Το Piggy-πόπουλο αυτό
ζούσε σε μία περιοχή της Αθήνας που την
έλεγαν Παγκράτι. Το «σπίτι» του ήταν
στην οδό Αρχελάου. Μία μέρα, βασικά νύχτα
ήταν, περνούσαν απ' έξω τρεις παράξενοι
και σκοτεινοί τύποι και αποφάσισαν να
το επισκεφτούν. Ήταν οι Γευσιχώστες και
πιο συγκεκριμένα οι Κοιλιόδουλος,
Ζαμπόνις και ΓεωΠόνος (ο Ακόρεστος
Μουσικάντης λόγω ανηλειμμένων υποχρεώσεων
δε μπορούσε να παρευρεθεί). Έκατσαν στο
πιο κεντρικό τραπέζι (από τα 4-5 που
υπήρχαν, περίπου τόσα υπάρχουν και έξω),
με τα χαρακτηριστικά καρό τραπεζομάντηλα
ενώ οι τοίχοι γύρω τους ήταν γεμάτοι με
φωτογραφίες γνωστών και αγαπημένων
Ελλήνων και ξένων ηθοποιών αλλά και
σκίτσα αξιαγάπητων γουρουνιών.
Ο σερβιτόρος, που
ενδέχεται να ήταν και ο ιδιοκτήτης, ήρθε
αμέσως να στρώσει το τραπέζι και να
πάρει παραγγελία αλλά ζητήσαμε λίγο
χρόνο ακόμα για να προλάβουμε να
συμβουλευτούμε τον κατάλογο. Μετά από
ώριμη σκέψη αποφασίσαμε μία μερίδα γύρο
χοιρινό χειροποίητο (που συνοδευόταν
από ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι και
πατάτες) μία σαλάτα με κριθαροκουλούρα,
φέτα, ντομάτα και κρεμμύδι που στην
ουσία ήταν ο γνωστός σε όλους μας ντάκος,
τρία καλαμάκια χοιρινά και τρία κοτόπουλο,
ένα για τον καθένα δηλαδή, μία τυροκαυτερή,
μία μπύρα και μία κόκα κόλα zero. Και φυσικά
το πατροπαράδοτο κουβέρ το οποίο ήταν
δύο πίτες κομμένες.
Ας ξεκινήσουμε με τις
πίτες οι οποίες ήταν αλάδωτες και σωστά
ψημένες, η τυροκαυτερή ήταν καλή χωρίς
να είναι πολύ καυτερή αλλά και χωρίς να
θεωρείται τυροσολάτα. Η σαλάτα ήταν
δροσιστική, η κριθαροκουλούρα έσπαγε
εύκολα, γενικά ήταν αρκετά γευστική και
εμείς που δεν το συνηθίζουμε να παίρνουμε
σαλάτα δεν αφήσαμε καθόλου στο πιάτο.
Τα καλαμάκια, χοιρινά
και κοτόπουλο, τυπικά σε μέγεθος, ήταν νόστιμα, καλής
ποιότητας και σωστά ψημένα.
Η μερίδα γύρος χοιρινό,
παρότι ήταν νόστιμη και καλής ποιότητας
επίσης, μας φάνηκε μικρή. Και μικρή όχι
γιατί εμείς τρώμε σα γουρούνια, προς
Θεού, αλλά μικρή ακόμα και για νορμάλ
στομάχια. Να φανταστείτε ότι από την
πείνα παραγγείλαμε ακόμα, μία μερίδα
πατάτες, ένα τυλιχτό με μπιφτέκι, ένα
με μπριζολάκι χοιρινό και ένα με πανσέτα.
Εξίσου καλής ποιότητας το κρέας με τα
υπόλοιπα, γευστικό αλλά μικρό.
Όσον αφορά
την εξυπηρέτηση δύο τινά μας «συνέβησαν».
Είναι προφανές ότι το μαγαζί είναι
οικογενειακή υπόθεση. Η κοπέλα που ήρθε
1-2 φορές στο τραπέζι και ο πρώτος
σερβιτόρος (και μάλλον ιδιοκτήτης;) ήταν
σωστοί και ευγενικοί, αλλά ο άλλος
σερβιτόρος που ήρθε στο τραπέζι για τον
δεύτερο γύρο παραγγελίας δεν είχε ούτε
τη βασική ψυχρή ευγένεια του σερβιτόρου,
ήρθε κάνοντάς μας χάρη, πήρε παραγγελία
και έφυγε χωρίς ούτε ευχαριστώ να πει.
Εντάξει είπαμε να μην τηρούμε τα αυστηρά
στάνταρ, αλλά αυτό ήταν απαράδεκτο...
Ένα ακόμα πράγμα που με ενόχλησε στην
εξυπηρέτηση στο μαγαζί ήταν ότι τα
καλαμάκια ήρθαν και τα έξι μαζί στο ίδιο
δοχείο. Εντάξει, είμαι λίγο περίεργος
εδώ το ξέρω, αλλά ρε παιδιά τι πρόβλημα
υπήρχε με το να βάλετε 2 δοχεία, ένα για
τα χοιρινά, ένα για κοτόπουλα;
Πάμε και στον λογαριασμό
που εδώ πέφτει βαρύς ο πέλεκυς. Για όλα
αυτά πληρώσαμε 46€, δηλαδή σχεδόν 15,50€
το άτομο που για σουβλατζίδικο το λες
ακριβό. Ενημερωτικά το σουβλάκι (το λες
και "σουβλακοσφηνάκι" ή "τυλιχτομπουκίτσα")
έχει 2,50€ ενώ τα καλαμάκια κοστολογούνται
1,70€ (χοιρινό) και 1,90€ (κοτόπουλο) ενώ η
μερίδα με το γύρο είναι στα 8,70€. Στη
Γλυφάδα για παράδειγμα το τυλιχτό έχει
2,10€ (συνήθως) και είναι και Ν.Π. όχι
κέντρο Παγκράτι. Θεωρούμε ότι η σχέση
ποσότητας τιμής είναι άνιση όπως επίσης
και η σχέση ποιότητας τιμής. Μην ξεχνάμε
ότι έχουμε 2017 και έχουμε κρίση (και θα
έχουμε για πολλά χρόνια ακόμα αλλά αυτό
δε μας ενδιαφέρει εδώ).
Και φάγαμε εμείς καλά
(αν και ακριβά) και εσείς καλύτερα…
Το Piggy-πόπουλο
Αρχελάου 16, Παγκράτι
