Όχι δεν αρχίσαμε να δίνουμε συμβουλές για στοίχημα, ούτε το χάσαμε από το πολύ φαΐ. Απλά αποφασίσαμε ότι εξοντώσαμε αρκετά μαντριά και χοιροστάσια και είπαμε να κάνουμε μια αλλαγή (για μια φορά μη φανταστείτε) και να πάμε σε κάτι θαλασσινό.
Ocean Basket λοιπόν (ξέρω ότι κανονικά μεταφράζεται σε καλάθι και όχι σε κουβά, αλλά θα καταλάβετε γιατί το έγραψα έτσι) και με μια παρέα 2 αιθέριων υπάρξεων (που αν μας διαβάσουν θα αρχίσουν πάλι ότι τα παραλέω... δε φταίει κανένας άλλος, εγώ φταίω...) πήγαμε να δοκιμάσουμε το θαλασσινό μας.
Το μαγαζί ανήκει σε αλυσίδα που έχει κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη και είναι το πρώτο που άνοιξε στην Ελλάδα, οπότε είχαμε εκ των πραγμάτων την υποχρέωση να το δούμε. Επειδή όμως δεν είμαστε μεγάλοι φαν των θαλασσινών, για αυτό αποφασίσαμε να πάρουμε μαζί μας τα κορίτσια. Η μια είναι η πεινασμένη Μπάρμπι που ίσως να θυμάστε από το Καλαμάκι Πεϊνιρλί του Σπύρου, ενώ η άλλη είναι μια φίλη μας που θα αποκαλέσουμε Ξανθιά Τιμωρός, με το τιμωρός να πηγαίνει καθαρά στα θαλασσινά, στα οποία έχει πολύ μεγάλη αδυναμία.
Ξεκινώντας από τη θέση του μαγαζιού, το σημείο που βρίσκεται, στην ευθεία του OPUS προς τα κάτω και δίπλα ακριβώς στον ΑΒ Βασιλόπουλο της Γλυφάδας, επιδέχεται ανάλυσης. Αρχικά δεν είναι σε κάποιο σημείο που να έχει κάποια ωραία θέα (όχι ότι μας νοιάζει εμάς, αλλά υπάρχει κόσμος που θέλει να βλέπει τη θάλασσα του όταν τρώει, ειδικά θαλασσινά), έχει όμως το καλό ότι βρίσκεται στο «νέο κέντρο» της Γλυφάδας, με αποτέλεσμα να είναι κοντά σε ότι επιλέξετε για συνέχεια της εξόδου σας (αν επιλέξετε). Το σημείο έχει και πρόσβαση Τραμ, το οποίο το λέω αποκλειστικά και μόνο επειδή η κατάσταση του πάρκινγκ στη περιοχή δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένη. Τι εννοώ; Αν και βρίσκεται σε σημείο με αρκετά μεγάλη κίνηση, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, σε γενικές γραμμές εγώ στην περιοχή παρκάρω, αν όχι εύκολα, τουλάχιστον χωρίς πολύ ψάξιμο. Ωστόσο, επειδή εγώ ξέρω και την περιοχή αρκετά καλά, δεν αποκλείω κάποιος να δυσκολευτεί.
Τέλος πάντων, (τώρα) φτάσαμε και μπαίνουμε μέσα, σε ένα μαγαζί που δίνει μια πολύ ωραία πρώτη εντύπωση. Όμορφα διακοσμημένο, με ωραίες ατάκες γραμμένες στο τοίχο και διασκεδαστικά γνωμικά, με σερβιτόρους ντυμένους άψογα και ευγενικότατους. Τα τραπέζια του αρκετά αραιά ώστε να μπορείς να καθήσεις άνετα και οι καρέκλες του ένα τσακ πιο άνετες από τις κλασσικές ψαροταβέρνες.
Ακόμα κάτι που πρέπει να του αναγνωρίσω είναι η ποικιλία που προσφέρει. Ο κατάλογος είναι πραγματικά τεράστιος και περιλαμβάνει από τα κλασσικά καλαμαράκια και χταποδάκι μέχρι σούσι (το οποίο δε δοκιμάσαμε και σε αυτό φταίω εγώ... αν είναι να φας σούσι, να το φας σε μαγαζί που κάνει μόνο αυτό, του αξίζει). Υπάρχουν κάποιες επιλογές για σαλάτες (5 ή 6) και κατά τα άλλα ο κατάλογος έχει ύψος 2 Α4 και έχει 5 φύλλα. Υπολογίστε...
Εμείς, 4 άτομα, παραγγείλαμε μια σαλάτα με τόνο, ένα χταποδάκι ορεκτικό και μια πιατέλα για 4 άτομα, Full Deck όπως την ονομάζουν, η οποία περιλαμβάνει καλαμαράκι ψητό και τηγανητό, γαρίδες, μύδια, ψάρι μέρας και πατάτες ή/και ρύζι. Το χταποδάκι το παραγγείλαμε γιατί δεν είχε στην πιατέλα.
Θα ξεκινήσω από την σαλάτα, η οποία μας απογοήτευσε λίγο. Για να λέω και το σωστό, περισσότερο γιατί την είχαμε φανταστεί διαφορετικά. Εμείς περιμέναμε βραστό τόνο, ενώ η σαλάτα είχε ωμό σε λεπτές φέτες. Κατά τα άλλα ήταν μια συμπαθητική σαλάτα, η οποία αδικήθηκε περισσότερο επειδή δεν ήταν του γούστου μας και λιγότερο γιατί δεν ήταν φτιαγμένη καλά. Να προσθέσω εδώ ότι μαζί με τη σαλάτα έφερναν και μια dressing φουντούκι, για να την βάλει όποιος ήθελε από πάνω (δε στην επέβαλαν, κάτι το οποίο βρήκα πολύ θετικό), η οποία αν και καλή, δεν έσωσε τη κατάσταση. Το χταποδάκι είχε πολύ καλύτερη μοίρα, έρχεται ζεστό μέσα στο τηγάνι και με το λεμονάκι που πρέπει είναι πολύ καλή επιλογή και άρεσε σε όλους.
Μετά ήρθε η πιατέλα... και τα όνειρά μας κατέρρευσαν... Ας ξεκινήσω πρώτα από τα καλά... Το μέγεθος της, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι μιλάμε για θαλασσινά, ήταν πολύ καλό για 4 άτομα. Έπιανε σε μήκος σχεδόν το μισό τραπέζι (και είμασταν σε τραπέζι για 6 άτομα). Επιπλέον, τα μύδια που είχε μέσα συνοδεύονταν από μια πολύ καλή λευκή σάλτσα που μας άρεσε και έδενε πολύ ωραία με τη γεύση του μυδιού. Τέλος το ψάρι ημέρας ήταν φιλέτο και φρεσκότατο και μαγειρεμένο σωστά, αλλά τα καλά... τελειώνουν γρήγορα...
Φάουλ πρώτο... οι πατάτες ήταν προτηγανισμένες. Πταίσμα θα μου πείτε, αλλά όταν όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά (που έχω επισκεφθεί τον τελευταίο καιρό) έχουν κομμένες στο χέρι, είναι φάουλ. Τελευταία το μόνο μέρος που βρήκα πατάτες προτηγανισμένες είναι στα Everest για να βάλουν σε σάντουιτς. Δεύτερο με εξαίρεση το ψάρι ημέρας, ΟΛΑ τα υπόλοιπα ήταν καταφανώς κατεψυγμένα. Αλλά δε μιλάω για κατάψυξη λίγων ημερών... μιλάω για κατάψυξη και ξανά απόψυξη και πάλι κατάψυξη... αποτέλεσμα ήταν ότι δεν υπήρχε ούτε καν η ψευδαίσθηση της φρεσκάδας. Τρίτο φάουλ, οι γαρίδες ήταν ανοιγμένες. Ρε παιδιά, η μισή χαρά στη γαρίδα είναι το καθάρισμα! Αν μου την έχετε έτοιμη μου παίρνετε τη μισή χαρά! Βέβαια αν τις ανοίξεις ψήνονται πιο εύκολα... αλλά χάνουν και σε γεύση γιατί δε ψήνονται σωστά.
Με τρία φάουλ στο πρώτο δεκάλεπτο, όσοι παίζουν μπάσκετ ξέρουν ότι υπάρχει πρόβλημα. Θα πάω στο τέταρτο φάουλ... τα καλαμαράκια δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Όχι ότι δεν ήταν καλά (αν και το θέμα της κατάψυξης προφανώς ισχύει) αλλά δεν είχαν τίποτα περισσότερο από το καλαμαράκι που θα μπορούσα να φάω οπουδήποτε αλλού. Το φάουλ το δίνω γιατί ούτε καν για αυτό δε βρήκα το λόγο να ξαναπάρω αυτή τη πιατέλα.
Πάμε τώρα στο κομμάτι του λογαριασμού. Το μαγαζί διαφημίζεται σαν φτηνό (για ψάρι) και δε μπορώ να πω ότι το βρήκα ακριβό. Το κόστος ήταν περίπου 20 ευρώ το άτομο (πήραμε και ένα γλυκό στο τέλος, μία μερίδα, αλλά βάζω το κόστος του φαγητού, 2 coca cola’s και ένα καραφάκι ούζο), το οποίο για ψάρι και για Γλυφάδα το λες λογικό. Βέβαια για κανένα λόγο δε το λες φτηνό. Με 20 ευρώ το άτομο μπορώ να πάω σε ψαροταβέρνα και να φάω τα ίδια, ίσως και περισσότερα και θα είναι και φρέσκα. Οπότε, να το και το πέμπτο φάουλ... αποβληθήκαμε (για τους NBAers βάλτε σαν φάουλ και τη σαλάτα και κλείσαμε).
Συνοψίζοντας, ένα μαγαζί σε καλό σημείο, με γνωστό όνομα, πολύ ωραίο χώρο (ειδικά το καλοκαίρι θα είναι φοβερός) και καλή εξυπηρέτηση, αλλά μας τα χαλάει στο προκείμενο. Χαμηλής ποιότητας φαγητό, με τις αρνητικές εντυπώσεις να είναι περισσότερες από τις θετικές, ενώ διαφημίζεται για φτηνό, το οποίο χωρίς να είναι ψέμα, δεν είναι 100% ακριβές. Θα το έλεγα ένα ψαροφαστφουντάδικο με σερβιτόρους και καλή βιτρίνα, αλλά προσωπικά δε θα ξαναπάω. Αν δεν είστε πολύ απαιτητικοί στο ψάρι, μπορείτε να πάτε να το δείτε έστω μια φορά, αλλά αν έχετε απαιτήσεις από το πιάτο σας, πηγαίνετε καλύτερα κάπου αλλού.
Υ.Γ. Συζητώντας με τον Κοιλιόδουλο στον γυρισμό (από το ποτό μετά... λεπτομέρεια) αναρωτιόμασταν πως μπορεί ένα μαγαζί με αυτή τη ποιότητα να κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη. Καταλήξαμε στο ότι μάλλον οι Έλληνες στο ψάρι, ακόμα και αυτοί που δεν το πολυπροτιμούν, έχουμε μεγάλες απαιτήσεις, γιατί όλοι μας κάποτε φάγαμε φρέσκο ψάρι, ενδεχομένως και λιγότερο από μέρας. Κάτι το οποίο οι Ευρωπαίοι δεν είδαν μάλλον ποτέ τους, εκτός κι αν κάνανε διακοπές στην Ελλάδα.
Ocean Basket
Ανδρέα Λαζαράκη 61 & Πανδώρας 5, Γλυφάδα
Υ.Γ. Έχει κλείσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου