Για να μας έχει ξεφύγει τόσο καιρό... μάλλον... Αλλά επειδή ακόμα και στην αλήθεια να πέταγε (φαντάζεστε ένα ιπτάμενο μαγαζί; Δεν είναι κακή ιδέα...) δε μπορείς να ξεφύγεις από τους Γευσιχώστες για πολύ καιρό, οι 2 γνωστοί άγνωστοι και μη εξαιρετέοι, μαζί με ένα νέο guest star μέλος της φαγοπαρέας φτάνουμε αισίως στον Τρελό Γάιδαρο στη Γλυφάδα.
Πρώτα θέλω να πω για την τοποθεσία του μαγαζιού. Είναι πάνω ακριβώς στην πλατεία Εσπερίδων, σχεδόν δίπλα στο Πιάτσα Τυλιχτό για όσους το ξέρουν (για όσους δε το ξέρουν ψάξτε λίγες αναρτήσεις παρακάτω... ντροπή σας...). Βρίσκεται ανάμεσα σε 2 καφετέριες, των οποίων οι υπερπαραγωγές στην εξωτερική διακόσμηση (καθώς τα τραπέζια και του μαγαζιού αλλά και των άλλων είναι έξω στη πλατεία) το κρύβουν λίγο. Δηλαδή από τα πλάγια (και από την πολύ σημαντική σκοπιά του ανταγωνισμού του, δηλαδή του Πιάτσα), δεν φαίνεται ότι εκεί έχει σουβλατζίδικο, μέχρι να πας ακριβώς μπροστά του, ανφάς που λέγανε οι ζωγράφοι (θαφάς που λέμε εμείς).
Βλέποντας τα γύρω μαγαζιά, έστω και διαφορετικού είδους, στην αρχή η διακόσμηση του χώρου φαίνεται αρκετά φτωχή. Ωστόσο τελικά αυτό δεν ισχύει. Μη φανταστείτε ότι μπαίνοντας στο χώρο ξαφνικά βλέπετε κάτι το τρομερό ή το υπερπολυτελές, κάθε άλλο, η διακόσμηση είναι πολύ απλή. Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι το μαγαζί είναι σουβλατζίδικο και όχι καφετέρια, οπότε δε χρειάζεται κάτι τέτοιο. Ο χώρος που του αναλογεί πάνω στη πλατεία είναι καλυμένος με σκέπαστρο, γκρι βιομηχανικού στυλ, με λάμπες σαν αυτές που βλέπουμε ότι έχουν τα εργοστάσια στις ταινίες και με εξαερισμό πάνω από κάθε τραπέζι. Και μάλιστα αυτά είναι αρκετά ψηλά ώστε να μην σου αφαιρούν την εντύπωση ότι τρως έξω, καθώς είναι ιδιαίτερα διακριτικά. Επιπλέον οι καρέκλες έχουν πάνω τους γραμμένα ονόματα, κάτι διαφορετικό από άλλα μαγαζιά που το κάνει κάπως μοναδικό. Το μόνο που βρήκα να πω για αυτό το setup είναι ότι (όπως και ο γείτονάς του) θα έχει πρόβλημα όταν πιάσει ο χειμώνας για τα καλά και θα είναι δύσκολο να τρώει έξω ο κόσμος. Το σκέπαστρο είναι καλό, αλλά είναι πολύ ψηλά για να προσφέρει προστασία από, ας πούμε, μια βροχή. Αλλά πιστεύω ότι κάτι θα έχουν σκεφτεί και για αυτό.
Περνάω γρήγορα το σέρβις, το οποίο ήταν εξυπηρετικό και δεν έχω κάτι να αναφέρω, το οποίο είναι καλό, και περνάω στο φαγητό. Εδώ αρχικά να πούμε ότι, ακολουθώντας ίσως μια νέα μόδα, δε ξέρω, το μαγαζί δεν έχει πίτες τυλιχτές αλλά μόνο καλαμάκια. Όπου έχει βέβαια μια ενδιαφέρουσα ποικιλία από καλαμάκια, συγκεκριμένα χοιρινά, κοτόπουλο, κεμπάπ πολίτικα, λουκάνικα κτλ. Σαν γνήσιοι λάτρεις της γνώσης (για εσάς τα κάνουμε όλα μη το ξεχνάμε) πήραμε ένα από την κάθε κατηγορία (για το καθένα μας, μη νομίζετε ότι γίναμε λιτοδίαιτοι). Επιπλέον, έτσι για να τα συνοδέψουμε, πήραμε μια σως Γάιδαρος (για να γλυστράει) και μια τυροκαυτερή, μερικά πιτάκια, μια φέτα ψητή και μια μερίδα πατάτες (έτσι να υπάρχει...).
Ξεκινάω με την μεγάλη αδυναμία εμένα και του Κοιλιόδουλου, η οποία είναι η φέτα. Επιτέλους μετά από ψάξιμο βρήκαμε μια φέτα ψητή που να μας αρέσει. Ίσως είχε λίγα παραπάνω μυρωδικά από ότι έπρεπε, ωστόσο για κανένα λόγο αυτό δε χάλαγε τη γεύση της και πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν πολύ καλά ψημένη (όχι σαν κάτι άλλες, αλλά ας μην αρχίσω τώρα). Αμέσως μετά τη φέτα... η απογοήτευση... η σως Γάιδαρος, που σκεφτόμασταν ότι κάτι θα έχει ιδιαίτερο για να έχει το όνομα του μαγαζιού, ήταν απλώς σως μουστάρδα-μαγιονέζα. Δε λέω ότι δεν ήταν φτιαγμένη καλά, αλλά αν θέλεις να δώσεις σε μια σάλτσα το όνομα του μαγαζιού, άλλαξε τη λίγο, βάλ'της λίγο άνιθο που λέει ο λόγος, μη δίνεις για σήμα κατατεθέν μια σως που τρώμε στο στρατό ίδια και απαράλλαχτη! Επιπλέον, μια και ο λόγος για τις σως, να αναφέρω ότι η τυροκαυτερή ήταν λίγο περισσότερο ΤΥΡΟ και λιγότερο ΚΑΥΤΕΡΗ, πάλι δε μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε βέβαια. Απλά, ένεκα και οι 2 Θεσσαλοί και ο ένας Βόρειος, όταν λέμε καυτερή, εννοούμε καυτερή.
Ευτυχώς τα πράγματα όταν φτάνουμε στις πατάτες είναι πολύ καλύτερα. Φρεσκότατες και κομμένες στο χέρι, ήταν μέσα στις καλύτερες που έχουμε τσακ....εεεε.... φάει. Επιπλέον τα πιτάκια ήταν και καλά ζεσταμένα, ούτε καμμένα ούτε ωμά και σε φυσιολογικό μέγεθος. Και πάμε τώρα στο κρέας, το οποίο επίσης ακολουθεί τα επίπέδα της πατάτας. Καθαρό, χωρίς ίχνος λίπους το χοιρινό, γευστικό και καλοψημένο το κοτόπουλο, ενώ το πολίτικο κεμπάπ ήταν πραγματικά λίγο πικάντικο, αλλά το σημαντικότερο, δεν ήταν γεμάτο μυρωδικά που να αλλοιώνουν τη μυρωδιά ή/και τη γεύση. Μυρωδικά είχε, αλλά όσα χρειαζόταν για να έχει τη κατάλληλη ισορροπία. Η μικρή απογοήτευση που μας έφερε το λουκάνικο δεν οφειλόταν σε κάποιο λάθος του μαγαζιού ή κάτι παρόμοιο, αλλά για άλλη μια φορά στη καταγωγή των τριών. Το λουκάνικο διαφήμιζε ότι ήταν με πράσο. Δε θα πω ότι δεν ήταν καλό (αν και δεν ήταν ολόκληρο λουκάνικο αλλά κομμάτια περασμένα στο σουβλάκι) αλλά..... με πράσο, τουλάχιστον όπως τα λέμε εμείς στα μέρη μας, δεν ήταν... Και αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη δεσμευόμαστε με Κοιλιόδουλο να τον πάμε μια βόλτα από Παλαμά Καρδίτσας όποτε μπορεί... να μας πει... Κατά τα άλλα ήταν και αυτό ωραίο και καλά ψημένο και φάνηκε ότι ήταν φτιαγμένο καλά και όχι με ότι μας περίσσεψε, όπως φαίνονται τα περισσότερα λουκάνικα.
Αφού φας...πληρώνεις. Οπότε ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για τις τιμές. Εκεί το μαγαζί χωρίς να είναι παράλογο, μας τα χαλάει λίγο. Θα πω ενδεικτικά ότι το φτηνότερο καλαμάκι είναι 1,5 €, ενώ το λουκάνικο είναι 1,9 €. Και χωρίς να είναι με πράσο! Τιμές Γλυφάδας μεν, αλλά και πάλι η προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι αρκετά τσιμπημένο (όταν δίπλα υπάρχει άλλο μαγαζί με 1,9 € την πίτα...). Επίσης δε μπορώ να πω ότι η διαφορά στη τιμή αξίζει το κόπο. Δε λέω ότι δεν είναι ωραίο το φαγητό, κάθε άλλο, αλλά όταν τρία άτομα πληρώσαμε περίπου 12 € το άτομο για να φάμε σε σουβλατζίδικο, έστω και αν πήραμε αρκετά πράγματα, χωρίς να πάρουμε τυλιχτά σουβλάκια, τότε καταλαβαίνετε ότι δεν είναι μαγαζί που να κάνεις στέκι. Αν θέλετε να το συνδυάσετε με μια έξοδο (αφού είναι σε σημείο που είναι πολύ κοντά στη νέα καρδιά της Γλυφάδας), ειδικά αν θέλετε κάτι ελαφρύ (χωρίς πίτες, τζατζίκια κτλ) ενδείκνυται άφοβα. Απλά όχι για κάθε μέρα.
Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί που δε το πιάνει το μάτι σου, αλλά με ωραίο χώρο, καλό σέρβις, πολύ καλό φαγητό (με τα ελάχιστα πταίσματα που είπαμε, αλλά αν δεν έχετε συνηθίσει στη κουζίνα που έχουμε συνηθίσει εμείς... δε θα καταλάβετε τίποτα), αλλά λίγο περισσότερο τσιμπημένο (ξαναλέω, προσωπική άποψη) από ότι θα έπρεπε. Συνδυάζεται άνετα με μια βόλτα ή έξοδο και προτείνεται για κάτι ελαφρύ αλλά γευστικό.
Τρελός Γάιδαρος
Αρτέμιδος 1, Πλ. Εσπερίδων
Γλυφάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου