21/11/13

"Αναρρώνοντας" σΤο Θεραπευτήριο

Κυριακή μεσημέρι, καλά μεσημέρι δε το λες απόγευμα ήταν, και με καλή παρέα βρέθηκα στα Πετράλωνα. Περπατήσαμε με τα πόδια από το Θησείο, μιας και ήταν καλός ο καιρός. Σε κανά δεκάλεπτο είχαμε φτάσει. Αφού τσεκάραμε τριγύρω τι μαγαζιά "παίζουν" (και μιας και η φίλη μου η Χρύσα τα ήξερε λόγω του οτι έχει ξαναπάει) επιλέξαμε αυτό που δεν είχε όνομα. Κι όταν λέω δεν είχε όνομα εγώ προσωπικά δε παρατήρησα ταμπέλα απ' έξω που να αναφέρεται το όνομα του μαγαζιού. Αυτό που όμως έκανε μπαμ ήταν τα πολύχρωμα φώτα που στόλιζαν τα δέντρα. Θύμιζε δεκαετία '80, όπως ήταν παλιά οι ταβέρνες ένα πράμα.

Μπαίνοντας όμως στο εσωτερικό το "σκηνικό" αλλάζει. Το μαγαζί είναι λιτό, τόσο που εμένα με κέρδισε με την απλότητα του. Κυριαρχεί το λευκό και ένας τοίχος είναι βαμμένος γκρι (ανθρακί όπου έχει και ράφια που είναι γεμάτα εμφιαλωμένο κρασί (αν και απ'οτι παρατήρησα όλα ήταν ίδια τα μπουκάλια). Μια ξυλόσομπα διαχέει τη ζέστη σε όλο το χώρο. Τα τραπέζια είναι από ανοιχτόχρωμο ξύλο (δε τα πάω καλά σε αυτά για να σας πω από τι ξύλο είναι φτιαγμένα).

Πάμε και στο φαγητό, όπου πήραμε μια χωριάτικη σαλάτα και μία μικρή ποικιλία βραστών (λαχανικών) η οποία περιείχε παντζάρια, χόρτα (και δε θυμάμαι τι άλλο τώρα, λίγα χόρτα δοκίμασα είναι η αλήθεια). Η χωριάτικη ήταν αρκετή για όλους. Από ορεκτικά πήραμε ένα χοιρινό πικάντικο (όπως το έγραφε ο κατάλογος, αλλού το βρίσκεις τηγανιά) που εγώ το ήθελα πιο πικάντικο, οι υπόλοιποι της παρέας το βρήκανε καλό. Ένα σαγανάκι το οποίο ήταν αρκετά γευστικό και το οποίο προτείνετε άμα τύχει και επισκεφτείτε το μαγαζί. Οι τηγανιτές πατάτες δε θα μπορούσαν να λείψουν από το τραπέζι και ήρθαν φρέσκες, πάντα ατού αυτό το λέμε συνεχώς, και ζεστές.

Για κυρίως πήραμε μια ποικιλία η οποία είχε πανσέτα, κεμπάπ, λουκάνικο και παϊδάκι κοτόπουλο. Σόρρυ, λάθος ΔΕΝ είχε παϊδάκι κοτόπουλο. Αυτό σημαίνει ότι δεν το δοκιμάσαμε για να πούμε γνώμη αλλά είναι καλό γιατί καταλαβαίνεις (τουλάχιστον έτσι κατάλαβα εγώ) ότι προμηθεύονται καθημερινά κρέατα. Αν εξαιρέσεις το ότι το λουκάνικο ήρθε λίγο "αρπαγμένο" η ποικιλία άξιζε. Και η πανσέτα ήταν καλή και το κεμπάπ. Και χορταστική για όλους.

Για όλα αυτά μαζί με μία μπύρα κι ένα ούζο (και το πατροπαράδοτο κουβέρ) πληρώσαμε €67 και θεωρώ ότι φάγαμε καλά.

Το Θεραπευτήριο
Κυδαντιδών 41, Άνω Πετράλωνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου