1/12/13

Barin από τη Ρωσία με Αγάπη!


          Παρασκευή βράδυ και μετά από ειδική άδεια από τον διατροφολόγο, τον οποίο μέχρι τότε τον είχα κάπου ανάμεσα σε Χίτλερ και Κούγια, είπα να πάω με μια φίλη μου να φάμε κάπου έξω. Για λόγους άσχετους, αποφασίσαμε να φάμε σε ένα ρώσικο εστιατόριο στο Ελληνικό. Θα με ρωτήσετε που το ήξερα; Βασικά είναι απέναντι από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στο οποίο περνάμε λίγο χρόνο κάθε εβδομάδα... τέλος πάντων...
           Φτάνουμε στο μαγαζί, το οποίο σημειωτέον είναι δίπλα σε δημοτικό πάρκινγκ. Το μόνο κακό είναι ότι αυτό κλείνει κάποια στιγμή κατά τις 11, οπότε αν θέλετε να πάτε εκεί, καλό είναι να πάτε νωρίς, αν και δεν θα έχετε ιδιαίτερο πρόβλημα να παρκάρετε στη περιοχή. Η ώρα ήταν περίπου 9 με 9 και μισή. Πρώτη εντύπωση από το μαγαζί η διακόσμηση, η οποία είναι πολύ όμορφη. Είναι ένα πραγματικά πολύ κυριλέ εστιατόριο, σε έναν υπέροχο χώρο που μας άρεσε πολύ. Επιπλέον από τα τραπέζια, ένα πολύ μεγάλο μέρος της αίθουσας το καλύπτει μια "πίστα" για χορό και ο χώρος της ορχήστρας, η οποία έχει ένα πιάνο, μια κιθάρα και ένα σαξόφωνο με μια τραγουδίστρια. Για τη μουσική να πω ότι η ορχήστρα είναι πολύ καλή και η τραγουδίστρια με τον κιθαρίστα που επίσης τραγουδάει έχουν φωνές που ταιριάζουν και στο χώρο και στα τραγούδια που λένε, ήταν το καλύτερο background για το φαγητό.
           Το σέρβις παίρνει επίσης πολύ καλό βαθμό, αλλά αυτό το κάνω με πλήρη επιφυλακτικότητα. Όχι γιατί είδα κάτι κακό, απλώς επειδή είμασταν το μόνο τραπέζι. Ναι το μαγαζί ήταν τελείως άδειο. Είχαμε 2 σερβιτόρους πάνω από το κεφάλι μας, 2 γουλιές νερό πίναμε και μας γέμιζαν το ποτήρι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αν και νιώθεις λίγο περίεργα σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν ο άλλος είναι μόνιμα από πάνω σου, ποτέ δε μας ενόχλησε η παρουσία τους που ήταν πολύ διακριτική. Επιφυλάσσομαι μόνο στο να σας πω πως θα ήταν το σέρβις αν είχε πολύ κόσμο το εστιατόριο.
           Περνάμε στο φαγητό, στο οποίο βλέποντας το κυριλέ του εστιατορίου ομολογώ ότι ανησυχούσα. Ο κατάλογος είχε μια ευχάριστη ποικιλία από ρώσικα φαγητά για όλα τα γούστα, τα οποία εξηγούσε από κάτω από τι αποτελούνται. Άλλωστε δεν είμαστε όλοι ειδικοί στη ρώσικη κουζίνα. Το μόνο στον κατάλογο που δε μου γέμισε το μάτι ήταν οι σαλάτες, καθώς οι 3 ή 4 επιλογές που υπήρχαν δε μου έκαναν και ιδιαίτερο κλικ. Επιπλέον οι τιμές ήταν όπως θα τις περίμενε κανείς, σχετικά τσιμπημένες με τα ορεκτικά να αρχίζουν από 7 και να καταλήγουν στα 11 ευρώ και τα κυρίως από 9 με 10 ευρώ και να καταλήγουν στα 15 με 16. Επίσης κάτι που μου φάνηκε κάπως να πω την αλήθεια, γαρνιτούρες παραγγέλνεις επιπλέον, αν θες πατάτες π.χ. και χρεώνονται περίπου 3 ευρώ η μία. Κάτι που είδα ιδιαίτερα ευχάριστα είναι ότι το μαγαζί δεν έχει πατάτες τηγανητές. Στη Ρωσία τρως όχι στην Ελλάδα, σωστό!
           Εμείς πήραμε ένα ορεκτικό, ρώσικη κρέπα με κιμά και γιαούρτι, εγώ πήρα κοτόπουλο Ταμπακά με πατάτες φούρνου και η κοπέλα ένα κότσι με πουρέ. Και όταν ήρθαν οι μερίδες....η ανησυχία μου σχετικά με το φαγητό λόγω του κυριλέ εξαφανίστηκε! Δε λέω ότι οι μερίδες ήταν τεράστιες, είχε χώρο στο πιάτο αλλά ήταν ικανοποιητικές. Η κρέπα είχε 4 κρεπάκια σε στυλ σπρινγκ ρολλς, γεμιστά με κιμά και τυρί και μια κούπα γιαούρτι για να βάλεις από πάνω. Η κρέπα ήταν πολύ καλά φτιαγμένη ενώ και ο κιμάς φαινόταν πολύ καλής ποιότητας και επιπλέον η σάλτσα ταίριαζε με το τυρί και το σύνολο έδενε πολύ καλά με το γιαούρτι. Το κοτόπουλο ήταν 4 φτερούγες, όχι πολύ μεγάλες αλλά φυσιολογικές σε μέγεθος, με κόκκινη ελαφρά πικάντικη και ελαφρά γλυκιά σάλτσα με πάπρικα, η οποία κόλλαγε πολύ καλά και στις πατάτες φούρνου. Τέλος το κότσι, το οποίο ήταν μακράν η μεγαλύτερη μερίδα από τις 3, ήταν ένα τεράστιο κομμάτι κρέατος περασμένο σε κόκκαλο, αλοιμένο με μέλι και το οποίο πραγματικά έλιωνε στο στόμα. Ναι παραδέχομαι ότι ζήλεψα λίγο... τι να κάνουμε τώρα ξέρω. Η κοπέλα συμφώνησε με μένα στο ότι τουλάχιστον η συγκεκριμένη μερίδα, από κάθε τρόπο άξιζε τα 13,50 ευρώ της. Επιπλέον σε αυτά πήραμε και ένα γλυκό, ένα Σοκολατένιο Παραμύθι όπως το λέει στο κατάλογο, το οποίο είναι μια σοκολατόπιτα με γέμιση μαρμελάδα βερύκοκο και γαρνιρισμένη πάλι με μαρμελάδα βερύκοκο και ζάχαρη άχνη. Απλά επική σαν γεύση και σαν υφή, δε μας χάλασε καθόλου!
           Στον τομέα της λυπητερής πληρώσαμε το άτομο 20 ευρώ. Η αλήθεια είναι ότι για ένα ορεκτικό και δύο κυρίως πιάτα είναι πολλά (τα γλυκά ήταν κερασμένα από το μαγαζί, είμασταν οι μόνοι πελάτες μάλλον το είδαν... πατριωτικά). Ωστόσο για τη συνολική εμπειρία, αν βάλουμε μέσα τη μουσική, το ένα εστιατόριο για τη πάρτυ μας και τον χώρο και την εξυπηρέτηση, μέχρι και η τραγουδίστρια ήρθε να ρωτήσει αν περνάμε καλά, μπορώ να πω ότι ήταν ένα ευχάριστο βράδυ.
           Συνοψίζοντας, ένα μαγαζί με πολύ καλό φαγητό, πολύ εξυπηρετικό σέρβις, φοβερό χώρο και διακόσμηση και καταπληκτική ατμόσφαιρα με ζωντανή μουσική που ταιριάζει απόλυτα. Οι τιμές είναι τσιμπημένες, όχι σε φοβερό επίπεδο όμως για αυτό που προσφέρει. Δε ξέρω πως θα είναι τα πράγματα όταν το μάθει ο κόσμος, γιατί σας λέω ξανά είμασταν μόνοι μας, αλλά αυτή τη στιγμή είναι ένα μαγαζί που μπορεί κάποιος να πάει μια φορά κάθε 2 εβδομάδες ή κάθε μήνα και να περάσει μια πολύ ευχάριστη βραδιά. Άλλωστε το μαγαζί διαθέτει και μπαρ, αν κάποιος δε θέλει να φάει.


Barin
33ης 13, Ελληνικό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου