Δυστυχώς από τη μία, όχι δεν εννοούμε ότι αρχίσαμε τα ταξίδια και τις διακοπές. Ευτυχώς από την άλλη, Αιγαίο Πέλαγος είναι το όνομα ενός καταστήματος στον Άλιμο, στο οποίο πήγαμε οι γνωστοί άγνωστοι για να φάμε.
Το μαγαζί έχει ένα τρόπο λειτουργίας που βλέπω όλο και περισσότερο τελευταία. Συγκεκριμένα σου δίνει το δικαίωμα να παραγγείλεις ότι θέλεις (από μια συγκεκριμένη λίστα που υπάρχει) όσες φορές θέλεις, εφόσον πληρώσεις ένα συγκεκριμένο ποσό ανά άτομο (14€ στην προκειμένη περίπτωση). Το συγκεκριμένο μαγαζί περιλαμβάνει και αρκετά ποτά στη λίστα του, ενώ έχει και ένα τμήμα του καταλόγου, το οποίο χρεώνεται ξεχωριστά (και σημειώνεται ευκρινώς στον κατάλογο για να ξεχωρίζει).
Πάμε για θέση που έχει ένα καλό και ένα κακό... βασικά 2 κακά... θα εξηγηθώ. Το καλό είναι ότι είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Πιάσε παραλιακή και μόλις φτάσεις Αμφιθέας είναι στη γωνία. Ή κατέβα Αμφιθέας και πριν βγεις παραλιακή το έχεις βρει. Απλούστατο. Το κακό είναι ότι είναι πάνω στη παραλιακή, οπότε αν δεν είσαι γαϊδούρι που παρκάρει όπου βρει, ίσως ταλαιπωρηθείς λίγο να παρκάρεις, αν και δεν είναι σε σημείο που μαζεύει τον πολύ κόσμο για να πεις ότι έχει πρόβλημα η περιοχή. Εμείς βρήκαμε αρκετά εύκολα σε καθημερινή. Το τρίτο κακό είναι ότι πολύ απλά τρως με όλη την κίνηση της παραλιακής στα μούτρα σου. Δε θυμάμαι πόσες φορές σταματήσαμε να μιλάμε γιατί μια μηχανή πέρασε με την εξάτμισή της να ουρλιάζει. Εντάξει, αν είναι κλειστό υποθέτω ότι δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα αυτό, αλλά εμείς που πήγαμε καλοκαίρι, το βρήκαμε θέμα. Κατά τα άλλα το μαγαζί είναι δικαοσμημένο στα πρότυπα νησιού (του Αιγαίου, προφανώς...) και η μουσική ακολουθεί τα πρότυπα αυτά για να κάνει το χώρο όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο για φαγητό.
Τέλος πάντων, αφήνουμε τη θέση για να δούμε τα βασικά πράγματα, δηλαδή το φαγητό. Το μαγαζί θεωρείται ψαροταβέρνα, ωστόσο διαθέτει και μια (σχετικά περιορισμένη και λογικότατο αυτό, θεωρώ προσόν που την έχει και μόνο) επιλογή σε κρεατικά. Εμείς ωστόσο πήγαμε να δούμε τον πραγματικό του χαρακτήρα οπότε οι επιλογές μας ήταν καθαρά θαλασσινές.
Δε θα αναφέρω όλα όσα φάγαμε, κι αυτό γιατί πήραμε αρκετά πράγματα. Θα αναφέρω αρχικά τα αχνιστά μύδια, γιατί ήταν το καλύτερο πιάτο του μαγαζιού και άξιζε όντως πολύ, ενώ θα συνεχίσω με τα καλαμαράκια που προσωπικά μου άρεσαν και το σαγανάκι ήταν λίγο διαφορετικό από ότι βρίσκεις αλλού. Τα υπόλοιπα πιάτα, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, ήταν ανεκτά και στέκονταν αξιοπρεπώς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την χαμηλή τιμή τους. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στην καβουροσαλάτα, στην οποία έχω αδυναμία και η οποία χαίρομαι να πω ότι δε με απογοήτευσε. Δυστυχώς έχουμε και δύο χρυσά βατόμουρα όμως. Το πρώτο ήταν η τυροκαυτερή που ήταν μια τυροσαλάτα με πιπέρι από πάνω. Πανάθλιο απλά, όχι απλά δεν ήταν ευρείας κατανάλωσης, κοροϊδία ήταν. Και το δεύτερο ήταν τα γαριδάκια, που ουσιαστικά ήταν αυτά που βάζουνε για δόλωμα οι ψαράδες. Τα πιάτα αυτά έφυγαν σχεδόν άγγιχτα όπως ήρθαν.
Να πω και μια κουβέντα για την εξυπηρέτηση. Οι σερβιτόροι είναι εξυπηρετικοί και κάνουν ότι μπορούν, αλλά υπάρχουν στιγμές που σε «ξεχνάνε» όπως π.χ. την δεύτερη Pepsi που παρήγγειλε ο Κοιλιόδουλος και ακόμα έρχεται (αν τον βρούνε και του την πάνε σήμερα ή αύριο, αυτό το κομμάτι θα το αλλάξω... όλα κι όλα). Με εξαίρεση αυτό το μελανό σημείο, το σέρβις ήταν καλό, απλά παρατηρώ ότι η σάλα είναι αρκετά μεγάλη και εκείνη τη μέρα ήταν λιγότερο από τη μισή γεμάτη, οπότε σε περίπτωση που γεμίσει, δε μπορώ να ξέρω τι έχει να γίνει. Επιπλέον, η κουζίνα ήταν αρκετά γρήγορη όταν είμασταν μόνοι μας, αλλά όταν άρχισε να έρχεται κόσμος (όπου πάμε προκαλούμε πανικό, τι να κάνουμε) (Σ.τ.Κ. πανικό, πανικό!) ήταν φανερά τα σημάδια της καθυστέρησης. Λογικό από τη μια, αλλά είναι κάτι που πρέπει να προσέξουνε.
Σαν Value for Money το μαγαζί είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Πληρώσαμε 14€ το άτομο και φάγαμε και ήπιαμε σε βαθμό ικανοποιητικό. Μπορείς άλλωστε να παραγγέλνεις μέχρι να χορτάσεις, οπότε σίγουρα δε θα φύγεις πεινασμένος από εκεί, ούτε θα χρειαστεί να πληρώσεις περισσότερα, εκτός αν θέλεις κάτι από τον ξεχωριστό κατάλογο (παραδέχομαι ότι αν και είχε ενδιαφέρουσες επιλογές, ο κατάλογος που περιλαμβάνεται στην προσφορά είναι υπέραρκετός για να φας καλά).
Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε θέση περίεργη, αλλά με ένα μοντέλο που συνήθως έχει επιτυχία, καλό σέρβις που απλά χρειάζεται λίγο προπόνηση και φαγητό μέτριο σε γενικές γραμμές αλλά σίγουρα Value for Money, ειδικά αν δεν κυνηγάτε τη ποιότητα. Η αλήθεια είναι ότι αν και τίμιο μαγαζί, δύσκολα θα ξαναπάμε, όχι γιατί δεν μας άρεσε κάτι (εκτός από την Τυροκαυτερή, έχουμε αγάπη, καταλαβαίνετε) αλλά γιατί απλά δεν βρήκαμε κάτι που να μας τραβήξει τόσο ώστε να ξαναπάμε εκεί. Αυτό βέβαια είναι πάντα υποκειμενικό, οπότε μια επίσκεψη θα σας δείξει.
Αιγαίο Πέλαγος,
Ποσειδώνος & Ελευθερίας (Αμφιθέας)
Άλιμος
Υ.Γ. Έχει κλείσει
Το μαγαζί έχει ένα τρόπο λειτουργίας που βλέπω όλο και περισσότερο τελευταία. Συγκεκριμένα σου δίνει το δικαίωμα να παραγγείλεις ότι θέλεις (από μια συγκεκριμένη λίστα που υπάρχει) όσες φορές θέλεις, εφόσον πληρώσεις ένα συγκεκριμένο ποσό ανά άτομο (14€ στην προκειμένη περίπτωση). Το συγκεκριμένο μαγαζί περιλαμβάνει και αρκετά ποτά στη λίστα του, ενώ έχει και ένα τμήμα του καταλόγου, το οποίο χρεώνεται ξεχωριστά (και σημειώνεται ευκρινώς στον κατάλογο για να ξεχωρίζει).
Πάμε για θέση που έχει ένα καλό και ένα κακό... βασικά 2 κακά... θα εξηγηθώ. Το καλό είναι ότι είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Πιάσε παραλιακή και μόλις φτάσεις Αμφιθέας είναι στη γωνία. Ή κατέβα Αμφιθέας και πριν βγεις παραλιακή το έχεις βρει. Απλούστατο. Το κακό είναι ότι είναι πάνω στη παραλιακή, οπότε αν δεν είσαι γαϊδούρι που παρκάρει όπου βρει, ίσως ταλαιπωρηθείς λίγο να παρκάρεις, αν και δεν είναι σε σημείο που μαζεύει τον πολύ κόσμο για να πεις ότι έχει πρόβλημα η περιοχή. Εμείς βρήκαμε αρκετά εύκολα σε καθημερινή. Το τρίτο κακό είναι ότι πολύ απλά τρως με όλη την κίνηση της παραλιακής στα μούτρα σου. Δε θυμάμαι πόσες φορές σταματήσαμε να μιλάμε γιατί μια μηχανή πέρασε με την εξάτμισή της να ουρλιάζει. Εντάξει, αν είναι κλειστό υποθέτω ότι δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα αυτό, αλλά εμείς που πήγαμε καλοκαίρι, το βρήκαμε θέμα. Κατά τα άλλα το μαγαζί είναι δικαοσμημένο στα πρότυπα νησιού (του Αιγαίου, προφανώς...) και η μουσική ακολουθεί τα πρότυπα αυτά για να κάνει το χώρο όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο για φαγητό.
Τέλος πάντων, αφήνουμε τη θέση για να δούμε τα βασικά πράγματα, δηλαδή το φαγητό. Το μαγαζί θεωρείται ψαροταβέρνα, ωστόσο διαθέτει και μια (σχετικά περιορισμένη και λογικότατο αυτό, θεωρώ προσόν που την έχει και μόνο) επιλογή σε κρεατικά. Εμείς ωστόσο πήγαμε να δούμε τον πραγματικό του χαρακτήρα οπότε οι επιλογές μας ήταν καθαρά θαλασσινές.
Δε θα αναφέρω όλα όσα φάγαμε, κι αυτό γιατί πήραμε αρκετά πράγματα. Θα αναφέρω αρχικά τα αχνιστά μύδια, γιατί ήταν το καλύτερο πιάτο του μαγαζιού και άξιζε όντως πολύ, ενώ θα συνεχίσω με τα καλαμαράκια που προσωπικά μου άρεσαν και το σαγανάκι ήταν λίγο διαφορετικό από ότι βρίσκεις αλλού. Τα υπόλοιπα πιάτα, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, ήταν ανεκτά και στέκονταν αξιοπρεπώς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την χαμηλή τιμή τους. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στην καβουροσαλάτα, στην οποία έχω αδυναμία και η οποία χαίρομαι να πω ότι δε με απογοήτευσε. Δυστυχώς έχουμε και δύο χρυσά βατόμουρα όμως. Το πρώτο ήταν η τυροκαυτερή που ήταν μια τυροσαλάτα με πιπέρι από πάνω. Πανάθλιο απλά, όχι απλά δεν ήταν ευρείας κατανάλωσης, κοροϊδία ήταν. Και το δεύτερο ήταν τα γαριδάκια, που ουσιαστικά ήταν αυτά που βάζουνε για δόλωμα οι ψαράδες. Τα πιάτα αυτά έφυγαν σχεδόν άγγιχτα όπως ήρθαν.
Να πω και μια κουβέντα για την εξυπηρέτηση. Οι σερβιτόροι είναι εξυπηρετικοί και κάνουν ότι μπορούν, αλλά υπάρχουν στιγμές που σε «ξεχνάνε» όπως π.χ. την δεύτερη Pepsi που παρήγγειλε ο Κοιλιόδουλος και ακόμα έρχεται (αν τον βρούνε και του την πάνε σήμερα ή αύριο, αυτό το κομμάτι θα το αλλάξω... όλα κι όλα). Με εξαίρεση αυτό το μελανό σημείο, το σέρβις ήταν καλό, απλά παρατηρώ ότι η σάλα είναι αρκετά μεγάλη και εκείνη τη μέρα ήταν λιγότερο από τη μισή γεμάτη, οπότε σε περίπτωση που γεμίσει, δε μπορώ να ξέρω τι έχει να γίνει. Επιπλέον, η κουζίνα ήταν αρκετά γρήγορη όταν είμασταν μόνοι μας, αλλά όταν άρχισε να έρχεται κόσμος (όπου πάμε προκαλούμε πανικό, τι να κάνουμε) (Σ.τ.Κ. πανικό, πανικό!) ήταν φανερά τα σημάδια της καθυστέρησης. Λογικό από τη μια, αλλά είναι κάτι που πρέπει να προσέξουνε.
Σαν Value for Money το μαγαζί είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Πληρώσαμε 14€ το άτομο και φάγαμε και ήπιαμε σε βαθμό ικανοποιητικό. Μπορείς άλλωστε να παραγγέλνεις μέχρι να χορτάσεις, οπότε σίγουρα δε θα φύγεις πεινασμένος από εκεί, ούτε θα χρειαστεί να πληρώσεις περισσότερα, εκτός αν θέλεις κάτι από τον ξεχωριστό κατάλογο (παραδέχομαι ότι αν και είχε ενδιαφέρουσες επιλογές, ο κατάλογος που περιλαμβάνεται στην προσφορά είναι υπέραρκετός για να φας καλά).
Ανακεφαλαιώνοντας ένα μαγαζί σε θέση περίεργη, αλλά με ένα μοντέλο που συνήθως έχει επιτυχία, καλό σέρβις που απλά χρειάζεται λίγο προπόνηση και φαγητό μέτριο σε γενικές γραμμές αλλά σίγουρα Value for Money, ειδικά αν δεν κυνηγάτε τη ποιότητα. Η αλήθεια είναι ότι αν και τίμιο μαγαζί, δύσκολα θα ξαναπάμε, όχι γιατί δεν μας άρεσε κάτι (εκτός από την Τυροκαυτερή, έχουμε αγάπη, καταλαβαίνετε) αλλά γιατί απλά δεν βρήκαμε κάτι που να μας τραβήξει τόσο ώστε να ξαναπάμε εκεί. Αυτό βέβαια είναι πάντα υποκειμενικό, οπότε μια επίσκεψη θα σας δείξει.
Αιγαίο Πέλαγος,
Ποσειδώνος & Ελευθερίας (Αμφιθέας)
Άλιμος
Υ.Γ. Έχει κλείσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου