Όχι δεν γίναμε μετεωρολόγοι (αν και μεταξύ μας είχαμε τόσο καιρό να πάμε για φαΐ που ένα πτυχίο ακόμα το βγάζαμε), ή γεωπόνοι (αν και ο ένας μας ήταν), μιλάμε για την γνωστή Κληματαριά στην πλατεία Θεάτρου. Πρόκειται για ένα μαγαζί με μεγάλη ιστορία στο κέντρο, το οποίο το είχαμε ακουστά και βρήκαμε πρόσφατα την ευκαιρία να επισκεφτούμε.
Η περιοχή που βρίσκεται το μαγαζί είναι λίγο... περίεργη θα το πω. Το θετικό της είναι ότι βρήκαμε άνετα χώρο για πάρκινγκ (εντάξει ήταν Τρίτη βράδυ, αλλά και πάλι μιλάμε για κέντρο). Το αρνητικό της είναι ότι αν μένετε σε κάποιο προάστιο και όχι στο κέντρο της πόλης και άρα δεν είστε συνηθισμένοι, θα σας φανεί λίγο περίεργη η περιοχή... Κλειστοφοβική; Ύποπτη; Δεν ξέρω τι να σας πω, δεν είναι ότι είδαμε κάτι αρνητικό, κάθε άλλο. Ίσως υπερβάλλουμε επειδή έχουμε ζήσει πολλά χρόνια στα πιο ανοιχτά προάστια.
Το ίδιο το μαγαζί είναι όντως μια παραδοσιακή και καλόγουστα διακοσμημένη ταβέρνα. Καμία μοντερνιά, τίποτα το υπερβολικό, μια αξιοπρεπέστατη και ταιριαστή με το χώρο διακόσμηση. Την ημέρα που πήγαμε (και αρκετές μέρες γενικά από ότι μάθαμε) είχε Live μουσική. Ο Κοιλιόδουλος ήταν στο στοιχείο του (με το είδος της μουσικής), εγώ και ο γεωΠΟΝΟΣ όχι και τόσο, αλλά αυτά είναι γούστα στα ακούσματα, τα παιδιά μια χαρά έπαιζαν και ταλαντούχοι ήταν. Και το επιπλέον θετικό ήταν η διακριτικότητα τους, καθώς η ένταση ήταν τέτοια ώστε να μπορείς άνετα να τρως και να πεις και δύο κουβέντες με την μουσική σαν χαλί από πίσω, το οποίο πολλά Live δεν πετυχαίνουν, να πούμε την αλήθεια.
Πάμε στο προκείμενο και συγκεκριμένα στο φαγητό. Ο κατάλογος δεν είναι κάτι το τεράστιο από άποψη επιλογών, αλλά να σας πω κάτι, εγώ το βρήκα θετικό. Ήρθα να φάω σε ταβέρνα, όχι σε μαγαζί του Κοντιζά, δεν θέλω 102 κουλές επιλογές, θέλω 10 και συγκεκριμένα πράγματα. Και το μαγαζί μάλλον συμφωνεί μαζί μου, δίνοντας σου αρκετές επιλογές για να μην είναι μονοδιάστατος ο κατάλογος, αλλά όχι τόσες ώστε να χάνεσαι.
Η Αγία Τριάδα της Μάσας έκανε κάτι πρωτότυπο και πήρε μαζί με το (φρέσκο και ψημένο) ψωμάκι τις πατατούλες της τις παραδοσιακές (ποτέ κανείς δεν κατάλαβε γιατί ένα βελγικό πιάτο έγινε παραδοσιακό στην ελληνική ταβέρνα, αλλά δεν θα κάνουμε μάθημα ιστορίας εδώ) και μάλιστα δύο φορές (είχαμε μια λιγουρίτσα), την σαλατούλα την χωριάτικη γιατί τέτοιοι είμαστε (κάποιες φορές), της παράδοσης, μια τυροκαυτερή (είχαμε καιρό να φάμε έξω, αυτά δεν ξεχνιούνται), μια φέτα ψητή και όλα τα κρεατικά κυρίως του καταλόγου (μην μας κρίνετε, ήταν 4 ήμασταν 3, έβγαινε). Εδώ να αναφέρω πόσο έξυπνα φέρθηκε ο σερβιτόρος που αφού του είπαμε ότι είναι όλα για την μέση, τα έκανε μια άτυπη ποικιλία για να μην φέρει πολλά πιάτα και γεμίσει το τραπέζι. Αυτές οι πρωτοβουλίες κάνουν την διαφορά στο σέρβις, για να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Στον τομέα του φαγητού χωρίς να έχω να αναφέρω κάτι με ενθουσιασμό, όλα ήταν πάρα πολύ καλά τόσο από άποψη ψησίματος όσο και από άποψη ποιότητας. Η τυροκαυτερή αξιοπρεπής και όχι η "γενικής κατανάλωσης" που βρίσκουμε συνήθως έξω. Επιπλέον οι μερίδες ήταν φυσιολογικές σε μέγεθος, κάτι που ήλπιζα έτσι και αλλιώς σε μια τόσο γνωστή ταβέρνα, αλλά μιλάμε για κέντρο που έχει σουβλακερί, οπότε είχα μια μικρή ανησυχία.
Δεν ξέρω αν έχετε και εσείς πολύ καιρό να βγείτε για φαγητό, αλλά μετά το φαγητό έρχεται πάντα ο λογαριασμός. Το θυμόμαστε όλοι, δεν αλλάζει. Δυστυχώς. Ωστόσο, παραδέχομαι ότι ήταν πολύ πιο λογικός από ότι περίμενα. Γιατί αν υπολογίσετε κέντρο, Live, γνωστή ταβέρνα με ιστορία και καλό φαγητό, περιμένετε να μείνει ένα περίγραμμα χεριού στα μαλακά πισινά σας, ωστόσο αυτό δεν συνέβη. Περίπου 27€ το άτομο πληρώσαμε, το οποίο για τρία άτομα είναι πολύ, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάναμε παραγγελία για 4 άτομα σε φαγητό, βάλε και κανα δύο μπυρίτσες και νερά κτλ, δεν το λες παράλογο. Αν ήμασταν 4.... θα παραγγέλναμε κι άλλα, ναι το ξέρουμε, αλλά τέλος πάντων σε ένα τραπέζι 4 ατόμων με περίπου τα ίδια ο λογαριασμός θα ήταν κάτω από 20€, κάτι που το λες απόλυτα λογικό σε μια τέτοια φάση.
Ανακεφαλαιώνοντας, ένα ιστορικό μαγαζί σε σημείο εύκολο σε πρόσβαση μεν (πάρα πολύ κοντά στο μετρό Ομόνοια), αλλά περίεργη αν δεν έχετε συνηθίσει το κέντρο, με πολύ καλή εξυπηρέτηση (να αναφέρω ότι με το μαγαζί γεμάτο και είναι αρκετά μεγάλο, δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα στο να ζητήσουμε το οτιδήποτε), πολύ ταιριαστή διακόσμηση και κλίμα (αρχή και τέλος ίδια, Στανισλάβσκι σε έφαγα), φαγητό ποιοτικό και αντάξιο της ιστορίας του και τιμές απόλυτα λογικές αν όχι χαμηλές για το ότι προσφέρει. Είναι μια πολύ καλή επιλογή αν είστε στο κέντρο της Αθήνας, ενδεχομένως να πάμε πάλι και εμείς εκεί αν και μένουμε μακριά (αλλά για το Θεό Κοιλιόδουλε, να παίζει κάτι διαφορετικό σε μουσική!)
(Η) Κληματαριά
Πλ. Θεάτρου 2, Αθήνα
