Ένα "δράμι" κέρασμα

Εντάξει, δεν έφαγε μόνο ένα δράμι αλλά δεν φάγαμε και όλο το μαγαζί που λέγεται Το δράμι. Και για να γίνω πιο κατανοητός να θυμίσω ότι σήμερα οι Γευσιχώστες κλείνουν έξι (6) χρόνια και για να γιορτάσουμε αυτό το γεγονός διοργανώσαμε μέσω της σελίδας μας στο facebook διαγωνισμό με το έπαθλο για τον νικητή να είναι ένα γεύμα κερασμένο από εμάς σε εστιατόριο της επιλογής του και τη δυνατότητα να γράψει αυτός την κριτική. Και για να μη σας κουράζω άλλο σας αφήνω στα "μαγικά" χεράκια του νικητή μας που μεταξύ πολλών άλλων που θα διαβάσετε παρακάτω είναι ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Soundhood.

Και ναι λοιπόν! Είμαι αυτός που κέρδισε το διαγωνισμό και είχα την ιδιαίτερη τιμή αφενός να γευματίσω με Κοιλιόδουλο - Ζαμπόνις και τη guest star Ξανθιά Τιμωρό και αφετέρου να παίξω με τα νεύρα σας καθώς εγώ θα διατυπώσω στο blog για εσάς τις εντυπώσεις μου από "Το δραμι"... (την υπομονή σας παρακαλώ!).

- Για να ξέρετε τι έχετε να αντιμετωπίσετε, να σας ενημερώσω - τελειόφοιτος σχολής τουριστικών επαγγελμάτων - τεχνικός μαγειρικής τέχνης (Chef) + πιστοποίηση Ελληνικού κράτους αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι η μουσική. Εργάζομαι επαγγελματικά ως DJ από τα 15 μου και έχω δική μου μουσική εταιρεία.Είμαι 30 ετών, μελαχρινός, σχετικά γυμνασμένος, με tattoo… βασικά ok το παρακάνω (δεν ειπα τυχαία πως θα παίξω με τα νεύρα σας..) και για κάποιο περίεργο λόγο, που δε μπορώ να καταλάβω, οι φίλοι μου με λένε "ψώνιο".

Τι να πει κανείς;...

Στο δια ταύτα...

Για εσάς λοιπόν, είμαι ο "Ακόρεστος Μουσικάντης".

Στη μουσική και στο φαγητό δεν έχω ποτέ κορεσμό!

"Το δράμι" λοιπόν βρίσκεται στη Γλυφάδα (Φιλικής εταιρείας & Λαοδίκης γωνία) σε ένα δρόμο που το παρκάρισμα (σε αυτό το ύψος) δεν είναι ιδιαίτερο θέμα..

Μπαίνοντας μέσα βρίσκεσαι σε ένα προσεγμένο –old fashion- παντοπωλείο αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που λες... kitch. To μαγαζί είναι πανέμορφο και θα πάθετε πλάκα μόλις έρθει ο κατάλογος ο οποίος είναι φτιαγμένος από ξύλο και ουσιαστικά είναι ένα παραθυρόφυλλο σε μικρογραφία. Κατάλογος φτιαγμένος από άκρως επαγγελματία με πολύ έξυπνες αναφορές δίπλα από κάθε πιάτο! Μου άρεσε που με το που κάτσαμε, ο σερβιτόρος ήρθε αμέσως με νερά και ένα αχνιστό ολόκληρο καρβέλι (το ντιπ δεν έλεγε τίποτα - ένας απλός πελτές ντομάτας με λάδι και μια κάπαρη από πάνω).

Ας πάμε 1-1 τα πιάτα μας...

"Φωλιά": Απ'ότι κατάλαβα είναι πιάτο - ορόσημο του μαγαζιού.Τραγανή φωλιά καταϊφιού που στο κέντρο έχει 2 στρώσεις κοτόπουλου και ενδιάμεσα 2 μελιτζάνες (κομμένες μουσακά style) με μια υπέροχη κίτρινη sause με βάση κρέμα γάλακτος και νομίζω κολοκύθα. Μου άρεσε! *7/10 (Ήθελα λίγο περισσότερο κοτοπουλάκι).

"Σμυρνέικος μεζές": σερβίρεται σε μικρό τηγάνι που μόλις έχει βγει απ'το φούρνο (το νου σας στα χεράκια σας!). Αποτελείτο από ζύμη τάρτας ή σφολιάτα που στο εσωτερικό της έχει κιμά σε ελαφρά πικάντικη σάλτσα ντομάτας - διάφορα ζαρζαβατικά και μυρωδικά και καλύπτεται από γκρατιναρισμένο τυρί. Μου άρεσε πιο πολύ. *8/10

Ένα ψητό χαλουμάκι για τη γεύση το οποίο ήταν πολύ καλής ποιότητας και σωστά ψημένο. 10/10

Μια ποικιλία κρεατικών που ήταν και το βασικό. Εδώ θα το κουράσω λίγο... Αποτελείτο από -*Κοτόπουλο σχάρας το οποίο ήταν πεντανόστιμο και ζουμερό, πραγματικά η καλύτερη γεύση σε όλη τη ποικιλία (4-5 κομμάτια μπούτι - στήθος). -*2 αρωματικά μπιφτέκια, λογικά 100% μοσχαρίσια, είχαν αρκετή γεύση και μου άρεσε που δε τα είχαν παραψήσει (εδώ ο Κοιλιόδουλος θα με βρίσει καθώς τα θέλει όλα "well done") -*1 λουκάνικο με πράσο κομμένο στα 2 στο οποίο δάκρυσα απο συγκίνηση αλλά, οκ, έπρεπε να έχει άλλο 1 τουλάχιστον. -* Μια καλή χούφτα από χοιρινό κομμένο λωρίδες (ζουλιέν μιας και διαβάζουν και επαγγελματίες) σα σπιτικός γύρος θα έλεγα. Καλός ήταν. Και 2-3 πολύ λεπτά μπριζολάκια που ήταν λίγο αδιάφορα. Κατά τ’άλλα συνοδευόταν από τηγανιτές πατάτες κομμένες μουσακά style - ψητή πιπεριά - ψητή ντομάτα και 2 απλά ντιπ (1 πιπεριά λιωμένη - 1μουστάρδα) και κάτω απ'όλα αυτά μια αράβικη πίτα. Την εν λόγω ποικιλία λοιπόν θα τη χαρακτήριζα "καλή", περνάει για τα δικά μου γούστα το μέσο όρο αλλά με χάλασε λίγο ότι ήταν λίγο περιορισμένη. Αν μου είχαν 1 λουκανικάκι παραπάνω και αντί για 3 μικρά μπριζολάκια μια κανονική μπριζόλα κομμένη σε 3-4 καλά και ζουμερά κομμάτια, δε θα παραπονιόμουν καθόλου! Να το καταλάβεις το κρεατικό ρε αδερφέ... *6/10

Μέχρι εδώ όλα καλά αλλά σαν κάτι να έλειπε. Εμείς λοιπόν πιστοί στο καθήκον, παραγγείλαμε και ένα κοντοσούβλι. Μας ενημέρωσαν πως θα χρειαστούν 20 περίπου λεπτά να το ετοιμάσουν, μας είχε αρχίσει και στ’ανέκδοτα ο Ζαμπόνις οπότε δεν είχαμε θέμα να περιμένουμε. Τελικά μετά από 35 λεπτά ανεκδότων και ιστοριών για μεθυσμένους φίλους (γιατί εμείς δε μεθάμε ΠΟΤΕ! Είμαστε καθώς πρέπει ρεμάλια), ήρθε το πιάτο μας. Πέντε μεγάλα κομμάτια χοιρινού περασμένα σε σούβλα χειρός που περίτεχνα τα σέρβιρε ο σερβιτόρος μας σε πήλινο πιάτο. Ξεκίνησε η Ξανθιά Τιμωρός τη πρώτη μπουκιά αλλά κάτι τη χάλασε καθώς είναι λίγο μυστήρια στο κρέας. Εμείς φυσικά το εξαφανίσαμε σε 5 λεπτά. Και πολύ λέω. Το κοντοσούβλι δεν είχε ετοιμαστεί προφανώς στη σούβλα αλλά στο φούρνο, λογικό για εστιατόριο κι όλας. Είχε καλή ποιότητα κρέατος, ήταν σωστά ψημένο αλλά σου έδινε την αίσθηση πως υστερούσε σε γεύση. Δηλαδή είναι κρίμα να μη βρουν μια φόρμουλα με αλατορίγανη και λαδολέμονο που θα το ανεβάσει κατά πολύ το πιάτο και να μην αφήσουν περιθώριο σε κάποιον να πει: -Ο "Μπριζόλας" στη γωνία του σπιτιού μου έχει πιο νόστιμο και το δίνει 5€ και όχι 11. *5/10

Μετά από φαγητό, γέλια, ιστορίες, κουτσομπολιά, 5-6 μπύρες και ένα καραφάκι τσίπουρο ζητήσαμε "τη λυπητερή". Ο σερβιτόρος μας είπε να φέρει γλυκά. -Φυσικά του απαντήσαμε και μετά απο λίγο μας ήρθε με μια πορτοκαλόπιτα και με ένα εκμέκ σοκολάτα. Δεν έχω να πω κάτι σε αυτά τα πιάτα γιατί άρεσαν σε όλους μας αρκετά, ήταν πολύ καλά! *8.5/10

Έλα να κάνουμε και τη σούμα τώρα...

Το σέρβις ήταν πραγματικά καλό, οκ, Δευτέρα βράδυ δεν είχε και τόσο κόσμο αλλα για τα δεδομένα της ημέρας αυτό ένιωσα. Η δε ξανθιά βόμβα που μας έφερε τη φωλιά ανέβαζε το μαγαζί 10 levels μόνο με τη παρουσία της (δε γινόταν να μη την αναφέρω, γράψε 698...) Μας καθυστέρησαν λίγο το κοντοσούβλι αλλά δε μας φάνηκε και τόσο.

Αυτό που θέλω να σταθώ είναι πως όταν σου έχουν κάνει ένα 100ρικο λογαριασμό και προτείνεις γλυκά, καλό θα ήταν να τα προσφέρεις. Άντε να δεχτώ έστω το καραφάκι με το τσίπουρο... Έστω 1 μπύρα ρε αδερφέ... Τίποτα!

Δεν είσαι σε γκουρμέ/κυριλέ εστιατόριο που δεν έχει αυτή τη νοοτροπία. Όταν βρίσκεσαι σε τέτοιο χώρο καλό θα ήταν να τον προσέχεις/προσεγγίζεις τον πελάτη σου με ένα αθώο κερασματάκι. Έτσι για το γαμώτο.

Σε γενικές γραμμές ένα προσεγμένο παρεΐστικο εστιατόριο, με καλό φαγητό, καλό σέρβις, όμορφο περιβάλλον, όμορφη ξανθιά, λίγο ανεβασμένες τιμές για το στυλ του και γι’αυτό ήμουν και 100% αντικειμενικός σε όλα. Όπως και να 'χει, θα ξαναπάω.

Το δράμι
Λαοδίκης 22 & Φιλικής εταιρίας,
Γλυφάδα

Όταν κυλάει η ρακή...

Με αφορμή την ονομαστική εορτή ενός φίλου βρέθηκα χτες το βράδυ στο Raki n' rolls. Αυτοπροσδιορίζεται σε καφέ - μουσικό μεζεδοπωλείο και όντως έτσι είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν το ήξερα το μαγαζί όχι γιατί δεν είναι σε κεντρικό δρόμο εκεί που βρίσκεται και είναι κάπου απόμερα αλλά γιατί είναι λίγο πιο έξω από εκεί που κινούμαι γευστικά αλλά και οδικά. Και για να εξηγούμαι όταν έχεις "οργώσει" τη Γλυφάδα για φαγητό και όχι μόνο και τα μαγαζιά ανοιγοκλείνουν εν ριπή οφθαλμού με αποτέλεσμα να μην τα προλαβαίνεις, ε, ο Άγιος Δημήτριος πέφτει κομματάκι μακριά.

 Τέλος πάντων ας είναι καλά το παιδί και να τον χαιρόμαστε οι φίλοι του που μας έβγαλε και μας κέρασε και όπως καταλαβαίνετε δεν ξέρω τι παίζει από τιμές. Και για να είμαι πιο σωστός με μια πολύ πρόχειρη ματιά που έριξα στον κατάλογο (έξυπνος και καλογραμμένος) οι τιμές του μου φάνηκαν φτηνές ως κανονικές, αλλά πρέπει να ξαναπάω με τον Ζαμπόνις για πιο εμπεριστατωμένη ματιά.

Λοιπόν το μαγαζί βρίσκεται στα όρια Αγίου Δημητρίου και Δάφνης. Εγώ βρήκα πολύ άνετα να παρκάρω, ακριβώς έξω από το μαγαζί, αλλά δεν ξέρω αν έφταιγε ότι χτες ήταν μέρα γενικής απεργίας και όλοι είχαν ξεχυθεί στους δρόμους με τα αυτοκίνητα τους (ενώ τις άλλες μέρες δεν το κάνουν αυτό, όχι...).

Το μαγαζί όπως μπαίνεις έχει μία μπάρα μικρή στα δεξιά ή απέναντι καθώς έχει δύο εισόδους, πίσω από την μπάρα μέσα από ένα άνοιγμα απ'όπου βγαίνουν τα πιάτα φαίνεται λίγο η κουζίνα ενώ από πάνω ο τοίχος έχει διάφορα αποφθέγματα, ενώ στον άλλον τοίχο κυριαρχεί το ξύλο με τρία "μπουκάλια" διαφορετικού χρώματος το καθένα. Για να πω την αλήθεια μου το μαγαζί είναι κάπως στριμόκωλο (αλλά είχα ωραία θέα - αν διαβάζει η κοπελίτσα που καθόταν στο απέναντι τραπέζι κι έπινε ρακόμελο ενώ η φίλη της, που εμένα μου έφερνε στην ομοιότητα για τη Φαίη Σκορδά, έπινε μπύρα ας στείλει το τηλέφωνο της) καθώς κάθεσαι στριμωγμένος για να χωρέσουν όσα περισσότερα τραπέζια γίνεται (και παρόλα αυτά κόσμος ήρθε για να κάτσει και έφυγε όντας άτυχος) και να υπάρχουν και οι απαραίτητοι διάδρομοι για να περνάνε οι σερβιτόροι/ες. Κι όταν ανοίγει ο καιρός βγάζει και τα τραπεζάκια του έξω. Επίσης έχει χώρο σαν σκηνή καθώς απ'ότι έμαθα συχνά πυκνά διοργανώνει live και η χτεσινή βραδιά ήταν μία από αυτές με τα παιδιά που έκαναν πρόγραμμα (Sofita & Παναγιώτης Αυγερινός κι ένα παλικάρι στα τύμπανα) να είναι πολύ καλοί και να κάνουν κέφι (εντάξει δεν ανεβήκαμε και στα τραπέζια αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του μαγαζιού).
Για να επανέλθω στα του σέρβις τα παιδιά που δουλεύουν είναι ευγενικά αλλά υπάρχουν κάποια θεματάκια που πρέπει να λυθούν ως προς την ταχύτητα και τα αποδίδω στο ότι το μαγαζί είναι σχετικά καινούργιο ακόμα.

Στα του φαγητού τώρα πήραμε 1 μερίδα κολοκυθάκια, 3-4 μερίδες πατάτες τηγανιτές φρέσκιες, τηγανιά του ρακί, φιλετάκια κοτόπουλο, 2 μερίδες μπιφτεκάκια, χωριάτικες σαλάτες, μπόλικες μπύρες, άφθονο κρασί και ρακή καθώς ήμασταν και 10-12 άτομα. Τα κολοκυθάκια τηγανιτά ήταν καλά, χωρίς να ξετρελαίνουν, οι πατάτες λίγο πιο ωραίες (φαν της πατάτας βλέπετε) η σαλάτα φρέσκια, τα φιλετάκια ωραία με τη σως τους και η τηγανιά του ρακί αξιοπρεπέστατη (και πιστεύω ότι εκτός από χοιρινό είχε και κοτόπουλο) αλλά εκεί που εντυπωσιάστηκα ήταν στα μπιφτεκάκια. Μία μερίδα με 5 μπιφτεκάκια που συνοδευόταν από πίτα κομμένη σε ισάριθμα κομμάτια, μπόλικες πατάτες (ναι, κι άλλες πατάτες) κρεμμυδάκι και ντοματούλα. Ήταν καλά ψημένα, λίγο πικάντικα, λίγο μυρωδάτα, τα τίμησα δεόντως.

Επειδή εγώ την έκανα νωρίτερα από τους υπόλοιπους δεν ξέρω αν παρήγγειλαν και άλλα ή πήραν κάποιο επιδόρπιο.

Και για να ανακεφαλαιώσω ένα μαγαζί σε καλό σημείο, εύκολο(;) πάρκινγκ, ωραίο χώρο αλλά κάπως στριμωγμένο, κάνει ωραία live, ευγενικό σέρβις που θέλει λίγη βελτίωση στην ταχύτητα και καλές (ειδικά αν πληρώνει άλλος) τιμές.

Raki n' rolls
Αίνου 79 και Παλληκαρίδη,
Άγιος Δημήτριος
Υ.Γ. Έχει κλείσει

Κινέζικη πρωτοχρονιά!

Έ, όχι ακριβώς, άλλωστε έχει περάσει, αλλά επειδή είχαμε παραξεφτιλίσει τα σουβλάκια και λοιπά εγχώρια και γενικά παραδοσιακά, είπαμε με Κοιλιόδουλο να πάμε προς ανατολή μεριά και να δοκιμάσουμε κινέζικο.

Ο στόχος μας ήταν το Golden Phoenix για αρκετούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι παλαιότερα ήταν σχετικά κοντά μας, αλλά τότε ήμασταν μικροί και ανόητοι και δεν είχαμε δοκιμάσει ποτέ. Ο δεύτερος είναι ότι είναι ένα από τα λίγα (στα δάχτυλα του ενός χεριού τα μετράς) κινέζικα εστιατόρια στη περιοχή. Και ο τρίτος και σημαντικότατος είναι ότι κάθε Τρίτη, Τετάρτη, Σάββατο, Παρασκευή και Κυριακή έχει μπουφέ! Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.

Το μαγαζί βρίσκεται πολύ κοντά στην αρχή της Μεταξά, (στο φημισμένο στενό της "Μπιφτεκούπολης") ένα σημείο που δεν έχει πολλά από άποψη καφετέριας και εξόδου, αλλά έχει πολλά από άποψη φαγητού. Το καλό της περιοχής είναι ότι αν και τα στενά στα οποία βρίσκονται αυτά τα μαγαζιά είναι πολύ δύσκολα στο παρκάρισμα, η γύρω περιοχή έχει αρκετό διαθέσιμο χώρο. Θα χρειαστείτε πολύ τύχη να παρκάρετε απέξω, αλλά θα βρείτε σίγουρα αρκετά κοντά.

Το μαγαζί το ίδιο, είναι όπως θα το περιμένατε, καθαρό κινέζικο στυλ, όχι σε βαθμό υπερβολικό. Ξέρεις ότι μπήκες σε κινέζικο, αλλά δε στο πετάνε στη μούρη σου με κάθε ευκαιρία. Στον ίδιο βαθμό και το προσωπικό, μισό και μισό από Κίνα και από Ελλάδα. Εξυπηρετικότατοι δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο, έλειψα 1 λεπτό από το τραπέζι και είχαν καθαρίσει ότι έπρεπε να καθαριστεί χωρίς να το πάρω χαμπάρι, μπράβο τους.

Πάμε τώρα στο φαγητό... και εδώ αγαπητοί μου... θέλει δουλειά... Όπως σας είπα είχε μπουφέ όταν πήγαμε. Πήγαμε στον «απλό» όπως τον λέγανε μπουφέ. Έ λοιπόν ο απλός αυτός μπουφές είχε τόσα πράγματα που έβαζε κάτω και μπουφέ για γάμο (που λέει ο λόγος). Είχε από σούσι μέχρι φιλέτο κοτόπουλο σε καλαμάκι. Να σας πω απλώς εγώ τι έφαγα και τις γνώμες για όσα μπόρεσα να συγκρατήσω από την παρέα (γιατί πετύχαμε και γνωστούς εκεί, μια ευχάριστη έκπληξη).

Επειδή το να το πάω όπως συνήθως θα μας πάρει ώρα... ας το πάω για μια φορά χονδρική... Εγώ δοκίμασα (ή μάλλον θυμάμαι ότι δοκίμασα) Spring Rolls, πουγκί με θαλασσινά, πάπια τραγανή, φιλέτο κοτόπουλο πανέ σε καλαμάκι (και όχι καλαμάκι κοτόπουλο), noodles, κοτόπουλο τεριάκι, χοιρινό μουσου, κοτόπουλο με ξηρούς καρπούς και χοιρινό με μανιτάρια και πικάντικη σάλτσα. Αυτά τα λίγα. Να (ξανά) αναφέρω ότι επίσης υπήρχε σούσι το οποίο δε δοκίμασα για 2 λόγους. Πρώτον ο σωστός τρόπος για να φας σούσι είναι να τρως μόνο αυτό και τίποτα άλλο και δεύτερον, ΤΟ ΣΟΥΣΙ ΕΙΝΑΙ ΙΑΠΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΙΝΕΖΙΚΟ!!! Κόλλημα προσωπικό μην ασχολείστε. Ενδεχομένως να ξεχνάω και κάποια ακόμα πράγματα γιατί ναι η ποικιλία ήταν τόσο μεγάλη. Και ήταν ο μικρός μπουφές!!

Από γεύσεις μπορώ να πω ότι μας άρεσαν όλα όσα δοκιμάσαμε. Δεν υπήρχε κανένα παράπονο από το φαγητό, ίσως βοήθησε και το γεγονός ότι ήταν μια εντελώς διαφορετική κουζίνα και δεν είχαμε ακριβώς μέτρο σύγκρισης. Το μόνο αρνητικό που βρήκα να πω, ήταν ότι τα noodles μου ήταν κρύα. Αλλά εντάξει, μπουφές ήταν δε μπορώ να έχω απαίτηση, εξαρτάται και πόσοι τα παίρνουν. Γενικά οι γεύσεις μας άρεσαν πολύ. Επιπλέον υπήρχε και μια σως που μπορούσες να πάρεις, η οποία έχει βάση το κακάο, ήταν αρκετά γλυκιά. Αυτή να πω την αλήθεια δε μου άρεσε, αλλά δεν ήταν ούτε απαραίτητη, ούτε επηρέασε κάποιο από τα φαγητά καθόλου. Και άλλωστε σε άλλον μπορεί να άρεσε, γούστα ρε παιδί μου!

Στον μπουφέ περιλαμβάνεται και γλυκό και μάλιστα έχει διάφορα γλυκά, από λουκουμάδες μέχρι κέικ και επιπλέον σοκολάτα για να βάλεις στους λουκουμάδες. Δυστυχώς εδώ τα πράγματα χαλάνε λίγο. Πήραμε λίγο από όλα τα γλυκά και δεν μας άρεσε σχεδόν κανένα (ένα από τα σιροπιαστά, σαν μπακλαβαδάκι ένα πράμα, τρωγότανε, αλλά αυτό ήταν όλο). Πραγματικά τα γλυκά άδικα σηκωθήκαμε να τα πάρουμε. Παραπάνω από τα μισά έμειναν πάνω στο τραπέζι.

Και πάμε τώρα για την λυπητερή, όπου υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα είχα κάτι να πω αφού το μαγαζί όπως είπα έχει είσοδο και μπουφέ. Αλλά όμως. Η είσοδος για τον μπουφέ είναι 16,50€, το οποίο το θεωρήσαμε νορμάλ για μπουφέ και για κινέζικο και για Γλυφάδα. Το λογικό είναι πως ότι πιεις δεν περιλαμβάνεται στην τιμή και είναι πλήρως αποδεκτό. Πήραμε για να πιούμε 3 μπουκάλια νερό και 1 λίτρο κρασί. Και πληρώσαμε 20 ευρώ παραπάνω. 2€ το μπουκάλι το νερό έκαστος και 14€ ένα λίτρο κρασί χύμα. Εντάξει καταλαβαίνω ότι τα ποτά δεν περιλαμβάνονται και πληρώνονται ξεχωριστά και η τιμή για τον μπουφέ είναι πολύ καλή, αλλά ρε παιδιά, τόσο δε χρεώνεται το χύμα κρασί ούτε στου Ψυρρή ή στο Γκάζι!

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε καλό σημείο και με άνετο πάρκινγκ αρκετά κοντά, με ταιριαστή διακόσμηση και πολύ καλή εξυπηρέτηση, με φοβερή ποικιλία στον μπουφέ (και πραγματικά θέλω να δω τον Grande μπουφέ, είμαι αφάνταστα περίεργος) πολύ ωραίες γεύσεις, που όμως μας τα χαλάει στα γλυκά και στην υπερβολική τιμή των ποτών. Αναμφισβήτητα σας προτείνω να πάτε για να δοκιμάσετε τις διαφορετικές γεύσεις, αλλά κρατήστε τα χρήματά σας για να πιείτε ένα κρασί αλλού... και να πάρετε και κανένα παγωτό.

Golden Phoenix
Κωνσταντινουπόλεως 13, Γλυφάδα

Για σουβλάκι σε Λευκάδα και Κεφαλλονιά

Λοιπόν, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πήγα διακοπές. Για φέτος διάλεξα να κάνω ένα τουρ ξεκινώντας από τη Λευκάδα, περνώντας μετά στην Κεφαλλονιά και τερματίζοντας στη Ζάκυνθο. Και τα τρία είναι αγαπημένα νησιά για μένα οπότε πάντα ήθελα να κάνω ένα ταξίδι σε αυτά τα τρία μαζί και φέτος τα κατάφερα.

Η πρώτη μου ημέρα στη Λευκάδα συνέπεσε με την τελευταία ημέρα του διεθνούς φεστιβάλ φολκλόρ Λευκάδας και έκατσα να παρακολουθήσω την τελετή λήξης του. Ήταν πολύ ενδιαφέρον το θέαμα αλλά έφυγα έναν χορό πριν τελειώσει γιατί πεινούσα σα λύκος. Μπήκα στο "πρώτο" σουβλατζίδικο που βρήκα μπροστά μου. Το όνομα αυτού Gustozo.

Η αλήθεια είναι ότι πριν πάω στο "στεριανό" νησί είχα κάνει την έρευνα μου κι εγώ μέσω ίντερνετ για να ξέρω που να φάω αλλά εκείνη τη στιγμή μου φάνηκαν και τα δύο που είχα επιλέξει πολύ μακριά οπότε μπήκα σε αυτό μιας και το είχα ξεχωρίσει (λόγω κυρίως προσεγμένου στησίματος) στην βόλτα μου πιο πριν.

Ο κατάλογος δεν έγραφε καθόλου για τυλιχτά και αυτό έπρεπε να με υποψιάσει για το τι θα ακολουθούσε στο τέλος αλλά εκείνη τη στιγμή λόγω πείνας δεν έδωσα καθόλου σημασία.
Παρήγγειλα ένα πίτα γύρο χοιρινό, ένα πίτα γύρο κοτόπουλο ένα σκέτο καλαμάκι χοιρινό, ένα σκέτο καλαμάκι κοτόπουλο, μια μερίδα πατάτες και μια μπύρα.

Όταν ήρθαν η πρώτη εντύπωση ήταν ότι θα φάω καλά, μεγάλα τα τυλιχτά κανονικά τα καλαμάκια οπότε "έγινε μάχη". Από γεύση ήταν ικανοποιητικά χωρίς κάτι να με ενθουσιάζει υπερβολικά. Πάμε και στα αρνητικά τώρα, οι πατάτες προτηγανισμένες που "φοριέται" πολύ στα νησιά (και στα υπόλοιπα σουβλατζίδικα που πήγα) και φυσικά η τιμή. Για όλα αυτά πλήρωσα €15.40 δηλαδή 3 το κάθε τυλιχτό, οι πατάτες και η μπύρα ενώ 1.60 είχε το ένα καλαμάκι και 1.80 το άλλο. Το λες ακριβό οπότε ενώ έχει ικανοποιητικό φαγητό αυτομάτως χάνει λόγω τιμών.

Την επόμενη νύχτα πήγα σε ένα από τα δύο που είχα επιλέξει από πριν το ταξίδι μου στη Λευκάδα, στον Σούνδια. Βρίσκεται στο τέρμα (ή στην αρχή άμα τον ξεκινήσεις ανάποδα) του πεζόδρομου που όλος ο κόσμος κάνει βόλτα οπότε καταλαβαίνεις τι θέα θα έχεις όταν θα κάτσεις στο τραπέζι. Σουβλατζίδικο παλαιάς κοπής, παρήγγειλα ένα τυλιχτό με γύρο χοιρινό (γύρο κοτόπουλο δεν είχε) και ένα με καλαμάκι κοτόπουλο και μια μπύρα. Μου άρεσε καλύτερα το δεύτερο, μου φάνηκε ότι ο γύρος είχε περισσότερο λίπος απ'ότι θα 'πρεπε να έχει αλλά ήταν στο ίδιο μέγεθος με το Gustozo (κι ίσως επειδή είχα φάει υπερβολικά την προηγούμενη νύχτα δεν παρήγγειλα και καλαμάκι, να το κοιτάξω αυτό). Πλήρωσα συνολικά €7.60 (2.20, 2.40 και 3 ευρώ αντίστοιχα) και μπορώ να πω ότι έφαγα καλά και οικονομικά κρίνοντας και από τις πρόσφατες αυξήσεις στον ΦΠΑ στην εστίαση.

Την τρίτη και τελευταία μου μέρα στη Λευκάδα έφαγα στο Souvlaki meating point το οποίο βρίσκεται κοντά στη μαρίνα της Λευκάδας, στην ανατολική παραλία και σχεδόν απέναντι από την αστυνομία (κι άμα είσαι στον πεζόδρομο κάπου στη μέση του και κάνεις αριστερά ή δεξιά το οποίο εξαρτάται αν ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις θα σε βγάλει). Ήταν απόγευμα οπότε το μενού δεν περιελάμβανε μπύρα αλλά μπουκάλι νερό ενάμισι λίτρου, ένα πίτα γύρο χοιρινό, ένα πίτα γύρο κοτόπουλο και ένα καλαμάκι χοιρινό σκέτο. Το θεωρώ το πιο γευστικό σουβλάκι από τα τρία και με εξαίρεση το μέγεθος στο καλαμάκι που το θεωρώ μικρό ήταν το καλύτερο από αυτά που δοκίμασα. Κι εδώ η τιμή ήταν στα €7.60 σύνολο οπότε το λες οικονομικό.

Οπότε ανακεφαλαιώνοντας νικητής αναδεικνύεται το Souvlaki meating point με πολύ μικρή διαφορά από τον δεύτερο Σούνδια και τρίτο και "καταιδρωμένο" έρχεται το Gustozo κι αυτό οφείλεται στις τιμές του.

Μετά τη Λευκάδα το πρόγραμμα είχε Κεφαλλονιά. Τρεις φορές έφαγα έξω, οι δύο από αυτές ήταν σε σουβλατζίδικο και συγκεκριμένα έφαγα στον Μπάχτη που απ'ότι ρώτησα είναι παρατσούκλι και η σερβιτόρα, πολύ ευγενική να προσθέσω, δεν ήξερε να μου απαντήσει αν σημαίνει κάτι.

Τραπέζια στο πεζοδρόμιο με κόκκινες και μαύρες καρέκλες, μέσα ο κατάλογος είναι στον τοίχο (χωρίς τιμές όμως αν θυμάμαι καλά) κι αναλόγως που θα κάτσεις έξω τον βλέπεις. Συνολικά και τις δύο φορές πήρα από ένα πίτα γύρο χοιρινό, ένα πίτα γύρο κοτόπουλο, ένα καλαμάκι χοιρινό σκέτο, ένα καλαμάκι κοτόπουλο σκέτο και από μία μπύρα.

Όλα ήταν πολύ γευστικά, χορταστικό μέγεθος, καλό κρέας (εδώ να παρατηρήσω ότι η σερβιτόρα στο κοτόπουλο σου λέει τι βάζουν συνήθως μέσα μήπως εσύ θες κάτι διαφορετικό) πλήρωσα από €8.50 τη φορά οπότε πάλι έφαγα οικονομικά (και η μπύρα είχε μόνο 2.30).

Τελειώνοντας θέλω να προσθέσω ότι έβλεπα και ένα σουβλατζίδικο ακόμα να έχει πολλή δουλειά τα βράδια και λεγόταν Το κάρβουνο αλλά θα πρέπει να περιμένει μέχρι την επόμενη φορά για μια γευσιχωσία.

Και για όσους κατάφεραν και διάβασαν ως εδώ έχω μπόνους (τι, έτσι θα σας άφηνα;) και είναι για μια ταβέρνα στου Ζόλα. Έτσι την έμαθα, έτσι σας τη λέω αλλά στη πραγματικότητα λέγεται Η καλύβα του ψαρά και βρίσκεται στην παραλία Αγ. Κυριακή κάτω από το χωριό Ζόλα (εξού και στου Ζόλα).

Φρέσκο ψάρι, πραγματικό φρέσκο (εγώ πήρα γαύρο τηγανιτό), καλό σπιτικό λευκό κρασί μόνο (με το ψάρι δε πάει το κόκκινο) χορταστική μερίδα πατάτες (δεν την έφαγα αλλά την είδα και φαινόταν λαχταριστή) και φρέσκια σαλάτα. Μαζί με το ψωμί τιμή €17.25 (17 μου ζήτησαν).

Δεν το λες φτηνά για ένα άτομο αλλά συνήθως δε πας σε ταβέρνα ένα άτομο μόνο και δεύτερο ήταν τόσο ωραία όλα που νομίζω άξιζε και με το παραπάνω κατ' εμέ.

Gustozo Grill
Άγγελου Σικελιανού & Κούρτη,
Λευκάδα

Σούνδιας
Ιωάννου Μελά 179,
Λευκάδα

Souvlaki meating point
Δημητρίου Γολέμη 36 & Καρούσου Τζαβαλά,
Λευκάδα

Ο Μπάχτης
Ρόκκου Βεργωτή 3,
Κεφαλλονιά

Η καλύβα του ψαρά
παραλία Αγ. Κυριακής (Ζόλα),
Κεφαλλονιά

Στα καλαμάκια των αγγέλων να με πας!

Και αφού χορτάσουμε και πάψει ο σαματάς... ναι οκ έχετε δίκιο μερακλώσαμε αλλά τι να κάνουμε κολλάει. Γιατί το μαγαζί που θα κρίνουμε σήμερα θα είναι το Αγγελικό Καλαμάκι. Είδατε που κολλάει;

Το Αγγελικό Καλαμάκι ή απλά Αγγελικό, είναι ένα μαγαζί που, όπως καταλάβατε, προσφέρει μόνο καλαμάκια. Εντάξει έχει και κάποια ακόμα πράγματα της ώρας για τους περίεργους, αλλά δε νομίζω να πήγε ποτέ κανείς εκεί για να πάρει μπιφτέκι...

Το μαγαζί είναι σε ένα κάθετο της Λ. Κύπρου, σχετικά κοντά στο κολυμβητήριο της Αργυρούπολης. Σημείο... λίγο περίεργο γιατί δεν έχει κάτι άλλο εκεί γύρω, αλλά καλό επειδή ταυτόχρονα δεν έχει και σοβαρό πρόβλημα με το παρκάρισμα. Όχι ότι θα βρίσκεις συνέχεια απέξω, αλλά δε θα έχεις πρόβλημα και θα βρίσκεις πολύ κοντά.

Επειδή ήταν (είναι) καλοκαίρι (μιλάμε για κανα 2 εβδομάδες πίσω) κάτσαμε έξω, αλλά η γενική διακόσμηση του μαγαζιού δε μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο. Δεν πας εκεί για να ανοίξει το μάτι σου, πας για να ανοίξει το στομάχι σου. Με αυτό να πούμε ότι δεν έχει κάτι κακό η διακόσμηση, ευχάριστος χώρος είναι, απλά δε θα σου μείνει στο μυαλό. Είναι μια συνοικιακή ταβέρνα.

Η εξυπηρέτηση μου άρεσε, ακριβώς γιατί δεν ήταν επαγγελματική. Μια κοπέλα, παίζει και να 'ταν η κόρη του μαγαζάτορα που λέει ο λόγος. Κι όμως, παρά την έλλειψη "επαγγελματισμού" και το βάζω σε εισαγωγικά επειδή έχω δει πολλούς επαγγελματίες της πλάκας, δε μας έλειψε τίποτα και δεν είχαμε κανένα παράπονο. Κάθε άλλο, φιλικότατη εξυπηρέτηση και μπράβο της.

Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Το μαγαζί προσφέρει σε καλαμάκ... ότι θέλεις. Και με αυτό εννοώ χοιρινό, κοτόπουλο, προβατίνα (ναι προβατίνα!), συκωτάκια κτλ. Πολύ ευχάριστη ποικιλία και ενδιαφέρον μαγαζί για να επισκεφτεί ένας καλοφαγάς!

Επειδή είμασταν παρέα 4 ατόμων (ήταν μαζί μας και η Ξανθιά Τιμωρός, δική της ιδέα η επίσκεψη), πήραμε κυρίως χοιρινά και κοτόπουλα, αλλά εγώ προσωπικά πήρα και 2 προβατίνες... ε δεν άντεξα!! Το σύνολο έκλεισαν μια χωριάτικη και μια πατάτες και ένα τζατζίκι με 4 πίτες.

Τα ορεκτικά, πάλι δε μπορώ να πω ότι έκλεψαν την παράσταση (κάτι που αν το καλοσκεφτείτε είναι καλό) αλλά ήταν πραγματικά πολύ ευχάριστα. Πέρασε εύκολα ο χρόνος, μια με την κουβέντα με τα παιδιά, μια με την Ξανθιά Τιμωρό να μου σκάει νυχιές και να βογκάω... μεγάλη ιστορία...

Πάμε τώρα στα καλαμάκια. Το χοιρινό, ήταν μακράν από τα καλύτερα που έχω φάει. Μαριναρισμένο εξαίσια (λένε ότι έχουν μια μυστική συνταγή... θα σας γελάσω, είναι μυστικό) ψημένο ακόμα καλύτερα, είχε κρατήσει όλους τους χυμούς του και μαζί με το λεμονάκι είχε κάνει μια πανδαισία, τόσο στο κρέας, όσο και στο ζουμί που έμεινε στο πιάτο. Τα κοτόπουλα επίσης φοβερά, από τα καλύτερα γενικά που έχω φάει, βέβαια προσωπικά τα χοιρινά μου άρεσαν περισσότερο. Αλλά αυτό είναι επιλογή προσωπική, ανάμεσα στα 2. Η Προβατίνα είναι καταπληκτική, με την ιδιαίτερη γεύση της να μη χάνεται από το μαρινάρισμα και το ψήσιμο (που είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις και μπράβο στον ψήστη) και για τους λάτρεις του κρέατος είναι κάτι που πραγματικά πρέπει να φάνε! Αν με ρωτήσετε για τη συνολική εμπειρία, θα σας πω ότι όχι μόνο είναι πολύ πάνω του μέσου όρου, αλλά σίγουρα στο τοπ 3 από άποψη ψησίματος και μαρινάδας. Φοβερή δουλειά.

Αλλά ακόμα και ο Παράδεισος έχει την λυπητερή του... Και αυτή ήρθε... και δε θα την έλεγα Αγγελική, αλλά σίγουρα δε μας έστειλε και στη κόλαση. Με όλα όσα πήραμε πήγε περίπου 6-7 ευρώ το άτομο. Δε το λες άσχημα για 10 σουβλάκια και 4 ορεκτικά. Να παρατηρήσω ότι εδώ λέω μέσο όρο, εγώ πλήρωσα κάτι παραπάνω γιατί πήρα έξτρα και πήρανε και 2 παιδιά κάτι κοκα κόλες, που δεν τις υπολογίζω. Εντάξει είναι μια σκάλα πάνω από ότι θα βρεις σε ένα σουβλατζίδικο, αλλά το φαγητό είναι αρκετές σκάλες πάνω από ότι θα φας σε σουβλατζίδικο. Για μένα προσωπικά είναι καλή τιμή και άλλωστε με 6 ευρώ... ούτε Burger δε τρως που λέει ο λόγος...

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί που δίνει έμφαση στο φαγητό του και μόνο, με καλή εξυπηρέτηση, σε σημείο ανύποπτο αλλά καλό (δεν είναι μακριά από το κέντρο της Αργυρούπολης, και με τα πόδια πας αν χρειαστεί), με φοβερό φαγητό και αρκετά καλές τιμές. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και να ενημερώσω όσους είναι κοντά ότι κάνει και delivery. Δε ξέρω αν θα πάω από εκεί, πάντως πιστεύω ότι το τηλέφωνό μου... θα το μάθουν καλά σε λίγο.

Αγγελικό καλαμάκι
Ελευθερίου Βενιζέλου 56, Αργυρούπολη

Με Σουσάμι ή χωρίς;

Όχι δεν αρχίσαμε να γράφουμε για φούρνους (αν και τώρα που τα λέμε μια τυροπιτούλα δεν θα 'ταν άσχημα...), Σουσάμι είναι το όνομα του μαγαζιού που είχαμε στόχο αυτή τη φορά.
 
Το Σουσάμι είναι ένα εστιατόριο που βρίσκεται στην οδό Μαρίνου Γερουλάνου, πολύ κοντά στο "κέντρο" της Αργυρούπολης, την πλατεία Αγ. Τριάδας. Η περιοχή έχει το καλό ότι διαθέτει πολλές επιλογές για φαγητό, καφέ και ποτό. Έχει και το κακό ότι δε διαθέτει πάρκινγκ. Θα βρείτε, αλλά θα χρειαστεί να ψάξετε.

Το ίδιο το μαγαζί είναι όμορφα διακοσμημένο, με το ξύλο του και διάφορα ντεκόρ στους τοίχους, ενώ έχει και το πλεονέκτημα ότι εκτός από τραπέζια έξω, το "μέσα" του γίνεται και κάμπριο. Δηλαδή πρακτικά και γεμάτο να είναι έξω, μπορείς να φας μέσα και να είσαι περίπου στα ίδια επίπεδα δροσιάς που είναι και οι έξω.

Εγώ με τον Κοιλιόδουλο πήγαμε και κάτσαμε μέσα (και κανένα παράπονο δεν είχαμε, είμασταν τυχεροί ότι πέσαμε και σε μέρα με αεράκι). Το σέρβις ευγενικότατο και εξυπηρετικό, κανένα παράπονο δεν είχαμε, εκτός από μια μικρή ασυνενοησία στο τέλος, αλλά θα τα πούμε στην ώρα τους αυτά.

Είχαμε πάρει μια προσφορά από το yellowday, με την οποία δικαιούμασταν μια σαλάτα, μια ποικιλία και μισό κιλό κρασί. Να πω εδώ το εξής: Αν και δε φταίει το κατάστημα, η προσφορά στο yellowday έγραφε άλλα πράγματα. Συγκεκριμένα, επιλογή από 6 σαλάτες, και γλυκό αντί για κρασί. Στο μαγαζί μας ενημέρωσαν ότι αυτό ισχύει με την προσφορά των 25 € και όχι των 20 € που είχαμε πάρει εμείς. Βέβαια η προσφορά των 25 € είχε αποσυρθεί και δε το ήξερε κανείς μας. Μικρά πράγματα αυτά, αλλά καλό είναι τα μαγαζιά να ξέρουν τι προσφορές αναρτούν, ή ανά καιρούς να κοιτάνε τι γράφονται στα site προσφορών. Εντάξει για εμάς μικρή η διαφορά και όπου υπάρχει θέληση και καλή διάθεση (και από εμάς και από την πλευρά του σερβιτόρου που πήγε, το έψαξε και ήρθε να μας ενημερώσει και μπράβο του) όλα γίνονται.

Λοιπόν η προσφορά περιελάμβανε μια σαλάτα κρητική, μια ποικιλία κρεατικών για 2 άτομα και μισό κιλό κρασί. Πριν πάω στο πρακτικό των φαγητών, να πω ότι αυτή η προσφορά είναι φοβερά συμφέρουσα. Γιατί; Αν παίρναμε την άλλη με το γλυκό, κάτι θα παίρναμε για να πιούμε οπότε θα το πληρώναμε έξτρα. Ωστόσο έτσι το μαγαζί σου βάζει τι θα πιεις στη προσφορά και αν θέλεις και γλυκό είσαι ελεύθερος να το παραγγείλεις επιπλέον και να το πληρώσεις. Μπράβο τους που έχουν και μια τέτοια προσφορά.

Πάμε τώρα στο προκείμενο. Η κρητική σαλάτα είναι ουσιαστικά μια χωριάτικη με κρητικό παξιμάδι από κάτω. Δεν είναι ντάκος, με την κλασσική έννοια του. Ωστόσο εμάς μας άρεσε πολύ για τον απλό λόγο ότι το παξιμάδι ήταν ακριβώς όσο έπρεπε βρεγμένο για να είναι μαλακό αλλά να διατηρείται και λίγο τραγανό. Από τα καλύτερα που έχω φάει σε αυτή την άποψη. Κατά τα άλλα η σαλάτα μου φάνηκε φρέσκια και γενικά ικανοποιητικότατη για αρχή.

Μεγάλη απορία είχα να δω την ποικιλία, γιατί πολύ απλά όταν ακούς ποικιλία κρεατικών για δύο άτομα περιμένεις... περίπου μιάμιση μερίδα... Αλλά έκανα λάθος και με ξαφνιάσανε ευχάριστα. Η ποικιλία ήταν αρκετά μεγάλη και είχε μέσα μια πιτούλα κομμένη, περίπου μια μερίδα πατάτες, 2 κεμπάπ, 2 πανσέτες, 1 μεγάλο μπιφτέκι, 4 φιλετάκια κοτόπουλο, 3-4 κομμάτια χοιρινό και 2 κομμάτια λουκάνικο (βασικά ένα λουκάνικο μεσαίο προς μεγάλο κομμένο στα 2). Δε μπορώ να πω, ήταν πολύ καλή σαν μέγεθος.
 
Στο ψήσιμο, που έχει πλέον και όλη τη σημασία, μπορώ να πω επίσης ότι τα πράγματα ήταν πολύ καλά. Μου άρεσε πάρα πολύ το μπιφτέκι, και σαν ψήσιμο και σαν κιμάς, ενώ καλά είχε ψηθεί και το κοτόπουλο, έστω και αν μετά από λίγο στέγνωσε, λογικό είναι. Γενικά τα κρέατα ήταν καλοψημένα και έφυγαν ευχάριστα. Να προσθέσω εδώ το εξής: Μαζί με την ποικιλία σου φέρνουν και 2 μικρά μπολάκια με σως. 1 σως γιαούρτι ή μαγιονέζα με άνηθο (λέω ίσως γιατί ήταν πολύ πηχτή για να είναι γιαούρτι αλλά ήταν πολύ καλή για τις πατάτες) και άλλη 1 ψιλοπικάντικη, η οποία μας άρεσε πάρα πολύ και ταίριαζε πάρα πολύ με το κρέας. Πραγματικά την πικάντικη την συστήνω ανεπιφύλακτα, είναι από τις καλύτερες που έχω φάει.

Πριν πάω στις τιμές, να σημειώσω ότι μαζί με το ψωμί μας έφεραν και ένα ελαφρύ ντιπ με ντομάτα και μυρωδικά. Δεν ήταν κάτι το φοβερό, αλλά ήταν αρκετά καλό για να περάσει ευχάριστα η αναμονή για το φαγητό, σε συνδυασμό με την σαλάτα.

Πάμε τώρα στις τιμές. Όπως διαβάσατε παραπάνω εμείς είχαμε πάρει μια προσφορά των 20 € για όλα αυτά. Οπότε πληρώσαμε 10 € το άτομο. Αν δεν είχαμε κάρτα Πειραιώς, θα πληρώναμε 21 € σύνολο. Για αυτά που είδα, μαζί με το κρασί, μπορώ να πω ότι είμαι παραπάνω από ευχαριστημένος. Επιπλέον, αν το μαγαζί έχει αυτό το επίπεδο τιμών περίπου, μπορώ να πω ότι είναι από τα αρκετά φτηνά, προσφέρει όμως υψηλής ποιότητας φαγητό. Σίγουρα η προσφορά αυτή είναι Value for money, πιστεύω ότι και το υπόλοιπο μαγαζί θα είναι το ίδιο από τα λίγα που είδα. Τώρα να πούμε και για την ασυνενοησία που είχα πει στην αρχή για το σέρβις. Πριν φύγουμε, θέλαμε να ρωτήσουμε αν υπάρχει κάτι ακόμα να πληρώσουμε, παρόλο που ξέραμε ότι όλα περιλαμβάνονταν στην προσφορά. Ο σερβιτόρος που ήρθε, διαφορετικός από αυτόν που μας εξυπηρέτησε στην αρχή, δεν ήξερε τι περιελάμβανε η προσφορά και θυμόταν ακόμα την παλιά. Από την μια σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά τι ισχύει (δηλαδή αν είχαμε πέσει πρώτα στο δεύτερο σερβιτόρο τί θα παίρναμε;) από την άλλη λες, οκ ανθρώπινο είναι ρε παιδί μου, ειδικά αν άλλαξε πρόσφατα. Φυσικά ο άνθρωπος πήγε, ρώτησε και μας είπε όλα ΟΚ, με κανένα τρόπο αυτό δε μας χάλασε την εικόνα του μαγαζιού. Αλλά καλό είναι να το προσέχουν αυτό, ποτέ δε ξέρεις πότε μπορεί να πέσεις σε πελάτη παρεξηγησιάρη!

Κλείνοντας, ένα όμορφο μαγαζί σε καλό σημείο, που έχει όμως δύσκολο πάρκινγκ τις μέρες αιχμής, με καλό σέρβις και πολύ καλό φαγητό, σε τιμές πολύ τίμιες. Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, ειδικά αν μένετε κοντά, ενώ αν βρεθείτε στη περιοχή και πεινάτε, είναι μια πολύ καλή επιλογή.

Σουσάμι
Μαρίνου Γερουλάνου & Πόντου 28,
Αργυρούπολη

Άγιο κοτόπουλο, για όσους είναι «κότες»

Κυριακή μεσημέρι και αφού κάποιοι φίλοι τρόμαξαν και δεν θέλησαν να ακολουθήσουν το στοίχημα που είχαν βάλει (αν εγώ παρέα με Κοιλιόδουλο μπορούσαμε να φάμε ένα συγκεκριμένο πιάτο σε ένα μαγαζί... θα πάμε εκεί σύντομα και θα σας τα πω όλα από την αρχή...) είπαμε να πάμε κάπου κοντά και βρεθήκαμε, αφού η ταχύτητα με την οποία τα μαγαζιά αλλάζουν όνομα και αντικείμενο μας ξάφνιασε για ακόμα μια φορά, στο Holy Chicken.

Σαν τοποθεσία το μέρος έχει τα καλά και τα κακά του. Τα καλά είναι ότι βρίσκεται σε αρκετά καλό σημείο, αρκετά κοντά στο «νέο κέντρο» της γλυφάδας όπως το λέμε συνήθως. Η περιοχή ένα μικρο-προβληματάκι στο παρκινγκ το έχει, αλλά τα πράγματα δεν είναι εντελώς τραγικά αν έχεις ξαναπάει στην περιοχή (άσχετα που εμείς βρήκαμε απέξω, ήταν Κυριακή μεσημέρι και η μισή Ελλάδα ήταν στην παραλία).

Σαν πρώτη εντύπωση το μαγαζί σου κάνει σαν ένα Friday’s με θέμα κοτόπουλο. Ωραία διακόσμηση, μοντέρνα, προσεγμένη και ευχάριστη, σερβιτόροι ομοιόμορφα ντυμένοι και ευγενικοί- εξυπηρετικοί. Δεν μπορώ να πω με ασφάλεια πολλά πράγματα για την εξυπηρέτηση γιατί είμασταν λίγα άτομα στο μαγαζί εκείνη τη στιγμή, ωστόσο μπορώ να πω ότι κανένα παράπονο δεν είχαμε.

Πάμε τώρα στο προκείμενο, δηλαδή στο φαγητό. Όπως θα περίμενε κανείς, το κύριο συστατικό στα πιάτα του μαγαζιού είναι το κοτόπουλο. Εννοείται σε όλα τα κυρίως, αλλά και σε μερικά ορεκτικά και σαλάτες. Σαν ποικιλία, χωρίς να υπάρχει τεράστιος αριθμός επιλογών έχουμε αρκετά πράγματα για να διαλέγουμε, ενώ υπάρχουν και γλυκά και μια μικρή επιλογή από μπύρες.

Εμείς πήραμε μια μερίδα πατάτες φούρνου με τυρί και μπέικον, μια σαλάτα Ceasar’s, μια μερίδα πιτάκια, μια σως καυτερή, Chutney ανανά με Jalapenos όπως έλεγε στο μενού (έτσι και αλλιώς μας τραβάνε τα καυτερά, αλλά οι υπόλοιπες ήταν και λίγο πολύ γνωστές), και ένα στήθος κοτόπουλο τυλιγμένο με μπέϊκον και σως BBQ, πουρέ και πράσινη σαλάτα για μένα, και ένα φιλέτο κοτόπουλο με πατάτες τηγανητές και σως φέτας για Κοιλιόδουλο.

Η σαλάτα ήταν μια κλασική σαλάτα Καίσαρα, με τη διαφορά ότι είχε σως Holy, η οποία ήταν ελάχιστα πιο πικρή από την κλασσική, η οποία όμως δεν έκανε και τόσο μεγάλη διαφορά. Η σαλάτα ήταν ευχάριστη και δροσερή. Οι πατάτες μας άρεσαν πολύ, αν και δεν ήταν οι κλασικές καλυμένες με τυρί και μπέικον πατάτες, τα είχαν και τα 2 σε πιο διακριτικό βαθμό. Η σως ήταν ευχάριστα καυτερή, όχι σε κάποιο υπερβολικό βαθμό, ίσως για κάποιον που δεν τρώει να τον έκαιγε πολύ περισσότερο, ωστόσο αντεχόταν, το μόνο μου παράπονο είναι τα πιτάκια, που ουσιαστικά είναι 2 πιτάκια μικρά (μερικά μαγαζιά τα δίνουν με το καλαμάκι αντί για ψωμί) κομμένα στα 4. Αν θες να χρεώσεις μερίδα με πίτες 1,5€, τουλάχιστον βάλε 4 μικρά. Ωστόσο ήταν ελαφρά ψημμένα και ευχάριστη προσθήκη.

Πάμε στα κυρίως, για τα οποία έχω να πω το ίδιο, ευχάριστο, πράγμα. Το κοτόπουλο ήταν πολύ καλά μαγειρεμένο και πάρα πολύ ζουμερό. Είχαν πετύχει το τέλειο σημείο ανάμεσα στο καλοψημένο και το ωμό κοτόπουλο, με αυτό να κρατάει όλη του την τρυφεράδα και το ζουμί που χρειάζεται. Τα συνοδευτικά του ήταν καλά, ο πουρές και οι πατάτες φρεσκότατες (και ο πουρές δεν ήταν έτοιμος αλλά φτιαγμένος εκείνη τη στιγμή, πολύ θετικό αυτό), ενώ η πράσινη σαλάτα και η σως φέτας πέφτουν σε δεύτερη μοίρα, όχι γιατί δεν ήταν καλές. Απλά η σως φέτας ήταν απλά μια τυροσαλάτα και η πράσινη σαλάτα είχε πάνω της μια σως που εμένα μου θύμισε λαδολέμονο, λίγο ξινή. Δεν ήταν κακές, δεν μείωσαν καθόλου την απόλαυση του φαγητού, απλά στη σειρά τα βάζω χαμηλότερα.

Το μαγαζί λειτουργεί με το σύνθημα #eisaikota, και εμείς θα θέλαμε να κάνουμε την κότα στο λογαριασμό, αλλά δε θα ήταν σωστό. Οπότε τον ζητήσαμε. Μας βγήκε, με τα παραπάνω και 2 μπύρες για να γλυστράει (μου αρέσει που δε θέλαμε να πιούμε μπύρα γιατί το 'χαμε παρακάνει λίγο τη χτεσινή μέρα και οι 2...), περίπου 19,50€ στο άτομο, βάλε 20€ για να αφήσουμε και κάτι στα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν καλά. Αν και φαίνεται πολύ, να πούμε ότι πήραμε 4 ορεκτικά για 2 άτομα, αν είμασταν 4 θα ήταν πολύ χαμηλότερα το τελικό ποσό. Δε το λες φτηνό, αλλά είναι σε φυσιολογικά πλαίσια, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την ποιότητα του φαγητού και τη τοποθεσία που βρίσκεται.

Πριν την ανακεφαλαίωση θα αναφέρω ένα ακόμα πράγμα για να δείξω πόσο ανοιχτά είναι τα παιδιά που δουλεύουν μέσα στο μαγαζί (ενδεχομένως και οι ιδιοκτήτες του, δε ξέρω το καθεστώς του καθενός εκεί μέσα). Στο διπλανό μαγαζί δουλεύει ένας φίλος των Γευσιχωστών, ο οποίος μας είδε, μας αναγνώρισε και ήρθε να μας χαιρετίσει. Μάλιστα αφού φάγαμε, μας έφερε και ένα γλυκό από το διπλανό μαγαζί (φοβερό ήταν, αλλά θα διαβάσετε την κριτική του στην ώρα της). Τα παιδιά στο μαγαζί όχι μόνο δεν είχαν πρόβλημα, αλλά κάναμε μαζί χαβαλέ για αυτό. Ορίστε, για να βλέπετε την αξία μας... μέχρι και delivery από το ένα μαγαζί στο άλλο μας κάνουνε...

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε πολύ καλό σημείο, με ευχάριστη μοντέρνα διακόσμηση και εξυπηρετικό σέρβις, με αρκετές κοτο-επιλογές για να διαλέξεις και ποιοτικό φαγητό, τιμές φυσιολογικές, ειδικά αν πάτε με παρέα και γενικά ευχάριστο κλίμα. Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα και θα σας πούμε κότες αν πηγαίνετε συχνά στην περιοχή και δεν το δοκιμάσετε μια φορά.

Holy Chicken
Λαοδίκης 36-38, Γλυφάδα
 Υ.Γ. Έχει κλείσει.

Οι Γευσιχώστες Άμα λάχει τρώνε και στα Εξάρχεια.

Σάββατο βράδυ, μεσάνυχτα για την ακρίβεια, και με καλή παρέα που είναι γνώστες του μαγαζιού αλλά και της περιοχής γενικότερα φτάνω στο Άμα λάχει στης Νεφέλης στα Εξάρχεια. Πρώτη εντύπωση κατεβαίνοντας τα σκαλάκια της εισόδου η καταπράσινη αυλή με τα μεγάλα βαρέλια για γλάστρες.

Βρήκαμε να κάτσουμε άνετα, αν και παρά το περασμένο της ώρας το μαγαζί είχε αρκετό κόσμο ακόμα χωρίς να είναι γεμάτο βέβαια, αλλά ποτέ νομιζω δε θα νιώσεις στριμωγμένος κάτι που οφείλεται στο ότι τα τραπέζια είναι αραιά τοποθετημένα.

Με το που κάτσαμε κατευθείαν ήρθαν πιάτα και μαχαιροπίρουνα, ποτήρια και κανάτες με νερό και το κουβέρ. Δείγμα καλού σέρβις θα το θεωρήσω γιατί και όταν χρειάστηκε να παραγγείλουμε τα κυρίως ή τα ποτά βρήκαμε εύκολα την σερβιτόρα ή κάποιον από τους βοηθούς που την έστελναν στο τραπέζι μας πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μία συνεχής κίνηση στο χώρο.

Όσον αφορά τον κατάλογο παρουσιάζει μια σημαντική ποικιλία ελληνικής, πειραγμένης, κουζίνας αλλά και ποτά όπως τσίπουρο που το τίμησε ο υπογράφων, ρακή, μπύρες αλλά και κρασί από όλη την Ελλάδα σε μπουκάλι ή χύμα.
Λίγο πιο συγκεκριμένα στις σαλάτες για παράδειγμα εχεις εφτά επιλογές με τιμές που κυμαίνονται από €5.20 η φτηνότερη μέχρι €8.60 η ακριβότερη.

Σαφώς και το μεγαλύτερο μέρος του καταλόγου καταλαμβάνουν οι μεζέδες όπου έχεις περίπου εικοσιπέντε επιλογές με κάποιες από αυτές να αφορούν τη θάλασσα αλλά υπάρχουν και μερικά πιάτα ημέρας έξτρα. Εδώ να σημειώσω ότι αν και ήμασταν παρέα (σαφώς) αποφασίσαμε να πάρουμε ο καθένας μας μεζέ εν είδει κυρίως πιάτου, αν εξαιρέσεις τις (τρεις μερίδες φρέσκες) τηγανιτές πατάτες που τις τιμήσαμε όλοι, οπότε δε μπορώ να έχω άποψη για τα πιάτα των υπολοίπων συνδαιτυμόνων παρά μόνο για το δικό μου.

Και αφού σας κούρασα με την πολυλογία μου τόσην ώρα έφτασε επιτέλους η στιγμή να σας πω τι πήραμε. Εγώ πήρα σουβλάκια κοτόπουλου πικάντικα (€7.70) όπως τα αναγράφει ο κατάλογος, καθότι και εγώ και ο Ζαμπόνις έχουμε μια αδυναμία στα καυτερά, που ήταν μικρά σα μερίδα, τέσσερα μικρά σουβλάκια δηλαδή που συνοδεύονταν από μαρούλι και τοματίνια και ελάχιστα πικάντικα. Μία φίλη επέλεξε από τα πιάτα ημέρας μία τσιπούρα ενώ δύο φίλες πήραν σκιουφιχτά δηλαδή παραδοσιακά ζυμαρικά Κρήτης με κατσικίσιο βούτυρο, ψητή μελιτζάνα και ξυνομυζήθρα τα οποία σαν μέγεθος μερίδας μου φάνηκε κανονική. Ακόμα πήραμε δύο μερίδες χοιρινή τηγανιά με δεντρολίβανο και λεμόνι.
Επίσης στο τραπέζι μας έφτασαν δύο πράσινες σαλάτες με σπανάκι, ανθότυρο, μαρούλι, λιαστή ντομάτα, ρόδι και σάλτσα με μέλι και βασιλικό και μία χωριάτικη. Παραγγείλαμε και μία μερίδα λουκάνικο πορτοκαλιού Καλαμάτας το οποίο (για να μην πάει χαμένο, όχι τίποτα άλλο) έφαγα κυρίως εγώ και μου φάνηκε πιο πικάντικο από τα σουβλάκια.

Για όλα αυτά μαζί με δύο μεγάλες και δύο μικρές μπύρες, 200ml ρακή, μισό κιλό χύμα κρασί και 1 coca cola πληρώσαμε €113.50 9 άτομα δηλαδή μας βγάζει περίπου έναν μέσο όρο €12.50 το άτομο. Δεν το λες και ακριβό αλλά. Το αλλά θα σας το πω στην αμέσως επόμενη παράγραφο.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί με πολύ ωραία αυλή, ειδικά για καλοκαίρι είναι ότι πρέπει, στο εσωτερικό δεν πήγα για να σας πω εντυπώσεις, ευγενικό, εξυπηρετικό και γρήγορο σέρβις, μεγάλη ποικιλία σε φαγητό και ποτό και για όλα τα γούστα αλλά μικρές έως κανονικές μερίδες (που σίγουρα ενας Γευσιχωστης δε χορταίνει) και τιμές που τις λες νορμάλ (π.χ. τσιπούρα) ή και τσιμπημένες. Πρόταση μας είναι ή να μεγαλώσει κάπως τις μερίδες αν θέλει να κρατήσει αυτές τις τιμές ή να μειώσει λίγο τις τιμές αν θέλει να κρατήσει αυτές τις μερίδες.

Άμα λάχει στης Νεφέλης
Καλλιδρομίου 69, Εξάρχεια

Λουκουμάδες ο Μιχάλης (LoCo)

Κυριακή βράδυ και έπειτα από μια θεατρική παράσταση που είδαμε παρέα με τον Ζαμπόνις (γιατί εκτός από το κορμί πρέπει να ταΐζουμε και την ψυχή) μας έχει πιάσει μια λιγούρα και του προτείνω να πάμε για φαΐ στην Αργυρούπολη. Το μαγαζι λέγεται Μάνι Μάνη και ειδικεύεται στην παραδοσιακή γουρουνοπούλα όπως τη φτιάχνουν στη Μάνη. Ωστόσο, δε θα ασχοληθούμε με αυτό γιατί πήγαμε λίγο αργά και δεν είχε μείνει γουρουνοπούλα για να μπει σε σουβλάκι και εμείς, ελέω Ζαμπόνις που είχε κανονίσει για πιο αργά, δεν είχαμε χρόνο για να εκτιμήσουμε γουρουνοπούλα με το κιλό.

Τελικά όμως η βραδιά δε μας άφησε έτσι και μας έδωσε υλικό για να έχουμε να λέμε και συγκεκριμένα το διπλανό μαγαζί. Μετά από τα σουβλάκια είχαμε λιγούρα και για κάτι γλυκό (συγκεκριμένα κρέπα) οπότε πεταχτήκαμε δίπλα που εκτός από τους λουκουμάδες, που πρέπει να ειδικεύεται το μαγαζι οπως λέει και η ονομασία του, φτιάχνει κρέπες, βαφλες κ.α. Καθόμαστε δέκα και δέκα (τι σημασία έχει η ώρα; Θα δείτε), στο μαγαζι είναι ήδη μια μεγαλη παρέα από καμιά δεκαριά ενήλικες και πέντε έξι παιδιά, οπότε σκεφτόμαστε ότι θα έχουμε μια μικρή καθυστέρηση, εντάξει, λογικό και ανθρώπινο. Επίσης είναι και ένας κύριος μόνος του σε ένα τραπέζι (ο οποίος κάποια στιγμή αργότερα παραπονέθηκε ότι δεν έχει έρθει ακόμα η παραγγελία του... σημάδι από τον Θεό του φαγητού...). Η σερβιτόρα ήρθε πολύ γρήγορα και μας πήρε παραγγελία. Έντεκα παρά εικοσιπέντε (δηλαδή εικοσιπέντε λεπτά μετά από εμάς και ενώ εμείς ούτε μυρωδιά από κρέπα ακόμα) έρχονται και κάθονται δύο κυρίες σε διπλανό τραπέζι, δίνουν παραγγελία. Η σερβιτόρα μετά από λίγο τους πηγαίνει ένα κλαμπ σάντουιτς, το οποίο το βρήκαμε λογικό γιατί είναι διαφορετικός σταθμός εργασίας από τις κρέπες. Αν και μας φάνηκε παράξενο γιατί οι κυρίες ήταν... περισσότερο στα κυβικά μας για να έχουν πάρει μόνο ένα κλαμπ, λέμε οκ, μπορεί να κάνουν δίαιτα.

Στο ενδιάμεσο από ότι έπιασε το ραντάρ μας, το οποίο ήταν σε πλήρη ισχύ για λόγους προφανείς, είχε τελειώσει το μίγμα για κρέπες. Και αυτό το είπαμε ανθρώπινο μετά από κουβέντα, έκανες ένα λάθος υπολογισμό, άνθρωπος είσαι. Και εδώ αρχίζει το τραγικό... τους είχαν τελειώσει και τα αυγά... πως το ξέρουμε; Βγήκε άνθρωπος με μηχανάκι για να πάει να φέρει 2 εξάδες αυγά για να φτιάξουν το μίγμα... το είδαμε και αυτό.

Η ώρα έχει φτάσει αισίως έντεκα παρά πέντε και με τον Ζαμπόνις να έχει ήδη αργήσει δέκα λεπτά (ευτυχώς είχε ενημερώσει γιατί ποιος τις άκουγε δύο γυναίκες που τον περιμένανε), βλέπουμε μια κρέπα να ετοιμάζεται επιτέλους μετά από μεγάλο διάλλειμα. Εκεί λέμε οκ, άντε η αναμονή έφτασε στο τέλος της, κάτι μας έρχεται. Η κρέπα ετοιμάζεται, τελικά είναι αλμυρή... και πάει στη μια από τις δύο κυρίες που λέγαμε.

Εννοείται ότι σηκωθήκαμε και φύγαμε, η εξυπηρέτηση είναι απαράδεκτη και το μαγαζί είναι ο ορισμός του αντιεπαγγελματία. Εγώ δε θα πήγαινα ούτε καν να πω να την ακυρώσει την παραγγελία, κάτι που έκανε ο Ζαμπόνις, εγώ θα έφευγα έτσι. Και γιατί το λέω αυτό;
Αρχικά τα ελαφρυντικά. Είσαι μαγαζί που πουλάει (κυρίως) λουκουμάδες και ξαφνικά σου έρχεται παραγγελία για 10-12 κρέπες. ΟΚ είσαι απροετοίμαστος (αν και δε πιστεύω ότι δεν το περιμένεις, είναι τρομερά ανοργάνωτο αυτό) και έχεις μόνο μία (!; Αν είναι δυνατόν...) κρεπιέρα για να φτιάχνεις κρέπες. Λογικό να αργήσεις. Έρχεται κόσμος και ζητάει και αυτός κρέπα... δεν τον ενημερώνεις... άντε και αυτό πες δεν το σκέφτηκες ή ήσουν υπερβολικά αισιόδοξος.

Πάμε τώρα στα απαράδεκτα. Σου τελειώνει το μίγμα για τις κρέπες. Δε φτάνει που το παίρνεις χαμπάρι μόνο όταν σου τελειώνει (γιατί η κουζίνα είναι ανοιχτή και φαίνονται τα πάντα και εμείς έχουμε ραντάρ αρκετά εξελιγμένα για να τα πιάνουμε για κακή τους τύχη), δεν ξέρεις καν ότι δεν έχεις αυγά για να φτιάξεις περισσότερο και στέλνεις (Κυριακή βράδυ) άνθρωπο να σου φέρει αυγά (ίσως το μόνο θετικό που μπορώ να πω για το μαγαζί είναι ότι ξέρει που να βρει αυγά στις 11 το βράδυ Κυριακής). Και πάλι δεν ενημερώνεις το τραπέζι, που τη στιγμή αυτή περιμένει ήδη κοντά μισή ώρα για δύο κρέπες. Έρχονται τα αυγά, φτιάχνεις το μίγμα και βγάζεις την πρώτη κρέπα και την πας σε τραπέζι που ήρθε εικοσιπέντε ολόκληρα λεπτά μετά. Το οποίο (άλλο απαράδεκτο αυτό) έχει ήδη πάνω το 50% της παραγγελίας του. Και στο τραπέζι που περιμένει τώρα πλέον 50 λεπτά (για δυο κρέπες!!) δεν έχεις πάει να πεις ούτε συγνώμη που θα αργήσεις. Και τέλος αφού ο Ζαμπόνις πάει να τους ενημερώσει να μην τις φτιάξουν από την καλή του τη καρδιά, το μόνο που του λες (η σερβιτόρα έχασε τα λόγια της, λογικό, άλλωστε τι να πει η κοπέλα, που δε φταίει κιόλας), (ο μάγειρας, ιδιοκτήτης ή υπεύθυνος; Θα σας γελάσω αλλά δε μας νοιάζει) είναι ένα έχεις δίκιο. Πάλι ούτε συγνώμη!

Προσωπικά δε θα ξαναπατήσω στο μαγαζί, ο αντιεπαγγελματισμός τους με εκνεύρισε αφάνταστα και πιστεύω ότι δεν αξίζει να περάσω ούτε απέξω πλέον παρά μόνο για να πάω δίπλα στο Mani Μάνη (όχι τίποτα άλλο έχουμε και για αυτό να γράψουμε). Ο Ζαμπόνις πιστεύει ότι ίσως αξίζει να πάμε μια φορά ακόμα, για να δούμε αν ισχύει η αντιμετώπιση αυτή, καθώς όπως λέει όλοι έχουν μια κακή μέρα. Εγώ να πω ένα τελευταίο. Οι κυρίες που ήρθαν και εξυπηρετήθηκαν σε βάρος μας, μου φάνηκε ότι ήταν γνωστές των ατόμων του μαγαζιού. Αν ισχύει αυτό, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, έτσι μου φάνηκε, τότε το μαγαζί ας κάνει δουλειά με τους γνωστούς και φίλους του. Γιατί εμένα δε θα με ξαναδεί εκεί μέσα ούτε ζωγραφιστό.
Υ.Γ. Έχει κλείσει (ευτυχώς)!

Ποιος θα πρωτοφάει στην Πασιφάη;

Βέβαια για να διαβάζετε αυτό το άρθρο μάλλον καταλάβατε ότι εμείς μια φορά φάγαμε...

Η Πασιφάη είναι ένα κρητικό μεζεδοπωλείο στη Γλυφάδα, απέναντι από τον Ωκεάνιο Κουβά... Όσοι μας διαβάζετε ανελλιπώς ξέρετε τι λέω, όσοι τυχαίνει να μας διαβάζετε για πρώτη φορά πηγαίνετε λίγο πιο πίσω για διάβασμα και ελάτε να σας εξετάσω πάλι. Πολύ πρόσφατο μαγαζί (στη Γλυφάδα) και επειδή οι Γευσιχώστες αγαπάνε Κρήτη (και κάθε μέρος της Ελλάδας που έχει καλό φαγητό... και εκτός Ελλάδας... γενικά φαγητό...), είπαμε να το τιμήσουμε για να ξεφύγουμε και λίγο από το σουβλάκι.

Σαν τοποθεσία το μαγαζί είναι σε ένα καλό σημείο στη Γλυφάδα, κοντά σε αυτό που λέμε (και έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν) το «νέο» κέντρο της Γλυφάδας. Η περιοχή έχει ένα μικρό (σχετικά) πρόβλημα να παρκάρεις, αλλά δε θα ταλαιπωρηθείς πολύ και αν έχεις ξαναπάει στην περιοχή και ξέρεις πέντε πράγματα ίσως καθόλου. Επιπλέον μπορείτε να συνδυάσετε την επίσκεψη στο μαγαζί με διάφορες άλλες δραστηριότητες που βρίσκονται σε απόσταση 5-10 λεπτών με τα πόδια, κάτι που δίνει στην έξοδό σας μια μεγαλύτερη ποικιλία από το να βγείτε απλά για φαΐ (όχι ότι εμάς μας εμποδίζει το να βγούμε απλά για φαΐ... αλλά λέμε τώρα, υπάρχει και κόσμος εκεί έξω που θέλει και άλλα πράγματα).

Και μιας και είπα άλλα πράγματα να μην ξεχάσω να αναφέρω και τον διαγωνισμό μας που τρέχει μέσω Facebook.

Μπαίνοντας σου κάνει εντύπωση η διακόσμηση που είναι καθαρά παραδοσιακή κρητική. Μέχρι και οι καρέκλες έχουν χαραγμένο πάνω τους το όνομα ΠΑΣΙΦΑΗ και την Κρήτη από κάτω. Δε ξέρω για εσάς αλλά για εμένα, επειδή το κρητικό στυλ δε το βλέπω και πολύ συχνά, η διακόσμηση του μαγαζιού ήταν πάρα πολύ ευχάριστη, ενώ η μουσική σαν ένα χαλί από πίσω ήταν ευχάριστη και δε σε αποσπούσε και από την κουβέντα. Το δεύτερο πράγμα που παρατήρησα και θα παρατηρήσετε και εσείς, είναι η ευγένεια του προσωπικού και ο τρόπος που σε καλοσωρίζουν στο μαγαζί. Ένιωθα από την πρώτη στιγμή που μπήκα μέσα ότι είχα πάει σε μαγαζί γνωστών μου. Είχαμε πάει τέσσερα άτομα, ο σερβιτόρος που μας είδε πρώτος μας χαιρέτισε με χειραψία ΚΑΙ τους τέσσερις με ένα ειλικρινέστατο χαμόγελο και μας έδειξε τις επιλογές στα τραπέζια. Όλες μας οι επαφές με το σέρβις ήταν παραπάνω από άψογες. Δε λέω οι Γευσιχώστες και οι φίλοι τους (για τους οποίους περηφανευόμαστε και όχι άδικα) είναι πάντα ευγενικοί και φιλικοί με τους εκάστοτε σερβιτόρους, άλλωστε δεν είναι υπηρέτες μας, εξυπηρέτηση μας κάνουν τα παιδιά (φέρνουν φαΐ στο λαό!!!). Αλλά αυτό το πράγμα δε το έχω ξαναδεί. Αν υπήρχε άριστα στην εξυπηρέτηση θα ήταν αυτή της Πασιφάης.

Στο μαγαζί όπως προείπα, πήγαμε τέσσερις. Δύο οι Γευσιχώστες, μια κοπέλα που γνώρισα στο χορό (ναι το κουνάω λίγο) και το αγόρι της που εγώ τους λέω φίλους, δε ξέρω τι σκέφτονται πλέον αυτοί αφότου με είδαν να τρώω. Δε χρησιμοποιώ κωδικά ονόματα για αυτούς γιατί θέλω να τα σκεφτώ λίγο... έχω την εντύπωση ότι θα μας ξανασυνοδεύσουν σε Γευσιχωσία, οπότε ας τους δώσω κάτι καλό. Θα παίρναμε για τη μέση πράγματα, οπότε πήραμε από τις επιλογές που είχε για σαλάτα λαντουριστό, που είναι ο γνωστός σε όλους μας ντάκος (χαίρω πολύ σε κρητικό μαγαζί τι θα έπαιρνα; Χωριάτικη;), μια πίτα Σφακιανή, μια μερίδα απάκια, μια πατάτες και μια ποικιλία κρεατικών. Στα 100 ml τσικουδιά που κέρασε το μαγαζί μόλις μπήκαμε, προσθέσαμε και άλλα 250... έτσι για να υπάρχουν. Να παρατηρήσω ότι η ποικιλία στον κατάλογο ήταν σημαντική και θέλαμε πραγματικά να τα πάρουμε όλα... δε πειράζει, ξαναπάμε για φαΐ ρε παιδί μου... ευκαιρία...

Ο ντάκος που ήρθε ήταν σωστά φτιαγμένος, ίσως ένα από τα παξιμάδια ήθελε ελάχιστα περισσότερο μούλιασμα, αλλά μικροπράγματα αυτά. Επιπλέον ήταν καλός σε μέγεθος και μας απασχόλησε ευχάριστα μέχρι να έρθουν τα υπόλοιπα. Η πίτα και τα απάκια ήρθαν μετά, τα απάκια είναι κομμάτια χοιρινό κρέας, ζουμερότατο και συνοδεύεται από κομμάτια πράσινης πιπεριάς. Πολύ καλό και πολύ γευστικό ένα ορεκτικό που σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Η πίτα... βασικά η σφακιανή πίτα είναι μεγέθους πίτας σουβλακιού περίπου με τυρί μέσα και στην οποία προσθέτεις μέλι. Μπορείς να ζητήσεις να σου βάλουνε ή μπορείς να βάλεις εσύ. Εμείς πήραμε να βάλουμε μόνοι μας (όχι ότι ξέραμε τι κάνουμε απλά είχαμε πει στην αρχή χωρίς μέλι και αλλάξαμε γνώμη οπότε οι άνθρωποι μας το έφεραν). Ίσως εγώ που το έβαλα να το παράκανα, αλλά το μέλι κάλυπτε πολύ τη γεύση της πίτας. Πιστεύω ότι το τυρί που είχε μέσα (φέτα δλδ) θα έπρεπε να είναι λίγο πιο αλμυρό για να κάνει καλή αντίθεση. Πιστεύω ότι μια κρεατόπιτα θα μας άρεσε περισσότερο. Ίσως ήταν και αστοχία στην παραγγελία μας, αφού δε ξέρουμε καλά την κρητική κουζίνα.

Προσπερνάω τις πατάτες με τυρί που ήταν καλές, κομμένες στο χέρι σε σχήμα τσιπς αλλά όχι τόσο λεπτές και χωρίς λάδι πουθενά στο πιάτο, πράγμα πολύ καλό και περνάω στην ποικιλία. Η ποικιλία είχε μέσα πατάτες, σουβλάκι χοιρινό και κοτόπουλο, μπιφτέκια, λουκάνικο και ένα μπριζολάκι (με κόκκαλο για αυτό δε το λέω πανσέτα). Το κρέας ήταν πραγματικά πολύ καλά ψημένο, ενώ το λουκάνικο έχει μείνει στον φίλο μας να το λέει. Μας το έλεγε και την επόμενη μέρα που είχαμε πάει να δούμε μπάλα... Γενικά όλα τα κρέατα μας άρεσαν πολύ και όλα ήταν ζουμερά αλλά χωρίς ζουμιά στο πιάτο και τρυφερά και κατέβηκαν ιδιαίτερα ευχάριστα. Το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι το μέγεθος της ποικιλίας, που δε θα την πω μικρή, αλλά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Θα πω λίγο περισσότερα παρακάτω που μιλάω για κόστος.

Το κόστος του γεύματος μαζί με τσικουδιά κτλ ήταν περίπου 17 ευρώ το άτομο. Φτηνό δε το λες, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολύ ακριβότερα μαγαζιά στη Γλυφάδα. Προσφέρει κάτι διαφορετικό και το χρεώνει λίγο παραπάνω και όχι παράλογα. Να προσθέσω ότι στο τέλος φέρνουν λουκουμάδες με μέλι σαν κέρασμα (δηλαδή έχει ένα κέρασμα τσικουδιά στην αρχή και ένα στο τέλος), ενώ το αφεντικό του μαγαζιού ήρθε στο τραπέζι μας 3 φορές. Μια για να δει αν είχε αργήσει η ποικιλία (είχαμε φάει αρκετά γρήγορα τα ορεκτικά και ανησύχησε), μια για να μας ρωτήσει αν όλα ήταν καλά και άλλη μια πριν φύγει για το άλλο μαγαζί για να χαιρετίσει και να κεράσει άλλο ένα πιάτο λουκουμάδες. Στο οποίο κάναμε τους δύσκολους και του είπαμε ότι θα φεύγαμε και η ακριβής του απάντηση: Εγώ θα τους φέρω και κάντε ότι νομίζετε. Μάλιστα την ώρα που έφευγε (καθόμασταν κοντά στη πόρτα) είδε ότι τους φάγαμε και πήγε να κεράσει και τρίτο πιάτο, αλλά τον προλάβαμε... Τώρα θέλω να πω για την ποικιλία. Η ποικιλία μόνη της κάνει 28 ευρώ. Αν είναι για τέσσερα άτομα, είναι πολύ καλή τιμή αλλά θα χρειαζόταν να αυξηθεί λίγο το μέγεθος. Αν είναι για δύο άτομα είναι μάλλον ακριβή, αλλά είναι μεγαλύτερη από αρκετές άλλες. Δε θα πω ότι δεν έμεινα ευχαριστημένος, βασικά κανένας από τους τέσσερις, απλά πρέπει να το πω και αυτό για να είμαστε δίκαιοι.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε καλό σημείο με πολύ ωραία διακόσμηση και πολύ καλό φαγητό με πολλές επιλογές που θα σας συστήσει σε μια διαφορετική ελληνική κουζίνα για ποικιλία. Είναι ίσως λίγο πιο ακριβό αλλά σίγουρα όχι παράλογο και αξίζει να πάτε έστω μια φορά για το σέρβις του και μόνο και τον τρόπο με τον οποίο σε κάνουν να περνάς ευχάριστα την ώρα. Μετά πιστεύω ότι και να μη σας αρέσει το φαγητό (που αν είστε σαν εμάς θα σας αρέσει) θα ξαναπάτε σίγουρα, μόνο και μόνο για το κλίμα.

Η Πασιφάη
Ανδρέα Λαζαράκη 63, Γλυφάδα
Μεγ. Αλεξάνδρου 24, Πλ. Μέμου, Κορυδαλλός

Souvlaki Friends... μια φιλία επιστήθια...

Οκ, δε περιμένατε εμάς να σας το πούμε για να το καταλάβετε ότι έχουμε μια πολύ καλή σχέση με το σουβλάκι. Μια σχέση φιλική. Να όμως που βρέθηκε και ένα μαγαζί στην Αργυρούπολη για να μας το επιβεβαιώσει με την ονομασία του.

Το μαγαζί είναι στην οδό Αλεξιουπόλεως απέναντι από τα Goodys στο "κέντρο" της Αργυρούπολης, εκεί όπου τον έχει πολύ τον κόσμο. Το καλό είναι ότι έχει κίνηση και έχει και διάφορα πράγματα να κάνεις στη περιοχή. Το κακό είναι ότι αν δε ξέρεις τη περιοχή, για να παρκάρεις... άστο. Ειρωνικά, ακριβώς απέναντι είναι το πάρκινγκ των Goodys, το οποίο είναι ανοιχτό για όλους... αλλά για να βρείτε θέση πρέπει να έχετε κάνει αίτηση... σε διπλότυπο 2 εβδομάδες νωρίτερα...

Το μαγαζί σαν χώρος είναι πολύ καλά φτιαγμένος και προσεγμένος, είναι χώρος "σουβλακερί" και όχι σουβλατζίδικου. Ακολουθεί το ρεύμα της περιοχής δηλαδή. Αν σας αρέσει το περισσότερο παραδοσιακό ο χώρος δε θα σας αρέσει ιδιαίτερα. Αν από την άλλη είστε περισσότερο του μοντέρνου, ο χώρος είναι ο ιδανικός για εσάς. Έχει και μια πρωτότυπη πινελιά με την κουζίνα να είναι σε έναν ημιώροφο και όχι στο ισόγειο. Διαφορετικό, αλλά όταν έχει δουλειά λυπάμαι τους σερβιτόρους στο ανέβα-κατέβα...

Περνάμε στον κατάλογο, ο οποίο έρχεται (μάλλον είναι μόδα τελευταία) σε ένα μικρό κουπί καρφωμένος με ένα πιρούνι ή κουτάλι ή μαχαίρι. Η ποικιλία των ορεκτικών και του φαγητού ικανοποιητική σε κάθε επίπεδο είχε και αρκετές (5-6) σαλάτες (αν και θεωρούσαν την σπανακόπιτα σαλάτα... δε ξέρω πείτε με περίεργο αλλά το παρατηρήσαμε με τον Κοιλιόδουλο) και μετά είχε τα γνωστά σκέτα, με πίτα και μερίδες. Επιπλέον του ότι θα έβρισκες σε ένα κανονικό σουβλατζίδικο έχει και τορτίγιες και πουγκιά. Επιπλέον, κάτι που μας άρεσε πολύ με Κοιλιόδουλο ξανά, έχει μια πολύ μεγάλη ποικιλία από μπύρες κάθε είδους μαζί με τα διάφορα άλλα αναψυκτικά και ποτά.

Η δική μας παραγγελία (ο σερβιτόρος μας ρώτησε αν θα μπορούσαμε να τα φάμε όλα... που να ξέρει το παιδί. Ευγενικότατος και εξυπηρετικότατος επί τη ευκαιρία) ήταν μια τυροκαυτερή με κοπανιστή Μυκόνου και μια μερίδα twister πατάτες με τσένταρ και μπέικον (η οποία έγινε περισσότερο διαισθητικά, δε χρειάστηκε καν να συνεννοηθούμε) 2 μικρές σως, Aioli (γιαούρτι με λεμόνι και σκόρδο) και Friends (κλασσική σως μέλι - μουστάρδα - μαγιονέζα με λίγο διαφορετικές αναλογίες), 2 πίτες κομμένες (λίγο πιο μετά αλλά θα εξηγήσω γιατί), 2 τορτίγιες, μια με διπλό καλαμάκι χοιρινό και μια με γύρο χοιρινό και 2 τυλιχτά, μια με κεμπάπ και μια με μπιφτέκι.

Ξεκινάμε με τις τορτίγιες που ήταν πάρα πολύ ωραίες και σαν υφή του φύλλου και σαν γεύση, ενώ το κρέας μέσα ήταν υποδειγματικό. Στο ίδιο επίπεδο ήταν το κεμπάπ και το μπιφτέκι (το οποίο μπιφτέκι μου άρεσε πραγματικά πάρα πολύ και σαν κιμάς και σαν μείγμα μπαχαρικών, είναι από τα καλύτερα που έχω φάει σε σουβλατζίδικο, ίσως και γενικά) ενώ οι πίτες (αλάδωτες) ήταν επίσης πολύ καλά ψημένες και πολύ μαλακές. Στα ορεκτικά, οι πατάτες twister είναι πρακτικά πατατάκια (όχι από σακουλάκι, κομμένα στο χέρι φρέσκα) αλλά το τσένταρ και το μπέικον ήταν πολύ καλά και πιστεύω ότι αν την επόμενη φορά τα πάρουμε με πατάτες θα είναι ακόμα καλύτερα (αυτό είναι προσωπικό θέμα, δεν είχαν κάτι τα πατατάκια, απλά εγώ προτιμώ τις πατάτες). Κλείνοντας η τυροκαυτερή (που ήταν η πρώτη που δοκιμάσαμε φυσικά) ήταν πάρα πολύ καλή και σχετικά καυτερή οπότε θα της έβαζα ένα αρκετά μεγάλο βαθμό.

Να αναφέρω και το εξής. Επειδή στο μαγαζί είχαμε ξαναπάει, αλλά με άσχετες παρέες, έχουμε άποψη και για 2-3 πράγματα ακόμα. Προσωπικά έχω φάει ( όπως και ο Κοιλιόδουλος) και πουγκί με γύρο κοτόπουλο. Από τον γύρο δεν έχω κανένα παράπονο ήταν πολύ καλός, αλλά τη παράσταση "έκλεβε" το πουγκί, που ουσιαστικά ήταν ένα πολύ αφράτο και αρκετά μεγάλο ψωμί. Δε θα πω ότι δε μου άρεσε ή ότι δεν είναι χορταστικό, αλλά προσωπικά είμαι αντίθετος στο να κάνουμε τον γύρο κομπάρσο. Καλά για τα υπόλοιπα υλικά δε πήρα χαμπάρι. Εκεί επίσης είδα και το μέγεθος των μερίδων, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, αλλά για το στυλ σουβλακερί είναι περισσότερο από ικανοποιητικό. Δε θα σκάσεις, αλλά θα φας. Τέλος κάτι που παρατήρησε ο Κοιλιόδουλος όταν είχε πάει, σε μια κάπως περασμένη ώρα, μετά τις 12, που έτυχε να πάει με την Πεινασμένη Μπάρμπυ φίλη μας, ζήτησαν γύρο και τους απάντησαν ότι δεν είχε. Και εμείς με το πονηρό, όταν πρόκειται για φαγητό, μυαλό μας λέμε ότι μπράβο του γιατί δεν έβαλε νέο γύρο όταν του τέλειωσε ο παλιός, για να τον πουλήσει μπαγιάτικο την επόμενη μέρα. Ένα μεγάλο συν για αυτό το πράγμα στο μαγαζί. Κλείνοντας να πω γιατί ανέφερα ότι πήραμε τις πίτες πιο μετά. Οι σως, έχουν μια υφή πιο αραιή από το αναμενόμενο, δεν έχουν ας πούμε με το τζατζίκι καμία σχέση. Αποτέλεσμα αυτού και δεδομένου ότι δεν είχαμε πατάτες, χρειαστήκαμε 2 πίτες κομμένες για να τις δοκιμάσουμε.

Φτάνουμε στο σημείο να δούμε και την τιμή και αν είναι φιλική και αυτή. Λοιπόν για όσα πήραμε, μαζί με 2 μπύρες, το σύνολο ήταν 32,30€. Αν βγάλουμε τις μπύρες είναι περίπου 11€ το άτομο. Δε το λες φτηνό είναι η αλήθεια, αλλά προσωπικά εγώ το περίμενα. Λίγο η περιοχή που θεωρείται καλή, λίγο το μαγαζί που είναι πιο προσεγμένο από το κλασσικό σουβλατζίδικο, λίγο ότι πήραμε και πράγματα περίεργα και αρκετά, οκ το λες λογικό σαν τιμή. Πιστεύω ότι για να φάει κάποιος καλά θέλει περίπου 6-7€, χωρίς μπύρες κτλ, που δε το λες παράλογο, ίσως λίγο τσιμπημένο.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί με στυλ σουβλακερί, σε καλό σημείο αλλά με δύσκολο πάρκινγκ, με πολύ καλό και ποιοτικό φαγητό και σωστότατη εξυπηρέτηση και σέρβις και τιμές λίγο τσιμπημένες αλλά αναμενόμενες. Αν το συνεχίσει έτσι θα μείνει για πολύ καιρό στη περιοχή (και ο σερβιτόρος θα μας βλέπει κάθε φορά με ανανεωμένη την απορία του για το πόσο τρώμε).

Souvlaki Friends
Αλεξιουπόλεως 29, Αργυρούπολη

Υ.Γ. Από σήμερα τρέχει και ο μεγάλος διαγωνισμός μας μέσω της σελίδας μας στο Facebook!

Πήγαμε στον Ωκεάνιο Κουβά

Όχι δεν αρχίσαμε να δίνουμε συμβουλές για στοίχημα, ούτε το χάσαμε από το πολύ φαΐ. Απλά αποφασίσαμε ότι εξοντώσαμε αρκετά μαντριά και χοιροστάσια και είπαμε να κάνουμε μια αλλαγή (για μια φορά μη φανταστείτε) και να πάμε σε κάτι θαλασσινό.

Ocean Basket λοιπόν (ξέρω ότι κανονικά μεταφράζεται σε καλάθι και όχι σε κουβά, αλλά θα καταλάβετε γιατί το έγραψα έτσι) και με μια παρέα 2 αιθέριων υπάρξεων (που αν μας διαβάσουν θα αρχίσουν πάλι ότι τα παραλέω... δε φταίει κανένας άλλος, εγώ φταίω...) πήγαμε να δοκιμάσουμε το θαλασσινό μας.

Το μαγαζί ανήκει σε αλυσίδα που έχει κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη και είναι το πρώτο που άνοιξε στην Ελλάδα, οπότε είχαμε εκ των πραγμάτων την υποχρέωση να το δούμε. Επειδή όμως δεν είμαστε μεγάλοι φαν των θαλασσινών, για αυτό αποφασίσαμε να πάρουμε μαζί μας τα κορίτσια. Η μια είναι η πεινασμένη Μπάρμπι που ίσως να θυμάστε από το Καλαμάκι Πεϊνιρλί του Σπύρου, ενώ η άλλη είναι μια φίλη μας που θα αποκαλέσουμε Ξανθιά Τιμωρός, με το τιμωρός να πηγαίνει καθαρά στα θαλασσινά, στα οποία έχει πολύ μεγάλη αδυναμία.

Ξεκινώντας από τη θέση του μαγαζιού, το σημείο που βρίσκεται, στην ευθεία του OPUS προς τα κάτω και δίπλα ακριβώς στον ΑΒ Βασιλόπουλο της Γλυφάδας, επιδέχεται ανάλυσης. Αρχικά δεν είναι σε κάποιο σημείο που να έχει κάποια ωραία θέα (όχι ότι μας νοιάζει εμάς, αλλά υπάρχει κόσμος που θέλει να βλέπει τη θάλασσα του όταν τρώει, ειδικά θαλασσινά), έχει όμως το καλό ότι βρίσκεται στο «νέο κέντρο» της Γλυφάδας, με αποτέλεσμα να είναι κοντά σε ότι επιλέξετε για συνέχεια της εξόδου σας (αν επιλέξετε). Το σημείο έχει και πρόσβαση Τραμ, το οποίο το λέω αποκλειστικά και μόνο επειδή η κατάσταση του πάρκινγκ στη περιοχή δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένη. Τι εννοώ; Αν και βρίσκεται σε σημείο με αρκετά μεγάλη κίνηση, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, σε γενικές γραμμές εγώ στην περιοχή παρκάρω, αν όχι εύκολα, τουλάχιστον χωρίς πολύ ψάξιμο. Ωστόσο, επειδή εγώ ξέρω και την περιοχή αρκετά καλά, δεν αποκλείω κάποιος να δυσκολευτεί.

Τέλος πάντων, (τώρα) φτάσαμε και μπαίνουμε μέσα, σε ένα μαγαζί που δίνει μια πολύ ωραία πρώτη εντύπωση. Όμορφα διακοσμημένο, με ωραίες ατάκες γραμμένες στο τοίχο και διασκεδαστικά γνωμικά, με σερβιτόρους ντυμένους άψογα και ευγενικότατους. Τα τραπέζια του αρκετά αραιά ώστε να μπορείς να καθήσεις άνετα και οι καρέκλες του ένα τσακ πιο άνετες από τις κλασσικές ψαροταβέρνες.

Ακόμα κάτι που πρέπει να του αναγνωρίσω είναι η ποικιλία που προσφέρει. Ο κατάλογος είναι πραγματικά τεράστιος και περιλαμβάνει από τα κλασσικά καλαμαράκια και χταποδάκι μέχρι σούσι (το οποίο δε δοκιμάσαμε και σε αυτό φταίω εγώ... αν είναι να φας σούσι, να το φας σε μαγαζί που κάνει μόνο αυτό, του αξίζει). Υπάρχουν κάποιες επιλογές για σαλάτες (5 ή 6) και κατά τα άλλα ο κατάλογος έχει ύψος 2 Α4 και έχει 5 φύλλα. Υπολογίστε...

Εμείς, 4 άτομα, παραγγείλαμε μια σαλάτα με τόνο, ένα χταποδάκι ορεκτικό και μια πιατέλα για 4 άτομα, Full Deck όπως την ονομάζουν, η οποία περιλαμβάνει καλαμαράκι ψητό και τηγανητό, γαρίδες, μύδια, ψάρι μέρας και πατάτες ή/και ρύζι. Το χταποδάκι το παραγγείλαμε γιατί δεν είχε στην πιατέλα. 

Θα ξεκινήσω από την σαλάτα, η οποία μας απογοήτευσε λίγο. Για να λέω και το σωστό, περισσότερο γιατί την είχαμε φανταστεί διαφορετικά. Εμείς περιμέναμε βραστό τόνο, ενώ η σαλάτα είχε ωμό σε λεπτές φέτες. Κατά τα άλλα ήταν μια συμπαθητική σαλάτα, η οποία αδικήθηκε περισσότερο επειδή δεν ήταν του γούστου μας και λιγότερο γιατί δεν ήταν φτιαγμένη καλά. Να προσθέσω εδώ ότι μαζί με τη σαλάτα έφερναν και μια dressing φουντούκι, για να την βάλει όποιος ήθελε από πάνω (δε στην επέβαλαν, κάτι το οποίο βρήκα πολύ θετικό), η οποία αν και καλή, δεν έσωσε τη κατάσταση. Το χταποδάκι είχε πολύ καλύτερη μοίρα, έρχεται ζεστό μέσα στο τηγάνι και με το λεμονάκι που πρέπει είναι πολύ καλή επιλογή και άρεσε σε όλους.

Μετά ήρθε η πιατέλα... και τα όνειρά μας κατέρρευσαν... Ας ξεκινήσω πρώτα από τα καλά... Το μέγεθος της, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι μιλάμε για θαλασσινά, ήταν πολύ καλό για 4 άτομα. Έπιανε σε μήκος σχεδόν το μισό τραπέζι (και είμασταν σε τραπέζι για 6 άτομα). Επιπλέον, τα μύδια που είχε μέσα συνοδεύονταν από μια πολύ καλή λευκή σάλτσα που μας άρεσε και έδενε πολύ ωραία με τη γεύση του μυδιού. Τέλος το ψάρι ημέρας ήταν φιλέτο και φρεσκότατο και μαγειρεμένο σωστά, αλλά τα καλά... τελειώνουν γρήγορα...

Φάουλ πρώτο... οι πατάτες ήταν προτηγανισμένες. Πταίσμα θα μου πείτε, αλλά όταν όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά (που έχω επισκεφθεί τον τελευταίο καιρό) έχουν κομμένες στο χέρι, είναι φάουλ. Τελευταία το μόνο μέρος που βρήκα πατάτες προτηγανισμένες είναι στα Everest για να βάλουν σε σάντουιτς. Δεύτερο με εξαίρεση το ψάρι ημέρας, ΟΛΑ τα υπόλοιπα ήταν καταφανώς κατεψυγμένα. Αλλά δε μιλάω για κατάψυξη λίγων ημερών... μιλάω για κατάψυξη και ξανά απόψυξη και πάλι κατάψυξη... αποτέλεσμα ήταν ότι δεν υπήρχε ούτε καν η ψευδαίσθηση της φρεσκάδας. Τρίτο φάουλ, οι γαρίδες ήταν ανοιγμένες. Ρε παιδιά, η μισή χαρά στη γαρίδα είναι το καθάρισμα! Αν μου την έχετε έτοιμη μου παίρνετε τη μισή χαρά! Βέβαια αν τις ανοίξεις ψήνονται πιο εύκολα... αλλά χάνουν και σε γεύση γιατί δε ψήνονται σωστά.

Με τρία φάουλ στο πρώτο δεκάλεπτο, όσοι παίζουν μπάσκετ ξέρουν ότι υπάρχει πρόβλημα. Θα πάω στο τέταρτο φάουλ... τα καλαμαράκια δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Όχι ότι δεν ήταν καλά (αν και το θέμα της κατάψυξης προφανώς ισχύει) αλλά δεν είχαν τίποτα περισσότερο από το καλαμαράκι που θα μπορούσα να φάω οπουδήποτε αλλού. Το φάουλ το δίνω γιατί ούτε καν για αυτό δε βρήκα το λόγο να ξαναπάρω αυτή τη πιατέλα.

Πάμε τώρα στο κομμάτι του λογαριασμού. Το μαγαζί διαφημίζεται σαν φτηνό (για ψάρι) και δε μπορώ να πω ότι το βρήκα ακριβό. Το κόστος ήταν περίπου 20 ευρώ το άτομο (πήραμε και ένα γλυκό στο τέλος, μία μερίδα, αλλά βάζω το κόστος του φαγητού, 2 coca cola’s και ένα καραφάκι ούζο), το οποίο για ψάρι και για Γλυφάδα το λες λογικό. Βέβαια για κανένα λόγο δε το λες φτηνό. Με 20 ευρώ το άτομο μπορώ να πάω σε ψαροταβέρνα και να φάω τα ίδια, ίσως και περισσότερα και θα είναι και φρέσκα. Οπότε, να το και το πέμπτο φάουλ... αποβληθήκαμε (για τους NBAers βάλτε σαν φάουλ και τη σαλάτα και κλείσαμε).

Συνοψίζοντας, ένα μαγαζί σε καλό σημείο, με γνωστό όνομα, πολύ ωραίο χώρο (ειδικά το καλοκαίρι θα είναι φοβερός) και καλή εξυπηρέτηση, αλλά μας τα χαλάει στο προκείμενο. Χαμηλής ποιότητας φαγητό, με τις αρνητικές εντυπώσεις να είναι περισσότερες από τις θετικές, ενώ διαφημίζεται για φτηνό, το οποίο χωρίς να είναι ψέμα, δεν είναι 100% ακριβές. Θα το έλεγα ένα ψαροφαστφουντάδικο με σερβιτόρους και καλή βιτρίνα, αλλά προσωπικά δε θα ξαναπάω. Αν δεν είστε πολύ απαιτητικοί στο ψάρι, μπορείτε να πάτε να το δείτε έστω μια φορά, αλλά αν έχετε απαιτήσεις από το πιάτο σας, πηγαίνετε καλύτερα κάπου αλλού.

Υ.Γ. Συζητώντας με τον Κοιλιόδουλο στον γυρισμό (από το ποτό μετά... λεπτομέρεια) αναρωτιόμασταν πως μπορεί ένα μαγαζί με αυτή τη ποιότητα να κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη. Καταλήξαμε στο ότι μάλλον οι Έλληνες στο ψάρι, ακόμα και αυτοί που δεν το πολυπροτιμούν, έχουμε μεγάλες απαιτήσεις, γιατί όλοι μας κάποτε φάγαμε φρέσκο ψάρι, ενδεχομένως και λιγότερο από μέρας. Κάτι το οποίο οι Ευρωπαίοι δεν είδαν μάλλον ποτέ τους, εκτός κι αν κάνανε διακοπές στην Ελλάδα.

Ocean Basket
Ανδρέα Λαζαράκη 61 & Πανδώρας 5, Γλυφάδα
 Υ.Γ. Έχει κλείσει.

Το Ελληνικό (Θεσσαλονίκη - Γλυφάδα)

Το Ελληνικό είναι ένα μαγαζί που βρίσκεται στη Γλυφάδα. Αλλά εγώ δεν πήγα στη Γλυφάδα αλλά στο "αρχικό" που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη μιας και βρέθηκα για άλλους λόγους εκεί το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.

Λοιπόν, το μαγαζί βρίσκεται σε αρκετά κεντρικό, νομίζω, σημείο της πόλης. Το πρώτο που παρατηρείς όταν μπαίνεις είναι το γεγονός ότι είναι "στριμόκωλο", δηλαδή τα τραπέζια είναι στοιβαγμένα "το ένα πάνω στο άλλο" σε σημείο του να μπορείς να τσιμπάς από το πιάτο του διπλανού σου. Μετά παρατηρείς ότι έχει ράφια από "κάτω μέχρι πάνω" γεμάτο με μπουκάλια (τσίπουρο κτλ).

Περι φαγητού (και ποτού) έχει μια μεγάλη ποικιλία σε ορεκτικά, σαλάτες, κυρίως πιάτα και ποτά οπότε όλοι πιστεύω θα βρουν κάτι που να τους αρέσει. Εγώ παρήγγειλα μια δροσερή σαλάτα, που είχε διάφορα υλικά μέσα όπως ρόκα και κουκουνάρι αν τα θυμάμαι καλά γιατί φαγώθηκε πολύ γρήγορα.
Μετά πήρα μια τυροκαυτερή που τελικά μόνο τυροκαυτερή δεν ήταν. Αν το ήξερα θα προτιμούσα την κοπανιστή. Ένα χαλούμι τηγανητό που ακόμα και όταν κρύωσε δεν έγινε λάστιχο (όπερ σημαίνει ήταν καλής ποιότητας).

Επίσης μια χοιρινή τηγανιά που ήρθε ζεστή στο τηγανάκι και ένα γκιούλμπασι που για όσους δεν ξέρουν είναι τρία διαφορετικά είδη κρέατος ψημένα μαζί στο φούρνο και με τυριά από πάνω τους να λιώνουν... Η τηγανιά μου άρεσε ενώ το γκιούλμπασι από την άλλη μου φάνηκε ότι είχε πολύ λίπος.

Για να πιώ πήρα ένα τσίπουρο Μπαμπατζίμ που κόστιζε €6,80 και το εμφιαλωμένο νερό, που κανονικά θα έπρεπε να σε ρωτήσει αν θες να το αφήσει ή όχι, κόστιζε 1,60.



Όσον αφορά το σέρβις τα παιδιά ήταν ευγενικά και γρήγορα στο να σου φέρουν ότι παρήγγειλες αλλά αργοί στο να έρθουν να σου πάρουν παραγγελία και να σου φέρουν το λογαριασμό. Ίσως και να φταίει ότι ήμουν στη πόλη του Χαλλλαρά...

Για να κλείσω να αναφέρω ότι στο τέλος κεράσαν γλυκό που συνοδευόταν με παγωτό ενώ το κουβέρ κοστίζει 1.30 το άτομο.

Για όλα αυτά πλήρωσα €40.60. Πανάκριβο για ένα άτομο. Άμα ήμουν όμως με τον Ζαμπόνις θα λέγαμε ότι θα μπορούσε να κάνει και μια μικρή μείωση στις τιμές.
Υ.Γ. Άμα ήταν να βάλω κάποιο ποσοστό σχετικά με το πόσο έμεινα ικανοποιημένος θα έλεγα 50%.


Το Ελληνικό
Στρατηγού Καλλάρη 9, Θεσσαλονίκη
Λαζαράκη 28, Γλυφάδα