21/12/12

Το Τσι Τσι είναι Τζι Τζι!

Μετά από καιρό και σε μια ανύποπτη για το πολύ κόσμο μέρα, Πέμπτη, αλλά με το σκεπτικό, αύριο τελειώνει ο κόσμος, να πάμε χορτάτοι τουλάχιστον, σκάμε μύτη με Κοιλιόδουλο στο Τσι Τσι στη Γλυφάδα.
Καινούργιο μαγαζί, σουβλατζίδικο το ξέραμε (οπότε να ξέρετε ότι αν τελειώσει κάποτε ο κόσμος οι Γευσιχώστες θα φύγουν περήφανα με ένα σουβλάκι στο στόμα!) πήγαμε να το δούμε και να τα πούμε και από κοντά.
Το σημείο που βρίσκεται το μαγαζί είναι ένα από τα πρόσφατα ανερχόμενα σημεία της Γλυφάδας. Ωραίο μέρος με διάφορα πράγματα να κάνεις τριγύρω και προσβάσιμο εύκολα. Για το πάρκινγκ δε μπορώ να πω μόνο γιατί παρκάραμε στην άλλη άκρη για να περπατήσουμε και λίγο στη Γλυφάδα να δούμε κόσμο (και αυτοί υπόκοσμο).
Εξωτερικά και εσωτερικά το μαγαζί είναι όμορφα διακοσμημένο, με τρόπο που επ' ουδενί δε σε πάει σε σουβλατζίδικο. Κάτι σε ταβέρνα, κάτι σε κουτούκι, κάτι σε φαγάδικο σε χωριό ή νησί μπορεί, πάντως σε σουβλατζίδικο με τη γνωστή έννοια όχι. Δημιουργεί μια ωραία ατμόσφαιρα για φαγητό, χωρίς να είναι ούτε πολύ κυριλέ (δες σουβλακερί) ούτε πολύ χύμα (δες σουβλατζίδικο με το λ να το τραβάμε). Επίσης καλή εντύπωση μου έκανε η μουσική, διακριτική μεν αλλά με πολύ καλές επιλογές και για φαγητό και για παρέα.
Κοντά στην ωραία εμφάνιση και το σέρβις, χαμογελαστό και εξυπηρετικό, όπως θα έπρεπε να είναι. Τώρα για το σέρβις θα πω ένα δυο πράγματα από τώρα για να μη μπλεχτούνε αργότερα. Αρχικά με τρόμαξε (όχι ενόχλησε) που μια σερβιτόρα ήρθε και μας έβαλε νερό μόλις κάτσαμε σαν να ήμασταν στη Μεγάλη Βρετανία (και ήμουν εκεί τη προηγούμενη μέρα οπότε ξέρω). Και με τρόμαξε γιατί μια η καλή διακόσμηση, μια η ευγένεια, μια το σέρβις αλά Lord Byron παραπέμπει σε σουβλακερί. Και δε λέω καλό το Lord αλλά εγώ για τη δική μου λορδ(α) ήρθα....
Ωστόσο τα κυριλίκια τελειώνουν εκεί, και μετά πάμε σε νορμάλ πράγματα, πχ για παραγγελία δεν υπάρχουν Pda και λαπτοπ και μλκίες, ο σερβιτόρος έρχεται και γράφει ότι θέλεις. Και στο φέρνουν αρκετά γρήγορα. Η μια παρατήρηση που έχω να κάνω είναι πως, όταν παραγγείλαμε κάτι παραπάνω (μια ταπεινή μερίδα πατάτες όχι κανένα γουρουνόπουλο) άργησε αρκετά να έρθει, έχω την εντύπωση ότι το ξεχάσανε. Επιπλέον κάθε φορά που άδειαζε πιάτο ερχόταν και κάποιος να το πάρει, από τη μια καλό, από την άλλη άσε με να φάω με την ησυχία μου ρε παιδί μου. Και αυτό προκάλεσε και ένα μικρολαθάκι, όταν αφού μου πήραν το γιαουρτλού από μπροστά μου... ...μου φέρανε άλλο. Και ναι μεν το μαγαζί είχε κόσμο (πάνω από το 60%) αλλά αν ήταν γεμάτο τι άλλο θα γινότανε; Επιπλέον άργησε και ο λογαριασμός να έρθει όταν τον ζητήσαμε, καταλαβαίνω δε θέλανε να μας αφήσουν να φύγουμε αλλά ρε παιδιά έχουμε και δουλειές. Βέβαια είναι νέο μαγαζί και προφανώς θέλει το χρόνο του να στρώσει το σέρβις.

Πάμε τώρα στο προκείμενο, δηλαδή στο τσι τσί! Γενικά χωρίς να έχει την τρελή ποικιλία από κρέατα, έχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα γκάμα όπλων για να σου ανεβάσει τη χοληστερίνη. Και τυλιχτά και μερίδες, γύρο και καλαμάκι χοιρινό και κοτόπουλο και κεμπάπ. Επιπλέον έχει κεμπάπ γεμιστό με γιαούρτι και κεμπάπ γιαουρτλού. Κλείνοντας εκτός από σαλάτες κτλ, έχει και μια ενδιαφέρουσα επιλογή από μπύρες (έχει μέχρι και La Trappe).
Στην παραγγελία μας, αφού ο κόσμος θα τελείωνε είπαμε να είμαστε Large....XL.....καλά καταλάβατε, οπότε παραγγείλαμε μια μερίδα γύρο χοιρινό, μια μερίδα γιαουρτλού, ένα τυλιχτό γύρο κοτόπουλο και ένα τυλιχτό καλαμάκι χοιρινό, μια πατάτες και μια μπύρα. Έτσι για να τα δούμε όλα.

Τα τυλιχτά σε μέγεθος είναι μικρά προς μεσαία, με αλάδωτη πίτα και σωστές ποσότητες υλικών μέσα. Μας άρεσε ιδιαίτερα το τζατζίκι τους, κατάλληλο για φαγητό εξόδου και όχι θάνατος αλλά νοστιμότατο και η σως τους που ήταν και λίγο καυτερή.
Οι μερίδες ήταν αρκετά ικανοποιητικές σε μέγεθος, με μόνο μειονέκτημα ότι δε περιλαμβάναν πατάτες. Ο γύρος όμως ήταν πολύ καλά ψημένος και με πλούσια γεύση, από τους καλύτερους στη περιοχή τουλάχιστον, ενώ και το κεμπάπ ήταν πολύ καλά ψημένο και σωστά ετοιμασμένο. Ο γύρος συνοδευόταν με ντομάτα, κρεμμύδι και ένα κιουπάκι τζατζίκι καθώς και μια κομμένη πίτα. Το γιαουρτλού ήταν λίγο φτωχότερο, με 3 κεμπάπ και 1 πίτα κομμένη αλλά με ένα μίγμα της σως που είπαμε πριν με γιαούρτι και μια σάλτσα ελαφρώς καυτερή, που έδενε πολύ ωραία με το όλο πιάτο. Αν είχε 4 αντί για 3 κεμπάπ μέσα και κάτι παραπάνω σε συνοδευτικό αντί για μια πίτα μόνο θα ήταν το καλύτερο στα νότια προάστια τουλάχιστον για να μη το πάω μακριά. Κλείνοντας να αναφέρω ότι οι πατάτες είναι κομμένες στο χέρι (πάντα θετικό σε κάθε μαγαζί) και είναι σε μορφή τσιπς, ενώ ένα ακόμα μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ότι είχαν ελάχιστο λάδι από το τηγάνισμα, παρά το γεγονός ότι ήταν ζεστές και φρέσκες από το τηγάνι. Τέλος πατάτες και τυλιχτά ήρθαν στη σέσουλα κάτι που φοριέται πολύ τελευταία στη Γλυφάδα.
Πριν έρθει ο λογαριασμός ήρθε και ένα καραφάκι μαστίχα κερασμένο από το μαγαζί με 2 υγρά μαντηλάκια για τα χέρια. Κατάλληλο τέλος παραδέχομαι.

Φυσικά όταν λέμε Γλυφάδα και καλό μαγαζί κτλ οι τιμές καταλαβαίνεται ότι δεν είναι και χαμηλές. Ωστόσο για τη περιοχή το μαγαζί δε θα το έλεγα ακριβό, με 2,30€ το τυλιχτό και από 7,5 μέχρι 9 € τις μερίδες. Υπάρχουν μαγαζιά που δίνεις περισσότερα, τρως λιγότερα και με πολύ χαμηλότερη ποιότητα κρεάτων. Δηλαδή το value for money το έχει. Μόνο αρνητικό σημείο εδώ είναι η χρέωση 1,5 ευρώ ένα μπουκάλι νερό. Κατά τα άλλα €15 το άτομο, σε λογικά πλαίσια για το φαγητό και το σύνολο του μαγαζιού. Να κάνω και την παρατήρηση, όταν πάει μεγάλη παρέα που θα πάρει και τις σαλάτες της και τα ορεκτικά της κτλ, υπάρχει και ένα κουβέρ με πιτάκια αντί για ψωμί, το οποίο όμως δε ξέρω αν χρεώνεται.
Ανακεφαλαιώνοντας, ένα πολύ καλά διακοσμημένο μαγαζί, με πολύ καλό φαγητό και ποιότητα κρεάτων σε καλό σημείο με λογικά τσιμπημένες τιμές που μπορεί να γίνει και αντικείμενο εξόδου και όχι μόνο φαγητού-ξεπέτας. Αν διορθώσει και τα μικρολαθάκια στο σέρβις θα γίνει ασυναγώνιστο και αξίζει και για στέκι.
Υ.Γ. Άμα διαβάζετε αυτή την ανάρτηση σημαίνει ότι ο κόσμος δεν καταστράφηκε.

Τσι Τσι
ψητά και άλλα
Δημ. Αγγ. Μεταξά 50, Γλυφάδα 

7/12/12

Σ Το ταβερνάκι μας...

Καλή παρέα, καλό φαγητό και καλή μουσική μας κάνουν καλό Σαββατόβραδο. Και καλό Σαββατόβραδο στην Αργυρούπολη (και όχι μόνο) μας κάνει το ταβερνάκι μας. Εγώ με μια καλή φίλη που γιόρταζε και επέλεξε το συγκεκριμένο μαγαζί βρεθήκαμε λοιπόν Σάββατο βράδυ εκεί.
Το μαγαζί είναι γεμάτο (καλό θα είναι να κάνετε κράτηση πρώτα). Οι σερβιτόροι είναι εξυπηρετικοί και γρήγοροι, όπως και η κουζίνα (γρήγορη). Οι μουσικοί το κατέχουν το αντικείμενο και δε σε κουράζουν ούτε στιγμή σε ένα πρόγραμμα μεγάλης διάρκειας.
Ας περάσουμε και στο κυρίως θέμα. Παρέλειψα να σας αναφέρω πως δεν ήμασταν μόνο δύο, αλλά και ένα φιλικό ζευγάρι ακόμα. Συνεχίζοντας παραγγείλαμε από ορεκτικά, φέτα ψητή την οποία βρήκα εξαιρετική, μπεκρή μεζέ γευστικότατο στο πήλινο μπολ (αν μπορω να το πω έτσι) σαγανάκι καλοτηγανισμένο και τυροκαυτερή αρκετά καυτερή (ο Ζαμπόνις ίσως να την ήθελε λίγο πιο καυτερή ακόμα). Από κυρίως πήραμε ένα ψαρονέφρι και μία χοιρινή τα οποία ήταν γευστικά ναι μεν αλλά ήρθαν λίγο στεγνά στο τραπέζι. Εγώ προσωπικά θα τα ήθελα λίγο πιο ζουμερά αλλά τα αρνητικά τελειώνουν εδώ. Επίσης μια μερίδα λουκάνικο χωριάτικο γευστικό, λίγο πιπεράτο, και την αποκάλυψη του μαγαζιού, καλαμάκι κοτόπουλο. Μεγάλη μερίδα, ζουμερό, πολύ καλά μαριναρισμένο, από τα καλύτερα που έχω φάει. Για όλα αυτά λοιπόν πληρώσαμε €65,50, πολύ καλή τιμή πιστεύω. Ανοιχτά κάθε μέρα από 13:00 μέχρι 01:00. Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο βράδυ με ζωντανή μουσική όπως και Κυριακή μεσημέρι. Εννοείται θα ξαναπάω!
Λόγω φίλης μας κεράσαν ένα λίτρο κρασί, χώρια από αυτό που πήραμε, φρούτο και λουκουμάδες με παγωτό και σοκολάτα.

Το ταβερνάκι μας
Ολυμπίας 6-8, Αργυρούπολη
2109965601

14/10/12

Ελλάδος Εικόνες

Παρασκευή βράδυ, μια φίλη επέστρεψε από επαγγελματικό ταξίδι στη Ρωσία και λέμε να το γιορτάσουμε κάπου με μουσική, ζέστη (βασικό για εκείνη) και φυσικά φαί.

Μετά από ένα μίνι συμβούλιο (στο οποίο ουσιαστικά αποφάσισε μόνη της η ταξιδιάρα ψυχή) αποφασίστηκε με δημοκρατικές διαδικασίες που θα ζήλευαν οι Ναζί να πάμε στο Ελλάδος Εικόνες. Όχι ότι μας χάλασε τους υπόλοιπους αλλά λέμε τώρα.


Το μαγαζί είναι στο Παλαιό Φάληρο, σε ένα δρόμο με αρκετά φαγάδικα, κάτι το οποίο σημαίνει ότι θα τον επισκεφτούμε ξανά...σύντομα. Το πρώτο πράγμα που είδα θετικά είναι ότι το μαγαζί έχει απέξω ένα άτομο που χωρίς να είναι παρκαδόρος ή να χρεώνει κάτι δίνει στο κόσμο που θέλει να ερθει στο μαγαζί όσο το δυνατόν καλύτερες συμβουλές για να παρκάρει. Υπάρχει ένα θέμα στο πάρκιν στην περιοχή, αλλά εμείς βρήκαμε σχετικά γρήγορα και αρκετά κοντά (δεν ακούσαμε παράπονο από τακουνοφορούσα οπότε....).


Από άποψη διακόσμησης το μαγαζί είναι ένας ευχάριστος χώρος, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο ή εξεζητημένο. Το μόνο κακό της βραδιάς ήταν ότι αν και το τραπέζι μας ήταν καλό (χωρίς να έχουμε κλείσει πρωτύτερα) ήταν πίσω από μια κολώνα και επειδή ο γκαντέμης της υπόθεσης (εγώ) έκατσα πίσω από την κολώνα, δεν είδα την ορχήστρα ποτέ... ναι το μαγαζί έχει και ορχήστρα.


Το σέρβις ικανότατο, γρήγορο και ευγενικό, δε μας έλειψε τίποτα και ποτέ. Δηλαδή ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι παντού, ενώ πρέπει να αναφέρω ότι το μαγαζί ήταν και σχεδόν γεμάτο. ένα μπράβο στα παιδιά οφείλω να το πω.


Για το φαγητό δεν έχω πολλά πράγματα να πω, το ξέρω είναι περίεργο. Βασικά επειδή είχαμε πέσει στη περίπτωση και οι περισσότεροι ήμασταν φαγωμένοι πήραμε μόνο μια σαλάτα και ένα mix κρεατικών για 4 άτομα. Και τα 2 ήταν πολύ καλά και το κρέας ήταν μαγειρεμένο πραγματικά πολύ καλά, σε επίπεδα πολύ ανώτερα του μέσου. Δυστυχώς υπάρχει και κάτι κακό εδώ. Και αυτό ήταν το μέγεθος. Για ποικιλία 4 ατόμων... ήταν πολύ μικρή. Δηλαδή φαγωμένοι και την τσακίσαμε πολύ παραπάνω από άνετα. Μόνος μου την είχα στεγνά...ακόμα και φαγωμένος...οκ είμαι περίπτωση αλλά πάλι, το μέγεθος μετράει! (στο φαΐ τουλάχιστον γιατί στο άλλο δε ξέρω καταλαβαίνετε...)


Οι τιμές ήταν μάλλον ανεβασμένες, αν βάλουμε και το μέγεθος των μερίδων στο συλλογισμό. 40 € για αυτή τη ποικιλία είναι πολλά. Οι μερίδες κυμαίνονται από 7,5 μέχρι 10€ και τα ορεκτικά κινούνται στα ίδια επίπεδα. Γενικά χωρίς να το λές πολύ ακριβό, δεν είναι και το φτηνότερο.


Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μετά το φαγητό και αφού η ορχήστρα άρχισε το... ντιριντάχτα, περάσαμε πολύ καλά (υπάρχουν φωτογραφίες με χορούς πάνω στα τραπέζια που πρέπει να βρω και να καταστρέψω...). Οπότε στη τιμή περιλαμβάνεται και η διασκέδαση.


Για να ανακεφαλαιώσουμε, ένας ευχάριστος χώρος σε μια περιοχή ενδιαφέρουσα (για Γευσιχώστες τουλάχιστον) και με προσωπικό που ξέρει τι κάνει και το κάνει καλά. Το φαγητό είναι πολύ καλό, αλλά ακριβό αν πάτε μόνο για το φαγητό. Ωστόσο αν σκοπεύετε να πάτε και για τη διασκέδαση, μπορώ να πω ότι θα αποζημιωθείτε. Δε ξέρω αν είναι μέρος για στέκι, αλλά είναι σίγουρα ένας ευχάριστος χώρος για να επισκέπτεσαι μια ή δύο φορές το μήνα.

Ελλάδος Εικόνες
Ευξείνου Πόντου 183, Παλαιό Φάληρο

1/10/12

Όταν οι Γευσιχώστες συνάντησαν τη Βαλεντίνα...

Λοιπόν, Σάββατο βράδυ (προχτές) και ο υποφαινόμενος μάζεψε φίλους αρκετούς και τον Ζαμπόνις και βρέθηκαν στην Καλλιθέα να δοκιμάσουν ρώσικη κουζίνα. Έχοντας ακούσει καλά λόγια για το συγκεκριμένο μαγαζί, δηλαδή ότι είναι από τα καλύτερα του είδους, ήθελα να το διαπιστώσω και ιδίοις όμμασι (και στόμασι). Φτάσαμε γύρω στις εννιάμισι και ήδη είχε αρκετό κόσμο. Μας ρώτησαν αν έχουμε κάνει κράτηση (ίσως θα έπρεπε να κάνεις όταν είναι να το επισκεφτείς). Επειδή ο εξωτερικός χώρος του μαγαζιού ήταν πιασμένος μας έβγαλαν τραπεζάκια από μέσα πιο έξω ακόμα, στο διπλανό μαγαζί (ένα κλειστό πρακτορείο του ΟΠΑΠ). Ο χώρος σαφώς και δε λέει τίποτα, μπορούμε να το πούμε και καφενείο. Αφού τακτοποιηθήκαμε τσεκάραμε το μενού, το οποίο μου φάνηκε πλούσιο. Τελικά διαλέξαμε από σαλάτες μια ποικιλία Βαλεντίνα δηλαδή τέσσερις σαλάτες (ρώσικη - φυσικά - καροτοσαλάτα, μανιταριών και βινεγκρέτ). Με εξαίρεση την βινεγκρέτ που πρέπει να είναι κάτι σα ρώσικη με παντζάρια και φασόλια μαζί (ούτως ή άλλως δεν είμαι φαν των παντζαριών) οι υπόλοιπες ήταν πολύ γευστικές. Μετά για ορεκτικά πήραμε μάντι που είναι πουγκάκια από ζύμη γεμιστά με κιμά και γιαούρτι σα συνοδευτικό και ήρθαν ζεστά στο τραπέζι. Ήταν τόσο σωστά γεμισμένα που ούτε ένα δεν ήρθε "σπασμένο". Επίσης πήραμε πιροσκί, με πουρέ πατάτας (με τυρί δεν είχε) και κρέπες με κιμά, ωραία και τα δύο. Επίσης και το στρογγανώφ του ήταν ωραίο. Όπως και το βαρένικι, ρώσικα ζυμαρικά γεμιστά με κατσικίσιο τυρί. Για κυρίως εγώ και ο Ζαμπόνις πήραμε σασλίκ (σουβλάκι) με αρνί και χοιρινό αντίστοιχα. Το αρνίσιο μου άρεσε λίγο παραπάνω, ίσως ήταν λίγο περισσότερο μαριναρισμένο από το χοιρινό. Μαζί με ένα λίτρο κρασί 8 άτομα πληρώσαμε €83, πολύ καλή τιμή.
Πάμε και στα αρνητικά τώρα - μιας και το θυμήθηκα και το πάρκινγκ για όσους έχουν ενδοιασμούς λόγω της περιοχής, θα βρείτε πιστεύω εύκολα - που είναι το εξής ένα. Δεν έφεραν απόδειξη στο τέλος και δεν είναι λίγα αυτά τα λεφτά για να μην την πάρεις την απόδειξη.

Βαλεντίνα
Λυκούργου 235, Καλλιθέα.

30/9/12

Πάει καιρός... (Λευκάδα)

Διακοπές στο ωραιότερο νησί της Ελλάδας, μάλλον και του κόσμου, μπορεί να γίνομαι υπερβολικός αλλά για μένα αυτό το νησί είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Αλλά επειδή εδώ δεν είμαι ταξιδιωτικό blog ας περάσουμε στο θέμα μας. Όταν πας κάπου διακοπές κάπου πρέπει να φας, σωστά; Εγώ ανακάλυψα ένα τσιπουράδικο ταβερνείο που λέγεται "Πάει καιρός" και βρίσκεται μπροστά από τη μαρίνα της Λευκάδας που αράζουν τα σκάφη κι οι βαρκούλες.
Με θέα το φεγγάρι, κάτσαμε σ'ενα τραπέζι που κάθε ένα σχεδόν έχει και διαφορετικό όνομα στις καρέκλες.
Αφού κάτσαμε λοιπόν, τσεκάραμε τον κατάλογο και αποφασίσαμε να πάρουμε πατάτες τηγανητές που ήταν φρέσκιες και κομμένες σε ροδέλες σαν τσιπς δηλαδή όπως θα δείτε
τυροκαυτερή αρκετά γευστική και καυτερή πιστεύω και φέτα ψητή στο αλουμινόχαρτο που τη συνιστώ ανεπιφύλακτα
Μετά για σαλάτα πήραμε μία νομίζω λεγόταν πάει καιρός με ρόκα μπέικον παρμεζάνα και κρουτόν η οποία επίσης συνίσταται. Για κυρίως πιάτο πήραμε μία μεσογειακή μακαρονάδα αλλά δε θα τη σχολιάσω γιατί δε δοκίμασα κι ένα κυρίως πιάτο το λεγόμενο και αυτό πάει καιρός που ήταν χοιρινά φιλετάκια (καλοψημένα με μπέικον και σως μουστάρδας. Για να το συνοψίσω ένα εξαιρετικό πιάτο, δεν υστερούσε ούτε σε γεύση αλλά ούτε και σε ποσότητα. Για να πιούμε πήραμε τσιπουράκι.
Οι τιμές εντάξει είναι λίγο πιο τσιμπημένες απ' ότι θα περίμενες, 2 άτομα για όλα αυτά συν κουβέρ και νερό πληρώσαμε €46,20, αλλά διακοπές δεν είσαι;

Πάει Καιρός
Δ. Γολέμη - Ανατολική Παραλία
Λευκάδα

23/8/12

Οι Γευσιχώστες ορμάνε Στην πυρά

Κυριακή απογευματoβραδάκι (δε ξέρω αν υπάρχει, τώρα υπάρχει) μετά από ένα χαλαρό καφέ με Κοιλιόδουλο νιώσαμε κάτι πρωτόγνωρο.... μια λιγουρίτσα.... Επειδή δε θέλαμε βαριά πράματα, είπαμε να πάμε για ένα χαλαρό σουβλάκι και επειδή είχαμε βάλει καιρό το μαγαζί στο μάτι για ένα test eat πήγαμε να καούμε στη Πυρά, όχι της Βίσση, στη Γλυφάδα.

Το μαγαζί είναι ένα απλό σουβλατζίδικο. Βέβαια όταν λέω απλό υποτιμώ λίγο το εσωτερικό (ή εξωτερικό όπως το πάρει κανένας, το μαγαζί είναι ανοιχτό τώρα που έχει καλό καιρό). Είναι αλήθεια ότι ο ιδιοκτήτης πρέπει να έριξε πολλά σε αυτό το μαγαζί που είναι διακοσμημένο εντυπωσιακά, όλο το εσωτερικό ξύλινο. Κατά τα άλλα τα τραπέζια κτλ δεν είναι κάτι το μη αναμενόμενο για ένα τέτοιο μαγαζί, δένουν με το όλο concept.


Από σέρβις, ούτε κρύο ούτε ζέστη, 2 κοπέλες, εξυπηρετικές και ευγενικές, δηλαδή ότι πρέπει να είναι. Γενικά λίγο άχρωμο (με την καλή έννοια) σε αυτό το τομέα το μαγαζί. Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι ότι ότι και να παραγγείλεις σου έρχεται με μία σέσουλα.


Ξεκινώντας για τα φαγητά να σχολιάσω θετικά την ποικιλία που υπάρχει, καθώς υπάρχουν σουβλάκια, γύρος, μπιφτέκα γεμιστά και μη, κεμπάπ κτλ.

Πήραμε και εμείς λοιπόν για χάρη πλήρης γευσιχωσίας ένα καλαμάκι χοιρινό και ένα κοτόπουλο, ένα κεμπάπ και μια σεφταλιά, όλα τυλιχτά. Να ξεκινήσω από τα δικά μου, το κεμπάπ μου άρεσε πολύ, όχι ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ήταν καλοφτιαγμένο και το τζατζίκι ήταν πολύ ωραίο χωρίς να είναι ιδιαίτερα δυνατό (για να το λέω εγώ ωραίο που τα δυνατά μου αρέσουν καταλαβαίνετε). Περνώντας στο κοτόπουλο, μου φάνηκε ωραίο το γεγονός ότι είχε μέσα στο σουβλάκι κομμάτια πιπεριά (όπως δηλαδή θα έπρεπε να είναι το καλαμάκι κοτόπουλο). Δυστυχώς η σως μου φάνηκε εντελώς αδιάφορη, αδύναμη όπως το τζατζίκι. Αλλά μια αδύναμη σως σημαίνει ότι δε τη καταλαβαίνεις καθόλου. Πραγματικά το μόνο που κατάλαβα από σως είναι ότι έπρεπε να σκουπίζομαι όταν δαγκώνω....
Στα του Κοιλιόδουλου τώρα. Το καλαμάκι χοιρινό δε το σχολίασε, το οποίο σημαίνει ότι ήταν σαν το κεμπάπ που είπα παραπάνω. Και πάμε στο επίμαχο. Αν παρατηρήσατε παραπάνω, στο τι έχει το μαγαζί δεν είπα σεφταλιά αλλά ο Κοιλιόδουλος πήρε μια πίτα μπήκατε σε κλήρωση για ένα φούρνο μικροκυμμάτων. Δε ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό που φέρανε, αλλά σεφταλιά δεν ήταν. Σας διαβεβαιώ σαν μισός Κύπριος που έχει φάει άπειρες, αυτό μπορεί να ήταν ένα είδος κεμπάπ, αλλά σεφταλιά για κανένα λόγο. Αν το πω στη θεία μου που μένει και κοντά στο μαγαζί θα πάει να τους αρχίσει στις σφαλιάρες πιστέψτε με...Δε λέω ότι δεν ήταν νόστιμο.... σεφταλιά δεν ήταν.

Και πάμε τώρα στο κομμάτι της λυπητερής, που ήταν όντως λυπητερή, αλλά το περιμέναμε. 2,60€ η πίτα και 2,80€ μια μερίδα πατάτες. Τιμές Γλυφάδας, αν και υπερβολικές δηλαδή αλλά αναμενόμενες
(όχι σαν το Λάδι και ρίγανη π.χ.). Αλλά αυτό που φάγαμε μπορούσαμε να το τρώγαμε και αλλού και φτηνότερα. Δε λέω πολλά λεφτά η διακόσμηση, αλλά εγώ ρε παιδιά για ένα σουβλάκι ήρθα όχι για να βάψω!

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα σουβλατζίδικο με ωραία εμφάνιση και καλό σέρβις, φαγητό καλό αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο και ακριβό για αυτό που προσφέρει. Αν θέλετε να το δοκιμάσετε (εκτός από τη σεφταλιά) δε θα κάνετε λάθος, αλλά δύσκολα θα το κάνετε στέκι. Εκτός βέβαια αν δίνετε τόση πολύ σημασία στην εμφάνιση του μαγαζιού, οπότε πάω πάσο και θα σας το πρότεινα.

Στην πυρά (σουβλάκια με τη σέσουλα)
Πλατεία Κατράκη 4, Γλυφάδα
Υ.Γ. Έχει κλείσει 

10/8/12

Οινοπνεύματα (Σύρος)


Τελευταία μέρα (και ώρα!) στο νησί της Σύρου για το φίλο μας τον Κοιλιόδουλο και πήγαμε για φαγητό με την ψυχή στο στόμα! Καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι ονόματι Οινοπνεύματα που μας πρότεινε ένας φίλος, για τα πιάτα του και τις τιμές του. Αρκετά τσιμπημένες για το χαρακτηρισμό "φθηνές", αλλά προσιτές αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα μαγαζί που βρίσκεται στη λεγόμενη Αγορά της Ερμούπολης, πολύ κοντά στο λιμάνι και περιμένει να συντηρηθεί από τον τουρισμό. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως τα πιάτα ήταν ιδιαιτέρως νόστιμα, με γεύσεις όχι τόσο κοινότυπες για ένα συνηθισμένο ταβερνάκι...
Τα πιάτα που παραγγείλαμε; Χοιρινό γλυκόξινο για εμένα, ψαρονέφρι με λιαστές ντομάτες για τον Κοιλιόδουλο και -το κλασικό και βαρετό θα έλεγα- σουβλάκι κοτόπουλο "για τους υπολοίπους της παρέας". "Όλα τα πιάτα συνοδεύονταν από πατάτες τηγανητές, ρύζι, ντοματούλα και αγγουράκι." Το χοιρινό, πολύ μαλακό και νόστιμο,  ήταν άκρως ικανοποιητικό με μία ενδιαφέρουσα σάλτσα που από την πρώτη μπουκιά δε σε άφηνε ασυγκίνητο. Μόνο προς το τέλος του πιάτου άρχιζε να φαίνεται αρκετά γλυκιά (περίπου όπως γίνεται με τα γλυκά που σε λιγώνουν, πόσο να φας πια!). Οι πατατούλες (φρέσκιες) και το ρυζάκι ήταν απλά, με ουδέτερη γεύση, όπως πρέπει για να μην επισκιάζουν τη γεύση του χοιρινού, αλλά για να τη συνοδεύουν και να την αναδεικνύουν. Η τιμή του: € 8,5. Ούτε πολύ ακριβή, αλλά ούτε και πολύ φθηνή (στο κατω - κατω εκεί δεν κυμαινεται η τιμή και σε άλλα εστιατόρια;) Το ψαρονέφρι; Ακόμα καλύτερο από το χοιρινό! "Το ψαρονέφρι ήταν καλοψημένο, "γεμιστό" με τυρί, σερβιρισμένο με τις λιαστές ντομάτες και μια άσπρη σως από πάνω. Πολύ γεμάτη και δεμένη γεύση στο στόμα. Κόστιζε 14 ευρώ αλλά πιστεύω άξιζε τα λεφτά του. Το σουβλάκι ήταν χορταστικό μεν αλλά δε ξέφευγε από τον κανόνα, δηλαδή ένα τυπικό κοτόπουλο σουβλάκι.
Η μόνη άτυχη στιγμή ήταν μια κουβέντα που άθελα της είπε η υπάλληλος που μας σέρβιρε "με το που κάτσαμε και ρώτησε πόσοι θα είμαστε", εννοώντας κάτι άλλο "δε πα να είστε και 15 είπε." Και το καλύτερο της υπόθεσης, για εμένα που είμαι από τους φανατικούς των γλυκών, ήταν το καθιερωμένο κέρασμα μετά το φαγητό! Κάτι ελαφρύ, πανακότα με σιρόπι καραμέλα! Ούτε πολύ αραιό, ούτε πολύ παχύρευστο, ακριβώς ό,τι έπρεπε. Ο ιδανικός τρόπος για να τελειώσεις το (χορταστικό ομολογουμένως) γεύμα σου, χωνευτικό, καθόλου βαρύ και ιδιαιτέρως εύγευστο! Που σίγουρα μετράει ακόμα και σαν κίνηση, τη στιγμή που σε πολλά αντίστοιχα μαγαζιά "ξεχνούν" να σε κεράσουν κάτι για το τέλος! Κάτι που θα συμβάλει στο να το ξαναπροτιμήσεις την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο νησί, εκτός δηλαδή από το βασικότερο: τα ξεχωριστά πιάτα του!

Εμμανουήλ Ροΐδη 9, Ερμούπολη

5/8/12

Οι Γευσιχώστες και το μαύρο πρόβατο

Αν ψάχνεις ένα μαύρο πρόβατο στα ορεινά της Καρδίτσας είσαι τσοπάνης (ή πραγματικά έχεις πολύ χρόνο στα χέρια σου, δεν είμαι εδώ να κρίνω). Αν ψάχνεις ένα μαύρο πρόβατο στη μέση της Γλυφάδας είσαι είτε τρελός, είτε Γευσιχώστης.

Αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο εμείς με την ιδιότητα του Γευσιχώστη πήγαμε σε ένα νέο μαγαζί (νομίζω ούτε μήνα δεν έχει κλείσει ακόμα) το Μαύρο Πρόβατο στη Γλυφάδα.


Το στυλ του μαγαζιού είναι......δε ξέρω. Είναι ενδιαφέροντα alternative, με μοντέρνο και παλιό να συνυπάρχουν. Πραγματικά δε μπορώ να πω αν η συνύπαρξη είναι καλή ή όχι, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο χώρος είναι αρκετά ευχάριστος και δεν κάνει ούτε μεζεδοπωλείο ούτε εστιατόριο. Βασικά είναι μια διακόσμηση πασπαρτού, ότι βολεύει τον καθένα.


Το σέρβις ήταν αρκετά καλό, βέβαια πήγαμε νωρίς οπότε ήμασταν μόνοι μας μέσα, αλλά και αργότερα που ήρθε κόσμος δε μπορώ να πω ότι υπήρχε παράπονο. Οι σερβιτόροι ήταν αρκετά φιλικοί και εξυπηρετικοί και μάλιστα μπορώ να πω ντυμένοι ακριβώς όπως και το μαγαζί...alternative. Κολλάνε με το μαγαζί ωραία.


Πηγαίνοντας στο προκείμενο (δηλαδή το φαγητό) αποφασίσαμε να τιμήσουμε το όνομα του μαγαζιού και να κάνουμε το μάγειρα να...βελάξει...

Εδώ να πω το εξής για να είμαι δίκαιος. Ο λόγος που πήγαμε στο μαγαζί είναι ότι ο μάγειρας είναι παλιός μας φίλος και μάθαμε ότι δουλεύει εκεί. Ωστόσο προκειμένου να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο αντικειμενικοί δε πήγα μόνος με Κοιλιόδουλο αλλά πήραμε μαζί και άλλα 5 άτομα. Για μπούγιο και για το αίσθημα Δικαίου!
Ξεκινάμε από τα ορεκτικά από τα οποία ο κατάλογος είχε αρκετά μεγάλη ποικιλία, εμείς πήραμε ένα ταπεινό τζατζίκι και μια τυροκαυτερή (καθόλου ταπεινή), τυροκροκέτες και σαγανάκι, χωρίς φυσικά να αφήσουμε έξω τις πατροπαράδοτες
τηγανητές πατάτες. Επόμενη κατηγορία του καταλόγου (ναι φυσικά θα τις αναφέρω όλες) τα "μεζεκλίκια", που είναι πρακτικά λίγο μεγαλύτερα από τα ορεκτικά και αν πας απλά να πιείς ένα κρασί-ούζο-τσίπουρο (ναι έχει) κτλ θα μείνεις εκεί. Από δαύτα πήραμε ένα μπεκρή μεζέ και ένα κοτόπουλο αλά κρεμ. Εδώ έρχεται και το μειονέκτημα της παρέας, αν ήμουν με Κοιλιόδουλο μόνο θα χαμε πάρει 1-2 ακόμα, αλλά ήταν βαριά και είπαμε να βελάξει μόνο ο μάγειρας και όχι οι φίλοι μας....
Από σαλάτες (στις οποίες έχει 3 ή 4 επιλογές) πήραμε τη σαλάτα Πράσινη Πανδαισία, η οποία έχει μέσα αρκετά υλικά και μια σως μυστική συνταγή του μάγειρα (έτσι λέει τουλάχιστον). Κλείσαμε με ένα μιξ γκριλ κρεατικών για 4 άτομα (φάγανε και άλλοι όχι μόνο εγώ με Κοιλιόδουλο σας δίνω το λόγο μου!).

Πάμε να τα κρίνουμε τώρα. Το πρώτο πράγμα που μου άρεσε είναι ότι οι πατάτες είναι φρέσκες και κομμένες στο χέρι, πάντα καλό σε κάθε μαγαζί. Το τζατζίκι είναι ζευγαροκατάστασης, ωραίο αλλά ελαφρύ, ενώ το ακριβώς αντίθετο είναι η τυροΚΑΥΤΕΡΗ. Αν πιάσατε το υπονοούμενο. Γενικά η τυροΚΑΥΤΕΡΗ μου άρεσε πολύ και το τζατζίκι είχε έντονη γεύση μεν αλλά ήταν ελαφρύ για τα γούστα μου. Το σαγανάκι και οι τυροκροκέτες ήταν πολύ ωραίες, ζεστές αλλά όχι καυτερές και ακριβώς όπως τα περιμένει κάποιος.

Στο μπεκρή μεζέ το κρέας ήταν πολύ τρυφερό, περισσότερο από ότι περίμενα, ενώ το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι η σάλτσα είναι λιγότερο πηχτή από ότι θα ήθελα. Βέβαια αυτό το είπαμε στο παιδί, επιφυλάσσομαι όταν θα ξαναπάω. Το κοτόπουλο αλα κρεμ.... έκανε θραύση.... ειλικρινά δε μπορώ να πω με βεβαιότητα αν έχω κάτι να κρίνω γιατί δε πρόλαβα παραπάνω από 1 κομμάτι (και αυτό να είναι καλά ο Κοιλιόδουλος.... αλληλεγγύη Γευσιχωστική).
Αν και δεν το κάνω συχνά θα μείνω λίγο στη σαλάτα γιατί μου έκανε εντύπωση. Μπορώ να πω από τα πιο πετυχημένα πιάτα, άρεσε σε όλη τη παρέα και η σως της πήγαινε πολύ. Δε ξέρω αν είναι μοναδική, νόστιμη πάντως είναι και την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους!
Το μιξ γκριλ ήταν αυτό που λέει το όνομά του, σε μέγεθος λογικό για 4 (νορμαλ) άτομα με αρκετά είδη κρεάτων (είδα λουκάνικο, πανσέτα, μπιφτέκι γεμιστό, κοτόπουλο, δε ξέρω αν ξεχνάω κάτι) πατάτες και πιτάκια. Γενικά μπορώ να πω ότι δεν άντεξε και πολύ στο τραπέζι (βέβαια ήταν για 4 και είμασταν 7 αλλά τη μεγάλη μπάλα...2 την παίξανε..... Μπάρτσα παιδάκι μου!).

Πάμε τώρα στο κομμάτι της λυπητερής. Ότι περιέγραψα παραπάνω μαζί με μερικά καραφάκια τσίπουρο (είπαμε να θυμηθούμε πατρίδα με το Κοιλιόδουλο) πήγε στο σύνολο 97€. Να παρατηρήσω επειδή κέρασε και ο μάγειρας μερικές κανάτες σφηνάκια δε μπορώ να ξέρω πόσες πήραμε μόνοι μας, ή τελικά πόσες μας άφησε το παιδί να πληρώσουμε, αλλά τέλος πάντων ας μην τις βάλουμε μέσα. Πάλι το ποσό για να φάνε αρκετά καλά 7 άτομα (πάλι επιμένω νορμάλ γιατί με τον Κοιλιόδουλο μπορούσαμε να πάμε και για γλυκό, αφήστε μας εμάς) είναι λογικό και μάλιστα για Γλυφάδα (κέντρο) αρκετά φτηνό. Οφείλω να πω ότι δεν το περίμενα και ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Ενδεικτικά θα πω κάτι που μου έμεινε από το κατάλογο, μια φυσιολογική μερίδα πατάτες, 2,5 €.


Αναφέροντας το τσίπουρο να πω το μόνο μαύρο πρόβατο στο σέρβις. Ζητήσαμε χωρίς γλυκάνισο, ο σερβιτόρος μας είπε ότι δεν έχει και είπαμε φέρε με. Τελικά έφερε χωρίς γλυκάνισο. Παρόλαυτα επέμενε ότι είχε. Τι να πω, μετά από ενδελεχή έρευνα (εντάξει, δε το στείλαμε και στο Γενικό Χημείο του Κράτους) ακόμα πιστεύω ότι δεν είχε....


Κλείνοντας, ένας ευχάριστος χώρος με καλή εξυπηρέτηση και πολύ καλό φαγητό αρκετά φτηνός. Το προτείνουμε τόσο για φαγητό, όσο και για απλά μια βραδιά με ουζάκι, κρασάκι κτλ, λειτουργεί και για τα 2. Επίσης μάθαμε ότι από Σεπτέμβρη θα έχει και ζωντανή μουσική, οπότε θα το επισκεφτούμε σίγουρα για να πάρουμε εντυπώσεις.


Τελευταία πρόταση: Όταν πάτε στο Μαύρο Πρόβατο, ρίχτε μια ματιά τριγύρω σας. Μπορεί να δείτε κάποιον Γευσιχώστη μέσα. (και ναι το ξέρω ότι αυτό ήταν 2 προτάσεις και με αυτή 3 αλλά οκ τελείωσα!)


Υ.Γ. Έχει κλείσει

Το Μαύρο Πρόβατο
Κωνσταντινουπόλεως 9 - 11, Γλυφάδα
Υ.Γ. Καταλάθος η ανάρτηση ανέβηκε από τον Κοιλιόδουλο ενώ την έχει γράψει ο Ζαμπόνις. 

25/7/12

Φάγαν μωρέ, φαγάν, οι χώστες σΤο Μαντρί

Και τι χώστες... Γευσιχώστες!
Κυριακάτικη βραδυνή εξόρμηση, μετά από μια καυτή (στα πρόθυρα της ηλίασης) ημέρας στην παραλία, στα βουνά της Γλυφάδας. Και συγκεκριμένα στην Τερψιθέα (για όσους ξέρουν την περιοχή, στα εκτός) οπότε άμα πάτε καλό είναι να πάτε μόνο με Hummer. Εντάξει, μπορεί να υπερβάλλω λιγάκι αλλά ο δρόμος για να ανέβεις εκεί πάνω δεν είναι και ο καλύτερος. Πιο πάνω από την πλατεία Καραισκάκη, τερματίζοντας την οδό Μικράς Ασίας κάνεις αριστερά και μετά έχει και πινακίδες να σας καθοδηγήσουν (πάλι καλά). Αφού φτάσετε και παρκάρετε στο πολύ άνετο ομολογουμένως πάρκινγκ, θα απολαύσετε την καλύτερη θέα των νοτίων προαστίων.
Τυπική ταβέρνα λοιπόν Το Μαντρί από το 1977 όπως μας ενημερώνει και ο κατάλογος (άμα είναι τόσο χάλια ο δρόμος τώρα δε θέλω να φανταστώ πως θα ήταν τότε).
Μιας και είναι καλοκαίρι φυσιολογικά κάτσαμε έξω στην ευρύχωρη αυλή αλλά και μέσα με μια γρήγορη ματιά (γιατί ήμασταν και 9 άτομα) άμα ήταν χειμώνας πιστεύω άνετα θα ήταν.
Όσο για το φαί, μην περιμένετε τίποτα εκκεντρικό ταβέρνα είπαμε ότι είναι. Πήραμε μια μεσογειακή σαλάτα με ρόκα και παρμεζάνα, μια χωριάτικη και οι δύο φρέσκες, το τζατζίκι του ήταν πολύ καλό ενώ την τυροκαυτερή του θα την προτιμούσα πιο καυτερή. Οι πάτατες φρέσκες (και το έχω ξαναπεί πατάτες φρέσκες πάντα είναι ατού σε ένα μαγαζί). Φέτα ψητή στο πήλινο που ήτανε καυτή αλλά άξιζε τα λεφτά της και για μεζέδες πήραμε μία τηγανιά κρασάτη με ντομάτα και πιπεριά σβημένη σε κρασί και μία τηγανιά με σως μουστάρδας. Χοιρινά και τα δύο, δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από τις δύο, ίσως ελάχιστα αυτή με τη σως. Το κρέας πάντως "έλιωνε" στο στόμα.

Κάπου εδώ να αναφέρω ότι το σέρβις ήταν ευγενικό, εξυπηρετικό και γρήγορο.
Και για κυρίως πήραμε 3 κιλά παϊδάκια από τα οποία το 1.5 κιλό το φάγαμε εγώ και ο Ζαμπόνις. Α, και μισό κιλό έφαγε ο φίλος Γιώργος. Ήταν καλά κομμένα (γιατί το παϊδάκι πρέπει να ξέρει ο κρεοπώλης να το κόψει) και σωστά ψημένα, (ούτε άψητα ούτε καμένα).
Η μόνη μου ένσταση είναι στις τιμές. Είναι λίγο, εως πολύ, τσιμπημένες (εκτός και αν πληρώνεις και τη θέα οπότε πάω πάσο). Σύνολο 9 άτομα, μαζί με ένα λίτρο κρασί, 2 μπύρες και 5 αναψυκτικά πληρώσαμε €177. Δε το λες και φτηνά. Πάντως φάγαμε καλά και αυτό έχει σημασία.

Το Μαντρί

Βαρδουσίων 29, Τερψιθέα Γλυφάδας

16/7/12

Φύσηξε Μαΐστρος (Τήνος)

Μια και καλοκαίρι και πολλοί από εσάς θα έχετε-θέλετε-είστε διακοπές (αν είστε μη μου το πείτε θα αρχίσω να κλαίω), είπα και εγώ να γράψω για ένα νησί, έτσι για αλλαγή.

Βρισκόμουν Τήνο για ένα γάμο και βρεθήκαμε με την παρέα σε μια ψαροταβέρνα ακριβώς κάτω από τα rooms to let που είχαμε κλείσει στον Πάνορμο της Τήνου. Αρχικά το μέρος ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, ναι θα το ξαναπώ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, ειδυλιακό μέρος. Ένα μικρό λιμανάκι με 2-3 βάρκες, μια παραλία 100-200 μέτρα μέγεθος επίσης πολύ όμορφη και ένας φάρος να φαίνεται στο βάθος έτσι για να συμπληρωθεί το σκηνικό. Μέσα το μαγαζί δεν είδα ποτέ πως ήταν, λίγο η ζέστη, λίγο το τοπίο προφανώς κάτσαμε έξω.


Στο μαγαζί αυτό πήγαμε 2 φορές. Την πρώτη πήγαμε χαλαρά βραδάκι για θαλλασινά και ουζάκι και την επομένη μεσημέρι για φαγητό. Πριν περάσω στο φαγητό να πάω στην εξυπηρέτηση που μου θύμισε χωριό με την καλή έννοια. Μια κοπέλα και ο αδερφός της εξυπηρετούσαν τους πελάτες, φιλική συζήτηση για το τι υπήρχε διαθέσιμο (θα καταλάβετε τι εννοώ) και μια χαλαρή ατμόσφαιρα ότι πρέπει για διακοπές.


Πηγαίνοντας στο φαγητό, να εξηγήσω τι εννοούσα παραπάνω με το διαθέσιμο. Η ταβέρνα εκτός από μερικά πιάτα της ώρας που έχει, έχει και μια μεγάλη ποικιλία θαλλασινών πιάτων (ψαροταβέρνα λέγεται άλλωστε). Ωστόσο τα πιάτα αυτά δεν είναι όλα διαθέσιμα κάθε μέρα. Αυτό γιατί ο πατέρας των παιδιών που είναι στο σέρβις βγαίνει κάθε μέρα για ψάρεμα και επιτρέπει να μαγειρεύονται μόνο τα φρέσκα ψάρια που πιάνει. Κατά συνέπεια μπορεί μια μέρα η αθερίνα που θέλεις να μην είναι φρέσκια (και θα στο πούνε, εμάς μας είπανε ότι το φαγκρί που ήθελε μια κοπέλα δεν ήταν φρέσκο.... ήταν 2 ημερών....).


Πάμε όμως στο πρακτικό κομμάτι. Συνολικά για 2 μέρες από ορεκτικά πήραμε τζατζίκι, σαλάτα βλήτα, κολοκυθοκεφτέδες, πατάτες, τυροκροκέτες και τυροκουλούρα Τήνου. Στα περισσότερα βάλτε τον αριθμό 2 δίπλα γιατί ναι τα πήραμε και τις 2 φορές. Ειδικά τα βλήτα (που δεν είμαι πολύ fan) ήταν βρασμένα ακριβώς όσο έπρεπε και τα εξαφανίσαμε σε dt. Όλα τα υπόλοιπα ήταν επίσης πολύ καλά φτιαγμένα. Να κλείσω με κάτι που με εντυπωσίασε και οφείλω να το πω. Το μέγεθος των μερίδων δεν ήταν σταθερό. Χωρίς να αλλάξει η τιμή της μερίδας, τα ορεκτικά ήταν λίγο μεγαλύτερα τη δεύτερη φορά (που είμασταν 6 άτομα) από την πρώτη (που είμασταν 4). Πολύ μεγάλο μπράβο στο μαγαζί που δείχνει ότι ενδιαφέρεται να φας και εσύ καλά και όχι μόνο να βγάλουν λεφτά. Σπάνιο πράγμα.


Περνάμε στα κυρίως και αρχίζουμε με τα ψαρικά. 2 καλαμάρια (ένα ψητό, ένα τηγανητό), αθερίνα και γαρίδες (σαγανάκι και βραστές). Όλα ήταν φρεσκότατα και παραδέχομαι ακόμα και εγώ ότι θα μπορούσα να φάω και να χορτάσω μόνο με ψάρια. Και για να το λέω εγώ αυτό..... Συγκεκριμένα να πω ότι το ψητό καλαμάρι ήταν απίστευτο ενώ και οι γαρίδες μου έκαναν τρομερή εντύπωση.

Στα της ώρας πήραμε κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος, μπιφτέκι και χοιρινό "κεμάλ" όπως το λέει το μαγαζί, που είναι χοιρινό με ντομάτα, πιπεριά και άλλα (δε τα συγκράτησα όλα εκείνη τη στιγμή ήμουν απασχολημένος). Ήταν όλα πολύ καλά ψημένα, μου άρεσε ιδιαίτερα η σάλτσα με κρέμα γάλακτος που είχε το κοτόπουλο, ενώ το "κεμάλ" ήταν καλοψημένο και διατηρούσε ταυτόχρονα το ζουμί από τα λαχανικά.

Για να πάμε και στο μέρος της λυπητερής, αν και περίεργο πράγμα σε νησί, δεν ήταν και τόσο λυπητερή. 6 άτομα με αρκετά ορεκτικά και μια μερίδα ο καθένας (βασικά 7 μερίδες γιατί πήραμε 2 καλαμάρια για να το δοκιμάσουμε και ψητό) και με τα ουζάκια μας κτλ πληρώσαμε περίπου 15€ το άτομο. Δεν το λες άσχημα για το σύνολο φαγητού-εξυπηρέτησης-τοπίου.


Ανακεφαλαιώνοντας είναι ένα μαγαζί σε ένα καταπληκτικό σημείο, με πολύ καλό, ευγενικό και εξυπηρετικό σέρβις αλλά και νοστιμότατο φαγητό (ειδικά τα φρέσκα ψάρια ήταν κάτι το ιδιαίτερο) το οποίο χρεώνει λογικότατες τιμές για τα όσα προσφέρει. Αν πάτε Τήνο σας το συστήνω ανεπιφύλακτα, αν και είναι αρκετά μακριά από τη χώρα. Να πάτε να κάνετε μπάνιο και στην παραλία τα νερά είναι πολύ καθαρά...από πείρας σας το λέω... αλλά πριν το φαί... γιατί μετά θα πάτε για ύπνο... και ναι και αυτό εκ πείρας το λέω.


 Μαίστρος, Όρμος Πανόρμου, Τήνος

19/6/12

Vamos Amigos (και τρώμε) στο Vamos Amigos

Κάνει πείνα ή εγώ πεινάω; Επειδή για ένα Γευσιχώστη αυτό είναι η μόνη δικαιολογία που χρειάζεται σάββατο βραδάκι και αέρα για φαί... Επειδή πιστεύουμε ότι δεν έχουμε τιμήσει πολύ την περιοχή μας (Νότια γενικά) είπαμε να πάμε για άλλη μια φορά Γλυφάδα, αλλά επίσης είπαμε να αλλάξουμε λίγο. Αντί να πάμε για ψητά και μπριτζόλες (το τζ το τονίζουμε λίγο παραπάνω καταλαβαίνετε) είπαμε να γίνουμε περισσότερο.... εξωτικοί.... λατίνοι.....


Και είδαμε προοπτικώς το Vamos Amigos εστιατόριο μεξικάνικο (αλυσίδα ουσιαστικά) με καλό όνομα στην περιοχή. Και αυτό το καλό όνομα θα το βάζαμε σε δοκιμασία.


Αρχικά από άποψη χώρου, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο είναι ένας χώρος αρκετά ευχάριστος για φαγητό, τώρα ειδικά που έχουν πιάσει οι ζέστες. Και αυτό γιατί το μπροστά μέρος του μαγαζιού είναι ανοιχτό και μάλιστα αρκετά δροσερό, στο πίσω έχει κήπο και μία μεγάλη ευρύχωρη αίθουσα (για το χειμώνα). Η μουσική που παίζει από μέσα κυμαίνεται σε επίπεδα λογικά, καταλληλότατα για φαγητό. Φυσικά η μουσική είναι latin, χορευτικά και μη (κυρίως μη) που κολλάει όμορφα με το στυλ του μαγαζιού... βασικά είναι το στυλ του μαγαζιού.


Εξυπηρέτηση πολύ καλή επίσης, μάλιστα οι άνθρωποι κάνατε ότι μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο που ήθελε να κάτσει έξω (δηλαδή σχεδόν όλους) αλλά δε στριμώξανε καθόλου όσους ήταν ήδη εκεί. 2 άτομα στην υποδοχή και 3 σερβιτόροι για έξω ήταν αρκετοί για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο χωρίς να περιμένει. (Αν η κοπέλα στην υποδοχή το διαβάζει αυτό και ψάχνει γαμπρό προσφερόμαστε 2).


Ένα αστείο σκηνικό με το σέρβις, μόλις κάτσαμε και μας είχε έρθει το αρχικό ντιπ με τα nachos, σκάει μύτη ένας σερβιτόρος με 2 πιάτα και ρωτάει αν είναι για εμάς. Δε λέω, μετά από τόσα χρόνια σε φαγάδικα έχουμε αποκτήσει μια κάποια τηλεπάθεια, αλλά ποτέ δε περίμενα ότι θα είμασταν τόσο καλοί! Η αλήθεια είναι ότι κανα 2 φορές οι σερβιτόροι πηγαίνανε ρωτώντας, με αρκετό κόσμο μεν μέσα στο μαγαζί, αλλά όπως και να το κάνεις δείχνει μια έλλεψη συγκέντρωσης και οργάνωσης. Τέλος πάντων.


Πάμε τώρα να παραγγείλουμε (κανονικά όχι με τηλεπάθεια) κάτι για το οποίο δυσκολευτήκαμε είναι αλήθεια. ΠΟΛΥ μεγάλη ποικιλία, φαγητά και μεξικάνικα αλλά και δυτικού στυλ για όλα τα γούστα. Φυσικά πήραμε μεξικάνικα πιάτα, αλλά ακόμα και αν δε σας αρέσει το μεξικάνικο δε θα πεινάσετε αν πάτε.


Τελικά στο τραπέζι ήρθαν ένα μπολάκι nachos (με 2 ντιπ γιατί είμαστε του καυτερού με τον κοιλιόδουλο και καταλαβαίνετε) μια μερίδα πιπεριές γεμιστές με τυρί, μια μερίδα quessadillas σαν ορεκτικό, ένα taquiza και άλλη μια μερίδα tacos. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση... το γιαούρτι που συνόδευε τις πιπερίες και την quessadilla. Ήταν πραγματικά φοβερό, δροσερότατο, ότι έπρεπε για συνοδευτικό. Ακόμα και όταν τελείωσαν τα ορεκτικά το τρώγαμε μόνο του από το κιουπάκι.... ακόμα το θυμάμαι.....


Κατά τα άλλα τα ορεκτικά ήταν επίσης πολύ ωραία, αν και την quesadillas (μεξικάνικη πίτα) τη παραγγείλαμε καυτερή (chili con carne) και δε μας φάνηκε και τόσο καυτερή. Και αυτή τη φορά δεν είναι επειδή μας αρέσουν τα καυτερά, αντικειμενικά καυτερή δεν ήταν. Νόστιμη βέβαια ήταν.... Οι γεμιστές πιπεριές (pepper cheese ole) επίσης μας άρεσαν πολύ (σ.Κ. = "σημείωση Κοιλιόδουλου" αν και δεν ήταν πικάντικες όπως ισχυρίζονται) και πήγαιναν πάρα πολύ με το γιαούρτι.


Τώρα για τα κυρίως πιάτα, τα street tacos ήταν πολύ καλά, ή τουλάχιστον ο κοιλιόδουλος τα εξαφάνισε σε ικανό χρονικό διάστημα. Δε μπορεί κάτι καλό θα είχαν. Το taquiza που έφαγα εγώ μου άρεσε επίσης πάρα πολύ, γιατί όχι μόνο είχε αρκετά μεγαλύτερη ποσότητα κρέατος από ότι περίμενα, αλλά είχε και λιωμένο τυρί ανάμεσα στα φύλλα του πύργου.... σε γενικές γραμμές το τσάκισα εντελώς και όχι μόνο γρήγορα αλλά και με ευχαρίστηση. Γενικά το φαγητό ήταν σε πολύ καλό επίπεδο και παραπάνω από ικανοποιητικό.


Βέβαια όταν λέμε τόσα καλά, δυστυχώς πρέπει να υπάρχει και κάτι κακό. Και αυτό είναι οι τιμές. Αναμενόμενο για καλό μαγαζί με εξωτικό φαγητό στη Γλυφάδα, οι τιμές είναι αρκετά ψηλά. Μια κακή εντύπωση που είχα είναι ότι το αρχικό ντιπ με τα nachos χρεώνεται. Ο σερβιτόρος ρώτησε αν θα το φέρει και θα το παίρναμε έτσι και αλλιώς βέβαια, αλλά μου έκανε κακή εντύπωση ότι το χρεώνουνε. Από εκεί και πέρα με 2 ορεκτικά (3 με το ντιπ, το 2ο που πήραμε δε το χρεώσανε) 2 κυρίως πιάτα. μια μπύρα και ένα λίτρο νερό(€2.20!), μας ήρθε περίπου 25€ το άτομο. Αρκετά ακριβά, έστω και αν φάγαμε καλά και χορτάσαμε (και είπαμε ένας Γευσιχώστης δε χορταίνει όπως ένας κοινός θνητός). Δε μπορώ να πω ότι δεν άξιζε τα λεφτά του, αλλά μπορώ να πω ότι με υπάρχουν μέρη που με τα μισά τρως το ίδιο (και παραπάνω ίσως).


 Ανακεφαλαιώνοντας, ένας ωραίος χώρος για μια αλλαγή, με πρόθυμο, έστω και όχι πάντα οργανωμένο σέρβις, πολύ καλό φαγητό αλλά σχετικά ακριβός. Κατάλληλο αν θέλετε να φάτε κάτι διαφορετικό και να φάτε καλά, αλλά δε θα το έκανα στέκι προσωπικά. Εκτός αν είστε από τους τυχερούς που δεν τους ενδιαφέρουν τα χρήματα οπότε ορμάτε αβέρτα! (επίσης αν κάποιος έχει το τηλέφωνο της κοπέλας στην υποδοχή παρακαλείτε να το στείλει στο mail του κοιλιόδουλου, μη χάσει τη τύχη της η κοπέλα!)


Vamos Amigos
Κύπρου 65Α, Γλυφάδα

1/5/12

Φάγαμε (σ)τον Άμπακα!

Σάββατο βράδυ και ο υπογράφων έχει κλείσει τραπέζι για φαγητό στον Άμπακα. Ο Άμπακας είναι κρητικό εστιατόριο στο Γκάζι. Αιτία, μία φίλη με καταγωγή από την Κρήτη. Είναι εύκολο να το βρείς, όπως βγαίνεις από το σταθμό του μετρό "Κεραμεικός" και ανεβαίνεις τις κυλιόμενες προς την Τεχνόπολη, κάνεις δεξιά. Ο δρόμος που "ανοίγεται" μπροστά σου είναι η Τριπτολέμου (περνάει έξω από το Socialista). Στον κάθετο δρόμο που θα συναντήσετε να ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα είναι η Ορφέως, κάνετε δεξιά και φτάσατε. Ο χώρος είναι μικρός και περιποιημένος, επενδεδυμένος με πέτρα οι τοίχοι και τα (περίπου 15) τραπέζια είναι από ξύλο.
Ήμασταν τυχεροί γιατί πετύχαμε ημέρα που είχε ζωντανή μουσική, τον εξαιρετικό Νίκο Βεζυράκη στο τραγούδι και στη λύρα με τους επίσης εξαιρετικούς μουσικούς Γιάννη Κυδωνάκη στο λαούτο και Γιώργο Κυρικάκη στα πλήκτρα.
Πάμε και στο δια ταύτα τώρα που είναι το φαγητό. Λοιπόν το ψωμάκι (λέγε με και κουβέρ) έρχεται μέσα σε πουγκί. Αυτά που παραγγείλαμε ήταν λουκάνικο με στάκα που απ'ότι κατάλαβα (καθ'οτι άσχετος με την κρητική κουζίνα) είναι το βούτυρο από το πρόβειο γάλα. Τιμή €6.80 καλή μερίδα οπότε συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μιά φέτα ψητή που έρχεται μέσα σε φύλλο πίτας που είναι και εντυπωσιακό να το βλέπεις αλλά και πολύ καλή στη γεύση οπότε και αυτό συνίσταται. Τζατζίκι με ρακί και μάραθο, κάτι διαφορετικό λες, απλά η ρακί "χάνεται" και το μάραθο επισκιάζει τα πάντα αλλά αξίζει γιατί είναι μεγάλη μερίδα. Ο ντάκος είναι ωραίος, αυτό έλειπε βέβαια σε κρητικό εστιατόριο να μην είναι καλός, απλά αφήστε λίγη ώρα να μουσκέψει καλά το παξιμάδι για να σπάει εύκολα. Παρήγγειλα και απάκι (χοιρινό καπνιστό) αλλά είχε τελειώσει οπότε παρήγγειλα αμανίτες (μανιτάρια). Άσχετα τελείως αυτά τα 2 το ξέρω αλλά μου έκανε εντύπωση το όνομα. Ήταν μεγάλη μερίδα με ευμεγέθη μανιτάρια αλλά απ'οτι μπόρεσα να καταλάβω τα αλευρώνουν πριν τα τηγανίσουν και προσωπικά δε μου άρεσαν.
Πάμε και στο πιο αρνητικό τώρα. Παρήγγειλα κάποια στιγμή κρητικό χοιρινό σουβλάκι, €9, (μιας και ζήλεψα όταν το είδα σε διπλανό τραπέζι). Επειδή είχε λίγη δουλειά λόγω του ότι λίγο παραδίπλα υπήρχε μια μεγάλη παρέα ήμουν αρκετά υπομονετικός (περί τη μία ώρα). Εκείνη τη στιγμή έρχεται ο σερβιτόρος και μου λέει σε λίγο είναι εδώ. Τελικά μέχρι να φύγω, καμιά ώρα ακόμα δηλαδή δεν είχε έρθει. Παρόλα αυτά το χρέωσαν στο λογαριασμό κανονικά. Θα μπορούσα να το πω και να μην το πληρώσω τελικά αλλά επειδή είμαστε καλοί γιατί δε τα "παίρνουμε" από κανέναν δεν είπα τίποτα. Απλά να κρατάτε χρόνο τι ώρα παραγγέλνετε κάτι.
 Σύνολο (μαζί με κόκκινο κρασί, χωρίς το σουβλάκι) θα πήγαινε €39 ο λογαριασμός τιμή ικανοποιητική για 2 άτομα κρίνοντας τον χώρο, την ποσότητα και την ποιότητα του φαγητού.

Άμπακας
Ορφέως 34 & Ικαριέων,  Γκάζι

30/4/12

Είδα στο Λεμόνι τον Ζαμπόνι που τα χώνει!

Κυριακή μεσημέρι και μετά από ένα διασκεδαστικό αγώνα ποδοσφαίρου με τον Κοιλιόδουλο, (θεατές μη νομίζετε πολλά πράγματα, πρέπει να κρατάμε τη δύναμή μας για άλλα πράγματα) είπαμε μιας και μεσημέριασε να πάμε για φαΐ (ναι είμαι σίγουρος ότι σας ξάφνιασα...).

Στόχος μας αυτή τη φορά το Λεμόνι, ένα μαγαζί στη Γλυφάδα, πίσω από το κολυμβητήριο. Ουσιαστικά είναι ένα σουβλατζίδικο, λίγο πιο κυριλέ από το μέσο όρο, αλλά όχι αυτό που αποκαλούμε στο blog σουβλακερί. Είναι απλά λίγο πιο προσεγμένο από ότι είναι ένα συνοικιακό μαγαζί.

Στο θέμα της διακόσμησης το μαγαζί έχει κάνει μια ενδιαφέρουσα μίξη βιομηχανικού και παραδοσιακού στυλ. Για την ακρίβεια, ενώ οι τοίχοι και οι γραμμές του μαγαζιού, ακόμα και το χρώμα του τοίχου, παραπέμπουν σε βιομηχανικό στυλ και εργοστάσιο (σε καλή κατάσταση βέβαια όχι ερείπιο όπως βλέπουμε στις ταινίες), όλος ο τοίχος πίσω από τους ψήστες αλλά και ένα μέρος του χώρου του καταστήματος είναι διακοσμημένος παραδοσιακά, με ξύλο, ραφάκια με υλικά, σκόρδα και άλλα τσαμπιά. Ένα επιπλέον θετικό του χώρου είναι η αμφιθεατρική διαμόρφωση του, η οποία επιτρέπει και σε κάποιον που είναι καθισμένος μέσα να βλέπει στον δρόμο μπροστά από το μαγαζί. Εντάξει μπορεί να μην έχει και θέα θάλασσα, αλλά δε βλέπεις τραπέζια και παρέες να μασαμπουκώνουν σε κάθε πλευρά.
Να πούμε και 2 λόγια για τις τουαλέτες του μαγαζιού, στις οποίες πήγαμε και είναι σε άριστη κατάσταση, από τις καθαρότερες και περισσότερο λειτουργικές που έχω δει σε τέτοιου είδους μαγαζί.

Περνώντας στο σέρβις, μόλις φτάσαμε έφτασε μια κανάτα νερό (τα σερβίτσια ήταν ήδη πάνω στο τραπέζι γυρισμένα ανάποδα για να μη σκονίζονται), ενώ και οι κατάλογοι ήταν ήδη πάνω. Τα γκαρσόνια εξυπηρετικότατα, πάντα ευγενικότατα και ότι τους έλεγες να το φέρουν ερχόταν. Αυτό που οφείλω να παρατηρήσω είναι ότι στο τέλος (οπότε βέβαια και το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο) μια παραγγελία που κάναμε έξτρα για να δοκιμάσουμε το πιάτο καθυστέρησε λίγο. Αλλά δεδομένου ότι είχαν πολύ κόσμο να εξυπηρετήσουν, δε μπορώ να το περιλάβω στα αρνητικά, αλλά οφείλω να το πω.

Πάμε στο κυρίως πιάτο (κυριολεκτικά και μεταφορικά), στο φαγητό. Πρώτη εντύπωση, δηλαδή η ποικιλία, ο κατάλογος είναι ένα Α4 διπλωμένο στη μέση περίπου. Ωστόσο είναι πραγματικά γεμάτο και βρίσκεις ότι περιμένεις να βρεις σε ένα τέτοιο μαγαζί, σουβλάκια τυλιχτά και μη, μερίδες γύρο, ντονέρ, σούβλες με χοιρινό, μοσχάρι, αρνί και κοτόπουλο.
Η δική μας παραγγελιά ήταν μια (τ)Υροκαυτερή (το οποίο ήταν και το μόνο τυπογραφικό λάθος στο κατάλογο), η οποία ήταν αρκετά καλή, αλλά όχι και τόσο καφτερή για να είμαστε ειλικρινείς. Βέβαια εμένα μου αρέσει το τσίλι σκέτο, οπότε κρίνετε μόνοι σας. Μια μερίδα πατάτες, φρέσκες και όχι προτηγανισμένες βιομηχανικές, κάτι που το βρήκαμε μεγάλο ατού, και ένα ψητό χαλούμι, το οποίο προτίμησα από την φέτα λόγω καταγωγής και το οποίο παραδέχομαι ότι είναι από την καλύτερη ποιότητα που έχω βρει στην Ελλάδα. Ενδεικτικά ακόμα και όταν κρύωσε λίγο δεν έγινε λάστιχο, όπως, συνηθίζει να κάνει το χαλούμι χαμηλής ποιότητας, αλλά παρέμεινε σχεδόν στην αρχική του συνοχή.
Μετά τα ορεκτικά πήραμε μια μερίδα ντονέρ για μένα, στην οποία περιλαμβανόταν λίγο τζατζίκι σε κιουπάκι, πατάτες, ντομάτα και κρεμμύδι (πολύ κρεμμύδι και λιγότερη ντομάτα αλλά εμένα μου αρέσει το κρεμμύδι και δε παραπονιέμαι). Το μέγεθος ήταν ικανοποιητικό και μου άρεσε το γεγονός ότι την παράσταση στο πιάτο έκλεβε το ντονέρ που είναι και ο πρωταγωνιστής, ενώ τα συνοοδευτικά ήταν απλά συνοδευτικά όπως πρέπει. Επιπλέον είχε μια έντονη γεύση που χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο είναι ακριβώς ότι περιμένεις από το πιάτο που παραγγέλνεις. Το μόνο που δεν ήταν στο αναμενόμενο επίπεδο στο πιάτο ήταν το τζατζίκι, το οποίο ήταν πολύ ελαφρύ. Είναι λογικό ότι σε ένα μαγαζί στη μέση της Γλυφάδας δε θέλεις να έχεις το τζατζίκι που βάζουν στα Καλύβια ή στα Βλάχικα, αλλά με την έντονη γεύση του ντονέρ, το τζατζίκι χανότανε λίγο και αυτό το θεωρώ προσωπικά αρνητικό.
Ο Κοιλιόδουλος παρήγγειλε μια σούβλα χοιρινό μαριναρισμένο,
για την οποία το φαίνεσθαι είναι ακριβώς το ίδιο με την δική μου. Επιπλέον ότι το κρέας ήταν πολύ καλά ψημένο και μαριναρισμένο, με αποτέλεσμα να παραδέχομαι ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο το πιάτο του κοιλιόδουλου (ναι με έριξε εκείνη τη μέρα...αλλά θα πάρω το αίμα μου πίσω μη νομίζετε....). Το αρνητικό της μερίδας του Κοιλιόδουλου είναι ότι δεν περιείχε κάποιου είδους σως (τζατζίκι ή τυροκαυτερή ή οτιδήποτε). Όχι ότι το φαγητό ήταν στεγνό και τη χρειαζότανε, κάθε άλλο, αλλά αν υπήρχε θα έπαιρνε πολύ καλύτερο βαθμό για εμένα.
Επειδή σκεφτήκαμε ότι πρέπει να κάνουμε μια επισταμένη μελέτη (για εσάς που μας διαβάζετε, όχι ότι πεινάγαμε μη νομίζετε), πήραμε και το Σουβλιστό Λεμόνι, που περιέχει μοσχάρι, χοιρινό και αρνί. Τα ίδια ισχύουν για το φαίνεσθαι, το κρέας ήταν πολύ ωραίο και προσωπικά σε σειρά αγαπημένου ήταν Μοσχάρι (πραγματικά πολύ νόστιμο), Αρνί (επίσης πολύ καλό και δε βρίσκεις συχνά καλό αρνί έξω) και χοιρινό (τρίτο μόνο γιατί είναι πολύ κοινό να βρεις καλό χοιρινό).
Σαν μέγεθος οι μερίδες που πήραμε ήταν ατομικές και μπορεί να μην ήταν τεράστιες, αλλά ήταν ικανοποιητικές. Για ένα φυσιολογικό άνθρωπο (γιατί άλλο ο Γευσιχώστης, καταλαβαίνετε....) είναι αρκετή για να χορτάσει.

Πηγαίνοντας στο λυπητερό κομμάτι της λυπητερής.... Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες, όχι παραπάνω από ότι θα περίμενες στη Γλυφάδα. Ενδεικτικά οι μερίδες και οι σούβλες είναι από 8 μέχρι 9,50€, ενώ η μερίδα οι πατάτες είναι 3€. 2 άτομα (που βέβαια τρώνε γενναία) πληρώσαμε 40€, αλλά ομολογουμένως χορτάσαμε.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα ωραίο μαγαζί με ιδιαίτερο στήσιμο, με καλό φαγητό που δε θα κλαις τα λίγο παραπάνω λεφτά που θα δώσεις για να φας. Επιπλέον εμείς που πήγαμε εκεί μια Κυριακή με πολύ ωραίο καιρό, πιάσαμε άνετα τη συζήτηση και η ώρα πέρασε ευχάριστα (και εποικοδομητικά με τα φαγητά στη μέση) χωρίς να το καταλάβουμε.

Ενδείκνυται πραγματικά να το επισκεφτείτε, μπορεί να βρείτε και εμάς μέσα, αφού με τον Κοιλιόδουλο έχουμε πει ότι θα ξαναπεράσουμε για μια ακόμα....βόλτα... (κοινώς να πάρουμε ότι άλλο έχει μείνει στο κατάλογο).


Λεμόνι Grill House
Κύπρου 65 (απέναντι από το κολυμβητήριο), Γλυφάδα

8/1/12

Τα μασήσαμε Τα μπριζολάκια

Μετά από μια σχετικά μεγάλη αδρανή περίοδο (να με συμπαθάτε αλλά γευσιχωσία στη μητέρα μου και στους φίλους που μας καλούσανε δε γίνεται να κάνουμε), επιστρέφουμε δημήτριοι την μέρα της ονομαστικής γιορτής του Αη Γιάννη, για να σας δώσουμε τα φώτα μας (ειρωνικά δε, μια μέρα μετά των Φώτων).

Μετά από αρκετό καιρό εκτός μάχης στη νυχτερινή μασασκέδαση, είπαμε να το κάψουμε λίγο και να πάμε σε ένα πολύ δημοφιλή προορισμό για νέους, χαβαλεδιάρηδες και ωραίους. Δηλαδή πήγαμε να τους σπάσουμε τη παρέα....ΧΑ! Πήγαμε στο Γκάζι...


Το μαγαζί να είμαι ειλικρινής δε το ήξερα, ας είναι καλά ο κοιλιόδουλος που τα ψάχνει κάτι τέτοια. Το μαγαζί λέγεται Τα μπριζολάκια και είναι στο Γκάζι πάνω στην Κωνσταντινουπόλεως πολύ κοντά στο μετρό, πράγμα που του δίνει ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Αν πάτε μόνο για φαγητό μπορείτε να πάτε με το μετρό και να επιστρέψετε νωρίς ώστε δε χρειάζεστε αυτοκίνητο, παρκάρισμα κτλ. Κυρίως το παρκάρισμα γιατί η περιοχή όπως ίσως θα ξέρετε έχει ένα ζωντανό δράμα κάθε βράδυ για το ποιός θα παρκάρει που (Για την ιστορία εγώ με την απίστευτη κωλοφαρδία που με διακρίνει στο Γκάζι πάρκαρα περίπου 100 μέτρα από το μετρό, 2 λεπτά αφού είχα φτάσει... ναι ναι το ξέρω, μη βρίζετε δε κάνει).


Δε μου είχαν πει κάτι για το μαγαζί πριν πάμε, οπότε ήμουν ελεύθερος να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα. Μόλις το είδα, χωρίς να πω ότι μου έκανε και καμία τρελή θετική εντύπωση, σκέφτηκα ότι σαν μαγαζί ήταν καλά φτιαγμένο. Ούτε πολύ φτιάξιμο, σαν γκόμενα που πάει στο Κιάμο, ούτε πολύ ατημέλητο στυλ, σαν κουτούκι που πάνε οι βαρύμαγκες του '80.


Με λίγα λόγια ένα μαγαζί ωραίο και με διακριτική αλλά καλή διακόσμηση, ότι πρέπει για να φας. Επιπλέον η μουσική είναι πολύ διακριτική, πρέπει δε (σύμφωνα με μερικούς ειδικούς στο τραπέζι) να έπαιζε ράδιο Μελωδία. Θα σας γελάσω, αλλά για να το λένε αυτοί.... Τέλος το μαγαζί ήταν άδειο εκείνη τη νύχτα, αλλά δικαιολογείται γιατί αφενός είναι νέο (2 μηνών αν άκουσα καλά) και αφετέρου ήταν μια νύχτα περίεργη με γιορτές κτλ, όπου οι περισσότεροι τρώνε σπίτι και μετά πάνε για ποτό, οπότε δε μπορώ να εκφέρω άποψη. Πάντως τα τραπέζια δεν είναι στριμωγμένα, έχω την εντύπωση ότι και γεμάτο να ήταν, δε θα είμασταν λιγότερο άνετοι.


Μια ελαφρά αρνητική εντύπωση, χωρίς να αμαυρώνει το μαγαζί, απλά είμαι περίεργος σε κάτι τέτοια, μου έκανε ο σερβιτόρος. Όχι δεν ήταν αγενής, το αντίθετο και πολύ εξυπηρετικό το παληκάρι. Απλά δεν είχε.... το look του σερβιτόρου. Δηλαδή αν δε φόραγε την ποδιά θα τον έκανα άνετα πελάτη. Από την άλλη το μαγαζί είναι αρκετά οικογενειακό, οπότε αυτό δεν είναι απαραίτητα στα πλην του. Απλά είναι κάτι που εμένα δε μου άρεσε, περί ορέξεως....

Πάμε τώρα στο φαγητό. Αυτό που δε χαρακτηρίζει το μαγαζί είναι η λέξη ποικιλία. Για την ακρίβεια ο κατάλογος (και το γενικό μενού προφανώς) έχει 3 σαλάτες, 6 ορεκτικά, 2 κυρίως πιάτα και 4-5 επιλογές για να πιείς. Και ο κατάλογος είναι ουσιαστικά μια σελίδα χαρτί, απλά εκτυπωμένη με άλλο χρώμα και σε χαρτί λίγο πιο σκληρό από το κλασσικό των επιστολών. Με λίγα λόγια ένα πράγμα που δεν έχει το μαγαζί είναι επιλογές.

Επειδή όμως το να έχεις 100 επιλογές και να είναι όλες μάπα δεν έχει νόημα, πάμε να δούμε το δια ταύτα! Το φαγητό... το οποίο παραδέχομαι ότι ήταν πολύ καλό. Τα ορεκτικά, που ήρθανε αρκετά γρήγορα, ήταν πολύ καλά, ούτε υπερβολικό λάδι στις σαλάτες, ούτε προτηγανισμένες πατάτες, γενικά θα ήταν τα ορεκτικά που θα ετοίμαζα σπίτι μου. Αν ήξερα να μαγειρεύω... καλά... τέλος πάντων καταλάβατε.

Για κυρίως πιάτο είχες 2 επιλογές, μπριζολάκια και μπιφτέκια. Φυσικά δοκίμασα και από τα 2 (για να δείτε τι κάνω για εσάς), και παραδέχομαι ότι ήταν καλοψημένα και ζουμερά, ακριβώς όπως μου αρέσουν. Με λίγα λόγια αν έχετε διαπιστώσει από τις κριτικές μου ότι έχουμε το ίδιο γούστο, μη διστάσετε, θα σας αρέσουν. Συνοδεύονταν με πατάτες, πάλι στο χέρι, οφείλω δε να παραδεχτώ ότι το πιάτο το καθάρισα τελείως σε ελάχιστο χρόνο.

Και τώρα ξέρω τι σκέφτεστε. Σπιτικό φαγητό, ωραίο μαγαζί, νόστιμα πιάτα και Γκάζι... η λυπητερή θα είναι πολύ.. λυπητερή... Ε λοιπόν όχι άπιστε αναγνώστη, για 7 κυρίως πιάτα, 2 σαλάτες, 3-4 ορεκτικά και κάμποσο κρασί (καλά να 'μαστε και να μας ζήσει ο εορτάζων) το μαλλί πήγε περίπου 80€. Προσωπικά με βάση το τι φάγαμε, την ποσότητα και την ποιότητα το θεωρώ πολύ καλή τιμή. Να παρατηρήσω προς τιμήν του μαγαζιού, ότι στο τέλος μετά από φαγητό κτλ κεράσανε και ένα μισόκιλο κρασί. Να ναι καλά οι άνθρωποι στην υγειά τους!


Κλείνοντας ένα ωραία διακοσμημένο μαγαζί, με καλό σέρβις (αν και είπαμε για το σερβιτόρο, είναι προσωπικό θέμα αυτό) και πολύ καλό φαγητό. Αν δε θέλετε ποικιλία και θέλετε απλά να φάτε καλά σαν σπιτικό φαγητό και σε πολύ καλές τιμές, θα σας το πρότεινα ανεπιφύλακτα. Αν θέλετε κυριλέ και ποικιλία κτλ.... αφήστε το δε κάνει για εσάς.
 Υ.Γ. Έχει κλείσει
 
Τα Μπριζολάκια
(σταθμός Μετρό Κεραμεικός)
Κωνσταντινουπόλεως, Γκάζι