Ανακαλύψαμε τον κήπο της Εδέμ

Όχι δεν πήγα στον παράδεισο (και δεν το βλέπω να πηγαίνω αν υπάρχει...) πήγα σε ένα λιβανέζικο εστιατόριο στη Γλυφάδα. Το είχα βάλει στόχο καιρό να πάω και Σάββατο βράδυ βρήκα την ευκαιρία.


Είχα ακούσει καλά λόγια για το μέρος, αν και ομολογουμένως όχι απο πηγή αξιόπιστη. Δεν είναι ψεύτης το παιδί, απλά είχε δουλέψει σαν σερβιτόρος εκεί παλιά. Πάω λοιπόν να δώ και ιδίοις όμμασι! (πως το παίζω το αρχαίο ε;)


Το πρώτο πράγμα που (δεν) μου έκανε εντύπωση είναι η διακόσμηση. Όχι οτι ήταν άσχημη, απλά δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό. Μερικές γλάστρες (δέντρα όχι μοντέλα), μια όμορφη σύνθεση της χαρτοπετσέτας στα τραπέζια (κωνική), ένα λουλουδάκι εδώ και εκεί, μερικά υφάσματα. Δηλαδή διακριτικό μεν αλλά όχι καρφωτά λιβανέζικο. Περί ορέξεως βέβαια αλλά εγώ θα προτιμούσα να υπάρχει κάτι που να δηλώνει, να φωνάζει δηλαδή την ταυτότητα ενός μαγαζιού που δεν βρίσκει κανείς εύκολα στην Ελλάδα. Τέλος πάντων ο άνθρωπος προτίμησε να είναι διακριτικός. Ένα σημαντικό πράγμα είναι η τοποθεσία του μαγαζιού. Είναι ακριβώς έξω απο το πάρκινγκ του δημαρχείου της Γλυφάδας. Δηλαδή για να μην βρείτε πάρκινγκ εκεί πρέπει να είστε ΠΟΛΥ γκαντέμης. Και όχι δεν κόλλησε το caps.


Δεν είδα κατάλογο γιατί ο φίλος μου που μου είχε πει για το μέρος το πήρε πάνω του για να κάνει αυτός την παραγγελία. Είχε δουλέψει εκεί οπότε σκεφτήκαμε όλοι (6 άτομα) να τον αφήσουμε, σίγουρα μια φορά κάτι παράνω απο εμάς θα ξέρει για την κουζίνα. Στο ενδιάμεσο (αν και έπρεπε να μπει στην παράγραφο της ατμόσφαιρας αλλά τι να κάνουμε το ξέχασα....) εμφανίστηκε και μια χορεύτρια οριεντάλ και έκανε ένα μικρό πρόγραμμα, συμπαθητικό το έλεγες. Όχι δεν μου έκανε εντύπωση. Δε ξέρω γιατί, άλλες φορές μπορεί και να πήγαινα ξανά μόνο και μόνο για το χορό. Σοβαρεύτηκα μάλλον. Περίεργο.....


Πρώτη διαφορά με το κλασσικό εστιατόριο-ταβέρνα που ξέρουμε. Δεν φέρνουν ψωμί, στην θέση του φέρνουν αραβικές πίτες. Μου άρεσε πολύ που τις φέρανε σε σφραγισμένο σακουλάκι να τις ανοίξεις εσύ, ότι καλύτερο για να δείξουν οτι είναι φρέσκες. Τα ορεκτικά που πήραμε (ή τέλος πάντων μας πήραν και μας φέρανε, δε κολλάμε εκεί) ήταν χούμους με κουκουνάρι, γιαούρτι με δυόσμο λάδι και ντομάτα, μελιτζανοσαλάτα, σαγανάκι καυτερό, σαγανάκι σε αραβική πίτα και ένα είδος κεφτεδάκι γεμιστό με χούμους και κουκουνάρι. Όλα πολύ νόστιμα και με έντονο το λιβανέζικο στοιχείο και με ωραία παρουσίαση. Ειδικά τα κεφτεφάκια θα μπορούσαμε να πάρουμε άλλη μια μερίδα.


Για κυρίως πιάτο αποφασίσαμε(νε) να πάρουμε 2 mix grill με γενικά κρεατικά μέσα. Εκεί ήρθε δυστυχώς και η πρώτη απογοήτευση. Ήρθε ένα πιάτο στο οποίο βρίσκονταν και οι 2 μερίδες, κάτι το οποίο ειλικρινά με απογοήτευσε γιατί το βρήκα (και όχι μόνο εγώ) πολύ μικρό. Είχε μέσα 2 κεμπάπ, 2 σουβλάκια κοτόπουλο και 2 ακόμα μερίδες κρέας (δεν θυμάμαι τι είδος). Δεν είχα κανένα παράπονο απο άποψη γεύσης, ήταν όλα υπέροχα, ακόμα και η παρουσίαση ήταν πολύ καλή. Το κρέας συνοδευόταν απο ρύζι με κουκουνάρι και σαλάτα. Επιμένω όμως οτι σαν μερίδα ήταν πολύ μικρή. Υποτίθεται οτι πήραμε 2 μερίδες για 6 άτομα και η μερίδα που φέρανε θα ήταν ζήτημα για 2 καλοφαγάδες. Δηλαδή εγώ με τον κοιλιόδουλο και τον χοιρομέρη την είχαμε μόνοι μας άνετα και μπορεί να ζητάγαμε και δεύτερη.


Εκεί πρέπει να παρατηρήσω οτι το μαγαζί δίνει τη δυνατότητα να πάρεις και ναργιλέ με διάφορες γεύσεις σαν επιλογή, αλλά δυστυχώς όταν πήγαμε εμείς (λίγο αργά ομολογουμένως) χρησιμοποιούνταν ήδη όλοι. Είναι ωστόσο κάτι ωραίο (για μερικούς, εμένα προσωπικά δε μου αρέσει να κάνω. Ναι χοιρομέρη το παράκανα σταμάτα να γελάς.....) για μετά το φαγητό.


Τελειώνοντας να πω για τις τιμές. Και εκεί δυστυχώς δεν μπορώ να πω τα καλύτερα. Με αυτά που πήραμε πληρώσαμε 16 € το άτομο και δεν χορτάσαμε. Είναι αλήθεια οτι δεν πήραμε ο καθένας την μερίδα του και πήραμε αρκετά ορεκτικά, αλλά 22 € για την μερίδα κρέας που μας φέρανε είναι πολλά όπως και να το κάνεις. Στο φινάλε πάω να πάρω 2 κεμπάπ σε σουβλατζίδικο και τα πληρώνω 1,80 € το ένα.


Συνοψίζοντας ένας ωραίος χώρος με διακριτική διακόσμηση, νόστιμο φαγητό καλό σέρβις (δεν ήταν κάτι το τρομερό, απλά καλό. Εξυπηρετικοί άνθρωποι και μάλλον όλοι απο το Λίβανο κάτι που προσθέτει στο μαγαζί), πάντα χαμογελαστοί και υπομονετικοί στις ερωτήσεις των άσχετων (ναι για μας μιλάω) απο λιβανέζικη κουζίνα. Το κακό είναι οτι οι μερίδες του κυρίως φαγητού (και των ορεκτικών αλλά σε χαμηλότερο βαθμό) ήταν πολύ μικρές. Επιπλέον οι τιμές σε σχέση με την ποσότητα είναι μάλλον τσιμπημένες. Με 16€ εμείς μπορούσαμε να φάμε ακόμα (και μάλιστα πήγαμε για παγωτό).


Τελικά ένας χώρος που θα μπορούσε κάποιος να επισκεφτεί για να δει κάτι το διαφορετικό. Σίγουρα δεν είναι μαγαζί που θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς στέκι. Είναι μια ικανοποιητική ενναλακτική για αυτούς που τρώνε συχνά έξω και έχουν βαρεθεί τα ίδια.


Ο Κήπος της Εδέμ
Ναπ. Ζέρβα 12, Γλυφάδα
(Απέναντι απο το Δημαρχείο Γλυφάδας)

Υ.Γ. Έχει κλείσει

σΤο κουτούκι του Γρίλη

Η γιορτή του Αγ. Γεωργίου είναι μεγάλη γιορτή για την Ελλάδα. Γιατί πολύ απλά η μισή Ελλάδα γιορτάζει (η άλλη μισή του Αγ. Ιωάννου). Και φυσικά πώς γιορτάζουν οι έλληνες; Μα τρώγοντας φυσικά.


Ένας φίλος μου Γιώργος λοιπόν αποφάσισε να μας κάνει το τραπέζι σε ένα μαγαζί που ήξερε στον Ταύρο (είναι ο ίδιος με τον οποίο πήγα στα Πετράλωνα τις προάλλες. Ναι, δεν ξέρω που τα βρίσκει.)


Το κουτούκι του Γρίλη λοιπόν είναι μια συμπαθητική ταβέρνα στον Ταύρο ακριβώς δίπλα στο σταθμό. Αναξαγόρα 7 είναι η διεύθυνση για όποιον αναρωτιέται. Το καλό με αυτή τη ταβέρνα είναι οτι έχεις να επιλέξεις που θα κάτσεις. Μέσα ή έξω. Η διαφορά είναι απλή. Έξω είναι λίγο πιο απλόχωρα αλλά μέσα έχει live μουσική. Λαϊκή μουσική (μπουζουκάκι, κιθάρα και ένα ντέφι) και τραγουδάει..... ο Γρίλης. Δε κάνω πλάκα, ο ιδιοκτήτης τραγουδάει. Όχι δεν έβαλε μέσον, έχει καλή φωνή. Αρκετά αυτά όμως, πάμε διακόσμηση, η οποία είναι πολύ καλή (καθήσαμε μέσα προφανώς) καθώς σε όλους τους τοίχους έχει αντικείμενα απο την επαρχία. Μια γκλίτσα και μια φλογέρα είχε πίσω μου τα υπόλοιπα δεν τα παραθέτω γιατί θα μας πάρει ώρα. Επίσης έχει ένα μέρος με 4 τραπέζια υπερυψωμένο, ενώ απο κάτω έχει βαρέλια με κρασί τα οποία έχουν όντως κρασί μέσα και μπορεί κάποιος να ζητήσει να του βάλουν απο εκεί. Βέβαια πρέπει να έχει γίνει το κρασί για να του βάλουν και ακόμα δεν είχε γίνει οπότε δε μπορώ να σας πω για γεύση.


Περνάμε στο μενού (αν και δεν το είδα καλά) το οποίο περιλαμβάνει όλα τα γνωστά εδέσματα της ώρας. Ε, ξέρετε τώρα ταβέρνα είναι τι να έχει, κρεατικά. Εννοείται οτι απο ψαρικό δεν υπάρχει ούτε για αστείο στο μαγαζί. Οπότε όσοι θέλετε ψαράκι ακόμα πρέπει να πηγαίνετε μικρολίμανο λυπάμαι. Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εξεζητημένο, τα γνωστά, μπιφτέκια γεμιστά και γεμιστό ψαρονέφρι. Πήραμε παϊδάκια αρνίσια και κοτόπουλο, μερικά ορεκτικά και ένα ψαρονέφρι γεμιστό για τη μέση. Όλα πολύ καλά ψημένα, πάλι όχι κάτι το εξεζητημένο αλλά ακριβώς αυτό που πρέπει για να είναι νόστιμα χωρίς να χάνουν τίποτα. Οφείλω να σταθώ στο ψαρονέφρι το γεμιστό, το οποίο πραγματικά θα το καταβρόχθιζα αν δεν ήταν για τη μέση. Πολύ νόστιμη η σάλτσα και το κρέας ήταν υπέροχο με το λιωμένο τυρί για γέμιση.


Και το σέρβις αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις. Αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο και είχε μόνο 4 σερβιτόρους, αφού ο ιδιοκτήτης τραγούδαγε, ποτέ δεν περιμέναμε για κάτι. Μόλις το ζήταγες στο φέρνανε και αν αργούσανε λίγο ήταν μόνο και μόνο γιατί κάποιος άλλος ζήτησε κάτι πριν απο σένα και οι άνθρωποι έχουν 2 χέρια. Πολύ καλή εντύπωση απο το σέρβις και πρέπει να παρατηρήσω οτι είναι και πολύ διακριτικοί, αφού την ώρα που κλείνανε και εμείς είμασταν ακόμα εκεί ( όταν βγαίνω με αυτό τον φίλο μου δε γυρίζω ποτέ σπίτι πρίν τις 4. Και ποτέ νηφάλιος....) απλά ήταν αόρατοι αν και καταλάβαμε οτι περιμένανε να φύγουμε για να πάνε και αυτοί στο σπίτι τους. Ναι φύγαμε δεν είμαστε και γαϊδούρια...... Και το κρασί του μαγαζιού ήταν πολύ καλό, το κόκκινο ξηρό όσο έπρεπε και με μια ελαφρά ξινή γεύση, δηλαδή όπως πρέπει να είναι το κόκκινο, το λευκό δροσερό και ελαφρύ και το ροζέ μια πολύ καλή μίξη των δύο. Ναι δοκίμασα απο όλα (είπαμε ποτέ νηφάλιος).


Το μόνο που δεν μπορώ να πώ οτι ήταν πολύ καλό ήταν οι τιμές. Όχι δεν ήταν πολύ ακριβό και οι μερίδες του ήταν ικανοποιητικά μεγάλες, αλλά έχω πάει και σε φτηνότερα. Δηλαδή 12 άτομα περίπου, χωρίς να πάρουμε μερίδες αλλά μόνο με πράγματα για τη μέση και κρασί (ομολογουμένως αρκετό κρασί) πληρώσαμε περίπου 200 €. Ενδεικτικά ας πω αυτό που θυμάμαι, το κιλό τα παϊδάκια κόστιζε 32 €.


Συνοψίζοντας, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον με ζωντανή μουσική (και μάλιστα με πολύ κέφι. Αν δεν είχα τις πατερίτσες θα γινόταν χαμός.....), καλό σέρβις, νόστιμα φαγητά. Είναι μια πολύ καλή επιλογή για αυτούς που τους αρέσει το στυλ κουτούκι, να πάνε με μια παρέα να φάνε να πιούν το κρασάκι τους και να περάσουν καλά. Για τιμές μπορώ να πώ οτι χορταίνεις με 20 € το άτομο. Αν μένετε στον Ταύρο καλό είναι να περάσετε μια βόλτα απο αυτή τη ταβέρνα, ιδίως αν είστε του λαϊκού ρεπερτορίου.


Το κουτούκι του Γρίλη: Αναξαγόρα 7, Ταύρος

Ένας Σαντορινιός στα Πετράλωνα

Παρασκευή βράδυ και με παρέα φιλική αποφασίζουμε να πάμε για φαΐ παραδοσιακά. Επειδή είμαστε από όλη την Αθήνα λέμε να πάμε σε μια ταβέρνα στα Πετράλωνα. Φτάνουμε λοιπόν στον Σαντορινιό. Το πρώτο καλό πράγμα που είδα στο μαγαζί είναι η θέση του. Είναι ακριβώς έξω απο το σταθμό του ηλεκτρικού (Πετράλωνα προφανώς). Επιπλέον έχει και θέσεις για πάρκινγκ στην περιοχή παρ'όλο που ήταν Παρασκευή βράδυ.

Από έξω το μαγαζί δε λέει και πολλά (ε καλά λέει Σαντορινιός προφανώς αλλά καταλάβατε τι εννοώ). Δείχνει σαν παλιό σπίτι ουσιαστικά σε καλή κατάσταση. Μόλις μπαίνεις υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος (σαν αυλή του παλιού σπιτιού) ο οποίος δεν ήταν ανοιχτός εκείνη τη στιγμή γιατί έκανε κρύο, αλλά φαντάζομαι οτι το καλοκαίρι θα είναι ονειρικός απλά. Το μαγαζί έχει 2 αίθουσες, μια μικρή και μια μεγάλη. Εμείς παρέα 8-9 ατόμων βολευτήκαμε στη μικρή χωρίς να στριμωχτούμε καθόλου.

Εδώ πρέπει να μιλήσουμε για το σέρβις και το πόσο ευγενικοί ήταν οι άνθρωποι του μαγαζιού. Επειδή είχα ένα πρόβλημα στο πόδι εγώ περπάταγα με πατερίτσες (κάτι το οποίο παραδόξως δεν έχω πάθει απο το πολύ φαΐ αλλά αντίθετα από τρέξιμο. Ε φταίω που τρώω;). Μόλις το είδαν οι άνθρωποι εκεί κοίταξαν να δουν ποιο τραπέζι είναι το πιο ευρύχωρο για να μπορώ να κάτσω άνετα και γενικά ήταν πολύ εξυπηρετικοί παρ'όλες τις διαβεβαιώσεις μου για το πόσο καλά ήμουν. Γενικά το σέρβις ήταν γρήγορο και εξυπηρετικό (με μια μικρή εξαίρεση όταν ο σερβιτόρος ξέχασε να φέρει λίγο ψωμί που του ζητήσαμε, αλλά αυτά είναι μικρά πράγματα. Το ξαναείπαμε και ήρθε αμέσως.).

Και τώρα πάμε στο φαΐ. Επειδή είχαμε φτάσει πρώτοι (3 μαντράχαλοι οι υπόλοιποι 5 ήταν γυναίκες οπότε την αργοπορία την είχαμε μάλλον σίγουρη. Και έτσι έγινε.), είπαμε να πάρουμε ένα μισόκιλο κρασάκι και ένα μεζεδάκι στη μέση μέχρι να έρθουν και τα κορίτσια. Λουκάνικα σπέσιαλ και κοκκινέλι λοιπόν με τα λουκάνικα να είναι γαρνιρισμένα με τυρί φέτα και κασέρι λιωμένα και με μια κόκκινη σάλτσα ημι-καυτερή. Πολύ ωραία ομολογώ. Το κρασί είχε μια γεύση μπρούσκου λίγο ξινό καλό για αυτούς που το προτιμούν έτσι.

Όταν ήρθαν τα κορίτσια αποφασίσαμε να παραγγείλουμε σοβαρά. Γεμιστές πιπεριές, λουκάνικα σπέσιαλ, πατάτες, κεφτεδάκια σπέσιαλ (κεφτέδες που μπαίνουν πρώτα στο τηγάνι, μετά στο φούρνο και μετά γαρνίρονται όπως τα λουκάνικα), σκαλτσόνι τα ορεκτικά. Εγώ προσωπικά για κυρίως πιάτο πήρα το Ηφαίστειο της Σαντορίνης (μου το πρότεινε ο φίλος που πρότεινε και το μαγαζί, ήταν άλλωστε στις σπεσιαλιτέ) ενώ παραγγείλαμε και μια ποικιλία για τη μέση. Όλα τα ορεκτικά ήταν πολύ καλά, και μάλιστα σε μέγεθος μερίδας φαγητού. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Η ποικιλία ήταν τούμπανο με παϊδάκια και μπιφτέκια, ακόμα και με φιλέτο κοτόπουλο, πράγμα που δεν το περίμενα. Το γιατί θα σας το πώ μετά. Το ηφαίστειο σαντορίνης είναι φιλέτο βοδινό, γεμιστό με καρότο και πιπεριά γαρνιρισμένο με σάλτσα ημι-καυτερή και πατάτες τηγανιτές για συνοδευτικό. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω, θα έπαιρνα και ένα για το σπίτι. Συνοψίζοντας το φαγητό ήταν πολύ καλό, σε μερίδες φυσιολογικότατες και πάντα με τη γαρνιτούρα που έπρεπε σε αφθονία. Α και το ψωμί ήταν ψημένο αλλά όχι λαδωμένο που να μην μπορείς να το πιάσεις.

Και τώρα πάμε στη λυπητερή. Βασικά δεν ήταν και τόσο λυπητερή. Θα καταλάβετε. Το πιάτο μου έκανε 7 €. Η ποικιλία έκανε 8 € (και ήταν και ο λόγος που δεν την περίμενα τόσο τούμπανο). Τα συνοδευτικά απο 4-6 €. Με λίγα λόγια τα πάντα ήταν ΠΟΛΥ φτηνά. Όχι στο πολυ δεν κόλλησε το caps, επίτηδες το έκανα. Με φαγητά συνοδευτικά, κρασιά κτλ πληρώσαμε 13 € το άτομο. Και φάγαμε. Πολύ. Και καλά.

Συνοψίζοντας ένα πολύ ωραίο μαγαζί, με πολύ εξυπηρετικό σέρβις ( οικογενειακή επιχείρηση, το καλύτερο πράγμα. Μια ηλικιωμένη κυρία έβγαινε κάθε τόσο απο τη κουζίνα για να ρωτήσει άν είμαστε ευχαριστημένοι και αν θέλουμε κάτι άλλο. Και στα Fridays γίνεται το ίδιο αλλά την ειλικρίνεια της γυναίκας τη νιώθαμε όλοι.). Το φαγητό είναι πολύ καλό, από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει σε εστιατόριο και τα συνοδευτικά και τα ορεκτικά σε ποσότητα και ποιότητα που πρέπει. Όσο για τιμές ας πούμε απλά ότι με 12 € χορταίνεις και μάλιστα παίζει και να αφήσεις και φαγητό στο πιάτο.

Τελικά ο Σαντορινιός είναι μια πολύ καλή επιλογή για φαγητό και όχι μόνο (και το κρασί του είναι καλό, πήραμε και ένα λευκό ξηρό μετά. Ε, μόνο ένα :-P. Όχι δεν ήμουν μεθυσμένος τα εννοώ αυτά που λέω). Λογικές τιμές και ένας πολύ καλά διακοσμημένος χώρος και φαγητό για όλα τα (ελληνικά) γούστα.

Καλή απόλαυση.

Σαντορινιός: Δωριέων 8, Πετράλωνα.