημα χορού... τώρα που κολλάει το Ιαπωνικό σούσι με τον λατινοειδή χορό δε ξέρω αλλά δε βαριέσαι...) αποφασίσαμε να πάμε για σούσι. 

Πριν συνεχίσω για το μαγαζί, θα ήθελα να δώσω λίγο background για όσα θα ακούσετε. Ξέρω Ιαπωνικά και ενώ δεν είμαι και τρελός με την Ιαπωνική κουλτούρα, ξέρω δέκα πράγματα. Και η μόνη κουλτούρα που σίγουρα εκτιμώ σε κάθε είδος πολιτισμού, είναι αυτή του φαγητού. Το σούσι έχει συγκεκριμένο τρόπο που σερβίρεται και μάλιστα δεν νοείται να φας κάτι άλλο αν πας για σούσι. Αν κάποιος πάρει και σαλάτα με σούσι είστε ελεύθεροι να ορμήξετε πάνω του φωνάζοντας Banzai και να τον σουβλίσετε με το Katana σας. Η αν δεν έχετε Katana με το μαχαίρι ή πιρούνι, με ότι έχει βολευτείτε.

 

Πάμε πρώτα σε τοποθεσία. Το μαγαζί είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο της Βούλας, την Λεωφόρο Βασ. Παύλου. Σαν σημείο είναι καλό και πολυσύχναστο με διάφορα πράγματα να κάνεις τριγύρω. Το κακό είναι ότι σε ώρες αιχμής δύσκολα βρίσκεις πάρκιγνκ. Εμείς πήγαμε σε ώρα ψιλοάκυρη οπότε δεν είχαμε πρόβλημα.

Το μαγαζί το ίδιο δεν έχει κάτι υπερβολικό σε διακόσμηση. Πάγκοι για να κάτσεις, ξύλινα τραπέζια, λιτό και απέριττο όπως θα άρεσε στον Oda Tobunaga. Έχει και έξω και μέσα τραπέζια με το μέσα να είναι ελάχιστα διαφορετικό. Ωραίος χώρος κυρίως για καλοκαίρι. Μέσα δεν έχω μπει για να σας πω για χειμώνα, το σκοπεύω όμως.

Για την εξυπηρέτηση δε θα πω πολλά, γιατί πολύ απλά η εξυπηρέτηση ήταν αυτό που έπρεπε να είναι. Αθόρυβη και αποτελεσματική. Μπράβο στα παιδιά, αν και καθόμασταν έξω δε μας έλειψε τίποτα. Ένα μικρό λαθάκι έγινε γιατί είχαν σημειώσει ένα αντί για 2 σε μια κατηγορία, αλλά με τόση παραγγελία ανθρώπινο είναι το καταλαβαίνουμε.

Πάμε τώρα στο φαγητό. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι έχει πολύ μεγάλη ποικιλία. Δε θα τα αναφέρω όλα, αλλά δε γίνεται κιόλας, οπότε θα αναφέρω αυτό που για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία στο σούσι. Τα πιάτα ήρθαν αρκετά γρήγορα, αλλά βασικό αυτό, με τη σωστή παρουσίαση και σερβίρισμα. Το wasabi στην άκρη και το ginger δίπλα. Γιατί δεν γίνεται να αλλάξεις είδος σούσι με την γεύση του προηγούμενου στο στόμα!!! Επιτέλους ένα μαγαζί για σούσι που ξέρει τι δίνει! Για όσους δε ξέρουν τι σημαίνει wasabi και τους αρέσουν τα καυτερά να έρθουν αύριο με τον κηδεμόνα τους. Για όσους δεν αρέσουν τα καυτερά ας πούμε ότι σε ελεύθερη ελληνική μετάφραση σημαίνει "κάψιμο της κόλασης από δάκρυα διαβόλων" και μείνετε εκεί. Εντάξει πολύ ελεύθερη μετάφραση....

Επειδή πήραμε πολύ μεγάλη ποικιλία και δε μπορώ να ξεχωρίσω κάτι θα μιλήσω γενικά. Ότι πήραμε ήταν πολύ καλό, σωστά τυλιγμένο και με την γεύση του στο 100%. Ενδιαφέρον είχε επίσης ότι (επειδή ξέρουν τι κάνουν) είχαμε μόνο ξυλάκια, οπότε είχαμε και λίγο παιχνίδι στο φαγητό μας... Αλλά παραδέχομαι ότι ακόμα και αυτοί που δεν ήξεραν βγήκαν ταλέντα στο φαγητό με ξυλάκια.

Το μόνο που θα πω από γεύση είναι ότι οι προσωπικές μου επιλογές είναι τα καυτερά με καβούρι ή γαρίδα. Βέβαια δεν είναι καυτερά από μόνα τους, είναι απλά λίγο πικάντικα, καυτερά τα κάνει το wasabi. Δοκιμάστε και πείτε μας. Κατά τα άλλα ότι και να πάρετε είναι καλό. Πήραμε τα πάντα και δοκίμασα σχεδόν τα πάντα και όλα ήταν πολύ καλά.

Και τώρα πάμε στα λυπητερά... Σούσι, Βούλα, καλό προσεγμένο μαγαζί που ξέρει τι κάνει... όλα αυτά μαζί είναι ενδείξεις σοβαρής μελανιάς από πιάσιμο στα πίσω χαμηλά. Ε λοιπόν κάνετε και έκανα λάθος. Είναι η πρώτη φορά που βρήκα μαγαζί που δίνει το πιάτο σούσι με λιγότερο από 8 €. Συγκεκριμένα, τα πιάτα παίζουν από 4 μέχρι 5,50€. Τι σημαίνει αυτό; Εντάξει δε πάτε να φάτε σούσι για να χορτάσετε, πάτε για τη γεύση και για το διαφορετικό. Αλλά θα φάτε ικανοποιητικά με περίπου 10 άντε το πολύ 12€ ανά άτομο. Για σούσι αυτό θεωρείται όχι απλά φτηνό αλλά εξευτελιστικό.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί εξειδικευμένο και σωστό σε αυτό που κάνει, σε καλό σημείο αλλά με δύσκολο πάρκινγκ, με πολύ καλή εξυπηρέτηση, καλό φαγητό και πολύ φτηνό σε σχέση με αυτό που προσφέρει και θα μπορούσε να χρεώνει. Το προτείνω ανεπιφύλακτα και αν και δε θα το έκανα στέκι, λόγω της ιδιαιτερότητας του φαγητού, είναι σίγουρα μαγαζί που θα επισκεφθώ αρκετές φορές με παρέα που της αρέσει το σούσι και το κάτι διαφορετικό.

Koi Sushi Bar
Βασιλέως Παύλου 98, Βούλα