1/7/16

Στου Πέπε για Σουβλάκι, μετά το ταξιδάκι

Γιατί ναι και οι Γευσιχώστες κάνουν διακοπές που και που. Μετά από το ταξίδι για την ωραία Πάρο λοιπόν, που την προτείνουμε σαν νησί, να την επισκεφτείτε, είχαμε και μια λιγουρίτσα, είχαμε και παρέα οπότε λέμε να ξεκινήσουμε πατροπαράδοτα και να πεταχτούμε στο λιμάνι για ένα σουβλάκι.

Ο λόγος που επιλέξαμε τον Πέπε (αν και κανονικά πρέπει να τονίζεται Πεπέ όπως ακούσαμε σε μια διαφήμιση στο τοπικό ραδιόφωνο) είναι απλός. Αφενός τον πρότεινε η πολυαγαπημένη μου κουμπάρα (που είχε κανονίσει πολλές από τις λεπτομέρειες του ταξιδιού και την ευχαριστούμε), αφετέρου... την ώρα που φτάσαμε δεν είχε και τίποτα άλλο ανοιχτό. Απλά πράγματα.

Το μαγαζί είναι πάνω στην παραλία, το πολύ πέντε (δέκα) λεπτά περπάτημα από εκεί που σε αφήνει το καράβι. Μπροστά του έχει την μαρίνα της Παροικιάς, με αποτέλεσμα να έχει τραπέζια τόσο μέσα στο μαγαζί, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό από άποψη διακόσμησης, όσο και έξω πάνω στην παραλία και την μαρίνα. Προφανώς εαν έχετε επιλογή, θα επιλέξετε τα έξω τραπέζια, τόσο για την δροσιά, όσο για θέα και το περιβάλλον που είναι πάρα πολύ ωραίο. Άλλωστε σε νησί ήρθατε, γιατί να φάτε μέσα;

Διαλέξαμε το τραπεζάκι μας έξω, οι σερβιτόροι (μπορεί και κάποιος από αυτούς να ήταν ιδιοκτήτης να σας πω την αλήθεια, πολύ φιλική και χαλαρή εξυπηρέτηση είναι η αλήθεια) ήρθαν αμέσως και όλα δρομολογήθηκαν σωστά. Βέβαια ήμασταν το μόνο τραπέζι εκείνη την ώρα και είχαμε και το κονέ... η πολυαγαπημένη κουμπάρα δουλεύει σε ξενοδοχείο και μάλιστα εξυπηρέτηση πελατών, οπότε όπως καταλαβαίνετε έχει κάνει μερικές ενδιαφέρουσες γνωριμίες. Τέλος πάντων αρκετά με την εισαγωγή, πάμε στο προκείμενο. Ο κατάλογος είναι ο κλασικός τυπικός κατάλογος για ένα σουβλατζίδικο. Τίποτα που να μην το περιμένεις, αλλά όλα όσα χρειάζονται. Επειδή κι εμείς δεν είμαστε των εκπλήξεων, πήραμε κλασσικά πράγματα γύρο κοτόπουλο και χοιρινό. Συνολική παραγγελία ήταν 6 σουβλάκια με γύρο, μια σαλάτα χωριάτικη, μια τυροκαυτερή, μια μερίδα πατάτες, ένα κιλό κρασί και 2 μπύρες.

Αρχίζουμε με τα απλά, με την σαλάτα. Χωρίς να είναι κάτι το τρομερό, ήταν καλή και φαινόταν ότι τα υλικά ήταν φρέσκα, το οποίο μου έκανε εντύπωση γιατί την ώρα που πήγαμε δεν το περίμενα. Οι πατάτες στο χέρι, σωστότατες και η τυροκαυτερή ήταν περισσότερο για τους τουρίστες παρά για έλληνες. Καλά για εμάς και τον κουμπάρο μου που τρώμε αναμμένη βενζίνη, ούτε τυροσαλάτα δεν ήταν. Θα σας φτιάξει μια ο κουμπάρος και θα καταλάβετε (έχει και αυτός κριτική, αλλά όχι από εμένα για προφανείς λόγους).

Ο γύρος ήταν καλός, τίποτα το εξαιρετικό αλλά ευχάριστος για να μασουλήσεις λίγη ώρα. Επίσης μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ζητήσαμε τα 3 από τα 6 σουβλάκια καυτερά (2 για εμένα και ένα για τον κουμπάρο, είπαμε αν δεν ταιριάζαμε δεν θα κουμπαριάζαμε), και όχι μόνο ήταν καυτερά, αλλά ευχάριστα καυτερά σε πολύ καλό επίπεδο. Μετά την τουριστική τυροκαυτερή δεν το περίμενα, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα.

Περνάμε τώρα στον λογαριασμό. Για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, πληρώσαμε 40 € (και κάτι ψιλά). Αν ήμουν στην Αθήνα θα έλεγα απευθείας ότι είναι πολλά. Αλλά δεν είμαι, είμαι στην Πάρο. Ναι είναι αλήθεια ότι είναι σχετικά τσιμπημένα, υπολογίζουμε 2,40 ή 2,60 € το σουβλάκι με έναν πρόχειρο υπολογισμό, αλλά ρίχνοντας (αργότερα) μια ματιά στις τιμές των υπόλοιπων στην περιοχή, πιστεύω ότι πέσαμε στον μέσο όρο. Φτηνό δεν το λες, αλλά πιστεύω ότι θα χρειαστεί αρκετό ψάξιμο για να βρεις φτηνότερο μαγαζί από αυτό σε μια τουριστική περιοχή.

Ανακεφαλαιώνοντας, ένα μαγαζί σε ωραίο σημείο (πάρκινγκ θα βρείτε δύσκολα αν πάμε μέρα με αμάξι, την νύχτα παλεύεται όμως, τουλάχιστον όταν δεν είχε πολύ κόσμο), με σωστή και φιλική εξυπηρέτηση. Προσφέρει ότι θα περίμενε κανείς, σε ποιότητα τίμια. Ωστόσο οι τιμές του και μερικά ακόμα μικροπράγματα (το μέγεθος της μερίδας της τυροκαυτερής ας πούμε), δείχνουν ότι πρωτεύων στόχος του είναι οι τουρίστες. Μια τίμια επιλογή στην Παροικιά της Πάρου για ένα γεύμα.

Το σουβλάκι του Πεπέ,
Λιμάνι Παροικιάς Πάρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου