18/8/13

Πίτα πιτάκι, κανένα δε λυπάσαι... (Σύρος)


Για άλλη μια φορά σας έρχομαι (δυστυχώς όχι) ζωντανά από Σύρο. Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να πάμε σε κάτι περισσότερο γρήγορο και όχι τη γνωστή ταβέρνα (βιαζόμασταν βλέπετε) και έτσι πήγαμε για ένα σουβλάκι.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην Ερμούπολη δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για σουβλάκι. Έτσι δεν είναι περίεργο ότι η πείνα μας οδήγησε μαζί με πολλούς άλλους στο Πιτάκι, ένα μαγαζί πάνω στη γωνία της πλατείας του Δημαρχείου της Ερμούπολης.

Όπως θα καταλάβατε, η έλλειψη επιλογών είχε φέρει μαζί με εμάς πολύ ακόμα κόσμο στο μέρος αυτό, κατά συνέπεια αν και η ώρα ήταν λίγο περασμένη όταν φτάσαμε (10 και κάτι ψιλά) ήταν δύσκολο αρκετά να βρούμε τραπέζι (αν και αργότερα τα πράγματα χαλάρωσαν, έστω ελάχιστα). Τελικά καταφέραμε να βρούμε ένα τραπέζι 4 ατόμων για τα 6 άτομα που είμασταν.

Και εδώ αρχίζουν τα άσχημα. Γιατί όταν λέω βρήκαμε εννοώ μόνοι μας είδαμε μια παρέα να φεύγει και πήγαμε και πιάσαμε το τραπέζι. Κανένας από τους 3 σερβιτόρους δεν ασχολήθηκε μαζί μας. Τους δικαιολόγησα τότε γιατί το μαγαζί ήταν γεμάτο και αν τρέχεις να ταϊσεις το κόσμο, τότε άσε τους να κάτσουν μόνοι τους, κακό δε κάνει.

Ωστόσο το κακό συνεχίζεται. Γιατί όπως καταλάβατε το τραπέζι ήταν γεμάτο από τους προηγούμενους. Κανείς δεν ήρθε να το αδειάσει. Άργησαν επιδεικτικά και όταν τελικά ήρθαν να το αδειάσουν, μας ζήτησαν και ακόμα λίγο χρόνο για να έρθουν να παραγγείλουμε. Το οποίο θεώρησα ιδιαίτερα αστείο, αφού τη παραγγελία τη κάνεις μόνος σου σε μια λίστα - κατάλογο που σημειώνεις ότι θέλεις. Δηλαδή δε μπορούσε να αφήσει το κατάλογο όταν ήρθε να αδειάσει το τραπέζι;

Από το σημείο αυτό και μετά άρχισα να παρακολουθώ τους σερβιτόρους... για να ανακαλύψω τη πλήρη αδιαφορία τους.... ακόμα και όταν τους κάναμε νόημα, κουνούσανε το κεφάλι τους και μετά πηγαίνανε πίσω να κουβεντιάσουν με τους άλλους. Δεν έχω δει μεγαλύτερη έλλειψη επαγγελματισμού σε σέρβις για πολύ καιρό.

Τελικά, αφού μετά από 30 περίπου λεπτά αναμονή (όσα και το δίπλα τραπέζι μάθαμε μετά) ήρθε το φαγητό κάτσαμε να το δοκιμάσουμε. Και ευτυχώς (ή δυστυχώς όπως το πάρετε) το μαγαζί κάνει πολύ καλό σουβλάκι. Στεγνή πίτα, καθαρό το κρέας, το τζατζίκι να φαίνεται αλλά να μην κλέβει τη παράσταση, ομολογώ ότι ήταν από τα καλύτερα που έχω φάει εδώ και καιρό. Όχι και από τα μεγαλύτερα, αν και δε μπορώ να τα πω μικρά. Ας τα πούμε κανονικά. Επίσης πολύ θετικό ήταν το γεγονός ότι οι πατάτες του ήταν κομμένες στο χέρι και ήταν επίσης στεγνές. Δυστυχώς δεν πήραμε μεγάλη ποικιλία πραγμάτων για να μπορώ να πω παραπάνω, το μόνο που παρατήρησα από διπλανά τραπέζια είναι ότι το μέγεθος των μερίδων του ακολουθεί και το μέγεθος του σουβλακιού. Φυσιολογικό.

Αν και συνήθως για τη διακόσμηση λέω πρώτα, για άλλη μια φορά το αφήνω, γιατί πάλι το μαγαζί δεν έχει εσωτερικό, αλλά τρως στην πλατεία, έστω σε σκεπασμένο χώρο της. Δεν πιάνει το 10 των άλλων, αλλά είναι ευχάριστος χώρος για να φας, έστω ήταν όταν φάγαμε εμείς.

Τώρα στο κομμάτι της τιμής, δεν μπορώ να πω ότι ήταν παράλογο. 2.20 το σουβλάκι και το ίδιο και οι πατάτες, απόλυτα λογικό, ειδικά αν σκεφτείς τη τοποθεσία του, αλλά και αν αναλογιστείς ότι όλα τα σουβλατζίδικα στο νησί κρατάνε την ίδια τιμή.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί με πολύ ωραίο σουβλάκι, καλή τοποθεσία, αλλά με πολύ κακό σέρβις και μεγάλο χρόνο αναμονής. Αν τα φτιάξει αυτά, τότε θα μπορώ να πω ότι είναι από τα καλύτερα που έχω φάει και θα το πρότεινα σίγουρα. Τώρα όμως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας το προτείνω αν έχετε χρόνο και υπομονή...

14/8/13

Κούνια Αμπέλα! (Σύρος)

Και όχι δε με έπιασε ο παλιμπαιδισμός μου, απλά πήγα σε μια ταβέρνα που λεγόταν Αμπέλα. Πάλι στη Σύρο, για να μην ξεχνιόσαστε, πήγαμε για μπάνιο και μετά, σαν παιδιά και εμείς, πήγαμε σε μια ταβέρνα που μας πρότεινε η πολύ καλή και υπέροχη (ναι μας διαβάζει) ξεναγός μας. Η ταβέρνα λέγεται Αμπέλα και είναι στη παραλία Αμπέλα της Σύρου.

Σαν χώρος είναι πραγματικά μαγευτικός, με μεγάλο κήπο (στον οποίο μπαίνουν και τραπέζια προοδευτικά όπως πέφτει ο ήλιος), με μια ολόκληρη παραλία στα πόδια της για να μπορείς να κάνεις και το μπάνιο σου (αν και μας είπαν ότι προσφέρεται κυρίως για βουτιές με μάσκα κτλ, δεν το εξακρίβωσα). Οπότε για άλλη μια φορά στο χώρο δίνω 10, άδικο μεν, αλλά τι να κάνουμε η ζωή είναι άδικη. Το σέρβις είναι άψογο, είχαμε ένα ατυχηματάκι στο πίσω τραπέζι αλλά αυτά συμβαίνουν τι να κάνουμε. Κατά τα άλλα τα παιδιά και γρήγορα και εξυπηρετικά ήταν, ενώ το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο όταν πήγαμε (παρά λίγο να μη βρούμε τραπέζι 6 το απόγευμα. Αλλά ο χώρος το αξίζει).

Και περνάμε γρήγορα στο φαγητό, όπως περάσαμε και εμείς γιατί δεν είχαμε φάει σχεδόν τίποτα και μπορώ να πω ότι λυσσάγαμε! Με μια γρήγορη απόφαση να βάλουμε στη μέση πράγματα πήραμε 1 σαλάτα ριγανάτη, 2 πατάτες, ένα κοτόπουλο στη λαδόκολλα, ένα ρολό κοτόπουλο, μια μερίδα μελιτζάνες με ένα όνομα περίεργο που δε μου έρχεται τώρα και ένα λουκάνικο συριανό. Αρχίζω με τη σαλάτα γιατί ήταν υπέροχη. Κρεμμύδι, φέτα, ψωμάκια, μια σάλτσα λίγο πικάντικη και ντομάτα (όχι ρίγανη προφανώς το όνομα από αλλού έρχεται) μας άρεσε πάρα πολύ και εξαφανίστηκε σε χρόνο... άχρονο. Επίσης πολύ καλή εντύπωση έκαναν οι πατάτες, οι οποίες και φρέσκες ήταν και κομμένες στο χέρι ήταν και πολύ καλά τηγανισμένες ήταν. Επίσης το σχήμα τους δεν ήταν σαν κλασσικές πατάτες, αλλά σαν πατάτες φούρνου, κάτι ιδιαίτερο που δε το βλέπεις συχνά. Συνεχίζουμε με το κοτόπουλο στη λαδόκολλα, που ήταν πραγματικά πολύ καλά ψημένο, έλιωνε στο στόμα, και συνοδευόταν επίσης από πατάτες. Σαν μέγεθος ήταν ουσιαστικά ένα μπούτι κοτόπουλο, δηλαδή κανονικότατο. Συνεχίζω με τις μελιτζάνες... γιατί απλά ήταν καταπληκτικές. Το όνομά τους μπορεί να μην το θυμάμαι, αλλά τη γεύση τους δε τη ξεχνάω για κανένα λόγο. Βρείτε μια μελιτζάνα στο κατάλογο με όνομα περίεργο και πάρτε την αμέσως! Θα με θυμηθείτε. Τέλος το Συριανό λουκάνικο που στην αρχή δε κατάλαβα τη διαφορά είχε, αλλά τελικά κατέληξε περισσότερο πικάντικο από το συνήθες λουκάνικο που παίρνουμε. Και παραδέχομαι πολύ εύγευστο (θα ήθελα πολύ να βάλω Συριανό και Παλαμιώτικο λουκάνικο δίπλα για ένα test eat!).

Κλείνοντας, οι τιμές ήταν... πραγματικά πολύ λίγο για αυτό που φάγαμε. Αλήθεια είναι ότι θα πηγαίναμε και το βράδυ σε ένα μεζεδοπωλείο και δε φάγαμε πολύ, αλλά 10 € το άτομο με τα αναψυκτικά μέσα είναι πολύ λίγο. Μπορώ να πω ότι θα πήγαινα ξανά μόνος μου... έτσι για μια βόλτα!

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα πολύ ωραίο μαγαζί, με καταπληκτικό χώρο, πολύ καλό και γρήγορο σέρβις και πολύ ωραίο φαγητό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν πάτε Σύρο να πάτε οπωσδήποτε, δε το συζητώ!

13/8/13

2 τζιτζίκια στα αρμυρίκια (Σύρος)

Ένεκα διακοπών και παρόλο που δε το πιστεύετε κάνουμε και εμείς διακοπές (όχι δε τα τρώμε όλα μας τα λεφτά στα φαγητά), βρέθηκα στο όμορφο νησί της Σύρου. Φυσικά όπως καταλαβαίνετε όλοι το πρώτο πράγμα που έψαξα να μάθω από την φίλη μας τη Συριανή που έχουμε την τύχη να μας φιλοξενεί στο ξενοδοχείο της, ήταν τα φαγάδικα και οι ταβέρνες. Μετά από μπάνιο σε μια από τις ωραίες παραλίες της Σύρου (Κίνι) δίπλα ακριβώς υπάρχει μια σειρά από ταβέρνες – ψαροταβέρνες – τα κάνουν όλα και συμφέρουν. Σε μια από αυτές, τις οποίας το ποιητικό όνομα έχω βάλει σαν τίτλο (και ναι είναι το όνομα της ταβέρνας δεν ήμουν μεθυσμένος όταν το έγραψα) πήγαμε να καταπολεμήσουμε το άθλιο αίσθημα της πείνας μετά από 5 ώρες παραλία.

Συνήθως μιλάω πρώτα για το στολισμό του μαγαζιού, αλλά στη περίπτωσή μας αυτό δε γίνεται. Πολύ απλά η ταβέρνα δεν έχει εσωτερικό και ο κόσμος τρώει έξω στο κύμα μπροστά (και κυριολεκτώ τώρα). Οπότε αν και άδικο γιατί πολλές ταβέρνες δε μπορούν να το ανταγωνιστούν αυτό, δίνω 10 στη διακόσμηση. Και φαν των νησιών να μην είστε, δε μπορεί να μη σας αρέσει αυτό το σκηνικό.

Συνεχίζω με το σέρβις, που έχει ένα μελανό σημείο. Οι βοηθοί σερβιτόροι ήταν πλήρως εξυπηρετικοί και μας έφεραν άμεσα ότι ζητήσαμε, ωστόσο η σερβιτόρα, αν και τη φωνάξανε τα παιδιά, άργησε λίγο να έρθει. Όχι πολύ, αλλά δεδομένου ότι το μαγαζί δεν ήταν γεμάτο πλήρως (αλλά είχε αρκετό κόσμο), γνώμη μου είναι ότι έπρεπε να έρθει αρκετά γρηγορότερα. Κατά τα άλλα δεν έχω τίποτα να πω για το σέρβις που από το σημείο αυτό και έπειτα ήταν άψογο.

Πάμε στο προκείμενο. Επειδή είμασταν παρέα 6 ατόμων (5 και ένας Γευσιχώστης) είπαμε να μην πάρει ο καθένας πιάτο αλλά να πάρουμε όλοι μαζί πράγματα για τη μέση. Καταλήξαμε σε μια σαλάτα χωριάτικη (με τη φέτα ξεχωριστά γιατί κάποια από την παρέα δεν έτρωγε φέτα... ανώμαλοι άνθρωποι...), 2 μερίδες πατάτες, ένα χοιρινό με γλυκόξινη, ένα κοτόπουλο με γλυκόξινη, ένα μοσχάρι κοκκινιστό και ένα λουκάνικο. Δε μπορώ να πω ότι το φαγητό με ενθουσίασε ιδιαίτερα, ωστόσο ήταν καλά μαγειρεμένο και σχετικά νόστιμο. Αν εξαιρέσουμε το λουκάνικο, το οποίο ήταν πολύ απλά πολύ λίγο, όλες οι μερίδες και στα ορεκτικά ήταν φυσιολογικές. Το λουκάνικο ήταν κυριολεκτικά 6 μπουκιές. Και μιλάω για μπουκιές νορμάλ, αν ήμουν εκεί με τον Κοιλιόδουλο θα το είχαμε τσακίσει με μια ο καθένας. Ήταν νόστιμο βέβαια, αλλά τι να το κάνω, φάγαμε ελάχιστο ο καθένας.

Κλείνω όπως πάντα όπως κλείνει κάθε καλό φαγητό... με τη λυπητερή. Που δεν ήταν και τόσο λυπητερή. Η αλήθεια είναι ότι δε πήραμε και πολλά πράγματα, αλλά δεδομένου ότι είμαστε σε τουριστική περιοχή σε τουριστική περίοδο, λίγο παραπάνω τσίμπημα το περίμενα. Και όμως στο τέλος μας ήρθε στο άτομο 14 €, κάτι το οποίο το θεώρησα πολύ λογικό (περιλαμβάνει και κάτι αναψυκτικά και νερά).

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε υπέροχο σκηνικό και τοπίο, με ελάχιστα θέματα στο σέρβις, αξιοπρεπείς μερίδες (απλά μην πάρετε λουκάνικο... ή αν θέλετε πολύ, πάρτε δύο) και λογικές τιμές. Μπορώ να πω ότι αν βρεθείτε Σύρο και πάτε για μπάνιο σε εκείνη τη παραλία, μπορείτε να περάσετε μια βόλτα για μια φορά.

8/8/13

Πήγαμε στην πιάτσα!

Και δε μιλάμε για ταξί, μιλάμε για Πιάτσα Τυλιχτό. Νέο μαγαζί στη Γλυφάδα, σουβλάκι όπως καταλάβατε (πλάκα στη πλάκα δεν έχουμε αφήσει σουβλατζίδικο στη Γλυφάδα...). Και μια και έχουμε παράδοση με τα νέα μαγαζιά που ανοίγουν στη Γλυφάδα, πήγαμε και σε αυτό, έτσι για ένα σουβλάκι... και κάτι ψιλά ακόμα. Πρώτα να πούμε για τη θέση του μαγαζιού, η οποία είναι σε ένα από τα καλύτερα σημεία της Γλυφάδας, πάνω στη πλατεία Εσπερίδων, εκεί που κάποτε ήταν τα Costa Coffee. Μέρος με πάρκινγκ εύκολο, αρκετά κοντά (αν είστε γνώστης της περιοχής, αν δεν είστε... περαστικά...), αρκετή κίνηση κόσμου και διάφορα άλλα πράγματα γύρω του για να το συνδυάσετε με αυτά αν θέλετε σε μια έξοδο.

Για τη διακόσμηση δε θα ασχοληθούμε, γιατί πολύ απλά το μαγαζί είναι πολύ μικρό και όλο το εσωτερικό του είναι τα μηχανήματα και οι ψησταριές. Ο κόσμος κάθεται έξω, όπου προφανώς δεν υπάρχει νόημα και δυνατότητα διακόσμησης. Τα λίγα που έχουν κάνει πάντως, να βάψουν τον τοίχο με κατάλογο και να βάψουν την γωνία που φαίνεται ανάμεσα στις τζαμαρίες ένα χρώμα που ταιριάζει με το υπόλοιπο μαγαζί και τα τραπέζια, είναι εύστοχο. Το μόνο κακό στα παραπάνω είναι φύσεως πρακτικής. Όπως είπα το μαγαζί δεν έχει τραπέζια μέσα, το οποίο σημαίνει ότι όλοι οι πελάτες κάθονται έξω. Καλοκαιράκι τώρα, δε μας νοιάζει, αλλά όταν χειμωνιάσει; Και δε λέω το κρύο, λέω τη βροχή. Το μαγαζί έχει τέντα και δείχνει να είναι και σημαντικά μεγάλη, αλλά εκτός και αν η τέντα είναι τόση ώστε να κλείνει ουσιαστικά όλο το μαγαζί, τότε τουλάχιστον η μια (εξωτερική) σειρά από τραπέζια θα είναι άχρηστη, που σημαίνει ότι το μαγαζί θα έχει τη μισή, ίσως και λιγότερο, χωρητικότητά του. Και είναι ήδη μικρό.

Περνώντας στην εξυπηρέτηση έχω μόνο καλά λόγια, αφενός γιατί είναι γρήγορη και ουσιαστική, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το μαγαζί δεν άδειασε ποτέ, αλλά και για το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί σερβιτόροι. Πραγματικά σε ένα μαγαζί τέτοιου μεγέθους μαζί με τους 4 ψήστες το προσωπικό φτάνει τα 10 άτομα! Αν βγάλουμε τη Hostess (λίγο υπερβολή για σουβλατζίδικο αν με ρωτήσετε, αλλά ΟΚ, Γλυφάδα είναι πρέπει να πουλήσουμε και λίγο μούρη) μένουν 5 σερβιτόροι για ένα μαγαζί μισό σε μέγεθος από άλλα (δείτε το Στην Πυρά που είχε 2 σερβιτόρες για όλο το μαγαζί). Και αφήνοντας την εξυπηρέτηση στην άκρη, ώρα να δούμε το προκείμενο.

Από άποψη ποικιλίας το μαγαζί δεν σας βάζει σε διλήματα. Πολύ απλά δεν έχει ποικιλία. 4 ορεκτικά, μερικές σαλάτες, 6-7 διαφορετικές επιλογές σε τυλιχτά, περίπου τις ίδιες σε αραβική πίτα (μπουριά όπως τα λένε) και κλείσαμε. Με τον Κοιλιόδουλο πήραμε μια μερίδα πατάτες (φρέσκες λέει το μαγαζί), μια φέτα ψητή που έχουμε αδυναμία, μια μερίδα πίτες κομμένες για να δοκιμάσουμε τις σάλτσες που δίνει το μαγαζί από τις οποίες πήραμε 2, μια με γιαούρτι και γλυκιά πάπρικα και μια με μαγιονέζα, γιαούρτι και μουστάρδα, ένα τυλιχτό με γύρο μοσχάρι (γιατί δεν υπάρχει και παντού) και ένα με κεμπάπ και ένα μπουρί με γύρο χοιρινό. Λίγα πράγματα. Δυστυχώς πρέπει να πω ότι αρχίσαμε άσχημα. Πρώτη ήρθε η φέτα.... και ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΨΗΤΗ! Ήταν ζεσταμένη στο φούρνο μικροκυμμάτων και μάλιστα όχι καλά, το κάτω μέρος ήταν ακόμα παγωμένο. Είχε πάνω της τα γνωστά και αγαπημένα που έχει μια φέτα ψητή αλλά καμία σχέση. Και εκεί μας ζώσανε τα φίδια με Κοιλιόδουλο, αν τα υπόλοιπα ήταν της ίδιας ποιότητας... κλάφτα Χαράλαμπε. Ευτυχώς δεν έγινε έτσι. Προσπερνώντας ένα πράγμα λίγο κουλό (οι 2 σάλτσες που παραγγείλαμε ήρθαν πριν τις πατάτες και τις πίτες.... δηλαδή τι να τις κάνουμε σκέτες;), τα υπόλοιπα πράγματα ήρθαν όλα μαζί και αρκετά γρήγορα. Αρχίζουμε με το μπουρί (μου). Ο γύρος πολύ καλός και η σαλάτα μέσα καλή και δροσερή, έχει μέσα και ένα τζατζίκι πολύ διακριτικό (οπότε αν σας αρέσει το τζατζίκι ένας τρώει 2 μυρίζουν δε σας κάνει), αλλά η γεύση του δε χανόταν ανάμεσα στα υπόλοιπα. Από άποψη μεγέθους να πω ότι το μπουρί είναι περίπου 2 σουβλάκια, απλά η πίτα είναι λίγο πιο λεπτή. Το κρέας του γενικά ήταν καθαρό, χωρίς λίπη, το ίδιο και στο κεμπάπ και στο μοσχαρίσιο. Πίτες στεγνές χωρίς καθόλου ζουμιά και ψημένες σωστά, όπως και το κρέας. Για το μοσχαρίσιο υπάρχει μόνο ένα θέμα τιμής που θα το αναφέρουμε παρακάτω. Οι πατάτες του ήταν φρέσκες, δε μου φάνηκαν ωστόσο κομμένες στο χέρι, χωρίς αυτό να λέει ότι δεν ήταν ωραίες για συνοδευτικό. Φρέσκες ναι, στο χέρι όχι. Κλείνω με τις σάλτσες, όπου έγινε μια άνιση μάχη. Η σάλτσα με το γιαούρτι και τη πάπρικα ήταν καλή, δροσερή, με μια πολύ απαλή γεύση από την πάπρικα και αυτό το λέει ένας άνθρωπος που του αρέσει το γιαούρτι. Αλλά η άλλη σάλτσα ήταν απλά εξαιρετική! Μακράν καλύτερη, επισκίασε τη πρώτη. Η σάλτσα με το γιαούρτι είναι καλή αν θέλετε να αντικαταστήσετε το τζατζίκι με κάτι ακόμα πιο ελαφρύ, αλλά τη τριπλή σάλτσα σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα, είναι καταπληκτική.

Πάμε τώρα στο κομμάτι του λογαριασμού, στο οποίο μας περίμενε όλους μας μια ευχάριστη έκπληξη. Το μαγαζί είναι φτηνό. Όχι μόνο για Γλυφάδα, που υπάρχει η τάση να μπαίνει ένα τσακ παραπάνω η τιμή, αλλά γενικά, είναι φτηνό. 1,90 τα τυλιχτά, με το μοσχαρίσιο γύρο να είναι 2,50, 2,70 η φέτα (που για αυτό που δίνουν είναι όχι απλώς πολύ αλλά κλεψιά...) 2,50 η μερίδα πατάτες από 1 σάλτσες και οι πίτες κομμένες και 3,40 το μπουρί. Τιμή απόδοση για τα τυλιχτά και το μπουρί είναι πολύ καλή (ειδικά το μπουρί αξίζει τα λεφτά του γιατί είναι σαν να τρως 2 σουβλάκια, οπότε σου βγαίνει φτηνότερο) οι σάλτσες είναι σε φυσιολογικά επίπεδα (το έξτρα τζατζίκι ακόμα και σε ταβέρνες κάτω από 2 € δε πέφτει). Τώρα για το μοσχαρίσιο, σύμφωνα με την γνώμη του ειδήμονα Κοιλιόδουλου, αν και νόστιμο, δεν αξίζει να δίνεται 2,50, όταν υπάρχουν τόσα καλά τυλιχτά με 1,90. Αν θέλετε να αλλάξετε λίγο γεύση στο στόμα, ή αν έχετε μια κλίση προς το μοσχαρίσιο ναι, έτσι και αλλιώς είναι φτηνότερο από ότι έχουμε δει μέχρι τώρα στην αγορά και έχουμε δει αρκετά. Οι πίτες είναι λίγο overpriced, αφού έχει 2 πίτες η μερίδα και κάνει 1 €, δηλαδή η πίτα κάνει 0,50, ενώ σε άλλα μαγαζιά την έχω βρει και 0,40. Αλλά αυτό είναι πταίσμα. Κλείνω με τη φέτα που πολύ απλά και μισό ευρώ να έκανε δε θα τη ξανάπαιρνα για κανένα λόγο. Μαζί με μια μπύρα 2 άτομα πληρώσαμε 21,50 € και φάγαμε κανονικά (και μεγάλο μέρος του λογαριασμού ήταν η μπύρα...), πολύ καλά όχι μόνο για Γλυφάδα αλλά για οπουδήποτε.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί με λίγο αντίκτυπο εξωτερικά, αλλά με καλό φαγητό (αρκεί να μείνετε μακριά από τη φέτα) και πολύ καλές τιμές. Δε θα μετανοιώσετε μια επίσκεψη και ενδεχομένως αν μένετε κοντά στη περιοχή να το κάνετε ένα από τα στάνταρ σας, καθώς χωρίς να είμαι 100% σίγουρος νομίζω ότι έχει και delivery.

Πιάτσα Τυλιχτό
Γιαννιτσοπούλου 1, Γλυφάδα
Πλ. Εσπερίδων
 Υ.Γ. Έχει κλείσει