7/6/13

Rincon Mexicano

Μετά από πολύ καιρό, πολύ πολύ καιρό, αποφασίσαμε με τον Κοιλιόδουλο ότι δεν είναι σωστό να σας αφήσουμε έτσι αδιάβαστους και πήγαμε να φάμε (ναι, για εσάς το κάναμε...) για να σας προσφέρουμε με χαρά μια ακόμα Γευσιχωσία.
Αλλά επειδή το είχαμε ψιλοξεφτιλίσει στα σουβλάκια τελευταία (σοβαρά αν στο google γράφαμε «σουβλάκι» το πρώτο αποτέλεσμα ήταν «φτάνει ρε μλκες θα σκάσετε!». Βέβαια μετά γράφαμε «Γευσιχώστες» όπου το πρώτο αποτέλεσμα ήτανε μεν το blog και το δεύτερο ένα «αααα πείτε έτσι!») είπαμε να φάμε κάτι διαφορετικό. Κάτι εξωτικό....
Και πήγαμε στο Rincon Mexicano έτσι για μια αλλαγή, αλλά και γιατί είχαμε να το συγκρίνουμε με ένα μεγάλο και γνωστό όνομα του χώρου, το Vamos Amigos. Η πρώτη διαφορά τους ήταν ότι το Vamos πουλάει εστιατόριο, ενώ το Rincon πουλάει σπιτικό.
Πριν μιλήσω για την ατμόσφαιρα, να μιλήσω για τη θέση. Το μαγαζί βρίσκεται πραγματικά 100 μέτρα από το μουσείο της Ακρόπολης και σε ένα γενικά καλό και τουριστικό σημείο, δίπλα και απέναντι σε άλλα μαγαζιά, καφετέριες και μπαρ, ώστε να μπορεί κανείς να βγει για να φάει και να πιει και μια μπύρα ακόμα (κοιλιόδουλε το 2λιτρο τη μπύρα δε το ξεχνάω...) (σ.Κ.* Ζαμπόνις κερνάω το δεύτερο δίλιτρο...). Το μόνο κακό της θέσης, που είναι κοινό με όλα τα μαγαζιά εκεί, είναι το πάρκινγκ. Πολύ απλά δεν υπάρχει. Κάναμε 4 κύκλους για να βρούμε θέση και πάλι τη βρήκαμε γιατί μου τη βάρεσε και πήγα κόντρα σε μονόδρομο (για 5 μέτρα αλλά πήγα).
Από άποψη ατμόσφαιρας το μαγαζί δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό. Μας φάνηκε αρκετά μικρό, 7-8 τραπέζια για 4 άτομα μέσα και άλλα 4 έξω, έστω και αν είχαμε διαβάσει κάπου ότι μεγάλωσε το χώρο του. Δηλαδή πόσο ήταν πριν μεγαλώσει; Αλλά το μέγεθος δε μετράει, είναι ο τρόπος που το χρησιμοποιείς..... για τα φαγάδικα μιλάμε, μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Από διακόσμηση μείναμε ευχαριστημένοι γιατί συνάδει με το οικογενειακό στυλ του μαγαζιού, χωρίς φανταχτερά στολίδια κτλ. Αν σας αρέσουν οι υπερπαραγωγές στη διακόσμηση δεν είναι για εσάς, αλλά στο συγκεκριμένο μαγαζί πάει πολύ αυτό το είδος.
Το δεύτερο σημείο που σου δίνει την εντύπωση του οικογενειακού κλίματος είναι το σέρβις, που ουσιαστικά είναι 2 κυρίες, η μία σίγουρα από το Μεξικό, ευγενικότατες και εξυπηρετικότατες. Το μαγαζί (μάλλον) είναι οικογενειακή επιχείρηση και φαίνεται. Κατά τα άλλα δεν έχω τίποτα να πω για το σέρβις, το οποίο είναι μάλλον καλό, αφού δε πρέπει να κλέβει τη δόξα του φαγητού.
Και πάμε τώρα στο φαγητό.... εκεί όπου κρίνονται όλα. Όσοι δε θυμούνται τι είχαμε γράψει για το Vamos να πάτε να το δείτε. Περιμένω..... Οκ; Πάμε τώρα για το Rincon. Παραγγείλαμε 5 πιάτα, ένα μπουρίτο με κιμά συνοδευόμενο με σάλτσα ντομάτας σαλάτα, ρύζι, φασόλια τυρί και κρέμα, μια γουαπίτα (πατάτες βραστές με διάφορα τυριά πάνω και λουκάνικο τσορίθο), μια σαλάτα Βερακρουζάνα (με κάκτο !, γαρίδες και κρέμα και νάτσος), ένα Ταμάλες ντε Ελότε (ζυμάρι από καλαμπόκι, κοτόπουλο και μεξικάνικη σάλτσα μαγειρεμένο σε φύλλα καλαμποκιού) και ένα Ακαπούλκο Μιλανέσα (σνίτσελ μοσχαρίσιο με τυρί, χρωματιστές πιπεριές και σάλτσα ακαπούλκο). Ένα γκουκαμόλε και μια μαργαρίτα και μια σανγκριά κλείσανε τη παραγγελία.
Θα αρχίσω από το λιγότερο καλό, που κατά τη γνώμη μου (σ.Κ.* κατά τη γνώμη μας) ήταν το Ταμάλες. Όχι ότι δεν ήταν μαγειρεμένο καλά, απλώς ήταν πολύ στεγνό για τα γούστα τα δικά μου και του Κοιλιόδουλου, και είχε πολύ έντονη τη γεύση του καλαμποκιού. Βέβαια έτσι (σ.Κ.* λογικά) πρέπει να είναι, οπότε σε αυτό το κομμάτι ήταν περισσότερο αστοχία στη παραγγελία και λιγότερο πρόβλημα με το πιάτο. Ανεβαίνω ένα σκαλί με τη σαλάτα, που είναι 4η απλά και μόνο γιατί είναι σαλάτα, μας άρεσε πάρα πολύ και στους 2, ειδικά τα γαριδάκια (σ.Κ.* γαριδάκια = μικρές γαρίδες) που είχε μέσα ήταν καταπληκτικά. Για τον κάκτο δε μπορώ να σας πω γιατί δεν μπορώ να τον ξεχωρίσω χωρίς τα αγκάθια του (και ευτυχώς δεν είχε) αλλά το σύνολο της σαλάτας ήταν πολύ καλό. 3ο στη σειρά και πρώτο από τα ορεκτικά ήταν το Γουαπίτα, που μας άρεσε πολύ, έστω και αν μας φάνηκε ότι οι πατάτες ήταν μάλον στο φούρνο μικροκυμμάτων. Βέβαια με τα τυριά που είχε πάνω (3 ή 4 αν κατάλαβα καλά) ήταν λογικό, αφού δεν υπάρχει τρόπος να λιώσεις τόσο τυρί αρκετά γρήγορα. Ανεξάρτητα από αυτό μας άρεσε πολύ και το κατατάξαμε στο τοπ των ορεκτικών. Και ήταν το πρώτο που πέθανε......
Συνεχίζουμε με το μπουρίτο, το οποίο ήταν μεν στα ορεκτικά, αλλά εμείς το κατατάξαμε στα κυρίως (στη θέση του Ταμάλες), για 2 λόγους. Αφενός ήταν αρκετά μεγάλο (εμείς θα θέλαμε 2 για να χορτάσουμε, αλλά από την άλλη εμείς θα θέλαμε 2 από κάθε πιάτο...), αφετέρου ήταν πολύ καλό! Μας έκανε πολύ ευχάριστη εντύπωση ότι ήταν τόσο καλά φτιαγμένο που δεν διαλυότανε όταν το έκοβες. Ήταν μια από τις λίγες φορές που δε χρειάστηκε να φάω μπουρίτο διαλυμένο! Μπράβο στο μαγαζί, ήταν πραγματικά από τα καλύτερα που έχω φάει για να μην πω το καλύτερο. Και κλείνουμε με το Μιλανέσα, που ήταν ένα πολύ ωραίο φιλέτο με λιωμένο τυρί και σάλτσα από πάνω το οποίο επίσης τιμήσαμε ιδιαίτερα. Από τα κυρίως ήταν σαφώς το καλύτερο, ωστόσο τη θέση τη παίρνει γιατί είναι κυρίως, αλλά γενικά έχει πολύ καλό συναγωνισμό από τη δεύτερη και τρίτη θέση.
Όλα τα πιάτα συνοδεύονταν από τη κατάλληλη σαλάτα και το ρύζι τους το οποίο ρύζι ήταν πολύ καλά βρασμένο και ειδικά σε συνδυασμό με το γκουακαμόλε (το οποίο δεν ήταν καθόλου καυτερό...κρίμα), πολύ καλό. Επίσης να αφιερώσω λίγες γραμμές στο γιαούρτι, το οποίο όλοι θα έχετε καταλάβει ότι μου αρέσει στο φαγητό. Να σας πω τη διαφορά που βρήκα με το Vamos. Εκεί μου άρεσε γιατί ήταν κρύο, πράγμα λογικό γιατι μας δρόσιζε. Εδώ ήταν ζεστό και πάλι μου άρεσε. Είτε λοιπόν έχω κάποιο θέμα με το γιαούρτι (πιθανό), είτε αυτό το γιαούρτι ήταν πάρα πολύ καλό και πήγαινε με το φαγητό.
Όταν τρως... πληρώνεις. Αυτό ισχύει 2 φορές για το Amigos, που λόγω θέσης στη Γλυφάδα είναι κάτι λογικό και περιμέναμε να ισχύει το ίδιο για το μαγαζί αυτό που έχει επίσης τόσο καλή θέση κάτω από την Ακρόπολη. Και κάναμε λάθος... το μαγαζί έχει πολύ λογικές τιμές. Ενδεικτικά, δεν έχει ορεκτικό πάνω από 5€ και η σαλάτα που πήραμε κάνει 6,5€. Το Ταμάλες (κυρίως πιάτο) έκανε 5€, ενώ το Μιλανέσα έκανε 7€. Για να μην τα πολυλογώ, το σύνολο των 5 πιάτων με τα ποτά και ένα – δύο μικροπράγματα μέσα ήταν 37€. Θα θυμάστε ότι στο Amigos με 4 πιάτα και μια μπύρα πληρώσαμε 50. Από άποψη τιμής και ποσότητας το μαγαζί όχι απλά ενδείκνυται, αλλά είναι από τα τοπ που έχουμε επισκεφτεί μέχρι τώρα.
Να κλείσω μιλώντας για τη παρουσίαση των πιάτων. Χωρίς να είναι υπερπαραγωγές τα πιάτα ήταν ωραία παρουσιασμένα, όπως π.χ. η σαλάτα, ενώ όλα είχαν το στολισμό τους, χωρίς επαναλαμβάνω να είναι υπερβολικά. Ήταν όμορφα οπτικά χωρίς να φαίνονται υπερπροσεγμένα. Το μόνο που οπτικά δε μου έκανε κάτι ήταν... η σανγκριά που ήπια. Παραδέχομαι ότι την έχω συνηθίσει διαφορετικά (σε ψηλό ποτήρι, με το μήλο της μέσα κτλ) και ήμουν λίγο επιφυλακτικός, αλλά απεδείχθη ότι έκανα λάθος. Ήταν πολύ καλή, η καλύτερη που ήπια εδώ και καιρό. Επίσης το μαγαζί μας κέρασε και από μια κρεμ καραμελέ, η οποία μας άρεσε, αλλά από μέγεθος ήταν... μια (σ.Κ.* μισή) μπουκιά για εμένα και τον Κοιλιόδουλο. Βέβαια αν το πληρώναμε θα έκανε 2€, κατά συνέπεια για το μέγεθός της μπορούμε να πούμε ότι θα ήταν καλή επιλογή.
Συνοψίζοντας, ένα μαγαζί με πολύ καλή θέση το οποίο μπορείτε να συνδυάσετε με μια έξοδο βραδινή και μεσημεριανή, πολύ καλό φαγητό με σπιτική ατμόσφαιρα, εξυπηρετικό σέρβις και αρκετά φτηνό για το φαγητό που προσφέρει και τη θέση που έχει. Σας το συνιστούμε σίγουρα, αν έφτιαχνε και ένα υπόγειο πάρκινγκ θα ήταν τέλειο.

*σ.Κ. = Σημείωση Κοιλιόδουλου

Rincon Mexicano
Δημητρακοπούλου 5, Κουκάκι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου