Παρασκευή βραδάκι και μας έπιασε μια αδυναμία ένα κάτι με τον Κοιλιόδουλο και είπαμε να πάμε για φαγητό (ναι ξέρω πρωτότυπο).
Επειδή το έχουμε παρακάνει με τα σουβλάκα τώρα τελευταία, όπως θα έχετε δει και εσείς, είπαμε να αλλάξουμε λίγο και να πάμε στη Γλυφάδα πάλι αλλά σε ένα σχετικά νέο μαγαζί, με το όνομα Μπριζολάκια Παγιάρ. Ξέρω ότι και εσείς έχετε την ίδια απορία με εμένα, τι είναι το παγιάρ. Θα το μάθετε όπως και εγώ... στο τέλος.
Το μαγαζί είναι φτιαγμένο πολύ ωραία με ένα όμορφο ξύλινο ντεκόρ, αλλά όχι κάτι το πολύ εξεζητημένο (όπως παλιότερα ίσως θυμάστε το Στην Πυρά) αλλά ζεστό και ευχάριστο. Το κλίμα το κάνει ακόμα πιο ευχάριστο η ευθυμία και η φιλική αντιμετώπιση από τους σερβιτόρους, το οποίο δείχνει καθαρά ότι το μαγαζί δεν θέλει να αποκτήσει το κυριλέ γλυφαδιώτικο στυλ, αλλά κάτι περισσότερο σε οικογενειακή ταβέρνα, κάτι που καταφέρνει πολύ καλά. Επίσης εκτός από φιλικοί, οι σερβιτόροι είναι και πολύ εξυπηρετικοί και έχω να πω ότι επιτέλους είναι το πρώτο μαγαζί που ΡΩΤΑΝΕ πριν σου αφήσουν το νερό που χρεώνεται. Μπράβο τους σε αυτό.
Περνάμε στην ποικιλία του φαγητού, την οποία βλέπετε στον στυλαρισμένο σαν σχολικό τετράδιο κατάλογο. Στα ορεκτικά και τις σαλάτες υπάρχει μια αρκετά μεγάλη γκάμα επιλογών, χωρίς να σε μπερδεύει, ενώ αυτή μειώνεται κάπως στα κυρίως και στα κρεατικά, χωρίς όμως να μπορεί κάποιος να πει ότι ο κατάλογος είναι φτωχός.
Εμείς πήραμε μια μερίδα πατάτες (λογικό), ένα σαγανάκι πικάντικο καυτερό (είπαμε να κάνουμε για μια φορά τη διαφορά), μια τυροκαυτεΤή (ναι και εκεί βρήκαμε λάθος, λες και το κάνουν επίτηδες όπου πάμε), μια ολίγη μερίδα μπριζολάκια παγιάρ (το ολίγη σημαίνει μισή προφανώς) και ένα κότσι, το οποίο μας το είχε προτείνει ο σερβιτόρος σαν την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού.
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω από τις μεγάλες μας αγάπες, την τυροκαυτεΤή και το σαγανάκι, οι οποίες μας άρεσαν. ΟΚ, για άλλη μια φορά θα μπορούσε να είναι περισσότερο καυτεΤή, αλλά επ' ουδενί δεν ήταν μια απλή τυροσαλάτα, αυτό οφείλεται στο ότι εμάς μας αρέσουν τα πολύ καυτερά. Επιπλέον και το σαγανάκι ήταν πολύ καλό και αρκετά πικάντικο, ενώ μας κίνησε το ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν ήταν το κλασσικό σαγανάκι (το κλασσικό σκληρό τυρί) που ψήνεται, αλλά ήταν τριμμένη (όχι πολύ λεπτή) φέτα σε ένα δισκάκι (υπολογίστε το περίπου 2/3 μεγαλύτερο από ένα κανονικό πιάτο ορεκτικού) με πιπεριά και ντομάτα. Επίσης το πολύ θετικό ήταν ότι το πιατάκι έκαιγε, το οποίο δείχνει ότι προετοιμάστηκε εκείνη τη στιγμή. Για να κλείσω τα ορεκτικά οι πατάτες ήταν πολύ καλά ψημένες (μάλιστα μας τις έφεραν σε σέσουλα το οποίο μας αρέσει και μακάρι να καθιερωθεί σε όλα τα μαγαζιά) και φρέσκες και καθαρισμένες στο χέρι.
Συνεχίζουμε στα 2 κυρίως. Θα ξεκινήσω από το κότσι, το οποίο μας είπανε ότι ήταν για 2 άτομα και πραγματικά ήταν. Όχι για 2 Γευσιχώστες, αλλά για 2 άτομα ήταν. Ο σερβιτόρος που μας το πρότεινε μας έκανε μια περιγραφή του πως μαγειρεύεται και συμπεράναμε ότι αν ισχύει αυτό πρέπει να λιώνει στο στόμα. Και έλιωνε. Μακράν το καλύτερο που έχω φάει πρόσφατα, μας άρεσε πάρα πολύ, ενώ συνοδεύεται από κυδωνάτες πατάτες (πατάτες με τη φλούδα) και μουστάρδα (την οποία φέρνουν χωριστά και καλά κάνουν γιατί κάποιος μπορεί να μη θέλει), που του πηγαίνουν πολύ. Για τα μπριζολάκια ας ξεκινήσουμε πάλι από το μέγεθος, το οποίο για μισή μερίδα ήταν πολύ καλό. Πιστεύω ότι με μισή μερίδα ίσως χορτάσει και ένας φυσιολογικός άνθρωπος (σίγουρα μια γυναίκα για άντρα δε ξέρω 100% εξαρτάται), ενώ συνοδεύονται από πατάτες τηγανιτές. Θέλαμε να δούμε το πιάτο που φέρει το όνομα του καταστήματος και αυτό δε μας απογοήτευσε καθόλου. Βλέπετε παγιάρ είναι μια μέθοδος μαγειρέματος που κάνει το κρέας πολύ λεπτό και πολύ ζουμερό και παραδέχομαι ότι στο μαγαζί αυτό πέτυχα την τέλεια αναλογία. Πάχος πανσέτας με ζουμερότητα (αυτή η λέξη δε ξέρω αν υπάρχει αλλά δε με νοιάζει) μπριζόλας, ήταν πολύ νόστιμο και άξιζε και παραπάνω που το πήραμε.
Και πάμε τώρα στη λυπητερή. Τελικά πληρώσαμε περίπου 17€ το άτομο. Αλλά να πούμε την αλήθεια, αν βγάλουμε τις μπύρες, το νερό και το κουβέρ, το σύνολο του φαγητού που πήραμε πήγε 14€ το άτομο. Πάρα πολύ καλά πιστεύω όχι μόνο για Γλυφάδα αλλά για οπουδήποτε. Στο τέλος οι τιμές μας κάνανε πολύ καλή εντύπωση, αφού είναι χαμηλές στο επίπεδο οικογενειακής ταβέρνας, της εικόνας δηλαδή που θέλει να δώσει το μαγαζί. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το κότσι για 2 άτομα έκανε 15€ και η ολίγη από μπριζολάκια 3,5€, ενώ μιλάμε για μεγέθη περισσότερο από καλά.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, ένα πολύ ωραία διακοσμημένο μαγαζί, με φιλικό σέρβις και πολύ ωραίο φαγητό, με τιμές ταβέρνας και οικογενειακό στυλ. Μας άρεσε πολύ και πραγματικά αξίζει να γίνει στέκι για κάθε παρέα, είτε σαν αντικείμενο εξόδου, είτε σαν συνδυασμό με φαγητό πριν από έξοδο κάπου στην περιοχή, αφού είναι πολύ κοντά στο νέο και το παλιό κέντρο της Γλυφάδας.
Μπριζολάκια παγιάρ
Φοίβης 11, Γλυφάδα
Υ.Γ. Έχει κλείσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου