Το KREAS, όνομα και πράμα...

Χρόνια μας πολλά λοιπόν! Κλείνουμε κι άλλο χρόνο (τον ένατο, ζωή να 'χουμε) και το γιορτάζουμε.

Αν και συνηθίζουμε αυτές τις Γευσιχωσίες να τις γράφουν άλλοι, επειδή λόγω ασθενείας αυτό δεν ήταν δυνατό... μείνατε πάλι με εμένα. Δε πειράζει, την επόμενη φορά.

Το Κρέας... ωραίο όνομα για μαγαζί... σε εμπνέει βρε παιδί μου. Για αυτό και ένα κρύο βράδυ... ε λέμε τώρα, δεν έκανε τόσο κρύο... τέλος πάντων, ένα βράδυ βρε παιδί μου καταλήξαμε Εγώ, ο Κοιλιόδουλος, ο Ακόρεστος Μουσικάντης, η Πεινασμένη Μπάρμπυ και η Γλυκιά Επιρροή (με σειρά εμφάνισης στο blog και μόνο, δεν είμαστε φαλλοκράτες άλλωστε) , μαζί με τον αδερφό της Πεινασμένης Μπάρμπυ που δεν του έχουμε ακόμα παρατσούκλι αλλά θα το βρούμε που θα πάει, στο μαγαζί για να... πως το είπε ο Leonidas στην ταινία;... Put its name to the test…

Το μαγαζί βρίσκεται σε περιοχή λίγο... στριμωγμένη. Έχει διάφορα πράγματα να κάνεις τριγύρω και είναι αρκετά κοντά στον ηλεκτρικό, αλλά όπως και να το κάνεις, από το να ψάχνεις για παρκάρισμα στα Πετράλωνα... καλύτερα να παλεύεις στα Ματωμένα Αλώνια... Εμείς, λίγο επειδή πήγαμε σε μέρα χαλαρή, λίγο επειδή είμαι ελαφρώς... τυχερός στο παρκάρισμα, βρήκαμε σχετικά κοντά.

Σαν περιοχή γενικά τα (Άνω) Πετράλωνα έχουν πολύ περισσότερη κίνηση και πράγματα να κάνεις από ότι περίμενα (και πιστεύω γενικά εμείς στα Νότια πιστεύουμε για μια περιοχή κοντά στο κέντρο, τοπικισμός βλέπετε). Δε μπορώ να πω ότι είδα τα πάντα, αλλά με μια κουβέντα που είχαμε με τον Κοιλιόδουλο με ενημέρωσε ότι έχει και άλλα ωραία φαγάδικα οπότε είναι μία ευκαιρία να ξαναπάμε στην περιοχή.

Το ίδιο το μαγαζί είναι ένας απλά ωραίος χώρος με δύο επίπεδα και, κάτι που εκτίμησα προσωπικά, αρκετό χώρο ανάμεσα στα τραπέζια. Επίσης μου άρεσε το γεγονός ότι το μαγαζί δεν το... παράκανε στο κυριλέ και ναι μεν έχουν διακοσμήσει τον χώρο με γούστο, αλλά ούτε υπερβολικά, ούτε έβαλαν κάτι για να χτυπάει στο μάτι, απλά έφτιαξαν κάτι ωραίο για να μπορείς να καθήσεις και να φας και να συζητήσεις απερίσπαστος.

Πάμε τώρα στον κατάλογο... Έχει πολύ ωραίες σαλάτες... και 2 σελίδες με επιλογές για κρέας γιατί αυτό έλειπε... Πραγματικά πάρα πολλές επιλογές και να πω την αλήθεια όλες έδειχναν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες... πραγματικά είχαμε θέμα στο τι να πάρουμε...

Τελικά καταλήξαμε σε μια Picanha (για 4 άτομα) και 1 T-bone Steak (το πήρανε δύο άτομα αλλά πιστεύω ότι το έχει και ένας... εμείς τουλάχιστον), μια σαλάτα, 1 μερίδα γεμιστά μανιτάρια, 2 μερίδες πατάτες με τυρί και κρασί.

Για την ιστορία, η T-bone είναι 600 γρ κρέατος και η Picanha που πήραμε είναι 1.200 γρ. Θα σταθώ ελάχιστα στα ορεκτικά, που ήταν εξαιρετικά και τα εξαφανίσαμε, μόνο για να αναφέρω στο ορεκτικό που φέρνει το μαγαζί που είναι χειροποίητο ψωμί λευκό και μαύρο με φάβα για ντιπ. Εξαιρετικό και σαν ιδέα και σαν εκτέλεση. Καλά πρέπει να αναφέρω και τα μανιτάρια... και τη σαλάτα... βράστε με όλα ήταν εξαίρετα τι θέλετε άλλο από εμένα;

Πάμε τώρα στα κρέατα. Δεν μπορώ... δεν έχω λόγια. Αρχικά θέλω να παινέψω το γεγονός ότι ήρθαν και μας έδειξαν το δικό μας κομμάτι πριν το ψήσουν για να το εγκρίνουμε. Ελάχιστοι το κάνουν αυτό. Ρωτάνε επίσης και το επίπεδο του ψησίματος στο κρέας, αναμενόμενο. Ζητήσαμε Medium-rare και το πέτυχαν άριστα.

Για την ποιότητα του κρέατος δεν έχω να πω πραγματικά τίποτα. Το ψήσιμο που ζητήσαμε βγάζει τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό σε ένα κρέας, ειδικά σε εκλεκτά κομμάτια όπως αυτό που ζητήσαμε, οπότε ήταν φανερό ότι το μαγαζί θέλει να είναι αντάξιο του ονόματός του από άποψη ποιότητας. Επίσης εκτίμησα ότι σου προσφέρουν πιπέρι φρέσκο (σε μύλο) καθώς και τρεις επιλογές από αλάτι για να βάλεις στο κρέας σου αυτό που θα σου αρέσει περισσότερο. Μαζί με την Picanha μας φέρανε επίσης και όλα τα συνοδευτικά και 4 σως.

Τώρα, όλα αυτά είναι καλά και άγια, αλλά σίγουρα όλοι σκέφτεστε ότι αυτό σημαίνει και κοπάνημα στο λογαριασμό. Εντάξει, το μαγαζί σίγουρα δεν είναι φτηνό, αλλά για όσα πήραμε και για την ποιότητα που συναντήσαμε, 30 € το άτομο (γιατί τόσο πήγε) δεν τα λες και υπερβολικά πολλά. Αν υπολογίσουμε ότι το κρασί που πήραμε (γιατί... πήραμε) ήταν κοντά στα 40-50 € και άλλα 80 € (καλή τιμή για 4 άτομα είναι αλήθεια) έκανε η Picanha, σίγουρα το λες τσιμπημένο αλλά σε αναμενόμενα και σίγουρα όχι υπερβολικά επίπεδα.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε σημείο που έχει διάφορα πράγματα για να κάνετε, δύσκολο παρκάρισμα όμως, αλλά με ωραίο χώρο για φαγητό και εξαιρετικής ποιότητας κρέατα, αλλά σχετικά τσιμπημένο σε τιμή, όσο και αν το αξίζει βέβαια. Σίγουρα το προτείνουμε ειδικά αν είστε λάτρης του καλού κρέατος, αλλά δύσκολα θα το κάνετε στέκι λόγω των τιμών του.

Το KREAS
Δημοφώντος 96, Πετράλωνα

Επιστροφές Καταστροφές

Όπως ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος έτσι και οι Γευσιχώστες ενδέχεται να επιστρέψουν σε εστιατόρια που έχουν ξαναπάει. Και κάπου εδώ σαν να ακούω την ερώτηση "Μα καλά, με τόσα καινούργια εστιατόρια που ανοίγουν συνεχώς εσείς πάτε στα ίδια;". Η απάντηση είναι η εξής. Μπορεί να έχουμε μείνει υπέρ του δέοντος ικανοποιημένοι από ένα μαγαζί και έτσι μετά από καιρό του δίνουμε την ευκαιρία να αποδείξει ξανά την αξία του. Στο εν λόγω μαγαζί εκτός του ότι είχα μείνει σχετικά ικανοποιημένος την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα στη Θεσσαλονίκη απ' όπου "κατάγεται" ο δεύτερος λόγος είναι ότι το συγκεκριμένο σημείο που βρίσκεται για πολλούς είναι "καταραμένο". Για πολλά χρόνια, ακόμα και στη χρυσή εποχή της παντοκρατορίας της Ζησιμοπούλου στην νυχτερινή διασκέδαση της Γλυφάδας, ότι άνοιγε εκεί έκλεινε τάχιστα. Για αυτό και μου προξενεί εντύπωση ότι Το Ελληνικό (έτσι είναι το όνομα του μαγαζιού) έχει ήδη πέντε, μπορεί και έξι, χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο. Ειδικά δε αν αναλογιστεί κανείς ότι άνοιξε εν μέσω κρίσης και βρίσκεται αντιμέτωπο με τη θέα του καμένου κτιρίου (Ζησιμοπούλου & Λαζαράκη γωνία) που βρίσκονταν τα ιατρεία του ΙΚΑ απέναντι του τόσα χρόνια. Σαν περιοχή κάποτε είχε πολλές καφετέριες κοντά και τα θρυλικά Cinepolis. Τώρα κατηφορίζεις τη Ζησιμοπούλου από Μεταξά προς Λαζαράκη και σε πιάνει η ψυχή σου από την κατάντια. Τρίτη βράδυ και βρήκα θέση πάρκινγκ έξω ακριβώς από το μαγαζί που κάποτε έκανες τάμα για να βρεις.

Αρκετά όμως με τα ιστορικά στοιχεία και ας μιλήσουμε για φαΐ. Παρέα με τον Ακόρεστο Μουσικάντη, Ζαμπόνις και ΓεωΠόνος δυστυχώς δε μπόρεσαν να βρίσκονται μαζί μας, κάτσαμε σε ένα ψηλό τραπέζι έξω και πάλι καλά που ήταν για τέσσερα άτομα αλλιώς δε θα χωρούσαν τα πιάτα. Σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη είναι πολύ ευρύχωρο μαγαζί, τόσο ευρύχωρο που με δέκα παρέες να βρίσκονται εκεί και ήταν άδειο. Σαν διακόσμηση φανταστείτε ένα παντοπωλείο, που είναι και πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Η εξυπηρέτηση ήταν πολύ γρήγορη και οι σερβιτόροι ευγενικοί.

Ο κατάλογος προσφέρει πολύ μεγάλη ποικιλία σε ορεκτικά, σαλάτες, κυρίως πιάτα και ποτά οπότε όλοι πιστεύω θα βρουν κάτι που να τους αρέσει. Εμείς πήραμε μία σαλάτα με ρόκα, σπανάκι, λιαστή ντομάτα και παρμεζάνα η οποία ήταν πολύ γευστική, μία μερίδα πατάτες τηγανητές και μία κολοκυθάκια. Τα κολοκυθάκια μου άρεσαν πολύ (και δεν είμαι μεγάλος φαν) ενώ οι πατάτες αν και φαινόντουσαν φρέσκες δεν ήταν. Μια κοπανιστή, η οποία στην ουσία ήταν τυροκαυτερή, χωρίς να καίει ιδιαίτερα, τυροσαλάτα δηλαδή. Επίσης παστουρμαλί (παστουρμαδοπιτάκια) που ήταν πολύ ωραία σε ψήσιμο και γεύση, ένα σαγανάκι με αρσενικό Νάξου που δεν ήταν άσχημο αλλά έχω φάει και καλύτερα. Όλα έπαιξαν στη μέση όπως καταλάβατε, το ίδιο έγινε και με τα κυρίως πιάτα ένα χιουγκάρ πεγερντί (μοσχάρι κοκκινιστό με πουρέ μελιτζάνας) ενώ το μοσχάρι ήταν πολύ ωραία μαγειρεμένο ο πουρές ήταν πολύ βαρύς και χοιρινά μελωμένα φιλετάκια τα οποία ήταν μέτρια καθώς είχαν μια απλή σως από σόγια και μέλι και ήρθαν στο τραπέζι κάπως "στεγνά".

Για όλα αυτά μαζί με 2 μπύρες, ένα μπουκάλι νερό ενός λίτρου (1.80€!) και το κουβέρ (ωραίο μαύρο ψωμί είχαν) πληρώσαμε 58€. Δεν το λες φτηνό για 2 άτομα.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο που έχει μείνει μόνο του σαν την καλαμιά στον κάμπο αλλά αντέχει στις "καιρικές συνθήκες", ευρύχωρο και ωραία διακοσμημένο, πολύ καλό σέρβις, συμπαθητικό φαγητό και τσιμπημένες τιμές.

Το Ελληνικό
Στρατηγού Καλλάρη 9, Θεσσαλονίκη
Λαζαράκη 28, Γλυφάδα

Μυστήρια στο Πεκίνο της Κέρκυρας

Ναι οι Γευσιχώστες πάνε διακοπές! Αλλά μόνο από τις δουλειές τους, το φαΐ δεν το σταματάμε ποτέ (ποιος το κάνει άλλωστε) και για αυτό επανερχόμαστε από την Κέρκυρα σε νέες περιπέτειες.

Αρχικά, όσοι πιάσατε την αναφορά στο επιτραπέζιο, αφενός συγχαρητήρια, γνωρίζετε ένα από τα πρώτα και εξαιρετικά επιτραπέζια μυστηρίου, αφετέρου… παιδιά μεγαλώσαμε… Το Πεκίνο ή Peking βρίσκεται σε ένα χωριό στην Κέρκυρα, τον Ύψο. Τουριστικό μέρος (παίζει να είμαστε οι μόνοι Έλληνες σε αυτό το χωριό που δε δουλεύουν αυτή τη στιγμή) με μεγάλη πληθώρα αποσπάσεων για έναν επισκέπτη.

Βέβαια μιλάμε για καλοκαίρι, για χειμώνα θα σας γελάσω. Το μαγαζί είναι κινέζικο (αν δεν το καταλάβατε από το όνομα… αν και σας δίνω ένα δίκιο γιατί το Πεκίνο στα αγγλικά είναι Beijing και όχι Peking, αλλά τέλος πάντων) και φημίζεται ότι έχει πολύ καλή κουζίνα. Εγώ με τον Κοιλιόδουλο και τρία άτομα ακόμα {2 φίλες και μια παλιά φίλη μας που θα την λέμε από τώρα «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)»} αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε.

Σαν χώρος και εξυπηρέτηση το μαγαζί ήταν περίπου ότι περιμένει κανείς από ένα μαγαζί αυτού του τύπου σε μια περιοχή τουριστική. Τίποτα το ιδιαίτερο ή εξεζητημένο, αλλά ένα ωραίο σύνολο που δένει με την κουζίνα και το όνομα του μαγαζιού. Οι σερβιτόροι άψογα ντυμένοι και εξυπηρετικοί, ήταν λίγο πιο σοβαροί από ότι είχαμε συνηθίσει εμείς, αλλά οφείλεται στο είδος του μαγαζιού και όχι σε δικό τους σφάλμα.

Για φαγητό παραγγείλαμε στη μέση, άλλωστε για δοκιμή πήγαμε, και πήραμε 5-6 πιάτα που σε γενικές γραμμές είναι σήμα κατατεθέν της κουζίνας αυτής. Δεν με ενθουσίασε κάποιο από αυτά, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι βρήκα κάποιο σφάλμα. Κάθε άλλο, ήταν όλα γευστικότατα και όπως θα έπρεπε να είναι προκειμένου για να ικανοποιήσουν τον πελάτη, εκτός αν αυτός είναι υπερβολικά απαιτητικός. Σαν μερίδες τα φαγητά ήταν επίσης κανονικά, ούτε μεγάλες ούτε μικρές μερίδες, ενώ υπάρχει μια ωραία ποικιλία από ποτά, με πολλές ελληνικές και μάλιστα τοπικές μπύρες.

Πηγαίνοντας στην λυπητερή, πληρώσαμε τελικά περίπου 15€ το άτομο. Για 5 άτομα δεν το λες πολύ, αν και να παρατηρήσω ότι δεν χορτάσαμε. Ωστόσο θα το έλεγα τουλάχιστον αναμενόμενο για ένα τέτοιο μαγαζί και σίγουρα δεν κλάψαμε τα λεφτά μας. Άλλωστε ποιος πάει σε κινέζικο για να χορτάσει; Αν χορταίνανε οι κινέζοι έτσι θα ήτανε;

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα καλό μαγαζί σε ένα τουριστικό προορισμό με διάφορα πράγματα για να κάνει κανείς (αλλά για πάρκινγκ…. Ξανασκεφτείτε το και ελάτε με ποδήλατο αν γίνεται) πολύ καλό σέρβις, συμπαθητικό χώρο, ωραίο αλλά όχι εξαιρετικό φαγητό και φυσιολογικές αναμενόμενες τιμές. Δεν ξέρω αν θα ξαναπάμε στο μαγαζί αυτό όσο είμαστε εδώ πέρα, αλλά σίγουρα δεν είναι μια κακή επιλογή αν σας αρέσει η κουζίνα ή απλά θέλετε να βάλετε λίγο ποικιλία στην διατροφή σας.

Υ.Γ. Όπως θα καταλάβατε η συγκεκριμένη Γευσιχωσία γράφτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο νησί αλλά ανέβηκε αφού επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη.

Peking
Ύψος, Κέρκυρα

Σάββατο κι Απόβραδο...

Και αν σκεφτήκατε «και ασετυλίνη» συγχαρητήρια έχουμε περίπου την ίδια ηλικία.

Σάββατο δεν ήταν, αλλά στο Απόβραδο πήγαμε, χάρη στην επιμονή της «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)» που μας είπε ότι δεν έπρεπε να φύγουμε από την Κέρκυρα αν δεν έχουμε φάει εκεί.

Το μαγαζί βρίσκεται σε ένα μέρος που το λένε Κομμένο (δε ξέρω γιατί, δεν είδα τίποτα κομμένο εκεί), το οποίο είναι σχετικά μακριά από την πόλη, αν και βασικά σχεδόν τα πάντα είναι σχετικά μακριά από την πόλη. Γενικά στην Κέρκυρα όρεξη να έχετε να κάνετε βόλτες.

Εκεί θα πάτε μόνο για να φάτε ή να πιείτε στο μαγαζί αυτό. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε σχετικά κοντά, αλλά το σχετικά κοντά σημαίνει απόσταση με αυτοκίνητο. Τώρα για παρκάρισμα, δεν μπορώ να σας βοηθήσω ακριβώς, επειδή η περιοχή είναι κομμάτι... ελεύθερη να το πω; Άναρχη να το πω; Τέλος πάντων, εμείς βρήκαμε σχετικά εύκολα αν και υπήρχαν αρκετά αυτοκίνητα στην περιοχή. Δεν ήμασταν σε High Season όμως, οπότε δε ξέρω πως θα είναι αν πάτε μέσα Αυγούστου ας πούμε.

Το μαγαζί, σαν μαγαζί και διακόσμηση ήταν διακριτικά διακοσμημένο, με ένα τρόπο που έδειχνε γούστο και όχι υπερβολή. Πολύ ωραίος χώρος, αλλά η διακριτική διακόσμηση οφειλόταν και σε κάτι ακόμα. Απλά αφού έμπαινες μέσα στο μαγαζί, δεν την κοίταζες ποτέ, επειδή η θέα του μαγαζιού δεν υπάρχει. Μαγευτικό τοπίο και σκηνικό (και φανταστείτε ότι πήγαμε βράδυ, που να πηγαίναμε και με φως) σίγουρα στους λάτρεις της θέας την ώρα του φαγητού θα αρέσει. Όχι μόνο θα αρέσει... θα το λατρέψετε.

Στο θέμα του φαγητού, μιλάμε για ένα εστιατόριο προσεγμένο (αλλά όχι υπερβολικά κυριλέ) με έναν αντίστοιχο κατάλογο, ο οποίος διαθέτει αρκετές επιλογές, τόσο από ορεκτικά – σαλατικά όσο και από κυρίως. Γενικά όλοι θα βρούνε μέσα κάτι να τους αρέσει. Εμείς βρήκαμε αρκετά, αλλά πήραμε 1 σαλάτα, 1 χαλούμι (για λόγους που έχουμε συχνά πει) και 1 ποικιλία κρεατικών για τη μέση. Και ναι φυσικά και μια τυροκαυτερή.

Από άποψη ποιότητας πρώτα, όλα ήταν σωστότατα και άψογα, η τυροκαυτερή κρατάει την παράδοση του νησιού ψηλά, η σαλάτα ήταν φρεσκότατη και το χαλούμι πολύ καλής ποιότητας. Όλα τα κρέατα στην ποικιλία ήταν καλής ποιότητας και ψημένα σωστά, με το κοτόπουλο να διατηρεί τη ζουμερότητά του και τη πανσέτα να μην έχει γίνει σόλα όπως γίνεται αρκετές φορές. Θέλω να σταθώ και λίγο στην ποσότητα, η οποία με εξέπληξε ευχάριστα. Σε ένα τέτοιο μαγαζί, όσο κι αν δεν φαίνεται για ελιτίστικο, δεν περιμένεις κάτι περισσότερο από το αποδεκτό. Η αλήθεια είναι ότι οι μερίδες ήταν αρκετά μεγαλύτερες από ότι περίμενα. Εντάξει, μιλάμε για εμένα και τον Κοιλιόδουλο, αλλά παραδέχομαι ότι ήταν ικανοποιητικότατες για νορμάλ ανθρώπους.

Λένε ότι όλα τα καλά τελειώνουν, αλλά πριν τελειώσουν έρχεται και ο λογαριασμός. Για το σύνολο της παραγγελίας μαζί με κάτι νερά, 1 μπύρα, 1 κοκα κόλα και το πατροπαράδοτο κουβέρ, πήγαμε στα 20€ περίπου το άτομο. Μπορεί να μην το λες φτηνό, αλλά εντάξει, δεν πήγαμε και σε ταβέρνα, σε καλό μαγαζί με θεάρα πήγαμε. Εγώ, πιστεύω και οι άλλοι, είμαι πολύ ικανοποιημένος από ότι πλήρωσα σε σχέση με το τι έφαγα και το συνολικό πακέτο του μαγαζιού. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για νησί, όπου το ποσό των 20€ το άτομο θεωρείται σχετικά λογικό για οτιδήποτε δεν είναι σουβλατζίδικο (και για μερικά που είναι).

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί ωραία διακοσμημένο και προσεγμένο (για εξυπηρέτηση δε μιλάω γιατί αφενός ήταν σωστότατη, αλλά αφετέρου η «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)» ήταν γνωστή εκεί, οπότε δεν θα ήταν αντικειμενικό το σχόλιο), με απίστευτη θέα και πολύ καλό φαγητό σε ποσότητες ικανοποιητικές, σε τιμές που είναι λίγο παραπάνω από το κανονικό αλλά πλήρως αποδεκτές για αυτό που προσφέρει. Σίγουρα ένα μαγαζί που πρέπει να επισκεφτείτε αν σας βγάλει ο δρόμος (ή το κύμα) προς την Κέρκυρα.

Απόβραδο
Κομμένο Κέρκυρας

Η ομορφιά είναι η καλύτερη σύσταση

Το είπε ο Αριστοτέλης και το κλέβω εγώ για να αναφερθώ στην Παλιά Περίθεια. Τόσο στο χωριό όσο και στην ταβέρνα με το ίδιο όνομα. Η οποία ταβέρνα λειτουργεί ανελλιπώς από το 1863. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να μην επισκεφτούμε έναν τόπο με τέτοια ιστορία.

Ένα μεσημέρι που έβρεχε (και φυσικά την μια εβδομάδα που θα έχω άδεια θα βρέχει...) είπαμε να βάλουμε μαγιώ (αισιοδοξία) και να πάμε προς την Παλιά Περίθεια. Αν ο καιρός έφτιαχνε θα κάναμε μπάνιο σε μια παραλία εκεί κοντά, αν όχι θα πηγαίναμε για φαγητό στο χωριό. Ο Τουρίστας εαυτός μου έμεινε με το παράπονο, ο Γευσιχώστης όχι.

Η Παλιά Περίθεια είναι ένας αρχαίος οικισμός στα βόρεια της Κέρκυρας (τόσο βόρεια που οι άλλοι 2 πιάνανε αλβανικό σήμα στο κινητό. Μόνο το δικό μου κινητό (που είναι κινέζικο) έδειξε γνήσια ελληνική ψυχή!). Μπορείς να κάνεις βόλτα είτε στον οικισμό, είτε στα γύρω βουνά ή... να πας να φας σε μια από τις αρκετές ταβέρνες. Και φυσικά αν δεν βρέχει έχει και παραλίες σχετικά κοντά.

Μια και να κάνουμε βόλτα μέσα στη βροχή (αν και... μαγιώ φοράγαμε... έπρεπε να είστε σε μια μεριά να δείτε τον Κοιλιόδουλο με μπουφάν από πάνω και μαγιώ από κάτω... priceless…) δεν έπαιζε, ε είπαμε αφού ήρθαμε έως εδώ να φάμε. Δύσκολη πρόσβαση, αρκετή ώρα οδήγηση, αλλά η περιοχή εξαιρετική, η θέα και τα σκηνικά δεν υπάρχουν.

Η ταβέρνα που πήγαμε είχε επίσης καταπληκτική θέα, είχε φήμη ότι έχει πολύ καλά παϊδάκια και είχε και έναν σερβιτόρο, τον γιο ή τον εγγονό του ιδιοκτήτη προφανώς, που ήταν όλα τα λεφτά. Μπράβο στον μικρό, ήταν άψογος και έδειξε επαγγελματισμό που άλλοι με χρόνια εμπειρίας δεν δείχνουν.

Ο κατάλογος έχει διάφορες επιλογές, αλλά επειδή πήγαμε καρφί για τα παϊδάκια (τα είχε προτείνει με θέρμη η «Γαριδοτσίπα (δεν έχει)» που ήταν και μαζί μας) δεν είδαμε πολλά πράγματα. Οπότε, νερό, μια κοκα κόλα, μία μπύρα, μια σαλάτα χωριάτικη, μια τυροκαυτερή (απίστευτο ε;), ένα πιάτο με σαλάμι αέρος και νούμπουλο (ένα αλλαντικό σαν το προσούτο αλλά στο πιο ωραίο), μια μερίδα πατάτες και ένα κιλό παιδάκια αρνίσια για να "πάρει φωτιά" το τραπέζι.

Σε γενικές γραμμές το φαγητό ήταν πάρα πολύ καλό (η τυροκαυτερή ακολουθούσε την παράδοση της Κέρκυρας και ήταν αξιολογότατη), υψηλού επιπέδου. Και παραδέχομαι ότι τα παϊδάκια εκτός του ότι ήταν πολύ καλά ψημένα, είχαν πολύ λίγα κόκκαλα και λίπη, τιμιότατα.

Οι τιμές, αν και περιμέναμε κάτι τρελό στο μέρος αυτό, ήταν κάτι λιγότερο από 18€ το άτομο. Η αλήθεια είναι ότι με αυτά που πήραμε είναι λίγο ακριβά, αλλά το περιμέναμε. Δεν θα πω ότι τα κλάψαμε, αλλά δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω και φτηνό.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε μαγευτικό σκηνικό, με έναν μικρό στην εξυπηρέτηση που βάζει κάτω πολύ κόσμο και πιστεύουμε ότι θα συνεχίσει την παράδοση της οικογένειας, ωραίο φαγητό και τιμές σχετικά υψηλές, αλλά σε αναμενόμενα επίπεδα. Σίγουρα προτείνεται αν βρεθείτε από τα μέρη της Παλιάς Περίθειας.

Παλιά Περίθεια (Ταβέρνα)

Παλιά Περίθεια, Κέρκυρα

Παραδοσιακά άψογο!

Ποιος είπε ότι εμείς οι Γευσιχώστες δεν είμαστε της παράδοσης; Ειδικά όταν μιλάμε για παραδοσιακά καλό φαγητό είμαστε πιο παραδοσιακοί και από Πάσχα στη Χίο (ή στην Ελλάδα γενικότερα).

Όταν λοιπόν μια γλυκύτατη γιαγιά (που δεν της φαίνεται με τίποτα για γιαγιά) μας πρότεινε ένα μαγαζί για φαγητό και μας είπε ότι είναι άψογο, ε δε μπορούσαμε να μην πάμε. Αφενός επειδή την εμπιστευόμαστε, αφετέρου επειδή θέλαμε να δούμε αν αξίζει τόσο καλά λόγια.

Το μαγαζί, Το Παραδοσιακόν, βρίσκεται σε ένα από τα καντούνια της Κέρκυρας. Για όσους δε ξέρετε από το νησί, παρκάρετε κάπου έξω από το κέντρο, το πόσο κοντά θα βρείτε είναι άλλο θέμα... εγώ πάντως πάρκαρα συνέχεια μπροστά στην είσοδο του κέντρου, μου είπαν ότι άλλοι δεν είναι τόσο τυχεροί... Οπότε εκεί θα πάτε περπατώντας. Αλλά αν δεν έχετε περπατήσει στα καντούνια του νησιού, ε να το κάνετε, είναι πανέμορφο μέρος. Όπως καταλαβαίνετε, την επίσκεψη στο μαγαζί μπορείτε να την συνδυάσετε με ότι μπορεί να βάλετε στο μυαλό σας (εμείς π.χ. είχαμε πάει στο Παλιό Φρούριο και μετά καθήσαμε να φάμε και μετά πήγαμε για μπάνιο... ωραία πράγματα, θυμίστε μου γιατί γύρισα;...)

Εξωτερικά το μαγαζί δείχνει ιδιαίτερα προσεγμένο και είναι αλήθεια ότι και να μην μας το είχαν προτείνει, αν το βλέπαμε απλά, θα μας έκανε αίσθηση να φάμε εκεί. Δεν είναι ούτε το υπερβολικά προσεγμένο έως δήθεν «τουριστικό» μαγαζί, ούτε η ταβέρνα αμφιβόλου ποιότητας. Την καλή εντύπωση συμπληρώνουν οι σερβιτόροι που εκτός από ευγενικότατοι και εξυπηρετικότατοι, είναι ομοιόμορφα αλλά χωρίς υπερβολές ντυμένοι και μάλιστα με τρόπο που να ταιριάζουν τόσο με το νησί, όσο και με το μαγαζί, άλλωστε τι Παραδοσιακόν θα ήτανε;

Ο κατάλογος προσφέρει πολλές επιλογές, ικανές να καλύψουν όλα τα γούστα. Εμάς μας χτύπησε στο μάτι το τμήμα του καταλόγου που αφορά τα παραδοσιακά φαγητά της Κέρκυρας. Η παραγγελία μας περιελάμβανε μια τυροκαυτερή (αν ξαφνιαστήκατε είστε νέος εδώ, θα μάθετε), ένα χαλούμι που εντάξει δε το λες παραδοσιακό της Κέρκυρας, αλλά από την ποιότητα στο χαλούμι καταλαβαίνεις πολλά για ένα μαγαζί, ένα σοφρίτο και μια παστιτσάδα. Δεν ήπιαμε κάτι γιατί πέραν του ότι είχαμε πάθει αφυδάτωση σχεδόν οπότε ο οργανισμός θα απέριπτε οτιδήποτε εκτός από νερό (δοκιμάστε να ανέβετε μεσημέρι στον φάρο του Παλιού Φρουρίου και θα μας νιώσετε) είχαμε και οδήγηση μπροστά μας.

