Κυρίες και κύριοι, με μεγάλη μου χαρά σας παρουσιάζω τον Τρίκαλο!
Όπου Τρίκαλος είναι ένας φίλος που ήρθε "απόψε" απ' τα παλιά που λέει κι ένα παλιό τραγούδι. Τον οποίο Τρίκαλο έτυχε να τον γνωρίσουμε διαμέσου του ίντερνετ, αρκετά χρόνια πίσω πλέον, και επειδή είχαμε να βρεθούμε κάπου έξι χρόνια από κοντά αποφασίσαμε μαζί με τον Ζαμπόνις για να γιορτάσουμε τα πέντε (5) μας χρόνια ως Γευσιχώστες (ναι σήμερα κλείνουμε τα πέντε και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό) να τον προσκαλέσουμε σε ένα "ελαφρύ" γεύμα μαζί μας και να έχουμε την τιμή και τη χαρά να μας γράψει αυτός την κριτική.
Οπότε, και επειδή ξέρω ότι σας κούρασα ήδη, ότι θα διαβάσετε από εδώ και κάτω είναι δια χειρός Τρίκαλου.
Μία, παραδόξως, ζεστή Κυριακή του Νοέμβρη με προσκάλεσαν οι Γευσιχώστες σε ένα μεσημεριανό τσιμπούσι μαζί τους. Μου ζήτησαν να διαλέξω το μέρος στο οποίο θα πηγαίναμε, μιας κι έχουν εμπιστοσύνη στις διατροφικές επιλογές μου. Τα, έστω λίγα, παραπάνω κιλά μου το δείχνουν αυτό άλλωστε.
Το πρώτο μαγαζί που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η Εστία, ένα πολύ ωραίο ρακάδικο στο Νέο Ηράκλειο, το οποίο είναι στα 20 μέτρα από το σταθμό του ΗΣΑΠ του Νέου Ηρακλείου. Βρεθήκαμε με τα παιδιά και πήγαμε κατευθείαν στο μαγαζί, μετά από 5’ ψαξίματος για πάρκινγκ. Μιας και η μέρα ήταν πολύ καλή, αποφασίσαμε να καθίσουμε έξω.
Το μαγαζί διαθέτει 2 μέρη. Ένα εσωτερικό, με αρκετά τραπέζια και ένα εξωτερικό, απέναντι στο δρόμο (αδιέξοδο, το οποίο κατά συνέπεια έχει ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων) με θέσεις για περίπου 40 άτομα.
Ο σερβιτόρος ήρθε να μας εξυπηρετήσει μετά από λίγα λεπτά. Μας έφερε τον κατάλογο απ’ όπου κι αποφασίσαμε να πάρουμε μία γενναία ποσότητα φαγητών, αντάξια της φήμης των Γευσιχωστών (sic). Σαλάτα, κρέας, αλοιφές, πατάτες, πήλινα και 2 μπύρες γέμισαν το τραπέζι μας μέσα σε λίγα λεπτά.
Παραγγείλαμε σαλάτα “Εστία” (μαρούλι, ρόκα, κομματάκια χοιρινού, σος μελιού) για αρχή, καθότι θεωρώ πως ένα καλό γεύμα πρέπει πάντα να περιλαμβάνει μία σαλάτα. Τα παιδιά δεν είναι υπέρ αυτής της λογικής, αλλά αυτά είναι γούστα του καθενός. Η σαλάτα ήταν πολύ γευστική και πολύ ευπαρουσίαστη. Το κακό ήταν στο ανακάτεμα, καθώς πολλά κομμάτια φεύγανε αριστερά και δεξιά στο τραπέζι, αλλά ίσως να ευθύνεται και το γεγονός πως είμαι λίγο μπουνταλάς σε αυτά τα πράγματα. :-P
Στη συνέχεια μας φέρανε πατάτες τηγανητές και τυροκαυτερή (πραγματική τυροκαυτερή και όχι τυροσαλάτα όπως φέρνουν σε κάτι άλλα μαγαζιά). Οι πατάτες ήταν πολύ ωραίες, φρεσκοτηγανισμένες, καθόλου μαυρισμένες, με χοντρό αλάτι πασπαλισμένο επάνω τους, κάτι που μου άρεσε πολύ, καθώς μπορούσες εύκολα να το τινάξεις άμα δεν ήθελες πολύ αλάτι. Μαζί με αυτά ήρθαν και μοσχαράκι σε πήλινο με κομματάκια γραβιέρας και φέτα, ντομάτα, πιπεριά και το μπουγιουρντί (σε πήλινο επίσης) τα οποία και συνιστώ ανεπιφύλακτα. Προσοχή, μην ακουμπήσετε το πήλινο με τα χέρια σας διότι καίει διαβολεμένα.
Στο τέλος μας φέρανε και την ποικιλία κρεατικών 4 ατόμων που παραγγείλαμε. Η ποσότητα κρέατος μας φάνηκε λίγη στην αρχή, αλλά τελικά αποδείχτηκε πως πέσαμε έξω στους υπολογισμούς μας. 3 μεγάλα κομμάτια στήθος κοτόπουλου, 3 πανσέτες, 3 μπιφτέκια, 3 λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης, πατάτες, μουστάρδα, κέτσαπ, BBQ σος, ήταν αρκετά για να φάει μία παρέα 4 ατόμων. Στο τέλος, επειδή είχαμε παραγγείλει και τα υπόλοιπα, αφήσαμε κάποια κομμάτια κρέας, αναγκαστικά.
Ο λογαριασμός ήρθε περίπου στα 51 ευρώ για όλα αυτά. Θεωρώ πως για τις ποσότητες που παραγγείλαμε, καθώς και για την ποιότητα του φαγητού ότι οι τιμές τους ήταν αρκετά καλές.
Θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία. Το μαγαζί στο εσωτερικό του, ήταν γεμάτο και απ’ ό,τι μας είπε ο σερβιτόρος είχε έρθει μία παρέα 40 ατόμων η οποία είχε κλείσει για 25. Παρ’ όλ’ αυτά, το μαγαζί αντεπεξήλθε στην εξυπηρέτηση των ατόμων τόσο μέσα όσο και έξω. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και στο ρυθμό που έπρεπε να είναι.
Το ψωμί που μας έφεραν ήταν κομμένες φέτες, ελαφρώς ψημένες, με λίγο λάδι και ρίγανη, τέλειο για βουτιές στο πήλινο αλλά και για επάλειψη με την τυροσαλάτα.
Το κοτόπουλο ήταν τέλεια ψημένο. Αν ο ψήστης το είχε βγάλει 1’ νωρίτερα θα ήταν ελαφρώς ωμό, ενώ 2’ αργότερα θα ήταν στεγνό. Αντίθετα, ήταν καλοψημένο και ζουμερό, κάτι που δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς. Και επίσης ταίριαζε πολύ ωραία με τη BBQ σος.
Τα υπόλοιπα της ποικιλίας χωρίς να εντυπωσιάζουν, όπως το κοτόπουλο που θα μπορούσα να πω ότι έκλεψε την παράσταση, στάθηκαν επάξια στο ύψος των περιστάσεων.
Δυστυχώς, υπάρχουν και 2-3 αρνητικά σημεία. Το πρώτο είναι πως δεν είχαν χαρτοπετσέτες και αλατοπίπερο στο τραπέζι κι αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε. Δεν είναι και κάτι το τρομερό, αλλά θα προτιμούσα να μας το είχε φέρει ο σερβιτόρος όταν μας έφερνε το ψωμί με τα μαχαιροπίρουνα.
Το δεύτερο ήταν στο αλάτι. Το φαγητό ήταν πολύ αλατισμένο για τα γούστα μου, με αποτέλεσμα να πίνω νερό και μπύρα σε ταχείς ρυθμούς. Βέβαια, η ποσότητα του αλατιού στο φαγητό είναι υποκειμενική για τον καθένα, ειδικά άμα σκεφτεί κανείς ότι στα φαγητά που μαγειρεύω βάζω ελάχιστο έως καθόλου αλάτι.
Το τρίτο ήταν στο λογαριασμό. Έκαναν περίπου 10’ να μας τον φέρουν. Κατανοώ πως μπορεί να άργησαν λόγω του πολύ κόσμου που είχε το μαγαζί, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι ίδιο.
Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως επειδή έχω ξαναπάει στο μαγαζί, ακόμα κι όταν είχε πολύ κόσμο, αυτά τα αρνητικά δεν ίσχυαν τότε, οπότε και τα θεωρώ μεμονωμένα και μη επαναλαμβανόμενα γεγονότα.
Εστία
Κηφισίας 1, Νέο Ηράκλειο
Όπου Τρίκαλος είναι ένας φίλος που ήρθε "απόψε" απ' τα παλιά που λέει κι ένα παλιό τραγούδι. Τον οποίο Τρίκαλο έτυχε να τον γνωρίσουμε διαμέσου του ίντερνετ, αρκετά χρόνια πίσω πλέον, και επειδή είχαμε να βρεθούμε κάπου έξι χρόνια από κοντά αποφασίσαμε μαζί με τον Ζαμπόνις για να γιορτάσουμε τα πέντε (5) μας χρόνια ως Γευσιχώστες (ναι σήμερα κλείνουμε τα πέντε και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό) να τον προσκαλέσουμε σε ένα "ελαφρύ" γεύμα μαζί μας και να έχουμε την τιμή και τη χαρά να μας γράψει αυτός την κριτική.
Οπότε, και επειδή ξέρω ότι σας κούρασα ήδη, ότι θα διαβάσετε από εδώ και κάτω είναι δια χειρός Τρίκαλου.
Μία, παραδόξως, ζεστή Κυριακή του Νοέμβρη με προσκάλεσαν οι Γευσιχώστες σε ένα μεσημεριανό τσιμπούσι μαζί τους. Μου ζήτησαν να διαλέξω το μέρος στο οποίο θα πηγαίναμε, μιας κι έχουν εμπιστοσύνη στις διατροφικές επιλογές μου. Τα, έστω λίγα, παραπάνω κιλά μου το δείχνουν αυτό άλλωστε.
Το πρώτο μαγαζί που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η Εστία, ένα πολύ ωραίο ρακάδικο στο Νέο Ηράκλειο, το οποίο είναι στα 20 μέτρα από το σταθμό του ΗΣΑΠ του Νέου Ηρακλείου. Βρεθήκαμε με τα παιδιά και πήγαμε κατευθείαν στο μαγαζί, μετά από 5’ ψαξίματος για πάρκινγκ. Μιας και η μέρα ήταν πολύ καλή, αποφασίσαμε να καθίσουμε έξω.
Το μαγαζί διαθέτει 2 μέρη. Ένα εσωτερικό, με αρκετά τραπέζια και ένα εξωτερικό, απέναντι στο δρόμο (αδιέξοδο, το οποίο κατά συνέπεια έχει ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων) με θέσεις για περίπου 40 άτομα.
Ο σερβιτόρος ήρθε να μας εξυπηρετήσει μετά από λίγα λεπτά. Μας έφερε τον κατάλογο απ’ όπου κι αποφασίσαμε να πάρουμε μία γενναία ποσότητα φαγητών, αντάξια της φήμης των Γευσιχωστών (sic). Σαλάτα, κρέας, αλοιφές, πατάτες, πήλινα και 2 μπύρες γέμισαν το τραπέζι μας μέσα σε λίγα λεπτά.
Παραγγείλαμε σαλάτα “Εστία” (μαρούλι, ρόκα, κομματάκια χοιρινού, σος μελιού) για αρχή, καθότι θεωρώ πως ένα καλό γεύμα πρέπει πάντα να περιλαμβάνει μία σαλάτα. Τα παιδιά δεν είναι υπέρ αυτής της λογικής, αλλά αυτά είναι γούστα του καθενός. Η σαλάτα ήταν πολύ γευστική και πολύ ευπαρουσίαστη. Το κακό ήταν στο ανακάτεμα, καθώς πολλά κομμάτια φεύγανε αριστερά και δεξιά στο τραπέζι, αλλά ίσως να ευθύνεται και το γεγονός πως είμαι λίγο μπουνταλάς σε αυτά τα πράγματα. :-P
Στη συνέχεια μας φέρανε πατάτες τηγανητές και τυροκαυτερή (πραγματική τυροκαυτερή και όχι τυροσαλάτα όπως φέρνουν σε κάτι άλλα μαγαζιά). Οι πατάτες ήταν πολύ ωραίες, φρεσκοτηγανισμένες, καθόλου μαυρισμένες, με χοντρό αλάτι πασπαλισμένο επάνω τους, κάτι που μου άρεσε πολύ, καθώς μπορούσες εύκολα να το τινάξεις άμα δεν ήθελες πολύ αλάτι. Μαζί με αυτά ήρθαν και μοσχαράκι σε πήλινο με κομματάκια γραβιέρας και φέτα, ντομάτα, πιπεριά και το μπουγιουρντί (σε πήλινο επίσης) τα οποία και συνιστώ ανεπιφύλακτα. Προσοχή, μην ακουμπήσετε το πήλινο με τα χέρια σας διότι καίει διαβολεμένα.
Στο τέλος μας φέρανε και την ποικιλία κρεατικών 4 ατόμων που παραγγείλαμε. Η ποσότητα κρέατος μας φάνηκε λίγη στην αρχή, αλλά τελικά αποδείχτηκε πως πέσαμε έξω στους υπολογισμούς μας. 3 μεγάλα κομμάτια στήθος κοτόπουλου, 3 πανσέτες, 3 μπιφτέκια, 3 λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης, πατάτες, μουστάρδα, κέτσαπ, BBQ σος, ήταν αρκετά για να φάει μία παρέα 4 ατόμων. Στο τέλος, επειδή είχαμε παραγγείλει και τα υπόλοιπα, αφήσαμε κάποια κομμάτια κρέας, αναγκαστικά.
Ο λογαριασμός ήρθε περίπου στα 51 ευρώ για όλα αυτά. Θεωρώ πως για τις ποσότητες που παραγγείλαμε, καθώς και για την ποιότητα του φαγητού ότι οι τιμές τους ήταν αρκετά καλές.
Θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία. Το μαγαζί στο εσωτερικό του, ήταν γεμάτο και απ’ ό,τι μας είπε ο σερβιτόρος είχε έρθει μία παρέα 40 ατόμων η οποία είχε κλείσει για 25. Παρ’ όλ’ αυτά, το μαγαζί αντεπεξήλθε στην εξυπηρέτηση των ατόμων τόσο μέσα όσο και έξω. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και στο ρυθμό που έπρεπε να είναι.
Το ψωμί που μας έφεραν ήταν κομμένες φέτες, ελαφρώς ψημένες, με λίγο λάδι και ρίγανη, τέλειο για βουτιές στο πήλινο αλλά και για επάλειψη με την τυροσαλάτα.
Το κοτόπουλο ήταν τέλεια ψημένο. Αν ο ψήστης το είχε βγάλει 1’ νωρίτερα θα ήταν ελαφρώς ωμό, ενώ 2’ αργότερα θα ήταν στεγνό. Αντίθετα, ήταν καλοψημένο και ζουμερό, κάτι που δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς. Και επίσης ταίριαζε πολύ ωραία με τη BBQ σος.
Τα υπόλοιπα της ποικιλίας χωρίς να εντυπωσιάζουν, όπως το κοτόπουλο που θα μπορούσα να πω ότι έκλεψε την παράσταση, στάθηκαν επάξια στο ύψος των περιστάσεων.
Δυστυχώς, υπάρχουν και 2-3 αρνητικά σημεία. Το πρώτο είναι πως δεν είχαν χαρτοπετσέτες και αλατοπίπερο στο τραπέζι κι αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε. Δεν είναι και κάτι το τρομερό, αλλά θα προτιμούσα να μας το είχε φέρει ο σερβιτόρος όταν μας έφερνε το ψωμί με τα μαχαιροπίρουνα.
Το δεύτερο ήταν στο αλάτι. Το φαγητό ήταν πολύ αλατισμένο για τα γούστα μου, με αποτέλεσμα να πίνω νερό και μπύρα σε ταχείς ρυθμούς. Βέβαια, η ποσότητα του αλατιού στο φαγητό είναι υποκειμενική για τον καθένα, ειδικά άμα σκεφτεί κανείς ότι στα φαγητά που μαγειρεύω βάζω ελάχιστο έως καθόλου αλάτι.
Το τρίτο ήταν στο λογαριασμό. Έκαναν περίπου 10’ να μας τον φέρουν. Κατανοώ πως μπορεί να άργησαν λόγω του πολύ κόσμου που είχε το μαγαζί, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι ίδιο.
Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως επειδή έχω ξαναπάει στο μαγαζί, ακόμα κι όταν είχε πολύ κόσμο, αυτά τα αρνητικά δεν ίσχυαν τότε, οπότε και τα θεωρώ μεμονωμένα και μη επαναλαμβανόμενα γεγονότα.
Εστία
Κηφισίας 1, Νέο Ηράκλειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου