Λευκάδα...
Τι να πει κανείς για αυτό το νησί. Για τις απίστευτες παραλίες; Από τις καλύτερες που έχουμε στην Ελλάδα. Για το ότι πας μόνο με αμάξι; Δε χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς με τα καράβια και ειδικά τώρα αν θες να αποφύγεις τον συνωστισμό είναι ιδανική επιλογή. Εγώ προσωπικά τη λατρεύω για πολλούς λόγους.
Από την προηγούμενη φορά που βρέθηκα στο νησί (βλ. Για σουβλάκι σε Λευκάδα και Κεφαλονιά) έχουν κλείσει δύο σουβλατζίδικα, ο Σούνδιας και το Gustozo και έχει μείνει μόνο το Meating point. Ο Σούνδιας λογικά βγήκε στη σύνταξη και το Gustozo έγινε Ηλιοβασίλεμα. Επίσης το νησί με την πάροδο των χρόνων έγινε πολύ πιο ακριβό, εκμεταλλευόμενο ακριβώς το γεγονός της προτίμησης του από τους τουρίστες λόγω της εύκολης πρόσβασης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 2007, στην ίδια καφετέρια στην πόλη, έπινες μπουκάλι Amstel 500ml με €2.50 και φέτος έπινες 330ml με €5. Σουβλάκι πλέον στην πόλη δε βρίσκεις κάτω από €3. Για αυτό όμως είμαστε εμείς εδώ να σας προτείνουμε που να φάτε οικονομικά (ή σχετικά οικονομικά) και καλά στο νησί.
Για αρχή θα "κάτσουμε" Σ' αναμμένα κάρβουνα. Βρίσκεται μπαίνοντας στους Καρυώτες, επί του δρόμου που συνδέει το Νυδρί με την πόλη, πηγαίνοντας προς πόλη. Επειδή μέναμε στο Ormos Drepanou apartments και την πρώτη μέρα ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι ρωτήσαμε τους ιδιοκτήτες από που τρώτε σουβλάκι εδώ πέρα οι ντόπιοι και μας απάντησαν για το εν λόγω ψητοπωλείο. Χορταστικά τυλιχτά, και με γύρο χοιρινό και με γύρο κοτόπουλο, και αν θυμάμαι καλά φρέσκες τηγανητές πατάτες που είναι σχεδόν απίθανο να βρεις στο νησί γενικότερα. Κάνει και delivery και μας τα έφερε στο δωμάτιο. Για τέσσερα τυλιχτά και μία μερίδα πατάτες πληρώσαμε €13, σίγουρα αξίζει τα λεφτά του.
Δεύτερη μέρα στο νησί, φάγαμε στον Πανταζή, διάσημη ταβέρνα στη Νικιάνα που φημίζεται για το φρέσκο ψάρι της. Εμείς πήραμε μύδια σαγανάκι, δύο μερίδες πατάτες φρέσκες, μία σφήνα που είναι ένα τοπικό τυρί, ένα χταπόδι ψητό, μία σαρδέλες, μία τυροκαυτερή και δύο Kaiser. Όντως φρέσκα, γρήγορη εξυπηρέτηση αν λάβεις υπόψιν τον πολύ κόσμο που είχε, και τιμές λίγο τσιμπημένες αν και το περιμένεις αυτό σε ψαροταβέρνα. Σύνολο πρέπει να πληρώσαμε €54.50. Τα φάουλ η τυροκαυτερή και ότι δεν κέρασαν κάτι στο τέλος. Δε μπορείς να λες ότι έχεις τυροκαυτερή και να είναι τυροσαλάτα, να μην καίει καθόλου δηλαδή.
Τρίτη μέρα μας "έκανε το τραπέζι" ο Παύλος. Ο Παύλος είναι μία ταβέρνα στα Χαραδιάτικα, δε θα τη βρεις σε κανέναν τουριστικό οδηγό αλλά θα σε στείλει εκεί κάποιος "μυημένος" (ή το TripAdvisor πλέον). Έτσι πήγα και εγώ το 2012 πρώτη φορά. Είναι η μοναδική ταβέρνα πλέον στο χωριό, αφότου κάπου στο 2015 "σκότωσε" την Έλενα. Προσοχή γιατί ανοίγει μόνο βράδυ, μετά τις εξίμισι το απόγευμα. Ιδανική ώρα για να πάτε είναι ή λίγο πριν τις οχτώ ή μετά τις εννιάμισι για να βρείτε πιο εύκολα να κάτσετε και να μην περιμένετε να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Θέα βουνό αλλά εκεί πας αποκλειστικά για το φαΐ. Πήραμε κοντοσούβλι χοιρινό, κοντοσούβλι αρνί, κοντοσούβλι κοτόπουλο, κοκορέτσι, τυροκαυτερή και το κουβέρ είναι ψωμί ψημένο. Και ένα κιλό κρασί χύμα κόκκινο. Όλα καλά ψημένα, πολύ γευστικά, και το κρασί αξιοπρεπές. Μόνο φάουλ και εδώ η τυροκαυτερή. Αν και έκαιγε περισσότερο από του Πανταζή δεν ικανοποιεί πλήρως τον όρο καυτερή. Μας κέρασε καρπούζι στο τέλος. Σύνολο πρέπει να πληρώσαμε γύρω στα 22 με 24 ευρώ το άτομο. Άξιζε τα λεφτά του 90% και σίγουρα θα γίνεται μία επίσκεψη κάθε φορά που θα βρισκόμαστε στο νησί.
Την τέταρτη ημέρα κατοικοεδρεύσαμε στους Εγκρεμνούς από το πρωί μέχρι το βράδυ οπότε έπρεπε κάτι να φάμε εκεί. Αυτό που έχω να σας προτείνω είναι αντί να πάρετε τη μερίδα με τα καλαμάκια πάρτε 4 καλαμάκια σκέτα.
Η πέμπτη ημέρα περιελάμβανε βόλτα στην πόλη και φαγητό στους Daltons. Ναι, ξέρω ότι ακούγεται φουλ τουριστικό. Και εγώ την ίδια εντύπωση είχα και για αυτό το απέφευγα αλλά μετά από παρότρυνση του Ξυπόλητου τους επισκεφθήκαμε και άλλαξα γνώμη. Με εξέπληξαν ευχάριστα μπορώ να πω. Χορταστικά τυλιχτά με €3, τα γίγας με €4, πατάτες McCain αλλά στο λέει τουλάχιστον, κι από μπύρες Έζα και Μύθος βαρέλι. Λίγο πιο ωραίος ο γύρος κοτόπουλο από το χοιρινό. 3 γίγας τυλιχτά και 2 Έζα μεγάλες πρέπει να πληρώσαμε από €20 την κάθε φορά, μιας και ξαναπήγαμε στο τελευταίο βράδυ στο νησί.
Έκτη μέρα βραδινή βόλτα στο Νυδρί και φαγητό στο Pomodoro, το οποίο είναι ένα ιταλικό εστιατόριο στο λιμάνι. Πολύ καλή εξυπηρέτηση, ο κύριος Σπύρος είναι μορφή και η ψυχή του μαγαζιού. Πήραμε δύο πίτσες, την ομώνυμη και την Greca, ωραία ψημένες, λεπτές στο πλάι κι όχι χοντρό ζυμάρι να σε φουσκώνει (ακριβώς όπως μου αρέσει) πλούσιες σε υλικά και τέσσερις Μάμος. Πληρώσαμε €36, πολύ καλή τιμή αν κρίνεις και το γεγονός ότι είσαι στο πιο τουριστικό μέρος της Λευκάδας.
Την προτελευταία μέρα φάγαμε στον Ζόληθρο, ψαροταβέρνα που βρίσκεται στον Μικρό Γυαλό. Μικρός χώρος, θαλασσινά διακοσμημένος (λογικό) εμείς πήγαμε δύο το μεσημέρι και ήταν σχεδόν γεμάτο το μαγαζί οπότε αν πάτε αργά το βράδυ ίσως χρειαστεί να κάνετε κάποια κράτηση όπως διαβάσαμε και αλλού στο ίντερνετ. Φημίζεται και αυτός για το φρέσκο ψάρι του οπότε έπρεπε να επιβεβαιώσουμε τις φήμες. Έχει βιτρίνα που βλέπεις όλη την ψαριά της ημέρας και επιλέγεις μόνος σου ποια θες να φας. Αφού τα ζυγίζει παίρνουν τον δρόμο για την κουζίνα και μετά καταλήγουν στο τραπέζι σου. Μπορείς να πεις ότι είναι ακριβό αλλά το φρέσκο ψάρι πληρώνεται. Εμείς επειδή θέλαμε να παίξουμε λίγο πιο οικονομικά, προτιμήσαμε ένα μιξ τηγανιτών θαλασσινών που έπαιζε το σύστημα 4-3-3 δηλαδή τέσσερις γαύροι, τρεις γαρίδες και τρία καλαμαράκια, ένα σουβλάκι ξιφία, μία μερίδα πατάτες φρέσκες, μία τυροκαυτερή η οποία και εδώ ήταν περισσότερο τυροσαλάτα. Για επιδόρπιο πήραμε μία τιραμισού και μία σοκολατόπιτα. Μαζί με το πατροπαράδοτο κουβέρ, ένα μπουκάλι νερό και τρεις Φιξ δώσαμε €57.70. Το καλύτερο πιστεύω ήταν το σουβλάκι ξιφία, ωραία αλατισμένο και ψημένο, πολύ γευστικό. Πρέπει να ήταν φρέσκος ο ξιφίας, το ελπίζω δηλαδή. Το μιξ ήταν ιδανικό για να δοκιμάσεις από τα θαλασσινά του μαγαζιού, και αν σου αρέσει κάτι πολύ μπορείς να το πάρεις σε κανονική μερίδα. Κόλαση ήταν τα γλυκά του. Στα αρνητικά συγκαταλέγω ότι (ούτε εδώ) κερνάει κάτι στο τέλος, θα μπορούσε για παράδειγμα να έχει ένα μπουκάλι λευκό Μελήδονος που είναι ένα πολύ ωραίο γλυκό κρασί από το οινοποιείο Λευκαδίτικη Γη, το οποίο είναι και επισκέψιμο για το κοινό αν σας ενδιαφέρει, και να κερνάει ένα σφηνάκι.
Και για να κλείσουμε γλυκά τις διακοπές μας φάγαμε παγωτό στον Σταύρακα, διάσημο ντόπιο παγωτατζίδικο στην πόλη της Λευκάδας, στον πεζόδρομο. Φρέσκο παγωτό ημέρας και εκτός από τις κλασσικές γεύσεις πειραματίζεται κιόλας π.χ. τώρα είχε παγωτό με γεύση ούζο.
Αν πάτε σε κάποιο από αυτά που σας προτείνουμε θα χαρούμε να μας αφήσετε ένα σχόλιο με τις εντυπώσεις σας. Καλή όρεξη!
