Οι Γευσιχώστες ορμάνε Στην πυρά

Κυριακή απογευματoβραδάκι (δε ξέρω αν υπάρχει, τώρα υπάρχει) μετά από ένα χαλαρό καφέ με Κοιλιόδουλο νιώσαμε κάτι πρωτόγνωρο.... μια λιγουρίτσα.... Επειδή δε θέλαμε βαριά πράματα, είπαμε να πάμε για ένα χαλαρό σουβλάκι και επειδή είχαμε βάλει καιρό το μαγαζί στο μάτι για ένα test eat πήγαμε να καούμε στη Πυρά, όχι της Βίσση, στη Γλυφάδα.

Το μαγαζί είναι ένα απλό σουβλατζίδικο. Βέβαια όταν λέω απλό υποτιμώ λίγο το εσωτερικό (ή εξωτερικό όπως το πάρει κανένας, το μαγαζί είναι ανοιχτό τώρα που έχει καλό καιρό). Είναι αλήθεια ότι ο ιδιοκτήτης πρέπει να έριξε πολλά σε αυτό το μαγαζί που είναι διακοσμημένο εντυπωσιακά, όλο το εσωτερικό ξύλινο. Κατά τα άλλα τα τραπέζια κτλ δεν είναι κάτι το μη αναμενόμενο για ένα τέτοιο μαγαζί, δένουν με το όλο concept.

Από σέρβις, ούτε κρύο ούτε ζέστη, 2 κοπέλες, εξυπηρετικές και ευγενικές, δηλαδή ότι πρέπει να είναι. Γενικά λίγο άχρωμο (με την καλή έννοια) σε αυτό το τομέα το μαγαζί. Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι ότι ότι και να παραγγείλεις σου έρχεται με μία σέσουλα.

Ξεκινώντας για τα φαγητά να σχολιάσω θετικά την ποικιλία που υπάρχει, καθώς υπάρχουν σουβλάκια, γύρος, μπιφτέκα γεμιστά και μη, κεμπάπ κτλ.
Πήραμε και εμείς λοιπόν για χάρη πλήρης γευσιχωσίας ένα καλαμάκι χοιρινό και ένα κοτόπουλο, ένα κεμπάπ και μια σεφταλιά, όλα τυλιχτά. Να ξεκινήσω από τα δικά μου, το κεμπάπ μου άρεσε πολύ, όχι ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ήταν καλοφτιαγμένο και το τζατζίκι ήταν πολύ ωραίο χωρίς να είναι ιδιαίτερα δυνατό (για να το λέω εγώ ωραίο που τα δυνατά μου αρέσουν καταλαβαίνετε). Περνώντας στο κοτόπουλο, μου φάνηκε ωραίο το γεγονός ότι είχε μέσα στο σουβλάκι κομμάτια πιπεριά (όπως δηλαδή θα έπρεπε να είναι το καλαμάκι κοτόπουλο). Δυστυχώς η σως μου φάνηκε εντελώς αδιάφορη, αδύναμη όπως το τζατζίκι. Αλλά μια αδύναμη σως σημαίνει ότι δε τη καταλαβαίνεις καθόλου. Πραγματικά το μόνο που κατάλαβα από σως είναι ότι έπρεπε να σκουπίζομαι όταν δαγκώνω....
Στα του Κοιλιόδουλου τώρα. Το καλαμάκι χοιρινό δε το σχολίασε, το οποίο σημαίνει ότι ήταν σαν το κεμπάπ που είπα παραπάνω. Και πάμε στο επίμαχο. Αν παρατηρήσατε παραπάνω, στο τι έχει το μαγαζί δεν είπα σεφταλιά αλλά ο Κοιλιόδουλος πήρε μια πίτα μπήκατε σε κλήρωση για ένα φούρνο μικροκυμμάτων. Δε ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό που φέρανε, αλλά σεφταλιά δεν ήταν. Σας διαβεβαιώ σαν μισός Κύπριος που έχει φάει άπειρες, αυτό μπορεί να ήταν ένα είδος κεμπάπ, αλλά σεφταλιά για κανένα λόγο. Αν το πω στη θεία μου που μένει και κοντά στο μαγαζί θα πάει να τους αρχίσει στις σφαλιάρες πιστέψτε με...Δε λέω ότι δεν ήταν νόστιμο.... σεφταλιά δεν ήταν.

Και πάμε τώρα στο κομμάτι της λυπητερής, που ήταν όντως λυπητερή, αλλά το περιμέναμε. 2,60€ η πίτα και 2,80€ μια μερίδα πατάτες. Τιμές Γλυφάδας, αν και υπερβολικές δηλαδή αλλά αναμενόμενες (όχι σαν το Λάδι και ρίγανη π.χ.). Αλλά αυτό που φάγαμε μπορούσαμε να το τρώγαμε και αλλού και φτηνότερα. Δε λέω πολλά λεφτά η διακόσμηση, αλλά εγώ ρε παιδιά για ένα σουβλάκι ήρθα όχι για να βάψω!

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα σουβλατζίδικο με ωραία εμφάνιση και καλό σέρβις, φαγητό καλό αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο και ακριβό για αυτό που προσφέρει. Αν θέλετε να το δοκιμάσετε (εκτός από τη σεφταλιά) δε θα κάνετε λάθος, αλλά δύσκολα θα το κάνετε στέκι. Εκτός βέβαια αν δίνετε τόση πολύ σημασία στην εμφάνιση του μαγαζιού, οπότε πάω πάσο και θα σας το πρότεινα.

Στην πυρά (σουβλάκια με τη σέσουλα)

Πλατεία Κατράκη 4, Γλυφάδα
Υ.Γ. Έχει κλείσει 

Οινοπνεύματα (Σύρος)

Τελευταία μέρα (και ώρα!) στο νησί της Σύρου για το φίλο μας τον Κοιλιόδουλο και πήγαμε για φαγητό με την ψυχή στο στόμα! Καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι ονόματι Οινοπνεύματα που μας πρότεινε ένας φίλος, για τα πιάτα του και τις τιμές του. Αρκετά τσιμπημένες για το χαρακτηρισμό "φθηνές", αλλά προσιτές αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα μαγαζί που βρίσκεται στη λεγόμενη Αγορά της Ερμούπολης, πολύ κοντά στο λιμάνι και περιμένει να συντηρηθεί από τον τουρισμό. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως τα πιάτα ήταν ιδιαιτέρως νόστιμα, με γεύσεις όχι τόσο κοινότυπες για ένα συνηθισμένο ταβερνάκι...
Τα πιάτα που παραγγείλαμε; Χοιρινό γλυκόξινο για εμένα, ψαρονέφρι με λιαστές ντομάτες για τον Κοιλιόδουλο και -το κλασικό και βαρετό θα έλεγα- σουβλάκι κοτόπουλο "για τους υπολοίπους της παρέας". "Όλα τα πιάτα συνοδεύονταν από πατάτες τηγανητές, ρύζι, ντοματούλα και αγγουράκι." Το χοιρινό, πολύ μαλακό και νόστιμο,  ήταν άκρως ικανοποιητικό με μία ενδιαφέρουσα σάλτσα που από την πρώτη μπουκιά δε σε άφηνε ασυγκίνητο. Μόνο προς το τέλος του πιάτου άρχιζε να φαίνεται αρκετά γλυκιά (περίπου όπως γίνεται με τα γλυκά που σε λιγώνουν, πόσο να φας πια!). Οι πατατούλες (φρέσκιες) και το ρυζάκι ήταν απλά, με ουδέτερη γεύση, όπως πρέπει για να μην επισκιάζουν τη γεύση του χοιρινού, αλλά για να τη συνοδεύουν και να την αναδεικνύουν. Η τιμή του: € 8,5. Ούτε πολύ ακριβή, αλλά ούτε και πολύ φθηνή (στο κατω - κατω εκεί δεν κυμαινεται η τιμή και σε άλλα εστιατόρια;) Το ψαρονέφρι; Ακόμα καλύτερο από το χοιρινό! "Το ψαρονέφρι ήταν καλοψημένο, "γεμιστό" με τυρί, σερβιρισμένο με τις λιαστές ντομάτες και μια άσπρη σως από πάνω. Πολύ γεμάτη και δεμένη γεύση στο στόμα. Κόστιζε 14 ευρώ αλλά πιστεύω άξιζε τα λεφτά του. Το σουβλάκι ήταν χορταστικό μεν αλλά δε ξέφευγε από τον κανόνα, δηλαδή ένα τυπικό κοτόπουλο σουβλάκι.
Η μόνη άτυχη στιγμή ήταν μια κουβέντα που άθελα της είπε η υπάλληλος που μας σέρβιρε "με το που κάτσαμε και ρώτησε πόσοι θα είμαστε", εννοώντας κάτι άλλο "δε πα να είστε και 15 είπε." Και το καλύτερο της υπόθεσης, για εμένα που είμαι από τους φανατικούς των γλυκών, ήταν το καθιερωμένο κέρασμα μετά το φαγητό! Κάτι ελαφρύ, πανακότα με σιρόπι καραμέλα! Ούτε πολύ αραιό, ούτε πολύ παχύρευστο, ακριβώς ό,τι έπρεπε. Ο ιδανικός τρόπος για να τελειώσεις το (χορταστικό ομολογουμένως) γεύμα σου, χωνευτικό, καθόλου βαρύ και ιδιαιτέρως εύγευστο! Που σίγουρα μετράει ακόμα και σαν κίνηση, τη στιγμή που σε πολλά αντίστοιχα μαγαζιά "ξεχνούν" να σε κεράσουν κάτι για το τέλος! Κάτι που θα συμβάλει στο να το ξαναπροτιμήσεις την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο νησί, εκτός δηλαδή από το βασικότερο: τα ξεχωριστά πιάτα του!

Εμμανουήλ Ροΐδη 9, Ερμούπολη

Οι Γευσιχώστες και το μαύρο πρόβατο

Αν ψάχνεις ένα μαύρο πρόβατο στα ορεινά της Καρδίτσας είσαι τσοπάνης (ή πραγματικά έχεις πολύ χρόνο στα χέρια σου, δεν είμαι εδώ να κρίνω). Αν ψάχνεις ένα μαύρο πρόβατο στη μέση της Γλυφάδας είσαι είτε τρελός, είτε Γευσιχώστης.

Αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο εμείς με την ιδιότητα του Γευσιχώστη πήγαμε σε ένα νέο μαγαζί (νομίζω ούτε μήνα δεν έχει κλείσει ακόμα) το Μαύρο Πρόβατο στη Γλυφάδα.

Το στυλ του μαγαζιού είναι......δε ξέρω. Είναι ενδιαφέροντα alternative, με μοντέρνο και παλιό να συνυπάρχουν. Πραγματικά δε μπορώ να πω αν η συνύπαρξη είναι καλή ή όχι, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο χώρος είναι αρκετά ευχάριστος και δεν κάνει ούτε μεζεδοπωλείο ούτε εστιατόριο. Βασικά είναι μια διακόσμηση πασπαρτού, ότι βολεύει τον καθένα.

Το σέρβις ήταν αρκετά καλό, βέβαια πήγαμε νωρίς οπότε ήμασταν μόνοι μας μέσα, αλλά και αργότερα που ήρθε κόσμος δε μπορώ να πω ότι υπήρχε παράπονο. Οι σερβιτόροι ήταν αρκετά φιλικοί και εξυπηρετικοί και μάλιστα μπορώ να πω ντυμένοι ακριβώς όπως και το μαγαζί...alternative. Κολλάνε με το μαγαζί ωραία.

Πηγαίνοντας στο προκείμενο (δηλαδή το φαγητό) αποφασίσαμε να τιμήσουμε το όνομα του μαγαζιού και να κάνουμε το μάγειρα να...βελάξει...
Εδώ να πω το εξής για να είμαι δίκαιος. Ο λόγος που πήγαμε στο μαγαζί είναι ότι ο μάγειρας είναι παλιός μας φίλος και μάθαμε ότι δουλεύει εκεί. Ωστόσο προκειμένου να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο αντικειμενικοί δε πήγα μόνος με Κοιλιόδουλο αλλά πήραμε μαζί και άλλα 5 άτομα. Για μπούγιο και για το αίσθημα Δικαίου!
Ξεκινάμε από τα ορεκτικά από τα οποία ο κατάλογος είχε αρκετά μεγάλη ποικιλία, εμείς πήραμε ένα ταπεινό τζατζίκι και μια τυροκαυτερή (καθόλου ταπεινή), τυροκροκέτες και σαγανάκι, χωρίς φυσικά να αφήσουμε έξω τις πατροπαράδοτες τηγανητές πατάτες. Επόμενη κατηγορία του καταλόγου (ναι φυσικά θα τις αναφέρω όλες) τα "μεζεκλίκια", που είναι πρακτικά λίγο μεγαλύτερα από τα ορεκτικά και αν πας απλά να πιείς ένα κρασί-ούζο-τσίπουρο (ναι έχει) κτλ θα μείνεις εκεί. Από δαύτα πήραμε ένα μπεκρή μεζέ και ένα κοτόπουλο αλά κρεμ. Εδώ έρχεται και το μειονέκτημα της παρέας, αν ήμουν με Κοιλιόδουλο μόνο θα χαμε πάρει 1-2 ακόμα, αλλά ήταν βαριά και είπαμε να βελάξει μόνο ο μάγειρας και όχι οι φίλοι μας....
Από σαλάτες (στις οποίες έχει 3 ή 4 επιλογές) πήραμε τη σαλάτα Πράσινη Πανδαισία, η οποία έχει μέσα αρκετά υλικά και μια σως μυστική συνταγή του μάγειρα (έτσι λέει τουλάχιστον). Κλείσαμε με ένα μιξ γκριλ κρεατικών για 4 άτομα (φάγανε και άλλοι όχι μόνο εγώ με Κοιλιόδουλο σας δίνω το λόγο μου!).

Πάμε να τα κρίνουμε τώρα. Το πρώτο πράγμα που μου άρεσε είναι ότι οι πατάτες είναι φρέσκες και κομμένες στο χέρι, πάντα καλό σε κάθε μαγαζί. Το τζατζίκι είναι ζευγαροκατάστασης, ωραίο αλλά ελαφρύ, ενώ το ακριβώς αντίθετο είναι η τυροΚΑΥΤΕΡΗ. Αν πιάσατε το υπονοούμενο. Γενικά η τυροΚΑΥΤΕΡΗ μου άρεσε πολύ και το τζατζίκι είχε έντονη γεύση μεν αλλά ήταν ελαφρύ για τα γούστα μου. Το σαγανάκι και οι τυροκροκέτες ήταν πολύ ωραίες, ζεστές αλλά όχι καυτερές και ακριβώς όπως τα περιμένει κάποιος.
Στο μπεκρή μεζέ το κρέας ήταν πολύ τρυφερό, περισσότερο από ότι περίμενα, ενώ το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι η σάλτσα είναι λιγότερο πηχτή από ότι θα ήθελα. Βέβαια αυτό το είπαμε στο παιδί, επιφυλάσσομαι όταν θα ξαναπάω. Το κοτόπουλο αλα κρεμ.... έκανε θραύση.... ειλικρινά δε μπορώ να πω με βεβαιότητα αν έχω κάτι να κρίνω γιατί δε πρόλαβα παραπάνω από 1 κομμάτι (και αυτό να είναι καλά ο Κοιλιόδουλος.... αλληλεγγύη Γευσιχωστική).
Αν και δεν το κάνω συχνά θα μείνω λίγο στη σαλάτα γιατί μου έκανε εντύπωση. Μπορώ να πω από τα πιο πετυχημένα πιάτα, άρεσε σε όλη τη παρέα και η σως της πήγαινε πολύ. Δε ξέρω αν είναι μοναδική, νόστιμη πάντως είναι και την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους!
Το μιξ γκριλ ήταν αυτό που λέει το όνομά του, σε μέγεθος λογικό για 4 (νορμαλ) άτομα με αρκετά είδη κρεάτων (είδα λουκάνικο, πανσέτα, μπιφτέκι γεμιστό, κοτόπουλο, δε ξέρω αν ξεχνάω κάτι) πατάτες και πιτάκια. Γενικά μπορώ να πω ότι δεν άντεξε και πολύ στο τραπέζι (βέβαια ήταν για 4 και είμασταν 7 αλλά τη μεγάλη μπάλα...2 την παίξανε..... Μπάρτσα παιδάκι μου!).

Πάμε τώρα στο κομμάτι της λυπητερής. Ότι περιέγραψα παραπάνω μαζί με μερικά καραφάκια τσίπουρο (είπαμε να θυμηθούμε πατρίδα με το Κοιλιόδουλο) πήγε στο σύνολο 97€. Να παρατηρήσω επειδή κέρασε και ο μάγειρας μερικές κανάτες σφηνάκια δε μπορώ να ξέρω πόσες πήραμε μόνοι μας, ή τελικά πόσες μας άφησε το παιδί να πληρώσουμε, αλλά τέλος πάντων ας μην τις βάλουμε μέσα. Πάλι το ποσό για να φάνε αρκετά καλά 7 άτομα (πάλι επιμένω νορμάλ γιατί με τον Κοιλιόδουλο μπορούσαμε να πάμε και για γλυκό, αφήστε μας εμάς) είναι λογικό και μάλιστα για Γλυφάδα (κέντρο) αρκετά φτηνό. Οφείλω να πω ότι δεν το περίμενα και ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Ενδεικτικά θα πω κάτι που μου έμεινε από το κατάλογο, μια φυσιολογική μερίδα πατάτες, 2,5 €.

Αναφέροντας το τσίπουρο να πω το μόνο μαύρο πρόβατο στο σέρβις. Ζητήσαμε χωρίς γλυκάνισο, ο σερβιτόρος μας είπε ότι δεν έχει και είπαμε φέρε με. Τελικά έφερε χωρίς γλυκάνισο. Παρόλαυτα επέμενε ότι είχε. Τι να πω, μετά από ενδελεχή έρευνα (εντάξει, δε το στείλαμε και στο Γενικό Χημείο του Κράτους) ακόμα πιστεύω ότι δεν είχε....

Κλείνοντας, ένας ευχάριστος χώρος με καλή εξυπηρέτηση και πολύ καλό φαγητό αρκετά φτηνός. Το προτείνουμε τόσο για φαγητό, όσο και για απλά μια βραδιά με ουζάκι, κρασάκι κτλ, λειτουργεί και για τα 2. Επίσης μάθαμε ότι από Σεπτέμβρη θα έχει και ζωντανή μουσική, οπότε θα το επισκεφτούμε σίγουρα για να πάρουμε εντυπώσεις.

Τελευταία πρόταση: Όταν πάτε στο Μαύρο Πρόβατο, ρίχτε μια ματιά τριγύρω σας. Μπορεί να δείτε κάποιον Γευσιχώστη μέσα. (και ναι το ξέρω ότι αυτό ήταν 2 προτάσεις και με αυτή 3 αλλά οκ τελείωσα!)

Υ.Γ. Έχει κλείσει

Το Μαύρο Πρόβατο
Κωνσταντινουπόλεως 9 - 11, Γλυφάδα
Υ.Γ. Καταλάθος η ανάρτηση ανέβηκε από τον Κοιλιόδουλο ενώ την έχει γράψει ο Ζαμπόνις.