Όλοι το ίδιο είμαστε, Λαός και Καλαμάκι!

Νέο σουβλατζίδικο στη Γλυφάδα. Μια τόσο μικρή φράση που όμως σημαίνει τόσα πολλά. Τουλάχιστον αν είσαι Γευσιχώστης. Επειδή όμως το άσμα στο οποίο παραπέμπουμε είναι αρκετά παλαιομοδίτικο, μεγαλώνουμε αλλά όχι και τόσο, είπαμε να βάλουμε ένα Εμπρός Λαοί! (Παπαροκάδες, που το θυμήθηκα) και Εμπρός Φαΐ!

Το μαγαζί είναι κοντά στην Εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου και στην πλατεία, το οποίο το βάζει μακριά από το "κέντρο" της Γλυφάδας, όταν μιλάμε για έξοδο. Αλλά επειδή το περπάτημα στη Μεταξά το βραδάκι είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται ειδικά αν έχεις και παρέα να συζητήσεις, πιστεύω ότι αυτή η απόσταση δεν το αποκλείει από μια ευχάριστη έξοδο με λίγο περπάτημα για χώνεψη. Άλλωστε το θετικό της περιοχής είναι το άφθονο πάρκινγκ, ειδικά το βράδυ.

Για να πάμε στο θέμα της διακόσμησης το μαγαζί φαίνεται και είναι τόσο ωραίο που ντρέπεσαι να πατήσεις. Πραγματικά αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είπα στον Κοιλιόδουλο μόλις μπήκαμε μέσα.Πολύ ωραία φωτισμένο, με πολλά τραπέζια αλλά όχι με τρόπο που να νιώθεις ότι κάθεσαι ο ένας πάνω στον άλλον, με μια "χαριτωμενιά" με νέον στο εσωτερικό της πόρτας, ένας πολύ ωραίος χώρος. Μπορεί να μην έχει συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, αλλά για τον σκοπό που πηγαίνεις, δεν του λείπει τίποτα απολύτως.

Στα του προσωπικού, δύο άτομα έξω, μια κοπέλα και ένας άντρας, εξυπηρετικότατοι και ευγενικότατοι, πλήρως επαγγελματικοί. Βέβαια ένα μικρό πρόβλημα που είδαμε είναι ότι έχουν ένα θέμα στο να κοιτάνε γύρω τους, ενώ σε εξυπηρετούν άμεσα μόλις μπεις, αν μετά θέλεις κάτι επιπλέον αργούν να σε δουν. Βέβαια όταν σε δουν ενεργούν άμεσα. Απόδειξη οι χαρτοπετσέτες που έφεραν και οι δύο σερβιτόροι και μάλιστα εν αφθονία. Κλείνοντας για το προσωπικό να πω κάτι ακόμα που μας έκανε εντύπωση. Το μαγαζί είχε, ή έδειχνε ότι είχε, 5 ψήστες! Δεν ξέρω αν τους είπε κάποιος ότι πάμε και χρειάστηκαν ενισχύσεις (και είμασταν και φαγωμένοι) αλλά μου φάνηκε λίγο υπερβολή. Δε ξέρω αν κάνω λάθος ή αν υπάρχει κάποιος λόγος ύπαρξης τόσων ατόμων πίσω από το πάγκο, απλώς μου έκανε εντύπωση.

Προχωράμε στο παρασύνθημα και αυτό για το οποίο ο Λαός ενδιαφέρεται. Προφανώς το μαγαζί δεν έχει μόνο καλαμάκι. Για την ακρίβεια έχει μια μεγάλη ποικιλία από ορεκτικά ζεστά και κρύα, σαλάτες, μερίδες και τυλιχτά, καθώς και πιάτα της ώρας. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι από τα τελευταία πέντε μαγαζιά στα οποία έχουμε πάει, αυτό έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία φαγητού. Πήραμε μια τυροκαυτερή (την οποία είχαν γράψει σωστά στο κατάλογο έτσι για αλλαγή μάλλον), μια μερίδα πατάτες με σως και τυρί (με 3 επιλογές στο τυρί που θέλεις να βάλεις), ένα μαστέλο Χίου και τέσσερα τυλιχτά, με γύρο χοιρινό, γύρο κοτόπουλο, ντονέρ και κεμπάπ. Προσθέσαμε και δύο πιτάκια ολικής... ναι ξέρω... ολικής...

Αρχίζουμε με τα ορεκτικά και το μεγάλο μας παράπονο. Η τυροκαυτερή όχι μόνο δεν ήταν καυτερή, αλλά ήταν μια απλή τυροσαλάτα και μάλιστα καθόλου καλή. Δεν μας άρεσε καθόλου και αφού παραιτηθήκαμε στο ότι μπορεί να βελτιωθεί δεν την ξανααγγίξαμε. Μας αποζημίωσαν οι πατάτες. Μπορεί να μην είναι κομμένες στο χέρι, ωστόσο η μερίδα είναι μεγάλη. ΠΟΛΥ μεγάλη. Επιπλέον είναι καλά τηγανισμένες και δεν επιπλέουν στο λάδι, ούτε καταλαβαίνεις λαδίλα, μεγάλο πράγμα. Επίσης η σως που τις συνόδευε ταίριαζε πολύ και με την παρμεζάνα που ζητήσαμε. Από τα ορεκτικά επίσης μας άρεσε το μαστέλο, το οποίο συνοδευόταν από μια μαρμελάδα ντομάτας, όχι κάτι το συνταρακτικό αλλά ένα αρκετά καλό ορεκτικό.

Περνάμε στις πίτες, οι οποίες ήταν στεγνές και καλοψημένες και μπράβο τους. Το κεμπάπ και το ντονέρ ήταν πολύ καλά, χωρίς τα πολλά μπαχαρικά που πολλοί λένε ότι μπαίνουν για να καλύψουν την ποιότητα του κρέατος. Μάλιστα κατά τη γνώμη του Κοιλιόδουλου το ντονέρ θα έπρεπε να έχει λίγα μπαχαρικά παραπάνω, το οποίο λέει πολλά. Και τα δύο ήταν πολύ καθαρά σαν κρέατα και μας άρεσαν πολύ, ενώ τα συνοδευτικά τους μέσα στην πίτα τους ταίριαζαν και έφτιαχναν ένα γευστικό σύνολο. Στον γύρο, χωρίς να πω ότι μας χάλασε, το μαγαζί δεν πέτυχε κάτι το εξαιρετικό. Στην αρχή δυσκολευτήκαμε να βρούμε διαφορά ανάμεσα στο χοιρινό και το κοτόπουλο (από γεύση, τα συνοδευτικά διέφεραν προφανώς). Ο  γύρος χοιρινός δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ένας συμπαθητικός, καθαρός σαν κρέας όμως, γύρος που θα έβρισκες παντού. Ο γύρος κοτόπουλο έχανε στο ότι τον κάλυπτε η σως, η οποία ενώ στις πατάτες πήγαινε πάρα πολύ, στο κοτόπουλο επισκίαζε όλες τις υπόλοιπες γεύσεις. Δε μπορώ να πω ότι δε μας άρεσε ο γύρος, αλλά αν είχαμε ξανά την επιλογή θα παίρναμε κάτι άλλο.

Μετά Λαέ βασανισμένε... ο λογαριασμός. Και μπορώ να πω ότι έμεινα σχετικά ευχαριστημένος από ότι είδα. Το κόστος για ότι σας είπα ήταν λίγο κάτω από 10 ευρώ το άτομο. Τιμές Γλυφάδας σε λογικά επίπεδα, τίποτα το ακριβό αλλά σίγουρα και τίποτα το φτηνό. Άλλωστε ξέρεις που πας, δε περιμένεις τιμές κουτουκιού.

Ανακεφαλαιώνοντας ένα πολύ καλά διακοσμημένο μαγαζί με ελάχιστα θέματα στο σέρβις (Τα οποία βέβαια μπορεί και απλά να χρειάζονται λίγο χρόνο γιατί είναι νέο το μαγαζί) και φαγητό που κυμαίνεται σε επίπεδα από καλό έως μέτριο (με εξαίρεση την τυροκαυτερή... μείνετε μακριά της οπωσδήποτε!) και μέτριες τιμές. Δεν είναι κάτι το εξαιρετικό αλλά μπορείτε άνετα να το επισκεφτείτε τουλάχιστον για την ποιότητα των κρεάτων του και για να το συνδυάσετε με μια βόλτα στη Γλυφάδα. Δε μπορώ να πω ότι θα το κάνετε στέκι, αλλά σίγουρα είναι μια τίμια επιλογή για φαγητό στην περιοχή.

Λαός & Καλαμάκι
Κονδύλη και Χωρικών, Γλυφάδα.

Μπάρμπα-Μήτσος/Λαδόκολλα

Με μια φίλη με την οποία έχουμε πολλά κοινά, αν και αν την δείτε δε θα το καταλάβετε με τίποτα, είπαμε να πάμε για φαγητό έτσι για να τα πούμε επειδή είχα καιρό να την δω. Μου πρότεινε αυτή ένα μαγαζί στο οποίο είχε πάει και της άρεσε, οπότε αφού είμασταν στην περιοχή, γιατί να μην δοκιμάσω κάτι καινούργιο.

Ο Κυρ' Μπάμπης είναι ένα μικρό συνοικιακό μαγαζί, οικογενειακή επιχείρηση, στην περιοχή Ασύρματος του Αγίου Δημητρίου. Είναι σε μια περίεργη περιοχή, με την έννοια ότι είναι το μόνο μαγαζί τέτοιου είδους εκεί κοντά, λίγο απομακρυσμένη και γενικά ανύποπτη. Για να πας σε αυτό το μαγαζί πρέπει να είσαι υποψιασμένος και να έχεις θέσει στόχους στη ζωή σου.

Το άλλο μικρό μειονέκτημα της περιοχής είναι το πάρκινγκ, που δεν είναι κι ότι πιο εύκολο στα στενάκια του Αγίου Δημητρίου, οπότε μη περιμένετε να βρείτε εύκολα. Δεν είναι ιδιαίτερα τραγικό, απλά δεν είναι εύκολο. Επιπλέον το μαγαζί πρέπει να το ψάξετε για να το βρείτε, ή καλύτερα να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, γιατί εκ πρώτης όψεως δε είναι τόσο φανερό ότι βρίσκεται εκεί. Πρακτικά αν δεν δείτε κάποια παρέα απ'έξω, πρέπει να έχετε τα μάτια σας 4. Βέβαια ευτυχώς η Ιουστινιανού είναι αρκετά μικρή, οπότε δύσκολα θα το χάσετε αν πάτε ψάχνοντας.

Στα της διακόσμησης δεν έχω πολλά να πω, το μαγαζί είναι πολύ ευχάριστα διακοσμημένο με ένα στυλ κουτούκι από τα παλιά, με ρεμπέτικες φωτογραφίες και παρόμοιου είδους τοιχογραφίες και σχέδια. Ευχάριστος χώρος που σε προδιαθέτει για φαγητό. Επίσης στο κλίμα είναι και οι σερβιτόροι, εξυπηρετικοί και ευχάριστοι. Το μαγαζί χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλο, δεν είναι κλειστοφοβικό και καθίσαμε άνετα, με το άνετα να σημαίνει χωρίς να πιεζόμαστε από κάπου, γιατί το μαγαζί είναι μόνιμα γεμάτο. Ναι αν είχαμε πάει 10 λεπτά αργότερα παίζει να μην βρίσκαμε τραπέζι. Επίσης να προσθέσω ότι το μαγαζί δεν άδειαζε ποτέ. Μόλς έφευγε μια παρέα υπήρχε πάντα κάποιος να πάρει τη θέση της. Απίστευτο αν δεν το δεις με τα μάτια σου. Κλείνοντας τη διακόσμηση να πω ότι το μαγαζί είναι πολύ ειλικρινές. Δεν έχει μουσικές κτλ... ήρθες για να φας, συγκεντρώσου στο φαΐ!

Συνεχίζουμε στο φαγητό, από το οποίο αρχίζουν τα ασυνήθιστα. Το μαγαζί δεν έχει κατάλογο, ή για να είμαστε πιο ακριβείς ο κατάλογος είναι αναρτημένος στον τοίχο και συγκεκριμένα αυτό που προσφέρει είναι: Μερίδα Λουκάνικο, Μπιφτέκι ή Μπριζόλα, Τυροκαυτερή, Τζατζίκι, Σαλάτα, Φέτα (όχι ψητή δυστυχώς), Αναψυκτικό, Μπύρα και Κρασί. Ναι αυτό είναι το σύνολο. Να προσθέσω και το ψωμί, το οποίο στο φέρνουν στην αρχή και αν θες παραγγέλνεις και έξτρα.
Πήραμε 2 μερίδες μπιφτέκι, τυροκαυτερή, τζατζίκι και επιπλέον ψωμί και ένα αναψυκτικό. Αρχίζω με τα γνωστά τζατζίκι και τυροκαυτερή, τα οποία μου άρεσαν πολύ, πάλι βέβαια η τυροκαυτερή θα ήθελα να είναι λίγο περισσότερο καυτερή, αλλά δε μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε ή δεν ήταν καλή. Είπαμε προσωπική προτίμηση. Επιπλέον το ψωμί είναι μια φρατζόλα σχεδόν μισού κιλού, κομμένη στη μέση, ψημμένη στα κάρβουνα με λάδι-ρίγανη και σκόρδο. Φαντάζομαι ότι καταλάβατε πως πήραμε και δεύτερη γιατί πολύ απλά μέχρι να έρθουν τα κυρίως την είχαμε τσακίσει με το τζατζίκι και την τυροκαυτερή.

Θα παρατηρήσατε, ίσως, ότι στον κατάλογο δεν ανέφερα πατάτες. Αυτό γιατί πολύ απλά, τις πατάτες στις φέρνουν έτσι και αλλιώς μαζί με την μερίδα. Για την ακρίβεια η μερίδα έρχεται πάνω σε μια λαδόκολλα, με ένα βουνό από πατάτες να την σκεπάζει. Και οι 2 μερίδες στην ίδια λαδόκολλα, το οποίο μας κάνει 12 μπιφτέκια (όχι ιδιαίτερα μεγάλα, λίγο μεγαλύτερα από σουτζούκια αν θέλετε, αλλά πάλι με 6 στη μερίδα είναι πολύ καλή ποσότητα) και ένα βουνό από πατάτες ανάμεσά μας πάνω στο τραπέζι. Και μάλιστα τα μπιφτέκια και πολύ καλά ψημένα αλλά και πολύ καλά ποιοτικά, δεν είχαν ίχνος από ξύγκι ή ό,τι άλλο υπόλλειμα περίμενε να δει κανείς σε μπιφτέκι. Με το τζατζίκι και την τυροκαυτερή, έφυγαν πολύ εύκολα και με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.
 
Αν και δεν τα πήραμε να πω ότι η σαλάτα δεν είναι χωριάτικη, μαρούλι με κάτι που δεν είδα καλά είναι, η μπριζόλα είναι αρκετά μεγάλη, πλησιάζει στο σταυλίσια , ενώ η φέτα δεν είναι ψητή (σνιφ κλαψ) αλλά σαν μέγεθος είναι ιδιαίτερα καλό και δείχνει φρέσκια, όπως και κάθε άλλο που πήραμε εκεί.

Και για να φτάσουμε στο λογαριασμό, όπως πάει άλλωστε και η σωστή σειρά στο φαγητό, αυτός είναι πολύ μικρός. Για την ακρίβεια πληρώσαμε 17 € και οι 2 μαζί (8,50 το άτομο, αν δε το πείτε λίγο αυτό δε ξέρω που τρώτε.... ή τι). Να σας πω τις τιμές του συνόλου του καταλόγου (ε δεν είναι και τόσο μεγάλος τις θυμάμαι): 5 € η μερίδα μπιφτέκι και λουκάνικο, 6 € η μπριζόλα, 2,5 τζατζίκι και τυοροκαυτερή και φέτα, 3 η σαλάτα, 1,5 η μπύρα και 1 το αναψυκτικό. Το κρασί δεν θυμάμαι να είδα, αλλά λογικά θα κυμαίνεται περίπου στα ίδια. Πάμφθηνο! Τιμές σουβλατζίδικου σε ταβέρνα.

Ανακεφαλαιώνοντας, δε ξέρω τι να πρωτοπαινέψω για το μαγαζί αυτό. Είναι φτηνό, έχει πολύ καλό φαγητό, πολύ καλές σε μέγεθος μερίδες, άψογη εξυπηρέτηση. Όχι απλά το προτείνω, είμαι τόσο ενθουσιασμένος που δε θα ηρεμήσω αν δε πάω μαζί με Κοιλιόδουλο για να πάρουμε ΟΛΟ το κατάλογο (έχω την εντύπωση ότι δε θα με συγχωρέσει αν δε το κάνουμε άλλωστε). Όχι μόνο είναι καλό για ένα καλό γεύμα, σίγουρα με τις τιμές του μπορείτε να πηγαίνετε αρκετά συχνά. Καλή διασκέδαση!

Ιουστινιανού 11, Αγ. Δημήτριος (Ασύρματος)

Μαϊντανός & Άνηθος

Κυριακή βράδυ και λόγω της σχέσης μου με την πολιτική (σας διαβεβαιώ ότι εγώ τρώω μόνο φαγητό και όχι μίζες) ήμουν καλεσμένος στη συνεστίαση της παράταξης στο εστιατόριο Μαϊντανός και Άνηθος στην Αργυρούπολη. Αν και το έχω δει πολλές φορές (περνάω από εκεί τουλάχιστον μια φορά τη μέρα για διάφορους λόγους), δεν είχα φάει ποτέ εκεί μέχρι σήμερα... ή χτες... τέλος πάντων καταλαβαίνετε.

Η διακόσμηση του μαγαζιού δεν είναι κάτι το φαντεζί, δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Για το λόγο αυτό, αν παρατηρήσατε παραπάνω, το ανέφερα σαν εστιατόριο. Δεν βγάζει κάτι διαφορετικό, τίποτα το ιδιαίτερο ή το εξειδικευμένο. Από την άλλη αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Το μόνο που ίσως κάποιος βρει κακό, εμένα δεν με ενόχλησε, είναι ότι το μαγαζί βρίσκεται σε γωνιακό σημείο σε ένα πολυσύχναστο δρόμο και έχει τζαμαρία αντί για τοίχο σε δύο πλευρές. Αυτό σημαίνει ότι όποιος περνάει απέξω σε βλέπει να τρως. Κάποιοι μπορεί να έχουν πρόβλημα με αυτό, εγώ δεν είχα (κάτι που δεν είναι παράξενο για μένα, Γευσιχώστης είμαι δεν είμαι δολοφόνος!).

Προφανώς, αφού μιλάμε για εκδήλωση, δεν είχαμε επιλογή στο μενού, κατά συνέπεια δεν είχε κατάλογο. Δε μπορώ να σας πω τι έχει διαθέσιμο, ωστόσο κρίνοντας από το ότι μας έφεραν μπορώ να πω ότι έχει μια τουλάχιστον συμπαθητική ποικιλία επιλογών. Το μενού περιελάμβανε (για 4 άτομα) 1 σαλάτα, επιλογή ανάμεσα σε χωριάτικη και μια με χόρτα και μοτζαρέλα, μια χορτόπιτα, μια φέτα ψητή με μέλι και κρούστα, μια μερίδα ρύζι με κοτόπουλο και το κυρίως πιάτο, στο οποίο είχες επιλογή ανάμεσα σε χοιρινά μπριζολάκια και φιλέτο κοτόπουλο.

Οι σαλάτες μου άφησαν πολύ καλή εντύπωση, σαν μέγεθος και σαν εκτέλεση, ήταν αρκετές για 4 άτομα και ειδικά η σαλάτα με τα χόρτα μου άρεσε πολύ η γλυκόξινη dressing που είχε. Επίσης καλή ηταν και η χορτόπιτα, με ένα φύλο λίγο πιο χοντρό από ότι θα προτιμούσα, αλλά πολύ γεμάτη με χόρτα και τυρί, κάτι το οποίο αντιστάθμιζε το πάχος του φύλλου. Η φέτα με κρούστα με μέλι μου άρεσε, δεν ήταν η κλασσική ψητή φέτα που βλέπετε συνήθως, επίσης πρέπει να προσθέσω ότι ήταν ψημένη ακριβώς στο σημείο που έπρεπε, ώστε να έχει μια ευχάριστη ημίρευστη υφή. Κλείνω με το ρύζι και το κοτόπουλο. Εδώ θα μείνω λίγο για 2 λόγους. Πρώτον μου έκανε εντύπωση το πρωτότυπο του πιάτου για ορεκτικό. Δεύτερον μου άρεσε πάρα πολύ, περισσότερο και από τη φέτα και αυτό λέει πολλά. Συγκεκριμένα να αναφέρω ότι μιλάμε για ένα (μεγάλο) πιάτο ρύζι, προφανώς βρασμένο στο ζουμί του κοτόπουλου, με τριμμένο τυρί και λίγα μυρωδικά (υποθέτω μαϊντανό και άνηθο αλλά δεν είμαι σίγουρος). Επίσης μέσα έχει και μικρά κομμάτια ψαχνό κοτόπουλο. Πραγματικά το θεωρώ το καλύτερο ορεκτικό στο μαγαζί και σίγουρα ένα από τα καλύτερα που έχω φάει συνολικά.

Στα κυρίως πιάτα, τα μπριζολάκια συνοδεύονταν από πατάτες και μια μικρή σαλάτα με λάχανο, ενώ το κοτόπουλο με ρύζι και την ίδια σαλάτα. Και τα δύο ήταν καλά ψημένα, αν και το κοτόπουλο ήταν λίγο στεγνό. Βέβαια με τόσα άτομα που είχε να εξυπηρετήσει ο άνθρωπος είναι λογικό να μην μπορεί να βάλει όλη τη τέχνη που θα ήθελε, αλλά οφείλω να το πω. Επιπλέον και το ρύζι μου φάνηκε αρκετά στεγνό, αλλά παραδέχομαι ότι μπορεί να φταίει ότι είχα ακόμα στο στόμα τη γεύση του ορεκτικού, το οποίο το επισκίασε ολοκληρωτικά. Οι πατάτες που συνόδευαν τα μπριζολάκια ήταν κομμένες στο χέρι και όχι βιομηχανικές, κάτι το οποίο εκτίμησα ιδιαίτερα, ειδικά αν σκεφτούμε και πάλι ότι μιλάμε για μεγάλο αριθμό μερίδων, όπου οι έτοιμες πατάτες θα ήταν η εύκολη λύση για μεγαλύτερη ταχύτητα.

Για το σέρβις δε μπορώ να πω κάτι, προφανώς γιατί οι σερβιτόροι είχαν μια προκαθορισμένη σειρά εξυπηρέτησης, καθώς δεν μιλάμε για μια απλή καθημερινή αλλά για εκδήλωση. Ωστόσο πρέπει να πω ότι 2-3 πράγματα που ζητήσαμε επιπλέον και εκτός της "προσχεδιασμένης" πορείας ήρθαν άμεσα. Επιπλέον δεν μας έλειψε ποτέ στο τραπέζι το κρασί και το νερό, τα οποία γέμιζαν άμεσα, χωρίς να νιώθουμε ότι κάποιος μας παρακολουθεί και είναι πάνω από το κεφάλι μας.

Τώρα για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά τιμολογική, προφανώς δε μπορώ να σας πω ακριβώς το κόστος του γεύματος. Μπορώ, όμως να κάνω έναν υπολογισμό. Το "εισιτήριο" για την εκδήλωση ήταν 15 € το άτομο. Λογικά κάτι θα έβαζε και η παράταξη αλλά ακόμα και αν πούμε ότι ήταν τόσο, δεν το θεωρώ τόσο τραγικό για τις ποσότητες που φάγαμε. Όλες οι μερίδες ήταν αρκετά μεγάλες και μπορώ να πω ότι φύγαμε ευχαριστημένοι. Χωρίς να το λέμε ιδιαίτερα φτηνό, το μαγαζί είναι περισσότερο από λογικό στις τιμές του.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα εστιατόριο χωρίς εξειδίκευση ή ειδικό χρώμα, με εξυπηρετικό σέρβις, καλές σε μέγεθος μερίδες και καλό φαγητό σε μια λογική τιμή. Για να μπορώ να πω αν το προτείνω θα πρέπει να πάω και μια φυσιολογική καθημερινή μέρα, ωστόσο μπορώ να πω με ασφάλεια ότι έχει δείξει καλά σημεία και αρετές.

Μαϊντανός & Άνηθος
Λεωφ. Γερουλάνου, Αργυρούπολη

Υ.Γ. Έχει κλείσει

Για μπριζολάκια παγ(ιαρ)αίναμε

Παρασκευή βραδάκι και μας έπιασε μια αδυναμία ένα κάτι με τον Κοιλιόδουλο και είπαμε να πάμε για φαγητό (ναι ξέρω πρωτότυπο).
Επειδή το έχουμε παρακάνει με τα σουβλάκα τώρα τελευταία, όπως θα έχετε δει και εσείς, είπαμε να αλλάξουμε λίγο και να πάμε στη Γλυφάδα πάλι αλλά σε ένα σχετικά νέο μαγαζί, με το όνομα Μπριζολάκια Παγιάρ. Ξέρω ότι και εσείς έχετε την ίδια απορία με εμένα, τι είναι το παγιάρ. Θα το μάθετε όπως και εγώ... στο τέλος.

Το μαγαζί είναι φτιαγμένο πολύ ωραία με ένα όμορφο ξύλινο ντεκόρ, αλλά όχι κάτι το πολύ εξεζητημένο (όπως παλιότερα ίσως θυμάστε το Στην Πυρά) αλλά ζεστό και ευχάριστο. Το κλίμα το κάνει ακόμα πιο ευχάριστο η ευθυμία και η φιλική αντιμετώπιση από τους σερβιτόρους, το οποίο δείχνει καθαρά ότι το μαγαζί δεν θέλει να αποκτήσει το κυριλέ γλυφαδιώτικο στυλ, αλλά κάτι περισσότερο σε οικογενειακή ταβέρνα, κάτι που καταφέρνει πολύ καλά. Επίσης εκτός από φιλικοί, οι σερβιτόροι είναι και πολύ εξυπηρετικοί και έχω να πω ότι επιτέλους είναι το πρώτο μαγαζί που ΡΩΤΑΝΕ πριν σου αφήσουν το νερό που χρεώνεται. Μπράβο τους σε αυτό.

Περνάμε στην ποικιλία του φαγητού, την οποία βλέπετε στον στυλαρισμένο σαν σχολικό τετράδιο κατάλογο. Στα ορεκτικά και τις σαλάτες υπάρχει μια αρκετά μεγάλη γκάμα επιλογών, χωρίς να σε μπερδεύει, ενώ αυτή μειώνεται κάπως στα κυρίως και στα κρεατικά, χωρίς όμως να μπορεί κάποιος να πει ότι ο κατάλογος είναι φτωχός.
Εμείς πήραμε μια μερίδα πατάτες (λογικό), ένα σαγανάκι πικάντικο καυτερό (είπαμε να κάνουμε για μια φορά τη διαφορά), μια τυροκαυτεΤή (ναι και εκεί βρήκαμε λάθος, λες και το κάνουν επίτηδες όπου πάμε), μια ολίγη μερίδα μπριζολάκια παγιάρ (το ολίγη σημαίνει μισή προφανώς) και ένα κότσι, το οποίο μας το είχε προτείνει ο σερβιτόρος σαν την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού.

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω από τις μεγάλες μας αγάπες, την τυροκαυτεΤή και το σαγανάκι, οι οποίες μας άρεσαν. ΟΚ, για άλλη μια φορά θα μπορούσε να είναι περισσότερο καυτεΤή, αλλά επ' ουδενί δεν ήταν μια απλή τυροσαλάτα, αυτό οφείλεται στο ότι εμάς μας αρέσουν τα πολύ καυτερά. Επιπλέον και το σαγανάκι ήταν πολύ καλό και αρκετά πικάντικο, ενώ μας κίνησε το ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν ήταν το κλασσικό σαγανάκι (το κλασσικό σκληρό τυρί) που ψήνεται, αλλά ήταν τριμμένη (όχι πολύ λεπτή) φέτα σε ένα δισκάκι (υπολογίστε το περίπου 2/3 μεγαλύτερο από ένα κανονικό πιάτο ορεκτικού) με πιπεριά και ντομάτα. Επίσης το πολύ θετικό ήταν ότι το πιατάκι έκαιγε, το οποίο δείχνει ότι προετοιμάστηκε εκείνη τη στιγμή. Για να κλείσω τα ορεκτικά οι πατάτες ήταν πολύ καλά ψημένες (μάλιστα μας τις έφεραν σε σέσουλα το οποίο μας αρέσει και μακάρι να καθιερωθεί σε όλα τα μαγαζιά) και φρέσκες και καθαρισμένες στο χέρι.

Συνεχίζουμε στα 2 κυρίως. Θα ξεκινήσω από το κότσι, το οποίο μας είπανε ότι ήταν για 2 άτομα και πραγματικά ήταν. Όχι για 2 Γευσιχώστες, αλλά για 2 άτομα ήταν. Ο σερβιτόρος που μας το πρότεινε μας έκανε μια περιγραφή του πως μαγειρεύεται και συμπεράναμε ότι αν ισχύει αυτό πρέπει να λιώνει στο στόμα. Και έλιωνε. Μακράν το καλύτερο που έχω φάει πρόσφατα, μας άρεσε πάρα πολύ, ενώ συνοδεύεται από κυδωνάτες πατάτες (πατάτες με τη φλούδα) και μουστάρδα (την οποία φέρνουν χωριστά και καλά κάνουν γιατί κάποιος μπορεί να μη θέλει), που του πηγαίνουν πολύ. Για τα μπριζολάκια ας ξεκινήσουμε πάλι από το μέγεθος, το οποίο για μισή μερίδα ήταν πολύ καλό. Πιστεύω ότι με μισή μερίδα ίσως χορτάσει και ένας φυσιολογικός άνθρωπος (σίγουρα μια γυναίκα για άντρα δε ξέρω 100% εξαρτάται), ενώ συνοδεύονται από πατάτες τηγανιτές. Θέλαμε να δούμε το πιάτο που φέρει το όνομα του καταστήματος και αυτό δε μας απογοήτευσε καθόλου. Βλέπετε παγιάρ είναι μια μέθοδος μαγειρέματος που κάνει το κρέας πολύ λεπτό και πολύ ζουμερό και παραδέχομαι ότι στο μαγαζί αυτό πέτυχα την τέλεια αναλογία. Πάχος πανσέτας με ζουμερότητα (αυτή η λέξη δε ξέρω αν υπάρχει αλλά δε με νοιάζει) μπριζόλας, ήταν πολύ νόστιμο και άξιζε και παραπάνω που το πήραμε.

Και πάμε τώρα στη λυπητερή. Τελικά πληρώσαμε περίπου 17€ το άτομο. Αλλά να πούμε την αλήθεια, αν βγάλουμε τις μπύρες, το νερό και το κουβέρ, το σύνολο του φαγητού που πήραμε πήγε 14€ το άτομο. Πάρα πολύ καλά πιστεύω όχι μόνο για Γλυφάδα αλλά για οπουδήποτε. Στο τέλος οι τιμές μας κάνανε πολύ καλή εντύπωση, αφού είναι χαμηλές στο επίπεδο οικογενειακής ταβέρνας, της εικόνας δηλαδή που θέλει να δώσει το μαγαζί. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το κότσι για 2 άτομα έκανε 15€ και η ολίγη από μπριζολάκια 3,5€, ενώ μιλάμε για μεγέθη περισσότερο από καλά.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, ένα πολύ ωραία διακοσμημένο μαγαζί, με φιλικό σέρβις και πολύ ωραίο φαγητό, με τιμές ταβέρνας και οικογενειακό στυλ. Μας άρεσε πολύ και πραγματικά αξίζει να γίνει στέκι για κάθε παρέα, είτε σαν αντικείμενο εξόδου, είτε σαν συνδυασμό με φαγητό πριν από έξοδο κάπου στην περιοχή, αφού είναι πολύ κοντά στο νέο και το παλιό κέντρο της Γλυφάδας.

Μπριζολάκια παγιάρ
Φοίβης 11, Γλυφάδα
 
Υ.Γ. Έχει κλείσει