Για MEZZE στη GLYFADA

Επειδή τελευταία έχουμε φάει πολύ (γέλασε κανείς;) είπαμε να μην το παρακάνουμε... (ναι καλά...) και να πάμε για μεζεδάκι χαλαρό αυτή τη φορά. Ένα βράδυ που 'βρεχε (που 'βρεχε μονότονα που λέει και ο αοιδός) πεταχτήκαμε μέχρι τη Γλυφάδα για να δοκιμάσουμε έναν μεζέ στο MEZZE.

Το μαγαζί είναι καινούργιο, του κουτιού το λες. Χαρήκαμε πολύ που άνοιξε, πριν πάμε, επειδή το συγκεκριμένο μαγαζί είναι σε πολύ ωραίο σημείο, γωνία πάνω στη Μεταξά αλλά για χρόνια ολόκληρα ήταν γιαπί και ήταν κρίμα. Τα πράγματα τώρα είναι προφανώς διαφορετικά, η διακόσμηση πολύ καλή, αρκετά διαφορετική... δε μπορώ να την περιγράψω ακριβώς, είναι κάγκελα διαφορετικών τύπων και σχεδίων πάνω στον τοίχο και στο ταβάνι σαν "ταπετσαρία". Είναι πρωτότυπο όπως και να το κάνεις αλλά είναι και ωραίο πρέπει να παραδεχτώ. Κατά τα άλλα το μαγαζί είναι αρκετά ευρύχωρο και έχει αρκετά τραπέζια κοντά αλλά σίγουρα όχι στριμωχτά με το καθένα να έχει την άνεσή του και χώρο να αναπνεύσει. Τώρα για να λέμε και την αλήθεια, αν ήθελα να πω τι είναι ακριβώς το μαγαζί θα το έλεγα κυριλέ μεζεδοπωλείο, καθώς δε το λες ούτε ταβέρνα ούτε κουτούκι. Κάτι σαν την Ελιά στη Βούλα. Προφανώς και το σέρβις είναι στα ίδια επίπεδα, με εξυπηρετικούς σερβιτόρους, οι οποίοι όμως είναι φιλικοί και απλοί και δεν δείχνουν ψεύτικοι. Γενικά από εξυπηρέτηση δεν είχαμε κανένα παράπονο.

Στο δια ταύτα, επιλογές υπάρχουν στον κατάλογο. Δεν μιλάμε για 5 σελίδες βέβαια, αλλά για 2-3 γεμάτες, ενώ και ο κατάλογος σαν παρουσίαση μας άρεσε πολύ γιατί είναι σαν τάβλα για ψήσιμο ψωμιού. Εμείς πήραμε κάτι ψιλά πράγματα, μια τυροκαυτερή (ναι το ξέρω δε το περιμένατε), μια μερίδα παστουρμαδοπιτάκια, μια μερίδα λουκάνικο Καρδίτσας και μια μερίδα σούβλα MEZZE κοτόπουλο για την μέση. Ναι ξέρω τι λέτε, πήραμε λίγα αλλά είχαμε φάει και πιο πριν. Πριν πάμε σε αυτά που παραγγείλαμε, πάμε στο κουβέρ. Το κουβέρ είναι ένα πανεράκι με ψωμάκια (λευκό και μαύρο μέσα, καλή σκέψη) και ένα κιουπάκι με τυρί κρεμώδες, το οποίο μας άρεσε πάρα πολύ και πήγαινε πολύ με το ψωμί. Μας απασχόλησε ευχάριστα μέχρι να έρθει η τυροκαυτερή, η οποία μας επιφύλλασε μια ευχάριστη έκπληξη γιατί ήταν όντως τυροκαυτερή και όχι τυροσαλάτα και μάλιστα πολύ καλή. Όχι απλά την προτείνουμε, λέγαμε να πάρουμε και για το σπίτι. Συνεχίζουμε με τα παστουρμαδοπιτάκια, για τα οποία το πρώτο που πρέπει να πω είναι ότι ήταν φρεσκότατα, φάνηκε ότι φτιάχτηκαν εκείνη την στιγμή. Επίσης πολύ καλά στη γεύση τους, κατάλληλα καυτερά και συνοδεύονταν από μια δική τους απαλή στη γεύση σως, η οποία ήταν καλή, αλλά να πω την αλήθεια μου την αδικήσαμε γιατί τιμήσαμε περισσότερο την τυροκαυτερή λόγω αδυναμίας. Κλείνουμε με το λουκάνικο, για το οποίο έχουμε να πούμε καλά και «κακά» πράγματα. Το καλό είναι ότι όντως η ποικιλία του είναι καρδιτσιώτικη και ήταν καλά ψημένο και καλά φτιαγμένο. Το «κακό» είναι ότι για τον μυημένο σε καρδιτσιώτικα λουκάνικα (Παλαμάς και τα μυαλά στα κάγκελα) φάνηκε ότι είναι καρδιτσιώτικο εμπορίου. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν ήταν καλό, κάθε άλλο, απλώς οι άνθρωποι πέσανε στην περίπτωση Γευσιχωστών από την Καρδίτσα. Καταλαβαίνεται ότι μπορούμε να σας πούμε και ποιός το έφτιαξε (αλλά δεν είναι σωστό να κάνουμε διαφήμιση). Αν είστε γνώστης της καρδιτσιώτικης «Σχολής» γεύσης δεν θα σας απογοητεύσει, προς Θεού, αλλά δεν θα είναι ακριβώς αυτό που ίσως περιμένατε.

Περνάμε στο κυρίως, το οποίο λέγεται στον κατάλογο σούβλα MEZZE κοτόπουλο για 2 άτομα. Για να το περιγράψουμε με ακρίβεια είναι μια σούβλα (λογική σε μέγεθος για 2 άτομα) με κρέας κοτόπουλο, περιχυμένο μια μια ωραία ημιπικάντικη σως που του έδινε μια πολύ ωραία γεύση. Επίσης ένα κομμάτι πρωτοτυπίας παίρνει το γεγονός ότι οι πατάτες (κομμένες στο χέρι και όχι προτηγανισμές, χαίρομαι πραγματικά που αυτό έχει γίνει πλέον ο κανόνας) βρίσκονταν στο πιάτο κάτω από την σούβλα και πρακτικά οι χυμοί από το κοτόπουλο και η παραπανίσια σως έπεφταν πάνω τους και τους έδιναν επιπλέον γεύση. Πολύ καλή σύλληψη και οπτικά αλλά και γευστικά. Το μόνο που έχω να παρατηρήσω εδώ είναι ότι το κρέας ήταν λίγο άψητο, όχι ωμό αλλά σε βαθμό που να ψιλοφαίνεται και αν είσαι περίεργος να σε χαλάει λίγο. Εμείς δεν είμαστε περίεργοι αλλά πρέπει να το πούμε, μπορεί να ήταν και τυχαίο θα το ξαναδούμε αυτό.

Όταν φτάνουμε να μιλάμε για το λογαριασμό ξέρω ότι στο μυαλό όλων, και στο δικό μας, έρχονται συγκεκριμένες λέξεις κλειδιά: Γλυφάδα, Κυριλέ μεζεδοπωλείο, Καρδιτσιώτικο λουκάνικο, ωραία διακόσμηση κτλ. Όλοι ξέρουμε που το πάνε αυτές οι λέξεις, αλλά παραδέχομαι ότι τελικά τα πράγματα ήταν καλύτερα από ότι περίμενα. Με όλα τα παραπάνω και ένα καραφάκι τσίπουρο (είδαμε για καρδιτσιώτικο λουκάνικο και θυμηθήκαμε πατρίδα τι περιμένατε;) το σύνολο πήγε ελάχιστα παραπάνω από 20 € το άτομο. Με βάση τις παραπάνω λέξεις κλειδιά δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημα.

Πριν την ανακεφαλαίωση να σας πω την προσωπική μου άποψη για το μέλλον του μαγαζιού. Σαν νέο στο χώρο, είναι λογικό να υπάρχουν κάποια πταίσματα που χρειάζονται σιδέρωμα. Από τις ενέργειες που θα γίνουν πάνω σε αυτό θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του. Αν τις διορθώσει θα μαζέψει ακόμα περισσότερο κόσμο και θα γίνει ένα από τα στέκια της Γλυφάδας. Αν ακολουθήσει τον (μαύρο) δρόμο που πήραν άλλα καταστήματα και με μια αρχική επιτυχία αντί να διορθωθούν και να γίνουν τέλεια απλά άφησαν τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους, ή ακόμα και χειροτέρευσαν τα κακά τους, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Ωστόσο η αρχή είναι πολύ καλή και περιμένω με πολύ ενδιαφέρον την συνέχεια.

Ανακεφαλαιώντας ένα μαγαζί σε καλό σημείο, με ενδιαφέρουσα και όχι υπερβολική διακόσμηση, φιλικό και εξυπηρετικό σέρβις, καλό φαγητό με ελάχιστα πταίσματα, τα οποία μπορεί και να διορθωθούν είναι καινούργιο το μαγαζί, και τιμές τσιμπημένες μεν, αλλά αναμενόμενες για την περιοχή που βρίσκεται και αυτό που προσφέρει και σε καμία περίπτωση υπερβολικές. Μπορώ να το προτείνω με άνεση, ίσως όχι για κάθε έξοδο, λόγω τιμών εκτός αν σας παίρνει, αλλά σίγουρα για 1-2 χαλαρά βράδια το μήνα.

MEZZE GLYFADA
Φοίβης & Δημάρχου Αγγέλου Μεταξά

Γεύμα στο Μάγευμα

Σε μια περιοχή που δεν έχουμε τιμήσει και πολύ, το οποίο είναι ευφημισμός για το ότι δεν έχουμε πατήσει το πόδι μας, στη Δραπετσώνα, βρέθηκα με μια φίλη μου και τους γονείς της πριν από μερικές μέρες. Πήγαμε εκεί γιατί οι άνθρωποι θέλησαν να μου κάνουν το τραπέζι (ναι δεν τους είχε πει κανείς ότι μπορεί να τους ερχόταν φτηνότερο το να μου αγόραζαν αυτοκίνητο) γιατί είχα βοηθήσει σε ένα θέμα την κοπέλα και πίστευαν, λανθασμένα αν με ρωτάτε, αυτοί πάντως δεν ρώτησαν, ότι μου είχαν υποχρέωση.

Τέλος πάντων, στόχος της εξόρμησης (για αυτούς γιατί για μένα ταξίδι θα ήταν αν πήγαινα από το σπίτι μου) ήταν το Μάγευμα, μια ταβέρνα στην οδό Σπάρτης, την οποία γνωρίζαμε γιατί είναι κοντά στην εργασία της κοπέλας και το τιμούν πολύ οι συνάδελφοί της. Ακούσαμε πολύ καλά πράγματα και όπως είπε και ο Leonidas στους 300 (το πρώτο), Today we shall put it’s name to the test! Το μαγαζί είναι γωνιακό, σε σημείο λίγο ανύποπτο, δεν έχει κάτι άλλο γύρω του για να μαζεύει κόσμο, σε μια περιοχή λίγο πολύ αστική. Βρήκα ένα καλό στο ότι παρά την βαριά δόμηση της περιοχής, βρήκαμε αρκετά εύκολα θέση για το αυτοκίνητο και αρκετά κοντά στο μαγαζί. Γενικά η περιοχή δε μου φάνηκε ότι είχε πρόβλημα στο πάρκινγκ, πράγμα αξιοσημείωτο γιατί δε το περίμενα.

Το εσωτερικό του μαγαζιού είναι πολύ συμπαθητικό, με διακριτική αλλά πολύ όμορφη διακόσμηση που μου άρεσε πολύ. Το γενικό στυλ του, αν μπορώ να βρω ένα, είναι οικογενειακής ταβέρνας, ανάμεσα στο λαϊκό και το χαλαρό – νεανικό. Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι είχε live μουσική, ένα ζευγάρι νέα παιδιά που τραγούδαγαν ένα ευχάριστο μιξ από παλιά και νέα έντεχνα και έντεχνα λαϊκά. Για την εξυπηρέτηση δεν έχω να παρατηρήσω κάτι, το οποίο είναι πάντα καλό, τα παιδιά μας εξυπηρέτησαν σε βαθμό που αν δεν είναι, πλησιάζει το τέλειο.

Τώρα πάμε για το ζουμί. Και το ψαχνό. Και τη σαλάτα. Καλά καταλάβατε για το φαΐ θα μιλήσω. Άλλη μια πινελιά που μου άρεσε ήταν ο κατάλογος. Ο κατάλογος δεν είναι το κλασικό ιλουστρασιόν που παίρνεις συνήθως, «σερβίρεται» πάνω στο «φτυάρι» που βάζει το ψωμί στο φούρνο και δείχνει ότι κρατιέται πάνω του με ένα «χαλασμένο» πιρούνι. Πολύ γουστόζικο και μου άρεσε πολύ η σκέψη. Περνώντας στο εσωτερικό του, υπήρχε μια ενδιαφέρουσα ποικιλία, όχι τεράστια ώστε να μην ξέρεις τι θα πάρεις, αλλά αρκετά μεγάλη για να σε βάλει στο ευχάριστο πρόβλημα της επιλογής.

Εμείς επιλέξαμε μια σαλάτα χωριάτικη, μια φέτα ψητή με μέλι, μια μερίδα μανιτάρια πλευρώτους για ορεκτικά και μια μερίδα μπιφτέκια (για μένα), ένα κεμπάπ πικάντικο, μια μακαρονάδα με γαρίδες και μια μερίδα γαρίδες στη σχάρα (επειδή προτίμησαν να αποφύγουν το κρέας οι γονείς της κοπέλας, ήταν σαρακοστή).

Ξεκινάω από εκεί που δεν το περιμένατε... τη σαλάτα. Ναι είναι αλήθεια έχουμε φάει όλοι ένα τεράστιο αριθμό από χωριάτικες σαλάτες, αλλά αυτήν δεν την βρήκα πουθενά αλλού. Γιατί θα με ρωτήσετε και θα έχετε δίκιο. Γιατί αυτή η σαλάτα δεν ήρθε σε πιάτο ή γαβάθα. Ήρθε μέσα σε μια φραντζόλα ψωμί. Το οποίο όπως καταλαβαίνετε είχε ποτίσει και από την ντομάτα, το τυρί και το λάδι και είχε γίνει λουκούμι. Μακράν η καλύτερη σαλάτα σαν σύλληψη και σαν γεύση που έχω φάει. Σήμα κατατεθέν του μαγαζιού έμαθα αργότερα. Τα υπόλοιπα ορεκτικά ήταν επίσης πολύ ωραία, δε μου έκαναν την εντύπωση που μου έκανε η σαλάτα (γιατί αν την έκαναν θα παραγγέλναμε μόνο ορεκτικά άνετα) αλλά γευστικότατα, ψημένα πολύ σωστά και η σάλτσα στα μανιτάρια τους ταίριαζε πάρα πολύ και επειδή ήταν ημίγλυκη ταίριαζε και με το μέλι της φέτας.

Πάμε στα κυρίως. Πρώτη παρατήρηση για τα μπιφτέκια, η παρουσίαση. Θα μου πείτε τι παρουσίαση μπορεί να γίνει σε μπιτέκια; Δεν ήταν η κλασσική μερίδα με ένα μεγάλο ή 2-3 μεσαία μπιφτέκια, ήταν μια μερίδα με 8-9 μικρότερα (αλλά όχι πολύ μικρά) τα οποία ήρθαν σε πυραμίδα, δίπλα στις πατάτες κτλ. Μαζί υπήρχε και μια σως μπάρμπεκιου, ή κάτι ανάμεσα δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Ωστόσο ο κιμάς ήταν πολύ καλός, με πικάντικα μυρωδικά αλλά όχι σε σημείο που να λέει κανείς ότι καλύπτουν κάτι ύποπτο. Μπορώ να πω ότι από παρουσίαση και από γεύση, με εξαίρεση τη σως που είπα ότι δε μου έκανε ιδιαίτερο κλικ, το πιάτο παίρνει πολύ καλό βαθμό, όχι άριστα, αλλά αρκετά ψηλά. Περνάμε στο πικάντικο κεμπάπ, για τον κιμά του οποίου ισχύουν τα ίδια ακριβώς με τα μπιφτέκια. Τώρα μιλώντας για πικάντικο... η κοπέλα που το έφαγε κάηκε... εγώ που το δοκίμασα... οκ δε λέω είχε ένα κλικ, αλλά όχι κάτι το τρομερό. Βέβαια αυτό το λέω εγώ που τρώω ινδικό κάρυ και βάζω και πιπέρι... Επίσης μια παρατήρηση, το καυτερό οφειλόταν κυρίως στη σως που ερχόταν μαζί, την οποία η φίλη μου, μάλλον αψυχολόγητα, έριξε όλη πάνω από το κεμπάπ ΠΡΙΝ την δοκιμάσει. Κατά συνέπεια αν κάποιος δεν θέλει το καυτερό μπορεί να το αποφύγει, ή απλά να το δοκιμάσει και να αποφασίσει. Η γαριδομακαρονάδα ήταν πολύ καλή, με μικρά γαριδάκια μέσα για να μην χρειάζεται να τα καθαρίζεις, ενώ οι γαρίδες στη σχάρα ήταν πραγματικά καλοψημένες και ιδιαίτερα ζουμερές.

Το τελευταίο πράγμα που θέλω να παρατηρήσω στα πιάτα αυτά, κυρίως τα θαλασσινά, είναι το μέγεθός τους. Είναι ιδιαίτερα μεγάλο (μιλάμε για 7-8 μεγάλες γαρίδες στην μερίδα, όχι άσχημο δε το λες αλλά ούτε και πολύ καλό, ενώ η γαριδομακαρονάδα ήταν άνετα 2 φορές μεγαλύτερη από ένα «καλό» εστιατόριο). Γενικά μπορώ να πω ότι έφυγα σχετικά (γιατί με έναν Γευσιχώστη όλα είναι σχετικά) χορτασμένος.

Για τον τομέα των τιμών δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη γιατί δεν με άφησαν όχι να πληρώσω αλλά ούτε να δω τον λογαριασμό. Μπορώ να πω από την πρόχειρη ματιά που έριξα στον κατάλογο ότι το μαγαζί δεν είναι ιδιαίτερα ακριβό. Δεν το λες φτηνό, αλλά για αυτά που προσφέρει μπορώ να πω ότι έχει βάλει τίμιες τιμές. Μπορώ να του δώσω το βραβείο «Γευσιχώστες Value for Money».

Ανακεφαλαιώνοντας ένα πολύ ωραίο μαγαζί σε μια περιοχή ανύποπτη, χωρίς ιδιαίτερα εύκολη πρόσβαση από ΜΜΜ, αλλά με εύκολο πάρκινγκ, με καλή διακόσμηση, ατμόσφαιρα και σέρβις, πολύ καλό φαγητό με μεγάλες μερίδες και λογικές τιμές. Καταλαβαίνω γιατί το προτείναν οι συνάδελφοι της φίλης μου και μπορώ να πω ότι αν είστε από την περιοχή ή κοντά στην περιοχή το προτείνω και εγώ ανεπιφύλακτα.

Μάγευμα
Σπάρτης 130Α, Δραπετσώνα

Κάνε μου λιγάκι MOOUU...

Λοιπόν Παρασκευή βράδυ εγώ κι ο Χοιρομέρις (ναι ο Χοιρομέρις ζει και βασιλεύει) αποφασίζουμε να πάμε για φαγητό στη Γλυφάδα (δυστυχώς ο Ζαμπόνις δε μπορούσε να μας συντροφεύσει). Προορισμός το (κυριλέ) εστιατόριο MOOUU που βρίσκεται στην οδό Φοίβης αριθμός 17, δηλαδή σε ένα από τα πιο hot spots της Γλυφάδας τον τελευταίο καιρό (πιο πάνω από το Πιάτσα Καλαμάκι, μπορείτε να ψάξετε την αντίστοιχη γευσιχωσία που είχαμε κάνει).

Το μαγαζί είναι μακρόστενο με μια μεγάλη τζαμαρία στη μία του μεριά που το καλοκαίρι θα ανοίγει μιας και παρατήρησα και τραπέζια έξω από τη τζαμαρία (hint: μην καθήσετε στο τραπέζι που είναι δεξιά της εισόδου όπως μπαίνεις/αριστερά όπως βγαίνεις γιατί η πόρτα ανοίγει συχνά και κρυώνεις, ίσως θα έπρεπε να το καταργήσουν κιόλας αυτό το τραπέζι βέβαια).
Ο συνδυασμός ξύλου και μέταλλου είναι καλός και δένουν ωραία μεταξύ τους, η κουζίνα είναι εμφανής και μπορείς αν κάθεσαι κοντά να βλέπεις τη διαδικασία παραγωγής. Εγώ θα ήθελα να κάτσω στο πατάρι βέβαια που με εντυπωσίασε.

Το σέρβις είναι πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό από τη στιγμή που θα φτάσεις στο μαγαζί. Μιας και πήγαμε νωρίς βρήκαμε εύκολα να κάτσουμε (στο τραπεζάκι που είπα νωρίτερα) γιατί λίγο μετά τις δέκα που φεύγαμε κόσμος περίμενε έξω για να αδειάσει τραπέζι. Κάτσαμε και αμέσως μας έφεραν σαν κέρασμα σουπίτσα βελουτέ πατάτας με λάδι τρούφας σε εργονομικά σχεδιασμένο σκεύος για να το ρουφήξεις κατευθείαν. Αυτό που δε θυμάμαι ήταν αν το αλάτι ήταν ήδη στο τραπέζι όταν κάτσαμε ή αν μας το έφεραν μετά, αλάτι χοντρό κανονικό, με ρίγανη ή με lime.
Στα μείον ότι το ίδιο ποτήρι που σου έχουν για το νερό σου φέρνουν και για τη μπύρα.

Έχει μια σχετικά (κατ' εμέ) καλή ποικιλία πιάτων με τα κρέατα όπως λέει να είναι ελευθέρας βοσκής (black angus κλπ) ψητά και μαγειρευτά με το σερβιτόρο να σου αναφέρει αν τυχόν δεν υπάρχει κάτι που σημαίνει ότι τα κρέατα είναι φρέσκα. Επίσης πολύ χρήσιμο είναι οτι ο σερβιτόρος σου προτείνει κρέατα αναλόγως με το πως προτιμάς να είναι ψημένο το κρέας, ωμό, μέτρια ψημένο, καλοψημένο κλπ.

Εμείς πήραμε μία μερίδα πατάτες που έρχεται σε "βάζο" μαζί με σάλτσα ντομάτας που ο Χοιρομέρις την τίμησε δεόντως, ένα χλωροτύρι σαγανάκι (κι επειδή είναι χλωροτύρι δεν είναι το κλασσικό "σκληρό" σαγανάκι που φαντάζεστε) και από πάνω είχε ελιά κι ένα αλλαντικό που εμένα μου έκανε για τσορίθο.

Στα κυρίως πήραμε ένα flap meat κι ένα thin skirt (δε θυμάμαι τις ελληνικές ονομασίες για να τις πω). Το flap meat το ζητήσαμε μέτριο προς καλοψημένο, όπως και ήταν, και το thin skirt το ζητήσαμε καλοψημένο που επίσης ήταν. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μέσα κοκκίνιζε το κρέας σαν να μην είχε στεγνώσει τελείως από το αίμα του. Κι επίσης μία συμβουλή, μην πιάσετε τα μαντεμένια πιάτα που έρχονται τα φαγητά γιατί ζεματάνε.

Για όλα αυτά μαζί με δύο μπύρες, κουβέρ και νερό πληρώσαμε €51. Πιστεύω πληρώνεις λίγο και την τοποθεσία, Γλυφάδα γαρ, αλλά η ποιότητα του φαγητού είναι πολύ καλή.

MOOUU
Φοίβης 17, Γλυφάδα