26/4/16

Due Pentole σημαίνει ποιότητα...

Βασικά σημαίνει δύο τηγάνια, το οποίο επίσης ακούγεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά ποιος κολλάει στις λεπτομέρειες τώρα.

Το Due Pentole είναι ένα μαγαζί, προφανώς Ιταλικής κουζίνας, στα σύνορα Αλίμου με Μπραχάμι, στην Θεομήτορος, το οποίο συστεγάζεται με το Shopping House. Όπως καταλαβαίνετε είναι εύκολο να το βρείτε και αρκετά εύκολο να παρκάρετε, εφόσον βέβαια πηγαίνετε βράδυ που είναι κλειστά τα μαγαζιά. Δεν έχω πάει σε άλλες ώρες στην περιοχή, οπότε δε μπορώ να σας πω πως θα είναι το παρκινγκ. Το μόνο «κακό» με την περιοχή είναι ότι δεν έχει τίποτα άλλο εκεί κοντά, οπότε αν πάτε προς τα εκεί θα πάτε μόνο για το μαγαζί και δεν θα το συνδυάσετε με κάτι άλλο «εκεί κοντά». Εκτός και αν το συνδυάσετε με shopping οπότε μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας γιατί απ'οτι μάθαμε λειτουργεί και ως καφέ μπαρ.

Η διακόσμηση του μαγαζιού προδιαθέτει ακριβώς για τον χαρακτήρα του. Είναι ένα κοσμικό, προσεγμένο προς το κυριλέ μαγαζί, με μεγάλη σημασία στην λεπτομέρεια. Τόσο το μουσικό χαλί όσο και η διακόσμηση είναι πολύ προσεγμένα και χαλαρωτικά, ακριβώς ότι πρέπει για λίγη ηρεμία και ένα ευχάριστο γεύμα με συζήτηση. Επιπλέον υπήρχε μια μικρή ορχήστρα που τραγούδαγε ζωντανά, τραγούδια παλιά και νέα με θέμα τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δυστυχώς (επειδή ήταν πολύ καλοί και η κοπέλα ήταν φωνάρα) δεν είναι καθημερινό φαινόμενο, νομίζω γίνεται μόνο Σάββατα και πάλι όχι κάθε Σάββατο γιατί κάνει διάφορες μουσικές βραδιές. Αυτό θα το διορθώσει ο Κοιλιόδουλος που ξέρει.

Να σταθώ και λίγο στο σέρβις, όπου με το μαγαζί ουσιαστικά γεμάτο είχαμε πάντα πρόσβαση σε κάποιον σερβιτόρο, ενώ ο σεφ-ιδιοκτήτης του μαγαζιού έβγαινε από την κουζίνα και ερχόταν για να δει αν στα τραπέζια ήταν όλα εντάξει. Μπορώ να πω ότι ήταν από τα καλύτερα, για να μην πω το καλύτερο και αδικήσω κάποιο, σέρβις που έχω δει σε τέτοιο μαγαζί. Περνάμε στον κατάλογο, όπου υπάρχει μια ευχάριστη ποικιλία τόσο από άποψη κατηγορίας (πάστα, ριζότο, πίτσα, σαλάτες, ορεκτικά και άλλα) όσο και από άποψη επιλογών. Επίσης υπάρχει ένας ευχάριστα μεγάλος κατάλογος κρασιών, τα οποία μπορείς να παραγγείλεις είτε σε ποτήρι είτε σε μπουκάλι, ενώ δεν λείπει και το χύμα.

Στα δικά μας τώρα, παραγγείλαμε μια σαλάτα Caprese, μια πίτσα Due Pentole, μια μακαρονάδα με θαλασσινά (Linguine ai frutti di mare) και μια με κοτόπουλο και πανσέτα (Tagliatelle al pollo e dragoncello). Επίσης πήραμε ένα μπουκάλι κρασί (Moscato d’ Asti).

Πάμε σε ένα ένα τα φαγητά. Αρχίζουμε με την πίτσα. Παραδέχομαι ότι η επιλογή ήταν αρκετά δύσκολη. Όλες οι πίτσες φαίνονταν πολύ καλές. Τελικά επιλέξαμε αυτήν που είχε το όνομα του μαγαζιού, αποκλειστικά και μόνο για αυτό. Η πίτσα ήταν ιταλική, δηλαδή λεπτή ζύμη, αν και όχι το χαρτί που βλέπεις στην Ιταλία. Πάλι ήταν αρκετά πιο λεπτή από τις «κλασσικές» πίτσες στην Ελλάδα. Τα υλικά πάνω ήταν φρεσκότατα, το ψήσιμο σωστό και η υφή άριστη. Από τις τοπ πίτσες που έχω φάει στην Ελλάδα, ότι πιο κοντά στην Ιταλική. Στον βαρύ «Ελληνάρα» μπορεί να ξενίσει η έλλειψη ψωμιού, αλλά για αυτούς που τρώνε πίτσα για την γεύση και όχι για το ψωμί θα είναι παράδεισος.

Συνεχίζουμε με την σαλάτα. Για όσους ξέρουν θα αναρωτηθούν γιατί να πάρουμε μια σαλάτα που έχει μόνο ντομάτα, μοτσαρέλα και μια ελαφριά σως. Ο λόγος είναι απλός. Έχω πολύ φρέσκια στο μυαλό μου την ιταλική μοτσαρέλα και θα ήθελα να δω αν ένα εστιατόριο που φέρεται ιταλικό έχει μεριμνήσει για τα υλικά του. Με λίγα λόγια... ναι έχει μεριμνήσει πολύ σωστά. Η ντομάτα φρέσκια, καλοκομμένη και ζουμερή, η μοτσαρέλα πάρα πολύ καλή, τόσο που να τολμώ να την συγκρίνω με την Ιταλική και η σως φτιαγμένη για γεύση και όχι για ένταση, πολύ ευχάριστη και έδενε με την σαλάτα.

Πάμε στην μακαρονάδα με θαλασσινά, πιάτο που ίσως καταλάβατε ότι προτίμησε η Ξανθιά Τιμωρός (η πίτσα ήταν του Κοιλιόδουλου). Βρασμένο τέλεια το λινγκουίνι, πολλά θαλασσινά από πάνω και πολύ ευχάριστη η σάλτσα της, ήταν πολύ ψηλά στα πιάτα με θαλασσινά που έχω φάει (και δεδομένου ότι η Τιμωρός είναι λίγο περίεργη στα θαλασσινά, το ότι της άρεσε πολύ λέει πολλά).

Και κλείνω με το δικό μου. Απλά άριστο. Το βράσιμο βάζω στοίχημα ότι έγινε με χρονόμετρο, η σάλτσα έδενε με το πιάτο, δεν ήταν ούτε πηχτή ούτε ρευστή, ήταν ένα με τις ταλιατέλες. Φανταστικό πιάτο, μακράν το καλύτερο που έχω φάει στο είδος αυτό. Το κοτόπουλο, η πανσέτα και τα μανιτάρια υπήρχαν στο πιάτο σε ποσότητα που να δίνουν γεύση και όχι να κλέβουν την παράσταση και έδεναν το σύνολο του πιάτου. Απλά συγχαρητήρια σε αυτόν που το μαγείρεψε.

Πριν περάσω στα επόμενα, να αναφέρω ότι στην αρχή το μαγαζί φέρνει ψωμάκια και δύο ντιπ τυριού και λευκής σάλτσας. Πολύ καλά και μάλιστα υπήρχε ποικιλία στα ψωμάκια, δεν ήταν όλα το ίδιο. Ωραία λεπτομέρεια. Χρεώνονται μεν, αλλά το κόστος τους (1 € ανά άτομο) είναι πολύ μικρό σχετικά με το τι φέρνουν.

 Αφού τσακίσαμε τα φαγητά όταν ζητήσαμε λογαριασμό μας ρώτησαν αν θέλουμε κάποιο χωνευτικό και από τις επιλογές ήμασταν ανάμεσα σε λιμοντσέλο και λιμοντσέλο σορμπέ. Τελικά επιλέξαμε το δεύτερο και δεν κάναμε καθόλου άσχημα καθότι ήταν πολύ γευστικό και δροσερό και όχι μόνο αυτό αλλά δεν ήταν το κλασσικό σφηνοπότηρο αλλά ήταν ένα μπουκάλι με τα ανάλογα με τα άτομα σφηνοπότηρα να το συνοδεύουν. Περιττό να πούμε ότι η Ξανθιά Τιμωρός το τίμησε υπέρ του δέοντος.

Πάμε τώρα στην λυπητερή. Μέχρι τώρα έχετε διαβάσει, Ιταλικό, προσεγμένο, καλά υλικά, καλή κουζίνα, άψογη εξυπηρέτηση... ναι όλα αυτά μαζί όχι νιάου νιάου, κοπανάνε τα κεραμίδια μέχρι να πέσουν κάτω. Αλλά μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν. Το συνολικό κόστος για αυτά ήταν κάτι παραπάνω από 75 €. Και παρατηρήστε ότι σημαντικό μέρος αυτών ήταν ένα μπουκάλι κρασί και 4 ποτά. Περίπου 25 € ανά άτομο λοιπόν, δεν είναι καθόλου παράλογη τιμή, κάθε άλλο, ειδικά με ένα μπουκάλι κρασί για 3 άτομα μέσα. Δεν το λες φτηνό σίγουρα, αλλά είναι πολύ μακριά από ότι θα περίμενε κανείς να χρεώνει.

Να παρατηρήσω επίσης ότι μέχρι να αποφασίσουμε να ζητήσουμε το λογαριασμό και ενώ σκεφτόμασταν να πάρουμε ή όχι ένα γλυκό για την μέση, ο ιδιοκτήτης ήρθε και μας έκανε δώρο μια «ποικιλία» γλυκών, με τιραμισού (ο Κοιλιόδουλος δεν άφησε κόκκο να πάει χαμένος), κορμό σοκολάτα (κοινή επίθεση σε αυτό) και σουφλέ πορτοκάλι (αυτός που νόμιζε ότι η Καταιγίδα της Ερήμου ήταν γρήγορη επιχείρηση, προφανώς δεν ήξερε τι μπορούν να κάνουν τρία άτομα με κουτάλια σε ένα τόσο καλό γλυκό). Επιπλέον σε όλα ήταν και μπάλες παγωτού, απαλού στην υφή και γευστικότατου.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε μέρος λίγο μοναχικό αλλά εύκολα προσβάσιμο, με πολύ καλή ατμόσφαιρα και σέρβις, καταπληκτικό φαγητό και μέτριες προς τσιμπημένες τιμές, αλλά σίγουρα value for money. Θα πω απλά το εξής. Είναι σίγουρα από τα καλύτερα εστιατόρια που έχουμε πάει και είναι σίγουρα το καλύτερο ιταλικό που έχω πάει εγώ προσωπικά.

Due Pentole
Θεομήτορος 41, Άλιμος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου