Η γιορτή του Αγ. Γεωργίου είναι μεγάλη γιορτή για την Ελλάδα. Γιατί πολύ απλά η μισή Ελλάδα γιορτάζει (η άλλη μισή του Αγ. Ιωάννου). Και φυσικά πώς γιορτάζουν οι έλληνες; Μα τρώγοντας φυσικά.
Ένας φίλος μου Γιώργος λοιπόν αποφάσισε να μας κάνει το τραπέζι σε ένα μαγαζί που ήξερε στον Ταύρο (είναι ο ίδιος με τον οποίο πήγα στα Πετράλωνα τις προάλλες. Ναι, δεν ξέρω που τα βρίσκει.)
Το κουτούκι του Γρίλη λοιπόν είναι μια συμπαθητική ταβέρνα στον Ταύρο ακριβώς δίπλα στο σταθμό. Αναξαγόρα 7 είναι η διεύθυνση για όποιον αναρωτιέται. Το καλό με αυτή τη ταβέρνα είναι οτι έχεις να επιλέξεις που θα κάτσεις. Μέσα ή έξω. Η διαφορά είναι απλή. Έξω είναι λίγο πιο απλόχωρα αλλά μέσα έχει live μουσική. Λαϊκή μουσική (μπουζουκάκι, κιθάρα και ένα ντέφι) και τραγουδάει..... ο Γρίλης. Δε κάνω πλάκα, ο ιδιοκτήτης τραγουδάει. Όχι δεν έβαλε μέσον, έχει καλή φωνή. Αρκετά αυτά όμως, πάμε διακόσμηση, η οποία είναι πολύ καλή (καθήσαμε μέσα προφανώς) καθώς σε όλους τους τοίχους έχει αντικείμενα απο την επαρχία. Μια γκλίτσα και μια φλογέρα είχε πίσω μου τα υπόλοιπα δεν τα παραθέτω γιατί θα μας πάρει ώρα. Επίσης έχει ένα μέρος με 4 τραπέζια υπερυψωμένο, ενώ απο κάτω έχει βαρέλια με κρασί τα οποία έχουν όντως κρασί μέσα και μπορεί κάποιος να ζητήσει να του βάλουν απο εκεί. Βέβαια πρέπει να έχει γίνει το κρασί για να του βάλουν και ακόμα δεν είχε γίνει οπότε δε μπορώ να σας πω για γεύση.
Περνάμε στο μενού (αν και δεν το είδα καλά) το οποίο περιλαμβάνει όλα τα γνωστά εδέσματα της ώρας. Ε, ξέρετε τώρα ταβέρνα είναι τι να έχει, κρεατικά. Εννοείται οτι απο ψαρικό δεν υπάρχει ούτε για αστείο στο μαγαζί. Οπότε όσοι θέλετε ψαράκι ακόμα πρέπει να πηγαίνετε μικρολίμανο λυπάμαι. Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εξεζητημένο, τα γνωστά, μπιφτέκια γεμιστά και γεμιστό ψαρονέφρι. Πήραμε παϊδάκια αρνίσια και κοτόπουλο, μερικά ορεκτικά και ένα ψαρονέφρι γεμιστό για τη μέση. Όλα πολύ καλά ψημένα, πάλι όχι κάτι το εξεζητημένο αλλά ακριβώς αυτό που πρέπει για να είναι νόστιμα χωρίς να χάνουν τίποτα. Οφείλω να σταθώ στο ψαρονέφρι το γεμιστό, το οποίο πραγματικά θα το καταβρόχθιζα αν δεν ήταν για τη μέση. Πολύ νόστιμη η σάλτσα και το κρέας ήταν υπέροχο με το λιωμένο τυρί για γέμιση.
Και το σέρβις αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις. Αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο και είχε μόνο 4 σερβιτόρους, αφού ο ιδιοκτήτης τραγούδαγε, ποτέ δεν περιμέναμε για κάτι. Μόλις το ζήταγες στο φέρνανε και αν αργούσανε λίγο ήταν μόνο και μόνο γιατί κάποιος άλλος ζήτησε κάτι πριν απο σένα και οι άνθρωποι έχουν 2 χέρια. Πολύ καλή εντύπωση απο το σέρβις και πρέπει να παρατηρήσω οτι είναι και πολύ διακριτικοί, αφού την ώρα που κλείνανε και εμείς είμασταν ακόμα εκεί ( όταν βγαίνω με αυτό τον φίλο μου δε γυρίζω ποτέ σπίτι πρίν τις 4. Και ποτέ νηφάλιος....) απλά ήταν αόρατοι αν και καταλάβαμε οτι περιμένανε να φύγουμε για να πάνε και αυτοί στο σπίτι τους. Ναι φύγαμε δεν είμαστε και γαϊδούρια...... Και το κρασί του μαγαζιού ήταν πολύ καλό, το κόκκινο ξηρό όσο έπρεπε και με μια ελαφρά ξινή γεύση, δηλαδή όπως πρέπει να είναι το κόκκινο, το λευκό δροσερό και ελαφρύ και το ροζέ μια πολύ καλή μίξη των δύο. Ναι δοκίμασα απο όλα (είπαμε ποτέ νηφάλιος).
Το μόνο που δεν μπορώ να πώ οτι ήταν πολύ καλό ήταν οι τιμές. Όχι δεν ήταν πολύ ακριβό και οι μερίδες του ήταν ικανοποιητικά μεγάλες, αλλά έχω πάει και σε φτηνότερα. Δηλαδή 12 άτομα περίπου, χωρίς να πάρουμε μερίδες αλλά μόνο με πράγματα για τη μέση και κρασί (ομολογουμένως αρκετό κρασί) πληρώσαμε περίπου 200 €. Ενδεικτικά ας πω αυτό που θυμάμαι, το κιλό τα παϊδάκια κόστιζε 32 €.
Συνοψίζοντας, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον με ζωντανή μουσική (και μάλιστα με πολύ κέφι. Αν δεν είχα τις πατερίτσες θα γινόταν χαμός.....), καλό σέρβις, νόστιμα φαγητά. Είναι μια πολύ καλή επιλογή για αυτούς που τους αρέσει το στυλ κουτούκι, να πάνε με μια παρέα να φάνε να πιούν το κρασάκι τους και να περάσουν καλά. Για τιμές μπορώ να πώ οτι χορταίνεις με 20 € το άτομο. Αν μένετε στον Ταύρο καλό είναι να περάσετε μια βόλτα απο αυτή τη ταβέρνα, ιδίως αν είστε του λαϊκού ρεπερτορίου.
Το κουτούκι του Γρίλη: Αναξαγόρα 7, Ταύρος
Ένας φίλος μου Γιώργος λοιπόν αποφάσισε να μας κάνει το τραπέζι σε ένα μαγαζί που ήξερε στον Ταύρο (είναι ο ίδιος με τον οποίο πήγα στα Πετράλωνα τις προάλλες. Ναι, δεν ξέρω που τα βρίσκει.)
Το κουτούκι του Γρίλη λοιπόν είναι μια συμπαθητική ταβέρνα στον Ταύρο ακριβώς δίπλα στο σταθμό. Αναξαγόρα 7 είναι η διεύθυνση για όποιον αναρωτιέται. Το καλό με αυτή τη ταβέρνα είναι οτι έχεις να επιλέξεις που θα κάτσεις. Μέσα ή έξω. Η διαφορά είναι απλή. Έξω είναι λίγο πιο απλόχωρα αλλά μέσα έχει live μουσική. Λαϊκή μουσική (μπουζουκάκι, κιθάρα και ένα ντέφι) και τραγουδάει..... ο Γρίλης. Δε κάνω πλάκα, ο ιδιοκτήτης τραγουδάει. Όχι δεν έβαλε μέσον, έχει καλή φωνή. Αρκετά αυτά όμως, πάμε διακόσμηση, η οποία είναι πολύ καλή (καθήσαμε μέσα προφανώς) καθώς σε όλους τους τοίχους έχει αντικείμενα απο την επαρχία. Μια γκλίτσα και μια φλογέρα είχε πίσω μου τα υπόλοιπα δεν τα παραθέτω γιατί θα μας πάρει ώρα. Επίσης έχει ένα μέρος με 4 τραπέζια υπερυψωμένο, ενώ απο κάτω έχει βαρέλια με κρασί τα οποία έχουν όντως κρασί μέσα και μπορεί κάποιος να ζητήσει να του βάλουν απο εκεί. Βέβαια πρέπει να έχει γίνει το κρασί για να του βάλουν και ακόμα δεν είχε γίνει οπότε δε μπορώ να σας πω για γεύση.
Περνάμε στο μενού (αν και δεν το είδα καλά) το οποίο περιλαμβάνει όλα τα γνωστά εδέσματα της ώρας. Ε, ξέρετε τώρα ταβέρνα είναι τι να έχει, κρεατικά. Εννοείται οτι απο ψαρικό δεν υπάρχει ούτε για αστείο στο μαγαζί. Οπότε όσοι θέλετε ψαράκι ακόμα πρέπει να πηγαίνετε μικρολίμανο λυπάμαι. Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εξεζητημένο, τα γνωστά, μπιφτέκια γεμιστά και γεμιστό ψαρονέφρι. Πήραμε παϊδάκια αρνίσια και κοτόπουλο, μερικά ορεκτικά και ένα ψαρονέφρι γεμιστό για τη μέση. Όλα πολύ καλά ψημένα, πάλι όχι κάτι το εξεζητημένο αλλά ακριβώς αυτό που πρέπει για να είναι νόστιμα χωρίς να χάνουν τίποτα. Οφείλω να σταθώ στο ψαρονέφρι το γεμιστό, το οποίο πραγματικά θα το καταβρόχθιζα αν δεν ήταν για τη μέση. Πολύ νόστιμη η σάλτσα και το κρέας ήταν υπέροχο με το λιωμένο τυρί για γέμιση.
Και το σέρβις αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις. Αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο και είχε μόνο 4 σερβιτόρους, αφού ο ιδιοκτήτης τραγούδαγε, ποτέ δεν περιμέναμε για κάτι. Μόλις το ζήταγες στο φέρνανε και αν αργούσανε λίγο ήταν μόνο και μόνο γιατί κάποιος άλλος ζήτησε κάτι πριν απο σένα και οι άνθρωποι έχουν 2 χέρια. Πολύ καλή εντύπωση απο το σέρβις και πρέπει να παρατηρήσω οτι είναι και πολύ διακριτικοί, αφού την ώρα που κλείνανε και εμείς είμασταν ακόμα εκεί ( όταν βγαίνω με αυτό τον φίλο μου δε γυρίζω ποτέ σπίτι πρίν τις 4. Και ποτέ νηφάλιος....) απλά ήταν αόρατοι αν και καταλάβαμε οτι περιμένανε να φύγουμε για να πάνε και αυτοί στο σπίτι τους. Ναι φύγαμε δεν είμαστε και γαϊδούρια...... Και το κρασί του μαγαζιού ήταν πολύ καλό, το κόκκινο ξηρό όσο έπρεπε και με μια ελαφρά ξινή γεύση, δηλαδή όπως πρέπει να είναι το κόκκινο, το λευκό δροσερό και ελαφρύ και το ροζέ μια πολύ καλή μίξη των δύο. Ναι δοκίμασα απο όλα (είπαμε ποτέ νηφάλιος).
Το μόνο που δεν μπορώ να πώ οτι ήταν πολύ καλό ήταν οι τιμές. Όχι δεν ήταν πολύ ακριβό και οι μερίδες του ήταν ικανοποιητικά μεγάλες, αλλά έχω πάει και σε φτηνότερα. Δηλαδή 12 άτομα περίπου, χωρίς να πάρουμε μερίδες αλλά μόνο με πράγματα για τη μέση και κρασί (ομολογουμένως αρκετό κρασί) πληρώσαμε περίπου 200 €. Ενδεικτικά ας πω αυτό που θυμάμαι, το κιλό τα παϊδάκια κόστιζε 32 €.
Συνοψίζοντας, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον με ζωντανή μουσική (και μάλιστα με πολύ κέφι. Αν δεν είχα τις πατερίτσες θα γινόταν χαμός.....), καλό σέρβις, νόστιμα φαγητά. Είναι μια πολύ καλή επιλογή για αυτούς που τους αρέσει το στυλ κουτούκι, να πάνε με μια παρέα να φάνε να πιούν το κρασάκι τους και να περάσουν καλά. Για τιμές μπορώ να πώ οτι χορταίνεις με 20 € το άτομο. Αν μένετε στον Ταύρο καλό είναι να περάσετε μια βόλτα απο αυτή τη ταβέρνα, ιδίως αν είστε του λαϊκού ρεπερτορίου.
Το κουτούκι του Γρίλη: Αναξαγόρα 7, Ταύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου