28/11/14

Ο Φάνης με τα Καραμανλίδικα του

Όπως ξέρετε (και αν δεν ξέρατε, τώρα το ξέρετε) είμαστε πάντα ανοιχτοί σε προτάσεις για καλά μέρη για φαγητό. Και είχαμε σχετικά πρόσφατα από έναν αναγνώστη του blog και φαν της σελίδας μας στο facebook μια πρόταση για ένα καλό μαγαζί σε μέρος σχετικά μακριά από τα συνήθη μέρη "κυνηγιού" μας. Ευκαιρία, λοιπόν, να αλλάξουμε παραστάσεις.

Το μαγαζί λέγεται «Τα καραμανλίδικα του Φάνη». Δε ξέρω τι σημαίνει αυτό το πράγμα, αλλά αν έχει καλό φαγητό, ούτε που με νοιάζει. Το μέρος είναι λίγο... ασυνήθιστο. Είναι κάτω από την Βαρβάκειο. Δεν το λες και πολύ must σαν περιοχή, αν και πρακτικά είναι σε μια μέση απόσταση ανάμεσα στην Ομόνοια και το Μοναστηράκι και πάνω από του Ψυρρή. Σαν περιοχή δε λέει πολλά, εκτός και αν έχετε ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική δομή του κέντρου οπότε... πάλι δε λέει πολλά αλλά ποιος είμαι εγώ να σας χαλάσω χατήρι. Ένα πράγμα λίγο περίεργο βέβαια... δεν έχει (ή τουλάχιστον το Σάββατο που πήγαμε δεν είχε) πρόβλημα παρκινγκ. Παρκάραμε 100 μέτρα μακριά και θα μπορούσαμε να βρούμε και έξω από το μαγαζί. Αν πάς εκεί μεσημέρι... πρέπει να κάνεις αίτηση για να παρκάρεις κάπου κοντά στο Σύνταγμα...

Το μαγαζί αν ήταν σε άλλη περισσότερο πολυσύχναστη περιοχή δε θα το έβλεπες. Αλλά εκεί που είναι, εκτός του ότι το βρίσκεις πολύ εύκολα, φαίνεται ένα σκαλί πάνω από ότι άλλο υπάρχει. Και είναι ένα σκαλί πάνω... μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στο εσωτερικό του κυριαρχεί μια μεγάλη βιτρίνα με τυριά, αλαντικά κτλ, γιατί εκτός από φαγάδικο είναι και μπακάλικο. Εκτός του ότι τρως εκεί, ότι φας και σου άρεσε μπορούσες να το πάρεις για να το πας σπίτι. Πολύ ωραίο αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα πάντα παρασκευάζονται μπροστά σου, η κουζίνα ήταν ανοιχτή, δίνει πολλούς πόντους στο μαγαζί. Ωστόσο σε πρώτη εντύπωση, παρόλο που το μαγαζί είναι ωραία διακοσμημένο και πολύ ευχάριστος χώρος, φαίνεται ένα αρνητικό. Τα τραπέζια του είναι πολύ κοντά μεταξύ τους και ο κόσμος φαίνεται (και λογικά είναι) πολύ στριμωγμένος. Ναι μεν είναι λογικό, όταν η βιτρίνα και η κουζίνα πιάνουν κοντά τα 2/3 του μαγαζιού, αλλά είναι άβολο πράγμα να τρως με έναν αγκώνα στη πλάτη σου.

Εκεί βέβαια λογάριαζα χωρίς τον Φάνη, γιατί το μαγαζί έχει έναν ωραίο νεωτερισμό. Πίσω από το μαγαζί (δεν φαίνεται απέξω) υπάρχει ένα σοκάκι κλειστό από πάνω (πρακτικά είναι έξω από το μαγαζί, θέλεις ένα μπουφάν αν κάνει κρύο) στο οποίο υπάρχουν επίσης τραπέζια. Μεγάλα τραπέζια δε μπορούν να μπουν εκεί, αλλά τουλάχιστον δεν είναι στριμωγμένα. Επιπλέον το σοκάκι αυτό έχει μια αύρα από την παλιά (καλή) Αθήνα. Περιμένεις να ανοίξει η πόρτα να βγει ο γείτονας και να τον καλέσεις για ένα μεζεδάκι. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το πράγμα, ένα από τα μεγαλύτερα θετικά του μαγαζιού κατά την άποψή μου.

Πάμε τώρα στο φαγητό που προσφέρει το μαγαζί, το οποίο είναι, όπως και το ίδιο, κάπως ιδιαίτερο. Άλλωστε είμαστε σε μπακαλοταβέρνα, οπότε κυρίως για ορεκτικά και πιάτα στη μέση μιλάμε και όχι για μερίδες. Από άποψη ποικιλίας, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία με ορεκτικά κρύα και ζεστά, που τα περισσότερα βασίζονται στα αλλαντικά (και κυρίως στον παστουρμά), αρκετές επιλογές από σαλάτες και κάποια ψάρια.

