19/9/13

Μυαλό εεεεεε, Ελιάς Κουκούτσι!

Αρχικά θέλω να σας εξηγήσω γιατί οι σημαίες των Γευσιχωστών κυματίζουν μεσίστιες. Πολύ απλά έρχεται μια στιγμή στη ζωή ενός Γευσιχώστη που σκέφτεται "Μλκ πως έγινα έτσι!" και αποφασίζει να προσέξει τι να κάνει. Για αυτό το λόγο λοιπόν... ξεκίνησα διατροφή... ναι, τα πολλά έχουν τελειώσει για μένα. Έστω προσωρινά.
Αλλά επειδή κάθε κακό πρέπει να έχει και ένα καλό, είπαμε να το γιορτάσουμε. Καλά για την ακρίβεια γιορτάζαμε τα γενέθλια του Κοιλιόδουλου (να μας ζήσει να τρώει), αλλά αφήστε με εμένα να πιστεύω ότι θέλω.
Το Ελιάς Κουκούτσι είναι ένα μαγαζί στη Βούλα. Κοντά στο τέλος ενός πολυσύχναστου δρόμου, του κεντρικότερου δρόμου της Βούλας, σε μέρες με εμπορική κίνηση (κρίση και μλκίες) δύσκολα βρίσκεις να παρκάρεις. Ωστόσο μετά τις περίεργες αυτές ώρες υπάρχει αρκετό πάρκινγκ τριγύρω, μπορεί να μην παρκάρετε έξω από το μαγαζί, αλλά θα βρείτε αρκετά κοντά (εγώ βρήκα 40-50 μέτρα απόσταση, καλά το λες).
Η διακόσμηση του μαγαζιού είναι πολύ ωραία, πρέπει να το παραδεχτώ αυτό. Έχει και εσωτερικό και εξωτερικό χώρο, με τον εσωτερικό να είναι προτιμότερος για εμένα, αν και ο εξωτερικός χώρος πιστεύω ότι βρίσκεται ανάμεσα στα κορυφαία περιβάλλοντα που έχουμε δει. Με αψίδες (όχι αρχαίες) και μερικά δέντρα τριγύρω νιώθεις ότι ήρθες να φας στο χωριό. Σε λίγο κυριλέ χωριό, αλλά σε χωριό.
Εδώ οφείλω να κάνω μια παρατήρηση. Όπως είπα, ο χώρος μου άρεσε πολύ, από τους τοπ, αλλά αν με ρωτούσατε τι μαγαζί είναι, μόνο από το εξωτερικό, θα έλεγα ένα κυριλέ εστιατόριο. Το μαγαζί στην πραγματικότητα είναι μεζεδοπωλείο, όμορφο και προσεγμένο μεν, αλλά μεζεδοπωλείο. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ένα μεζεδοπωλείο δεν είναι κυριλέ, αλλά περισσότερο φιλικό και "ζεστό" περιβάλλον. Το μαγαζί είναι πολύ καλοπροσεγμένο για μεζεδοπωλείο. Και η μουσική δε ταιριάζει με τις προτιμήσεις μου (για μεζεδοπωλείο). Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι ευχάριστο περιβάλλον ή σε χαλάει, απλά είναι η προσωπική μου άποψη.
Αφού λοιπόν μιλάμε για μεζεδοπωλείο, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τους μεζέδες. Ένα καλό που είδα στο κατάλογο είναι ότι είναι χωρισμένος σε είδη μεζέδων, με 4 βασικές κατηγορίες Σαλάτες, Διάφορα, Κρεατικά και Θαλασσινά. Συμπαθητική ποικιλία και στις 4 κατηγορίες με αρκετές και διαφορετικές επιλογές. Και ξεκινάει η λίστα με το τι πήραμε (πριν τρομάξετε, ήμασταν 10 άτομα). Εδώ ας προσθέσω και 2 καλά λόγια για τα παιδιά του σέρβις που ήταν εξυπηρετικότατα και πραγματικά δεν μπορούσαμε να έχουμε κανένα παράπονο.
Μια Ριγανάδα (για μένα σνιφ, κλαψ, μπουχουχου), ένα πλιγούρι, μια πικάντικη τυροκαυτερή, μανιτάρια πλευρώτους στη σχάρα, γεμιστά κρεμμύδια και 2 μερίδες πατάτες τηγανητές αποτέλεσαν το πρώτο κύμα. Θαλασσινά δε πήραμε (τι να σου κάνει το θαλασσινό, ειδικά σε μεζέ) και προχωρήσαμε στα κρεατικά με λουκάνικο σχάρας, μοσχαρίσιες φέτες γάλακτος στη σχάρα, μια τηγανιά χοιρινή, ένα χειροποίητο κεμπάπ και ένα σουβλάκι κοτόπουλο.
Μιλώντας για τα φαγητά, δεν έχω να ξεχωρίσω κάτι. Ήταν καλομαγειρεμένα, ίσως το λουκάνικο ήθελε λίγο παραπάνω, αλλά αυτά είναι γούστα. Τα γεμιστά κρεμμύδια άρεσαν ιδιαίτερα στο λαό, οι πατάτες φρέσκες, ενώ η τυροκαυτερή ήταν αρκετά καλή (αλλά φευ όπως συνήθως όχι και τόσο καυτερή... θα φέρω από το χωριό να τους δείξω πως γίνεται... ναι είμαι αρκετά περίεργος και απαιτητικός εκεί).
Ενώ λοιπόν από ποιότητα και προετοιμασία δεν έχω να γράψω κάτι κακό (ούτε τρομερά καλό) για τα φαγητά, έχω να γράψω κάτι κακό για το μέγεθός τους. Οι μερίδες ήταν ΠΟΛΥ μικρές. Και δε μιλάω σαν Γευσιχώστης και μάλιστα πεινασμένος, είναι αντικειμενικά μικρές. Η "μερίδα" σουβλάκι κοτόπουλο είναι ένα σουβλάκι και αυτό μικρό. Και ναι μεν δε μιλάμε για εστιατόριο ή για σουβλατζίδικο, αλλά για όνομα, μεζεδοπωλείο είναι, οι μεζέδες να είναι τουλάχιστον ενός Α μεγέθους. Αυτά τα μεγέθη τα βρίσκει κανείς μόνο σε σουβλατζίδικο και εκεί δε τα αποκαλούν μερίδα...
Και πάμε στο δεύτερο κακό. Το μέγεθος των μερίδων όχι μόνο δε συμβαδίζει με τις τιμές, αλλά κάθε άλλο παρά κοντά είναι. Το προαναφερθέν ένα μοναχικό σουβλάκι κοτόπουλο κοστολογείται 5 ευρώ! Δε λέω, ήταν μαγειρεμένο καλά και παρουσιασμένο επίσης καλά, αλλά μπορώ να πάω σε σουβλατζίδικο στη Γλυφάδα και με την ίδια τιμή να πάρω 5 και μεγαλύτερα. Να πληρώσω λίγο παραπάνω τη διακόσμηση δε λέω, αλλά όχι 500% πάνω! Ενδεικτικά να αναφέρω μερικές τιμές ακόμα για να καταλάβετε τι εννοώ, τηγανητές πατάτες 3,5 ευρώ. Μια τυροκαυτερή, φυσιολογική σε μέγεθος είναι η αλήθεια, 4.20 ευρώ. Το κεμπάπ 6.80 ευρώ! Ένα κεμπάπ!
Κλείνοντας και ανακεφαλαιώνοντας ας πούμε ότι πρόκειται για ένα πολύ όμορφα διακοσμημένο μεζεδοπωλείο, σε αρκετά καλό σημείο, με ωραίο φαγητό, αλλά με μερίδες πολύ μικρές και πολύ ακριβές για το μέγεθός τους. Παρά το τελευταίο, δε μπορώ να πω ότι δε το προτείνω, είναι ωραίο μέρος για να πάτε, έχει καλό φαγητό, απλά δεν είναι το μέρος που θα κάνετε στέκι. Τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσει τις μερίδες ή να ρίξει τις τιμές.

Ελιάς Κουκούτσι
Βασιλέως Παύλου 99,
Βούλα

 Υ.Γ. Έχει κλείσει

1 σχόλιο:

  1. Να γράψω και εγώ τις δικές μου εντυπώσεις. Λοιπόν το μαγαζί το επέλεξα λόγω του εντυπωσιακού χώρου μιας και το έβλεπα συχνά καθώς αυτόν τον δρόμο τον περνάω συχνά. Ένα δεύτερο ότι ο σεφ εκεί είναι απόγονος του γνωστού σε όλους μας Τσελεμεντέ (ναι, αυτός με τη βίβλο μαγειρικής). Είναι όντως κυριλέ το μαγαζί, τόσο που μπορεί να πετύχεις και διασήμους να τρώνε δίπλα σου (ο Σηφάκης, ναι, ο γνωστός τερματοφύλακας με εμφανίσεις και στην εθνική ομάδα πρέπει να νιώθει υπερήφανος που έτρωγε δίπλα στους Γευσιχώστες). Πάμε και στο φαγητό που όντως τα γεμιστά κρεμμύδια με κιμά έκαναν θραύση ενώ ένας φίλος από την παρέα είπε ότι δεν καταλάβαινες το μπαλσάμικο στα μανιτάρια. Εγώ ξεχώρισα και τις μοσχαρίσιες φέτες γάλακτος. Και για να κλείσω αυτό το μικρό σχόλιο πάνω στην ωραία ανάρτηση του φίλου Ζαμπόνις να προσθέσω ότι σαφώς και δε μπορείς να το κάνεις στέκι. Απλώς πας για μία φορά μόνο να τσεκάρεις το χώρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή