Και εγώ, όπως και πολύς κόσμος ακόμα, αποφάσισα να φύγω μακριά από την Αθήνα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Προορισμός μου το νησί της Σύρου που όπως θα έχετε καταλάβει το τιμάμε και το εκτιμάμε αρκετά εγώ και ο Ζαμπόνις ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κι έτσι Παρασκευή βράδυ έφτασα στο νησί. Ας κάνω όμως εδώ μια παρένθεση και να πω ότι τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε και γράφουμε μετά μπορεί να έχουν βελτιωθεί μέχρι να τύχει να ξαναπάμε (αν ξαναπάμε γιατί με τόσα μαγαζιά που υπάρχουν δεν είσαι ποτέ σίγουρος ότι θα καταφέρεις να ξαναπάς), να έχουν γίνει χειρότερα σε κάποιους τομείς ή ακόμα και να έχουν κλείσει. Αυτό το λέω για να το έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού ότι εμείς γράφουμε όταν γράφουμε και αυτό με την πάροδο του χρόνου μπορεί να έχει αλλάξει. Πάμε και στο θέμα μας τώρα και ας μεταπηδήσουμε από την Παρασκευή στην Κυριακή και να βρεθούμε σΤο βαποράκι.
Το βαποράκι είναι ένα μαγαζί στη "μέση του πουθενά", σε ένα βουνό, εξού και ο τίτλος. Και για να γίνω πιο ακριβής είναι στο δρόμο που φεύγει από την Άνω Σύρο και πάει προς Σα Μιχάλη για να δεις το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του νησιού. Κάπως έτσι το ανακαλύψαμε και εμείς. Και λέω εμείς γιατί ήμασταν παρέα τεσσάρων ατόμων. Και αρκετά πεινασμένοι οι δύο από τους τέσσερις.
Πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι ότι το μαγαζί έχει ένα θεματάκι με το πάρκινγκ μιας και έχει μόνο δύο θέσεις και η μία ήταν πιασμένη από τα άτομα του εστιατορίου, οπότε θα πρέπει να παρκάρεις πάνω στο δρόμο που λόγω στενότητας είναι λίγο επικίνδυνο αλλά ευτυχώς που ο δρόμος δεν είναι πολυσύχναστος.
Το μαγαζί είναι λευκό με λίγο μπλε και λιτή διακόσμηση αλλά έχει πολύ ωραία θέα στην Ερμούπολη. Όταν πήγαμε ήμασταν μόνοι μας στο μαγαζί, εντάξει, υπήρχαν και οι άνθρωποι του μαγαζιού οι οποίοι ήταν ευγενικοί.
Πάμε στο φαγητό όπου πήραμε τυροσαλάτα σε χάχλα, (αντιγράφω από τη σελίδα του εστιατορίου στο facebook: Ο τραχανάς από τη Λέσβο υπάρχει και στη μορφή της χάχλας, μεταφέρεται σε μικρές ποσότητες σε ταράτσες όπου γίνεται το πλάσιμο της "χάχλας" από τις γυναίκες, μικρές πιτούλες σε σχήμα πολύ μικρού και σχετικά κλειστού πιάτου.) η οποία ήταν αρκετά γευστική, λουκάνικο Μυκόνου το οποίο ήταν αρκετά πικάντικο (για τον Ζαμπόνις είμαι σίγουρος ότι δε θα ήταν) πατάτες τηγανιτές οι οποίες ήταν χοντροκομμένες και με τη φλούδα και ήρθαν καυτές, μια πολύχρωμη πικάντικη σαλάτα που θα την ήθελα λίγο ακόμα πιο πικάντικη αλλά είχε μέσα ντομάτα, κρεμμύδι, αγγούρι, πιπεριά κάπαρη και άλλα που ίσως δεν τα θυμάμαι τώρα, ταλαγάνι Καλαμάτας που είναι σαν το χαλούμι με σπιτική μαρμελάδα φράουλα που "έδεναν" πολύ ωραία για αυτό και είχαμε και δεύτερο γύρο. Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στο πολύ καλοψημένο ψωμί με λάδι και ρίγανη σαν κουβέρ (που δεν χρεώθηκε) και όταν ζητήσαμε μια επανάληψη χρεώθηκε με μόλις €0.25 το άτομο.
Από κυρίως πήραμε δύο μερίδες μπιφτεκάκια (με 3 μπιφτέκια σε κάθε μερίδα) και μία σπαλομπριζόλα μοσχαρίσια γιατί ο σερβιτόρος είπε ότι είναι για δύο άτομα (εγώ την έτρωγα και μόνος μου). Τα μπιφτεκάκια μου φάνηκαν γευστικά αλλά κάπως άψητα ενώ η μπριζόλα μιας και μας ρώτησε πως τη θέλουμε ήρθε όπως του είπαμε μέτρια (αν την έπαιρνα μόνος μου θα έλεγα καλοψημένη). Επίσης να αναφέρω ότι πήραμε μία γκαζόζα και ενάμισι λίτρο κρασί, χύμα εννοείται, αλλά ήταν από τα πιο καλά χύμα που έχω πιει κι απ'οτι μας είπε ο σερβιτόρος ήταν Cabernet-Merlot που για να είμαι 100% σίγουρος θα έπρεπε να έχω μαζί τα παιδιά από τις Οινολογίες.
Πάμε και στη λυπητερή τώρα που ήταν και δεν ήταν λυπητερή γιατί δώσαμε €79 για όλα αυτά. Πήραμε πολλά είναι η αλήθεια αλλά θεωρώ ότι η σαλάτα και τα μπιφτέκια που και τα δύο κοστολογούνται €8.50 θα μπορούσαν να είναι πιο φτηνά και τα δύο.
Το βαποράκι
Φοινικιά Άνω Σύρου
Το βαποράκι είναι ένα μαγαζί στη "μέση του πουθενά", σε ένα βουνό, εξού και ο τίτλος. Και για να γίνω πιο ακριβής είναι στο δρόμο που φεύγει από την Άνω Σύρο και πάει προς Σα Μιχάλη για να δεις το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του νησιού. Κάπως έτσι το ανακαλύψαμε και εμείς. Και λέω εμείς γιατί ήμασταν παρέα τεσσάρων ατόμων. Και αρκετά πεινασμένοι οι δύο από τους τέσσερις.
Πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι ότι το μαγαζί έχει ένα θεματάκι με το πάρκινγκ μιας και έχει μόνο δύο θέσεις και η μία ήταν πιασμένη από τα άτομα του εστιατορίου, οπότε θα πρέπει να παρκάρεις πάνω στο δρόμο που λόγω στενότητας είναι λίγο επικίνδυνο αλλά ευτυχώς που ο δρόμος δεν είναι πολυσύχναστος.
Το μαγαζί είναι λευκό με λίγο μπλε και λιτή διακόσμηση αλλά έχει πολύ ωραία θέα στην Ερμούπολη. Όταν πήγαμε ήμασταν μόνοι μας στο μαγαζί, εντάξει, υπήρχαν και οι άνθρωποι του μαγαζιού οι οποίοι ήταν ευγενικοί.
Πάμε στο φαγητό όπου πήραμε τυροσαλάτα σε χάχλα, (αντιγράφω από τη σελίδα του εστιατορίου στο facebook: Ο τραχανάς από τη Λέσβο υπάρχει και στη μορφή της χάχλας, μεταφέρεται σε μικρές ποσότητες σε ταράτσες όπου γίνεται το πλάσιμο της "χάχλας" από τις γυναίκες, μικρές πιτούλες σε σχήμα πολύ μικρού και σχετικά κλειστού πιάτου.) η οποία ήταν αρκετά γευστική, λουκάνικο Μυκόνου το οποίο ήταν αρκετά πικάντικο (για τον Ζαμπόνις είμαι σίγουρος ότι δε θα ήταν) πατάτες τηγανιτές οι οποίες ήταν χοντροκομμένες και με τη φλούδα και ήρθαν καυτές, μια πολύχρωμη πικάντικη σαλάτα που θα την ήθελα λίγο ακόμα πιο πικάντικη αλλά είχε μέσα ντομάτα, κρεμμύδι, αγγούρι, πιπεριά κάπαρη και άλλα που ίσως δεν τα θυμάμαι τώρα, ταλαγάνι Καλαμάτας που είναι σαν το χαλούμι με σπιτική μαρμελάδα φράουλα που "έδεναν" πολύ ωραία για αυτό και είχαμε και δεύτερο γύρο. Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στο πολύ καλοψημένο ψωμί με λάδι και ρίγανη σαν κουβέρ (που δεν χρεώθηκε) και όταν ζητήσαμε μια επανάληψη χρεώθηκε με μόλις €0.25 το άτομο.
Από κυρίως πήραμε δύο μερίδες μπιφτεκάκια (με 3 μπιφτέκια σε κάθε μερίδα) και μία σπαλομπριζόλα μοσχαρίσια γιατί ο σερβιτόρος είπε ότι είναι για δύο άτομα (εγώ την έτρωγα και μόνος μου). Τα μπιφτεκάκια μου φάνηκαν γευστικά αλλά κάπως άψητα ενώ η μπριζόλα μιας και μας ρώτησε πως τη θέλουμε ήρθε όπως του είπαμε μέτρια (αν την έπαιρνα μόνος μου θα έλεγα καλοψημένη). Επίσης να αναφέρω ότι πήραμε μία γκαζόζα και ενάμισι λίτρο κρασί, χύμα εννοείται, αλλά ήταν από τα πιο καλά χύμα που έχω πιει κι απ'οτι μας είπε ο σερβιτόρος ήταν Cabernet-Merlot που για να είμαι 100% σίγουρος θα έπρεπε να έχω μαζί τα παιδιά από τις Οινολογίες.
Πάμε και στη λυπητερή τώρα που ήταν και δεν ήταν λυπητερή γιατί δώσαμε €79 για όλα αυτά. Πήραμε πολλά είναι η αλήθεια αλλά θεωρώ ότι η σαλάτα και τα μπιφτέκια που και τα δύο κοστολογούνται €8.50 θα μπορούσαν να είναι πιο φτηνά και τα δύο.
Το βαποράκι
Φοινικιά Άνω Σύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου