16/5/17

Δεν βρίσκω ρίμα με τη Λότζα... εκεί πήγαμε...

Εντάξει παραδέχομαι ότι δεν βρήκα ρίμα ή λογοπαίγνιο με το όνομα του μαγαζιού... ντροπή μου, ας πάμε παρακάτω τώρα...

Η Λότζα είναι ένα σουβλατζίδικο στην Ηλιούπολη, το οποίο είναι φημισμένο στην περιοχή για την ποιότητα και τις μαρινάδες των κρεάτων του. Το είχαμε στο στόχαστρο αρκετό καιρό τώρα, τελικά καταφέραμε να το μοντάρουμε να πάμε (όλο πηγαίναμε σε μαγαζιά πιο μακρινά από τα μέρη μας και καταλήξαμε το μαγαζί που είναι δίπλα μας να πάμε ένα χρόνο και κάτι μετά...)

Σαν περιοχή, είναι δίπλα/απέναντι στην Εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στην Ηλιούπολη, σε ένα σημείο περίεργο λίγο αν θέλεις να παρκάρεις, αλλά με αρκετά μαγαζιά σε σχετικά κοντινές αποστάσεις (εξαρτάται από το τι άποψη έχεις για το περπάτημα... και τις ανηφόρες... στην Ηλιούπολη είσαι άλλωστε), ώστε να μπορείς να το συνδυάσεις με κάτι ακόμα σαν έξοδο.

Εμείς παρκάραμε σχετικά κοντά πάνω στο κεντρικό δρόμο που είναι το μαγαζί (βέβαια πήγαμε και Τρίτη βράδυ), το βρήκαμε αρκετά εύκολα και πήγαμε να λάβουμε την θέση μας. Σαν μαγαζί δεν μας χτύπησε τίποτα το ιδιαίτερο στο μάτι, ένα απλό σουβλατζίδικο, με κανονική διακόσμηση, απλά λίγο μεγαλύτερο από ένα τυπικό συνοικιακό μαγαζί. Μιας και ήταν μέρα Champions League είδαμε με χαρά την προσθήκη ενός πανιού για να δούμε τον αγώνα με άνεση.

Εξυπηρέτηση, όπως θα το περιμέναμε, από τον υπεύθυνο του μαγαζιού και μια κοπέλα (στην αρχή πιστεύαμε η κόρη του, αργότερα μάθαμε ότι ήταν η τρίτη της μέρα στο μαγαζί και δεν είχανε καμία σχέση). Πολύ φιλικοί και οι δύο, η κοπέλα λίγο κουμπωμένη και με ελάχιστα λαθάκια ή καθυστερήσεις, αλλά εντάξει τρίτη μέρα είναι, είμαστε σίγουροι ότι θα το συνηθίσει και έχει όλα τα στοιχεία για να είναι άψογη. Άλλωστε δεν έγινε τίποτα που να μας ενόχλησε, κάθε άλλο, θα δείτε παρακάτω. Για την ομάδα δε θα πω πολλά, εκτός από εμένα, τον Κοιλιόδουλο, τον Ακόρεστο Μουσικάντη και τον γεωΠΟΝΟ, που μας έχετε συνηθίσει, θα εισάγουμε ένα νέο πρόσωπο σήμερα μαζί μας, τον Θάνατο από Ψηλά. Δεν είναι αλεξιπτωτιστής, πιλότος είναι, ή έστω θα γίνει σε λίγο καιρό, αλλά προσφέρει τον θάνατο απλόχερα σε κοψίδια, προβατίνες, γουρουνοπούλες και λοιπά όμοια εδέσματα.

Η παραγγελία μας ήταν διακριτική. Μια ποικιλία, μια πατάτες με τυρί, μια συκωτάκια (μερίδα και όχι ορεκτικό), μια σαλατούλα με το όνομα του μαγαζιού και μια τυροκαυτερή, για λίγους όπως έλεγε.

Ένα λάθος του σέρβις. Αντί για τυροκαυτερή μας έφερε τζατζίκι. Κολλάμε εμείς σε κάτι τέτοια; Κράτα το και φέρε μας και μια τυροκαυτερή. Οπότε βάλτε και το τζατζίκι σαν άτυπη προσθήκη παραγγελίας.

Ξεκινάμε από τις αλοιφές που λένε και στο χωριό ενός φίλου (στα ψηλά, στα βόρεια), όπου το τζατζίκι μας άρεσε πάρα πολύ, διακριτικό αλλά όχι αδύναμο, πολύ καλή ισορροπία. Η Τυροκαυτερή, αν και την περιμέναμε.... για λίγους, τελικά δεν ήταν ιδιαίτερα καυτερή. Ο υπεύθυνος μας εξήγησε ότι με το για λίγους εννοούσε ότι φτιαχνόταν χειροποίητη στο μαγαζί και όχι ότι ήταν πολύ καυτερή. Αν εξαιρέσουμε αυτό το κομμάτι, ήταν μια αξιοπρεπής τυροκαυτερή και σίγουρα όχι η απογοήτευση της τυροσαλάτας που έχουμε δει αλλού.

Η σαλάτα (με μαρούλι, λόλα, iceberg, πορτοκάλι, κρουτόν, ψητό χαλούμι και σως μουστάρδας) ήταν αξιοπρεπέστατη (όλοι κυνηγούσαμε το χαλούμι βέβαια), να φανταστείτε εμείς που δεν παίρνουμε σαλάτα συνήθως δεν αφήσαμε καθόλου στο πιάτο, φαγώθηκε όλη.

Τα συκωτάκια ήταν από τα καλύτερα που έχω φάει έξω, πολύ σωστά ψημένα και με όλα τα χαρακτηριστικά ενός σπιτικού πιάτου. Δεν είμαι πολύ φαν, όσο και αν εκτιμώ τη γεύση τους, αλλά παραδέχομαι ότι μου άρεσαν αρκετά. Και για να πάμε στα κρέατα, όλα έκαναν καλή εντύπωση, όλα πολύ καλά ψημένα και μαριναρισμένα και όντως τα καλαμάκια, για τα οποία το μαγαζί φημίζεται, ήταν πάρα πολύ καλά, σε πολύ υψηλό επίπεδο. Δε θα πω ότι έφαγα κάτι που να με ενθουσιάσει, αλλά σίγουρα δεν υστερούσαν από κανένα άλλο μαγαζί. Να παρατηρήσω ότι τα 2 είδη κρέατος που έλειπαν από την ποικιλία τα πήραμε επιπλέον (σε τυλιχτό), μαζί με την ειδική σως του μαγαζιού (δεύτερη παραγγελία) εγώ με τον Κοιλιόδουλο (η εμπειρία βλέπετε) και βρήκαμε ότι ήταν όντως στα ίδια υψηλά στάνταρ των υπολοίπων.

Η μόνη μου ένσταση σε όλο το πακέτο ήταν η εξής: Η ποικιλία (για 4 άτομα, άσχετο που ήμασταν 5 εμείς) έχει 4 σουβλες κεμπάπ, 2 στήθος κοτόπουλο, 2 μπούτι κοτόπουλο, 2 χοιρινά κ 2 λουκάνικα συν 4 πίτες... Για 4 άτομα; Δηλαδή ή μισό και από τα δύο ή μόνο το ένα; Φάουλ για εμένα. Και πιστεύω ότι με την τιμή που είχε θα μπορούσε να έχει προσθέσει αυτά τα επιπλέον που λείπουνε, ας την έβαζε και λίγο πιο ακριβή, δεν χάλασε ο κόσμος.

Και μιας και τα κουβεντιάσαμε, ήρθε η ώρα να τα πούμε και αυτά τα δυσάρεστα. Με όσα είδατε παραπάνω και κάτι λίγες Coca Colες και μπύρες, το σύνολο μας πήγε περίπου 15 € το άτομο (λίγο λιγότερο και με πουρμπουάρ συγκεκριμένα). Δεν θα το έλεγα φτηνό, αλλά είναι αλήθεια ότι φάγαμε περισσότερο από το τυπικό σε ένα σουβλατζίδικο (σ.Κ. βλέπε και προηγούμενη γευσιχωσία για έτερο μαγαζί) και πήραμε και μερικά έξτρα (σαλάτα, επιπλέον πίτες κτλ). Δεν το λές φτηνό, αλλά σίγουρα δεν το κατατάσουμε στα ακριβά. Θα έλεγα ότι για αυτά (τα πολλά) που φάγαμε και για την ποιότητα τους, η τιμή ήταν λίγο – πολύ λογική.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί με καλή φήμη, σε περιοχή καλή αλλά λίγο περίεργη, αναμενόμενη και λειτουργική διακόσμηση, σέρβις με ελάχιστα θεματάκια, αλλά το οποίο είμαστε βέβαιοι ότι θα βελτιωθεί σε λίγο χρόνο (αν δεν έχει ήδη), πολύ καλό και ποιοτικό φαγητό (έστω και αν υπάρχει η παρατήρησή μου στην ποικιλία) και τιμές φυσιολογικές και λίγο – πολύ αναμενόμενες. Το σύνθημα του μαγαζιού είναι «Το καλαμάκι σπίτι του» και πολύ σύντομα σπίτι του θα ξαναγίνουν οι κοιλιές μας. Φτού, τώρα μου ήρθε η εξυπνάδα... δε πειράζει ας μείνει για το τέλος.

Λότζα "Το καλαμάκι σπίτι του"
Κυπρίων Ηρώων 57, Ηλιούπολη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου