Ρεμούτσικο το ατιμούτσικο!

Ρεμούτσικο είναι το όνομα μιας ταβέρνας που την έχει σε μεγάλη εκτίμηση η Ξανθιά Τιμωρός και το είχαμε βάλει στόχο για πολύ καιρό. Τελικά καταφέραμε να παμε μια βολτίτσα να το δούμε.

Το μαγαζί βρίσκεται πάνω στην Αγ. Δημητρίου, πολύ κοντά στην εκκλησία, συγκεκριμένα λίγο μετά το σημείο όπου η Αγ. Δημητρίου γίνεται μονής κατεύθυνσης και πάει προς Βουλιαγμένης. Αυτό το σημείο έχει ένα καλό και ένα κακό: Το καλό είναι ότι είναι εύκολο να το βρεις. Δε μπορείς να το χάσεις. Το κακό είναι... διπλό... πάρκινγκ βράστα... αλλά βράστα... και εκεί κοντά (με το κοντά να είσαι σε απόσταση περπατήματος) δεν υπάρχει κάτι άλλο. Άρα πας για αυτό συγκεκριμένα. Όχι ότι εμάς μας ενοχλεί, το να βγούμε για φαγητό είναι ικανοποιητική βραδινή έξοδος για εμάς.

Με το που θα μπεις το μαγαζί έχει αυλή, χωράει μερικά τραπέζια αλλά ήταν κλειστή γιατί εκτός από το κρύο, ψιλοέβρεχε κιόλας. Μέσα το μαγαζί είναι ωραία φτιαγμένο, χωρισμένο σε καπνιστές και μη καπνιστές, μη φανταστείτε τεράστια διαφορά βέβαια, με διακόσμηση ευχάριστη και διακριτική. Μου άρεσε πολύ το τζάκι που έχει στη μέσα αίθουσα και του δίνει μια θαλπωρή περισσότερο οικογενειακή. Το μουσικό χαλί και η εξυπηρέτηση πολύ καλή, οφείλω να παραδεχτώ ότι κανένα παράπονο δεν υπήρχε για κανένα από τα δύο.

Μόλις μπαίνεις στο μαγαζί στο δεξί σου χέρι, υπάρχει μια βιτρίνα με κρεατικά. Αυτό προδιαθέτει ότι το μαγαζί έχει μια... αγάπη στο κρέας. Και μιας και έχουμε τόσα κοινά είπαμε να το δοκιμάσουμε. Παραγγελία ήταν τζατζίκι, τυροκαυτερή, φέτα ψητή, κοντοσούβλι (ορεκτικό), 2 πατάτες, παστουρμαδοπιτάκια, 1 κιλό παιδάκια, 1 αναψυκτικό και κρασάκι.

Πριν πάω στο κρέας, να πω στα γρήγορα ότι το τζατζίκι μου άρεσε, η τυροκαυτερή ήταν πιο πολύ τυροσαλάτα παρά τυροκαυτερή (αλλά συμβαίνει συχνά σε μαγαζιά που πηγαίνουν και ερασιτέχνες), η φέτα ήταν πολύ καλή και οι πατάτες... χμμμ εδώ να πω κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα. Οι πατάτες δεν ήταν στο χέρι, αλλά δεν ήταν και προτηγανισμένες. Ήταν βέβαια καλές. Δε ξέρω αν ήταν έτοιμες ή έχουν κάποιο μηχάνημα στη κουζίνα που τις κόβει συμμετρικά, αλλά να σας πώ την αλήθεια δε με νοιάζει. Ήταν καλές και στο τέλος αυτό έχει σημασία.

Τα παστουρμαδοπιτάκια ήταν αρκετά καλά, αν και τα καλύτερα τα χαμε φάει κοντά στη Βαρβάκειο για όποιον θυμάται, αλλά είχαν αρκετό λάδι. Πιστεύω ότι αν τα σέρβιραν πάνω σε λίγο χαρτί για να το τραβήξει θα ήταν ακόμα καλύτερα. Όχι ότι δε τα φάγαμε δηλαδή... σχεδόν αμάσητα φύγανε...

Πάμε τώρα στο κρέας. Τα παϊδάκια ήταν πάρα πολύ καλά, μπορώ να πω από τα καλύτερα που έχω φάει στην Αθήνα. Σαν σπιτικά. Αλλά εκεί που θα σταθώ είναι το κοντοσούβλι. Μακράν το καλύτερο που έχω φάει στην Αθήνα, μπορεί και σε αρκετά άλλα μέρη. Σωστά ψημένο, σωστά μαριναρισμένο, ήταν καταπληκτικό και πραγματικά λυπήθηκα που δεν το είχαμε πάρει για κυρίως. Γενικά παραδέχομαι ότι η Ξανθιά Τιμωρός είχε δίκιο. Τα κρεατικά του μαγαζιού είναι πολύ καλής ποιότητας και οι άρχοντες της κουζίνας ξέρουν τι κάνουνε και πως να τα μαρινάρουν και να τα ψήνουνε.

Τώρα πάμε στα της τσέπης. Το σύνολο του λογαριασμού (υπάρχει και κέρασμα γλυκού στο τέλος, χαλβάς πολύ καλός) ήταν 71 €. Για 3 άτομα ήταν τσιμπημένο. Φάγαμε καλά, δεν θα λεγα ότι σκάσαμε, αλλά όχι και ότι μείναμε νηστικοί. Μαζί με το κρασάκι ήταν λίγο παραπάνω από ότι σε μια άλλη ταβέρνα κάπου κοντά. Να πω την αλήθεια μου, η διαφορά στη ποιότητα των κρεάτων θα λεγα ότι το άξιζε.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε εύκολο σημείο αλλά με δύσκολο πάρκινγκ, με καλή εξυπηρέτηση και ήρεμη, ευχάριστη διακόσμηση, με πολύ καλή ποιότητα στο κρέας, άπαιχτο κοντοσούβλι, αλλά με τιμές λίγο τσιμπημένες. Θα ξαναπήγαινα χωρίς δεύτερη σκέψη, ειδικά Τετάρτη που έχουν και ζωντανή μουσική. Αλλά μια συμβουλή... κλείστε τραπέζι από πριν... έκλεισα παρασκευή για σάββατο και βρήκα το τελευταίο... για Τετάρτη... τρέχα γύρευε...

Το Ρεμούτσικο
Αγίου Δημητρίου 120, Άγιος Δημήτριος