Ξεκινώντας από τα ορεκτικά οφείλουμε για άλλη μια φορά (και ιδιαίτερα χαιρόμαστε για αυτό) να δώσουμε συγχαρητήρια στην Κέρκυρα για την τυροκαυτερή τους. Εξαιρετική και όχι κάποια ευρείας κατανάλωσης τυροσαλάτα που έχουμε δει αλλού. Και πάμε στο χαλούμι που θα σταθώ λίγο παραπάνω. Αρχικά να πω, μεγάλο συν στο εστιατόριο, ότι εκτός από σωστά ψημένο ήταν και πολύ καλής ποιότητας, το οποίο δείχνει ότι το εστιατόριο προσέχει την ποιότητα των υλικών του και μπράβο. Αλλά θα σταθώ και στο ότι για πρώτη φορά το χαλούμι συνοδευόταν από μια μικρή ποσότητα μαρμελάδας, η οποία με ξάφνιασε επειδή όχι μόνο δεν είχα ξαναφάει μαρμελάδα με χαλούμι, αλλά γιατί ταίριαζε άψογα. Δε ξέρω ποιος σκέφτηκε αυτό τον συνδυασμό, αλλά του λέω από τώρα ότι θα τον πάω στους συγγενείς μου στη Κύπρο.

Πάμε στα παραδοσιακά πιάτα. Εμφάνιση; Άψογα. Γεύση; Εξαίσια. Το φαγητό ήταν σαν να το είχε μαγειρέψει Κερκυραία γιαγιά (αργότερα μάθαμε ότι όντως εκεί μαγειρεύει Κερκυραία γιαγιά και όχι κάποιος μάγειρας), το δέσιμο των υλικών δεν υπήρχε. Μπράβο και πάλι μπράβο, δεν είμαι κάποιος ειδήμων της παστιτσάδας και του σοφρίτο, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη γεύση ή παρουσίαση σε αυτά τα πιάτα πλέον.

Δεν μπορούμε να σας πούμε ακριβώς πόσο ήρθε ο λογαριασμός στο τέλος, επειδή η γλυκύτατη γιαγιά (και η κόρη της που οφείλουμε να αναφέρουμε επίσης) είχε ήδη συννενοηθεί και το γεύμα ήταν κερασμένο από εκείνη χωρίς να το ξέρουμε. Ωστόσο, με την ματιά που ρίξαμε στις τιμές στον κατάλογο, μπορώ να σας πω ότι χωρίς να είναι φτηνό (άλλωστε ποιος θα το περίμενε;) οι τιμές είναι παραπάνω από λογικές. Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο value for money στην πόλη.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένας πολύ ωραίος χώρος στα καντούνια της πόλης της Κέρκυρας, με εξαιρετικό σέρβις, φοβερό φαγητό και ποιότητα στα υλικά, φυσιολογικές τιμές και ευχάριστο περιβάλλον. Επειδή έτυχε (αφού είχαμε κοινό γνωστό) να γνωρίσουμε και να μιλήσουμε και λίγο με τον ιδιοκτήτη, που φάνηκε άνθρωπος αξιόλογος και που το πονάει το μαγαζί του και τη δουλειά του, μπορώ να πω ότι όχι μόνο το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσει να είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο και θα το επισκεφτούμε χωρίς δεύτερη σκέψη όταν ξαναπάμε στην Κέρκυρα. Αν βρεθείτε Κέρκυρα και δεν πάτε στο Παραδοσιακόν, έχετε χάσει την μισή γαστριμαργική ομορφιά του νησιού.

Το Παραδοσιακόν,
Διονυσίου Σολωμού 20, Κέρκυρα

Ρε άει πάνε ε Σουβλάκι!

Τώρα αυτό είναι τίτλος ή βρισιά; Καλή ερώτηση, αλλά ταιριάζει και στα 2, καθώς το όνομα του μαγαζιού είναι Pane e Souvlaki.

Το μαγαζί βρίσκεται στην πόλη της Κέρκυρας, πάνω σε μια πάρα πολύ ωραία πλατεία. Όσοι έχετε πάει στην Κέρκυρα ξέρετε, να μην ρωτήσετε για πάρκινγκ, αλλά για εσάς που δεν έχετε πάει, η πόλη έχει κάποιους χώρους εκτός του κέντρου, ενώ όλο το κέντρο είναι κλειστό για οχήματα και τα καντούνια σας περιμένουν να τα περπατήσετε. Οπότε μην περιμένετε να βρείτε πάρκινγκ εκεί κοντά, θα το αφήσετε όπου το αφήσετε και θα περπατήσετε έτσι κι αλλιώς. Για να είστε εκεί άλλωστε, (και) για περπάτημα πήγατε. Βέβαια σίγουρα έχει πάρα πολλά πράγματα για να δείτε και να κάνετε τριγύρω.

Το μαγαζί το βρήκαμε μέσω Google. Δε μας το πρότεινε κανείς. Εμείς όμως θέλαμε να πάμε να το δούμε, οπότε μια ωραία μέρα με φεγγάρι (ε;... μάλλον δεν κάνω για ποιητής...) και πολύ ζέστη, κατηφορίσαμε (ή ανηφορίσαμε... ακόμα ψάχνομαι για το που είναι το πάνω και το κάτω στη Κέρκυρα) και καθήσαμε στο μαγαζί.

Το μαγαζί έχει 2 χώρους, έναν μέσα (σε έναν ημιόροφο) και λίγα τραπεζάκια έξω. Τα έξω τραπεζάκια δεν είναι και τόσο βολικά, είναι πάνω στην πλατεία, η οποία έχει μια ελαφριά κλίση, τα πιάνει ήλιος, κάνει ζέστη, γενικά δεν είναι ο καταλληλότερος χώρος για φαγητό. Πάνω, υπάρχει άνεση, φυσιολογική διακόσμηση και φυσικά κλιματισμός. Εμείς λοιπόν κάτσαμε... κάτω... γιατί δε ξέραμε για τα πάνω, δεν μας το είπε κανείς και το μάθαμε όταν πήγαμε στο μπάνιο για να πλύνουμε χέρια πριν φάμε...

Το σέρβις χωρίς να είναι κακό... δε μπορώ να πω ότι το εκτιμήσαμε. Ευγενικοί ήταν, εξυπηρετικοί ήταν, αλλά προσωπικά διέκρινα μια... σταγόνα αδιαφορίας ας το πω. Δεν ήταν τόση όσο να μας ενοχλήσει, αλλά ήταν τόση όσο να το παρατηρήσω.

Ο κατάλογος είναι τυπικός κατάλογος σουβλατζίδικου με μια διαφορά. Τα τυλιχτά (αν έχουν) τα δίνουν μόνο στο χέρι και δεν τα σερβίρουν στο τραπέζι. Δε ξέρω γιατί, μη με ρωτάτε, με ξένισε αρκετά είναι αλήθεια. Αλλά εντάξει, δικαίωμά του του κάθε μαγαζιού να λειτουργεί όπως θέλει. Οπότε, μια τυροκαυτερή, μια μερίδα πατάτες και 2 μερίδες καλαμάκια (κοτόπουλο και χοιρινό) έφτασαν στο τραπέζι μας. Υπήρχαν επιλογές στο κατάλογο, όχι ιδιαίτερα πολλές βέβαια, άλλωστε μιλάμε μόνο για μερίδες, απλά εμείς προτιμήσαμε να μείνουμε στα παραδοσιακά μας.

Το φαγητό που ήρθε ήταν καλό. Εντάξει όχι κάτι που θα μας ενθουσιάσει, αλλά σωστά ψημένο το κρέας, η τυροκαυτερή αξιοπρεπέστατη και οι πατάτες χωρίς λάδι. Εδώ, να πω κάτι που πρέπει για να αποκατασταθεί η αλήθεια. Σε όσα μαγαζιά πήγαμε στην Κέρκυρα, οι πατάτες ήταν προτηγανισμένες. Σε άλλα μέρη θα το έλεγα φάουλ, αλλά εκεί, με την αυξημένη κίνηση καταλαβαίνω ότι είναι πιθανό να μην προλαβαίνεις σε πολλές περιπτώσεις να κόβεις πατάτες στο χέρι. Στο μαγαζί αυτό διαφημίζει κιόλας ότι έχει πατάτες στο χέρι, το οποίο θέλαμε να δούμε ακριβώς για το λόγο αυτό. Και οι πατάτες του... είναι προτηγανισμένες, απλά κομμένες με διαφορετικό τρόπο. Σίγουρα δεν είναι στο χέρι και σίγουρα δεν είναι φρέσκες. Έχουμε δει και σε άλλα μαγαζιά αυτή τη πρακτική, που μπορεί να ξεγελάει κάποιον τουρίστα ή κάποιον που δεν ασχολείται και πολύ με τον κλάδο, αλλά όχι εμάς.

Πάμε τώρα στην λυπητερή, που ήταν σίγουρα λυπητερή. Για όλα αυτά και λίγο νερό και ένα αναψυκτικό, πληρώσαμε περίπου 23€. Ναι μεν το φαγητό ήταν καλό, αλλά 11,5€ το άτομο για 2 μερίδες από 3 καλαμάκια μια πατάτες και μια τυροκαυτερή είναι πολλά. Και να φανταστείτε ότι οι μερίδες που πήραμε είναι οι φτηνότερες στο κατάλογο.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε θέση πολύ καλή και τουριστική, που θα πετύχετε σίγουρα σε κάποια βόλτα, με 2 χώρους, έναν καταλληλότατο για φαγητό και έναν πιο... αγροτικό αν θέλετε, σέρβις ικανό αλλά όχι άψογο για εμένα, φαγητό αρκετά καλό και σίγουρα όχι «τουριστικό» από άποψη ποιότητας αλλά σίγουρα ακριβό για αυτό που προσφέρει. Είναι σίγουρα πολύ καλό για τουρίστες που ακούνε σουβλάκι και τρέχουν τα σάλια τους, αλλά Έλληνας που ξέρει να φάει δύσκολα θα μείνει ευχαριστημένος εκεί. Σίγουρα δεν είναι ένα μαγαζί που θα ξαναεπισκεφτούμε. Και για του λόγου το αληθές, πάρτε και μια ακόμα άποψη από το Google (και την μετάφρασή της που είναι όλα τα λεφτά).

Pane e Souvlaki
Γκύλφορδ 77, Πλατεία Σαν Τζάκομο/Δημαρχείου
Κέρκυρα

Το Κάστρο των Ιπποτών της Στρογγυλής Κοιλιάς

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν δύο Γευσιχώστες που είχαν πάει διακοπές στο υπέροχο νησί της Κέρκυρας. Εκεί όμως, τους περίμενε μία κακιά μάγισσα που την λέγανε Πείνα. Οι Γευσιχωστο-ιππότες μας δεν ξέρανε τι να κάνουν στην περιοχή, ώσπου μια όμορφη πριγκίπισσα (που θα την πούμε “Γαριδοτσίπα (δεν έχει)” εντελώς τυχαία) τους ενημέρωσε για το Κάστρο.

Το οποίο αν δεν μας διαβάζετε πρώτη φορά θα έχετε καταλάβει ότι φυσικά δεν είναι κανονικό κάστρο, αλλά το όνομα του μαγαζιού που μας πρότειναν για φαγητό.

Το Κάστρο είναι ψητοπωλείο – σουβλατζίδικο, ανάμεσα στον Ύψο και την Δασσιά στο νησί της Κέρκυρας. Η περιοχή του είναι λίγο... αμφιλεγόμενη. Ο λόγος είναι ότι πολύ απλά βρίσκεται πάνω στο δρόμο ανάμεσα στις 2 παραλίες, με αποτέλεσμα να μην έχει τίποτα σε απόσταση περιπάτου, αλλά οτιδήποτε θελήσετε σε απόσταση 5 ή λιγότερων λεπτών με αυτοκίνητο. Όσο για παρκάρισμα, τις 2 φορές που πήγαμε (ναι πήγαμε ξανά), δεν είχαμε πρόβλημα, ουσιαστικά όλοι παρκάρουνε πάνω στον δρόμο και υπάρχει υπεραρκετός χώρος.

Δε ξέρω πόσοι έχετε δει αυτή τη σπάνια ράτσα των Γευσιχωστών, αλλά εγώ και ο Κοιλιόδουλος είμαστε πιο λευκοί και από ασπρόπετρα. Εύκολο αποτέλεσμα αυτού σε μια τουριστική περιοχή είναι ότι όλοι οι σερβιτόροι μας περνάνε για τουρίστες και συνήθως οι χαιρετισμοί γίνονται στα αγγλικά (ή Ιταλικά στην περιοχή εκεί). Αφού πέρασε η πρώτη αμήχανη στιγμή που μας μιλάνε στα Αγγλικά και τους απαντάμε Ελληνικά (εγώ ήθελα να το τρολάρω με την προφορά μου, δε με αφήσανε, να το εκτιμήσετε αυτό παιδιά αν μας διαβάζετε), η εξυπηρέτηση ήταν άψογη, ίσως βοήθησε και το γεγονός ότι σε ένα μαγαζί γεμάτο με ξένους ήμασταν οι μόνοι Έλληνες που δε δουλεύαμε.

Πάμε στον κατάλογο, ο οποίος ήταν ευχάριστα γεμάτος με διάφορες επιλογές. Πασιφανώς περίοπτη θέση είχαν τα ψητά και τα σουβλάκια, αλλά υπάρχαν κι άλλες επιλογές (μέχρι και χορτοφαγίας... τι μπορεί να έκανε ένας χορτοφάγος εκεί δε ξέρω).

Επειδή πήγαμε δύο φορές {την δεύτερη μας συνόδεψε και η Όμορφη Πριγκίπισσα aka Γαριδοτσίπα (δεν έχει)} θα αναφέρω γενικά ότι πήραμε τυλιχτά γύρο και καλαμάκια και κοντοσούβλι κοτόπουλο και χοιρινό. Και ήταν όλα άψογα. Εντάξει δεν ήταν κάτι που θα έχω να λέω στα εγγόνια μου, αλλά ήταν πολύ παραπάνω από ικανοποιητικά. Επίσης εδώ να αποτίσω φόρο τιμής στην τυροκαυτερή που πήραμε (όχι θα το ξεχνάγαμε) που ήταν πάρα πολύ καλή. Γενικά, η τυροκαυτερή στο νησί είναι πολύ καλή, την εκτιμήσαμε δεόντως.

Δύο πράγματα που πρέπει να ξέρετε αν δεν είστε Κερκυραίοι. Πρώτον, στο σουβλάκι, μαζί με την εκάστοτε σως ή το τζατζίκι, βάζουν και σάλτσα, αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος ξέρει σαν σάλτσα κοκκινιστού. Και να πω την αλήθεια μου, ειδικά με το τζατζίκι που χρησιμοποιούν ταιριάζει πάρα πολύ και δε το περίμενα. Αλλά να το δοκιμάσετε σίγουρα, είναι γεύσεις που συμπληρώνονται πολύ καλά. Το δεύτερο είναι ότι οι πίτες εκεί λέγονται ζυμάρια. Οπότε 2 πίτες κομμένες είναι 2 ζυμαράκια κομμένα. Απλά για να ξέρετε γιατί εμείς μέχρι να συννενοηθούμε μας πήρε κανα 2 λεπτά.

Μπορεί στα παραμύθια οι Ιππότες να τα παίρνουν όλα τσάμπα και να είναι και πάμπλουτοι (μάλλον γιατί παίρνουν τα πάντα δωρεάν), αλλά στην ζωή όταν τρως πληρώνεις (δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα στην οικονομία, μου τα λέγανε στο Πανεπιστήμιο αλλά ακόμα ελπίζω). Μιλάμε για περιοχή τουριστική, και μάλιστα σε νησί σχετικά απομακρυσμένο (στα σύνορα βασικά), οπότε είναι λογικό να υπάρχει ένα τσίμπημα στις τιμές. Το τσίμπημα υπάρχει αλλά είναι λογικότατο. Με 2.40 την πίτα το σουβλάκι και 2.60 την πίτα κοντοσούβλι, το μαγαζί παίζει να έχει τις πιο λογικές τιμές στην περιοχή (δεν πήγαμε σε πολλά άλλα, ωστόσο αυτό μας φάνηκε, χωρίς να θέλω να βάλω σε ένα τσουβάλι όλα τα καταστήματα της περιοχής). Είναι σίγουρα πιο πάνω από αρκετά μαγαζιά της Αθήνας, αλλά το είπαμε... αναμενόμενο...

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο με εύκολη πρόσβαση (έχει μέχρι και στάση λεωφορείου απέξω) και διάφορες άλλες δραστηριότητες κοντά, πολύ καλή εξυπηρέτηση, πολύ καλό φαγητό (και τυροκαυτερή) και τιμές τσιμπημένες αλλά λογικές για τα επίπεδα νησιού. Σίγουρα προτείνεται αν μένετε κάπου κοντά, είναι παραπάνω από τίμια επιλογή για να φάτε στο νησί. Η κακιά μάγισσα ηττήθηκε για μια ακόμα φορά!

 Το Κάστρο (Δασσιά)
Σκριπερό Κέρκυρας

Dine in in George's Canteen

Παρασκευή βράδυ και ένας πεινασμένος λύκος Κοιλιόδουλος κατηφορίζει στη Γλυφάδα για φαγητό. Μόνος. Ας όψεται ότι έχουμε παχύνει και κάνουνε διατροφή για να αδυνατίσουνε. Οι υπόλοιποι. Εγώ κάνω διαστροφή και συνεχίζω να παχαίνω.

Το μαγαζί που κατευθύνομαι έχει ανοίξει εδώ και ένα μήνα στη Γλυφάδα και πιο συγκεκριμένα στην οδό Λαοδίκης. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι είναι σχεδόν απέναντι από το Mutfak (έχεις οπτική επαφή). Και για όποιον δεν ξέρει ποιο είναι το Mutfak ας ψάξει την αντίστοιχη γευσιχωσία για να μάθει. Σαν περιοχή γενικότερα έχεις παρά πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό και καφέ και ψώνια ενώ όσον αφορά το παρκάρισμα πολύ απλά δε βρίσκεις (εκτός κι αν έχεις κάνει τάμα ή το βάλεις στο ιδιωτικό πάρκινγκ απέναντι). Εγώ πάρκαρα 4-5 στενά μακριά σε ένα αγαπημένο μου σημείο.

Σαν μαγαζί το βρήκα πανέμορφο. Ένα μεγάλο μαύρο κοντέινερ (ξέρετε από αυτά που μεταφέρουν εμπορευματοκιβώτια) επιτελεί το ρόλο της καντίνας. Από το δρόμο, στις πόρτες του κοντέινερ, βλέπεις το σήμα του μαγαζιού ενώ όπως κάθεσαι (βλέπεις ή έχεις πλάτη) ζωγραφισμένο έναν καρχαρία να κολυμπάει σε μιαν έρημο (wtf?). Κάτω από αυτό το γκράφιτι είναι η καντίνα. Το κόνσεπτ είναι το εξής, αν και δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να μην έχει φάει σε καντίνα και να μην ξέρει, πας ταμείο παραγγέλνεις και κάθεσαι σε πάγκους, βαρέλια ή τραπέζια στην αυλή και περιμένεις να ετοιμαστεί η παραγγελία σου. Το "περίεργο" είναι το beeper. Ναι, καλά διαβάσατε, ένα μικροσκοπικό πραγματάκι που κάνει μπιπ μπιπ και σε ειδοποιεί όταν είναι έτοιμη η παραγγελία για να πας να την παραλάβεις.

Όσον αφορά την εξυπηρέτηση λογικό είναι ότι εξυπηρετείσαι μόνος σου. Θες κέτσαπ, μουστάρδα, μαγιονέζα, μαχαίρι, πηρούνι, ποτήρι, καλαμάκι, χαρτοπετσέτες; Τα βρίσκεις πάνω σε ένα βαρέλι που βρίσκεται μπροστά από το ψυγείο που έχει μέσα τα αναψυκτικά και τα νερά (εννοείται ότι τα παίρνεις μόνος σου και αυτά) και το WC. Αυτή είναι η άλλη γωνία της καντίνας και επίσης μπορείς να κάτσεις είτε από πίσω είτε πάνω ενώ για το χειμώνα έχει προβλεφθεί να κλείνει ο χώρος, σίγουρα από πάνω με τέντα. Όσον αφορά την εξυπηρέτηση από τους υπαλλήλους ο μοναδικός με τον οποίο έρχεσαι σε επαφή είναι το παιδί στο ταμείο που δίνεις την παραγγελία (άντε κι ένας ακόμα που σου βάζει την παραγγελία σε σακούλα αν θες να την πάρεις για το σπίτι) και ο οποίος είναι ευγενικός. Όσον αφορά τους χρόνους τώρα αυτό πάντα εξαρτάται το πόσο κόσμο έχει. Δηλαδή μπορεί να περιμένεις και δέκα λεπτά στο ταμείο για να παραγγείλεις, μπορεί και να παραγγείλεις κατευθείαν. Ενώ για να ετοιμαστεί η παραγγελία εγώ την πρώτη φορά έφαγα σε δεκαπέντε λεπτά ενώ στο δεύτερο γύρο σε εικοσιπέντε μπορεί και μισή ώρα.

Πάμε τώρα και στο φαγητό. Κυρίως burgers αλλά έχει και σάντουιτς, χοτ ντογκ, κεφτεδάκια, πατάτες τηγανητές, σαλάτες και γλυκά. Εγώ πήρα ένα Hermosa το οποίο περιέχει 180gr μπιφτέκι Black Angus, γουακαμόλε, πικάντικη κέτσαπ, μπέικον, χαλαπένιος, ντομάτα και μαρούλι φριζέ (τι είναι το φριζέ θα σας γελάσω). Καυτερό δεν το λες, αφήνει ένα ανεπαίσθητο κάψιμο στο στόμα αλλά έχω φάει και πιο καυτερά burgers σίγουρα. Και για round two πήρα ένα Classic που περιέχει 180gr μπιφτέκι Black Angus, τσένταρ, ντομάτα, κρεμμύδι, μπέικον και προαιρετικά αυγό τηγανητό. Μου άρεσε λίγο περισσότερο το πρώτο βέβαια αλλά γούστα είναι αυτά. Σαν ψήσιμο βέβαια παίζει να είναι το καλύτερο που έχω δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό. Να σημειώσω ότι όλα τα burgers συνοδεύονται από φρέσκιες πατάτες τηγανητές, κομμένες ροδέλες (τσιπς) και το μοναδικό αρνητικό που βρήκα είναι ότι ίσως θα μπορούσαν να έχουν τηγανιστεί λίγο καλύτερα.

Πάμε και στη λυπητερή τώρα. Για 2 burgers και δύο αναψυκτικά πλήρωσα 21€. Όλα τα burgers κοστολογούνται 8 με 9€ και όλα τα αναψυκτικά 1.50€. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι πατάτες κοστίζουν 3€, το χοτ ντογκ 5 και το γλυκό (που φάνηκε ενδιαφέρον στην όψη) 6€.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε πολύ καλό σημείο της Γλυφάδας, σε αυτό που και άλλες φορές έχουμε αποκαλέσει νέο κέντρο, με πολύ ωραίο χώρο, self service εξυπηρέτηση και πολύ καλές (κατά τη γνώμη μου) τιμές για την ποιότητα και την ποσότητα. Σαφώς και θα επανέλθουμε με τους υπόλοιπους Γευσιχώστες για να δοκιμάσουμε και το υπόλοιπο μενού.

George's Canteen
Λαοδίκης 45, Γλυφάδα

Argentino es muy Φίνο

Λοιπόν, για να μην λέτε ότι όλο σε κουλά πράγματα κι όλο σε κρέατα πάμε να κάνουμε κριτική, είπαμε να πάμε σε ένα μαγαζί που φημίζεται για... τα κρέατά του... Αν μας διαβάζετε καιρό τώρα, το περιμένατε.... Αυτά τρώμε, αν θέλατε κριτικές για παντζάρια, το πιατάκι σας και σε άλλο blog.

Το μαγαζί το είχαμε βάλει στο μάτι καιρό τώρα, αλλά είχαμε ένα θέμα στο να πάμε. Γιατί το πρώτο που θέλαμε αρχικά να δούμε είναι στον Μαραθώνα, πέφτει κομμάτι μακριά για να πάμε ένα βράδυ, ενώ το δεύτερο είναι στο Χαλάνδρι.

Επειδή όμως το Χαλάνδρι είναι αρκετά πιο κοντά από τον Μαραθώνα και όταν μας λένε για κρέας τόσο καλό και μάλιστα με ενθουσιασμό εμείς δε θέλουμε και πολύ να το πάρουμε απόφαση, μια όμορφη νύχτα λοιπόν του Μαΐου Ζαμπόνις, Κοιλιόδουλος και Ακόρεστος Μουσικάντης βρεθήκαμε (τυχαία...) Χαλάνδρι και πήγαμε για να δούμε.

Αρχικά σαν περιοχή, το μαγαζί βρίσκεται αρκετά κοντά στο κέντρο του Χαλανδρίου, στην πλατεία, με αποτέλεσμα να είναι εύκολο να το συνδυάσετε με κάποια βραδινή έξοδο ή ακόμα και καφέ ή βόλτα. Είναι σε απόσταση περπατήματος, αν και θα χρειαστείτε λίγο είναι η αλήθεια, αλλά παλεύεται. Βέβαια, το άθλημα στην περιοχή δεν είναι το περπάτημα, αλλά το να βρεις να παρκάρεις. Εμείς είναι γεγονός ότι πήγαμε σε πολύ χαλαρή μέρα και βρήκαμε ακριβώς έξω από το μαγαζί. Η περιοχή όμως, σε ώρες αιχμής, γενικά έχει δύσκολο παρκιγνκ. Το μαγαζί είναι αρκετά χαμηλά σε σχέση με την πλατεία, ώστε να μπορείς να βρεις μια θέση σχετικά πιο άνετα, αλλά θα χρειαστείς αρκετό περπάτημα για να πας στο κέντρο αν παρκάρεις εκεί κοντά.

Αλλά αρκετά με τη θέση, πάμε στο ίδιο το μαγαζί. Η διακόσμηση μου άρεσε αρκετά, γιατί χωρίς να είναι υπερβολική, έδινε ωραία και την "καταγωγή" του μαγαζιού. Διακριτικά αρκετά στοιχεια αργεντίνικης κουλτούρας, έστω κι αν εμείς (οι βλάχοι) δεν τα πήραμε χαμπάρι αν δεν ρωτάγαμε. Ωστόσο ο χώρος και με την βοήθεια της μουσικής, είναι πάρα πολύ ευχάριστος για φαγητό και αρκετά άνετος, χωρίς να στριμώχνονται τα τραπέζια ιδιαίτερα.

Μια ενημέρωση. Για να φας στο μαγαζί αυτό, καλό είναι να έχεις κάνει κράτηση και να έχεις δει τον κατάλογο από λίγο πιο πριν. Όχι ότι ο κατάλογος είναι τεράστιος, αν και έχει σημαντική ποικιλία, αλλά αν παραγγείλεις κάποιο από τα κρέατα που είναι το σήμα κατατεθέν του μαγαζιού, πρέπει να έχεις ενημερώσει από μισή έως μια ώρα νωρίτερα, προκειμένου να το ψήσουν σωστά. Αυτό εμένα μου άρεσε. Δείχνει ότι το μαγαζί το προσέχει το φαγητό του. Και ας προσθέτει μια επιπλέον δουλειά στον πελάτη.

Εμείς φάγαμε από κυρίως 1 κιλότο, 1 T-bone μπριζόλα και 1 κοτόπουλο μιλανέζε, μια μερίδα πατάτες, μια σαλάτα, τα ντιπ της αρχής και από 1 πιτάκι από κάθε είδος ο καθένας (είχε τρία είδη, με κιμά, με κοτόπουλο και με τυρί). Πριν πάω στο κρέας, θα περάσω λίγο γρήγορα τα ορεκτικά.

Ήταν ορεκτικότατα. Όλα ψημένα σωστά, αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν ότι στα τηγανητά δεν υπήρχε ίχνος από λάδι, το οποίο δείχνει ότι ήταν προσεγμένο το πιάτο. Στα πιτάκια, το αγαπημένο ήταν αυτό με το τυρί, όχι ότι τα άλλα δύο δεν ήταν ωραία, αλλά ήταν η προσωπική μας επιλογή.

Στο κρέας, το μαγαζί είναι αρκετά μπροστά. Τα κρεατικά ήρθαν ψημένα σχεδόν με χρονόμετρο. Άψογη εκτέλεση. Τίποτα στεγνό, ήταν σε ποιότητα κρέατος και ψησίματος από τα καλύτερα που έχουμε πάει. Σίγουρα κάτι το ιδιαίτερο και κάτι που δεν πετυχαίνετε συχνά έξω. Επιπλέον στα παραπάνω πήραμε και 2 γλυκά, τα οποία χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, δέσανε ωραία και ήταν παραπάνω από ικανά να μας αλλάξουνε τη γεύση και να περάσει ευχάριστα λίγη ώρα ακόμα με κουβέντα.

Πάμε τώρα να δούμε και το τέλος της βραδιάς. Σίγουρα όλοι περιμένετε ένα λογαριασμό κάπου ανάμεσα σε κόλαση και παράδεισο. Εντάξει, ξέραμε από την αρχή ότι μαγαζί φτηνό δε το λες, είναι και λογικό, αυτή η ποιότητα δεν μπορεί να έρθει φτηνά. Στο τέλος δώσαμε περίπου 30€ το άτομο (μαζί με κάτι παραπάνω από εμάς) για ότι διαβάσατε πιο πάνω και επιπλέον 2 ποτά. Τα γλυκά, προς τιμήν τους, τα κέρασε το μαγαζί. Ναι οκ, λίγο τσιμπημένο, αλλά προσωπικά θα πω ότι άξιζε. Άλλωστε πήραμε και παραπάνω πράγματα από ότι θα έπαιρνε μια νορμάλ παρέα 3 ατόμων.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε καλή θέση από άποψη συνδυασμού, αλλά περίεργη από άποψη πάρκινγκ, με ωραία και ατμοσφαιρική διακόσμηση, σωστή εξυπηρέτηση (δεν είπα πολλά γιατί δεν υπήρχαν πολλά τραπέζια, οπότε δε μπορώ να ξέρω τι γίνεται σε περίπτωση χαμού), πολύ καλό φαγητό και τιμές τσιμπημένες σίγουρα αλλά σε επίπεδα ανεκτά. Δεν θα πω ότι θα το κάνετε στέκι, αλλά είναι σίγουρα μια πολύ καλή επιλογή για μια έξοδο και το προτείνω σε όλους τους λάτρεις του καλού φαγητού.

La Argentina Restaurant
Βασιλέως Γεωργίου Β' 33, Χαλάνδρι

Ακάκιος και τα μακαρόνια δεν είναι ρίσκο...

Πέντε άτομα και ένα σκυλί μπαίνουν σε ένα μαγαζί. Θα μπορούσε να είναι είτε ανέκδοτο είτε ταινία τρόμου. Τελικά ήταν ταινία τρόμου. Γιατί 2 από τους 5 ήταν Γευσιχώστες (και ένας guest) και το μαγαζί ήταν ο Ακάκιος το Μακαρονάδικο, οπότε ο Σεφ... ας πούμε ότι πάει σε ψυχίατρο πλέον.

Ακάκιος Μακαρονάδικο λοιπόν και η περιοχή μας είναι λίγο πολύ γνωστή. Βασικά αν έχετε διαβάσει τα δύο άρθρα για τους Κυρ-Αρίστους, είναι δίπλα τους. Οπότε για την περιοχή τα ξέρετε, αν δεν τα ξέρετε να τα διαβάσετε.

Πάμε στο ίδιο το μαγαζί. Λένε ότι η πρώτη εντύπωση είναι πολύ σημαντική για το αν θα σου αρέσει κάτι ή όχι. Δε μπορώ να πω αν αυτό που θα δείτε σας αρέσει, είμαι σίγουρος όμως ότι θα σας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το πρώτο πράγμα που βλέπεις στην είσοδο του μαγαζιού είναι ένα... μανουάλι...

Για όσους δεν έχουν καταλάβει το λογοπαίγνιο του τίτλου, αφού έρθουν με τον κηδεμόνα τους (γιατί λογικά είναι σε ηλικία... δε θέλω να το σκέφτομαι), ο Ακάκιος είναι μοναχός, κατά συνέπεια το στήσιμο του μαγαζιού παραπέμπει σε μοναστήρι. Ακόμα και οι σερβιτόροι είναι ντυμένοι με (τρέντι) περιβολή μοναχού. Βέβαια εκτός του ότι το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο, μου άρεσε και πολύ. Επιπλέον υπάρχει και μια σειρά (κυριολεκτικά) τραπεζιών έξω, όπου καθήσαμε εμείς. Δυστυχώς, αν και τα μέσα τραπέζια δείχνουν πολύ άνετα, λόγω έλλειψης χώρου τα τραπέζια έξω είναι λίγο στριμωγμένα.

Εδώ θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο προσωπικό. Όχι απλά υπέρ του δέοντος εξυπηρετικό, αλλά άψογο. Επειδή είδανε ότι είμαστε λίγο στριμωγμένοι (και μας είδαν και φαγανούς από την παραγγελία) άνοιξαν την τζαμαρία του μαγαζιού για να φέρουν έξω τραπέζι για να είμαστε πιο άνετοι. Επιπλέον ήταν εξυπηρετικότατοι και απέναντι στον αγαπημένο τετράποδο φίλο μας, που πήρε αρκετούς μεζέδες... ο μούργος...

Πάμε τώρα στις επιλογές και μπορώ να πω ότι το πρώτο μεγάλο συν το μαγαζί το πήρε μόλις έφερε τον κατάλογο. Όχι μόνο ότι ο ίδιος ο κατάλογος ήταν απλός μεν (φανταστείτε ένα χαρτόνι με μεταλλικές γωνίες σε μέγεθος Α4 αλλά σχεδιασμένος ωραία), ούτε μόνο ότι είχε πολλές επιλογές. Θα σας πω το εξής. Ήμασταν 5 άτομα φαγανά (πολύ φαγανά) και δεν ξέραμε τι να πρωτοπάρουμε. Η επιλογή μερικές φορές γινότανε πραγματικά στη τύχη, ή σε ότι έπεσε στο μάτι του καθενός πρώτα.

Αλλά ωραία τα πολλά υποσχόμενα, το θέμα είναι και να αξίζουνε... Σημειώστε παραγγελία. 1 αυγό καγιανά (με φέτα και λίγο καυτερό και κομμάτια κρέας), 1 πεϊνιρλί με αυγό, 1 πίτσα καισαρείας και 1 πίτσα ελληνικών αλλαντικών ήταν τα ορεκτικά. Για κυρίως πήραμε 1 παπαρδέλες με τυρί και κοτόπουλο, 1 μακαρόνια με καπνιστό χοιρινό, 1 μακαρόνια γιαουρτλού, 1 σκορδομακαρονάδα και 1 μακαρόνια με μπιφτέκι. Θα πω όσο πιο απλά μπορώ τα εξής: Ο Καγιανάς ήταν μακράν το αγαπημένο μας πιάτο, όχι απλά εξαφανίστηκε, ακόμα δε κατάλαβε τι του ήρθε κι από που. Πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να το πάρουμε για κυρίως την επόμενη φορά. Το πεϊνιρλί χωρίς να είναι κακό, είναι πρόβλημα να κοπεί στα πέντε, λόγω της ύπαρξης του αυγού στο κέντρο. Αλλά ήταν πολύ καλό και θα ήταν ακόμα καλύτερο αν χωριζόταν στα δύο (ή καθόλου) αντί για τα πέντε. Οι πίτσες με λεπτή ζύμη (ιταλικό στυλ) και έντονη γεύση των υλικών, πραγματικά πολύ καλές και καλά ψημένες με υλικά φρέσκα. Όσο για τις μακαρονάδες... εντάξει πάντα υπάρχουν προσωπικές εκτιμήσεις, αλλά αυτή τη φορά ήταν μόνο αυτό. Προσωπικό γούστο. Τα πάντα ήταν άψογα και μπορώ να πω ότι είναι από τα καλύτερα μαγαζιά του είδους που έχω πάει (χτυπάει τριάδα), σίγουρα το καλύτερο που έχω πάει πρόσφατα. Προσωπικές επιλογές (εντάξει λίγο πολύ όλοι συμφωνήσαμε) ήταν η σκορδομακαρονάδα (που φυσικά είχα πάρει εγώ...) και η μακαρονάδα γιαουρτλού που πήρε ο φίλος από τα παλιά Θάνατος από Ψηλά. Τα υπόλοιπα τρία πιάτα φυσικά (τα δοκίμασα) ήταν στο ίδιο ψηλό επίπεδο, απλά αυτές ήταν οι προσωπικές μου προτιμήσεις. Να προσθέσω και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό για εμένα. Οι μερίδες, αν και στην αρχή δεν μας γεμίσανε 100% το μάτι, ξεγελάνε. Είναι ικανοποιητικές, ο λόγος που πήραμε τόσα πράγματα είναι... ε βασικά είμαστε φαγανοί, τι θέλετε τώρα; Αλλά πραγματικά, οι μερίδες του μαγαζιού είναι άξιες και δεν πάτε για μια γεύση, πάτε για φαγητό.

Και τώρα... ήρθε η ώρα... λογαριασμός. Έχουμε και λέμε. 5 μακαρονάδες, 2 ορεκτικά, 2 πίτσες, κάτι κοκα κόλες, κρασί, 2 νερά. Βάλτε και 1 λεμοντσέλο και 1 μαστίχα (άλλο 1 λεμοντσέλο κέρασε το μαγαζί). Στο σύνολο πήγε περίπου 25€ το άτομο. Δεν το λες φτηνό, αλλά να πούμε την αλήθεια με βάση τα όσα βλέπουμε αλλά και τα όσα φάγαμε, είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Να πω εδώ ότι το γενικό επίπεδο τιμών στο μαγαζί είναι αρκετά ικανοποιητικό, αφού θυμάμαι ότι μακαρονάδα με θαλασσινά που αλλού έχω δει και 20€ και περισσότερο, εκεί την βρήκαμε περίπου 15. Μόνο από αυτό πιστεύω ότι καταλαβαίνετε.

Ανακεφαλαιώντας, ένα μαγαζί σε περιοχή γνωστή και όπως δείχνει αναπτυσσόμενη (;), με πολύ καλό χώρο και διακόσμηση, άψογη εξυπηρέτηση και πάρα πολύ καλό φαγητό. Στις τιμές του μπορεί να μην το λέει κανείς φτηνό, αλλά εγώ πιστεύω ότι αξίζει τα χρήματα που θα δώσεις. Πιστεύω ότι οι Γευσιχώστες θα το επισκεφτούν ξανά με ακόμα μεγαλύτερη παρέα.

Μακαρονάδικο ο Ακάκιος
Αγίας Τριάδος 1, Παλαιό Φάληρο

Το Μπεργκεράδικον ή ΤΟ Μπεργκεράδικον;

Όσοι έχετε διαβάσει τα τελευταία άρθρα θα ξέρετε ότι πλέον, έστω και ανεπίσημα, οι Γευσιχώστες δεν είναι μόνο 2. Ένας από τις νέες προσθήκες, ο γεωΠΟΝΟΣ μας είχε φάει τα αυτιά (ευτυχώς όχι κυριολεκτικά) για να πάμε σε ένα μαγαζί με μπέργκερ, με το (πρωτότυπο και αιφνιδιαστικό) όνομα, το Μπεργκεράδικον. Ε δεν μπορούσαμε να μην του κάνουμε το χατήρι...

Το μαγαζί είναι πάνω στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης, σημείο με πολλά ακόμα πράγματα για να κάνει κανείς, ένα πολύ καλό σημείο για μια ολοκληρωμένη έξοδο. Βέβαια, το γνωστό πρόβλημα σε αυτά τα σημεία είναι το παρκάρισμα. Η περιοχή δεν αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, συνήθως θα βρείτε θέση, έστω και αν όχι εύκολα. Αλλά εντάξει, λίγο ψάξιμο το θέλει.

Το ίδιο το μαγαζί έχει μια διακόσμηση που δεν συναντάς σε μαγαζιά αυτού του είδους. Έχουμε συνηθίσει αυτά τα μαγαζιά να έχουν ένα άρωμα αμερικανιάς, ή έστω κάτι περισσότερο προς κυριλέ φαγάδικο. Το μαγαζί αυτό έχει διακόσμηση που έντονα θυμίζει Κρήτη, όχι υπερβολικά παραδοσιακή βέβαια, αλλά Κρήτη.

Την εντύπωση στην αυξάνει το γεγονός ότι όσο περιμένεις παρέα ή γενικά όταν μπεις, σε κερνάνε μια ρακή, για το καλό. Και μια ακόμα. Και γενικά πολύ ρακή. Και επειδή εμείς περιμέναμε αρκετά... εντάξει καταλάβατε.

Η παρέα ήταν ενισχυμένη, Εγώ, Κοιλιόδουλος, γεωΠΟΝΟΣ, Ακόρεστος Μουσικάντης, Έσκαση Μύτη, Πεινασμένη Μπάρμπυ και μια φίλη της ακόμα (το παρατσούκλι της ψήνεται, την δεύτερη φορά θα σκάσει κι αυτό).

Ο κατάλογος του μαγαζιού είχε πολλές επιλογές και είχε πετύχει αυτή τη χρυσή γραμμή ανάμεσα στο δίνω επιλογές και κάνω τον άλλον να χάνεται μέχρι να διαβάσει τα πάντα. Το περιεχόμενό του ήταν σε γενικές γραμμές αυτό που περίμενες, με πολλές ενδιαφέρουσες επιλογές.

Δεν θα πω ένα ένα το τι πήραμε, γιατί δεν θεωρώ ότι έχει μεγάλη σημασία, αφενός γιατί είναι κλασικά πιάτα για ένα τέτοιο μαγαζί, αφετέρου γιατί ήταν όλα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Θα πω μόνο ότι εγώ και ο Έσκασε Μύτη πήραμε το μεγάλο μπέργκερ με τα 5 μπιφτέκια. Και λέγανε οι άλλοι ότι δε θα το καταφέρουμε... γατάκια...


Από άποψη ποιότητας φαγητού τα πάντα ήταν καλή φτιαγμένα και με πολύ καλή παρουσίαση. Οι γεύσεις ήταν σωστά έντονες και ανεμιγμένες με τρόπο ώστε να μη χάνουμε καμία. Το μόνο που εμένα δε με ενθουσίασε, είναι ότι θα προτιμούσα το μπιφτέκι λίγο πιο ζουμερό. Γενικά το μαγαζί, αν και κρατάει σε γενικές γραμμές τον κατάλογο ενός μπεργκεράδικου, απορρίπτει τη διακόσμηση και την υπερβολή στα πιάτα και τα αντικαθιστά με ένα στυλ περισσότερο αυστηρό-ελληνικό, τόσο στη διακόσμηση, όσο και στο ψήσιμο και την παρουσίαση του φαγητού. Το αποτέλεσμα είναι κάτι πρωτότυπο που δεν είχαμε δει μέχρι τώρα.

Στις τιμές, το μαγαζί είναι περισσότερο από τίμιο. Με ορεκτικά, ποτά, όλα μαζί, πληρώσαμε κάτω από 15€ το άτομο, το οποίο το θεωρώ πολύ καλό σαν τιμή, για το είδος του μαγαζιού και την ποιότητα και τις μερίδες που φάγαμε. Θεωρώ ότι μόνο τις ρακές που μας κεράσανε θα μπορούσαμε να τις έχουμε πληρώσει περίπου το ίδιο.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε πολύ καλή θέση, με ενναλακτική για το είδος του διακόσμηση και πολύ καλή και φιλική εξυπηρέτηση, πολύ καλό φαγητό και τίμιες για το είδος του, τιμές. Αν είστε μεγάλος φαν της αμερικανιάς σε αυτό το είδος φαγητού, δεν σας το προτείνω. Αν δεν είστε, είναι σίγουρα κάτι πρωτότυπο που δεν έχετε ξαναδεί και προσωπικά θα το πρότεινα πολύ εύκολα. Θα είναι κάτι διαφορετικό, πιστεύω ότι η τιμιότητά του θα σας κάνει να το εκτιμήσετε πολύ εύκολα.

Μπεργκεράδικον
Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως 10-12,
(Κεντρική Πλατεία) Ηλιούπολη

El(α στο) Catrin

El Catrin, το νέο μεξικάνικο στη γλυφάδα και ο νέος στόχος των πεινασμένων Γευσιχωστών.

Το μαγαζί είναι πολύ εύκολο να το βρείτε. Οσοι ξέρατε το παλιό Σαρδελάκι... είναι το ίδιο μαγαζί, το Σαρδελάκι μας αποχαιρέτησε (ΣτΚ Το Σαρδελάκι έχει μεταφερθεί σε άλλο σημείο). Σαν σημείο, κοντά στο νέο κέντρο (για διασκέδαση κ.α.) της Γλυφάδας, σε περιοχή με πολλές επιλογές για να κάνετε και κάτι άλλο μαζί, αλλά με το θέμα του πάρκινγκ να είναι πάντα ένα θέμα στα μέρη αυτά, ειδικά στη Γλυφάδα.

Σαν μαγαζί είναι αρκετά ευρύχωρο, με τα τραπέζια να έχουν αρκετό χώρο μεταξύ τους, ώστε να μπορεί κανείς να φάει άνετα, αλλά αυτό που μας έκανε περισσότερη εντύπωση στον χώρο είναι η τοιχογραφία, η οποία σε βάζει γρήγορα στο κλίμα και είναι γεγονός ότι είναι χτυπητό πλεονέκτημα και μια πολύ ωραία πινελιά.

Επειδή όμως, όσο ωραίο και αν είναι το σκηνικό, το μυαλό της παρέας μας (Κλασικά πράγματα, Εγώ, Κοιλιόδουλος, γεωΠΟΝΟΣ και Ακόρεστος Μουσικάντης) παραμένει στο φαΐ, αρπάζουμε ένα κατάλογο για να δούμε τι παίζει.

Υπάρχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ποικιλία από φαγητά, τα περισσότερα με μεξικάνικη εσάνς, αλλά υπάρχουν και Burgers για όποιον είναι λίγο πιο... πεζός... Επιπλέον το μαγαζί κάθε Τρίτη έχει προσφορά στα Tacos και τα δίνει σε χαμηλότερη τιμή.

Εμείς που παραδόξως δεν πεινάγαμε οικτρά αποφασίσαμε να πάρουμε μια σαλάτα (την μεξικάνικη Ceasar’s) 1 8άδα Tacos (είχανε την τιμητική τους, ντροπή να τα περιφρονούσαμε παίρνοντας μόνο τη μικρή μερίδα) και το μεγαλύτερο Burrito που έχει το μαγαζί (και σίγουρα τα νότια προάστια). Όπως καταλάβατε ήταν όλα για τη μέση, είπαμε δεν πεινάγαμε πολύ.

Η σαλάτα μας άρεσε. Εμάς που δεν μας κάνει ιδιαίτερη αίσθηση η σαλάτα. Θύμιζε μεν Ceasar’s αλλά είχε τον δικό της τύπο, όπως και να το κάνουμε. Πολύ καλή επιλογή, να την προτιμήσετε σίγουρα, το αξίζει. Μου φάνηκε λίγο μικρή για 4 άτομα, αλλά ίσως και να έφταιγε ότι μας άρεσε και... μας άφησε νωρίς. Φαΐ σε μας...

Τα Tacos είναι επίσης μια πολύ καλή επιλογή, καθώς έρχονται σε 2 4άδες, όπου κάθε μια έχει 4 διαφορετικά είδη γέμισης, Μοσχάρι, κιμά, κοτόπουλο, τσίλι. Προφανώς δεν δοκίμασα τα πάντα, αλλά η γεύση τους ήταν πολύ καλή και μου έκανε εντύπωση κάτι ακόμα, το οποίο θα αναφέρω παρακάτω. 

Το μεγάλο Burrito, η κύρια ατραξιόν της βραδιάς, είναι πρακτικά 3 (αρκετά μεγάλα) Burrito δεμένα μαζί, ένα με κάθε κρέας μέσα. Πολύ καλή η γέμιση, πολύ ωραία η παρουσίαση, το πιάτο άξιζε και σαν μέγεθος, εντάξει όχι για 4 Γευσιχώστες, αλλά για 2 άτομα είναι εύκολα αρκετό. Εντάξει, ο Κοιλιόδουλος το έτρωγε και μόνος του...

Και πριν τελειώσω το κομμάτι του φαγητού, θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στην ζύμη των Taco’s και Burrito. Ήταν μακράν η καλύτερη που έχω φάει, απαλή, χωρίς να σπάει αλλά και δεμένη σωστά, μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Σε συνδυασμό με την καλή γέμιση των φαγητών έκανε μεγάλη διαφορά, κερδίζει σίγουρα δάφνες και επαίνους.

Όσο για το κόστος, με περίπου 15€ το άτομο, για μέση βέβαια, μαζί με τα διάφορα αναψυκτικά και μπύρες, το βάζω στο τσιμπημένο αλλά λογικό. Γλυφάδα, Μεξικάνικο και με προσεγμένα πράγματα και ποιότητα, εντάξει μπορεί να μην σκάσαμε, αλλά δεν θα πω ότι ήταν υπερβολή, κάθε άλλο.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε σημείο πολύ καλό και δημοφιλές, με παρκάρισμα αναμενόμενα δύσκολο, πολύ καλή διακόσμηση και εξυπηρέτηση, φαγητό ικανοποιητικό, που μπορεί να μην με ενθουσίασε αλλά ήταν σίγουρα υψηλού επιπέδου και φυσιολογικές προς τσιμπημένες τιμές. Ένα μαγαζί που θα το πρότεινα σίγουρα, χωρίς δεύτερη σκέψη αν είστε φαν των Tacos ή Burritos, για τα οποία σίγουρα θα ξαναπάμε. Μια καλή, λίγο φτηνότερη εναλλακτική άλλων μεξικάνικων μαγαζιών.

El Catrin
Φοίβης 15, Γλυφάδα