Ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος...

Θα σας παραθέσω ένα fun fact από την περσινή μας εξόρμηση. Είμαστε στο αμάξι καθοδόν εγώ, ο Ζαμπόνις και ο Ακόρεστος Μουσικάντης (φέτος προστέθηκε στην παρέα και η Μέρι Eatmas) και στην κουβέντα έρχεται το "άντε να δοκιμάσουμε τι λέει αυτό το περίφημο σουβλάκι αλλά πολύ μακριά από εμάς για να του κάνουμε και μία δεύτερη επίσκεψη". Στην επιστροφή το συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει να του κάνουμε και μία δεύτερη.

Κάπως έτσι οι Γευσιχώστες επέστρεψαν για να δοκιμάσουμε ότι άλλο προσφέρει ο κύριος Στέλιος εκτός από σουβλάκια με το μέτρο. Πέμπτη βράδυ λοιπόν και εκδρομή μέχρι το Κερατσίνι για να επισκεπτούμε ξανά το μαγαζί "Σουβλάκι με το μέτρο Ο Στέλιος" και να γιορτάσουμε εκεί τα φετινά, δωδέκατα, γενέθλια μας. Δε θα σας κουράσω με το που βρίσκεται το μαγαζί κτλ αυτά τα έχετε διαβάσει ήδη ή μπορείτε να τα βρείτε πολύ εύκολα λίγο πιο κάτω.

Πάμε κατευθείαν στο ψητό ή μάλλον στα ψητά. Πήραμε μερίδα σουτζούκι, μερίδα γύρο χοιρινό, μερίδα καλαμάκι κοτόπουλο, μερίδα καλαμάκι χοιρινό, μερίδα κεμπάπ, 2 πατάτες, 2 τζατζίκι και ένα τυλιχτό με σουτζούκι φυσικά. Νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι το σουτζούκι είναι το καλύτερο πιάτο του μαγαζιού. Μετά πιστεύω ότι ακολουθεί το κεμπάπ και έπονται καλαμάκι κοτόπουλο, γύρος χοιρινός και καλαμάκι χοιρινό. Όλα είναι καλοψημένα, κάποια ίσως στέγνωσαν λίγο για αυτό και αυτή η κατάταξη. Οι πατάτες προτηγανισμένες, που έχουμε πει ότι συγχωρείται σε αυτό το μαγαζί, και το τζατζίκι ήταν τζατζίκι. Η πίτα στο τυλιχτό δεν είναι χειροποίητη όπως στο μέτρο αλλά κανονική του εμπορίου, μάλλον πρέπει να πάρεις μισό μέτρο (που στην ουσία είναι δύο τυλιχτά) για να έχεις χειροποίητη πίτα.

Από την εξυπηρέτηση ούτε φέτος δεν είχαμε παράπονο, μόνο που μας ξένισε το γεγονός ότι δεν κέρασε κάτι φέτος όπως είχε κάνει πέρυσι.

Από τιμές τώρα, οι μερίδες κυμαίνονται από €6.50 έως €7.70, το τυλιχτό €2.90, τα ορεκτικά €2.80 και €3. Μαζί με τρεις μπύρες και ένα νερό πληρώσαμε σύνολο €59.20, δηλαδή χοντρικά 15 ευρώ το άτομο. Για αυτά που πήραμε νομίζω πληρώσαμε καλά αφού φάγαμε καλά και χορτάσαμε. 

Ανακεφαλαιώνοντας ένα σουβλατζίδικο παλαιάς κοπής που θα φάτε το μεγαλύτερο σουβλάκι ever (η και όχι, it's your choice) με όλα τα κρέατα χειροποίητα, ελάχιστα τσιμπημένες αλλά σίγουρα value for money τιμές, πολύ καλή εξυπηρέτηση σε μία περιοχή που έχει ένα μικρό θέμα στο παρκάρισμα.

Σουβλάκι με το μέτρο "ο Στέλιος"

Επικούρου 1,

Κερατσίνι

Lefkada's food guide

Λευκάδα...

 

Τι να πει κανείς για αυτό το νησί. Για τις απίστευτες παραλίες; Από τις καλύτερες που έχουμε στην Ελλάδα. Για το ότι πας μόνο με αμάξι; Δε χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς με τα καράβια και ειδικά τώρα αν θες να αποφύγεις τον συνωστισμό είναι ιδανική επιλογή. Εγώ προσωπικά τη λατρεύω για πολλούς λόγους.

 

Από την προηγούμενη φορά που βρέθηκα στο νησί (βλ. Για σουβλάκι σε Λευκάδα και Κεφαλονιά) έχουν κλείσει δύο σουβλατζίδικα, ο Σούνδιας και το Gustozo και έχει μείνει μόνο το Meating point. Ο Σούνδιας λογικά βγήκε στη σύνταξη και το Gustozo έγινε Ηλιοβασίλεμα. Επίσης το νησί με την πάροδο των χρόνων έγινε πολύ πιο ακριβό, εκμεταλλευόμενο ακριβώς το γεγονός της προτίμησης του από τους τουρίστες λόγω της εύκολης πρόσβασης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 2007, στην ίδια καφετέρια στην πόλη, έπινες μπουκάλι Amstel 500ml με €2.50 και φέτος έπινες 330ml με €5. Σουβλάκι πλέον στην πόλη δε βρίσκεις κάτω από €3. Για αυτό όμως είμαστε εμείς εδώ να σας προτείνουμε που να φάτε οικονομικά (ή σχετικά οικονομικά) και καλά στο νησί.

 

Για αρχή θα "κάτσουμε" Σ' αναμμένα κάρβουνα. Βρίσκεται μπαίνοντας στους Καρυώτες, επί του δρόμου που συνδέει το Νυδρί με την πόλη, πηγαίνοντας προς πόλη. Επειδή μέναμε στο Ormos Drepanou apartments και την πρώτη μέρα ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι ρωτήσαμε τους ιδιοκτήτες από που τρώτε σουβλάκι εδώ πέρα οι ντόπιοι και μας απάντησαν για το εν λόγω ψητοπωλείο. Χορταστικά τυλιχτά, και με γύρο χοιρινό και με γύρο κοτόπουλο, και αν θυμάμαι καλά φρέσκες τηγανητές πατάτες που είναι σχεδόν απίθανο να βρεις στο νησί γενικότερα. Κάνει και delivery και μας τα έφερε στο δωμάτιο. Για τέσσερα τυλιχτά και μία μερίδα πατάτες πληρώσαμε €13, σίγουρα αξίζει τα λεφτά του. 

 

Δεύτερη μέρα στο νησί, φάγαμε στον Πανταζή, διάσημη ταβέρνα στη Νικιάνα που φημίζεται για το φρέσκο ψάρι της. Εμείς πήραμε μύδια σαγανάκι, δύο μερίδες πατάτες φρέσκες, μία σφήνα που είναι ένα τοπικό τυρί, ένα χταπόδι ψητό, μία σαρδέλες, μία τυροκαυτερή και δύο Kaiser. Όντως φρέσκα, γρήγορη εξυπηρέτηση αν λάβεις υπόψιν τον πολύ κόσμο που είχε, και τιμές λίγο τσιμπημένες αν και το περιμένεις αυτό σε ψαροταβέρνα. Σύνολο πρέπει να πληρώσαμε €54.50. Τα φάουλ η τυροκαυτερή και ότι δεν κέρασαν κάτι στο τέλος. Δε μπορείς να λες ότι έχεις τυροκαυτερή και να είναι τυροσαλάτα, να μην καίει καθόλου δηλαδή.

 

Τρίτη μέρα μας "έκανε το τραπέζι" ο Παύλος. Ο Παύλος είναι μία ταβέρνα στα Χαραδιάτικα, δε θα τη βρεις σε κανέναν τουριστικό οδηγό αλλά θα σε στείλει εκεί κάποιος "μυημένος" (ή το TripAdvisor πλέον). Έτσι πήγα και εγώ το 2012 πρώτη φορά. Είναι η μοναδική ταβέρνα πλέον στο χωριό, αφότου κάπου στο 2015 "σκότωσε" την Έλενα. Προσοχή γιατί ανοίγει μόνο βράδυ, μετά τις εξίμισι το απόγευμα. Ιδανική ώρα για να πάτε είναι ή λίγο πριν τις οχτώ ή μετά τις εννιάμισι για να βρείτε πιο εύκολα να κάτσετε και να μην περιμένετε να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Θέα βουνό αλλά εκεί πας αποκλειστικά για το φαΐ. Πήραμε κοντοσούβλι χοιρινό, κοντοσούβλι αρνί, κοντοσούβλι κοτόπουλο, κοκορέτσι, τυροκαυτερή και το κουβέρ είναι ψωμί ψημένο. Και ένα κιλό κρασί χύμα κόκκινο. Όλα καλά ψημένα, πολύ γευστικά, και το κρασί αξιοπρεπές. Μόνο φάουλ και εδώ η τυροκαυτερή. Αν και έκαιγε περισσότερο από του Πανταζή δεν ικανοποιεί πλήρως τον όρο καυτερή. Μας κέρασε καρπούζι στο τέλος. Σύνολο πρέπει να πληρώσαμε γύρω στα 22 με 24 ευρώ το άτομο. Άξιζε τα λεφτά του 90% και σίγουρα θα γίνεται μία επίσκεψη κάθε φορά που θα βρισκόμαστε στο νησί.

 

Την τέταρτη ημέρα κατοικοεδρεύσαμε στους Εγκρεμνούς από το πρωί μέχρι το βράδυ οπότε έπρεπε κάτι να φάμε εκεί. Αυτό που έχω να σας προτείνω είναι αντί να πάρετε τη μερίδα με τα καλαμάκια πάρτε 4 καλαμάκια σκέτα. 

 

Η πέμπτη ημέρα περιελάμβανε βόλτα στην πόλη και φαγητό στους Daltons. Ναι, ξέρω ότι ακούγεται φουλ τουριστικό. Και εγώ την ίδια εντύπωση είχα και για αυτό το απέφευγα αλλά μετά από παρότρυνση του Ξυπόλητου τους επισκεφθήκαμε και άλλαξα γνώμη. Με εξέπληξαν ευχάριστα μπορώ να πω. Χορταστικά τυλιχτά με €3, τα γίγας με €4, πατάτες McCain αλλά στο λέει τουλάχιστον, κι από μπύρες Έζα και Μύθος βαρέλι. Λίγο πιο ωραίος ο γύρος κοτόπουλο από το χοιρινό. 3 γίγας τυλιχτά και 2 Έζα μεγάλες πρέπει να πληρώσαμε από €20 την κάθε φορά, μιας και ξαναπήγαμε στο τελευταίο βράδυ στο νησί.

 

Έκτη μέρα βραδινή βόλτα στο Νυδρί και φαγητό στο Pomodoro, το οποίο είναι ένα ιταλικό εστιατόριο στο λιμάνι. Πολύ καλή εξυπηρέτηση, ο κύριος Σπύρος είναι μορφή και η ψυχή του μαγαζιού. Πήραμε δύο πίτσες, την ομώνυμη και την Greca, ωραία ψημένες, λεπτές στο πλάι κι όχι χοντρό ζυμάρι να σε φουσκώνει (ακριβώς όπως μου αρέσει) πλούσιες σε υλικά και τέσσερις Μάμος. Πληρώσαμε €36, πολύ καλή τιμή αν κρίνεις και το γεγονός ότι είσαι στο πιο τουριστικό μέρος της Λευκάδας.

 

 Την προτελευταία μέρα φάγαμε στον Ζόληθρο, ψαροταβέρνα που βρίσκεται στον Μικρό Γυαλό. Μικρός χώρος, θαλασσινά διακοσμημένος (λογικό) εμείς πήγαμε δύο το μεσημέρι και ήταν σχεδόν γεμάτο το μαγαζί οπότε αν πάτε αργά το βράδυ ίσως χρειαστεί να κάνετε κάποια κράτηση όπως διαβάσαμε και αλλού στο ίντερνετ. Φημίζεται και αυτός για το φρέσκο ψάρι του οπότε έπρεπε να επιβεβαιώσουμε τις φήμες. Έχει βιτρίνα που βλέπεις όλη την ψαριά της ημέρας και επιλέγεις μόνος σου ποια θες να φας. Αφού τα ζυγίζει παίρνουν τον δρόμο για την κουζίνα και μετά καταλήγουν στο τραπέζι σου. Μπορείς να πεις ότι είναι ακριβό αλλά το φρέσκο ψάρι πληρώνεται. Εμείς επειδή θέλαμε να παίξουμε λίγο πιο οικονομικά, προτιμήσαμε ένα μιξ τηγανιτών θαλασσινών που έπαιζε το σύστημα 4-3-3 δηλαδή τέσσερις γαύροι, τρεις γαρίδες και τρία καλαμαράκια, ένα σουβλάκι ξιφία, μία μερίδα πατάτες φρέσκες, μία τυροκαυτερή η οποία και εδώ ήταν περισσότερο τυροσαλάτα. Για επιδόρπιο πήραμε μία τιραμισού και μία σοκολατόπιτα. Μαζί με το πατροπαράδοτο κουβέρ, ένα μπουκάλι νερό και τρεις Φιξ δώσαμε €57.70. Το καλύτερο πιστεύω ήταν το σουβλάκι ξιφία, ωραία αλατισμένο και ψημένο, πολύ γευστικό. Πρέπει να ήταν φρέσκος ο ξιφίας, το ελπίζω δηλαδή. Το μιξ ήταν ιδανικό για να δοκιμάσεις από τα θαλασσινά του μαγαζιού, και αν σου αρέσει κάτι πολύ μπορείς να το πάρεις σε κανονική μερίδα. Κόλαση ήταν τα γλυκά του. Στα αρνητικά συγκαταλέγω ότι (ούτε εδώ) κερνάει κάτι στο τέλος, θα μπορούσε για παράδειγμα να έχει ένα μπουκάλι λευκό Μελήδονος που είναι ένα πολύ ωραίο γλυκό κρασί από το οινοποιείο Λευκαδίτικη Γη, το οποίο είναι και επισκέψιμο για το κοινό αν σας ενδιαφέρει, και να κερνάει ένα σφηνάκι.

 

Και για να κλείσουμε γλυκά τις διακοπές μας φάγαμε παγωτό στον Σταύρακα, διάσημο ντόπιο παγωτατζίδικο στην πόλη της Λευκάδας, στον πεζόδρομο. Φρέσκο παγωτό ημέρας και εκτός από τις κλασσικές γεύσεις πειραματίζεται κιόλας π.χ. τώρα είχε παγωτό με γεύση ούζο. 

 

Αν πάτε σε κάποιο από αυτά που σας προτείνουμε θα χαρούμε να μας αφήσετε ένα σχόλιο με τις εντυπώσεις σας. Καλή όρεξη!

Tre Sorelle bellissime

 A Pagrati i nostri lettori, a Pagrati!

Όχι, δε γίναμε ξαφνικά ιταλομαθείς και θέλουμε να κάνουμε επίδειξη τι μάθαμε.

Την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας της εστίασης μετά από το εξάμηνο lockdown παρέα με μία όμορφη παρουσία επισκέφτηκα λοιπόν το Tre Sorelle το οποίο είναι ένα πιτσόμπαρο (pizza bar) που παραμένει στον αριθμό 19 της οδού Αρχελάου στο Παγκράτι από το 2017 με το όνομα του ίσως να είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντον Τσέχωφ όπου οι τρεις αδελφές παραμένουν στη μικρή επαρχιακή πόλη χωρίς να επιστρέψουν ποτέ στη Μόσχα.

Σα χώρος δε μπήκα ποτέ μέσα οπότε δε μπορώ να σας πω πως είναι, ούτως ή άλλως τα περιοριστικά μέτρα για την ώρα επιτρέπουν καθήμενους σε καφέ και εστιατόρια μόνο σε εξωτερικό χώρο. Έτσι λοιπόν κι εμείς κάτσαμε, αφότου φυσικά είχαμε κάνει κράτηση, σε ένα από τα δέκα περίπου τραπέζια που βρίσκονται παρατεταγμένα σε σειρά πάνω στο πεζοδρόμιο, με τις απαραίτητες πλέον αποστάσεις. Σαν θέα όπως καταλαβαίνετε δεν έχει, από τη μία μεριά θα βλέπεις τον κόσμο που περπατάει στο εναπομείναν πεζοδρόμιο από την άλλη θα βλέπεις τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των τυχερών.

Όσοι ξέρουν από Παγκράτι γνωρίζουν ότι το παρκάρισμα είναι μία πονεμένη ιστορία. Σε απόσταση αναπνοής έχει πολλά ακόμα σημεία ενδιαφέροντος όπως το Piggy-πόπουλο (βρείτε και διαβάστε την αντίστοιχη Γευσιχωσία), το μακρόστενο και ψηλοτάβανο Pink Freud και το αγαπημένο Skrow theater. Από την εξυπηρέτηση δεν έχω παράπονο, πολύ ευγενικό το παλικάρι που μας σέρβιρε και η κουζίνα πολύ γρήγορη.

Όσον αφορά το μενού έχει μερικές σαλάτες, πολλές πίτσες, κανά δυο πιάτα μακαρόνια και γλυκά, μεγάλη ποικιλία σε κρασιά που μπορείς να πάρεις είτε ολόκληρο μπουκάλι είτε ένα ποτήρι, και κοκτέιλς. Συνολικά ο κατάλογος είναι 3-4 χαρτιά Α4.

Εμείς παραγγείλαμε μία Parma (με σάλτσα ντομάτας, φρέσκια μοτσαρέλα, ρόκα, προσούτο, παρμεζάνα και λάδι τρούφας) και μία Diavola (με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα και τσορίθο) και ένα μπουκάλι Πέτρινες Πλαγιές του Παλυβού. Όσον αφορά την εμφάνιση και τη γεύση τώρα, στο τραπέζι μας ήρθαν δύο κανονικού μεγέθους γευστικές πίτσες που δεν τσιγκουνεύονται τα υλικά. Θα τις ήθελα λίγο παραπάνω ψημένες μόνο.

Πριν περάσουμε στο θέμα του λογαριασμού να σας παραθέσω ένα fun fact ή αλλιώς η άχρηστη πληροφορία της ημέρας. Φτάνοντας στο μαγαζί λέω ότι έχω κάνει μία κράτηση στο όνομα Κοιλιόδουλος και μου απαντάει το παλικάρι "α, ναι, τα έξι (6) άτομα. Και λέω όχι για 2 άτομα έχω κλείσει σκεπτόμενος βέβαια ότι ξέρω ότι τρώω για 5 και πως με πήρανε χαμπάρι χωρίς να με έχουν ξαναδεί.

Πάμε τώρα και στη λυπητερή που εδώ δυστυχώς είναι λυπητερή καθώς για δύο πίτσες, ένα μπουκάλι κρασί και ένα μπουκάλι νερό πληρώσαμε 50.50€. Και αυτό κυρίως οφείλεται στην τιμολόγηση του καταλόγου των κρασιών κι όχι τόσο στην πίτσα την οποία θεωρώ τίμια αν κρίνεις και την εξυπηρέτηση. Για να καταλάβετε η τιμή για ένα μπουκάλι Πέτρινες Πλαγιές στην κάβα είναι περίπου 11-12€ και εδώ χρεώνεται 24€ οπότε υπάρχει (υπερ)διπλάσια κοστολόγηση.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα εστιατόριο που είναι απαραίτητο να κάνεις κράτηση αλλιώς είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις να κάτσεις, θα φας ωραία πίτσα με φρέσκα υλικά, έχει μεγάλη ποικιλία κρασιών αλλά με τσιμπημένες τιμές, πολύ καλή εξυπηρέτηση σε μία περιοχή με πολλές ακόμα επιλογές κοντά και μεγάλο πρόβλημα σε θέμα πάρκινγκ.

Tre Sorelle

Αρχελάου 19, Παγκράτι