Μια και είμαστε σε μεζεδοπωλείο είπαμε με Κοιλιόδουλο να θυμηθούμε πατρίδα και να πάρουμε ένα τσιπουράκι, το οποίο συνοδέψαμε με ανάμικτη σαλάτα (πράσινη με σως (πασκιτάν) και σαλάμι Δράμας), παστουρμαδοπιτάκια, ένα σαχανάκι (όπως το αναφέρει ο κατάλογος) με αυγό, ντομάτα καραμανλίδικο παστουρμά και σουτζούκι και μια μερίδα λουκάνικα κεφτέ. Να ξεκινήσω από την σαλάτα, η οποία μας άρεσε πολύ. Χωρίς υπερβολές και εμφανίσεις υπερπαραγωγή, μια απλή σαλάτα, δροσερή με φρέσκα υλικά. Μας κράτησε ευχάριστη συντροφιά, μαζί με τα παστουρμαδοπιτάκια, μέχρι να έρθουν τα υπόλοιπα. Τα παστουρμαδοπιτάκια είχαν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Καθόλου σχεδόν λάδι. Αυτό βοήθησε και το φύλλο τους να είναι πιο τραγανό, και επιπλέον το εσωτερικό τους να έχει περισσότερη γεύση. Συνοδεύονταν με γιαούρτι... και όλοι ξέρουνε (ακόμα και αυτοί που δε μας διαβάζουν ξέρουν) την σχέση μας με το γιαούρτι. Συνδυασμός ποίημα. Συνεχίζουμε στην μίξη μας με το αυγό. Ζεστό ορεκτικό, πάλι χωρίς παρουσίαση, αλλά ποιος τα χρειάζεται αυτά; Οι γεύσεις έδεναν πάρα πολύ καλά και μπορώ να πω ότι σε συνδυασμό με το κάψιμο από το τσίπουρο έδεσε πολύ ωραία. Το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι όταν κρύωσε έχασε λίγο σε υφή και ελάχιστα λιγότερο σε γεύση. Αλλά αυτό σημαίνει ότι απλά δε πρέπει να του δώσεις ευκαιρία να κρυώσει. Κλείνουμε με τα λουκανικάκια, τα οποία ήρθαν σε πιατελίτσα, συνοδευόμενα από πίτες κομμένες, λίγη μουστάρδα, λίγη ντοματούλα και λίγο κρεμμυδάκι και... γιαούρτι! Αρχικά να πω ότι πολύ σωστά οι πίτες ήταν κάτω από τα λουκάνικα, με αποτέλεσμα να απορροφήσουν και ζουμί και να γίνουν φανταστικές. Τα λουκάνικα σαν κρέας δε μου έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση. Δε λέω ότι δεν ήταν καλά ή σωστά μαγειρεμένα, απλά δε μου έκαναν κάτι το εξαιρετικό.

Γενικά όλα τα φαγητά ήταν μαγειρεμένα καλά και συνόδευαν το τσίπουρο ευχάριστα. Να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον παστουρμά. Φρεσκότατος, ήταν από τους καλύτερους που έχω δοκιμάσει (πικάντικος και εύγευστος), και από τις ατραξιόν του μαγαζιού. Θα έχω να το λέω, όταν ξαναπάω θα πάρω ότι υπάρχει σε παστουρμά εκεί μέσα (ο Κοιλιόδουλος πήρε και για το σπίτι... την περιμένω την παστουρμαδόπιτα από τη μητέρα σου μη ξεχνιόμαστε). Βέβαια αυτό έχει και τα μειονεκτήματά του. Μια φίλη που από σύμπτωση πετύχαμε στο δρόμο και την πετάξαμε μέχρι το σπίτι της κόντεψε να λιποθυμήσει... αλλά τι να κάνουμε, ας ερχόταν μαζί μας να φάει. Κλείσαμε με ένα μπακλαβαδάκι, μικρό σε μέγεθος κι όχι μόνο μικρό για έναν Γευσιχώστη, ίσα για να σου αλλάξει τη γεύση που αυτό είναι και ο λόγος που υπάρχει. Δεν έχει κάτι άλλο σε γλυκό, άλλωστε κυρίως για φαγητό και ποτό πας κι όχι τόσο για γλυκό.

Πάμε τώρα στις τιμές, για τις οποίες δε ξέραμε όταν πήγαμε τι να περιμένουμε. Το μαγαζί αν και σε περιοχή περίεργη, είναι προσεγμένο και ωραία φτιαγμένο και η ποιότητα των προϊόντων είναι αδιαμφισβήτητη. Οπότε αξίζει το κάτι παραπάνω. Στο τέλος κλείσαμε γύρω στα 17 ευρώ το άτομο. Λίγο δε το λες, αλλά δε μπορώ να πω ότι για το σύνολο της βραδιάς ήταν και πάρα πολύ. Θα το έκρινα από μέσο προς τα πάνω. Φυσικά περιλαμβάνεται και το τσίπουρο και το γλυκό και πήραμε για 2 τσίπουρα περισσότερα πράγματα από ότι το πίσω τραπέζι των 6. Αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε ανύποπτο σημείο, με ωραίο σκεπτικό λειτουργίας και διακόσμηση, λίγο στρίμωγμα αν είσαι μεγάλη παρέα και αν δεν είσαι στο σοκάκι, σέρβις (που δεν το ανέφερα γιατί δεν είχα κάτι να πω) καλό, πολύ καλό φαγητό, ειδικά τα παστουρμοειδή και μέσες τιμές με λίγο τσίμπημα. Πολύ ευχάριστη βραδιά, αν σας αρέσει το είδος μπορεί και να το κάνετε συνήθεια, προσωπικά (αν δεν ήταν λίγο μακριά για μένα) πιστεύω ότι μια φορά το μήνα θα πήγαινα.

Τα Καραμανλίδικα του Φάνη
Σωκράτους 1 & Ευρυπίδου 52, Αθήνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου