Ένεκα διακοπών και παρόλο που δε το πιστεύετε κάνουμε
και εμείς διακοπές (όχι δε τα τρώμε όλα μας τα λεφτά στα φαγητά), βρέθηκα στο όμορφο
νησί της Σύρου. Φυσικά όπως καταλαβαίνετε όλοι το πρώτο πράγμα που
έψαξα να μάθω από την φίλη μας τη Συριανή που έχουμε την τύχη να μας
φιλοξενεί στο ξενοδοχείο της, ήταν τα φαγάδικα και οι ταβέρνες.
Μετά από μπάνιο σε μια από τις ωραίες παραλίες της Σύρου (Κίνι) δίπλα
ακριβώς υπάρχει μια σειρά από ταβέρνες – ψαροταβέρνες – τα κάνουν όλα
και συμφέρουν. Σε μια από αυτές, τις οποίας το ποιητικό όνομα έχω βάλει
σαν τίτλο (και ναι είναι το όνομα της ταβέρνας δεν ήμουν μεθυσμένος όταν
το έγραψα) πήγαμε να καταπολεμήσουμε το άθλιο αίσθημα της πείνας μετά
από 5 ώρες παραλία.
Συνήθως μιλάω πρώτα για το στολισμό του μαγαζιού, αλλά στη περίπτωσή μας αυτό δε γίνεται. Πολύ απλά η ταβέρνα δεν έχει εσωτερικό και ο κόσμος τρώει έξω στο κύμα μπροστά (και κυριολεκτώ τώρα). Οπότε αν και άδικο γιατί πολλές ταβέρνες δε μπορούν να το ανταγωνιστούν αυτό, δίνω 10 στη διακόσμηση. Και φαν των νησιών να μην είστε, δε μπορεί να μη σας αρέσει αυτό το σκηνικό.
Συνεχίζω με το σέρβις, που έχει ένα μελανό σημείο. Οι βοηθοί σερβιτόροι ήταν πλήρως εξυπηρετικοί και μας έφεραν άμεσα ότι ζητήσαμε, ωστόσο η σερβιτόρα, αν και τη φωνάξανε τα παιδιά, άργησε λίγο να έρθει. Όχι πολύ, αλλά δεδομένου ότι το μαγαζί δεν ήταν γεμάτο πλήρως (αλλά είχε αρκετό κόσμο), γνώμη μου είναι ότι έπρεπε να έρθει αρκετά γρηγορότερα. Κατά τα άλλα δεν έχω τίποτα να πω για το σέρβις που από το σημείο αυτό και έπειτα ήταν άψογο.
Πάμε στο προκείμενο. Επειδή είμασταν παρέα 6 ατόμων (5 και ένας Γευσιχώστης) είπαμε να μην πάρει ο καθένας πιάτο αλλά να πάρουμε όλοι μαζί πράγματα για τη μέση. Καταλήξαμε σε μια σαλάτα χωριάτικη (με τη φέτα ξεχωριστά γιατί κάποια από την παρέα δεν έτρωγε φέτα... ανώμαλοι άνθρωποι...), 2 μερίδες πατάτες, ένα χοιρινό με γλυκόξινη, ένα κοτόπουλο με γλυκόξινη, ένα μοσχάρι κοκκινιστό και ένα λουκάνικο. Δε μπορώ να πω ότι το φαγητό με ενθουσίασε ιδιαίτερα, ωστόσο ήταν καλά μαγειρεμένο και σχετικά νόστιμο. Αν εξαιρέσουμε το λουκάνικο, το οποίο ήταν πολύ απλά πολύ λίγο, όλες οι μερίδες και στα ορεκτικά ήταν φυσιολογικές. Το λουκάνικο ήταν κυριολεκτικά 6 μπουκιές. Και μιλάω για μπουκιές νορμάλ, αν ήμουν εκεί με τον Κοιλιόδουλο θα το είχαμε τσακίσει με μια ο καθένας. Ήταν νόστιμο βέβαια, αλλά τι να το κάνω, φάγαμε ελάχιστο ο καθένας.
Κλείνω όπως πάντα όπως κλείνει κάθε καλό φαγητό... με τη λυπητερή. Που δεν ήταν και τόσο λυπητερή. Η αλήθεια είναι ότι δε πήραμε και πολλά πράγματα, αλλά δεδομένου ότι είμαστε σε τουριστική περιοχή σε τουριστική περίοδο, λίγο παραπάνω τσίμπημα το περίμενα. Και όμως στο τέλος μας ήρθε στο άτομο 14 €, κάτι το οποίο το θεώρησα πολύ λογικό (περιλαμβάνει και κάτι αναψυκτικά και νερά).
Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε υπέροχο σκηνικό και τοπίο, με ελάχιστα θέματα στο σέρβις, αξιοπρεπείς μερίδες (απλά μην πάρετε λουκάνικο... ή αν θέλετε πολύ, πάρτε δύο) και λογικές τιμές. Μπορώ να πω ότι αν βρεθείτε Σύρο και πάτε για μπάνιο σε εκείνη τη παραλία, μπορείτε να περάσετε μια βόλτα για μια φορά.
Συνήθως μιλάω πρώτα για το στολισμό του μαγαζιού, αλλά στη περίπτωσή μας αυτό δε γίνεται. Πολύ απλά η ταβέρνα δεν έχει εσωτερικό και ο κόσμος τρώει έξω στο κύμα μπροστά (και κυριολεκτώ τώρα). Οπότε αν και άδικο γιατί πολλές ταβέρνες δε μπορούν να το ανταγωνιστούν αυτό, δίνω 10 στη διακόσμηση. Και φαν των νησιών να μην είστε, δε μπορεί να μη σας αρέσει αυτό το σκηνικό.
Συνεχίζω με το σέρβις, που έχει ένα μελανό σημείο. Οι βοηθοί σερβιτόροι ήταν πλήρως εξυπηρετικοί και μας έφεραν άμεσα ότι ζητήσαμε, ωστόσο η σερβιτόρα, αν και τη φωνάξανε τα παιδιά, άργησε λίγο να έρθει. Όχι πολύ, αλλά δεδομένου ότι το μαγαζί δεν ήταν γεμάτο πλήρως (αλλά είχε αρκετό κόσμο), γνώμη μου είναι ότι έπρεπε να έρθει αρκετά γρηγορότερα. Κατά τα άλλα δεν έχω τίποτα να πω για το σέρβις που από το σημείο αυτό και έπειτα ήταν άψογο.
Πάμε στο προκείμενο. Επειδή είμασταν παρέα 6 ατόμων (5 και ένας Γευσιχώστης) είπαμε να μην πάρει ο καθένας πιάτο αλλά να πάρουμε όλοι μαζί πράγματα για τη μέση. Καταλήξαμε σε μια σαλάτα χωριάτικη (με τη φέτα ξεχωριστά γιατί κάποια από την παρέα δεν έτρωγε φέτα... ανώμαλοι άνθρωποι...), 2 μερίδες πατάτες, ένα χοιρινό με γλυκόξινη, ένα κοτόπουλο με γλυκόξινη, ένα μοσχάρι κοκκινιστό και ένα λουκάνικο. Δε μπορώ να πω ότι το φαγητό με ενθουσίασε ιδιαίτερα, ωστόσο ήταν καλά μαγειρεμένο και σχετικά νόστιμο. Αν εξαιρέσουμε το λουκάνικο, το οποίο ήταν πολύ απλά πολύ λίγο, όλες οι μερίδες και στα ορεκτικά ήταν φυσιολογικές. Το λουκάνικο ήταν κυριολεκτικά 6 μπουκιές. Και μιλάω για μπουκιές νορμάλ, αν ήμουν εκεί με τον Κοιλιόδουλο θα το είχαμε τσακίσει με μια ο καθένας. Ήταν νόστιμο βέβαια, αλλά τι να το κάνω, φάγαμε ελάχιστο ο καθένας.
Κλείνω όπως πάντα όπως κλείνει κάθε καλό φαγητό... με τη λυπητερή. Που δεν ήταν και τόσο λυπητερή. Η αλήθεια είναι ότι δε πήραμε και πολλά πράγματα, αλλά δεδομένου ότι είμαστε σε τουριστική περιοχή σε τουριστική περίοδο, λίγο παραπάνω τσίμπημα το περίμενα. Και όμως στο τέλος μας ήρθε στο άτομο 14 €, κάτι το οποίο το θεώρησα πολύ λογικό (περιλαμβάνει και κάτι αναψυκτικά και νερά).
Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε υπέροχο σκηνικό και τοπίο, με ελάχιστα θέματα στο σέρβις, αξιοπρεπείς μερίδες (απλά μην πάρετε λουκάνικο... ή αν θέλετε πολύ, πάρτε δύο) και λογικές τιμές. Μπορώ να πω ότι αν βρεθείτε Σύρο και πάτε για μπάνιο σε εκείνη τη παραλία, μπορείτε να περάσετε μια βόλτα για μια φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου